Om kwart voor acht sta ik op, nog een beetje moe na een nachtje vol kou. Voor het eerst hier in Afrika heb ik met twee lakens geslapen. Ik had precies toch een klein zonneslagje na gisteren. Ik voel me echter weer helemaal in orde en de temperatuur duldt geen enkel laken meer. We krijgen roerei en toast als ontbijt. Daarna gaan Sanne, Lynn, Joyce en ik met Christian mee naar de kerk. We zijn benieuwd naar hoe de mis hier zal verlopen. Christian heeft voor de gelegenheid een traditioneel gewaad aan. We hebben die gewaden al meer gezien, maar nu Christian het aan heeft, ziet het er wel grappig uit. Normaal draagt hij een short en T-shirt zoals wij, maar nu is hij getooid in wel vijf meter stof.

Omdat de kerk gerenoveerd wordt, staan alle banken buiten op de binnenkoer. We zetten ons op een bank onder een grote boom en wachten tot de mis begint. Plots komt er van de andere kant van het plein een rij mensen aan. Ze hebben grote gewaden aan en een hoedje op met een flosj. Ze lijken erg op de Amerikaanse afstuderende studenten. Maar ze zingen en worden voorafgegaan door een man in een paars gewaad die wierook verspreid. Achter het koor (de zingende gewaden) komen twee priesters geschuifeld. De hele rij begeeft zich naar het altaar en het koor zingt daar nog een lied. Dan begint de priester in het Ewe aan de mis. Wij staan recht wanneer Christian rechtstaat, slaan een kruisteken als Christian een kruisteken slaat en gaan zitten wanneer Christian dat doet. Anderhalf uur lang zitten we ons af te vragen waarover de priester het heeft. Zo nu en dan zingt het koor een lied. Geen gospel zoals we ergens wel verwacht hadden, maar gewone kerkliederen zoals bij ons. Na een tijdje komt de priester heel het plein rond en zegent ons met gewijd water. Het zou iets voor Tom geweest zijn, denk ik bij mezelf. Nu ja, het was in ieder geval verfrissend. Daarna moeten we allemaal naar voren om een bijdrage te doen voor de opbouw van de kerk. Dit zou nog twee keer gebeuren, maar Christian gaat zelf maar twee keer. Wij ook dus. Tijdens het halen van de hosties (die ze hier niet in de handen geven, maar rechtstreeks in je mond steken) en de collecte zijn de liederen opzwepender en hier en daar beginnen enkele vrouwen te dansen. Dat wilden we zien :)

Na bijna twee uur en een half zitten en wakker blijven is de mis gedaan. We gaan nog eventjes binnen in de lege kerk kijken en keren dan van een kale reis terug. We zijn blij dat we het gedaan hebben, maar ook blij dat het gedaan is. We hadden meer sfeer verwacht.

Terug in de compound eten we spaghetti. Na het eten vertrekken de dames en Wim naar Torkor om met het bootje te gaan varen. Sanne en ik blijven thuis. Na het gesprek over de katvis die in het Voltameer zwemt, hebben we geen zin meer om te gaan zwemmen. De katvis kan namelijk twee meter lang worden en heeft in onder andere Congo al kinderen doen ‘verdwijnen’. Toen ik aan Jasper (die ons het bestaan van de katvis liet weten) vroeg of de katvis gevaarlijk was, zei hij ‘hij eet best wel grote dingen’. Ik zei toen nog voor de grap ‘zoals een been of zo?’. Zijn antwoord was een droge ‘bijvoorbeeld ja’. Je snapt, mijn zin om te zwemmen is weg :)

Ik leg me een uurtje op bed. Sanne doet hetzelfde. Daarna is het tijd voor schoolwerk en de blog. Als de dames en Wim terug zijn, staat het eten al op tafel. We krijgen zalige rode rijst met tomatensaus. Na het eten gaan de dames iets drinken met de Belgische jongens. Ik ben moe en leg me op m’n bed. Ik kijk nog een aflevering van House en ga slapen om half 10. Als ik iedereen tegen twaalven hoor thuis komen, ben ik blij dat ik al wat heb kunnen slapen. Morgen begint onze laatste stageweek.

23-03-2011 om 17:43 geschreven door Annelies  

Vandaag stond de wekker nog eens om half acht. Sanne, Joyce, Elke, Lynn en ik ontbijten samen. Wim en Isabelle blijven in bed liggen. Na het eten vertrekken we naar de trotro-stand. Daar komen we samen met Jasper, Brecht en Ang, de Belgische jongens die in KpanTech logeren. Met z’n achten nemen we de trotro naar Ho. Daar aangekomen gaan we meteen naar het Bob Coffee Hotel. We betalen om te zwemmen en bestellen onze lunch. Dan linea recta het zwembad in. Het is enorm warm vandaag en ik kan gewoon niet in de zon liggen bakken. Helaas was de schaduw niet echt ruim aanwezig. Gevolg: Annelies is een kreeft momenteel. Maar toch veel fun gehad in het zwembad! We hebben mensentorensHgg gemaakt en foto’s onder water gemaakt met de camera van Brecht. Dan nog lekker gegeten en gedronken en onze dag was al geslaagd. Maar nog niet ten einde. Van het hotel gaan we naar het internetcafé. Als we daar net een half uurtje zitten, barst er buiten een onweer los. Skype lijdt eronder, maar gelukkig blijft alles werken. Als de elektriciteit even uitvalt, ben ik extra bij dat ik m’n eigen laptop bij heb. Na twee uur op internet nemen Lynn, Elke en ik afscheid van het snelle internet. De volgende keer zal het terug Belgisch internet zijn, want we komen niet meer terug naar Ho. Jawel, onze eerste ‘laatste keer in Ghana’ is een feit. Vanaf nu zal het snel gaan.

We nemen een trotro terug naar Kpando en trekken zotte foto’s in het busje. Je moet iets doen op anderhalf uur hobbelen hé. In het busje begin ik voor het eerst in twee maanden echt kou te voelen. Mijn verbrande gezicht en armen zullen daar ook wel iets mee te maken hebben. Aangekomen in de compound eten we. Gekookte yam. Ik vind het niet lekker en eet droog brood. No special dish today. Na het eten is het al half negen en ik kruip, moe van een fijne dag, m’n bedje in.

23-03-2011 om 17:39 geschreven door Annelies  

Vandaag konden we nog eens uitslapen. Isabelle en Joyce hebben pannenkoeken gebakken voor ontbijt. Na het ontbijt vertrekken Joyce en ik met de trotro naar Ho. We gaan er een dagje shoppen van maken! Na een anderhalf uur hobbelen, komen we helemaal bezweet aan in Ho. Tijd om een cafeetje te zoeken! Een lekker frisse Alvaro later zijn we er klaar voor. We doen alle mogelijke winkeltjes en kraampjes die we zien. We kopen allebei een handtas en gaan weer verder. Daarna koopt Joyce nog een T-shirt. Ik zie nog een mooie cocktailjurk. Iets later koop ik nog hoge hakken. Mijn outfit voor het galabal van De Flamingo’s is al verzekerd! Rond half drie beginnen onze magen te knorren. We vinden een plaats om te eten en bestellen frietjes met kip en groentjes. Lekker! Na een hele leuke dag vol shoppen en zweten, zoeken we onze weg terug naar de trotro-stand. We krijgen echter een beter idee als we de MetroMass-bussen zien. Dat zijn grote oranje reisbussen die op vaste tijdstippen tussen bepaalde stations rijden. We betalen één euro en stappen op de bus naar Kpando. We zijn twee uur onderweg, langer dan met de trotro dus maar het is goedkoper én comfortabeler.

