Ganesh verjaard! Beelden van alle formaten werden vanonder het stof gehaald. De overschotten van het poeder, gebruikt op het laatste Holi-festival-, kleurden de donkere huiden overwegend paars.
Op Zondag 29 Augustus namen onze oudste leerlingen deel aan de pre-selecties voor een Hindi Contest. Ze hadden er alvst een goed gevoel bij. Binnenkort weten we of we naar Anantapura mogen voor, de eerste ronde...
Vrijwillig samenwerken werken, zonder gebruik van machines. Misschien een beetje van zijn eigenheid verloren, maar een ideale gelegenheid om mensen waarmee je dagdagelijks samenwerkt, leeft- op een andere manier te leren kennen...
De volledige SEDS Staff en de leerlingen van Ananda Vidyalayam ploeterden op een zonovergoten zaterdag, in de aarde van de campus.
Een uitbundige viering van het einde van de 2de Unit tests! Alvast voor onze allerkleinsten... De ouderen hebben nog een test computerkunde, algemene kennis of Fysica te goed!
De velden werden bedekt met afgesneden tuinafval om leven te brengen in het biotoop, koeien- mest en urine verspeid.
De jonge planten worden op ruime afstand van elkaar geplant, zodat de wortels meer plaats hebben om zich tenvolle te kunnen ontwikkelen. Op deze manier heb je slechs een tiende aan kweek plantjes nodig, om op zn minst dezelfde oogst te hebben.
We blijven volgen... Ondertussen zijn de weergoden het ons gunstig gesteld! De moesson heeft onze contreien bereikt...
Een vijfhonderd jaar geleden regeerde Krishnadevaray in het Vijayanagar. Een reusachitg gebied die im- en explodeerde in de oost-zuidelijke gedieden van India. Zijn zomer-verblijf was in Penukonda, een 20 kilometer verwijdert van het SEDS domein. Met de oudste leerlingen van Ananda Vidyalaym, Deepa die ondertussen studeert in Penukonda- en de vier hostel children die in Mekalapalli les volgen, bewonderden we een grootse viering. De eerste steen van het komende museum is gezegend, zijn paleis werd heropend, geschiedkundige connectie met onze streken is verbonden...Penukonda staat op de toeristische kaart!
Ananda Vidyalayam opende zn klasdeuren voor geintereseerde ouders van toekomstige klasgenoten. Daarbij werd hen een warm ontvangst aangeboden, een rondleiding in de klasjes, Labo, Arts & crafts room, Games room, Bibliotheek & Computerzaal! Daarna konden de ouders hen laten overtuigen door speeches van leerkrachten. En met als slot een spectaculair cultureel programma van kleuterklas tot afzwaaienden.
En toch ontbrak er iets... Ouders. Waarschijnlijk is het begrip open-class day nog niet doorgedrongen tot in de kleine landelijke gebieden van Zuid-India. Of heeft de hitte hen achter de huismuren gehouden.
Ik boek een treinticket richting Kanyakumary. Twaalf uur later wordt de trein opgehouden wegens stakingen contra te hoge dieselprijzen! Door de vertraging en kans op verdere stakingen beslis ik af te stappen in Ernakulam, waar ik een lift krijg tot Kochi. Een eilandje in het midden van de kustlijn van Kerala. Het eiland herkent Europese invloeden in architectuur, stratenplan, voedselgewoonten... Zijn natuurlijke harbour, verbindt de groene backwaters met de Arabische zee. Een vijf minuten ferry brengt me naar de zuiderkust van Vipin, waar het uitgestrekte witte Cherai strand overspoeld wordt door blauwe golven. De chinese visnetten proberen de weinige toeristen aan te zetten tot fotograferen. April tot oktober is laag-seizoen in Kerala. Vooral families uit Karnataka en Tamil Nadu komen de kuststreken bezoeken, waardoor de huur- en verkoopprijzen relatief lager liggen. Ook de economishe crisis zorgt er voor dat er minder geconsumeerd wordt.
