Vorige week wandelden wij door het stadspark, vandaag bespreken wij het grote monument van de gesneuvelden dat zich aan het stadspark bevindt, iets voorbij de hoek van de Rubenslei en de Van Eycklei. Het is een monumentaal beeldhouwwerk van de Belg Edward Deckers. De figuur van koning Albert I troont hoog boven de twee andere beeldgroepen die zich laag bij de grond bevinden (symbolisch?).
De beeldengroep links onderaan bevat een aantal soldaten: twee rechtop, angstig rondkijkend met het geweer in de hand en de vlag verdedigend. Aan hun voeten ligt een dode soldaat, de armen wijd uitgespreid, het hoofd met het gelaat in de grond. Links van die twee knielt een andere soldaat die het lichaam van zijn mede-soldaat ondersteunt. De beelden tonen zichtbaar de wreedheid van de oorlog.
Het monument werd opgericht ter ere van de gesneuvelden in beide wereldoorlogen. Regelmatig vindt hier een herdenkingsplechtigheid plaats.
Het monument van de gesneuvelden wordt gedomineerd door de ruiter op zijn paard. Als je het beeld iets minder oppervlakkig bekijkt, dan zie je een koning die boven het volk staat, ver weg kijkt van de soldaten en de burgers die zich in nood bevinden. Dat staat een beetje haaks op het idee dat koning Albert I echt een vorst voor zijn volk was, maar het past wel bij de algemene visie waar de koning hoog verheven boven dat volk troonde. Waarschijnlijk ook daarom de extra sokkel waarop het paard geplaatst werd.
Wat je niet ziet langs de voorkant is het grote zwaard dat de koning in zijn rechterhand heeft, klaar om zijn troepen ten aanval te sturen. Wie naar de musical 14-18 gekeken heeft en zeker de oudere bezoekers van deze blog, zullen wel beseffen dat die aanval voor tienduizenden landgenoten het doodvonnis betekende.
Rechts onderaan drie treurende mensen bij het lijk van een van hun geliefden. Prachtig toch hoe de beeldhouwer het verdriet van de gewone burger weergeeft, een schril contrast met de wegkijkende blik van de vorst.
In het midden van de Antwerpen ligt het overbekende stadspark. Het is gelegen binnen de driehoek die gevormd wordt door de Rubenslei, de Quinten Matsijslei en de Van Eycklei ( niet toevallig drie wereldberoemde kunstschilders ). Dit park, ongeveer 14 hectare groot, is het restant van een voormalig militair fort (omwalling uit de zestiende eeuw). De brug over de vijver werd gebouwd tussen 1867 en 1869 en werd ontworpen door de architect Keylig. Beslist de moeite waard om hier eens rond te wandelen: vertrekken aan het monument van de gesneuvelden en van daar naar de mooie brug!
Van op de brug over de vijver heb je een mooi uitzicht op het hele park. Wegen die leiden naar het centrum, wegen die leiden naar de buitenzijde, naar de speeltuin en het skatepark... Regelmatig kom je een beeldhouwwerk tegen: het ene al mooier dan het andere. reden genoeg om er eens rond te wandelen of te joggen. Als de zon schijnt is dit een plaats waar het prettig vertoeven is, een oase van rust in een hectische stad. Iets minder rust dus in de speeltuin of op de plaats waar enkele inline-skaters hun kunstjes tonen maar dat is dan weer een sterk punt voor de jeugd.
De dynastie van onze koningen (Van Saksen-Coburg) wordt in het stadspark uitvoerig belicht. Wij hebben het monumentale grafmonument ter ere van de gesneuvelden waar koning Albert I te paard wordt voorgesteld (volgende week meer daar over). Een monument dat werd ingewijd ter ere van Leopold II en de annexatie van Belgisch Congo werd in zijn aanwezigheid ingehuldigd en vertoont zijn beeltenis (een spraakmakende koning, die Leopold II, maar dat wist de brave burger toen nog niet...). En tenslotte is er ook een monument ter ere van koningin Astrid, de echtgenote van Leopold III die door het volk aanbeden werd en door een auto-ongeval om het leven kwam.
Het Plantin Moretusmuseum op de Vrijdagmarkt herbergt een drukkerij uit de zestiende eeuw: toen de modernste en bekendste drukkerij in Europa. Zij werd opgericht door Christoffel Plantin (1520 - 1589) en verder uitgebouwd door diens schoonzoon Jan Jozef Moretus (1543 - 1610). Je vindt hier antieke drukpersen, een prentenkabinet, bibliotheken, een gieterij en een prachtige binnentuin.
Het legde de familie geen windeieren. Heel wat rijkdom werd vergaard dank zij het harde werk (want dat was het wel) in de drukkerij. Zo is er bijvoorbeeld ten noorden van Antwerpen (Putte-Kapellen) een prachtig natuurgebied met daarin het Ravenhof, een mooi slot dat eigendom was van de familie Moretus. Die rijkdom straalt trouwens ook wat af op het museum zelf.
