Vandaag stond de wekker nog eens voor acht uur. We ontbijten en springen dan met iedereen in het busje. Op naar Wli Waterfalls! Na een lange tijd hobbelen komen we aan. We stappen uit en beginnen aan ons uurtje jungle-wandelen. Al van ver horen we het water naar beneden suizen. Als we aankomen, is er nog niemand. Ik plons het water in en ga onder de waterval staan. Gelukkig biedt de opblaasmatras een beetje bescherming. Water dat van meer dan 60m hoog naar beneden valt, komt vrij hard aan! De vleermuizen cirkelen ondertussen hoog boven onze hoofden.

Na een tijdje komen er steeds meer en meer blanken. Het is krokusvakantie en het is eraan te merken. ’s Middags krijgen we een bord spaghetti en met een aarbeienlikeurtje erbij genieten we van de natuur rondom ons. Na nog wat zwemmen en zonnekloppen is het weer tijd om de wandeling terug te doen. Een uur later is iedereen waar de bus staat. Ik ben bij de eersten en heb dus het meeste tijd om in de souvenierwinkeltjes te gaan kijken. Ik koop het beeldje dat Julie (Helios) me gevraagd had en een souvenirtje voor mama. Voor mezelf zie ik een paar oorbellen die ik niet kan laten liggen. Dan is het alweer tijd om terug te hobbelen.

Terug in de compound valt de elektriciteit uit. Gelukkig maar voor korte duur. Ik neem een douche en schrijf voor de blog. Als de elektriciteit terug is, kijk ik nog een aflevering van House M.D. Daarna is het alweer tijd om te eten. We krijgen witte rijst met tomatensaus en worstjes. Lekker. Na het eten kruip ik met een boek in bed. Het was een leuke, maar vermoeiende dag.

13-03-2011 om 13:28 geschreven door Annelies  

Vrijdag, dus de wekker pas om half tien. Zalig. Als ik opsta, hebben de anderen al ontbeten. Ik eet snel een paar broodjes en leg me buiten in de ligstoel. De hoofdpijn is jammer genoeg nog niet over, dus ik probeer wat te rusten en te lezen. Ondertussen komen ook Wim en Sanne uit hun kamer. Bij hen is het behoorlijk laat geworden en hun oogjes staan maar op half zeven. Wim vroeg gisteren (onder invloed van gin) aan Rita of hij banku als ontbijt kreeg. Net als Wim al drie broodjes gegeten heeft, komt Rita met een grote bol banku aangelopen. Nog een omelet erbij en Wims ogen zijn zo groot als schoteltjes. Ja, een V.I.P-behandeling krijgt hij wel. In ruil daarvoor laten we hem een papier tekenen dat hij onze kamers zal kuisen. Ik ben benieuwd. Als ik op mijn bed lig te lezen in de zalige koelte van de ventilator komt Wim de kamer binnen met een zwabber. Jawel, hij komt de kamers kuisen!

’s Middags eten we grote stukken niet-gefrituurde yam met een vissaus. Ik krijg rijst met tomatensaus en worstjes. Na het eten ga ik met Elke naar de hut. Daar ligt Baruso op een groot stuk mousse te slapen. Elke en ik leggen ons erbij en spelen met Yvonne en Ellis. Om half drie vertrekken we met z’n allen naar Tafi Atome, het Monkey Sanctuary. Alleen Elke, Lynn en ik hadden het al gedaan maar nu gaat iedereen dus mee. Isabelle, Joyce, Sanne en Wim, maar ook de jongens van de voetbalploeg. Als we uitstappen, worden we al verwelkomd door een tiental aapjes. We hoeven zelfs niet het bos in te lopen. De gids geeft ons bananen en ze komen ze weer uit onze hand eten. Super-schattig!

Als we terug in de compound zijn, is het al half zeven. In afwachting van het eten ploffen Elke en ik ons weer op de matras. Dit keer komt Christian erbij liggen. Ja, veel werken hebben we vandaag niet gedaan. Ter onzer verdediging: het was vandaag de warmste dag van de week, tot 41°C dus dat lijkt ons een goed excuus om te luieren!