Als we terug in de compound komen, staat het eten al bijna klaar. Eerst de kleedjes nog showen. Daarna eten de dames en Wim soep. Ik krijg rijst met worstjes. Na het eten schrijf ik nog wat voor de blog. Daarna vertrekken de meesten op café. Ik kruip in bed met een filmpje.

19-03-2011 om 17:01 geschreven door Annelies  

Vandaag niet zo veel gedaan. Naar het internet geweest, maar helaas is dat niet echt uitgedraaid tot een productief uitstapje. Na een half uurtje geef ik het op. Echt jammer. Op de weg terug passeer ik het postkantoor. Een briefje van bompa! In de compound lees ik de brief en, omdat ik toch bezig ben, lees ik verder in mijn boek. Na een tijdje ben ik het lezen een beetje beu. Ik neem m’n laptop erbij en kijk een filmpje in de ligstoel, beentjes in de zon. Beetje relaxen J

Rond een uur of vier ga ik naar de markt. Daar kom ik Joyce en Lynn tegen. Ik kom als geroepen. Ze hadden dringend iemand nodig om hen in te tomen. Lynn heeft een parel-fetisj ontwikkeld en Joyce kan niet van de schoenen en stofjes afblijven. Ik koop een souvenirtje voor Tom en een ijsje. Dan terug naar de compound en eten; curryspaghetti met tomatensaus. Na het eten wisselen we nog foto’s uit en schrijf ik voor de blog.

Na nog wat spelletjes gespeeld te hebben, kruip ik in bed. Morgen nog eens uitslapen.

19-03-2011 om 17:00 geschreven door Annelies  

Woensdag vandaag en dus de wekker weer om tien voor zeven. Samen ontbijten en de fiets op. Vandaag is opa jarig, dus toch eerst eventjes een smsje naar België sturen. Als we op school aankomen, komen de kleuters ons al tegemoet gelopen. Ja, we zijn populair hier! De lessen gaan goed. Ik schilder onder andere wc-rolletjes met de kleuters en de juffen nemen spontaan ook een rolletje en beginnen te schilderen. Grappig om te zien hoe enthousiast de juffen hier soms zijn, heel anders dan in Agbenoxoe, onze vorige stageschool.

Om twaalf uur fietsen we terug naar huis. Daar krijgen we terug yam-frietjes en worstjes. Ik vind dat absoluut niet erg. Na het eten zetten Elke, Lynn en ik ons aan het uitschrijven van observaties in de stageschool. Ook gesprekken met de leerkrachten moeten uitgetypt worden. Dan nog reflecteren en de lessen voor de volgende dag voorbereiden. De elektriciteit valt nog eventjes uit, maar niet lang genoeg om ons een reden te geven om buiten te gaan luieren J De laptop-batterijen geven ons een reden om nog voor school te werken. Ach ja, het moet gebeuren.

In de namiddag lees is nog wat. Rond vijf uur worden de tafels en stoelen buiten gezet. Isabelle en Joyce hebben heel de namiddag gekookt en we gaan met z’n allen eten. Écht met z’n allen deze keer. Zelfs de pingpongtafel krijgt een tafelkleed, anders kunnen we niet allemaal zitten. We krijgen een soort zalig lookbrood als voorgerechtje en als hoofdgerecht hebben ze zelf lasagne gemaakt. Iedereen smult ervan. Wim en Atiso schrapen de pot zelfs gewoon met hun handen uit!

Na het eten vertrekken de meesten naar het café om naar het voetbal te gaan kijken. Ik heb geen zin en blijf thuis, een filmpje kijken. Om tien uur doe ik het licht uit.

19-03-2011 om 16:59 geschreven door Annelies  

Vandaag stond de wekker nog eens om tien voor zeven. Omkleden, ontbijten, pillen pakken en de fiets op. Aangekomen op school merk ik dat ik mijn voorbereiding niet bij heb. Mijn cursusblok heb ik bij, maar het blad moet er zijn uitgewaaid. Ik ben naar de compound, maar het blad is spoorloos. Improviseren dus! Het wordt echter een goeie lesdag. In de box van de vorige Belgen in Aziavi vind ik Magnetico-blokken en plasticine. Ik verdeel mijn klas en introduceer hoekenwerk. De kleuters spelen bijna een uur zelfstandig met de blokken en plasticine. Na een tijdje komen ze me allemaal armbanden en ringen van plasticine brengen. Nog even later hebben bijna alle kleuters met hun plasticine een gsm gemaakt. Allemaal bellen ze naar juf ‘Anolise’ (Annelies is te moeilijk om uit te spreken). Als educatief spel neem ik de opblaasballen van ING uit mijn motorische box. We blazen ze op en laten de kleuters experimenteren op de speelplaats. Het wordt een half uur waarin de kleuters zich supergoed amuseren, betrokken bezig zijn en waarin de oranje ballen rond onze oren vliegen. Daarna komen de leerkrachten ons vragen of we tegen hen willen voetballen. De kleuters supporteren voor ons en jawel, de blanken winnen met 2-1. Dank u nonkel Werner en An voor de ballen!

We fietsen terug naar de compound en zien dat Baruso de pingpongtafel aan het versieren is met verf. Ook schrijft hij zijn naam erop. Dat willen we ook. Onze namen komen ook op de pingpongtafel. ’s Middags eten we currypasta met tomatensaus. De elektriciteit is uitgevallen en met de laatste batterij maak ik mijn voorbereidingen voor morgen. Morgen niet vergeten mee te nemen!

In de namiddag ga ik met Joyce naar de markt. Ik haal nog twee bussen appelsap en koop een hele hoop ritsen voor mama. Nog een ijsje op de terugweg en we wandelen terug naar de compound. Daar neem ik mijn achtste boek vast; de eerste van de Milleniumtrilogie. Als ik aan het lezen, steekt er plots een enorme wind op. We krijgen zand tussen onze tanden, handen, voeten, haren en alle andere lichaamsdelen. De bomen buigen bijna volledig door onze de wind. Er is nog steeds geen elektriciteit dus we moeten wel buiten blijven als we nog een laatste beetje licht willen. Rita brengt een plateau kleine pizzaatjes naar buiten en die smikkelen we op terwijl het onweer echt losbarst. Joyce vlucht de douche in.

Ik voel me erg moe en ga op bed liggen met de laptop. Als de batterij het begeeft, ga ik slapen. Heel vroeg, maar zonder licht binnen en buiten kan je nu eenmaal niet veel doen. Lezen is niet echt een optie en je ziet niet eens tegen wie je praat.

19-03-2011 om 16:59 geschreven door Annelies  

Vandaag was het terug werken geblazen. Om tien voor zeven opstaan, omkleden, ontbijten en pillen pakken. Vanaf vandaag begin ik les te geven met de boxen van mijn eindwerk. Die moeten dus in de school geraken. Kudzo brengt ons. Geen fiets vandaag dus. Als we aankomen en de leerkrachten de boxen zien, zijn ze meteen heel dankbaar. Ze wisten reeds dat ik ze ging meebrengen, maar toch krijg ik veel lof van de leerkrachten en de directrice. Deze laatste zal voor me bidden, zegt ze. De lessen gaan goed vandaag. Ik leer de kinderen over de driehoek, de cirkel en het vierkant. Ook de kleuren en een memory-spel met Engelse woorden komen aan bod. Als educatief spel proberen we Pim en Pimpel. Niet gemakkelijk, maar met veel geduld hebben de kleuters het na een tijdje toch beet. Om twaalf uur staat Kudzo ons op te wachten. Ook Wim zit in de auto. Onderweg terug naar de compound komen we Sanne tegen. Isabelle en Joyce waren al om elf uur thuis, hun school staakt nog. We eten groentesalade. Ik krijg rode rijst J

Na het eten werk ik voor school. Stagebundel, paper over diversiteit in Ghana, portfolio, eindwerk en taken voor Extra Muros, het moet allemaal gebeuren. Om drie uur neem ik even pauze en ga ik buiten in de ligstoel liggen. Laptop op de schoot en filmpje zien. Elke, Sanne en Lynn kijken naar Dumbo, ik naar Being John Malcovich. Als de film gedaan is, is het al bijna tijd om te eten. We babbelen nog wat en krijgen dan worstjes en yam-frietjes. Lekker.

