Ik ben Bert Seynaeve
Ik ben een man en woon in Kapucijnenlaan 75, 8870 Izegem (België) en mijn beroep is Opvoeder.
Ik ben geboren op 31/03/1974 en ben nu dus 51 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Triatlon, muziek, sport, film (andere film).
Vandaag stond een lange fietstraining van 180 km op het programma onmiddellijk gevolgd door een loopje van 5 km. Voor het fietsen kozen we het parkoers van de ironman hier. Ongelooflijk prachtig maar lastig parkoers. Het weer zat ons goed mee, niet te warm, niet te koud en de hevige wind die er in het begin van de week was, was wat gaan liggen. Al waait het hier altijd wel. Deze morgen rond 8u30 vertrokken, we hadden geen haast. Wat genieten van de zon en de prachtige omgeving. Af en toe stoppen en wat eten. Zalig!!! Na 180 km de fiets in Club La Santa gezet en een toerke gelopen. Vervolgens de benen in het koude water, wat stretchen en genieten van een heerlijke sandwich Club La Santa. Wat moet een mens meer hebben. Ondanks de lange training voelen de benen nog goed aan. Morgenvoormiddag 4000 m zwemmen en in de late namiddag 18 km lopen. Maandag is een rustdag waar we enkel 4000 m zullen zwemmen in open water (hier in de Oceaan). Voor de rest goed uitrusten en genieten om dinsdag goed gerecupereerd te zijn voor de langste fietstraining van deze stage, 220 km. Zoals je kan lezen verloopt alles hier voortreffelijk. Gisteren zwommen we in dezelfde baan van Rutger Beke, die gewillig met ons op de foto wou. Reeds een aantal dagen gaan we ook af en toe kijken naar twee Russische topsporters (atletiek). Intussen hebben we ook reeds kennis gemaakt met hen. Johan heeft (osteopaat) trouwens al één van hen behandeld. Het gaat om niemand minder dan Tatiana Lebedeva, de olympische kampioene 400 m van Athene 2004.
De naam van haar vriendin kennen we nog niet, maar het betreft een opkomend talent naar het schijnt. We kunnen haar in september gaan bewonderen in de memorial Vandamme waar ze zal deelnemen aan het hinkstapspringen. Zij zijn daar samen met hun manager, een sympathieke knul uit Estonia. Die man heeft ook nog een Braziliaanse hinkstapspringer mee hier in La Santa, waar we ook kennis mee maakten. Robin meet 2m03 cm en doet ook aan hinkstapspringen. Toffe knul, maar ik zou er niet graag tegenlopen. Zo tot één van de volgende.Ciao!!!
Reeds een vijftal dagen verblijf ik met Philip en Johan op trainingsstage in Lanzarote. Ondanks het feit dat het weer hier niet is zoals normaal, lijden we toch geen kou. Elke dag een twintig graden, bewolking en zon wisselen elkaar af. De wind waait hier elke dag enorm hard.
Vandaag, vrijdag, is een relatieve rustdag. Straks gaan we zwemmen in het 50 meter bad van Club La Santa, voor de rest rust. Dit zal deugd doen want de benen zijn loom van de training van gisteren, een combinatietraining, 15 km lopen, 80 km fietsen en aansluitend 10 km lopen. Dit bij een goeie 20 graden en enorm veel wind. Onze fietstraining vrtrok na de 15 km-loop, in La Santa. Met de wind in de rug vertrokken we richting Yaiza. Terugkeren was andere koek. Tegen de felle wind in moesten we over de Timan Faya. We haalden amper 13 km per uur op de Timan Faya ... moordend. Eens terug in Club La Santa vertrokken we onmiddellijk voor de afsluitende 10 km loop. Alle drie hebben we de training goed verwerkt en beloonden we ons zelf met een heerlijke sandwich "La Santa" (moet je zeker proberen als je eens naar hier komt), waarna we wat relaxten aan het zwembad.
De andere trainingen deze week:
maandag : 4200 zwemmen en 85 fietsen. Dinsdag: interval loop van 18 km. Woensdag: 96 km fietsen en 4000m zwemmen.
Morgen (zaterdag) staat een fietstocht van 180 op het programma met aansluitend 5 km lopen. Vandaag wordt dus wel degelijk nodig om de benen wat rust te gunnen.
