We hadden het wel zien aankomen, de buienradar gaf ons niet veel goede hoop op een droge zondag maar de weergoden zijn natuurlijk onvoorspelbaar. Als ze slecht gezind zijn weet je maar nooit of optimistisch ingeplande evenementen niet helemaal de mist in gaan, en vandaag was dat helaas wel degelijk het geval…
Gisteren waren de eerste uren van de braderij in Aarschot nog hoopgevend voor de deelnemende middenstanders maar het uitgeregende vervolg kreeg vandaag een verlengstuk. Ons promotieteam was deze keer op volle sterkte maar de constant neerplentsende regen zorgde er voor dat we binnen de kortste keren tot de conclusie kwamen dat het geen zin had. We zijn dan maar bij tante Lily gaan schuilen voor de elementen en de jongste generatie nestelde zich daar meteen voor de TV. Ik zag de kans schoon om alsnog enkele plaatjes te schieten en Josee vond dat zij ook bij de jeugd hoorde…  

29-06-2014 om 00:00 geschreven door Kosmopol  

Vandaag, en morgen ook trouwens, werd er weer beroep op ons gedaan door de verenigde middenstanders van Aarschot om op de jaarlijkse braderij voor wat animatie te komen zorgen. Dat het tijdens deze wereldbeker-dagen in het teken zou staan van de voetbalkoorts was nogal voor de hand liggend. De rood geel zwarte kleuren van ons gezelschap waren al een meer dan duidelijke deelname in de gekte, en voor alle hardleerse niet verstaanders had ik mezelf ook nog eens verkleed als voetbal. We hebben de ganse dag flyers en folders uitgedeeld en het was een 100% succes, al zeg ik het zelf. Ik moet wel toegeven dat Phaido met zijn Belgium-petje meer aandacht kreeg dan de rest van ons groepje samen.   

28-06-2014 om 00:00 geschreven door Kosmopol  

Als ik ’s morgens opsta – ik wacht altijd tot het baasje ook van zijn slaapplaats komt, en dat duurt wel eens wat langer dan ik zelf zou willen – dan vind ik het heerlijk om in het gras te gaan liggen, draaien, keren, en mijn hele lijf weer te rekken, te strekken en in conditie te brengen om straks de ochtendwandeling aan te vatten. Ik weet wel dat het baasje eerst nog veel van dat bruine water moet drinken en die grote witte bladeren met rare vlekken er op langs alle kanten wil bekijken, - ik mag hem dan ook niet storen - maar dat we daarna het bos in trekken om alle sporen van andere hondjes te gaan besnuffelen, daar verheug ik me nu al op. Ondertussen doe ik nog maar wat verder met dat rollebollen…

27-06-2014 om 00:00 geschreven door Kosmopol  

We proberen onze gevleugelde vriendjes het leven zo aangenaam mogelijk te maken in de omgeving van huize Pol en Josee. We zorgen voor logies in de vorm van enkele nestkastjes, voldoende bomen, hagen en struiken en zelfs een gaatje net onder het dak wordt gebruikt door een meesje merkte ik. Qua voedsel komen ze ook niks te kort, vetbollen en zaden in de winter en wat kruimels en kleine restjes het ganse jaar door zorgen er voor dat alle fladderaars weten waar ze terecht kunnen om het buikje te vullen. We hebben ook enkele schotels met water op strategische plaatsen gezet want ik weet zelf maar al te goed hoe erg dorst hebben wel is. Als ik ’s morgens mijn krantje zit te lezen in de pergola heb ik een goed zicht op een van die drinkplaatsen en ik had in de voorbije dagen het bakje elke dag een meter dichterbij gezet. Ik had gemerkt dat ze zich daar niets van aan trokken en onbevreesd toch bleven komen om te drinken. Met de telelens op de Eos zat ik de musjes vandaag op te wachten, …en of ik er enkele mooi te pakken gekregen heb… J 