’s Avonds krijgen de dames loempia’s. Ik krijg een broodje met omelet, worst en kaas erin. Zwaar maar best lekker. Na het eten kijk ik foto’s en wisselen Joyce en ik films uit. Om tien uur kruip ik in bed. Morgen is het nog eens waterval-tijd!

13-03-2011 om 13:27 geschreven door Annelies  

Zelfs met de wekker om tien voor negen ben ik niet uitgeslapen. ’s Nachts veel last gehad van mijn keel en als ik opsta, voel ik me niet zo lekker. Niets om je zorgen om te maken, gewoon een goeie valling. Vandaag ontbijten we buiten en we zijn echt precies op vakantie. We krijgen vers gebakken broodjes en roerei. Met een glaasje appelsap erbij en de zon op onze snoet genieten van het begin van onze staak-dag.

Na het ontbijt lees ik in ‘het korte tweede leven van Bree Tanner’. Ik weet het: Twilight is compleet tegen mijn principes, maar alle andere boeken heb ik al uit J Het is mijn zevende boek al hier en ik zit al over de helft. Ik moet me inhouden om te lezen, anders kom ik niet toe met de boeken die hier aanwezig zijn. Als ik enkele bladzijden gelezen heb, vallen m’n ogen steeds toe. Tijd om wat bij te slapen. Ik leg me op bed tot Elke me komt halen om te eten. We krijgen stukjes vlees in currysaus en Rita Potatoes. Die laatste hebben we zo gedoopt, want we kennen niets in België dat hier op lijkt. Rita maakt een soort puree van zoete aardappelen en die bakt ze dan in de pan. Zo krijg je dus een soort grote kroket; puree met een krokant korstje.

Na het eten ga ik nog een half uurtje liggen. Als ik uit bed kom, hoor ik opgewonden kreten van buiten komen. Kudzo heeft Rita ten huwelijk gevraagd! Als de commotie een beetje bedaard is, vertrekken we met Kudzo naar de weverij. We wandelen Kpando door tot we bij een soort schuur komen. Daar zitten twee mannen aan een soort weefgetouw. Draden van wel drie meter zijn vastgemaakt aan een steen. Aan de andere kant zit er dan een man die met spoelen in de weer is. bliksemsnel vliegen de spoelen met verschillende kleuren heen en weer. Ondertussen bediend hij vier pedalen met zijn voeten. Op twee ervan moet hij duwen. De andere twee bedient hij door een touw dat hij tussen zijn tenen klemt. Als we er nog geen vijf minuten zijn, begint Kudzo al over geld. Hoe ingeburgerd we ons soms ook voelen, soms blijven we een wandelende portefeuille. Joyce stelt zelf iets samen als cadeau voor een vriendin. Ik bestel ook een souvenirtje, maar wat en voor wie … dat blijft nog een verrassing! Volgende week dinsdag zouden ze al af zijn.

Als we terug zijn van de weverij werk ik nog een beetje aan de boxen. Ze zijn nu echt bijna klaar. Ik schrijf ook nog wat voor de blog en besluit dan dat ik genoeg gewerkt heb voor vandaag. Tijd om nog wat te lezen. Daarna kijk ik naar House in mijn bed. Elke komt me halen om te eten. We krijgen witte rijst met tomatensaus en groentjes. Daarna kruip ik terug in bed. Een goeie valling!

Ik kom nog één keer uit bed. Om een goeie aardbeien-borrel te drinken op het aankomende huwelijk van Kudzo en Rita. We moeten wachten tot alle jongens er zijn, dus het wordt het snel heel laat. Om half 11 kruip ik eindelijk in mijn pyjama en is het tijd om te slapen.

