Dag Jonas,

Ook zus gaat vanaf vandaag langs bij de psychotherapeute. En ook met zus klikte het meteen, al zag ze er echt wel tegenop !  Maar het zal haar evenveel deugd doen als het mij doet. Wij willen mekaar te veel sparen, en blokkeren op die manier allebei onze emoties.

Vandaag werd de papa van nonkel Yvel en nonkel Guy begraven. Ik ben er samen met oma naar toe gegaan om hem een laatste groet te bezorgen.

Dag Jonas,

Een wandeling gepland met m’n vriendin. Het was lastiger dan ik dacht, al liet ik niets blijken. Ik wil vooruit, maar heb de indruk vooral ter plekke te blijven trappelen en zelfs een paar passen achteruit te zetten.

Geduld hebben is echter niet mijn sterkste kant !!

Dag Jonas,

Een traan heel puur…

Gevormd door moeder natuur…

Door alles wat je diep raakt…

Schaam je niet voor emotie en laat het gaan…

Want woorden zijn overbodig bij een pure traan….

Dag Jonas,

Meme wordt vandaag 70 jaar en dat wil ze uitgebreid vieren. Ook oma zee, peter Miguel en tante Sofie mogen komen meevieren.

Papa had een orkestje geboekt zodat hijzelf niet hoefde te DJ’en, maar kon meevieren.

Ze speelden allemaal muziek uit de oude doos.

Ik zag er tegenop, ik was zo moe en had zoveel koppijn…. Maar ik toverde mijn beste glimlach tevoorschijn en zorgde ervoor dat niemand zag hoe ik er echt aan toe was. Ik heb moeten trekken om die avond door te komen. Papa is een beetje tegen zijn goesting, vroeger dan hij wou, naar huis moeten rijden omdat ik zo misselijk was van de koppijn…

Maar het belangrijkste is dat meme haar mooi feest heeft gehad en dat iedereen zich van harte had geamuseerd. Ik was blij dat ik in bed kon kruipen, ook al kon ik weer de slaap niet vatten. Om horendol van te worden.

Dag Jonas,

Vandaag een tweede afspraak bij de psychotherapeute. Ik zat letterlijk op mijn knieën : heb spierpijn, hoofdpijn, slaap nog steeds niet zoals het hoort en sta stijf van de stress…

Ze heeft een vol uur op mij ingepraat, over hoe ik roofbouw pleeg op lichaam en geest, over hoe ik niet voor mijn gezin zal kunnen blijven zorgen als ik niet voor mezelf zorg, dat ik heel dringend tijd moet nemen om hierin verandering te kunnen brengen.

Na een uur ben ik heel gedwee naar huis gereden, heb mijn papieren voor het ziekenfonds opgehaald en naar de huisarts geweest. Ook daar kreeg ik nog eens hetzelfde verhaal te horen, nog steeds kon ik het niet geloven dat ik niet meer vooruit geraakte, maar beloofde heel braafjes zijn raad nu wel op te volgen en mijn tijd te nemen zoals hij voorschreef. Dat wil zeggen : meteen een volle maand ziekteverlof om te beginnen en stipt mijn medicatie innemen. Heel veel rusten en alleen maar leuke dingen doen…

Voorlopig houden we het bij rusten : van bed naar de zetel en terug. Meer kon ik niet meer. Ook werd ik bang dat het eventueel richting CVS zou neigen.

Dag Jonas,

Verdriet toelaten is, zegt men, ook een vorm van sterk zijn….

Dag Jonas,

Kort na de middag kwam de aalmoezenier nog eens op bezoek. Je hebt trouwens de groeten !

Er werd over koetjes en kalfjes gebabbeld en ook veel herinneringen aan jou opgehaald.

In de vooravond had ik een eerste afspraak bij een psychotherapeute in de streek. Ik kwam bij een hele lieve mevrouw terecht, het klikte meteen en zo kon ik min of meer mijn ziel blootleggen en kon een therapie worden opgestart. Ook zij bevestigde hetgeen zowel de huisarts als Anneke mij al hadden gezegd en dat ik dus dringend de tijd moest nemen om voor mezelf te zorgen. Ik had er echter nog steeds geen oren naar en bleef dapper verder werken, ook al was ik moe en uitgeput en had ik pijn over mijn hele lichaam.