Na het eten gaan we buiten onder de hut zitten. Isabelle en Wim gaan iets drinken, terwijl wij pingpongen, babbelen en naar Kabouter Wesley kijken. Om tien uur kruipen we in bed.

De foto die vandaag bij de blog staat is er eentje die ik op de markt genomen heb. Het zijn allemaal kleine visjes.

19-03-2011 om 16:59 geschreven door Annelies  

Zondag en toch een wekker om tien voor acht. Ja, internet … je moet er wat voor over hebben in Ghana. We ontbijten en als we klaar zijn, staan de Belgische jongens hier al. Ze brengen de houten materialen die ze gemaakt hebben voor Isabelle en Joyce; vormen en een breuken-taart. Na een kleine babbel vertrekken Jasper, Ang, Brecht en ik naar de trotro-stand. We stappen in en vertrekken bijna meteen. Met z’n vijftienen in een busje hobbelen we anderhalf uur lang richting Ho. Daar stappen we naar het internetcafé. Na twee maanden heb ik vandaag mama en papa nog eens kunnen zien! Lang leve een webcam! Ik heb mijn eigen laptop meegenomen en dat loont. Deze keer niet moeten verwisselen van computer en geen last van technische moeilijkheden. Zalig! Twee uur mailen, bloggen, skypen en internetten later stappen we van de koele airco terug in de schroeiende hitte. We nemen een taxi naar het Bob Coffee Hotel (vroeger: Freedom Hotel). Daar komen we aan rond half twee en we hebben grote honger. We betalen om te zwemmen en bestellen ons eten. Als we aan het buitenzwembad komen, is mijn zin om te zwemmen al wat getemperd. Nog nooit zoveel volk gezien hier. Het hele zwembad zit vol en alle stoelen en ligstoelen zijn ook bezet. Echt jammer. Gelukkig gaan er twee Deense meisjes weg na een half uurtje en kan ik me op een ligstoel ploffen. Terwijl we wachten op het eten zwemmen we en maken we kennen met een Deens, een Amerikaans en een Hollands meisje. Om half vier krijgen we onze lunch. Ondertussen zijn we zo hongerig dat we erop vliegen als uitgehongerde kinderen. Ik bestelde gegrilde kip met (echte!) frietjes. Na het eten duiken we nog een keer in het zwembad, laten ons opdrogen in de zon en kleden ons terug aan. Terug op naar de trotro-stand. Terwijl we in de trotro zitten te wachten op een volle lading kopen we door het raampje een ijsje en wat waterzakjes. Rond kwart na vijf vertrekt te trotro en om twintig voor zeven zijn we in Kpando. Ik neem afscheid van de jongens en wandel terug naar de compound. Daar staat de rijst te wachten. Als je om half vier hebt geluncht, hoef je echter geen avondeten meer. Ik moe van de lange, warme rit en kruip met een boek in bed. Even later val ik in slaap.

De foto bij de blog is er eentje van de kleine Ellis die eens wou testen of ze ook met Elkes zonnebril zou staan. Ik vind van wel!

19-03-2011 om 16:58 geschreven door Annelies  

Vandaag stond de wekker nog eens voor acht uur. We ontbijten en springen dan met iedereen in het busje. Op naar Wli Waterfalls! Na een lange tijd hobbelen komen we aan. We stappen uit en beginnen aan ons uurtje jungle-wandelen. Al van ver horen we het water naar beneden suizen. Als we aankomen, is er nog niemand. Ik plons het water in en ga onder de waterval staan. Gelukkig biedt de opblaasmatras een beetje bescherming. Water dat van meer dan 60m hoog naar beneden valt, komt vrij hard aan! De vleermuizen cirkelen ondertussen hoog boven onze hoofden.

Na een tijdje komen er steeds meer en meer blanken. Het is krokusvakantie en het is eraan te merken. ’s Middags krijgen we een bord spaghetti en met een aarbeienlikeurtje erbij genieten we van de natuur rondom ons. Na nog wat zwemmen en zonnekloppen is het weer tijd om de wandeling terug te doen. Een uur later is iedereen waar de bus staat. Ik ben bij de eersten en heb dus het meeste tijd om in de souvenierwinkeltjes te gaan kijken. Ik koop het beeldje dat Julie (Helios) me gevraagd had en een souvenirtje voor mama. Voor mezelf zie ik een paar oorbellen die ik niet kan laten liggen. Dan is het alweer tijd om terug te hobbelen.

Terug in de compound valt de elektriciteit uit. Gelukkig maar voor korte duur. Ik neem een douche en schrijf voor de blog. Als de elektriciteit terug is, kijk ik nog een aflevering van House M.D. Daarna is het alweer tijd om te eten. We krijgen witte rijst met tomatensaus en worstjes. Lekker. Na het eten kruip ik met een boek in bed. Het was een leuke, maar vermoeiende dag.

13-03-2011 om 13:28 geschreven door Annelies  

Vrijdag, dus de wekker pas om half tien. Zalig. Als ik opsta, hebben de anderen al ontbeten. Ik eet snel een paar broodjes en leg me buiten in de ligstoel. De hoofdpijn is jammer genoeg nog niet over, dus ik probeer wat te rusten en te lezen. Ondertussen komen ook Wim en Sanne uit hun kamer. Bij hen is het behoorlijk laat geworden en hun oogjes staan maar op half zeven. Wim vroeg gisteren (onder invloed van gin) aan Rita of hij banku als ontbijt kreeg. Net als Wim al drie broodjes gegeten heeft, komt Rita met een grote bol banku aangelopen. Nog een omelet erbij en Wims ogen zijn zo groot als schoteltjes. Ja, een V.I.P-behandeling krijgt hij wel. In ruil daarvoor laten we hem een papier tekenen dat hij onze kamers zal kuisen. Ik ben benieuwd. Als ik op mijn bed lig te lezen in de zalige koelte van de ventilator komt Wim de kamer binnen met een zwabber. Jawel, hij komt de kamers kuisen!

’s Middags eten we grote stukken niet-gefrituurde yam met een vissaus. Ik krijg rijst met tomatensaus en worstjes. Na het eten ga ik met Elke naar de hut. Daar ligt Baruso op een groot stuk mousse te slapen. Elke en ik leggen ons erbij en spelen met Yvonne en Ellis. Om half drie vertrekken we met z’n allen naar Tafi Atome, het Monkey Sanctuary. Alleen Elke, Lynn en ik hadden het al gedaan maar nu gaat iedereen dus mee. Isabelle, Joyce, Sanne en Wim, maar ook de jongens van de voetbalploeg. Als we uitstappen, worden we al verwelkomd door een tiental aapjes. We hoeven zelfs niet het bos in te lopen. De gids geeft ons bananen en ze komen ze weer uit onze hand eten. Super-schattig!