Een uur busrit, brengt me naar het rustige dorpje Allepey. Families trosteseren onbekende oceaangolven. Blinkende kites wapperen aan de blauwe wolkenlucht. Waterijsjes worden zorgvuldig verorberd. Kleurrijke saris, koertas en zwarte burkas versieren de waterlijn. Een familie uit Hyderabad die zes kinderen telt, herkend een armband uit Tirupathi, een religieus Hindu temperlcomplex in de Staat Andhra Pradesh. Hoe zou het mogelijk kunnen zijn, dat meerdere goden deze wereld geschapen zouden hebben? Diep bruine ogen glunderen vantussen een donkere sluier. Dat zou onrust brengen in het scheppen, dan zou de wereld niet perfect zijn! (Ik vond dit eerder een stelling die het polytheisme zou bevestigen, maar mn onwetendheid in geloven weerhield me te discusieren) Lees de Koran, en u zal rust vinden! Ik denk dat de mens vrij is om te geloven in wie of wat het zich goed bij voelt. Het dictatoriaal opdragen, manipuleren, kan leiden tot kudde gedrag waarbij de geest belemmerd wordt te denken. Het verleden heeft reeds meerdere malen aangetoond dat dit tot vervaarlijke stiuaties kan leiden. Als iedereen in zijn individuele goede geloofd, zou dit dat geen bende en als volgt conflicten vormingen voorkomen? Maar wie heeft deze volmaakte wereld dan geschapen? Zolang daar geen zekerheid over bestaat, kunnen we dit dan niet beter open laten? Het in vraag blijven stellen, in plaats van te kiezen voor verdrukking. Het laten leiden. Een korte tropische regenbui verbreekt onze wegen.
We hadden gisteren wat problemen met de boot, vandaar dat velen deze tocht gecanceld hebben. Als enige reiziger op een 75 plaatsen publieke boot, doorkruis ik de backwaters van Appeley tot Kollam. Na 8 uren onderdompeling in volstrekte groene rust word ik gedropped in een drukke winkelstraat.
Zou het afschaffen van de burka een verlinksing kunnen bewerkstelligen? Ik dacht dat Belgie een democratie was. Of kent de interpretatie van gelijkheid, vrijheid een juridishe evolutie? Mag een staatsambtenaar een kruis dragen? Joodse invloeden vertonen? Is de tulband al afgeschafd? Rassenverschil is nog niet uitgeroeid, al is de mens er al meer aan gewoon. Is discriminatie in geloof sterker dan het verschil in uitzicht? Als onze laatse wereldoorlog een gevecht was om het sterkste ras te behouden, mag de volgende er dan een zijn om het sterkste geloof te laten overheersen. Misschien volgt er dan een gewoonte aan diverse geloven. Is er een mogelijkheid dat we dit bewustworden kunnen prikkelen zonder conflicten? Of zal de mens zich pas verenigen eens het in contact komt met het buitenaardse?
10 jaar hebben ze hard gewerkt om een goed Staats-examen te kunnen afleggen. 2 weken lang werd hun kennis getest op een eventueel doorstromen naar Inter. Inter staat gelijk aan een 5de en 6de middelbaar in Belgie. Als ze 500 op 600 scoren krijgen ze een gratis zitje voor hun toekomstige educatieve keuze. De uitslag valt nog even af te wachten, al hebben ze er alle drie een goed gevoel bij.
Kalavathi zit hier bijna 10 jaar op internaat, maar gaat naar de lokale Staatsschool in Anandapuram waar ze het Telugu Medium volgde. Ze twijfelt nog over haar toekomstplannen...
Deepa en Madhan waren 2 pientere, ijverige studenten van onze English Medium School, Ananda Vidyalayam. Deepa zit eveneens ongeveer 10 jaar op ons internaat en heeft beslist hier te blijven. Ze zal de komende jaren helpen op SEDS office, ondertussen een spoedcursus Computer volgen bij onze computer-guru Kasi en via afstandsonderwijs Biologie studeren. Haar droom is om net zoals haar oud-leerkracht/directeur, leerkracht Biologie te worden.