Ik wou eigenlijk het liefst van al in een hoekje kruipen en niets of niemand zien of horen.

Dag broer,

1 november, iedereen komt eventjes bij je langs om je te groeten, weet dat wij elke dag aan jou denken en dat de pijn van het gemis steeds erger wordt…

Wat ik allemaal niet zou doen om jou nog 1x te kunnen vastpakken,  jou nog ‘ns te kunnen knuffelen, één van jouw mopjes te horen, jou te zien “duvelen” met Eline en met Thomas. Verdomd, wij missen jou heel erg,

Mams, paps, broer en zus

Xxxx

Ik kan er niet meer omheen

Dat het even niet meer gaat

Daarom is het nu echt tijd

Dat ik alles om me heen even laat

Het heeft voor verdriet gezorgd

Om te komen tot dit moment

Dit is het allerbelangrijkste

Omdat ik nu weer bij mezelf ben

Mijn lichaam heeft zo veel aangegeven

Het valt niet meer te ontkennen

Blijf in het hier en nu en blijf staan

Ook al zou ik het liefst wegrennen

De beslissing is nu genomen

En zal zorgen voor een beter gevoel

Uiteindelijk kan ik weer stappen zetten

Die me brengen naar een hoger doel

Ben trots op mezelf

Omdat ik geluisterd heb naar mijn hart

Energie vanuit mijn kracht zal werken

En helpt mij bij een nieuwe start

Dag Jonas,

Alles is vervangbaar

Maar één ding zal nooit vervangbaar zijn

Mijn eigen vlees en bloed…

Mijn kind….

Jij….

Dag Jonas,

Herfstvakantie.

Zus bij oma aan zee en Thomas bij meme om te kunnen spelen met Colin.

Dag Jonas,

Een traan in mijn oog

Probeer ik te verbergen

Het is een traan om jou

Een traan over mijn wang

Een traan die zegt

Hoeveel ik jou mis

Tranen zijn niet te stoppen

Als iets altijd over is

En het niet meer terug komt

Tranen zijn niet te stoppen

Want jij bent er niet meer

Tranen nu en altijd

Dag Jonas,

En weer ben ik tegen het advies van de huisarts in, gestart met werken. Ik voelde me “redelijk” goed, dankzij de medicatie. Ik sliep nu wel gemakkelijker in, maar sliep nog geen volle nachten en kon al weer wat beter eten. Ik wilde echt m’n goede wil tov m’n werkgever tonen en m’n collega’s niet langer in de steek laten. Ook al had de dokter mij vertelt dat ik op dit moment roofbouw pleegde op mijn lichaam en geest. Wat hij nog niet wist, was dat ik redelijk koppig kan zijn….

Dag Jonas,

Afspraak met Anneke van UZ Gent. Ik had al wat weg en weer gemaild met haar en haar op de hoogte gesteld van wat er met mij gaande was. Ook zij bevestigde wat de huisarts zei. Die beruchte ‘klop van de hamer’ ( waarvan ik dacht dat die niet voor mij zou zijn) na al die jaren te hebben geleefd op de roes van de adrenaline….

Dit moest er volgens haar ooit eens van komen. Ik mocht niet vergeten wat we die laatste 7 jaar hadden meegemaakt en wat dat met ons lichaam en onze geest heeft gedaan. Dat, in combinatie met de stress van het werk, het runnen van een huishouden, de voortdurende rollercoaster van emoties ( nu weer blij, dan weer in een dip)…

Ook zij vindt het meer dan hoogdringend tijd om aan mezelf te denken, tijd te nemen voor mezelf, te zorgen voor mezelf, en dus een langere periode thuis te blijven. Ze raadde mij ook aan om dicht bij huis een psychotherapeute te consulteren voor het geval er een dringende nood was aan hulp, aan praten, ….