Als we terug in de compound zijn, is het al half zeven. In afwachting van het eten ploffen Elke en ik ons weer op de matras. Dit keer komt Christian erbij liggen. Ja, veel werken hebben we vandaag niet gedaan. Ter onzer verdediging: het was vandaag de warmste dag van de week, tot 41°C dus dat lijkt ons een goed excuus om te luieren!

’s Avonds krijgen de dames loempia’s. Ik krijg een broodje met omelet, worst en kaas erin. Zwaar maar best lekker. Na het eten kijk ik foto’s en wisselen Joyce en ik films uit. Om tien uur kruip ik in bed. Morgen is het nog eens waterval-tijd!

13-03-2011 om 13:27 geschreven door Annelies  

Zelfs met de wekker om tien voor negen ben ik niet uitgeslapen. ’s Nachts veel last gehad van mijn keel en als ik opsta, voel ik me niet zo lekker. Niets om je zorgen om te maken, gewoon een goeie valling. Vandaag ontbijten we buiten en we zijn echt precies op vakantie. We krijgen vers gebakken broodjes en roerei. Met een glaasje appelsap erbij en de zon op onze snoet genieten van het begin van onze staak-dag.

Na het ontbijt lees ik in ‘het korte tweede leven van Bree Tanner’. Ik weet het: Twilight is compleet tegen mijn principes, maar alle andere boeken heb ik al uit J Het is mijn zevende boek al hier en ik zit al over de helft. Ik moet me inhouden om te lezen, anders kom ik niet toe met de boeken die hier aanwezig zijn. Als ik enkele bladzijden gelezen heb, vallen m’n ogen steeds toe. Tijd om wat bij te slapen. Ik leg me op bed tot Elke me komt halen om te eten. We krijgen stukjes vlees in currysaus en Rita Potatoes. Die laatste hebben we zo gedoopt, want we kennen niets in België dat hier op lijkt. Rita maakt een soort puree van zoete aardappelen en die bakt ze dan in de pan. Zo krijg je dus een soort grote kroket; puree met een krokant korstje.

Na het eten ga ik nog een half uurtje liggen. Als ik uit bed kom, hoor ik opgewonden kreten van buiten komen. Kudzo heeft Rita ten huwelijk gevraagd! Als de commotie een beetje bedaard is, vertrekken we met Kudzo naar de weverij. We wandelen Kpando door tot we bij een soort schuur komen. Daar zitten twee mannen aan een soort weefgetouw. Draden van wel drie meter zijn vastgemaakt aan een steen. Aan de andere kant zit er dan een man die met spoelen in de weer is. bliksemsnel vliegen de spoelen met verschillende kleuren heen en weer. Ondertussen bediend hij vier pedalen met zijn voeten. Op twee ervan moet hij duwen. De andere twee bedient hij door een touw dat hij tussen zijn tenen klemt. Als we er nog geen vijf minuten zijn, begint Kudzo al over geld. Hoe ingeburgerd we ons soms ook voelen, soms blijven we een wandelende portefeuille. Joyce stelt zelf iets samen als cadeau voor een vriendin. Ik bestel ook een souvenirtje, maar wat en voor wie … dat blijft nog een verrassing! Volgende week dinsdag zouden ze al af zijn.

Als we terug zijn van de weverij werk ik nog een beetje aan de boxen. Ze zijn nu echt bijna klaar. Ik schrijf ook nog wat voor de blog en besluit dan dat ik genoeg gewerkt heb voor vandaag. Tijd om nog wat te lezen. Daarna kijk ik naar House in mijn bed. Elke komt me halen om te eten. We krijgen witte rijst met tomatensaus en groentjes. Daarna kruip ik terug in bed. Een goeie valling!

Ik kom nog één keer uit bed. Om een goeie aardbeien-borrel te drinken op het aankomende huwelijk van Kudzo en Rita. We moeten wachten tot alle jongens er zijn, dus het wordt het snel heel laat. Om half 11 kruip ik eindelijk in mijn pyjama en is het tijd om te slapen.

13-03-2011 om 13:27 geschreven door Annelies  

Vandaag stond de wekker weer eens een uurtje later. De leerkrachten staken al enkele dagen. Iedereen, behalve de onzen. Zij geven les omdat de blanken er zijn. Vandaag is het echter grote vergadering in KpanTech en we mogen niet mee. Na het eten (toast met boter en roerei) vertrekken we met z’n allen naar de markt. Eerste stop: internetcafé. We proberen er een nieuw deze keer. Het is iets duurder (maar nog steeds verwaarloosbaar), maar het gaat ook iets sneller. Ik vul de blog bij en lees mijn mails. Een mail versturen naar de turnleraar van mijn Belgische stageschool lukt helaas niet. Na het internetcafé ga ik nog even langs de printshop. Yvonne was gisteren zo trots op haar foto’s dat ik er nog een wil afdrukken om aan haar te geven. Daarna loop ik de markt op en kom Elke en Sanne tegen. Ik koop twee sloten voor op m’n boxen te zetten en knopen om sokpoppen te maken. Die sokken heb ik hier toch niet nodig J Als ik bijna de markt uit ben, bots ik op een heel leuk stofje. Meenemen die handel! Ook twee topjes voor een halve euro per stuk kan ik echt niet laten liggen.

Als ik terug ben van de markt begin ik aan het harde werk: het schilderen van de boxen. De ene schilder ik blauw, de andere rood. Als ik klaar ben, staan mijn benen en voeten vol met gekleurde stippen. Best leuk :p Als lunch krijgen we curryspaghetti met pikante tomatensaus. Daarna geef ik mijn boxen een tweede laag verf. Met nog meer spetters erbij en helemaal plakkend van het zweet, heb ik nood aan een koude douche. Na een half uur schrobben en scrubben zijn alle spetters verdwenen. Ik plof me in de ligstoel en schrijf voor de blog.

Nog 26 dagen te gaan en dus tijd voor een kleine overpeinzing. Wat zal ik zeker missen van mijn verblijf in Ghana:

• De mensen hier (en de vriendelijkheid van vreemden)
• Elke dag het zonnetje zien
• De enorm lage prijzen
• De hobbelritjes in de bus met loeiharde Ghanese muziek die door de boxen schalt
• De kindjes van onze klasjes
• De mooie natuur

Wat zal ik zeker niet missen van Ghana:

• De vuile straten
• Gigantische muggenbeten (en andere soortgelijke griezelbeesten)
• De dagen dat de temperatuur boven de 40° gaat

Waar kijk ik naar uit om terug te zien/proeven/voelen/…:

• Tom, vrienden en familie (veruit voorop!)
• Goeie pizza van Dr. Oetker
• Snel internet en de mogelijkheid om te mailen
• Frietjes van de frituur en ne goeien bicky burger!
• De kindjes van mijn Belgische stageklas
• Ice tea

’s Avonds krijgen we een gigantische schotel rode rijst. Na een hap weten we genoeg: enorm pikant! We kappen er massa’s tomatensaus over om hem eetbaar te maken. Zo jammer hé, enorm lekkere rijst, maar het niet kunnen eten omdat het te pikant is. Tijdens het eten komt Rita naar ons. Ze komt zeggen dat de onderhandelingen in KpanTech mislukt zijn. De leerkrachten weigeren van nog les te geven voor ze geld van de president krijgen. Gevolg; ook morgen moeten we niet naar school. Alé ja, moeten … we mogen niet!