13-03-2011 om 13:27 geschreven door Annelies  

Vandaag stond de wekker weer eens een uurtje later. De leerkrachten staken al enkele dagen. Iedereen, behalve de onzen. Zij geven les omdat de blanken er zijn. Vandaag is het echter grote vergadering in KpanTech en we mogen niet mee. Na het eten (toast met boter en roerei) vertrekken we met z’n allen naar de markt. Eerste stop: internetcafé. We proberen er een nieuw deze keer. Het is iets duurder (maar nog steeds verwaarloosbaar), maar het gaat ook iets sneller. Ik vul de blog bij en lees mijn mails. Een mail versturen naar de turnleraar van mijn Belgische stageschool lukt helaas niet. Na het internetcafé ga ik nog even langs de printshop. Yvonne was gisteren zo trots op haar foto’s dat ik er nog een wil afdrukken om aan haar te geven. Daarna loop ik de markt op en kom Elke en Sanne tegen. Ik koop twee sloten voor op m’n boxen te zetten en knopen om sokpoppen te maken. Die sokken heb ik hier toch niet nodig J Als ik bijna de markt uit ben, bots ik op een heel leuk stofje. Meenemen die handel! Ook twee topjes voor een halve euro per stuk kan ik echt niet laten liggen.

Als ik terug ben van de markt begin ik aan het harde werk: het schilderen van de boxen. De ene schilder ik blauw, de andere rood. Als ik klaar ben, staan mijn benen en voeten vol met gekleurde stippen. Best leuk :p Als lunch krijgen we curryspaghetti met pikante tomatensaus. Daarna geef ik mijn boxen een tweede laag verf. Met nog meer spetters erbij en helemaal plakkend van het zweet, heb ik nood aan een koude douche. Na een half uur schrobben en scrubben zijn alle spetters verdwenen. Ik plof me in de ligstoel en schrijf voor de blog.

Nog 26 dagen te gaan en dus tijd voor een kleine overpeinzing. Wat zal ik zeker missen van mijn verblijf in Ghana:

• De mensen hier (en de vriendelijkheid van vreemden)
• Elke dag het zonnetje zien
• De enorm lage prijzen
• De hobbelritjes in de bus met loeiharde Ghanese muziek die door de boxen schalt
• De kindjes van onze klasjes
• De mooie natuur

Wat zal ik zeker niet missen van Ghana:

• De vuile straten
• Gigantische muggenbeten (en andere soortgelijke griezelbeesten)
• De dagen dat de temperatuur boven de 40° gaat

Waar kijk ik naar uit om terug te zien/proeven/voelen/…:

• Tom, vrienden en familie (veruit voorop!)
• Goeie pizza van Dr. Oetker
• Snel internet en de mogelijkheid om te mailen
• Frietjes van de frituur en ne goeien bicky burger!
• De kindjes van mijn Belgische stageklas
• Ice tea

’s Avonds krijgen we een gigantische schotel rode rijst. Na een hap weten we genoeg: enorm pikant! We kappen er massa’s tomatensaus over om hem eetbaar te maken. Zo jammer hé, enorm lekkere rijst, maar het niet kunnen eten omdat het te pikant is. Tijdens het eten komt Rita naar ons. Ze komt zeggen dat de onderhandelingen in KpanTech mislukt zijn. De leerkrachten weigeren van nog les te geven voor ze geld van de president krijgen. Gevolg; ook morgen moeten we niet naar school. Alé ja, moeten … we mogen niet!

Na het eten laad ik de boxen in. De motorische box zit tot bijna bovenaan vol. De zintuiglijke box is niet echt voorzien van véél materiaal, maar wel met goed materiaal en dat is het belangrijkste. Voor ik het goed en wel besef, is het al half negen. Naar mijn normen op dit continent al vrij laat. Ik kruip in bed en kijk naar House M.D. Daarna is het tijd om te gaan slapen.