Alles verloopt hier super. Club La Santa ademt sport. Heerlijk!!! Van 's morgens vroeg tot 's avonds laat zijn de mensen hier aan het trainen (zwemmen, lopen, fietsen, atletiek, fitness en allerhande meer). Hier kick je nog meer op sporten dan thuis. It feels great. Rutger Beke en Dennis Devriendt zijn hier ook aanwezig, maar niet alleen de grote atleten. Hier sport iedereen, van jong tot oud van gewoon tot topniveau. Geen onderscheid. Iedereen sport op zijn niveau. Wat moet een mens meer hebben.
Tot één van de volgende dagen.
Aan Martine: Philip amuseert zich te pletter, wat had je gedacht, maar hij mist je ook wel enorm. "2 weken zonder jou is lang", zegt hij. Hij heeft een goed gevoel na de trainingen die we reeds afwerkten.
Onze trainingen zijn steeds opgesteld op basis van de hartslag. Om de eigen hartslagzones te kunnen bepalen, gebruiken we de formule van Karvonen. Om die zones te kunnen berekenen heb je je rustpols en je maximale hartslag nodig. Mijnn rustpols neem ik elke morgen en ligt tussen 43 en 52, afhankelijk van de trainingsarbeid de voorbije dagen. Vanavond was er met onze club een gezamelijke looptraining met het bepalen van de maximale pols als doel. Dit gaat als volgt: 20 minuten inlopen, 3 versnellingen, 5 minuten volle bak en 20 minuten uitlopen. De hartslag na 5 minuten volle bak lopen, is de maximale hartslag. Voor mezelf was het 2 jaar geleden dat ik de proef nog eens had gedaan. Toen haalde ik 206. Vanavond haalde ik nog 203.
De weersvoorspellingen die Frank en Sabine vorige week maakten, klopten tot op het uur. Prachtig lente weekend gehad. Eindelijk eens een weekend waar ik niet moest werken en leuk fietsweer. Vaneigens dat ik op mijn bike gezeten heb en nog wel op mijn nieuwe Time.
Vorige woensdag deed ik een kort ritje van een zestig tal kilometen om hem eens te testen. Het is altijd wat wennen, andere houding, andere afmetingen,... Daarnaast heb ik ook een paar nieuwe schoenen, alsook is het een ander kliksysteem (nu Time, vroeger Look). Dit alles samen is toch wat wennen. In mijn test ritje had ik behoorlijk wat pijn aan mijn linker voet. De schoen die wat knelde.
Vorige zaterdag zat die voet ook nog steeds gekneld en had ik ontzettend veel last aan mijn zitvlak. Maar vorige zaterdag had ik dan ook 160 km op de teller, misschien wat veel voor een tweede rit met een nieuwe fiets. Maar wat wil je ... mooi weer, zin om te fietsen. En zoals het zo vaak het geval is bij mij, het gevoel haalt steeds de bovenhand op het verstand. Bij mijn thuiskomst zaterdag namiddag ben ik een uurke op mijn bed moeten gaan liggen, maar zondag had ik terug goeie benen en werkte ik met onze club een goeie training af van precies 100 km. Deze keer geen last aan mijn zitvlak en ook de pijn aan mijn voet is verdwenen. Deze week geen fietsen op het programma. Een stevige rustweek waar ik gretig gebruik van zal maken. Straks mag de fiets in de koffer, want zondag morgen om 8u zit ik op het vliegtuig richting Lanzarote.
Deze die stevig gaan trainen groeten u.
Greetz,
Bert
Het ziet er niet slecht uit. Proficiat aan Frank en Sabine. De laatste 2 dagen voorspellen ze het weer tot op het uur juist. Volhouden zo, zo ik zeggen. Ik hoop dat zij er het komende weekend ook recht op zijn, want dan krijgen we een droog weekend met op zaterdag wat zon en op zondag een constante zon met zo'n 15 graden.
Voor morgen staan 140 km op het programma, zondag 115 km. Eindelijk komt de tijd van de langere duurtrainingen er aan. Wanneer ik die kan afmalen onder een heerlijk voorjaarszonnetje, dan kan mijn weekend niet meer stuk.
Ik kijk er alvast ontzettend naar uit.
Dat sport mijn grote passie is, dat weten de meesten onder de lezers onderhand wel.
Maar naast het sporten is muziek een al even groot interesse veld voor mij. Ook al volg ik het reilen en zeilen in muziekland de laatste jaren slechts vanop de tweede of zelfs derde rij.
