Meer dan 8000 vrouwen waren uitgenodigd op de Internationale Womens day, met als thema identiteit. De waarde van een vrouw in de Indishe samenleveing.
In deze streek, ruraal gebied, worden de vrouwen nog steeds uitgehuwelijkt, soms aan erbarmelijk jonge leeftijd. Een leeftijdsgenoot met een kind van 12 jaar is hier geen uitzondering. Nog steeds worden meisjes verkocht aan de prostitutie. Vrouwen hebben niet het recht om buitens huis te gaan zonder toestemming van hun echtgenoot... Maar dit zijn tradities, of beter taboes, waar nog niet over gesproken kan worden. Waaarover dan wel?
Vrouwen verenigen zich in groepen, SHG (Self Help Group). In deze groepen kunnen ze kennis en ervaringen delen. Deze SHGs krijgen training over het bestaan van hun rechten zoals, recht op educatie, recht op vrijheid, recht op de universele rechten van de mens. Al is dit toekomst muziek, hen duiden op hun rechten -en dit in groep- kan voor beweging zorgen.
Meisjes hebben ook recht op educatie! In de meeste gezinnen wordt enkel educatie voorzien voor de man. De vrouw hoort letterlijk aan de haard (in de zin dat er nog steeds gekkokt wordt op haard vuurtjes) te zitten, te wassen, te poetsen... De meeste vrouwen kunnen noch lezen noch schrijven ik was zo fier op Aya, de poetsvrouw van onze school, wanneer ze met een stukje papier de eerste letter van het Telugu alfabet kwam tonen, die ze zelf had opgenomen in onze kleuterklas. -.
Elke vrouw van een SHG krijgt een identiteitskaart neen, mensen hebben hier geen identiteitskaart- van SEDS. Die aantoont wie ze zijn, van waar ze zijn, wat ze doen, dat ze tot SEDS behoren. Met deze identiteitskaart krijgen ze het recht zelf een loon aan te gaan, een recht te scheppen, een betekenis te hebben in het bestaan. Ons doel is om deze identiteitskaart te laten doorgaan als een echte identiteitskaart.
Sandya was een leerkracht voor onze kleinste kleutertjes. Ze leerde hen het alfabet in Telugu en in het Engels. Ze leerden woordjes spellen, versjes zeggen, getallen schrijven, tellen, samen spelen, delen, tekenen, zingen...
Ze woonde in een klein dorpje hier niet ver vandaan en kwam met de schoobus naar school. Op een dag werd ze verliefd op de buschauffeur. Toen haar ouders op de hoogte waren van haar amureuze gedachten, werd ze verboden de school nog verder te betreden. Sandhya vergiftigde zichzelf, en stierf.
Andhra Pradesh is een van de 26 Staten in India. De Staat telt 3 regio`s. Telangana in het noord-westen, Rayalaseema in het zuid-westen en Coastal Andhra langs de kust. Mekalapalli, waar SEDS gevestigd is, ligt in Rayalaseema. Alle industrie, grondstoffen, en de hoofdstad van Andhra liggen in Telengana. Het is de rijkste regio. Een splitsing zou kunnen fataal zijn voor het arme Rayalaseema. We zijn afhankelijk van hun industrie, hun grondstoffen. Al meer dan een week is alles in staking om tegen te gaan dat Telangana, een onafhankelijke staat zou worden. Bussen rijden niet, alle winkels, petrol shops, banken, kantoren... zijn gesloten. De mensen kunnen niet naar Penukonda om eten te gaan kopen, de boeren kunnen niets verkopen. Tussen 7am and 4pm zijnalle wegen afgesloten om al het verkeer te hinderen. SEDS is een NGO, onafhankelijk van de Staat. Vandaag gingen we ons ongenoegen gaan uiten in Penukonda (de hoofdgemeente van het district waar Mekalapalli plaats vindt). Alle werknemers van SEDS betoogden vredig door de straten van Penekonda en gaven in een toneelstuk de duidelijke boodschap dat Andhra Pradesh, Andhra Pradesh moet blijven!
Na een volle week herhalingstoetsen, tijd voor ontspanning. De oudsten van de internaatskinderen hier op SEDS, mochten enkele gemotiveerde leerkrachten vergezellen op een uitstapje naar Penukonda Hill.De berg is een kleine kilometer hoog en biedt een mooi panorama op het omliggende landschap. De koning Krishnadevaraya van Vijajanagar verbleef hier een 20 jaar waarvan vele oude ruines vallen te bezichtigen.
Op 14 November viert India de verjaardag van Jawaharlal Nehru. Nehru, die veel van kinderen hield, was de eerste prime minister van India sinds de onafhankelijkheid. Op deze dag zijn er geen lessen. Het kind wordt in de kijker geplaatst als de toekomst van morgen! Een dag vol activiteiten; speeches, spelletjes, drama, liedjes, dans en amusement!
