Ik ben Bert Seynaeve
Ik ben een man en woon in Kapucijnenlaan 75, 8870 Izegem (België) en mijn beroep is Opvoeder.
Ik ben geboren op 31/03/1974 en ben nu dus 51 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Triatlon, muziek, sport, film (andere film).
Marc Herremans won vorig jaar (2006) bij de mindervaliden de ironman van Hawaï. Deze heb ik echter over het hoofd gezien, shame on me. Waarvoor 1000 x sorry ten opzichte van Marc en dit uit een groot respect. Laat me de vraag duidelijk zijn, het betreft naast Rutger Beke (winnaar ironman Arizona 2007) nog 4 andere Belgische atleten die één of meerdere ironman wedstrijden wonnen bij de valide deelnemers.
Nog geen 10 minuten stond de quiz vraag op mijn blog en het juiste antwoord werd reeds geraden en dit door niemand minder dan mijn vriend duatleet Rudi Vansevenant, lid van het Coast Triathlon Team (De Haan). Laat het je niet aan je hart komen, sportief zoals we zijn. Ik hou het antwoord nog even hier, zo kan iedereen meedoen. Het antwoord werd door Rudi op het gastenboek gezet. Gelukkig heb ik dit tijdig gezien en heb ik het gastenboek, tijdelijk, verwijderd.
Aangezien ik je quiz kapaciteiten niet onderschat voeg ik nog een vraag toe.
Geef bij de 4 Belgische ironman winnaars ook telkens aan welke ironman zij wonnen en in welk jaar. Let op: sommige wonnen meer dan 1 ironman.
Succes
Vorige zondag won Rutger Beke zijn allereerste Ironman in Arizona. Met een zwemtijd van 52'08" kwam hij als 23ste uit het water. Na halfweg het fietsparcours kwam hij aan de leiding. Over de 180 km fietsen deed hij 4u30'21" (fietsrecord staat op naam van Rutger's trainingsmaat Stijn Demeulemeester 4u29'). De afsluitende marathon liep hij in 2u54'39". Met zijn eindtijd van 8u31'14" had hij 5'10" voor op de 2de Tim Deboom (2xwinnaar in Hawaï) en 16'15" op Michael Lovato (winnaar ironman Lanzarote 2006). Met deze overwinning is Rutger de vijfde Belg die een Ironman wint.
Wie zijn de andere vier?
Antwoorden naar bertseynaeve74@hotmail.com
De winnaar mag mee op één van mijn trainingen de komende weken. Voor de verliezers hetzelfde.
Sportieve groeten,
Bert
Zalig toch dat zomerweer. Ik ben er reeds aan gewend. Vandaag had ik een vrije dag omdat ik gisteren (zondag) moest werken. Na het ontbijt de fiets opgesprongen. Van 's morgens vroeg in korte mouwen en korte broek richting Torhout, waar ik vervolgens de Zeeweg nam richting Oostende. Prachtige route trouwens langs kleine dorpjes (Wijnendaele, Bekegem, Oudenburg). Vanuit Oudenburg ging het langs het Plassendaelekanaal tot in Nieuwpoort, waar ik mijn weg vervolgde langs de Ijzer tot in Reninge. Nog een stukje langs de Ieperlee en via Ieper tot in Menen en via de Leie tot in Kortrijk om vervolgens via Ooigem en nog een stukje langs het kanaal Roeselare-Ooigem terug in Izegem te arriveren met 157 km op de teller in net iets meer dan 5u fietsen, 31km/u gemiddeld (alleen gefietst). Van het fietsen mag ik echt niet klagen.
Dit weekend was voorbestemd om de analen in te gaan als sportvrij weekend. Vandaag had ik het één en ander gepland, morgen moet ik werken. De zwem- en fietstraining die voor vandaag op het menu stonden, had ik gisteren afgewerkt. Ik kan me geen weekend voorstellen dat ik niks, maar dan ook niks van sport heb gedaan. Op werkdagen tijdens het weekend gebeurt het wel vaak dat ik ofwel de zaterdag ofwel de zondag niet sport, maar de twee dagen niks doen??? Ik kan me het in elk geval niet herinneren. Bij deze zou dit weekend wel een unicum (of hoe spel je dat?) worden. Maar,.... ja, sommigen onder jullie zullen al aanvoelen welke richting dit uitgaat. Om 16u zaten mijn verplichtingen erop, voor de rest had ik niks meer gepland. Dus, wat tijd over. En dan? Wat doet een mens dan? Jah, zo'n mooi zomer weer.... Ach, ik kon het niet laten. 40 minuutjes lekker los lopen. Dat zal de verslaving wel zijn zeker. Maar bon, ik had er zin in. Dus waarom niet.
