Naast het ziekenhuis hebben we natuurlijk ook nog onze nevenactiviteiten JJ.

Dit weekend zijn we de vrijdag eerst met de secretaresse van pediatrie en haar broer en neef naar een karaokebar geweest (nationaal plezier en vertier). Na een half uur gekweel (en ook 2 talenten) verplaatsten we ons op algemeen verzoek naar het tweede deel van het gebouw waar er een discootje was. Gelukkig maar. En gezien de verhouding jongens-meisje goed lag (zeldzaam in paraguay trouwens, meestal 1-7!! Trouwens niet altijd zo zalig als je op het eerste zicht zou kunnen denken) kregen we bijna meteen privelessen salsa, merengue en reggaeton. Na een geestig nachtje dansen rond 4u terug thuis. Voor de volgende dag hadden we al gezorgd dat we tickets hadden voor de  op een na populairste bezigheid (na de karaoke natuurlijk) namelijk: VOETBAL!! De ‘superclasico’ van Paraguay tussen de twee beste clubs: Cerro Porteño-Olimpia. Onze Brugge-Anderlecht zeg maar.

In het grootste stadium van het land, net iets groter als dat van KV Oostende of andere pottenstampers uit tweede klasse in Belgie. Zalige sfeer, dat wel, heel veel gezang, ook wat verbranden van elkaars vlag, kortom alles wat een voetbalwedstrijd nodig heeft. Alleen het spektakel op het veld ontbrak wat. Gelukkig kon de club van onze famile (Cerro Porteño) 5 minuten voor tijd toch nog scoren, en werden we door onze “papa” savonds nog getrakteerd. Omdat zijn club had gewonnen: een nachtelijke rondleiding door Asuncion, en daarna pizza met 10 literflessen Brahmabier. Met 2,5 man (papa en ik) en 2,5 vrouw (Annelies, papa’s dochter en Evelien). We konden onze belgische traditie eer bewijzen zeg maar, alhoewel het blijkt dat we niet allemaal meer even goed geoefend zijn... J. Gelukkig stelt Brahma niet veel meer voor dan Heineken...!!!

En om het weekend goed af te sluiten gingen we de zondag asado eten op het landelijke van de familie in Paraguari. Een ideale gelegenheid om eens de Cerro Pora, een paraguayaanse ‘linda lugar’ te gaan beklimmen. Bovendien waren we uitgenodigd op het verjaardagsfeest van een nichtje van 3 jaar van een vriend van de familie. Het feest begon echter te laat, en wij konden niet blijven want we moesten de zondagavond uiteraard op het laatste nippertje nog een presentatie over urineweginfecties bij kinderen voorbereiden. Maar de dag was geslaagd...

Na onze presentatie tijdens de reunión de internos zei onze verantwoordelijke dokter trouwens dat het verbazend was hoe goed we wel niet spreken. Over de inhoud van de presentatie zei ze echter niet zo veel. J Het was weer een leuke week geweest.....

Hasta la proxima, Nick

25-04-2007 om 20:55 geschreven door AEN

Buenos dias,

Mensen wat vliegt de tijd zeg. Deze week zijn we al aan onze laatste week pediatrie begonnen. Het lijkt nog alsof we ons pas deze maandag gingen voorstellen en aan onze kennismaking begonnen met het ziekenhuis. Deze week ben ik (Nick) bezig aan mijn tweede week op de consultorios. Echt interessant. Vorige week ontdekte Annelies en Evelien tijdens hun tweede weekje consultorios dat er op het tweede verdiep ook specialistische consultaties zijn. En dus volg ook ik deze week week kinderneuro en endocrinologie mee. Een verruiming. Vandaag dus Endocrino. 1^ste besluit: er is ook veel diabetes in Paraguay. 2^de besluit: De verpleging is hier zeer lui (maar daar klaagt iedereen van), en om als buitenlander iets gedaan te krijgen is het nog moeilijker L. Verklaring: Tijdens de consultaties kwam er een jongen binnen die anderhalf jaar geleden was gekomen owv slechte groei en anorexie. Z’n vader kwam nu met hem terug en met de labo-uitslag die ze anderhalf jaar geleden hadden gevraagd!! Wat blijkt, hij heeft coeliakie (kort voor niet medici: een darmaandoening die ontstaat doordat zijn darm een soort eiwit uit graanprodukten niet verdraagd. Daardoor kan zijn lichaam de gewone voedingsstoffen niet goed opnemen en is hij oa zo mager...) Maar wat meer, hij zag er ook bijzonder suf uit. Daarom op de consultaties eens vlug zijn bloedglucose controleren en wat bleek: +300. Ik moest dan met hem naar de afdeling van Hemato-Oncologie omdat ze daar (en alleen daar) direct met een ander teststrookje de ketonen in de urine kunnen bepalen (normaal zijn die stoffen er niet, maar bij diabetici die slecht geregeld zijn kunnen die stoffen wel ontstaan en een soort coma uitlokken). Wat bleek, ze hadden daar geen urinestokjes meer. “Ga eens kijken op Urgencias” zei de derdejaars resident. Ik naar urgencias: “Nee geen strookjes meer, maar gisteren hadden we er veel... . Maar normaal moeten ze er hebben op Medicina Interna”. De verpleegster van ginder wist me meteen te zeggen dat ze er zeker ook geen had, en na wat aandringen deed ze haar reanimatiekar eens open om toch eens te controleren. “Nee geen meer”. Ik naar de papa van de patient om te zeggen dat er geen meer waren en een eerstejaars resident was al aan het uitleggen dat hij er eentje moest gaan kopen in de farmacia. Ondertussen passeerde de derdejaars resident van Hemato al voor de derde keer en vroeg me of ik ze nu uiteindelijk gevonden had. Hij kon het niet geloven dat er geen urinestokjes meer waren en ging zelf ook eens op Urgencias navragen, en daarna op Hemato en uiteindelijk ook eens op Medicina Interna. En wat bleek, met een big smile kwam hij naar buiten met een teststrookje hoog in de lucht. De verpleegster van Medicina Interna wou mij dus geen urinestick lenen uit hun potje om te gebruiken. Na een gelijkaardig verhaal om ook nog een reservoir te vinden waarin het jongetje kon plassen, besloten we dat het misschien eenvoudiger was om direct op het teststrookje te gaan plassen.... Een half uur later waren we dan ook terug op de consultatie! Het jongetje moest trouwens uiteindelijk in het ziekenhuis blijven want het resultaat was positief: ++! Zo zie je maar hoe absurd het niet kan zijn om te werken in een plaats waar de middelen mankeren en niet alle neuzen in dezelfde richting wijzen. In Belgie duurt heel dat ‘onderzoek’ 1 minuut. Hier een half uur als een belg er achter zit en wat hulp krijgt, maar de helft van de paraguayanen stuurt de vader naar de apotheek... .

Adios, Nick

25-04-2007 om 20:50 geschreven door AEN