26-06-2014 om 23:58 geschreven door Kosmopol  

Ik was al eens een keer in de buurt van de nieuwe vistrap geweest in Kasterlee om er te fotograferen en vandaag wilde ik er terug naar toe gewapend met een 10 stops ND filter. In een voor niet-fotografen ook begrijpbare taal uitgedrukt: een neutraal grijs filter die je op je lens schroeft en die 10 stops licht tegen houdt, één stop is een halvering van de hoeveelheid licht. Het resultaat van zo’n filter is dat je extreem lange sluitertijden kan hanteren en het gevolg daarvan is dan weer dat je het water bijvoorbeeld helemaal zijdeachtig kunt maken.
Een fijn plan dus, maar… het moet zijn dat de natuur op het ogenblik echt wel enig water kan gebruiken want het debiet van de Nete was bijlange niet zo indrukwekkend als de vorige keer dat ik hier was. Een minimaal stroompje kabbelde over de drempels van de trap en dat was helemaal niet het beeld dat ik voor ogen had. Ik ben dan maar tot aan de stuw gelopen iets verder op. Die heb ik uiteraard ook al ooit gefotografeerd, nu was er ook maar een flauw watervalletje maar dat beeld vond ik toch interessanter. De onscherpte in de bomen bovenin komt door de lange sluitertijd, die dingen bewegen in de wind en die vertikken het 10 seconden lang op precies dezelfde plaats te blijven staan. In dit geval kan ik daar best mee leven.

25-06-2014 om 00:00 geschreven door Kosmopol  

Het is niet echt een moeilijke vogel om te fotograferen.  Van de diverse duivensoorten is dit een van de mooiste en alleszins de sympathiekste. Het is niet toevallig dat tortelduifjes synoniem geworden is van verliefde koppeltjes. Je ziet ze bijna altijd met z’n tweeën en vaak is het aandoenlijk hoe ze zitten te minnekozen, kusjes te geven en nekske-krab te doen. Wij zijn geneigd te geloven dat de tortel, in dit geval de Turkse tortel, een inheemse vogel is maar pas begin vorige eeuw begon hij zich via de Balkan te verspreiden in Europa.  Tijdens onze dagelijkse wandelingen spotten we regelmatig enkele paartjes op de kabels boven de Hoogstraat. Deze eenzaat viel me vandaag op omdat ie zo mooi in het zonnetje zat. Een jonge vogel misschien, pas uitgevlogen - ze kunnen wel 5 nesten per jaar hebben las ik - ofwel een volwassen exemplaar die zijn/haar partner verloren had, - er zitten hier ook wel enkele sperwers en andere roofvogels en die lusten wel een sappig torteltje -, wie zal het zeggen? Ik had toch de tele op mijn toestel staan en omdat ie helemaal geen aanstalten maakte om er van door te gaan kon ik ruimschoots de tijd nemen om uit de losse hand enkele shots te wagen. Vanop zulke korte afstand met zo’n goed licht kon er eigenlijk weinig fout gaan, hij staat er dan ook goed op vind ik.  

24-06-2014 om 00:00 geschreven door Kosmopol  

Als je in Lichtaart en omgeving praat over café De Heide dan is de kans groot dat men je niet kan zeggen waar dat dan wel zou kunnen wezen. Zeg je evenwel Bij Marie, dan zal het kleinste kind je vertellen dat je op de hoek van de Herentalse en de Olense Steenweg moet zijn. Marie zelf is helaas al een hele tijd overleden, maar de naam blijft. Het heeft er trouwens een tijdlang naar uitgezien dat ook dit monument van Kempense gemoedelijkheid zou verdwijnen, maar uiteindelijk werden er toch nieuwe kandidaat uitbaters gevonden en zo komt het dat een van de laatste authentieke bruine kroegen uit de regio een pleisterplaats van vertier en gezelligheid kan blijven voor lieden van allerlei pluimage.
Josee was met Werner en Els gaan winkelen deze namiddag en toen ze terug naar huis reden kregen ze het fijne idee een tussenstop in te lassen om van het mooie weer te genieten op een terrasje, bij Marie, inderdaad. Dat is dan zo’n moment dat ik me weer net iets meer kan verzoenen met de alomtegenwoordigheid van GSM’s, smartphones en andere mobieltjes. Soms is het wél handig om bereikt te kunnen worden… Ik was alleszins binnen de kortste keren ook ter plaatse…. met mijn fototoestel.