In de jaren '90 had ik steevast een VIP-pas, wat zich uitte in het afschuimen van cd-winkels, snuisteren in tweedehandsplaten zaken, opzoeken en verzamelen van lp en cd klassiekers, het wekelijks bijwonen van een concert,... en talloze zaken meer. De tijd die ik momenteel investeer in sporten, ging allemaal op in muziek. Ook al volg ik het momenteel niet meer zo goed, toch blijft de passie. Dimitri Pollentier, mijn muzikale vriend, is door diezelfde muziek microbe gebeten en we houden er zowat dezelfde smaak op na. Op zijn website, http://www.dimitripollentier.be/, stelde hij onlangs zijn eigen top 100 allertijden samen. Een lijstje waar ik mezelf ook heel goed in kan vinden. Ga maar eens kijkje nemen, het loont de moeite.
Greetz, Bert
Gisteren vatte ik het seizoen aan met de 10 mijl Oostende-Brugge.
Een loopwedstrijd langs het kanaal Brugge-Oostende, startende vanuit Zandvoorde.
Met ongeveer 1200 lopers aan de start. Het is leuk om tussen de vele trainingen door eens een wedstrijdje te kunnen meepikken, ook al stond ik er niet aan de start om een mooie eindtijd neer te zetten.
De wedstrijd was niet meer dan een doorgedreven (intensieve) duurtraining. Wat concreet betekende dat ik de wedstrijd afhaspelde aan 90% (harstslag tussen 184 en 187).Tussen kilometer 12 en 13 liep ik voluit (hartslag 192), zoals ik gepland had.
Ondanks het feit dat ik aan 90% liep, had ik het gevoel dat ik niet veel meer overschot had. Reeds van in de aanvang speelde de pijn in mijn linkerkuit waar ik reeds van in september mee sukkel, op. De ene week is de pijn er, de andere week voel ik weinig of niks. Tijdens de winter ging ik reeds op zoek naar de oorzaak, maar dit leidde tot niks. Mijn vriend en osteopaat Johan, kon vaststellen dat de kuitspier niet goed in haar vel zit. Door de spier wat los te kneden, verbetert het wel wat. Daarnaast doe ik ook wat warmte-behandeling. Maar hiermee is het euvel toch niet verholpen.
Uiteindelijk finishte ik in een tijd van 1u06min17sec, als 248ste op een 1200-tal deelnemers. Niet goed, maar ook niet slecht. Veel aandacht schenk ik er niet aan. Ik zie het echt als een training.
Nu nog 1 week goed doortrainen en dan een recup weekje vooraleer ik voor een tweetal weken naar Lanzarotte vertrek. Daar kijk ik reeds reikhalzend naar uit.
Sabine had het voorspeld. Ganse dag, wat zeg ik, voor de rest van de week regen, regen en het zou ook wel eens kunnen regenen. Vandaag ganse dag thuis, dus ideaal voor een fietstraining. Gisterenavond droog, deze nacht geen druppel regen, deze ochtend ook al niet. Ok, het zit wel grijs en er is regen bij bakken voorspeld, maar soit. Ik heb er zin in. Om 9u de fiets op, welgeteld 15 km, een half uur gefietst zonder regen. Wat volgde was 2u30 minuten fietsen in striemende regen. Gelukkig had ik goede benen op en was de "moral" op en top. De leefgroep (van mijn werk) is er deze week op uit, ze genieten van een vakantie weekje in Lo Reninge. Aangezien dit toch op mijn trainingsparkoer ligt, had ik beloofd even binnen te springen. Om 10u15 was ik aan het vakantiehuis. Je kon me reeds uitwrigen. Maar de vogels waren gaan vliegen. Van de eigenaar van het huis hoorde ik dat ze een kwartier geleden vertrokken waren. Geen nood, ik zet de training verder. Veel leuks was er niet meer aan. Vingertoppen stijf van de kou. Het laatste uur kon ik niet meer schakelen. Maar bon, na 3 uur hardlabeur ben ik thuisgeraakt. De pizza, boterhammen en douche deden extra deugd. En ... zo'n training kan tellen voor de "moral". Ze krijgen ons niet klein. Ik heb het gevoel goed bezig te zijn, zit goed op schema en amuseer me te pletter (al moet ik toegeven dat ik tijdens het fietsen deze morgen serieus wat afgevloekt heb).