Na 3 opbouwweken komt een aangename en noodzakelijke recupweek. Je leest wel "recup"week, wat niet volledig (toch gedeeltelij) gelijk is aan een rustweek.
Gisteren reed ik 180 km op het parcours van de ronde van Vlaanderen. Het ging goed, wat wil zeggen dat ik tevreden ben met mijn huidige conditie en een goed gevoel heb tijdens het fietsen. Toch waren de batterijtjes plat op het einde van de rit. Oorzaken hiervan zie ik als volgt: laatste training na 3 weken trainingsopbouw, de 12 dagen Lanzarote waren behoorlijk lastig, de rit van gisteren reed ik samen met mijn club en er werd behoorlijk goed doorgefietst en de korte maar nijdige hellingen van het ronde parcours doen je toch af en toe in het rood gaan. Maar bon, we hebben het gedaan en ik deze training was een meer dan behoorlijke. Wat nu volgt is een weekje recup, op het menu staat weliswaar een interval training in het lopen (10x1000m à 85%) en een duurtraining in het fietsen van 4u, maar daarnaast zijn ook 4 rustdagen voorzien. Deze week heeft als doel het lichaam te laten recupereren van de geleverde inspanningen waardoor het lichaam zich hersteld en de conditie aanscherpt (supercompensatie). Op deze zonnige paasdag zal ik van deze rust alvast goed gebruik maken. Je vindt me deze namiddag languit op de bank, genietend van een zwoegend profpeleton tijdens de ronde van Vlaanderen. De geur van heerlijk, dampende, verse koffie prikkelt intussen mijn reukorgaan. Bij deze sluit ik hier af. Gegroet en tot één dezer dagen.
De tol die de duurtraining eisen, heb ik deze morgen terug kunnen ervaren. De lange duurtrainigen die nodig zijn voor lange afstandswedstrijden, doen je enorm veel aan snelheid verliezen. Deze morgen stond een interval looptraining gepland: 4x 2000m met logischer wijs wat in- en uitlopen. Wat valt op aan deze sesie? Eerst en vooral is de snelheid waarin ik die 2000m afhaspel al een serieus stukje afgebot. Daarnaast voelen de benen loom aan. Dikke, flanellen poten mag ik wel stellen. Al lukt de laatste 2000 al wat beter dan de eerste, wat het gevoel betreft, toch had ik niet bij één van de vier een lekker gevoel. Onlogisch is dit niet en zeker geen reden tot paniek. Vorig jaar mocht ik dit reeds ondervinden in de voorbereiding voor Zürich. En ook dit jaar mag ik reeds stellen dat, wanneer ik deelneem aan kwarttriatlons of kortere wedstrijden, het resultaat niet goed zal zijn. Weet ik nu reeds dat het zwemmen en het fietsen geen probleem zal opleveren, maar dat ik in de afsluitende loopproef snelheid te zal komen. Bij deze valt het natuurlijk te overwegen de kwarttriatlons achterwege te laten, maar het is toch fijn om er enkele mee te doen. Zo kan ik het voor mezelf en voor de ploeg niet maken om er op 15 augustus in Izegem niet bij te zijn en ter voorbereiding van Nice zal ik ook minstens aan één kwart deelnemen, hoogstwaarschijnlijk Meerhout (eind mei). Een weekje later staat de 1/2 triatlon van Leuven op het programma, maar dit enkel als training (lees: niet volluit gaan). Eind april staat een duatlon op het trainingsschema, die van Ruddervoorde. Ook al heb ik momenteel niet veel zin om die wedstrijd te doen, toch zal ik het vooropgestelde schema volgen, zo denk ik toch.
Vorige dinsdag liep ik voor het eerst dit jaar een 25 km training samen met clubgenoot Phil die momenteel traint voor Ironman Klagenfurt (Oostenrijk) op 8 juli. Deze duurloop verliep prima en ook achteraf had ik een meer dan behoorlijk gevoel. Aan een gezapig tempo van 12km/u, liep ik deze training in 2u05min aan 65% van de maximale hartslag.
Zo, zo. Ondertussen ben ik het hier terug gewoon in ons Belgenlandje. De vele was die ik meehad uit Lanzarote hangt reeds te drogen en gisteren ben ik terug beginnen werken. Eigenlijk vind ik het ook wel leuk om terug te werken. En de trainingen ... die lopen gewoon door. Nog 1 week goed doortrainen en dan volgt een rustweek.