23-06-2014 om 00:00 geschreven door Kosmopol  

De tweede wedstrijd van onze rode duivels op de wereldbeker wilden we samen met enkele goede vrienden zien op een groot scherm in Lommel. Ons favoriete bandje Flying Shoe zou na afloop nog optreden op het plein voor het stadhuis en zo konden we dat dan ook nog meepikken. Na de zege van onze nationale elf gingen we er van uit dat het er wel volle bak zou worden en vette ambiance maar de massa was blijkbaar toch blijven hangen in de gezellige cafeetje op en rond de markt… Samen met maximaal enkele honderden liefhebbers genoten we van een meer dan geslaagde set. De organisatie zal er waarschijnlijk wel dik de broek aan scheuren, maar de boys waren weer super. De bijhorende foto is gemaakt met de tele-lens van op een behoorlijke afstand. Ik wilde het publiek met voetbalattributen er ook op hebben namelijk.
Na afloop zijn we zelf ook maar zo snel mogelijk naar café De Kroon getrokken en daar hebben we ons nog een tijd lang onder gedompeld in de zoete gemeenschappelijke overwinningsroes.

22-06-2014 om 00:00 geschreven door Kosmopol  

21-06-2014 om 00:00 geschreven door Kosmopol  

20-06-2014 om 23:56 geschreven door Kosmopol  

Men zal mijn voorliefde voor deze drank ondertussen wel kennen natuurlijk. Het is dan ook niet onlogisch dat ik als onderwerp voor mijn foto experimenten regelmatig in die richting denk. Tussen de voetbalwedstrijden door paar ik het nuttige aan het aangename uiteraard. Als ik dus een Duvel wil nuttigen om te vieren dat Suarez zonet Engeland zo goed als naar huis knalde op het WK voetbal, dan is het maar enkele ogenblikken nadenken om een opstelling uit te dokteren om het inschenken van het heerlijke vocht in beeld te brengen.  

19-06-2014 om 23:56 geschreven door Kosmopol  

Het is een jaarlijkse gewoonte bij Balance Health Center dat op het einde van een dansjaar ouders, kennissen omas en uiteraard ook opas met cameras uitgenodigd worden om een kijkles bij te wonen. Vandaag mochten wij dus weer eens genieten van de prestaties van onze oogappel Julie. Het werden zelfs twee lessen na elkaar want ze volgt zowel klassiek- als jazz-ballet, twee totaal verschillende disciplines natuurlijk maar allebei behoorlijk fysiek belastend. Nadat eerst de spiertjes al opgewarmd en afgepeigerd waren door de pliés en al de andere bewegingen met franse namen uit het uurtje klassiek ging het er in de tweede les zowaar nog intenser aan toe. Topsport noem ik het. Ik heb er weer een hele verzameling fotos aan over gehouden. Daar zullen er zonder twijfel wel weer een aantal van in het jaaralbum terecht komen eind december en morgen zal ik ook wel een selectie maken om te delen op Facebook. Voorlopig al dit voorproefje.

18-06-2014 om 23:53 geschreven door Kosmopol  

De lavendel die we tot vorig jaar in de tuin hadden staan heeft de reorganisatiedrang van Josee niet overleefd. Om er alsnog van te genieten moeten we niet ver gelukkig, we hebben buren zat waar de paarse pracht nog overvloedig te vinden en te fotograferen is.
De bijtjes en andere steekbeesten zijn mee verhuisd naar de aanpalende tuinen merkte ik toen we deze morgen vertrokken voor de kaka- en pipi wandeling met Phaido. Ik had de 70-300 met de 1.4x extender nog op mijn toestel zitten en ik besloot toch nog maar eens enkele shots uit de losse hand te wagen om in beeld te brengen hoe lavendelhoning eigenlijk wordt gemaakt. Zo’n superzoom geeft een prachtige onscherpte in de achtergrond, bokeh in fotografentaal. Met 420 mm moet je evenwel rekening houden met een erg groot gevaar voor bewegingsonscherpte.  Het WK voetbal begint ondertussen zijn tol te eisen maar ondanks de weinige slaapuren en het meer dan gemiddeld alcoholverbruik van de laatste dagen moet het zijn dat ik nog altijd een vaste hand heb. Het geviseerde bijtje staat er redelijk goed op toch?  