Na het eten laad ik de boxen in. De motorische box zit tot bijna bovenaan vol. De zintuiglijke box is niet echt voorzien van véél materiaal, maar wel met goed materiaal en dat is het belangrijkste. Voor ik het goed en wel besef, is het al half negen. Naar mijn normen op dit continent al vrij laat. Ik kruip in bed en kijk naar House M.D. Daarna is het tijd om te gaan slapen.

13-03-2011 om 13:27 geschreven door Annelies  

Na vier dagen verlof is de wekker weer een echte stoorzender. Om tien na zeven zit iedereen met kleine oogjes aan de ontbijttafel. We krijgen roerei en toast, zalig! Om half acht vertrekken Lynn, Elke en ik naar school. We fietsen de berg over en komen een kwartiertje later op school aan. Van elke klas is er al één juf aanwezig. Op de anderen is het wachten. Als alle kleuters en juffen gearriveerd zijn, beginnen we les te geven. Lynn en Elke in KG2, ik in KG1. Het gaat goed vandaag. Ik neem de kinderen mee naar buiten om land-art te doen. Dit doen ze schitterend. Ze verzamelen blaadjes, stenen en stokjes en leggen er dan allerlei vormen mee. Ik ben momenteel ook bezig om Pinokkio voor te lezen. Ik lees in het Engels en de lokale leerkracht vertaalt. Dit gaat goed, maar vandaag merkte ik dat ze het woord Pinokkio niet kunnen uitspreken. Dat wordt nog lachen! Als educatief spel spelen we vandaag ‘Wolfje, hoe laat is het?’. Als we naar huis vertrekken, komt de directrice aangelopen. De leerkrachten zijn al een week aan het staken. Alleen onze leerkrachten deden nog iets omdat ze blanken op bezoek hadden. Morgen gaan alle leerkrachten van Kpando vergaderen in KpanTech. Ze verdienen per week maar genoeg om zich twee dagen in leven te houden en hier willen ze verandering in zien.

Als we in de compound aankomen, horen we van Joyce en Sanne hetzelfde verhaal. Ook hun leerkrachten gaan morgen naar de vergadering. ’s Middags eten we yam-frietjes met worstjes. Daarna nog een lekkere appelsien en het is weer tijd voor een dutje. Na een uurtje gerust te hebben, zet ik me achter de laptop. Tijd om voor school te werken.

Na een tijdje gereflecteerd te hebben, ga ik met Frank en Etse naar de markt. Ik koop terpentijn zodat ik morgen mijn boxen kan schilderen. Dan gaan we ook nog langs de printshop. Ik laat mijn fiches voor de boxen printen. Terwijl we wachten passeren we even langs de post. Ik heb twee brieven van bompa en Elke heeft een postpakket van de vriendinnen. Supertof! Als we terug in de printshop zijn, moeten we nog drie kwartier wachten tot alles afgeprint is. Een ijsje gaan halen, is dus echt noodzakelijk! Ik trakteer mijn twee bodyguards en we wachten. Als alles geprint is, gaan we ook nog even afwasmiddel kopen. Om bellen te blazen in de klas!

Terug in de compound begin ik te lamineren. Zeventig bladzijden, dat duurt wel even! Gelukkig krijg ik een pauze als we gaan eten. Rijst met groentjes, deze keer. Na het eten lamineer ik verder en neem een doucheke. Dan is het wachten op Joyce met haar douche-sessies van minstens een half uur J Een deel van de groep gaat buiten naar Barcelona-Arsenal kijken, terwijl Joyce, Lynn, Isabelle en ik naar Oliver&co kijken. We hebben chips en popcorn gevonden op de markt en hoewel het toch niet zoals thuis smaakt, smikkelen we alles op!

Ik kijk daarna samen met Elke nog een aflevering van House. Lang leve de Belgische jongens die series op hun laptops hebben meegebracht. Daarna is het alweer tijd voor bed.

09-03-2011 om 10:59 geschreven door Annelies  

Vandaag stond de wekker nog eens om half tien. De zaligheid. We krijgen broodjes met een dikke laag boter en ook Isabelle zit aan de ontbijttafel. Ze is weer bijna helemaal beter. Nog wat slapjes, maar ze is er terug J

In de voormiddag werk ik voor school. Ik bereid mijn lessen voor de komende weken voor en plan momenten in wanneer ik mijn boxen kan voorstellen in de klas. ’s Middags eten we pizza. Daarna wil ik een dutje gaan doen, maar als ik twee minuten in bed lig, komen ze me halen. Het is tijd om naar de pottenbakkerij te gaan. We proppen ons in de Opel, want de bus is nog steeds niet terug. In de pottenbakkerij leggen ze onze potjes in een soort oven. Nu ja oven … een vierkant gebouwd door bakstenen op te stapelen. Daar leggen onze potjes in, met daarover een laag hout. Als we staan te wachten, zien we een reuzensprinkhaan en een kleine schorpioen. Die laatste leeft niet lang, want Kudzo is onverbiddelijk. Hopla, staart eraf en kop eraf. Ver gaat het beestje niet meer kruipen dus. Uit de oven komen enorm hoge vlammen. We vrezen allemaal voor onze potjes, maar een kwartiertje later komen ze toch heelhuids uit het vuur. De potjes worden in een hoop as gelegd en terug in brand gestoken. Zo worden ze zwart. Ze komen er mooi en heel erg warm uit. We stapelen ze achteraan de Opel en hobbelen terug naar de compound. Nu is het wel tijd voor een dutje. Ik zet de wekker een half uurtje later, maar snooze tot ik anderhalf uur geslapen heb. Het is 39°C vandaag en dat is me toch echt wel te warm!

Ik lees nog een beetje en dan is het alweer tijd om te eten. We krijgen de Impakt Special; rijst met groentjes. Na het eten lees ik nog wat en dan kruip ik met een aflevering van House is bed. Om half tien is het alweer tijd om te gaan slapen.

09-03-2011 om 10:55 geschreven door Annelies  

Zondagmorgen en de wekker om kwart na zes. Het klinkt als een horrorfilm! De anderen lagen pas om één uur in bed en het is dus bijster stil aan tafel. Om zeven uur vertrekt Sanne naar de directeur van haar school. Wij vertrekken een half uur later.

Het is Independence Day vandaag en de helft van alle scholen in Kpando zullen marcheren in KpanTech. Ook de brandweer, de cadetten en andere instanties maken zich klaar om voor een hele menigte te marcheren. Als we aankomen, zijn nog niet de helft van de scholen aanwezig. We kloppen aan bij de jongens en zetten ons nog even neer. Dan komt Isabelle eraan. Zij moest met de auto komen door haar zere knie. We zetten ons aan de rand van het voetbalveld op plastic stoelen onder een tentzeil. Het is acht uur als we gaan zitten en pas om negen uur begint de fanfare te spelen. Ze marcheren het voetbalveld op, gevolgd door de cadetten. Ze hebben drie verschillende pakjes aan en zij die in het midden lopen, dragen witte matrozenpakjes. Lore, het had iets voor jou geweest! Kijk maar naar de foto. De geweren die de cadetten bij hadden, waren trouwens van hout J

De cadetten staan twee uur lang in de blakke zon. Stokstijf stil. Ondertussen komen de hoge piefen het terrein opgereden in auto’s met geblindeerde ramen. Er komt al snel iemand aangelopen met een paraplu om hen tegen de zon te beschermen. Ze lopen heel het veld rond en inspecteren de cadetten en de fanfare. Als de cadetten al 2,5 uur stilstaan, vallen er plots twee flauw. Ze worden met een draagberrie van het veld gedragen. In totaal zullen de cadetten op het veld in de zon staan tussen negen en twaalf. Je zou voor minder van je stokje gaan!

