Zelfs zonder de Ganesh festiviteiten overtreffen de belletjes vanuit een tempel de eerste riksja claxons. Haastig stop ik de laatste restjes in mn rugzak. De vriendelijke meneer met witte baard en tulband achter de balie van het hotel, is vervangen door een kort geknipte, geblokte man, met strenge blik. Maar ik heb al betaald meneer, eergisteren. Na enkele discussies en sympathieke woorden van de vier bagagedragers mag ik gaan. Victoria Station! Nog nooit zo veel volk bijeen gezien. Hoe kan ik hier in hemelsnaam het juiste perron vinden, alles staat in Hindi. Twee politiemannen liggen uitgestrekt op plastieken stoeltjes. Ik haal mijn ticket uit en waag het er op. Na enig gesprek onderling wijzen ze me een kant uit. Toch nog even checken. Indiërs, zeer behulpzaam, maar ze stellen je liever tevreden dan de waarheid te zeggen. Perron 14, sleepers, coach 9, seat 43.
Je zit in de verkeerde klasse! Ik kijk mn ticket na, neen, dat is het. Honderden donkere blikken op mij gericht. Ik voel me wat onwennig, als enige vreemde op de trein. Mn overbuur, die enig Engels beheerst, stelt me gerust. Ik kan de trein verkennen. Mijn eerste vriend is een oude grijsaard, met lange witte baard, fel oranje kleed, fel oranje tulband en een vette dikke rode streep als derde oog. Ik mag zijn zitplaats innemen. Aan de deur van de trein, die open blijft. Een jeugddroom die vervuld wordt. Ik mag door de treindeur hangen, die open staat ,terwijl de trein rijdt, met zon zicht. Mn eerste blik valt op een koppel aapjes, die rustig door het tropische groen dwarrelen. Een kolonie nijlpaarden? Dat moet de eerste keer zijn dat ik nijlpaarden in volle natuur zie, dus ik heb er geen zekerheid over. Waarover wel?
Mag ik iedereen bedanken voor zijn steun! Hopelijk kan ik er iets moois mee doen. Het Benefietoptreden vorige vrijdag was schitterend, dank aan `The Cave` en al dezen die aanwezig waren...
Steun via posters en postkaartjes wordt nog ongeveer een maand verder gezet. Bestellen kan nog via martin.vansteenkiste@yahoo.com
'Welkom to Mumbai! Mijn bagage verdwijnt in een bouwvallig mini coopertje waarvan de eigenaar hardhandig wordt wakker geschopt. Na een enthousiast verhaal in een taal waarvan ik vermoed dat het Hindi is, wordt ik hartelijk ontvangen in Benzy palace. Sorry Madm, no room available. I gave your room away, after 00 o clock no check-in time. Check-in time is from 12 till 00. But, no problem, I ll give you a room, take a seat. Ik neem plaats in een stoffige coach, waarna de hotelmanager het licht dooft en hetzelfde doet. Mijn roepie valt. Mijnheer verwacht dat ik 10uur zal wachten in zijn mottige zetel tot er eventueel de volgende nacht een kamer beschikbaar is?
De taxichauffeur stond daar nog. Onder het luifel schuilend voor een zwoele regenbui. Diep gapend, met handen in broekzakken. Na enkele gebaren had hij begrepen dat ik een bed zocht, die ik dezelfde nacht nog kon beslapen. Kumaria Presidency. Een paar Bollywoodacts wiegen me in een diepe slaap.
