“Het einde van de wereld!”  “2012? Het einde van de kalender der Maya’s!” “Denk je dat de Maya’s niet capabel waren om hun kalender verder te zetten?” Haar scherpe vraag brengt me even in twijfel. “Ongetwijfeld wel, maar daarom nog niet het einde van de wereld? Het kan misschien een soort kosmische wenteling meebrengen. Er zijn verschillende theorieën over. Maar de wetenschap blijkt er zich niet veel van aan te trekken. Eventueel rechtlijnigheid van zon, aarde en galactisch middelpunt, die misschien een verandering op de gravitatie kunnen uitoefenen. Of wisseling van magnetische polen, die…” “Sai Baba, Sai Baba!” Zou ze de nieuwe gekharige Sai Baba bedoelen? “Sai Baba heeft het allemaal voorspeld! De tsunami, 9/11, 2012… Aardbeving, een opeenvolging van aardbevingen en gigantische overstromingen. Hij heeft er zelfs kaarten van getekend, de wereld is onherkenbaar! Wat aarde is wordt zee, wat zee is wordt aarde! Niemand zal het overleven!”

Al zal goeroe Sai Baba flink z’n best mogen doen, om me te overtuigen in een der z’n magische krachten. Zondag naar Puttapharti, de geboorteplaats van Sri Satya Sai Baba! Ik ben wel nieuwsgierig naar z’n precieze voorspellingen rond 2012 en vooral, z’n landkaarten.

Sai Baba op een gevel, Sai Baba op een riksja, Sai Baba op een bord, Sai Baba, Sai Baba, Sai Baba… Z’n leuzen weerklinken in de hoofdstraat van Puttapharti, in het Hindi, Chinees, Duits, Frans, Spaans… zelfs in het Nederlands. Vrij dictatoriaal. Het sprookjesachtige groene landschap verdwijnt achter kolossale kleurrijke gebouwen; music college, primary school, university, space theater… Er zit duidelijk veel geld in Puttapharti. Door Sai Baba zijn vrijgevigheid of commerciële uitbuiting?

Elk ‘ras’ is aanwezig. De schilderachtige mastodonten, veranderen in kleine handelpandjes. Kaartjes, beeldjes, kalenders, sieraden, wierook, shirts… Alles valt er te verkrijgen, weliswaar, enkel met afbeelding van Sai Baba. Tientallen bedelaars blijven volhouden, tot ze enkele roepies uit uw aars kunnen duwen. Horen deze ook bij het vredige Sai Baba image? Bij het naderen van de tempel Gates word ik brutaal verwezen de metaaldetectors niet te negeren. M’n rugzak wordt nauwkeurig getest op de hoeveelheden liquids en enig rookgerei wordt van op afstand in een dustbin gedeponeerd. “Is er dan nergens een soort waarschuwing, waarbij ik me eventueel kan aanpassen aan jullie regels?” “Go on!” Ik word in een stroom van een in wit geklede massa geduwd. Met klamme, samengeperste groethandjes, en schuinsgeknikte hoofdjes, aankijken ze allen dezelfde richting. De vele lichtjes ‘verlichten’ de sprekende persoon. Als ik dit nog vijf minuten langer aanhoor, word ik misschien zelf nog gebrainwashed. Mijn nieuwsgierigheid laat het me toe met enige treden de aanbiddende beter te benaderen. “Women not allowed!” En ik had nochtans m’n schoeisel uitgedaan! Vijf minuten later, zit ik terug op de bus naar huis, Mekalapali, Anandapuram.

06-10-2008 om 11:16 geschreven door Iris De Roo