17-06-2014 om 23:55 geschreven door Kosmopol  

Huize Pol en Josee, de pergola, half tien ’s ochtends. De dagelijkse routine van koffie, ontbijt, koffie, krantje lezen, koffie, sudokus, koffie… werd deze voormiddag plots onderbroken door een vrij indringend getjilp. Eerst had ik er niet zo veel aandacht aan besteed maar naarmate het langer bleef duren werd mijn interesse toch groter. Vier musjes huppelden in groep over het tuinpad. Nu ja, er zitten wel meer mussen in onze tuin maar toch viel het me op dat ze zo dicht bij elkaar in groep bleven. Ze vlogen ook niet op om zich te verplaatsen, hooguit fladderden ze een beetje onbeholpen een halve meter omhoog om daarna weer wat verder te huppelen.. alsmaar tjilpend en tjilpend. Na een aanvankelijke aarzeling ben ik toch maar even naar binnen gelopen om de camera te halen, de 70-300 met extender zat er nog op en ik heb enkele shots gewaagd uit de losse hand. Bij het bekijken van de beelden, uitvergroot op de PC, zag ik pas dat het warempel jonkies waren, nauwelijks uit het nest, misschien wel er uit gevallen of slachtoffer van een of andere sinister voorval. Dat verklaart natuurlijk ook waarom ze zo samen bleven, waarom ze zo tjilpten en waarom ze zo hulpeloos huppelden en fladderpogingen deden.
Ondertussen waren ze verdwenen, hulp bieden was geen optie meer, ik zou trouwens ook niet geweten hebben wat ik er mee aan moest. Als ik aan de loslopende katten in de buurt denk geef ik ze weinig overlevingskansen, tenzij ze erg snel vorderingen maken in hun vliegkunsten. Ik heb om mijn geweten te sussen Phaido maar de rest van de dag in de tuin laten rondlopen, die lust geen mussen, wel katten…   

16-06-2014 om 23:50 geschreven door Kosmopol  

Het kriebelde deze morgen weer eens heel hard. Het wandel- en geocache virus woekert nog altijd volop in huize Pol en Josee en ondanks de voetbalgekte vonden wij dat we vandaag maar eens wat verder van huis moesten om ons over te geven aan onze eerder genoemde verslavingen. We zijn dus naar de Ardennen gereden, meer bepaald de omgeving van Malmédy, waar we een veelbelovende tocht hadden gespot op de geocache-site en na afloop bleken de legger van de cachen en de loggers allerminst overdreven te hebben in hun omschrijvingen. Het werd een erg mooie wandeling. Ook Phaido vond het geweldig want ver van huis zijn er uiteraard andere dieren dan bij ons. Zo kon hij vandaag o.a. kennis maken met een hele bende everzwijnen.
Dat er in de Ardennen everzwijnen zijn wisten we al langer, wij gingen er altijd van uit dat die daar in het wild lopen en dat, als er dan weer eentje afgeknald wordt, die meteen naar de paté-marcassin fabriek gaat om in pakjes in onze supermarkten te belanden. Maar nu bleek dat ze die beesten daar gewoon kweken. In de buurt van één van de gevonden cachen – die heette niet toevallig “Marcassin” – kwamen wij bij het erf van een boer waar everzwijnen in alle maten en gewichten te spotten vielen, volwassen beren en zeugen, pubers, jonkies met de mooie strepen,  de fotograaf in mij verdrong meteen de wandelaar en de geocacher. Helemaal mooi werd het toen Phaido neus aan neus kwam te staan met een everzwijn-puber die zowaar een begroetingspootje wilde geven. Ik had de Canon in aanslag…