13-03-2011 om 13:27 geschreven door Annelies  

Na vier dagen verlof is de wekker weer een echte stoorzender. Om tien na zeven zit iedereen met kleine oogjes aan de ontbijttafel. We krijgen roerei en toast, zalig! Om half acht vertrekken Lynn, Elke en ik naar school. We fietsen de berg over en komen een kwartiertje later op school aan. Van elke klas is er al één juf aanwezig. Op de anderen is het wachten. Als alle kleuters en juffen gearriveerd zijn, beginnen we les te geven. Lynn en Elke in KG2, ik in KG1. Het gaat goed vandaag. Ik neem de kinderen mee naar buiten om land-art te doen. Dit doen ze schitterend. Ze verzamelen blaadjes, stenen en stokjes en leggen er dan allerlei vormen mee. Ik ben momenteel ook bezig om Pinokkio voor te lezen. Ik lees in het Engels en de lokale leerkracht vertaalt. Dit gaat goed, maar vandaag merkte ik dat ze het woord Pinokkio niet kunnen uitspreken. Dat wordt nog lachen! Als educatief spel spelen we vandaag ‘Wolfje, hoe laat is het?’. Als we naar huis vertrekken, komt de directrice aangelopen. De leerkrachten zijn al een week aan het staken. Alleen onze leerkrachten deden nog iets omdat ze blanken op bezoek hadden. Morgen gaan alle leerkrachten van Kpando vergaderen in KpanTech. Ze verdienen per week maar genoeg om zich twee dagen in leven te houden en hier willen ze verandering in zien.

Als we in de compound aankomen, horen we van Joyce en Sanne hetzelfde verhaal. Ook hun leerkrachten gaan morgen naar de vergadering. ’s Middags eten we yam-frietjes met worstjes. Daarna nog een lekkere appelsien en het is weer tijd voor een dutje. Na een uurtje gerust te hebben, zet ik me achter de laptop. Tijd om voor school te werken.

Na een tijdje gereflecteerd te hebben, ga ik met Frank en Etse naar de markt. Ik koop terpentijn zodat ik morgen mijn boxen kan schilderen. Dan gaan we ook nog langs de printshop. Ik laat mijn fiches voor de boxen printen. Terwijl we wachten passeren we even langs de post. Ik heb twee brieven van bompa en Elke heeft een postpakket van de vriendinnen. Supertof! Als we terug in de printshop zijn, moeten we nog drie kwartier wachten tot alles afgeprint is. Een ijsje gaan halen, is dus echt noodzakelijk! Ik trakteer mijn twee bodyguards en we wachten. Als alles geprint is, gaan we ook nog even afwasmiddel kopen. Om bellen te blazen in de klas!

Terug in de compound begin ik te lamineren. Zeventig bladzijden, dat duurt wel even! Gelukkig krijg ik een pauze als we gaan eten. Rijst met groentjes, deze keer. Na het eten lamineer ik verder en neem een doucheke. Dan is het wachten op Joyce met haar douche-sessies van minstens een half uur J Een deel van de groep gaat buiten naar Barcelona-Arsenal kijken, terwijl Joyce, Lynn, Isabelle en ik naar Oliver&co kijken. We hebben chips en popcorn gevonden op de markt en hoewel het toch niet zoals thuis smaakt, smikkelen we alles op!

Ik kijk daarna samen met Elke nog een aflevering van House. Lang leve de Belgische jongens die series op hun laptops hebben meegebracht. Daarna is het alweer tijd voor bed.

09-03-2011 om 10:59 geschreven door Annelies  

Vandaag stond de wekker nog eens om half tien. De zaligheid. We krijgen broodjes met een dikke laag boter en ook Isabelle zit aan de ontbijttafel. Ze is weer bijna helemaal beter. Nog wat slapjes, maar ze is er terug J

In de voormiddag werk ik voor school. Ik bereid mijn lessen voor de komende weken voor en plan momenten in wanneer ik mijn boxen kan voorstellen in de klas. ’s Middags eten we pizza. Daarna wil ik een dutje gaan doen, maar als ik twee minuten in bed lig, komen ze me halen. Het is tijd om naar de pottenbakkerij te gaan. We proppen ons in de Opel, want de bus is nog steeds niet terug. In de pottenbakkerij leggen ze onze potjes in een soort oven. Nu ja oven … een vierkant gebouwd door bakstenen op te stapelen. Daar leggen onze potjes in, met daarover een laag hout. Als we staan te wachten, zien we een reuzensprinkhaan en een kleine schorpioen. Die laatste leeft niet lang, want Kudzo is onverbiddelijk. Hopla, staart eraf en kop eraf. Ver gaat het beestje niet meer kruipen dus. Uit de oven komen enorm hoge vlammen. We vrezen allemaal voor onze potjes, maar een kwartiertje later komen ze toch heelhuids uit het vuur. De potjes worden in een hoop as gelegd en terug in brand gestoken. Zo worden ze zwart. Ze komen er mooi en heel erg warm uit. We stapelen ze achteraan de Opel en hobbelen terug naar de compound. Nu is het wel tijd voor een dutje. Ik zet de wekker een half uurtje later, maar snooze tot ik anderhalf uur geslapen heb. Het is 39°C vandaag en dat is me toch echt wel te warm!