Ik train volgens het principe van 3 weken opbouw en 1 week recup. De 2 weken dat ik in Lanzarote verbleef, waran week 1 en 2 van de opbouw, dus nog even doorbijten vooraleer ik kan recupereren. Ik moet zeggen, dat de derde opbouwweek vaak tegenvalt. In die zin dat ik snak naar recup, een fenomeen dat ik wel vaker hoor bij andere clubgenoten die volgens hetzelfde principe trainen. Deze week valt het echter reuze mee. Gedurende het trainen in Lanzarote alsook deze week stijgt mijn rustpols niet. Een teken dat ik goed herstel van de trainingen. Volgende week zal ik dan eens extra goed profiteren van de recup week, want het is de laatste flinke rustweek voor de wedstrijd in Nice. Dit betekent dat ik dan nog 2 maanden hard zal moeten doortrainen. En de trainingen worden alsmaar zwaarder. Toch tot begin juni, want dan begint de tapering periode.
In elke geval: de moral zit goed en fysisch valt alles ook wel mee (een blijvende ambetante linkerkuit niet te na gelaten).
Het heeft bloed, zweet en tranen gekost deze morgen maar ons huisje ziet er terug proper uit. Philip en Johan zijn momenteel met het eerste deel van de bagage naar de luchthavan van Arrecive. We moeten onze bagage in twee keer vervoeren omdat we niet alles in onze huurauto krijgen.
Gisterenavond een super gezellige laatste avond beleefd met Leen en Gunter. Wie zijn die mensen? Wel... Vorig jaar waren Philip en Johan hier reeds op vakantie. Toen leerden ze Leen en Gunter kennen. Dit mooie koppel is afkomstig uit West-Vlaanderen (Wijtschaete en Poperinge) maar wonen reeds 11 jaar hier in Soo een dorpje nabij La Santa. Gunter heeft er zijn eigen praktijd als osteopaat en Leen werkte tot voor kort in een ziekenhuis hier in de omgeving. Via hen kregen we het adres van onze verblijfplaats hier in Tinajo. Om hen hiervoor te bedanken, zijn we gisteren samen een hapje gaan eten in een plaatselijk restaurant. Aangename mensen en super eten (een entrecôte van 1 kg, hm, heerlijk en vooral veel).
Om iets na 15u hebben we het vliegtuig naar Madrid, waar we nog een tweetal uurtjes kunnen rondkeuvelen alvorens we opstijgen richting Brussel, alwaar Martine, Charlotte en Evelyn ons zullen opwachten, waarvoor oprecht en hartelijk dank. See you!!!
Zo.... de laatste trainingen zitten er op. Rest ons nog een etentje met Gunter en Leen straks en morgen valiezen pakken. Aja, dat huisje moet ook nog wat uitgemest worden. Haha, drie mannen onder één dak gedurende 14 dagen. Ik zal maar geen fotootje op deze blog zetten. Dit laat ik aan jullie verbeelding over. Vandaag was het warm maar toch ook terug veel wind. Terwijl Johan en Philip in Puerto Del Carmen genoten van vakantie, in de letterlijke zin van het woord (lees: geen training) maalde ik deze morgen looprondjes rond La Santa (8 km) om vervolgens op de bike te springen voor 50 km. Aansluitend volgde nog een 12 km loop. Dan de maag wat spijzen, nog wat los fietsen en nog een laatste duik in het prachtige openlucht zwembad (50m) van La Santa. Het is mooi geweest. We bleven gespaard van kwetsuren, valpartijen... zelfs niet één lekke band. Oef!!!
Greetz en tot in Belgenland. Het is daar toch niet te koud mag ik hopen????
Hehe, gisteren kregen we reeds sms-jes omdat we niet van ons lieten horen op de blog. Haha, wel leuk dat jullie ons allemaal volgen, big brother in Lanzarote.
De dagen vliegen hier voorbij, opstaan, eten, trainen, rusten, eten en meer van hetzelfde. We vervelen ons geen moment. Na de zware en lange fietstraining van dinsdag deden we het gisteren wat kalmer aan. 1u lopen in de ochtend (vetloopje voor het ontbijt). In de namiddag wat loszwemmen en in de vooravond 1u15 lopen. Daarna douche en de voeten onder tafel schuiven voor een lekker avondmaal. Entrecôte voor de verandering. Dit heb ik hier de laatste 2 weken al meerdere keren naar binnen gewerkt. Die biefstukken smaken hier super zacht.