Na enkele uren gebed en militaire liederen is het de beurt aan de scholen. Een voor een marcheren ze met hun vlag voorop het terrein over. Als ze aan de tent komen, wordt er luid geapplaudisseerd. Ook onze huidige stageschool, Aziavi, is van de partij. We zien zelfs een Montessori-school! Dat hadden we nooit gedacht hier tegen te komen. Als de School for special needs het terrein betreedt, gaat heel de zijkant van het veld rechtstaan en beginnen ze allemaal luid te lachen en klappen. Achteraan het groepje leerlingen lopen twee leerkrachten en … drie blanken! Sanne geeft les op de School for special needs en zij moest, samen met haar Canadese en Deense collega, mee marcheren. Dit tot groot jolijt van alle aanwezigen.

Als alle scholen geweest zijn (ik schat een stuk of dertig) is het de beurt aan de brandweer en de gemeentewerkers. Daarachter lopen de taxichauffeurs en de kappers van het dorp. Als laatste lopen enkele vrouwen met manden koopwaar op hun hoofd om de verkopers van Kpando te representeren. Al bij al heeft de parade vier uur geduurd. We plakken allemaal van het zweet, maar Sanne spant toch de kroon. Respect!

We gaan terug naar de compound om te lunchen. De dames en Wim krijgen vissoep. Voor mij staat er een broodje met omelet en kaas tussen. Na het eten wisselen we foto’s uit. Ondertussen heb ik er al meer dan 3500! Daarna is het toch tijd voor een dutje. Na een uurtje komen de Belgische jongens op bezoek. Gedaan met slapen. Een doucheke nemen en buiten wat bijbabbelen. We wisselen ook met hen foto’s uit en we spelen pingpong. Onze nieuwe tafel wordt goed gebruikt!

In de namiddag voelt Isabelle zich slechter en slechter. Ze draait bijna van haar stokje en we leggen haar op de grond. Zakjes koel water in haar nek en met een blad wat frisse lucht wapperen. Meer kunnen we niet doen. We tetteren nog wat en dan is het al tijd voor het avondeten. We krijgen spaghetti met een heel lekkere tomatensaus. Als we na het eten Isabelle naar buiten escorteren, valt ze flauw. We leggen haar op de grond, maar echt bijkomen doet ze niet. Rita tovert een tevoorschijn en de jongens leggen Isabelle erop. Ze is in een diepe slaap gevallen. Ik bel Tom op om te weten wat we best kunnen doen. Alle namen van de medicijnen worden door hem door de computer gehaald. Conclusie: teveel voor een lichaam om aan te kunnen. Vannacht zullen Sanne en Elke bij Isabelle slapen om haar zo nu en dan eens wakker te maken en te laten drinken. We zijn allemaal erg ongerust, want het lijkt wel of we ze niet wakker krijgen. We kunnen echter niet meer doen dan wachten tot de medicijnen uitgewerkt zijn.

Om tien uur ga ik slapen. Het is een lange dag geweest. Morgen staat de wekker gelukkig nog een keertje om half tien. Het is een nationale day off voor Independence Day. Geen school dus!

09-03-2011 om 10:52 geschreven door Annelies  

Vandaag mochten we nog eens uitslapen. Niemand dat daar niet akkoord mee was! Helaas vinden de jongens er niet beter op om heel vroeg ’s ochtends buiten luid te beginnen tetteren. Toch weiger ik om voor half tien mijn bed uit te komen. We krijgen broodjes om te eten en als Lynn het laatste La Vache Qui Rit’ke opeet, komt Rita met een mandje de keuken uit. Ze kiepert het mandje op de tafel en er vallen allemaal kleine potjes choco, confituur, kaas en boter uit. Die waren meegekomen met de container. Dank u Linda.

In de voormiddag werk ik voor mijn portfolio. De anderen gaan naar de markt. Alleen Isabelle blijft ook thuis. Ze heeft nog heel veel pijn aan haar knie. De wonde ziet er niet echt goed uit en haar knie is nu drie keer zo dik als de andere. Iedereen doet zijn best om bij te springen, maar we zien allemaal dat ze veel pijn heeft.

’s Middags eten we kip, groentjes en een vreemde soort aardappel. Rita heeft worstjes gedraaid van puree en deze dan met een krokant korstje in de pan gebakken. Best lekker, vind ik. De anderen staan er helemaal zot van. Na het eten gaan er enkele, waaronder ik, een dutje doen. Helaas strooien de jongens ook nu weer roet in het eten. Als ik een kwartier op bed lig, zetten ze buiten de muziek loeihard. Ook nu blijf ik liggen tot de wekker gaat. Ik bel nog even met Tom en neem een koude douche.

In de late namiddag is het in de keuken een grote bedrijvigheid. Rita maakt eten alsof ze een heel leger te voederen heeft. Vandaag is het feest voor de eerste verjaardag van Ellis. We vragen haar hoeveel volk ze heeft uitgenodigd. Zo gebeurt dat hier niet, zegt ze. Ze zetten de muziek op, de poort open en iedereen die door de poort komt, is welkom. Daarom maakt ze dus zoveel eten. Je weet immers niet hoeveel volk er zal komen. Rond half zes beginnen de eerste mensen binnen te sijpelen. Alle tafels worden buiten gezet en versierd door de gordijnen erop te draperen. Flessen champagne worden uit de koelkast gehaald en bergen eten worden buiten gezet. De ijskast zit (een echte koeltoog) zit tot bovenaan vol met cola en fanta. De flesjes worden in grote manden buiten gezet. heel veel mensen kennen we niet. Alleen de jongens die hier altijd zijn, de bisschop en zijn vrouw en de oudere broer van Rita en de oudere broer van Kudzo. Er zijn nog zo’n twintig mensen die we niet kennen. De Belgische jongens die in KpanTech logeren, zijn ook uitgenodigd.

Om zeven uur moet iedereen gaan zitten. Er volgt een mis en dankwoorden en nog een hoop ceremoniële woorden. Dan vraagt de preker ons om hem een Nederlandstalig liedje aan te leren. Wim gaat naar voren en even later zingen we allemaal ‘ik heb de zon zien zakken in de zee’. In het Ghanees klinkt dit als ‘zoem zoem zakke inne zee’ J

Na dit alles is het tijd om te feesten. We gaan allemaal aanschuiven bij Rita en haar Eleno (haar zus). Onze borden worden meer dan vol geschept en we krijgen ook een flesje drank. Daarna is het tijd om te dansen.

Na een slechte nacht ben ik om half elf doodop en ga ik slapen. Zelfs met de loeiharde muziek op de achtergrond, lukt me dat. Gelukkig maar, want morgen staat de wekker om kwart na zes!

09-03-2011 om 10:48 geschreven door Annelies  

Wat een dag! Vandaag was onze eerste vrije dag van de week en de wekker stond om kwart na zeven. Het is een drukke dag. Om acht uur vertrekken we naar de pottenbakkerij. Daar maken we allemaal onze potjes af. We moesten er met een steentje heel hard op wrijven en er daarna overgaan met een netje. Opeens heeft ons potje een heel andere kleur. Maandag moeten we een laatste keer terug om onze potjes te laten bakken. Na de pottenbakkerij rijden we even terug naar de compound om Isabelle af te zetten. Ze heeft te veel pijn om mee te gaan. Achteraf bekeken bleek dat een goede beslissing.

