Veel minder auto's en bussen, ruim plaats voor voetgangers, terrasjes en fietsers en zoals je ziet ook voldoende plaats om je fiets te parkeren of een stadsfiets te nemen. Als je op het einde van de lei even achterom kijkt, dan heb je een prachtig zicht op het Centraal Station.
De actualiteit vraagt dit keer om het gedicht van week 28 te publiceren in plaats van dat van week 18. Gisteren ging immers de Ten Miles door, het grootste loopfeest van Antwerpen. Meer dan 40 000 deelnemers, verdeeld over een kids run, twee kortere races van 5 km, de 10 miles en de marathon. De eerste foto's zijn op rechteroever getrokken, al is de start wel degelijk op Linkeroever. Wij stappen in het gedicht bij de vierde strofe: bij het uitkomen van de Kennedytunnel. Eerst zien wij de rolstoelathleten, dan de snelste lopers en daarna het grote peloton met alle andere lopers.
Daarna draaien de lopers de kaaien op via de Naamse straat en lopen hier ondermeer voorbij het M HKA en het Zuiderterras. Hier halen de atleten snelheden van 17 km per uur en meer (zie fietsfoto).
Verder gaat het langs de Voetgangerstunnel, de Suikerrui (met de kathedraal op de achtergrond), voorbij het Steen en het Vleeshuis, in de richting van het MAS
Maar daar komen wij niet. Het parkoers neemt een bocht naar de leien en draait dan de Waaslandtunnel in, richting linkeroever. De ultieme beproeving, die lange konijnenpijp (twee km!) en dan wacht de aankomst. Die wordt aangegeven in de tiende strofe van het gedicht (ha, ja: ten miles dus tien strofen!).
Eens daar voorbij: de euforie!
Ten Miles gelopen, yes, yes, yes!
Elfduizendachthonderdendrie
En een medaille, wat een succes!
De laatste foto dateert van 2012 toen ik zelf mijn eerste ten miles aflegde en op plaats 11803 eindigde met nog een kleine drieduizendlopers achter mij.
De Meir is ongetwijfeld een van de bekendste winkelstraten in ons land. Als je van het Centraal Station via de De Keyserlei naar de Meir wandelt, ga je voorbij het standbeeld van Antoon Van Dyck. Kijk je naar de gelijkvloerse verdieping van de meeste huizen dan zie je bijna niets dan winkels. Maar kijk ook eens wat hoger! Prachtige gevels, mooie beelden en soms schitterende kleuren sieren het straatbeeld.
Iets verder ga je voorbij het Wapperplein waar onder andere het Rubenshuis gelegen is. Nog verder gaat het dan langs het vroegere Koninklijk Paleis en het gebouw van de bank: mooie getuigen van een roemrijk verleden. Tenslotte belandt je op het laatste deel van de Meir waar vroeger onder meer een ingang van het Sint-Jan Berchmanscollege was. Een grote hand vormt hier de blikvanger.
In 1843 werd het standbeeld van Pieter Paul Rubens opgericht: meteen een blikvanger van formaat! De Groenplaats ligt echt in het centrum van de stad en wordt dus druk bezocht. Vlakbij zijn er dan ook heel wat winkels en shopping-centra te vinden. Waar vroeger de Grand Bazar was, zie je nu het Hilton hotel: een prachtig gebouw met meer dan 200 kamers.
In het gedicht wordt verwezen naar het Glazen Huis, de actie van Studio Brussel, die in 2012 een week lang plaats vond op de Groenplaats.
De toekomst brengt een heraanleg van het plein (de zoveelste) waarbij de burger inspraak zou krijgen. Benieuwd of dat voor een mooier plaatje zal zorgen...
Als wij vanuit metrostation Groenplaats in de open lucht komen, kijken wij recht naar de minst aantrekkelijke zijde van de Groenplaats. Een allegaartje van huizen met op de benedenverdieping vooral horecabedrijven, maar niet echt een straatkant om lyrisch van te worden.
Verder wandelend, richting Schelde, wordt de achtergrond indrukwekkend mooi: de majestueuze kathedraal vormt een indrukwekkend decor. Horecazaken die zich hier vestigden, de bloemenkraampjes en de zitbanken verzinken een beetje in het niet tegenover dit schitterend gebouw. Niets laat vermoeden dat hier vroeger het kerkhof gelegen was. Bij mooi weer is dit plein een echte aanrader.
Pieter Paul Rubens is de beroemdste Antwerpse schilder ooit. Hij werd geboren in Siegen in 1577 en stierf in Antwerpen (1640). Hij maakte o.m. een leerperiode door in Italië en Spanje en werd daarna hofschilder in de Nederlanden voor de aartshertogen van Oostenrijk, Albrecht en Isabella.
Daarna bleef hij in Antwerpen. Het Rubenshuis wordt een atelier waar heel wat beroemde Vlaamse schilders worden opgeleid (zie verder...). Twee van zijn beroemde meesterwerken hangen in de Antwerpse Onze-Lieve-Vrouwekathedraal: de Oprichting van het Kruis , en de Kruisafneming.
Het beeld van Rubens beheerst de Groenplaats, met de kathedraal als magistrale achtergrond: een eerbetoon aan één van de grootste Vlamingen ooit!