Deze morgen vertrokken we na het ontbijt voor een tochtje van 90 km met de bike, onmiddellijk gevolgd door een rustig loopje van 7 km. Kwestie van ons lichaam terug wat te laten wennen aan de overgangen in de wedstrijd. Het weer vandaag. Terug zoals de voorbije week, bewolking en zon en enorm veel wind. Zoals the Russische manager zegt "The wind is crazy". Gelijk heeft hij. Vanuit Tinajo reden we met de wind in de zeilen tot in het uiterste zuiden (Playa Blanca) van het eiland. 50, 60, 70 km/u, geen probleem. In de lange afdaling van de Timanfaya haalde ik zelfs 80 km/u. Als lichtgewicht moet ik stoempen om mijn grotere en wat zwaardere kompanen bij te benen bergaf. Zij haalden tot 85 km/u. Hoge snelheden, dat wel, maar niet gevaarlijk. De wegen lopen hier looprecht. Wees gerust we zijn voorzichtig. We are still in a good health. En dan terug van Playa Blanca naar La Santa. Stoempen, stoempen, stoempen. Haha, I like it very much!!! Tegen de wind in, bij momenten haal we geen 15km/u op de teller. Philip en Johan liggen hier momenteel op hun luie krent aan het zwembad. Straks gaan we terug naar La Santa voor de zwemtraining. En .... morgen onze laatste dag. Jammer, maar niet getreurd. Hoe leuk het hier ook is, ik zal ook blij zijn om eens terug thuis te zijn. Ik verlang al om terug bij Laïka in de zetel te zitten. Ze zal me wel enorm gemist hebben, ik haar ook trouwens. By the way, aan ma, bedankt voor de goede poezen-zorg.
See you!!!!
Vandaag stond de langste training op het programma hier in Lanzarote. Dirk (trainer) plande een fietstraining van 220 km. Eerst en vooral een flink aantal kilometer en dan nog hier in Lanzarote met de hevige wind en nooit vlak. Deze morgen sloten we aan met een groepje fietsers die in La Santa vertrokken voor een zestigtal kilometer, zo moesten we niet de ganse dag alleen (met ons drietjes rijden). Vervolgens trokken we er met ons drieën op uit. Eerst van La Santa tot in het uiterste zuiden van het eiland, naar het toeristische badplaatsje Playa Blanca. Zalig, met de wind langs achteren haal je hier vaak boven de zeventig kilometer per uur. In Playa Blanca deden we ons tegoed aan een spaghetti en een pizza (we kunnen hier niet genoeg eten). Wat volgde was andere koek. Terug noorderwaarts met de strakke wind pal op kop. De wegen zijn hier loodrecht, dus geen recuperatie mogelijkheid. Beuken, beuken en nog eens beuken. Enorm lastig, maar je kickt er wel op. Tot boven op de Haria ten noorden van het eiland en vervolgens via Teguise, Caletta de Famare en Club La Santa terug naar Tinajo, waar we verblijven. Welgeteld 210 km op de teller. Net een douche genomen, de zon is hier juist aan de horizon verdwenen en wij gaan ons tegoed doen aan een lekkere entrecôte met friet.
Greetz.
Jesus, Maria, Jozef ..en al die daar nog bij was . Waar heb ik dat verdiend???? Ik ben hier op een eiland beland met twee beesten. 210 km op de fiets. Ik voel me Sylvain .. ist eten nog nie gerjeit en k ee gin bjin
Bert is een echt dier op de fiets. Zonder hem was ik er niet geraakt. De hele tijd beuken tegen de wind in . Das nie normaal met die jongen. En Pippo Pinket heeft dan altijd nog wat macht over om eens te tonen wie de beste is. Het fietsverslag zelf zal Bert zelf wel int lang en breed schrijven. Ik wilde alleen mijn bewondering voor die gasten even uiten. k heb ze de hele dag kunnen gezien van hun mooiste kant hun achterkant!
Groeten aan iedereen thuis en dank voor de vele reacties
En voor Elsje .. een beetje karakter hé meisje!!!!
beste allemaal,
zoals jullie kunnen zien en lezen amuseren we ons hier kostelijk! Het is ook leuk dat jullie massaal meeleven op het thuisfront. De hele TER in de lappenmand.... we voelen mee.. (TER= Ten Elsberge Runners = een bende toffe lopers die stilaan triatleten worden). Het leven is wel degelijk meer dan fietsen zwemmen lopen slapen en eten. We bevinden ons hier op een zeer speciaal eiland. Moeder aarde heeft het landschap overgoten met warme kolkende massa uit haar eigen ziel, ondertussen versteend en verhard. Het zorgt voor een speciaal zicht en mooie kleur schakeringen. Het is een landschap vol zwarte stenen waar al honderden jaren geen plantje meer op groeit. De meestal heldere blauwe lucht maakt de zee soms paradijselijk mooi zodat we denken dat we in een "Fa" reclame zijn beland. Maar het trainingsschema en Bert zijn gedrevenheid zet ons weer met de voeten op de grond en op de trappers.... we moeten door fietsen.
Johan