Met de bus rijden we naar Ho. Onderweg stoppen we nog even, want we hebben een kameleon over de weg zien kruipen. Ik moet meteen denken aan de bezoekjes aan de Zoo met oma en opa J

Na een uur rijden vallen we stil langs de kant van de weg. We zitten op nog een half uur van Ho en de versnellingsbak is stuk. Kudzo belt Bernard in de compound om met de Opel Corsa naar ons te komen. Na goed anderhalf uur wachten in de warme bus komt de Corsa eraan. Bernard heeft mekaniekers meegenomen en ze beginnen meteen aan de bus. Dan neemt Kudzo Elke, Lynn, Wim, Frank en mij mee in de Corsa. Lekker opgepropt rijden we naar de immigratiedienst. Daar ontmoeten we de grootste eikels van Ghana. Sorry voor de woordkeuze. De mensen van de immigratiedienst lachen ons uit als we een vraag stellen en echt hulpvaardig zijn ze echt niet. Kudzo laat ons met Frank achter en gaat Bernard, Joyce en Sanne halen die nog steeds bij de bus wachten. Hij brengt hen naar een hotel waar we zullen lunchen. Als wij klaar zijn, wachten we op Kudzo die ons met de Corsa komt halen. Na vijf minuten krijg ik telefoon van Joyce: ook de Opel Corsa is kapot! We nemen de taxi naar het hotel. We lunchen om half vier ’s middags! Ondertussen hebben ze de Corsa kunnen maken en Kudzo propt ons alle zeven in het kleine autootje. We rijden naar het internetcafé. Daar probeer ik op Skype te geraken om papa en Julie eens aan de lijn te hebben. Helaas heb ik ook hier geen geluk. Weer moet ik vier keer van computer wisselen. Dan lukt het eindelijk, maar zonder webcam. Nu ja, ik heb ze kunnen horen en daar ben ik blij om. Tom moest helaas werken. Ik zet foto’s online, werk de blog bij en Skype met Debbie.

Om kwart voor acht splitsen we op. Sanne, Elke en ik rijden met Kudzo mee met de Corsa. De anderen nemen de trotro naar huis. Om tien uur is iedereen hongerig terug in de compound. Snel rijst eten en in bed. Een echte pechdag!

09-03-2011 om 10:46 geschreven door Annelies  

Vandaag was het zo ver: terug echt lesgeven. Als ontbijt kregen we verloren brood met de broodjes van hier. Lekker, maar ze kunnen toch niet tippen aan die van ons mama hoor! Na het ontbijt fietsen we de berg over en zetten onze materialen klaar. Eerst is het nog marcheer-les en met toch wat zenuwen in ons lijf kijken we toe. Na een half uur is het onze beurt. Ik geef taal en wiskunde en dan is het speeltijd. So far so good. Alleen met Moro heb ik wat problemen. Hij komt nog maar 5 dagen naar school en geeft heel erg aan dat dit niet naar zijn zin in. Als ik hem een opdracht geef, steekt hij gewoon zijn vingers in zijn oren. Na de speeltijd zing ik enkele liedjes met de kleuters. Dan nog een beetje wiskunde en leren over de dieren. Als mijn kleuters een bij nadoen, stijgen ze precies allemaal op. Echt schattig. Als educatief spel spelen we vandaag 1, 2, 3 piano. De leerkrachten van de lagere school zitten buiten onder een boom. Van zodra we beginnen spelen, zien we door de ramen van de lagere school allemaal kopjes naar buiten steken. Binnen de kortste keren staan alle leerlingen naast het speelveld te kijken. Een kwartier voor het einde van het educatief spel hebben we hen gevraagd of ze wilden meespelen. Gillend en springend gaan ze in op ons aanbod. Het wordt een leuke afsluiting van de schooldag.

Op de terugweg naar de compound stoppen we even om plofood te kopen. Hmmmm. Aangekomen in de compound neem ik een doucheke. Daarna is het al tijd om te eten. We krijgen banku met tilapa (vis). Elke en ik krijgen spaghetti. Isabelle en Joyce zijn nog niet terug, merken we. Als we ernaar vragen, zegt Rita ons dat Isabelle naar het ziekenhuis moest. Na wat ongerust speculeren, mankt Isabelle de compound binnen. Ze is lelijk gevallen en haar onderbeen is een grote schaafwonde. In haar knie zitten drie putten. Ze is misselijk van de pijn. Iedereen springt bij en geeft haar cola, spaghetti, water of een knuffel. Van het ziekenhuis heeft Isabelle medicijnen meegekregen. Een bijsluiter zit er echter niet bij. Ik bel naar Tom en vijf minuten later is dat alweer opgehelderd. Lang leve een lief met medische kennis! J

Na de eerste zorgen gaan Joyce, Elke en ik even langs de fietsenmaker. Mijn voorrem is al twee dagen kapot en dat moet nu toch wel opgelost worden. We zetten mijn fiets af en lopen verder om belwaarde en ijsjes te kopen. Als we 5 minuten terug later terug bij de fietsenmaker komen, is mijn fiets al gemaakt. Ik haal mijn portefeuille boven, maar de fietsenmaker schudt zijn hoofd en zegt dat ik niets moet betalen. Ik bedank hem en loop met een grote glimlach weer naar huis. Dat moet je in België eens proberen!

Terug in de compound is het alweer tijd om voor school te werken. Observaties en reflecties uitschrijven en de lessen van volgende week voorbereiden. Net als ik klaar ben, komt het busje de compound in gereden. Gisteren hebben we afgesproken om allemaal samen te leggen voor een pingpongtafel. Vorige jaren stond er een, maar die is gesneuveld. Dat vonden we zo jammer dat we er zelf een gaan laten maken. Gisteren zijn we de bestelling gaan doen en vandaag staat de tafel er al! Het schilderen moet onder de hut gebeuren, want ondertussen is er weer onweer losgebarsten.

’s Avonds eten we vissoep met brood. Ik krijg een groot bord pikante rode rijst. Dank u Rita J Na het eten kijk ik samen met Joyce naar de filmpjes van de voorbije dagen. Ik ben de enige die de filmpjes kan afspelen op pc, dus als we de filmpjes willen bekijken op groot scherm, moet dat bij mij. Gelukkig doe ik het graag. Na de filmpjes is het al weer acht uur. Nog een aflevering Lipstick Jungle kijken en slapen maar.

04-03-2011 om 18:03 geschreven door Annelies  

Vanochtend was het dezelfde routine als anders. Opstaan, eens goed geeuwen, samen ontbijten en dan met de fiets de berg over. Als we op school aankomen, zijn mijn juffen nog niet aanwezig. Madam Bennis is in KpanTech gaan helpen met de marcheer-les, maar van madam Doris is niks geweten. Bij gebrek aan leerkrachten en door een heel klein aantal kinderen dat is komen opdagen, wordt er nog les worship gehouden. Na een goed half uur is madam Doris dan toch komen opdagen. Dan moesten we nog wachten op andere kinderen. Ik heb nog geen twintig kinderen in mijn klas zitten, maar in het begin zaten er nog maar tien. De lessen zijn sinds enkele weken een uur vervroegd en de kinderen zijn dit nog niet gewend.