Ik lees nog een beetje en dan is het alweer tijd om te eten. We krijgen de Impakt Special; rijst met groentjes. Na het eten lees ik nog wat en dan kruip ik met een aflevering van House is bed. Om half tien is het alweer tijd om te gaan slapen.

09-03-2011 om 10:55 geschreven door Annelies  

Zondagmorgen en de wekker om kwart na zes. Het klinkt als een horrorfilm! De anderen lagen pas om één uur in bed en het is dus bijster stil aan tafel. Om zeven uur vertrekt Sanne naar de directeur van haar school. Wij vertrekken een half uur later.

Het is Independence Day vandaag en de helft van alle scholen in Kpando zullen marcheren in KpanTech. Ook de brandweer, de cadetten en andere instanties maken zich klaar om voor een hele menigte te marcheren. Als we aankomen, zijn nog niet de helft van de scholen aanwezig. We kloppen aan bij de jongens en zetten ons nog even neer. Dan komt Isabelle eraan. Zij moest met de auto komen door haar zere knie. We zetten ons aan de rand van het voetbalveld op plastic stoelen onder een tentzeil. Het is acht uur als we gaan zitten en pas om negen uur begint de fanfare te spelen. Ze marcheren het voetbalveld op, gevolgd door de cadetten. Ze hebben drie verschillende pakjes aan en zij die in het midden lopen, dragen witte matrozenpakjes. Lore, het had iets voor jou geweest! Kijk maar naar de foto. De geweren die de cadetten bij hadden, waren trouwens van hout J

De cadetten staan twee uur lang in de blakke zon. Stokstijf stil. Ondertussen komen de hoge piefen het terrein opgereden in auto’s met geblindeerde ramen. Er komt al snel iemand aangelopen met een paraplu om hen tegen de zon te beschermen. Ze lopen heel het veld rond en inspecteren de cadetten en de fanfare. Als de cadetten al 2,5 uur stilstaan, vallen er plots twee flauw. Ze worden met een draagberrie van het veld gedragen. In totaal zullen de cadetten op het veld in de zon staan tussen negen en twaalf. Je zou voor minder van je stokje gaan!

Na enkele uren gebed en militaire liederen is het de beurt aan de scholen. Een voor een marcheren ze met hun vlag voorop het terrein over. Als ze aan de tent komen, wordt er luid geapplaudisseerd. Ook onze huidige stageschool, Aziavi, is van de partij. We zien zelfs een Montessori-school! Dat hadden we nooit gedacht hier tegen te komen. Als de School for special needs het terrein betreedt, gaat heel de zijkant van het veld rechtstaan en beginnen ze allemaal luid te lachen en klappen. Achteraan het groepje leerlingen lopen twee leerkrachten en … drie blanken! Sanne geeft les op de School for special needs en zij moest, samen met haar Canadese en Deense collega, mee marcheren. Dit tot groot jolijt van alle aanwezigen.

Als alle scholen geweest zijn (ik schat een stuk of dertig) is het de beurt aan de brandweer en de gemeentewerkers. Daarachter lopen de taxichauffeurs en de kappers van het dorp. Als laatste lopen enkele vrouwen met manden koopwaar op hun hoofd om de verkopers van Kpando te representeren. Al bij al heeft de parade vier uur geduurd. We plakken allemaal van het zweet, maar Sanne spant toch de kroon. Respect!

We gaan terug naar de compound om te lunchen. De dames en Wim krijgen vissoep. Voor mij staat er een broodje met omelet en kaas tussen. Na het eten wisselen we foto’s uit. Ondertussen heb ik er al meer dan 3500! Daarna is het toch tijd voor een dutje. Na een uurtje komen de Belgische jongens op bezoek. Gedaan met slapen. Een doucheke nemen en buiten wat bijbabbelen. We wisselen ook met hen foto’s uit en we spelen pingpong. Onze nieuwe tafel wordt goed gebruikt!

