Vandaag mogen we eindelijk naar Dr. Biedermann gaan. Het duurt echt een eeuw voor je daar binnen raakt. Rond 8u30 vertrekken we thuis en rond 10u komen we aan. Gelukkig heeft Gerben een flink stuk geslapen want hij is niet gek op autoritjes. Het wachten op onze beurt duurt flink een uur. De dokter is weer heel vriendelijk. Gerben weet even niet wat denken maar is toch snel op zijn gemak. De dokter tast zijn nekje en wervels af en het ziet er allemaal goed uit. Enkel in zijn nek zit nog een blokkering. Deze werkt hij eruit en dan zie je Gerben zijn gezichtje even vertrekken van de pijn maar wenen doet hij niet. De dokter zet hem op de grond en meteen gaat hij op verkenning in het dokterkabinet… Hij heeft al dadelijk de benen van een skelet vast, gaat achter de bureau van de dokter en is vlijtig bezig de instrumenten van de dokter te hanteren. Tijd om rustig met de dokter te praten is er dus niet. Volgens de dokter zou Gerben in ieder geval nu wel beter moeten gaan slapen… Ik moet jullie natuurlijk niet vertellen hoe blij we waren om dat te horen! Vingers kruisen dat onze nachtrust eindelijk wat zal verbeteren… De trip naar huis was alweer veel minder. Al na een minuut of tien heeft hij er genoeg van. Hij maakt zich druk, zeurt en brult. Ik ga maar bij hem zitten vanachter en dan is het iets beter. Blij dat we bij Dr. Biedermann geweest zijn maar ook heel blij dat we weer thuis waren.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />