Meer dan 8000 vrouwen waren uitgenodigd op de Internationale Womens day, met als thema identiteit. De waarde van een vrouw in de Indishe samenleveing.
In deze streek, ruraal gebied, worden de vrouwen nog steeds uitgehuwelijkt, soms aan erbarmelijk jonge leeftijd. Een leeftijdsgenoot met een kind van 12 jaar is hier geen uitzondering. Nog steeds worden meisjes verkocht aan de prostitutie. Vrouwen hebben niet het recht om buitens huis te gaan zonder toestemming van hun echtgenoot... Maar dit zijn tradities, of beter taboes, waar nog niet over gesproken kan worden. Waaarover dan wel?
Vrouwen verenigen zich in groepen, SHG (Self Help Group). In deze groepen kunnen ze kennis en ervaringen delen. Deze SHGs krijgen training over het bestaan van hun rechten zoals, recht op educatie, recht op vrijheid, recht op de universele rechten van de mens. Al is dit toekomst muziek, hen duiden op hun rechten -en dit in groep- kan voor beweging zorgen.
Meisjes hebben ook recht op educatie! In de meeste gezinnen wordt enkel educatie voorzien voor de man. De vrouw hoort letterlijk aan de haard (in de zin dat er nog steeds gekkokt wordt op haard vuurtjes) te zitten, te wassen, te poetsen... De meeste vrouwen kunnen noch lezen noch schrijven ik was zo fier op Aya, de poetsvrouw van onze school, wanneer ze met een stukje papier de eerste letter van het Telugu alfabet kwam tonen, die ze zelf had opgenomen in onze kleuterklas. -.
Elke vrouw van een SHG krijgt een identiteitskaart neen, mensen hebben hier geen identiteitskaart- van SEDS. Die aantoont wie ze zijn, van waar ze zijn, wat ze doen, dat ze tot SEDS behoren. Met deze identiteitskaart krijgen ze het recht zelf een loon aan te gaan, een recht te scheppen, een betekenis te hebben in het bestaan. Ons doel is om deze identiteitskaart te laten doorgaan als een echte identiteitskaart.