En daar was die dwaze koppigheid weer. Ik blijf gewoon werken en we zullen wel zien.

Ik wide het niet en naar mijn mening kon ik het niet…. Thuisblijven….

Dag Jonas,

Eline begint vandaag aan haar 2 weken stage bij de bejaarden in “Proventier” te Poperinge. Ze vond het tegen alle verwachtingen in wel leuk om met de bejaarden om te gaan, ze eten toe te dienen en ze te begeleiden van en naar tafel of naar bepaalde activiteiten. Maar de wasbeurten van ’s morgens, daar zag ze wel erg tegenop.

Dag Jonas,

Niet kunnen slapen is zo vermoeiend !!!!

Uitgeput ….

Dag Jonas,

Het is leuk, naar school gaan. Vandaag moest Thomas de fiets mee hebben, want er was een fietsnamiddag gepland. Alle eerstejaars richting Helleketelbos in Poperinge, met de fiets. Ze moesten een zoektoch doen en allerlei soorten experimenten uitproberen. Hij vond het wel leuk, maar zat naar zijn zeggen niet in de juiste groep. Zijn team speelde liever in het bos dan dat ze hun blaadjes invulden en hun opdrachten uitvoerden. Ja, die tieners hé….

Dag Jonas,

Thomas moet vandaag geen boterhammen mee hebben naar school. Het was “friet-benefiet”. Hij keek er naar uit om frietjes te kunnen eten op school. Veel beter dan de soep die hij normaal nuttigt.

Dag Jonas,

Ik kijk naar buiten met lege ogen

Voel me helemaal leeg gezogen

Voel me op en uitgeblust

Voel in mij geen enkele levenslus

Ben te moe om nog iets te doen

Krijg de tranen niet uit mijn ziel, hoe ik ook boen

Weet dat ik door moet gaan

Om er straks ook weer te kunnen staan

Maar het kost me zoveel kracht

Niet te weten wat er op me wact

Voel me opgesloten in mijn pijn

Voel me zo nietig en zo klein

Niemand die dat kan oplossen

Die me van dit gevoel kan verlossen

Ik ervaar de steun wel van mensen

Maar het is innerlijke rust wat ik zou wensen

Maar niets lijkt mij dat nog te bieden

Niemand weet wat er zal geschieden

Ik huil tranen zonder nog te weten waarom

Ook al klinkt dat heel erg krom

Ik kan niet meer onderscheiden om welke reden

Ben zo ontzettend moe gestreden

Maar wil van opgeven niks weten

Ik zal het belang hierin nooit vergeten

Dag Jonas,

Geen school. Eline en Thomas beslisten om samen thuis te blijven. Papa nam verlof. Hij dacht waarschijnlijk dat ze het niet gingen redden.

Toen ik thuis kwam van het werk, ben ik onmiddellijk doorgereden naar de huisarts. Zo kon het echt niet meer verder. Die vermoeidheid door slapeloosheid, die lusteloosheid, die gelatenheid, dat gebrek aan eetlust,…. De huisarts zette mij onmiddellijk weer 2 volle weken thuis en verdubbelde mijn medicatie. Ook deze keer had ik het moeilijk met die beslissing. Er was niets in mijn bloed te vinden, dus naar mijn mening was ik niet ziek en moest ik toch mijn dagelijkse routine kunnen volhouden. Helaas, niets was minder waar…

Van mijn bed, naar de zetel en terug naar m’n bed.

Ik kon zelfs geen boek lezen, en geen kruiswoordraadsel invullen. Alles was mij gewoon te veel. Dit gevoel had ik van mijn hele leven nog niet gehad, dit heb ik nog nooit meegemaakt, zelfs niet toen jij ziek werd….

Dag Jonas,

Weet dat ik aan je denk,

Dag in, dag uit, m’n engeltje,

Elke dag, nooit uit m’n hart

Als ik aan jou denk

Wordt er een snaar aangeroerd

Die tot in de diepste uithoeken

Van mijn hart haar weerklank vindt