Ik zet mijn zinnen op de vraag: Hoe kan ik overleven in mijn kop? Dat kan je goed zien aan mijn werk: De oorlog is nooit veraf. Zelfs al is het "maar psychologische oorlog". Kunstmatige vrolijkheid is niet aan mij besteed. Ik leef niet in een kunstmatige luchtbel waarin ik alle mensen vlei en sus. Ik ben niet naïef. Purple rain is purple rain. Dikke shit is dikke shit. Ge kunt een hele lijst grieven schrijven, of ge kunt een heel boek vol grieven schrijven. En ge kunt zo blijven door gaan hè, in deze wereld. Er is materiaal genoeg. En ik kan nog wel een tijdje door gaan, ik ben nog niet uitgeschreven. Dat zijn allemaal misbruiken. Machtsmisbruiken. De mensen haken af als ze bepaalde dingen lezen. Ze zeggen: "Nu lees ik niet verder. Dat lees ik niet." Nochtans, het is allemaal rechtmatig, wat ik schrijf. Sterker nog: het moet geschreven worden. Ik mag het klein gespuis omver kegelen, die van het ongevaarlijke soort, maar het satansgebroed, de mensen die echt van belang zijn, die van het gevaarlijke soort, daar mag ik niet aan raken? Dan ben ik link. Bloedlink. What's the matter, my dear? Mijn blog is in werkelijkheid gecreëerd voor de mensen die zich daar tegen willen afzetten. In mijn blog voer ik het woord alleen, you know what I mean? Het Belgische internet is volgens mij zoals een grootstad; in ieder geval denk ik dat er genoeg mensen zijn die met geen enkele mens een alliantie aangaan. Ik denk dat er genoeg mensen zijn die voor zichzelf oordelen. Ik blijf altijd mijzelf, ongeacht in welke omgeving ik geplaatst word, ongeacht de strekking van die omgeving. Ik doe nooit beroep op een leider, van welke clan dan ook. Behalve Jezus. Ik ben maar een graffiti in een tunnel in Brussel. Mijn eigen, en mijn eigen oordeel, is veel meer waard dan eender wat, dus ik voel mij ook gerechtvaardigd. Het draait allemaal om het verbond dat de leiders met Satan hebben, het verbond dat de mensen moet vastketenen. En als de mensen er van overtuigd zijn dat ze Satan niet meer kunnen overwinnen, geven ze zich over aan de drang om anderen in hun val mee te sleuren. Ik hou van de tunnels; want bovengronds vrezen de mensen de ondergrondse tunnels omdat de maskers en luchtbellen daar wegvallen, en de burgemeesters er gelijk zijn aan de arbeiders. Want zonder HUN PERSOONLIJK LEGERTJE kunnen ze niet meer van achter het behang kruipen, en staan ze blootgesteld, en moeten tot de bittere vaststelling komen dat ze, als het om een strijd met gelijke wapens gaat, tekort schieten. Ondergronds breng je alles in rekening van de schuldenaar; de man die voor een hongerloon werkt heeft geen schulden... De miljardair daarentegen... doorstaat de test niet.

Het evangelie Volgens Marcus 10,25: "Het is gemakkelijker voor een kameel om door het oog van een naald te kruipen, dan voor een rijke om het koninkrijk Gods binnen te komen."