Als je met een klas het museum bezoekt, wordt er vooraf op speelse wijze een inleiding gegeven die de leerlingen terug brengt in de tijd van Plantin en Moretus (de schoonzoon van Christoffel Plantin). Langs enkele indrukwekkende borstbeelden gaat het dan naar de drukkerij waar een gids uitvoerig de boekdrukkunst uit de 16de eeuw uit de doeken doet. Het maken van letters, het zetten en tenslotte het afdrukken van een manuscript zoals dat vroeger op ambachtelijke wijze gebeurde, kan door de leerlingen zelf geoefend worden met als beloning: een zelf gedrukt manuscript!
Van de drukkerij gaat het dan naar de boekwinkel van de drukkerij.
Van de boekwinkel gaat het naar de letterkamer, de plaats waar de ijzeren letters bewaard werden in hun oorspronkelijke verpakking. Wij passeren ook enkele kamers waar kostbare boeken tentoongesteld liggen in glazen kasten. Geen helder licht hier zodat deze manuscripten niet aan waarde verliezen door overbelichting (moeilijk om duidelijke foto's te trekken, dus). Aan de muren hangen dure schilderijen van bekende meesters, op zichzelf al de moeite van een bezoek waard...
De laatste foto vat het leven van Christoffel Plantin samen in negen zinnen: geboren in Tours in 1520, vestigt zich als drukker in Antwerpen in 1549, eerste boek gedrukt in 1555 en uiteindelijk in Antwerpen gestorven in 1589. Een perfect voorbeeld van een geslaagde integratie!
Wie over de Meir wandelt, komt ongetwijfeld voorbij het Wapperplein. In het midden van dat plein bevindt zich de museumshop van het Rubenshuis, recht tegenover de ingang van het museum zelf. Hier bevindt zich de vroegere woning van Peter Paul Rubens, de meest beroemde kunstschilder van de lage landen.
In 1937 werd de stad Antwerpen eigenaar van deze woning en kon ze in 1946 openstellen voor de bezoekers. In sommige kamers bevinden zich nog enkele werken zoals zijn schilderij: Adam en Eva in het Paradijs (1600).
De binnenzijde van het Rubenshuis vertoont heel wat beelden en kunstwerken die geïnspireerd zijn op de Italiaanse renaissancepaleizen uit die tijd. Ongetwijfeld is dit een gevolg van het lange verblijf van de meester in Italië. Een monumentaal portiek geeft toegang tot het atelier waar de leerlingen (o.a. Teniers, Jordaens en Van Dyck) werden opgeleid.
Binnen bleek het moeilijk om geschikte foto's te maken vanwege de aanwezigheid van het publiek en het gebrek aan daglicht. Buiten daarentegen loop je van het ene fotogenieke item naar het volgende. Ook de tuin is zeker de moeite waard met de vele perken die omringd zijn met lage hagen en waar bloemen, groenten en fruit werden gekweekt. Bij mooi weer is dit een ideale plek om even uit te blazen.
De Franklin Rooseveltplaats is een plein dat heel centraal gelegen is in Antwerpen. Het werd aangelegd in 1876 en toen Victorieplaats genoemd. Later werd dat de Gemeenteplaats.
Na wereldoorlog I (1919) werd de naam terug Victorieplaats (Victoriaplaats voor de Antwerpenaren) om na de tweede wereldoorlog omgedoopt te worden in Franklin Rooseveltplaats, als erkenning voor de bevrijding van Antwerpen door de Amerikanen en hun president, Franklin Delano Roosevelt.
Hier is de vertrek- en aankomstplaats voor alle bussen die in Antwerpen passeren (ook wel terminus genoemd). Het hoeft dan ook geen verwondering dat er zoveel mensen passeren. Na het verdwijnen van de noodbrug op de Leien, kwam het plein opnieuw een beetje mooier voor de dag en dat zal zeker nog verbeteren na de heraanleg van de noordelijke kant van die Leien. In feite is het één druk verkeersknooppunt met plaats voor bussen, trams, auto's, fietsen en voetgangers.
Als je in het midden van de Rooseveltplaats staat, kijk je langs de kant van de Vlaamse Opera recht op de Antwerp Tower. Aan de overkant van de straat is er een fietsparking (een beetje ontoereikend, als je het mij vraagt) en een beetje verder zie je het prachtig gebouw van het Koninklijk Atheneum. Jammer genoeg heeft bijna niemand die hier passeert, oog voor dit mooie schoolgebouw dat tussen 1882 en 1884 werd opgetrokken in eclectische stijl. Zoals in het gedicht wordt beschreven: "Mensen die komen, mensen die gaan. Zo ziet niemand die mooie gebouwen staan."
De Sinksenfoor is een jaarlijks terugkerende kermis in Antwerpen. De naam is ontleend aan het Sinksenfeest (beter bekend als Pinksteren). Traditioneel is dat de eerste dag van de kermis die zes weken duurt.
