Er was eens een schaap, meer bepaald een ram, die tot gisteren goed in de wol zat. Toen we er deze morgen langs gewandeld kwamen zagen we dat ie zijn jas ergens kwijt geraakt was. Ook Phaido, die ondertussen goede relaties heeft opgebouwd met ongeveer elk dier dat we op ons vaste wandelparcours regelmatig tegenkomen, was zichtbaar verrast. Ik versta geen schaaps en ook al geen honds maar ik kan me zo voorstellen dat het gesprek tussen beiden als volgt ging…
Phaido: “ Amai maat, wat is er met jou gebeurd?”
Schaap:  ” Da zie je toch, ze hebben me in mijne blote gezet…”
Phaido: ”  Allee seg…”
Schaap: “ Ja jong, ze hebben me geschoren, en ze hebben er begot nog flink ingehakt ook”
Dan komt Josee er even tussen: “ Kom hier sukkelaar ik zal jou ook even een snoepje geven.”
Phaido: “ Ah neen he, dat zijn mijn snoepjes !”
Ik weet natuurlijk niet zeker dat het exact in deze bewoordingen gezegd is, wat Josee betreft wel, maar de lichaamstaal van de viervoeters leek er in ieder geval op dat het ongeveer zo moet geklonken hebben.