Vandaag zoeken we de natuur op, in deze streek zijn heel wat bepijlde wandelingen te vinden, veel ervan op initiatief van het 'Eifelverein', een van de oudste en grootste wandelclubs van Duitsland. 

Ook rond Kronenburg zijn er luswandelingen, door de lokale afdeling uitgestippeld en bepijld. We kiezen voor een bescheiden wandeling van een 6 tal km (de Kylltal Eifelschleife). Deze wandeling brengt ons tevens in de buurt van een historische dubbele kalkoven die we ook bezoeken (kalksteen komt veel voor in deze regio). In deze installatie werd de kalksteen gebroken en in een oven verhit om er ongebluste kalk van te maken. Na toevoeging van water bekomt men zgn. 'gebluste kalk' (bindmiddel voor mortelspecie). Gezien het discontinue karakter werden kalkovens meestal per twee (of meer) gebouwd zodat één oven gevuld kon worden (kalksteen & houtskool in dit geval) terwijl de tweede oven aan het branden was. Vandaag behoort deze installatie tot het industrieel erfgoed van de streek. Onderweg worden we geregeld getrakteerd op een bui, bij terugkeer wandelen we direkt door tot de 'Seeterrasse', een horecazaak bij het meer waar we het middagmaal nemen. 

Na de middag klaart het wat op, ik neem de fiets voor een rondrit in de buurt. Jessica vertrouwt het niet en zo trek ik er alleen op uit. 

Kronenburg is het startpunt van de 'Kyllradweg', een fietspad dat de rivier volgt tot zijn monding in de Moezel bij Trier. 

Er was ook een extra traject grotendeels door de bossen naar de bron van de Kyll. (MTB aanbevolen voor dit stuk..)

 

Sinds de 'Quervennbahn' omgevormd werd tot fietspad werd deze opgenomen als onderdeel van de Kyllradweg (tussen de Belgische-Duitse grens en Kronenburg). Ook het traject tussen Kronenburg en het einde van de Quervennbahn in Junkerath is nu onderdeel van deze fietsroute. (voor meer info over deze tot fietspad omgevormde spoorlijn: zie blog november 2019) 

Ik kies als start voor het tracé van de spoorweg dat geleidelijk klimt richting hoge venen. Onderweg passeer ik de waterscheiding tussen het Maas- en het Rijnbekken, wat verder ook de grens Duitsland-België. In de buurt van het gehucht Buchholz verlaat ik het fietspad en rij het bos in, richting Losheimergraben waar ik op een tweevaksweg kom. De bron ligt volgens mijn kaartje in de buurt, maar ik vind geen aanduiding.. (mogelijk ligt deze op privé terrein?) 

Na een km ongeveer verlaat ik de rijweg en duik opnieuw het bos in, dit keer aan Duitse zijde. Gelukkig heb ik de te volgen weg op de gps ingeladen, want het aantal wegen door het bos is vrij groot en oriëntatie is niet evident. Af en toe word een beekje gekruist waarvan ik veronderstel dat het de Kyll is of een zijloopje ervan. Het gaat ook stevig op en neer en slechts zelden kom ik een pijltje tegen van een of andere wandelroute die hier voorbij loopt. Pas na een zevental km kom ik op een verharde (landbouw)weg die het dal van de Kyll volgt, constant bergaf nu... In het gehucht Frauenkorn zou ik op een tweevaksweg komen, van daar nog enkele gemakkelijke kilometer bergaf langs de Kyll tot de camper. Echter als gevolg van de schade door de overstromingen van de voorbije zomer word de weg opnieuw aangelegd, er is geen doorkomen aan.. Er volgt dus nog een omweg van enkele km om via Berk naar Kronenburg te geraken.. met bijna 40km op de teller en het besluit om voor de volgende set banden te opteren voor 45mm breedte ipv 35mm..