Greetz
Kilometers malen... De komende maanden is dit wekelijkse kost. De eerste 8 weken basisopbouw zijn reeds achter de rug. Wat de komende weken volgt is trainen, trainen, kilometer na kilometer afmalen.
De laatste 5 dagen zagen er als volgt uit: donderdag: 21 km lopen, vrijdag: 3500m zwemmen, 53 km fietsen,zaterdag: 123 km fietsen, zondag: 100 km fietsen, maandag: 5 km zwemmen en 19 km lopen. En zo gaat het de komende maanden door. De afgewerkte kilometers kan je volgen op http://www.3athlon.be/. Het betreft geen prestige spelletje om het meest aantal kilometers, maar het is een leuke manier om je kilometer aantal bij te houden en vooral een goeie barometer om te vergelijken met andere atleten.
Momenteel beleef ik het minst amusement aan het fietsen, dit vanwege het trieste, druilige regenweer. Koud is het niet, op de fiets heb je al vlug een jasje teveel. Maar de talloze regenbuien ben ik spuugzat, vandaar dat ik reeds aftel tot 18 maart, waar ik het vliegtuig neem richting zon om er 12 dagen heerlijk te trainen.
Sportieve groeten,
Bert
Tijd om nog eens wat op mijn blog te posten. Niet dat ik veel te vertellen heb, maar een leeg blad op stelt niet veel voor en houdt de lezers weg, bedunkt.
Hoe de trainingen verlopen?
Ik mag niet klagen, alles naar wens. Vorige week was een recup week gecombineerd met zwemmen. Concreet: 2 keer lopen, slechts 1 keer fietsen, maar wel 17 km zwemmen. Behoorlijk wat in het water gelegen dus. Normaal zakt de rustpols een stukje in een recupweek, maar vanwege het vele zwemmen was dit vorige week niet het geval.
Gisteren toch een rustdag genomen met als gevolg dat de rustpols deze morgen terug wat gezakt is. Aangezien ik gisteren (zondag) de ganse dag diende te werken, ben ik vandaag thuis. Deze morgen een behoorlijke zwemtraining afgewerkt en deze namiddag spring ik op de fiets. Het is krokusvakantie voor de studenten van onze club. Ik moet er dus niet alleen op uit straks. Fijn!!
Vorige week waren Philip Pinket en Martine in Nice. Daar verkenden zij het fietsparkoer. Niet van de poes blijkbaar. Iets wat we in principe reeds wisten, maar bij deze bevestiging. Nou ja, het schrikt ons in geen geval af, integendeel. In mei trekken we er nog een weekje op uit naar het Zuiden van Frankrijk, zo kunnen we het parkoers eens met de fiets verkennen.
Het fietsparkoers in Zürich, waar ik vorig jaar deelnam, bestond uit drie fietronden van 60 km wat ervoor zorgde dat je het traject eens kon verkennen in de week voor de wedstrijd. Nice biedt een fietparkoers van één ronde van 180 km. Het is dus niet aangewezen om dit per fiets te verkennen in de week voorafgaand aan de wedstrijd.
Via de site van Wim Dedoncker (www.wimdedoncker.be) volg ik een aantal weblogs van triatleten. Enkelen onder hen reisden dit weekend af naar Maleisïe voor de Ironman aldaar die volgende week zondag plaatsvindt. Succes alvast aan alle deelnemers. Het kriebelt bij de gedachte dat zij reeds aan hun wedstrijd mogen starten.
Sportieve groeten en tot een volgende.
Vorige zondag had ik het geluk het wk veldrijden live te mogen bijwonen. Enerzijds genoot ik van de sfeer, de wedstrijd, de inzet, heroïsch door de vele valpartijen (je wenst het niemand toe, maar het hoort er bij).
Anderzijds keek ik triestig toe wanneer de ganse kudde (naar het schijnt 45.000) applaudiseerde en joelde wanneer Rein Groenendaal met zijn gezicht in de modder belandde toen hij met lichte afscheiding voorop reed. Het applaus en de aanmoedigingen voor de twee Zimbabwanen, die reeds vanaf de eerste ronde de laatste twee posities voor hun rekening namen, rook meer naar hoongelach. Bij sommige supporters (mag je hen zo noemen?) was het eerder "spot". Een mens mag al eens chauvinistisch zijn, daar is niks mis mee. Maar wat ik zag en hoorde, lijkt me verre van chauvinisme. Jammer!!