The global SEDS is een maandelijks magazine geschreven door de class 9 en 10 van de SEDS school Ananda Vidyalaya. De studenten schrijven over hun persoonlijke ervaringen, uitstappen die we gedaan hebben, Indische festivals, verhalen, boekbesprekingen, intervieuws... en spelletjes. Global SEDS is in Mekalapa te koop voor 5roepies. Omdat de kostprijs voor u wat te hoog zou zijn om er eentje te komen halen, kan u de hoofdartikels gratis lezen op http://globalseds.blogspot.com
Veel leesplezier!
De redactie; Raj Kumar, Madhan, Ramanjinamma, Deepa, Ashwini en Anjali.
`Ik heb 5 kinderen. Ieder of hen heeft kinderen. Dit is mijn jongste kleinzoon, net geen jaar oud.` Ze strijkt de diepe vouwen onder haar ogen glad en herziet haar ellende. Een stevige schuin verslagen boomstam ondersteunt het schamele dak. De muren zijn grotendeels weggewassen. De cementen fundering van de oven is zo wat het enige van het interieur die nog valt te aanschouwen. Haar hele gezin werkt voor een landeigenaar van wie z`n gewassen zijn weggestroomd, of in ieder geval in de hoek van de stroom cruciaal geweizigd. We wachten af tot de landen opgedroogd zijn, om opnieuw te kunnen zaaien!
Het hele dorp wacht. De regering had iedere familie 7000 roepies beloofd. Van de 800 families kreeg enkel een tiental zijn deel. Ze troepen samen op de hoofdstraat, die de verschillende dorpjes met elkaar verbindt. De ossekarren verdwijnen tussen trucks, riksja`s, brommers... ieder vermengt zich met het spectakel. Centraal staan enkele vrouwen die beslissen wie water krijgt. Een uiting van hun ongenoegen. Een minderheid werd hulp geboden.
Het is de eerste dag dat de mensen terug hun dorpen kunnen verlaten. Het water stond 10feet hoog. De zwaar beladen jeeps en truck reden Santha Juturu binnen waar een 2ton rijst, vele sari`s en slaapmatten werden uitgedeeld. Families die het ergst waren benadeeld door de zware overstromingen kregen een koepon waarmee ze hun deel mochten ophalen. De hoeveelheid proviand slinkt aanzienlijk, de menigte vermindert niet.
Elke 2de zaterdag van de maand, komen alle sponsorkinderen, zo`n 180, naar SEDS waar ze kunnen genieten van spelletjes, knutselen, film, voordrachten... en een lekkere lunch!
RDT is een grote Spaanse NGO die zich vooral focust op gezondheid. Aparna was ooit een hostelkindje van SEDS, maar haar zicht ging er zeer snel op achteruit. Nu verblijft ze in RDT, waar ze een internaat en school hebben voor onder andere blinde kindjes. Aparna komt nog altijd naar SEDS tijdens de vakanties. Zondag gingen we samen met alle hostelkinderen van SEDS een bezoek gaan brengen aan Aparna`s nieuwe habitat.
Het gras is wat groener, bomen zijn gegroeid. Een contrast met wat er in een regenseizoen aanwezig is en wat over vijf maanden kan verschroeien tot meststof voor het komende jaar. De hostelkinderen zijn verandert. Misschien omdat ik hen beter leer kennen, mijn verwachtingen anders zouden zijn.
De school telt 72 kinderen. Een twintig minder dan vorig schooljaar. Vooral kleuters hebben de school verlaten. Zwakkere leerlingen zijn naar een Telugu school verhuisd, waar de lat een stuk lager ligt. De eerste kwartaal examens zijn net afgerond. De leerlingen hebben een verlengde vakantie; eerst het einde van de Ramadam, Dasara en nu nog een halve week erbij, omdat de regering heeft beslist de scholen te sluiten wegens de varkensgriep.
Het regenseizoen is dit jaar zeer laat begonnen, waardoor vele crops zijn verloren gegaan. Maar de voorbije regen geeft zijn schade flink ingehaald. De harde steengrond valt nu gemakkelijk te bewerken, wat hoge werkgelegenheid biedt voor landbouwers en dagwerkers. De kleine rijstveldjes hebben de roodbruine steengrond omgetoverd tot dikke groen velden. Ook de medewerkers van SEDS zijn druk in de weer met het planten van jonge boompjes en graven van putten om het regenwater langer te kunnen benutten.
Het einde van het schooljaar nadert Op zoek naar een mogelijk koel schaduwplaatsje, wordt er ijverig gestudeerd voor de laatste testen.