De Sinksenfoor is gegroeid uit de Antwerpse jaarmarkt, die vanaf de 13de eeuw rond Pinksteren plaats vond. Vanaf 1875, na het recht trekken van de Scheldeoever stond de kermis op de Leien. De oudere lezers onder ons hebben dat zeker nog meegemaakt! In 1969 verhuisde de kermis (vanwege het drukke autoverkeer op de leien) naar de gedempte zuiderdokken, een ideale locatie waar ze tot nu toe doorgaat.
Vanwege de klachten van enkele buurtbewoners zou de Sinksenfoor vanaf volgend jaar (2015) hier weg moeten. Voor de meeste Antwerpenaars is dat onaanvaardbaar maar volgens justitie is het de enige optie...
Around the world, Caraïbes, New York City, alweer een spookhuis en de botsautootjes: echte kermis en gelukkig was dit een rustige namiddag zonder veel bezoekers zodat ik zonder problemen elke plaats die ik koos, kon gebruiken om een foto te trekken. Als je in de namiddag de Sinksenfoor bezoekt, vraag je jezelf af of dit nu echt een overlast betekent voor de buurt. Anders wordt het wanneer dit bezoek op een zaterdagavond doorgaat...
Nog even langs de Psychedilic, de air-max, het reuzenrad, de Höllentaxi en de Wild Mouse...
Alle attracties in beeld brengen zou ons wat te ver leiden maar met de smoutebollenkraam van Désiré De Lille heb ik toch de ideale afsluiter gevonden, smullen maar!
De Middenstatie (Antwerpen Centraal) is één van de mooiste stations van de wereld. Het is sinds 1975 een beschermd monument en werd nadien gerestaureerd en aangepast aan de noden van de moderne tijd, de eenentwintigste eeuw dus...
Een eerste foto toont de koepel van de Middenstatie, gezien van uit het gebouw van de politie op de Oudaan.
Dan enkele foto's over de bouw van het oorspronkelijke station die een aanvang nam in 1899. Daarna keren wij terug naar het heden en kijken van op het Astridplein naar het imposante gebouw.
Het Astridplein vormt een geschikte plaats om de Middenstatie in zijn geheel te bekijken langs één kant. De prachtige gevel, grotendeels opgetrokken tussen 1899 en 1905, werd vernieuwd tijdens de restauratie (1986 - 98). De grote glazen wand dateert dus van het einde van vorige eeuw, bijna 100 jaar na de bouw van het station. De hoogte van het station bedraagt 43 meter, de breedte 66 en de lengte niet minder dan 186 meter. Het pop-up restaurant van VTM staat jammer genoeg tijdelijk in de weg om een frontale foto te maken maar detailfoto's laten de mooie voorgevel bewonderen. Langs de kant van de Keyserlei valt de (rommelige) fietsparking op en de vier felgekleurde zuilen met als opschrift ANTWERPEN CENTRAAL.
Langs de kant van de Keyserlei zien wij onder andere het oude telegraafkantoor dat nu een Base shop is, de zijkant van de vertrekhal met de vele bogen en de ingang van de Middenstatie. Wij stappen langs daar naar binnen en komen zo in de grote inkomhal. Er is ook een ingang langs het Astridplein (statieplein in de volksmond). Links van die ingang vind je de loketten waar ticketautomaten een eerste gordel vormen. Iets dieper zijn dan de vroegere loketten waar je nog altijd terecht kan voor heel wat zaken.
In de immense inkomhal weet je niet waar eerst kijken... Heel wat toeristen trekken hier hun eerste foto's van Antwerpen. Het zicht op de trappen naar boven is werkelijk prachtig, bijna koninklijk. Naast die trappen zijn er 2 gangen waarlangs je de perrons kan bereiken. Kijk je naar boven dan zie je een schitterende koepel die baadt in het daglicht. Het is deze koepel die je van ver kan zien in de skyline. Wij stappen langs de rechtergang naar de vertrekhal en komen al direct onder de indruk van het boogvormig dak dat enkel uit staal en glas bestaat.
Vanop het middelste verdiep heb je een ideaal overzicht op de schitterende binnenzijde van de stationshal. Bewonder de mooie ronding van de koepel die boven de klok een perfecte boog maakt (alles van staal en glas!), de fraaie versieringen (al of niet verguld) en de prachtige rozet achter de klok. Anno MCMV, dat betekent 1905, de datum waarop de bouwwerken (die in 1899 gestart waren) werden beëindigd. Ook het wapenschild van de stad Antwerpen is aanwezig.
Naar de andere kant toe, zie je de buitenlucht, een heel eind verder, waar de perrons ten einde lopen. Grote informatieborden geven aan wanneer de treinen vertrekken of aankomen en wie honger heeft kan links en rechts terecht voor een hapje of een drankje.