Vrijdagnacht laatstleden wakker geworden met hoofdpijn,braakneigingen en diarree. Zaterdagmorgen pas om 11u uit mijn bedgerold. Rechtstreeks naar de zetel, net op tijd om de start van het wk veldrijden voor junioren te volgen. Om 13u welgeteld één boterham naar binnen geduwd. 13u15 de fiets op. Verstandig? Niemand moet mij van antwoord dienen, ik weet het wel. Het gevoel haalt het bij mij vaak van het verstand. Maar daar heeft, behalve ikzelf soms, niemand last van. So what.
Met Cis, Johan, Frans en trainer Dirk op pad met de fiets... een leuk groepje... al heb ik meer afgezien van de training dan genoten. Bon, zoals ik reeds zei, niet verstandig, maar er zijn ergere dingen in het leven, isn't it. Zaterdagavond vroeg onder de wol, want zondag werkdag. Een goeie nachtrust moet me in staat stellen de ziekte te verdrijven zodat ik in staat ben mijn werktaak op te nemen. Zo dacht ik maar. 's Nachts opstaan om te braken, diarree,... Dit alles voorspelt niks goeds. Zondagmorgen voelde ik me toch wat beter. Werken dus, al was ik niet overtuigd de dagtaak tot een goed einde te brengen. Maar bon, we zien wel waar het schip strand. In de namiddag kwam ik erdoor. Oef. Vandaag, maandag, was ik van plan om goed te rusten en uit te zieken, de training van vandaag zou ik laten vallen. Daarnet ben ik fris en monter opgestaan en met een stevig ontbijt achter de kiezen, heb ik de volle zin om mijn zwemtraining toch af te werken.
Bij ons op het werk staat werken op zondag voor een vrije dag op maandag.
Dus gisteren na de lange werkdag languit in de zetel en wanneer Witse de moord heeft uitgeklaard het bed in.
Deze morgen, na een stevig ontbijt, richting het zwembad van Menen. Waarom naar Menen? Daar heb ik zo mijn redenen voor. Sedert ik het trainingsschema (voor het zwemmen) volg van Kurt Herreman, heb ik niet voldoende de tijd om over de middag (1u15min) in Roeselare te zwemmen.
De trainingen zijn vaak te lang (vandaag 4800m), met alle goeie wil en inspanningen, maar dit krijg ik op 1u15min niet geklaard.
In het Badhuis in Menen kan je tijdens de week zwemmen van 7u 's ochtends tot 21u 's avonds. Binnen die tijdsspanne lijkt het me iets evidenter om een lange zwemtraining af te werken. Daarnaast heb ik al altijd een voorliefde gehad voor het Badhuis. Wat netheid betreft ken ik persoonlijk geen properder bad. Het is een mooi en groot zwembad en een mooi stukje architectuur. Daarnaast heb je er tevens de mogelijkheid om na de inspanning te genieten van een heerlijk stoombad.
Rond 11u30 terug thuis met een meer dan behoorlijke eetlust (wanneer heb ik dat niet?) en na de maaltijd languit in de zetel.
Om 14u had ik met Philip afgesproken voor een duurloop van 75 minuten. Van aan het Sterrebos in Rumbeke richting Mooslede, onderweg gezellig kletsen, genieten van de inspanning, van het zachte weertje en het zonnetje dat af en toe kwam piepen. Na een verkwikkende douche en nen boterham ... wat had je gedacht? Inderdaad, rustig in de zetel met een boekje.
Vanavond naar Veerle's voor een heerlijke spaghetti. Wat moet een mens meer hebben op een vrije dag?
Door het vele trainen verwaarloos ik mijn sociaal leven wel een beetje. Zo heb ik Veerle dit jaar nog niet gezien. Ik kijk er reikhalzend naar uit.
Sedert vorige week krijg ik zwemtrainingen van Kurt Herreman, naast Davy Grymonprez de tweede zwemtrainer bij ITC. Een tweetal weken geleden beslisten de trainers van ITC dat Kurt vanaf heden de zwemtrainingen maakt voor de atleten die deelnemen aan de lange afstand.