Einde van het schooljaar, kondigt de laatste dagen van mijn verblijf in SEDS aan. Tijd voor afscheid, laat het geen vaarwel zijn. Ik zal ze missen, de lieve gemotiveerde leerlingen, de hostelkinderen, staff, de familie, de farm, fauna
De voorbije dagen was ik met de familie in Ooty (komt op mn lijst van een der wonderbaarlijk mooie plaatsjes op deze aardbol), als een soort dank voor bewezen diensten Rajen, de oprichter van SEDS, is in deze streek opgegroeid en gaf me een unieke ervaring in het nachtelijk spotten van wild. Ree, wilde everzwijnen, apen, arenden, pauwen Oog in oog met kolossale olifanten die met enige agressieve blik hun kroost proberen te beschermen. De hitte en aanhoudende droogte bracht het woud immense kampvuren, waaraan de vele bosbewoners niet konden ontsnappen. Pijnlijk, maar what to do, geen geld voor een brandweerkorps, geen water, te steile heuvels om met een voertuig de branden te bereiken en blussen
Ook hier, in de streek rond SEDS, is het een dagelijks probleem. Maanden geen regen gezien, temperaturen van om en bij 40°C. De staff gaat uit in groepen met grote boonachtig langwerpige latten, om de vlammen in de dorre doornstruiken te bestrijden. Herbebossing is een van de werkpunten, naast educatie, in SEDS. Jaren werk wordt op korte tijd met de grond gelijk gemaakt
Respect voor Manil en Rajen, die met de middelen ter schikking iets zo moois hebben opgebouwd, ondanks de onbetrouwbare krachten van natuur en mens. Hoe veel mensen ze tewerkstellen, voeden, helpen, educatie geven, de natuur heropbouwen zo veel meer.
Ik kan ze alleen maar bedanken voor de kans die ze me gegeven hebben om de school te helpen runnen de kijk op een andere manier van leven, denken, logica, diverse culturen
Nog voor de zon boven de kruinen van de palmbomen verschijnt, vegen de hostelmeisjes bereidwillig de paden op het domein. Vanwaar deze feestdag? Twijfelachtig stopt ze wat blaadjes en twijgjes in een jutezak. Krishna, neen, ja, Krishna heeft iemand vermoord en , Angili? Neen, vandaag worden de koeien versierd, ja, of toch in de dorpen. Vanaf vandaag komen de vruchten van de zaden die we geplant hebben, verteld de leerkracht, die samen met haar dochters, de stoep kleurrijk versierd.
De dag brengt me naar Sanipalli. SEDS veranderde dit gebied van stoffig bruin naar een habitat voor diverse vogels en aardbewoners. Door het bouwen van dammen, zaaien van grasgewassen en ontelbare bomen.
Timbaktu is een gelijkaardige NGO als SEDS, een uurtje rijden hiervandaan. Herbebossing en irrigatiemogelijkheden voor de lokale landbouwers. Alternatieve jongereneducatie in verschillende dorpen. Weverscentrum. Workshops in agricultuur, ambachten, meditatie, voorlichting Bescherming van de rechten van de vrouw
Een krachtige plaats, vol rust. Bergen die ooit bruin stoffig waren, omgetoverd tot bijna tropisch landschap. Een commune, waar religie geen rol spelt, ieder iedereen helpt, samenwerkt, samenleeft Op een sobere, groene, artisanale manier. Een voorbeeld, dat het anders kan
Chennai is puur India. Geen Westerse winkelstraten, geen fancy bars Een stad waar op zich niet veel te bezoeken valt. Een chai op een stoep met veel passage meer moet dat niet zijn.
Met een riksja naar Mahabalipuram. Een historisch gehucht geregeerd door de Pallavas, 3de tot 8ste eeuw na onze jaar telling. De prachtige sculpturen, uit steen gekapte grotten, weergeven een mooi staaltje Dravidische kunst en tempelarchitectuur.
Puducherry of Ponducherry. Ooit een klein vissersdorpje, waar in 1673 de Fransen voet aan wal zetten, ontpopt tot een fijn, klein, rustig stadje. Frans onderwijs, Franse restaurants, Franse chambres Veel yoga, veel meditatie en overspoeld door bleke gezondheidsfreaks. Aangrenzend Auroville. Een groene commune, waar alles gebaseerd is op natuurlijk en groene energie.
Madurai, een stad vol leven, vol geschiedenis, vol tempels, vol kleuren, vol geuren
En tenslotte Kanniyakumari, waar de dag in zee begint en in zee eindigt.
Ik heb alvast genoten van mn korte, maar bijzonder deugddoende wintervakantie. Volledig terug opgeladen om, nog een dikke 2 maanden, alles te geven voor de kleine lieve sloebertjes in Mekalapalli.
