|
Vandaag las ik de dringende oproep op het gastenboek om iets meer te vertellen over de gynaecologie in Paraguay.
Eerst en vooral het jammere nieuws dat geen enkel van ons een bevalling heeft mogen doen... het was zeer moeilijk omdat het ziekenhuis een opleidingscentrum is voor de residenten (assistenten in het spaans) van gynaecologie. En natuurlijk proberen zij zoveel mogelijk bevallingen te doen. Je moet dus eerst goed overeenkomen met de resident die in je wacht zit om je daarna heel hard op te dringen om iets te mogen doen, bovendien verwachten ze dat je het avondmaal betaald voor heel de groep die van wacht is uit dank voor de kans die ze je geven. Tjah, een combinatie van deze factoren + ons misschien te weinig hardnekkige vraag, heeft ertoe geleid dat het er dus niet van gekomen is. We hebben wel mogen instrumenteren bij keizersnedes.
Dit leidt ons tot de volgende vraag, hoeveel keizersnedes? Wel in ons ziekenhuis waren dat er heel wat, ik schat toch wel 55 procent. Dit is een beetje hoger dan in de rest van paraguay weerom omdat dit ziekenhuis een opleidingscentrum is, en de residenten moeten leren keizersnedes doen. Ze gaan dus vaak iets te vlug over tot een keizersnede.
De rol van de papa is hier erbarmelijk. Vanaf de vrouw in arbeid gaat wordt ze in een kamer gelegd samen met de andere vrouwen in arbeid en heel die periode ziet ze niemand van haar familie, er wordt niemand toegelaten. Het is dus een eenzame lijdensweg.
De bevalling zelf is ook erg pijnlijk en eenzaam. Van epidurale verdoving is hier geen sprake, dat willen de anesthesisten enkel bij hele speciale patienten doen. Als de baby geboren is wordt het meestal direkt van de mama weggedragen om door de pediaters onderzocht te worden. Intussen wordt de placenta geboren, wordt er eventueel een episiotomie (de befaamde knip) gehecht. En daarna gebeurt het nog soms dat de mama de baby niet te zien krijgt met het mom "de mama moet rusten". Dus, dan ligt de mama alleen op de bevallingstafel en ligt de baby alleen in het kamertje ernaast... vreselijk om te zien. Soms, afhankelijk van wie de verpleegster van dienst is wordt de baby dan eventjes naar buiten gedragen waarbij de papa het een seconde mag zien en in zn handen houden.
Tjah, man en vrouw in deze cultuur zijn enorm verschillend... enorme machos die vooral niets weten van bevallingen en vrouwen steunen, simpelweg omdat ze geweigerd worden.. Terwijl het kind toch evenveel van de man is als van de vrouw, tenminste dat vind ik toch.
En ik denk dat dit nu ongeveer het laatste zal geweest zijn. De valies begint zich stillaan te vullen en elke dag is een beetje meer afscheid nemen. Er zouden problemen zijn op de luchthaven in Brazilie... dat ze die maar gauw oplossen voor zondag zodat we zonder problemen in volle vaart naar huis kunnen. Tot dan!
05-07-2007 om 16:54
geschreven door AEN
|