15-06-2014 om 00:00 geschreven door Kosmopol  

Na de ochtendwandeling ben ik eigenlijk niet meer de deur uit geweest. Het zijn drukke dagen. Ik wilde zo snel mogelijk de paar honderd fotos van het “bruiloftsfeest” van gisteren selecteren, bewerken en digitaal uitsnijden. Dan zijn er natuurlijk ook al die voetbalwedstrijden met gerelateerde omringende praatprogrammas en zo houdt een mens geen tijd meer over om nog eens de hort op te gaan om wat te fotograferen. Gelukkig is er dan nog het vrouwtje. Terwijl Phaido bij het baasje blijft schuilen voor de warmte kan het vrouwtje de groene vingers niet in bedwang houden. Zelf hebben wij daar geen last van maar ik wil wel eens geïnteresseerd toekijken hoe zij in de tuin haar lusten botviert. Met de 300mm wijd open en dan nog een 1,4X converter op mijn toestel had ik maar één opname nodig om te zien dat mijn schatje liever met een gewone keukenvork in de grond zit te pulken dan met een echte tuinhark.
Omdat ik dit uit de losse hand moest doen met 420 mm wilde ik mijn sluitertijd zeker niet langer dan 1/500 om bewegingsonscherpte te voorkomen. De ISO-waarde moest dus flink omhoog naar 1250, maar daar heeft de 6D absoluut geen last van. Ik heb bij de nabewerking zelfs geen ruisreductie moeten toepassen.     

14-06-2014 om 00:00 geschreven door Kosmopol  

Dit moet de meest sympathieke bruid van de wereld zijn…
Het is misschien niet de beste foto, maar toen ik hem gemaakt had wist ik meteen dat ik deze zou uitkiezen als foto van de dag voor mijn blog. De enkele honderden fotos van het feest die zouden volgen maakten geen schijn van kans meer.
Linde en Stijn zijn twee geweldige jonge mensen die allebei als bejaardenhelper werken in de rusthuizen Kapittelhof en Hoevezavel in Lommel. Zoals dat wel vaker gaat bij jonge mensen werden ze verliefd en om een lang verhaal kort te maken… enkele weken geleden zijn ze getrouwd. Voor de bewoners van beide rusthuizen wilden ze dat vandaag nog eens overdoen. De vrijdagse wandeltocht met de oudjes ging deze keer dus richting zaal De Moffel. Afgeladen vol was die, een honderdtal rolstoel-patienten, evenveel vrijwilligers om te duwen en dan waren er ook nog een aantal met de bus gekomen… Het was dus geen echt officieel huwelijksfeest maar de meeste aanwezigen verkeerden wel in de waan… wij ook trouwens. J
Vóór bruid en bruidegom hun entree in de zaal deden was ik het randgebeuren eens gaan bekijken en fotograferen en toen ik even in de keuken binnenwipte zag ik daar warempel de bruid die van een Duvel aan het genieten was. Dan ontstaat er meteen een samenhorigheidsgevoel, ik heb nog nooit zo snel afgedrukt.    

13-06-2014 om 23:54 geschreven door Kosmopol  

Er was eens een schaap, meer bepaald een ram, die tot gisteren goed in de wol zat. Toen we er deze morgen langs gewandeld kwamen zagen we dat ie zijn jas ergens kwijt geraakt was. Ook Phaido, die ondertussen goede relaties heeft opgebouwd met ongeveer elk dier dat we op ons vaste wandelparcours regelmatig tegenkomen, was zichtbaar verrast. Ik versta geen schaaps en ook al geen honds maar ik kan me zo voorstellen dat het gesprek tussen beiden als volgt ging…
Phaido: “ Amai maat, wat is er met jou gebeurd?”
Schaap:  ” Da zie je toch, ze hebben me in mijne blote gezet…”
Phaido: ”  Allee seg…”
Schaap: “ Ja jong, ze hebben me geschoren, en ze hebben er begot nog flink ingehakt ook”
Dan komt Josee er even tussen: “ Kom hier sukkelaar ik zal jou ook even een snoepje geven.”
Phaido: “ Ah neen he, dat zijn mijn snoepjes !”
Ik weet natuurlijk niet zeker dat het exact in deze bewoordingen gezegd is, wat Josee betreft wel, maar de lichaamstaal van de viervoeters leek er in ieder geval op dat het ongeveer zo moet geklonken hebben.   