Tot op heden volgde ik niet veel zwemtrainingen. Het zwemmen beperkte zich tot het behalen van het beoogde kilometer aantal. Wanneer ik over de middag in Roeselare zwom, was er wel altijd iemand die een trainingsschema mee had. Dan zwom ik mee. Wanneer ik naar de training van de club ging, zwom ik ginds met het schema mee en wanneer ik op mijn ééntje zwom ... dan zwom ik er maar wat op los (lees: tot ik mijn kilometers had die ik wilde).
Vanaf vorige week is het dus gedaan met het zwemmen met de natte vinger (haha ... heb je hem!!!).
Tot op de lengte na volg ik het schema van Kurt. Grote veranderingen?
Het eerste grote verschil: meer kilometers per training, minder trainingen per week.
Waar ik vorig jaar 4 à 5 zwemtrainingen van 3 à 4 km deed, zijn er nu 3 à 4 sessies van 3 à 5,5 km.
De schema's zijn natuurlijk ook wat anders opgesteld ook. Het is leuk eens op een andere manier te trainen.
Vorige week nam Kurt reeds een eerste zwemtest af (30 minutentest).
Ik zwom 1925m bijeen.
Het eerste moment was ik wat ontgoocheld. In november vorig jaar zwom ik 2000m in die tijdsspanne, toen zwom ik echter wel 4 à 5 keer per week. Momenteel, slechts 3 à 4 keer en er zijn nu ook meer fiets- en looptrainingen. Dus eigenlijk niet zo verwonderlijk en eigenlijk normaal dat ik 1925 zwem.
Daarnaast is het ook een eerste test. Het is de bedoeling om de komende maanden beter te gaan zwemmen.
Dus... ben ik eigenlijk wel tevreden met die eerste test. Ik ben ervan overtuigd dat, de volgende maanden, de vorderingen zullen komen. De moraal zit goed, de motivatie is er.
Net zoals vorig jaar start Dirk (trainer bij ITC) op 2 januari met het trainingsschema ter voorbereiding op de ironman. Dit betekent niet dat ik de laatste maanden van 2006 op mijn luie krent ben blijven zitten, maar de trainingen zijn dat wat vrijer in te vullen. Wat er in principe op neer komt dat ik doe waar ik zin in heb.
Oktober is rust maand, dus daar heb ik niet bijster veel getraind, maar vooral gerecupereerd van het voorbije triatlonseizoen. Vanaf november heb ik me dan vooral toegespitst op zwemmen en lopen. Geen intensieve sessies, maar langzaam en rustig bouwen aan een goeie basisconditie. Ik fietste nog nooit zo weinig in de maanden november en december, dit op advies van Dirk.
Vanaf 2 januari (Dirk vraagt me niet te trainen op 1 januari, maar daar lap ik mijn laars aan, op de eerste dag van het jaar doe ik in de vooravond graag een rustige duurloop, zo heb ik het graag en de raad van de trainer apprecieer ik ten zeerste, maar ik doe o zo graag af en toe mijn gedacht) startte het ietwat strakkere trainingsregime. Al valt "strakkere" nogal mee hoor. De eerste acht weken zijn basisopbouw, wat zich vertaald in extensieve duurtrainingen, waar in geen geval in het "rood" mag worden gegaan. Het komt erop neer om wekelijks het gevraagde aantal kilometers gelopen, gefietst en gezwommen te hebben. Wat tot op heden reuze meevalt. Mijn trainingskilometers kan je volgen op www.3athlon.be en je klikt op "kilometerstand". Dit is mijn inziens de beste site van België over triatlon. Jim DeSitter, de bezieler van deze site, besteed dagelijks heel wat tijd om ons op de hoogte te houden van wat reilt en zeilt op triatlon vlak in ons land. Echt de moeite en bij deze ... Jim knap werk.
Ik mag hopen dat ik mijn trainingen verder kan afwerken zoals de voorbije 2 weken. Enerzijds dat ik de gevraagde kilometers (wekelijks) kan blijven aanhouden anderzijds dat ik de trainingen op dezelfde manier kan blijven verteren, want ik moet zeggen ... heb het gevoel goed te recupereren. Dat is dus een goed begin. Maar de ervaring leert me ... we zijn pas 2 weken ver. De weg is nog ontzettend lang en op die weg kan nog heel wat gebeuren. Maar bon, het kopke zit goed en dit is het begin van alles.
Zo, ik ga vanavond genieten in de sauna, villa-aqua in Oostende. Zaaaaaaaaaaaaaaaalig!!!!!!!!! Tot een volgende.