Madhan heeft grotere plannen. Hij is op zoek naar een studiemogelijkheid waarbij hij op korte tijd diplomas kan samen sprokkelen. Zijn droom is, om zo snel mogelijk rijk te worden. Waarom? Omdat hij net zoals zijn grote voorbeelden, Manil en Rajen, een NGO wil opstarten, de minder bedeelden helpen en zijn familie een beter leven schenken.
Balwadi is een project waarbij 25 kinderen onder de 5 jaargedurende 1 jaar een basis krijgen aan voedsel, educatie en gezondheid. Gefocust op kinderen uit minder behoede illiteraire families.
Dit jaar loopt het project in Velidadakala, een klein dorpje ten zuiden van Mekalapalli. Een stevig ontbijt, lunch, snack, de vormen van getallen en letters, het bijhouden van gewicht, groei en klachten. Het kan een meerwaarde zijn voor het levensproces van het vatbare kind.
Meer dan 8000 vrouwen waren uitgenodigd op de Internationale Womens day, met als thema identiteit. De waarde van een vrouw in de Indishe samenleveing.
In deze streek, ruraal gebied, worden de vrouwen nog steeds uitgehuwelijkt, soms aan erbarmelijk jonge leeftijd. Een leeftijdsgenoot met een kind van 12 jaar is hier geen uitzondering. Nog steeds worden meisjes verkocht aan de prostitutie. Vrouwen hebben niet het recht om buitens huis te gaan zonder toestemming van hun echtgenoot... Maar dit zijn tradities, of beter taboes, waar nog niet over gesproken kan worden. Waaarover dan wel?
Vrouwen verenigen zich in groepen, SHG (Self Help Group). In deze groepen kunnen ze kennis en ervaringen delen. Deze SHGs krijgen training over het bestaan van hun rechten zoals, recht op educatie, recht op vrijheid, recht op de universele rechten van de mens. Al is dit toekomst muziek, hen duiden op hun rechten -en dit in groep- kan voor beweging zorgen.
Meisjes hebben ook recht op educatie! In de meeste gezinnen wordt enkel educatie voorzien voor de man. De vrouw hoort letterlijk aan de haard (in de zin dat er nog steeds gekkokt wordt op haard vuurtjes) te zitten, te wassen, te poetsen... De meeste vrouwen kunnen noch lezen noch schrijven ik was zo fier op Aya, de poetsvrouw van onze school, wanneer ze met een stukje papier de eerste letter van het Telugu alfabet kwam tonen, die ze zelf had opgenomen in onze kleuterklas. -.
Elke vrouw van een SHG krijgt een identiteitskaart neen, mensen hebben hier geen identiteitskaart- van SEDS. Die aantoont wie ze zijn, van waar ze zijn, wat ze doen, dat ze tot SEDS behoren. Met deze identiteitskaart krijgen ze het recht zelf een loon aan te gaan, een recht te scheppen, een betekenis te hebben in het bestaan. Ons doel is om deze identiteitskaart te laten doorgaan als een echte identiteitskaart.
Sandya was een leerkracht voor onze kleinste kleutertjes. Ze leerde hen het alfabet in Telugu en in het Engels. Ze leerden woordjes spellen, versjes zeggen, getallen schrijven, tellen, samen spelen, delen, tekenen, zingen...
Ze woonde in een klein dorpje hier niet ver vandaan en kwam met de schoobus naar school. Op een dag werd ze verliefd op de buschauffeur. Toen haar ouders op de hoogte waren van haar amureuze gedachten, werd ze verboden de school nog verder te betreden. Sandhya vergiftigde zichzelf, en stierf.