In de namiddag voelt Isabelle zich slechter en slechter. Ze draait bijna van haar stokje en we leggen haar op de grond. Zakjes koel water in haar nek en met een blad wat frisse lucht wapperen. Meer kunnen we niet doen. We tetteren nog wat en dan is het al tijd voor het avondeten. We krijgen spaghetti met een heel lekkere tomatensaus. Als we na het eten Isabelle naar buiten escorteren, valt ze flauw. We leggen haar op de grond, maar echt bijkomen doet ze niet. Rita tovert een tevoorschijn en de jongens leggen Isabelle erop. Ze is in een diepe slaap gevallen. Ik bel Tom op om te weten wat we best kunnen doen. Alle namen van de medicijnen worden door hem door de computer gehaald. Conclusie: teveel voor een lichaam om aan te kunnen. Vannacht zullen Sanne en Elke bij Isabelle slapen om haar zo nu en dan eens wakker te maken en te laten drinken. We zijn allemaal erg ongerust, want het lijkt wel of we ze niet wakker krijgen. We kunnen echter niet meer doen dan wachten tot de medicijnen uitgewerkt zijn.

Om tien uur ga ik slapen. Het is een lange dag geweest. Morgen staat de wekker gelukkig nog een keertje om half tien. Het is een nationale day off voor Independence Day. Geen school dus!

09-03-2011 om 10:52 geschreven door Annelies  

Vandaag mochten we nog eens uitslapen. Niemand dat daar niet akkoord mee was! Helaas vinden de jongens er niet beter op om heel vroeg ’s ochtends buiten luid te beginnen tetteren. Toch weiger ik om voor half tien mijn bed uit te komen. We krijgen broodjes om te eten en als Lynn het laatste La Vache Qui Rit’ke opeet, komt Rita met een mandje de keuken uit. Ze kiepert het mandje op de tafel en er vallen allemaal kleine potjes choco, confituur, kaas en boter uit. Die waren meegekomen met de container. Dank u Linda.

In de voormiddag werk ik voor mijn portfolio. De anderen gaan naar de markt. Alleen Isabelle blijft ook thuis. Ze heeft nog heel veel pijn aan haar knie. De wonde ziet er niet echt goed uit en haar knie is nu drie keer zo dik als de andere. Iedereen doet zijn best om bij te springen, maar we zien allemaal dat ze veel pijn heeft.

’s Middags eten we kip, groentjes en een vreemde soort aardappel. Rita heeft worstjes gedraaid van puree en deze dan met een krokant korstje in de pan gebakken. Best lekker, vind ik. De anderen staan er helemaal zot van. Na het eten gaan er enkele, waaronder ik, een dutje doen. Helaas strooien de jongens ook nu weer roet in het eten. Als ik een kwartier op bed lig, zetten ze buiten de muziek loeihard. Ook nu blijf ik liggen tot de wekker gaat. Ik bel nog even met Tom en neem een koude douche.

In de late namiddag is het in de keuken een grote bedrijvigheid. Rita maakt eten alsof ze een heel leger te voederen heeft. Vandaag is het feest voor de eerste verjaardag van Ellis. We vragen haar hoeveel volk ze heeft uitgenodigd. Zo gebeurt dat hier niet, zegt ze. Ze zetten de muziek op, de poort open en iedereen die door de poort komt, is welkom. Daarom maakt ze dus zoveel eten. Je weet immers niet hoeveel volk er zal komen. Rond half zes beginnen de eerste mensen binnen te sijpelen. Alle tafels worden buiten gezet en versierd door de gordijnen erop te draperen. Flessen champagne worden uit de koelkast gehaald en bergen eten worden buiten gezet. De ijskast zit (een echte koeltoog) zit tot bovenaan vol met cola en fanta. De flesjes worden in grote manden buiten gezet. heel veel mensen kennen we niet. Alleen de jongens die hier altijd zijn, de bisschop en zijn vrouw en de oudere broer van Rita en de oudere broer van Kudzo. Er zijn nog zo’n twintig mensen die we niet kennen. De Belgische jongens die in KpanTech logeren, zijn ook uitgenodigd.