David Teniers(de jonge) werd geboren in Antwerpen in 1610 en stierf in Brussel in 1690 (dus niet geboren in 1582 en gestorven in 1649 zoals verkeerdelijk in mijn boek vermeld wordt, mea culpa...). Hij was een bekend barokschilder en de zoon van David Teniers de oude. Hij ging in de leer bij zijn vader (die zelf een leerling van Rubens was ) en schilderde vooral landschappen en taferelen van het boerenleven. Hij was bijzonder productief waardoor er honderden schilderijen van hem bekend zijn. Zijn standbeeld staat op de plaats die naar hem vernoemd wordt: de Teniersplaats!
Wanneer je van de Teniersplaats naar de Meir wandelt, kom je onvermijdelijk de volgende schilder tegen. Het mooie standbeeld van Van Dyck staat centraal op de Meir tegenover een achtergrond van oude en moderne gevels.
Antoon Van Dyck ( Antwerpen 1599 - Londen 1641) was zeker één van de bekendste leerlingen van Rubens. Hij schilderde voornamelijk portetten. Na een periode van zes jaren in Italië keerde hij naar Antwerpen terug waar hij naam en faam verwierf als portretschilder. Dat leverde hem een plaats op als hofschilder van de koning van Engeland. Hij overleed in 1641 in Londen en ligt daar begraven in de Sint-Paul's Cathedral.
De laatste schilder in dit illustere rijtje is zeker niet de minste! Het betreft hier Jacob Jordaens (Antwerpen 1593 - 1678), een leerjongen van Rubens die vooral bekend staat om zijn historieschilderingen.
Zijn standbeeld staat een beetje uit de as waarop wij de drie vorige schilders terugvinden en is van de hand van Jef Lambeaux (1877). Twee bekende werken van Jordaens zijn: de koning drinkt en het driekoningenfeest. Hierin komt vooral het volkse karakter van zijn werk tot uiting.
Op de terreinen van het vroegere rangeerstation, Antwerpen Dam, werd Park Spoor Noord aangelegd. Vanaf 13 juni 2011 (opening) kunnen de Antwerpenaren terecht op deze enorme ruimte (24 hectare en 1,6 km lang) waar plaats is voor diverse activiteiten.
Een mooi staaltje van reconversie eigenlijk: een oud en niet meer gebruikt spoorwegterrein wordt omgevormd tot een uitgestrekt park dat door iedereen kan gebezigd worden: van zonnebaadster tot jogger, van barbecuefan tot basketspeler, kortom voor iedereen die in open lucht wil genieten van zijn vrije tijd. Op de vele foto's (getrokken op een zonnige woensdagmorgen) zie je weinig volk maar dat is wel even anders tijdens de weekends en de vakanties! Wij starten onze fotoreeks op de brug van het viaduct van Antwerpen Dam.
Daarna dalen wij af, onder de brug en wij trekken oostwaarts, richting Deurne. Onder de brug door, langs de buurtsporthal, een nieuw gebouw in een oud kleedje, als het ware. Regelmatig komen wij een speeltuintje tegen en centraal kom je steeds terug op de wegen die oost- en westkant verbinden.
Als wij het meest oostelijke punt bereikt hebben en terug draaien, ontmoeten wij al snel weer een speeltuintje. Iets verder stuiten wij op een barbecuekeuken in open lucht. Vervolgens een loopstrook waar je om de 10 m een lijn hebt, perfect voor een stevige intervaltraining! Daarna volgt alweer een speeltuintje, enkele sportvelden en nog meer speeltoestanden. Langs het bordje van het loopparcours komen wij onder de brug, vlak bij het centrale gebouw.
Deze evenementenhal ligt vrij centraal en achter een groot plein dat in de warmere maanden verandert in een waterpartij met talrijke fonteinen, zalig!
Opnieuw onder een brug waar mooie graffiti ons naar het skatersparadijs brengt. Zoals je ziet wordt hier ook wat afgefietst. Park Spoor Noord, gelegen aan de rand van't stad, je hebt er zeker van gehoord!
Op de Frankrijklei trekt het gebouw van de Vlaamse Opera de aandacht. Jammer genoeg wordt de ingang constant verborgen achter bussen van De Lijn die het onmogelijk maken een goede overzichtsfoto te maken. Het gebouw werd opgetrokken van 1904 tot 1907, vooral bedoeld als tegenhanger van de (toen) Franstalige Bourlaschouwburg. Dat gebeurde dank zij het aandringen van Peter Benoit, de Vlaamse componist.
De bouwstijl van de Vlaamse Opera is neo-barok en de decoratie vooral Lodewijk XVI.
Lange tijd bleef het gebouw gedeeltelijk verborgen achter de noodbrug op de Leien en van 2005 tot 2007 was het gesloten voor een grondige renovatie die het gebouw moest aanpassen aan de noden van de eenentwintigste eeuw. Benieuwd hoe het uitzicht wordt na de vernieuwing van de Leien en de aanleg van het zogenaamde operaplein...
De ingang van het Vleeshuis bevindt zich in de Vleeshouwersstraat. Het huidige museum werd in 1501 gebouwd en in 1504 in gebruik genomen als verkoophal voor het gilde der vleeshouwers. In 1793 werden de gilden afgeschaft en gebruikte men het gebouw als opslagplaats. Vanaf 1830 diende het als atelier voor kunstenaars en in 1913 werd het Vleeshuis een museum. Nog later, in 2006 kreeg het zijn huidige bestemming als muziekmuseum.