Vandaag was onze laatste observatiedag, dus vanaf morgen is het werken geblazen! Om twaalf uur nemen we afscheid van onze kleuters en springen we terug op onze fietsen. Als we in de compound aankomen, is Sanne er al. Tijdens het even wachten op Joyce en Isabelle komt de Open Corsa aangereden. Bernard open de kofferbak en haalt er een geit uit. Hij bindt de geit met een touw aan een paal. Daarna is het tijd om te eten. We krijgen rode rijst met vlees en een tomatensaus. De zus van Rita is weer op bezoek en dan is ons eten altijd extra pikant. Ook dit keer gaan er sloten water door.

Na het eten maak ik de voorbereidingen van de komende dag. Ook de observaties moeten nog uitgeschreven worden. Tijdens het harde werk begint het buiten te onweren. Tot daar het plan om naar het postkantoor te gaan. Dan maar een dutje. Na een tijdje krijg ik telefoon van Tom. Tegen het einde van het telefoontje begin ik buiten gemekker te horen. Elke komt naar binnen gelopen en zegt dat ze Atiso naar buiten is gegaan met een groot mes. Tom moet afleggen en ik ga naar buiten. Als ik in de living kom, zie ik Joyce en Elke wenen.

(volgende passage is niet voor gevoelige magen)

Het geitje mekkert enorm. Ik ga voorzichtig naar buiten en zie dat ze het geitje net de nek aan het oversnijden zijn. Het gemekker van het geitje ging echt door merg en been. Het bloed vangen ze op in een kookpot. De nek van het geitje blijft er maar gedeeltelijk aanhangen. Als de geit eindelijk opgehouden is met mekkeren leggen ze de geit op karton en wrijven ze hem in met kerosine. En daarna, tja … de vlam erin. Ze branden het haar van de geit af. Daarna wast Christian de geit met water en zeep. Ja, het beestje is nog nooit zo proper geweest. Alleen het grote gapende gat tussen nek en kop is niet echt smakelijk om te zien. Na het bad gaat de geit weer de vlammen in. Vlak daarna kappen ze er koud water op. We zien het vel gewoon scheuren. Christian neemt een grote machete en schraapt het vel van de geit. Ondertussen kapt Bernard grote bananenbladeren en legt deze op de grond. Daar wordt de geit opgelegd. Bernard neemt en scherp mes en dan begint het ontleden. Ze snijden de buik open en halen een voor een de verschillende ingewanden eruit. De pootjes worden eraf gesneden en de alle bruikbare stukken worden in een badje gelegd. Nu ja, bruikbare stukken. Ik heb zelf het gevoel dat ze echt niks weggooien. De kop gaat namelijk ook in het badje. De lever en enkele andere ingewanden worden in de kookpot met bloed gegooid. Kudzo zet de pot op een vuurtje en maakt stoofpot. Joyce, Elke, Sanne en Lynn weigeren naar buiten te komen. Wim, Isabelle en ik krijgen stukjes uit de stoofpot aangeboden, maar dat gaat me dan weer iets te ver.

Op de foto die vandaag bij de blog staat zie je het geitje na zijn eerste vuurdoop. Christian is de afgebrande haren van het dier aan het schrapen. Het witte ding dat uit de mond van de geit hangt, is zijn tong.

Na een goed half uur in de zon naar de slachtpartij te hebben gekeken, heb ik dringend nood aan een doucheke. Nog een klein ondergoed-wasje en wat voor de blog schrijven. Daarna is het alweer tijd om te eten. We krijgen worstjes met frietjes van zoete aardappelen. Lekker! Na het eten kijken Lynn, Joyce, Frank en ik naar Beauty and the beast. Na een aardbeienlikeurtje is het tijd om te gaan slapen. En met dat drankje achter de kiezen mag het geen probleem zijn J

04-03-2011 om 18:03 geschreven door Annelies  

Ik heb geslapen als een roosje! Niet moeilijk na het feestje van gisterenavond. De wekker om zeven uur is echter een kleine spelbreker. Het is verbazingwekkend stil aan de ontbijttafel. We krijgen broodjes met een hele hoop boter en omelet. Om kwart voor acht vertrekken we naar school. Helaas vijf minuten te laat, want als we op school aankomen, zijn de kinderen van de lagere en middelbare school al aan het verzamelen. Alle hoofden in onze richting gedraaid. We moeten heel de speelplaats over in een soort walk of shame. Als we ons verontschuldigen bij de juffen van Kindergarten blijkt dat we niet eens te laat zijn. Mijn twee juffen zijn er zelfs nog niet.

De dag begon vandaag weer met een goed half uur marcheer-les. Ondertussen praten we een beetje bij met de leerkrachten van de school. Hier voelen we ons al veel meer een lid van het schoolteam en dat is fijn. Als het marcheren ten einde loopt, beginnen de kinderen alle banken en stoelen buiten te zetten. De kinderen van Kindergarten, Primary School en Junior High komen allemaal onder een grote boom zitten voor de les ‘worship’. Normaal gezien is die klassikaal op woensdag, maar deze week gebeuren er allerlei speciale dingen door de grote festiviteiten van zondag. De kinderen krijgen ook uitleg over hoe Ghana onafhankelijk is geworden. Het aantal keren dat er op een boze manier het woord ‘yevo’ (witte) wordt uitgesproken, maakt ons een beetje ongemakkelijk. We hopen maar dat we niet op eenzelfde lijn worden gezet als de Britse bezetters van 54 jaar geleden. Na de uitleg is het tijd om christelijke liederen te zingen. Dat is elke keer een hele belevenis. Er wordt getrommeld, gedanst en iedereen gaat uit de bol. Heel wat anders dan ons gebedje in de klas!

Voor het break is worden Lynn, Elke en ik voor de hele school geroepen. We moeten onze naam zeggen en vermelden waar we zullen lesgeven. Ik stel me dus voor als madam Annelies from KG1. Dan zegt de directrice ‘clap for her’ en de héle school applaudisseert voor me. Ik ben geen blozer, maar ik denk dat nu wel in recordtijd van wit naar rood ben gegaan! Nu ja, we zijn welkom. Dat is zeker. Tijdens de break zijn we naar de materialen gaan kijken en er stond een grote kist met ‘Antwerp – Ghana’ erop. De kist was een gift van enkele leerkrachten die daar vorige zomer geweest zijn. Veerle en company, ik kan jullie verzekeren dat jullie materialen goed terecht zijn gekomen. De materialen worden gebruikt en ook wij zijn heel blij dat ze daar aanwezig zijn!

Na de les taal fietsen we terug naar huis. Daar komt de pizza-geur ons al van ver tegemoet. Als iedereen aangekomen is, kunnen we beginnen eten. Daarna is het tijd om de lessen voor te bereiden en de observaties voor te bereiden. Nog een half uurtje dutten en het is alweer tijd om te dineren. We krijgen rijst met tomaatjes en tomatensaus met vlees en groentjes. Na het eten kijken we samen de foto’s van het feestje gisteren. Ook de jongens komen kijken en lachen zich een kriek.

’s Avonds wordt er opgesplitst. Enkelen gaan naar de voetbal kijken, anderen gaan iets drinken en ik maak de inventaris van de aangekomen spullen. Als ik het pakketje ballonnen van de VRT open, zie ik behalve een hoop Ketnet-ballonnen ook een kaartje ‘Een fijne reis in Ghana.’ Dat is leuk J Bij deze wil ik alle mensen bedanken die me aan spullen hebben geholpen. Nonkel Werner, Ann, de mensen van ACV, VRT en nog enkele anderen die ik vergeet.

Na de inventaris kruip ik in bed met nog een aflevering Lipstick Jungle. Daarna gaat het licht uit. het was me gisteren toch net iets te laat in dit kllimaat.

04-03-2011 om 18:02 geschreven door Annelies