Of eigenlijk net niet op heterdaad. Vanmorgen vroeg kwam het vrouwtje beneden en zag nog net door de ruit in de deur naar de woonkamer een witte schim voorbijlopen die zich heel rustig neervlijde in de hondenmand. 

Het vrouwtje had zo'n  idee dat Arcil niet van één van de 4 plekken kwam waar hij de nacht door kan en mag brengen. 

Een snel onderzoek bracht dan ook aan het licht dat hij zich zeer kort daarvoor (gezien de warmte van de plek) nog op de bank had bevonden en wel op de plek waar het vrouwtje gewoonlijk 's avonds zit. 

Maar als je dan naar het hondje in de mand kijkt die daar, heel schijnheilig, heel onschuldig ligt te zijn met de pootjes voor zijn ogen dan moet je vanzelf lachen om zo'n schooier. 

En dan weet je, voor wat het waard is, dat hij weet dat hij niet op de bank mag.