In het fijne gezelschap van mijn oppervrienden Philip en Johan heb ik zojuist de laatste training van het jaar afgewerkt. Een duurloop van een goed uur. Nu een douchke en tafelen. Meer moet dat niet zijn.
Ik sluit 2006 af met een totaal van 11048 trainingskilometers: meer specifiek: zwemmen: 443 km, fietsen: 9005 km, lopen: 1600 km.
"Het is mooi geweest", wanneer ik op de laatste dag van het jaar op de bank lig en mijmer over het voorbije jaar.
De eerste helft van het jaar stond in het teken van mijn debuut op de ironman afstand, wat zich in de praktijk vertaalde in slapen, werken, trainen, eten en dit alles opnieuw. Steeds maar weer. Eéntonig, stereotiep en weinig differiëntiatie zo kan je stellen. Zo heb ik het echter niet ervaren. 2 juli 2006 was een doel, waar van 's morgens tot 's avond en van 's avonds tot 's morgens mij vol overgave en genot op voorbereidde en naar toe leefdde.
Als debuut wou ik me niet veel meer opleggen dan de wedstrijd uitdoen en wel op die manier dat ik goed zou recupereren, zonder roofbouw te plegen op mijn lichaam.
Vandaag kan ik stellen dat die doelstelling gerealiseerd is, ondanks de fouten die ik tijdens de wedstrijd maakte. Al doende leert men. In Zürich deed ik heel wat ervaring op. Ervaringen die ik meeneem naar 2007 om me nog beter voor te bereiden om de Ironman van Nice op 24 juni volgend jaar.
Het deelnemen aan een ironman wedstrijd vraagt veel tijd, training, inzet en opoffering. Het klinkt bijna spartaans en mensonvriendelijk. Maar in werkelijkheid is het niet zo. Triatlon neemt inderdaad in die mate plaats in mijn leven dat je kan spreken van "een levensstijl in funktie van triatlon". Zo is het en niet anders. Niet dat ik dit mezelf opleg, mezelf verplicht,... Het is zo gegroeid. Door de jaren heen. Je begint te sporten, je amuseert je , je sport meer en meer en meer... Tot je merkt dat het een levensstijl is geworden. Spontaan, zonder verplichtingen is dit gegroeid tot wat het nu is. Sporten is als eten en slapen, dagelijkse kost. Een verslaving zoals een andere, zo je wil. Heel wat mensen appreciëren het en hebben bewondering, maar minstens evenveel kijken bedenkend toe. Stellen zich vragen omtrent het intense sporten; "is dit nog wel gezond", "er is toch meer in het leven dan sport", "waarom zo strikt het trainingsschema volgen?",... en ik kan zo nog wel wat doorgaan. Wel, dit om volgende reden. Is het leven niet mooi wanneer je kan doen wat je graag doet, als je na elke training onder de douche staat met een voldaan gevoel en daarna relaxed kan uitzakken in de sofa??? Het leven is er om te genieten. Wel, dit is genieten, met volle teugen.
Wanneer alles meezit brei ik hier in 2007 maar al te graag een vervolg aan.
Life is simple: swim, bike, run, eat, sleep,...
Mijn thanks voor 2006 gaan uit naar: in de eerste plaats pa en ma, maar evenzeer naar Sanne, Bim, Nele, Lies (en Sigrid was er in feite ook al é) en Stijn die er in Zürich bij waren, wat ik enorm apprecieerde.
Het gebeurt niet veel, maar vandaag heb ik geen energie. Deze morgen zwemles geven, dat ging nog vlotjes. Daarna ... zwemtraining. Het liep, of liever het zwom, voor geen meter. Deze namiddag had ik een fietstraining gepland. Sabientjes voorspellingen beloofden veel goeds; "regen in de voormiddag, droog in de namiddag". Nochtans, ze had het bij het rechte eind. Maar mijn moraal en courage waren tot onder het nulpunt gedaald. In plaats van op de bike ben ik in mijn zetel in slaap gevallen, waarna ik nog alle moed heb moeten samenrapen om de Colruyt nog eens te bezoeken. Op de koop toe mag ik vanavond nog gaan werken. Maar bon, nu nog wat rust en ik kan er wel weer tegen.
Morgen laatste training van 2006, een uurtje lopen. De krachten zullen dan wel terug zijn om er in 2007 een fijn, sportief jaar van te maken.
Aan allen een fijn eindejaar en tot één dezer.