Om zeven uur moet iedereen gaan zitten. Er volgt een mis en dankwoorden en nog een hoop ceremoniële woorden. Dan vraagt de preker ons om hem een Nederlandstalig liedje aan te leren. Wim gaat naar voren en even later zingen we allemaal ‘ik heb de zon zien zakken in de zee’. In het Ghanees klinkt dit als ‘zoem zoem zakke inne zee’ J

Na dit alles is het tijd om te feesten. We gaan allemaal aanschuiven bij Rita en haar Eleno (haar zus). Onze borden worden meer dan vol geschept en we krijgen ook een flesje drank. Daarna is het tijd om te dansen.

Na een slechte nacht ben ik om half elf doodop en ga ik slapen. Zelfs met de loeiharde muziek op de achtergrond, lukt me dat. Gelukkig maar, want morgen staat de wekker om kwart na zes!

09-03-2011 om 10:48 geschreven door Annelies  

Wat een dag! Vandaag was onze eerste vrije dag van de week en de wekker stond om kwart na zeven. Het is een drukke dag. Om acht uur vertrekken we naar de pottenbakkerij. Daar maken we allemaal onze potjes af. We moesten er met een steentje heel hard op wrijven en er daarna overgaan met een netje. Opeens heeft ons potje een heel andere kleur. Maandag moeten we een laatste keer terug om onze potjes te laten bakken. Na de pottenbakkerij rijden we even terug naar de compound om Isabelle af te zetten. Ze heeft te veel pijn om mee te gaan. Achteraf bekeken bleek dat een goede beslissing.

Met de bus rijden we naar Ho. Onderweg stoppen we nog even, want we hebben een kameleon over de weg zien kruipen. Ik moet meteen denken aan de bezoekjes aan de Zoo met oma en opa J

Na een uur rijden vallen we stil langs de kant van de weg. We zitten op nog een half uur van Ho en de versnellingsbak is stuk. Kudzo belt Bernard in de compound om met de Opel Corsa naar ons te komen. Na goed anderhalf uur wachten in de warme bus komt de Corsa eraan. Bernard heeft mekaniekers meegenomen en ze beginnen meteen aan de bus. Dan neemt Kudzo Elke, Lynn, Wim, Frank en mij mee in de Corsa. Lekker opgepropt rijden we naar de immigratiedienst. Daar ontmoeten we de grootste eikels van Ghana. Sorry voor de woordkeuze. De mensen van de immigratiedienst lachen ons uit als we een vraag stellen en echt hulpvaardig zijn ze echt niet. Kudzo laat ons met Frank achter en gaat Bernard, Joyce en Sanne halen die nog steeds bij de bus wachten. Hij brengt hen naar een hotel waar we zullen lunchen. Als wij klaar zijn, wachten we op Kudzo die ons met de Corsa komt halen. Na vijf minuten krijg ik telefoon van Joyce: ook de Opel Corsa is kapot! We nemen de taxi naar het hotel. We lunchen om half vier ’s middags! Ondertussen hebben ze de Corsa kunnen maken en Kudzo propt ons alle zeven in het kleine autootje. We rijden naar het internetcafé. Daar probeer ik op Skype te geraken om papa en Julie eens aan de lijn te hebben. Helaas heb ik ook hier geen geluk. Weer moet ik vier keer van computer wisselen. Dan lukt het eindelijk, maar zonder webcam. Nu ja, ik heb ze kunnen horen en daar ben ik blij om. Tom moest helaas werken. Ik zet foto’s online, werk de blog bij en Skype met Debbie.

Om kwart voor acht splitsen we op. Sanne, Elke en ik rijden met Kudzo mee met de Corsa. De anderen nemen de trotro naar huis. Om tien uur is iedereen hongerig terug in de compound. Snel rijst eten en in bed. Een echte pechdag!

09-03-2011 om 10:46 geschreven door Annelies