Enkele weken geleden was onze afwasmachine stuk. Het was al een hele tijd dat het niet gewoon begon te werken wanneer je de knop "start" indrukte. Je moest geduld hebben: eerst de knop indrukken, wachten tot het begon te zoemen, dan stopte het. Weer de knop indrukken: dan maakte het een raar geluid, wanneer dat stilviel, moest je weer op de knop drukken en dan hoorde je het water lopen en was het dus eindelijk begonnen. Je moest dus vooral veel geduld hebben. Maar dit deden we al zo lang, we dachten dat het eeuwig zo kon doorgaan. Niet dus.
Er zijn enkele technici in huis, die dachten de machine weer aan de praat te krijgen. Het is een inbouwmodel, dus de keuken werd half afgebroken en de machine helemaal uit elkaar gegooid. Na enkele dagen kwamen ze tot de conclusie dat het geen zin meer had: de machine was "jaak".
Tijdens die 'enkele' dagen kon de afwas natuurlijk niet blijven staan. Dus met grote tegenzin werd er afgewassen en afgedroogd. En het is ongelooflijk: het duurt niet half zo lang dan in de machine. Je moet de machine ook niet inladen of uitladen. Dus ja: het is zeker besparend aan ruimte, tijd, water, elektriciteit en de aankoop van een machine. In feite was het helemaal niet zo erg, dat afwassen. Het was een kwestie van gewoonte.
Dus ja: nu staat er een gloednieuwe afwasmachine, met één druk op de knop is het vertrokken! Met de hand afwassen? Ik denk er niet meer aan!
Wat als .... je bij elke zonnestraal naar buiten kon gaan en er lekker in kon gaan zitten genieten?
Verleden week hebben we bijna geen zon gezien en het was frisjes voor de tijd van het jaar. Tuurlijk hadden we een weekje verlof gepland en vermits we gereserveerd hadden, zijn we inderdaad vertrokken. We hebben wandelingen gemaakt in de bossen, met een warme trui en een regenjas bij de hand. We zagen mooie vergezichten, dat wel. Maar het zou natuurlijk nog veel mooier geweest zijn als het zonnetje scheen en het een paar graden warmer was geweest.
En dan reden we naar huis: het zonnetje scheen op onze auto en maakte het zo warm, dat we de airco hebben aangezet. Ik dacht: dat is gewoon een verkeerde tijdplanning, van ons of van de zon.
Nu zit ik in de zon en denk ik: eigenlijk zou iedereen nu in het zonnetje moeten zitten, het maakt je blij, geeft je energie: het is super voor je gezondheid en je medemensen. Dat laatste ondervond ik vanmorgen. Nog niet zo goed uitgeslapen, stapte ik op mijn fiets om boodschappen te doen. Ik kwam een meisje tegen en die lachte naar mij, ik lachte prompt terug en het maakte me blij. Toen ik even later nog iemand tegenkwam, heb ik hem goedemorgen gewenst. Het werkt dus zeer aanstekelijk: de zon. Ze geeft een leuke kettingreactie.
Dus nu heb ik een volledig onderbouwd beleidsvoorstel: wanneer de zon schijnt, is het verplicht aan iedereen - zowel werknemers als werkgevers - om naar buiten te gaan en van het zonnetje te profiteren. Misschien kan er nog bij: enkel leuke praatjes zijn toegelaten, omdat we het effect van de zonnestralen niet willen teniet doen.