Andhra Pradesh is een van de 26 Staten in India. De Staat telt 3 regio`s. Telangana in het noord-westen, Rayalaseema in het zuid-westen en Coastal Andhra langs de kust. Mekalapalli, waar SEDS gevestigd is, ligt in Rayalaseema. Alle industrie, grondstoffen, en de hoofdstad van Andhra liggen in Telengana. Het is de rijkste regio. Een splitsing zou kunnen fataal zijn voor het arme Rayalaseema. We zijn afhankelijk van hun industrie, hun grondstoffen. Al meer dan een week is alles in staking om tegen te gaan dat Telangana, een onafhankelijke staat zou worden. Bussen rijden niet, alle winkels, petrol shops, banken, kantoren... zijn gesloten. De mensen kunnen niet naar Penukonda om eten te gaan kopen, de boeren kunnen niets verkopen. Tussen 7am and 4pm zijnalle wegen afgesloten om al het verkeer te hinderen. SEDS is een NGO, onafhankelijk van de Staat. Vandaag gingen we ons ongenoegen gaan uiten in Penukonda (de hoofdgemeente van het district waar Mekalapalli plaats vindt). Alle werknemers van SEDS betoogden vredig door de straten van Penekonda en gaven in een toneelstuk de duidelijke boodschap dat Andhra Pradesh, Andhra Pradesh moet blijven!
Na een volle week herhalingstoetsen, tijd voor ontspanning. De oudsten van de internaatskinderen hier op SEDS, mochten enkele gemotiveerde leerkrachten vergezellen op een uitstapje naar Penukonda Hill.De berg is een kleine kilometer hoog en biedt een mooi panorama op het omliggende landschap. De koning Krishnadevaraya van Vijajanagar verbleef hier een 20 jaar waarvan vele oude ruines vallen te bezichtigen.
Op 14 November viert India de verjaardag van Jawaharlal Nehru. Nehru, die veel van kinderen hield, was de eerste prime minister van India sinds de onafhankelijkheid. Op deze dag zijn er geen lessen. Het kind wordt in de kijker geplaatst als de toekomst van morgen! Een dag vol activiteiten; speeches, spelletjes, drama, liedjes, dans en amusement!
The global SEDS is een maandelijks magazine geschreven door de class 9 en 10 van de SEDS school Ananda Vidyalaya. De studenten schrijven over hun persoonlijke ervaringen, uitstappen die we gedaan hebben, Indische festivals, verhalen, boekbesprekingen, intervieuws... en spelletjes. Global SEDS is in Mekalapa te koop voor 5roepies. Omdat de kostprijs voor u wat te hoog zou zijn om er eentje te komen halen, kan u de hoofdartikels gratis lezen op http://globalseds.blogspot.com
Veel leesplezier!
De redactie; Raj Kumar, Madhan, Ramanjinamma, Deepa, Ashwini en Anjali.
`Ik heb 5 kinderen. Ieder of hen heeft kinderen. Dit is mijn jongste kleinzoon, net geen jaar oud.` Ze strijkt de diepe vouwen onder haar ogen glad en herziet haar ellende. Een stevige schuin verslagen boomstam ondersteunt het schamele dak. De muren zijn grotendeels weggewassen. De cementen fundering van de oven is zo wat het enige van het interieur die nog valt te aanschouwen. Haar hele gezin werkt voor een landeigenaar van wie z`n gewassen zijn weggestroomd, of in ieder geval in de hoek van de stroom cruciaal geweizigd. We wachten af tot de landen opgedroogd zijn, om opnieuw te kunnen zaaien!
Het hele dorp wacht. De regering had iedere familie 7000 roepies beloofd. Van de 800 families kreeg enkel een tiental zijn deel. Ze troepen samen op de hoofdstraat, die de verschillende dorpjes met elkaar verbindt. De ossekarren verdwijnen tussen trucks, riksja`s, brommers... ieder vermengt zich met het spectakel. Centraal staan enkele vrouwen die beslissen wie water krijgt. Een uiting van hun ongenoegen. Een minderheid werd hulp geboden.
Het is de eerste dag dat de mensen terug hun dorpen kunnen verlaten. Het water stond 10feet hoog. De zwaar beladen jeeps en truck reden Santha Juturu binnen waar een 2ton rijst, vele sari`s en slaapmatten werden uitgedeeld. Families die het ergst waren benadeeld door de zware overstromingen kregen een koepon waarmee ze hun deel mochten ophalen. De hoeveelheid proviand slinkt aanzienlijk, de menigte vermindert niet.
