Wij zijn papa Stijn, mama Iolanda en ons zoontje Gerben. Op onze blog kan je het wel en wee volgen van onze dagelijkse avonturen. De zwangerschap en geboorte van onze zoon Gerben, mijn diabetes type II, Gastric bypass operatie en nog veel andere zaken. Ik hoop dat jullie deze blog leuk vinden, indien niet, laat het me gerust weten. Alvast bedankt voor je bezoekje en kom gerust nog eens terug. Liefs, papa, mama & Gerben
Deze morgen was ik al vroeg wakker. Er zitten 5 kleine snedes van +/- 1,5 cm in mijn buik en 1 groter gat. Uit dit laatste steekt een sonde om eventueel vuil bloed weg te laten. Ik heb erg veel pijn in mijn buik maar vooral ook aan mijn borstkas, een pijn die trekt tot in mijn rug alsof er een mes in steekt. Er hangen wel pijnstillers aan mijn infuus, maar dat helpt niet echt. Op mijn rug zijn grote rode vlekken van +/- 15 cm² die erg hard jeuken. Niemand weet vanwaar deze komen xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
In de namiddag is de pijn zo erg dat ik amper nog kan ademen. Ik brul werkelijk van de pijn. Ze roepen de dokter op, deze laat me meteen een morfine spuit tegen de pijn zetten en laat me naar RX gaan voor een foto van de slokdarm en de longen. Op RX moet ik tegen een muur gaan staan en vragen ze om een flinke slok witte contrast vloeistof te drinken. Gezien ik zelfs nog geen water kan inhouden, vraag ik me af hoe ik die slok ga nemen. Maar ik doe mijn best en neem een slok. Meteen komt er een stekende pijn in de borst. Dan vragen ze me nog een tweede slok te nemen. Met moeite krijg ik deze slok binnen en meteen voel ik me heel slecht. Het zweet breekt me uit en ik ben heel misselijk. Ze leggen me meteen neer maar dan is het nog erger. Bij het rechtkomen voel ik dat ik moet overgeven. Net op tijd geven ze me een bakje en komt alles eruit. Mijn idee was dat dit die vloeistof was, maar het was bloed. Ongeveer een halve liter zuiver bloed. Paniek bij de verpleging. Ze leggen me terug in bed en bellen Dr. Hourlay. Terug op de kamer komt de verpleging me zeggen dat Dr. Hourlay belde en dat er niets is waar ik me zorgen over moet maken. Dit is vermoedelijk bloed dat tijdens de operatie in mijn maag gelopen is. Raar maar waar, meteen na het overgeven voel ik me kiplekker! Dit was dus hetgeen wat me zo vreselijk pijn gedaan heeft De rest van de dag drink ik niets en rust heel veel. Gezien ik me zo slecht voel vraag ik aan iedereen die op bezoek wilde komen om dit uit te stellen. Ook tijdens de nacht gaat het slecht, de pijn is erg.
Reacties op bericht (0)
Gastenboekje
Als je zin hebt, mag je hier een berichtje achter laten. Alvast bedankt.