Mensen die alles voor u doen, zodanig dat u zelf niets meer hoeft te doen, zullen u zeker niet groot en sterk maken. Integendeel: ze hebben iets VAN DOEN, en het komt hen goed uit als ze de eer kunnen opstrijken. De eer opstrijken, zegt u? Ja, de eer opstrijken. De gulle gevers kan je niet zwart maken, je kan ze enkel en alleen bestoeffen. Dus als je iets negatiefs over hen durft te zeggen, hetzij tegen henzelf, hetzij tegen de anderen, dan ben je ondankbaar, en blijf je geïsoleerd achter, want je vaart tegen de stroom in. Dat is de reden waarom ze alles voor u willen doen. Is het leven nog niet triestig genoeg, dat ze ook nog moeten denken dat ze moeder Theresa zijn? Blijkbaar niet. Je verricht al het werk, en de anderen proberen de vruchten van dat werk te plukken. Ze willen doorgaan voor mensen die alles voor u willen doen; ze willen dat er over hen gezegd wordt dat ze alles voor u doen, om met de eer te gaan lopen. Alleen: door het feit dat JIJ de persoon bent die al het werk heeft verricht, het werk die de oogst voortgebracht heeft dus, zijn ze niet van de waarde van die vruchten bewust. Dat is een mooi voorbeeld van het gezegde: Parels voor de zwijnen gooien. Dus ze grijpen iets waar ze niet wettelijk toe gemachtigd zijn (toch niet volgens de wet van God), maar hun buit glipt hen uit de handen, want de uiteindelijke bestemming van hun buit is immanent en inherent aan het gewonnen goed zelf, en ze zijn niet in staat om die aanwinst te gebruiken, noch aan te boren, noch te exploiteren, omdat God hen de werktuigen die daartoe dienen niet heeft aangereikt. Dat is een mooi voorbeeld van de uitdrukking: Dat was buiten de waard gerekend.

Gelukkige mensen zien overal de schoonheid in, en hechten zich aan de schoonheid. Ongelukkige mensen zien overal de lelijkheid in, en hechten zich aan de lelijkheid. Je kan je afvragen of dat wel mogelijk is, ik bedoel zich aan de lelijkheid hechten, maar toch is het zo, want ik ben aan de lelijkheid gehecht. Ik zal je een voorbeeld geven. Er zijn mensen die zeggen: "Brussel is mooi." Als je mij vraagt of Brussel mooi is, dan zeg ik: "Ja, Brussel is mooi, omdat het lelijk is!" Architectuur is zoals politiek voor mij, euh ... hoe heet dat woord? Politiseren ... ik ben niet gepolitiseerd. Een huis, of een gebouw ... ik vind dat niet schoon! En Brussel is zo lelijk ... als je dat niet ziet, dan ben je toch een beetje blind. Dat vind ik toch. Bruxelles, c'est moche; c'est beau pcq c'est moche.

De mensen straffen maar om zich heen, teneinde de emotionele kredietwaardigheid van anderen schade toe te brengen, maar staan er niet bij stil dat het krediet van sommigen al lang opgebruikt is. De straf- en tuchtmaatregelen staan niet in verhouding tot de draagkracht van de geviseerden. Als je blind bent voor DE DRAAGKRACHT VAN DE GEVISEERDEN blijft HET RAD DER VERNIELING draaien. In principe heb ik niks tegen uw dromen, maar wat is uw droom? Iedereen is gelijk? Behalve de mensen die niet gelijk zijn, dan, zeker? Dat is een droom die ik bij de idyllische taferelen moet onderbrengen, en vandaag zijn idyllische taferelen alles.

Je moest eens weten hoe weinig redders er zijn, als ze achteraf geen groot verhaal kunnen opzetten. De verschoppeling zou ook best een moeder Theresa kunnen gebruiken tegen al DE BLOEDZUIGERS DIE ROND ZIJN HART KRIOELEN, maar de verschoppeling heeft geen groot verhaal. De moeder Theresa's van vandaag zien een mooie hoofdstad met Europese instellingen, maar zien weinig heil in de wet van God. De rol van zorgdragende redder van de echte Moeder Theresa wordt overgenomen, en haar plaats wordt ingenomen. Men geeft het mandaat aan de verkeerde, en een tweede mandaat is er niet. En wie zijn dat, die het mandaat aan de verkeerde geven? Dat zijn zij die zich, als men ze nodig heeft, zo gauw ze kunnen uit de voeten maken, en zodoende de plaats vrijmaken, en het pad effenen, voor al de moeder Theresa's die mij onder mijn kluuten komen geven.