12-06-2014 om 00:00 geschreven door Kosmopol  

Er waren deze morgen tijdens de ochtendwandeling al wat fotomogelijkheden voorbij gekomen, enkele libellen waren zo vriendelijk geweest om een tijdje stil te blijven zitten om mij de kans te geven er met de macrolens zowat bovenop te kruipen, maar achteraf gezien vond ik dat er de laatste tijd al zoveel libellenfotos circuleren dat deze alleen in geval ik niks anders voor de lens kreeg vandaag, als noodoplossing voor deze blog een aanvaardbare keuze zouden zijn.
Deze avond moest het vrouwtje babysitten in Herentals en ik had meteen al het idee dat er misschien wel enkele mooie avond- of nachtopnames te maken waren. Ik ben maar mee die kant op gereden. De omstandigheden leken mij alleszins gunstig: mooie avond, volle maan… dus ik belde fotovriend Alex om wat tips, hij woont tenslotte in Herentals. Die suggereerde om maar eens naar het BLOSO te trekken, daar heb je de ijsbaan, de Vlaamse wielerschool, het zwembad, de sporthal, hydrodoe, diverse sportvelden… het leek me het proberen waard. Al toen ik er aan kwam gereden zag ik ze staan, “De Ontsnapping”, de beelden van Erik Nagels. Medeclublid André fotografeerde ze al ooit toen ze uit de Noordzee dwars door het tij veilig aan land gefietst kwamen, ze hebben ondertussen al zowat overal in Vlaanderen gestaan, o.a. aan het MAS en er worden zelfs al grote en kleine replicas te koop aangeboden. Nu stonden ze dus in de buurt van de Vlaamse wielerschool en beter konden ze niet staan vond ik.   

11-06-2014 om 00:00 geschreven door Kosmopol  

Ik herinner me maar al te goed hoe we met al onze vorige honden elke keer weer een gevecht moesten leveren als we hen mee naar binnen wilden nemen voor hun jaarlijkse bezoekjes bij de dierenarts. Eerst was er de vertwijfelde poging om een andere kant op te lopen als het huis van de dokter in zicht kwam, dan de obstinate weigering om ook maar één poot over die drempel te zetten en in de wachtkamer was het ook steevast behoorlijk stressen. Ooit is onze Fons, Mechelse herder, al bibberend van angst op de schoot van het vrouwtje gaan zitten om troost te zoeken. Toch is dierenarts Frans, waar we de voorbije 30 of 40 jaar met al onze viervoeters vaste klant waren de diervriendelijkheid zelve.
Toen we Phaido in huis namen hadden we al een eerste bezoek aan Frans gebracht om even een algemene gezondheids-check-up te doen en dat was erg vlot verlopen toen. Vandaag hadden we een afspraak voor de jaarlijkse controle en enkele inentingen om mee naar Italie te mogen reizen in de zomer. Helemaal zeker over hoe hij nu zou reageren waren we niet. Het zou immers kunnen dat ie de eerste keer de geur van de dierenartsenpraktijk nog niet in de neus had en dat ie deze keer wel degelijk gealarmeerd zou zijn… maar niks daarvan… Kwispelstaartend ging ie mee naar binnen, vrolijk zat ie in de wachtkamer zijn beurt af te wachten, en toen Frans hem tenslotte onderzocht en enkele naalden in zijn pelsje prikte leek ie het nog leuk te vinden ook, getuige daarvan de likjes die Frans kreeg. Hoe konden we twijfelen aan Phaido, de beste, vriendelijkste, gehoorzaamste hond van het universum en omliggende…    

10-06-2014 om 23:57 geschreven door Kosmopol