Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
21-05-2013
21 mei Strat
Ik
heb mijn goeie ouwe trouwe Strat maar weer eens van onder het stof gehaald. Verrassend
hoe weinig ik m gemist heb sedert we de gitaren aan de wilgen hebben gehangen.
En toch, nu we weer gaan repeteren voor dat aller-, aller-, allerlaatste
reunieconcert, en ik m weer uit zijn koffer haalde, met iets wat op
schuldgevoel lijkt, voelde ik de oude liefde weer opborrelen. Wat is dit toch
een fijn instrument, een echte originele oude made in the USA, geen
Mexikaanse, Taiwanese of Koreaanse namaak brol Eens een stratocasterspeler,
altijd een stratocasterspeler. Ik heb m vertroeteld met een grote poetsbeurt
en nieuwe snaren van het merk Elixir, alleen het beste is goed genoeg voor een
klepper als deze en nu mag ie eerst dik twee weken mee de studio in waar we
dat sixties en seventies repertoire nog eens gaan doornemen en dan mag ie op 8
juni voor de laatste keer mee het podium op. Ik vermoed dat ie er evenveel
plezier aan gaat beleven als ikzelf.
Wat daarna met hem gaat gebeuren, daar heb ik nog weinig zicht op verkopen doe
ik m nooit, deze niet !!! Misschien komt er nog wel eens ooit een aller-,
aller-, aller-, aller-, allerlaatste afscheidsconcert vanuit het rusthuis J
De
leden van onze fotoclub zijn een week of twee geleden aan nacht- en avondfotografie
gaan doen in Geel. Omdat het weer mij toen echt te gortig leek heb ik maar
afgehaakt, iets wat ik achteraf bekeken beter niet gedaan had, als ik de mooie
fotos zie waarmee ze terugkwamen. Collega Alex had er bijvoorbeeld een bij die mij
bijzonder charmeerde, ook al omwille van de bewerking. Het is de foto van het
beeld De Grote Man van Jef Gysen, dat staat op het dakterras van de
gerestaureerde Halle.
Als je dan hetzelfde ook eens wil proberen, van uit hetzelfde standpunt en ook
voorzien van een soortgelijke bewerking gaat dat natuurlijk op imiteren lijken,
maar ik zie het eerder als een studie. Ik zou de fotografen onder de bezoekers trouwens
willen aanraden de Website van Alex ( http://www.alex-leys.be/
) eens te bekijken. Hij geeft bijna dagelijks tips en verduidelijking rond
allerlei fotografische themas en ik zou liegen als ik vertelde dat ik er nog
niks van opgestoken heb Ik moest deze avond toch langs Geel en ik heb van de
gelegenheid gebruik gemaakt om het statief ook maar even op die plek neer te
poten. Een half uurtje photoshop-plezier later had ik iets waar ik mee kan
leven. Voor alle duidelijkheid: die lucht was deze avond niet écht zo he manneuhhh
Vorige vrijdag overspoelden de weermannen en-vrouwen van
onze TV-zenders ons nog met onheilsberichten omtrent het weekend. Misschien zou
het zaterdagnamiddag even wat beter worden maar verder was er niets anders in
zicht dan doffe ellende. Wij besloten dan maar die zaterdagmiddag uit te kiezen
om een grote wandeling te maken. Gisteren had ik het daar over in deze blog
trouwens. Deze morgen lagen de kaarten evenwel heel anders: toen ik rond een
uur of half tien boven water kwam zag ik een schitterend lenteweertje aan de
andere kant van het venster Wij hebben al lang als leefregel dat je in zon
geval alles laat vallen en van het mooie weer gaat genieten. Zo vaak waren we
dit jaar nog niet aan het feest he. Ons wandelclubje was weer snel bij elkaar
getelefoneerd en het Koersels kapelleke werd deze keer ons doel. Het moet van
mijn kindertijd geleden zijn dat ik daar nog geweest was en de hernieuwde
kennismaking viel erg mee moet ik zeggen. De bossen en de natuur in die streek
zijn nog steeds even mooi en qua toeristische infrastructuur hebben ze ook niet
stil gestaan daar. Deze uitkijktoren, die wij met zn allen beklommen ( de een
al wat vlotter dan de andere ), is daar een mooi voorbeeld van.
We hadden het goed gehoord. In de loop van de namiddag zou
het even beter worden, misschien zouden we de zon zelfs even te zien krijgen
Genoeg positivisme om ons er toe aan te zetten om met ons ondertussen toch wel
min of meer vaste wandelclubje iets te plannen op en rond de Blekerheide in
Lommel. Het werd een tocht die ik aan iedereen zou willen aanbevelen en de fun
die we samen hadden om de route precies te berekenen door het oplossen van de
vragen van de mystery geocache Raadseltje raadseltje maakte er een zeer
geslaagde namiddag van. Tegen het einde van de tocht merkten Josee en ikzelf
dat twee derde van ons groepje achter bleef, dat gaf mij de gelegenheid om
zonder dat ze het in de gaten hadden met de 300 mm wijd open ons gezelschap even
op de plaat te zetten.
De Aa. De meesten kennen dit riviertje alleen maar uit de
kruiswoordraadsels neem ik aan. In het Nederlandse Noord-Brabant hebben ze ook
een Aa naar het schijnt, maar wij hebben het over de Aa die bij Grobbendonk in
de Nete uitmondt. Voor ons is het een mooi wandelgebied vlak bij de deur. In de
zeventiger jaren werden er enkele sluisjes op de rivier gebouwd om de
waterstand te regelen, wij noemen dat saskes. Dit is er zo een. Op de plaats
waar het Laakske in de Aa stroomt konden wij deze middag tijdens een zeldzaam
droog moment een succesje scoren bij het uitoefenen van een andere hobby. J Het fotograferen van
dit mooie gebied viel me ook niet zwaar moet ik zeggen
Op een redelijk droog gebleven blad van de wilde wingerd
tegen onze garage zat langs de wind- en regenluwe kant deze vlieg. Met temperaturen
die eerder winters aandoen zat er weinig leven in en ik kon met de macrolens
tot op 20 cm komen zonder dat ze er van door ging. Ik heb uit de hand maar snel
een foto gemaakt en daarna ben ik nog wel het statief gaan halen, heb de camera
er op gezet, en ik was bezig met scherpstellen in live view toe ze wegvloog nog
voor ik kon afdrukken. Gelukkig had ik die eerste opname nog en bij nader
inzien vind ik die ook niet verkeerd.
In
was in de streek van de Molse en Lommelse zandputten aan het schatten zoeken,
toen ik niet zo ver van een plas deze oldtimer zag geparkeerd staan. En
warempel... die herken ik !!! Ik kan me nauwelijks voorstellen dat er twee identieke
exemplaren van dat merk, dat model en in die kleur rondrijden in onze
kontreien. Die buurt wordt wel vaker gebruikt door fotografen om op locatie de
nodige buiten-opnames te maken.Van
bruidspaar of entourage kon ik geen glimp opvangen helaas.
Enkele jaren geleden mocht ik zelf een bruiloftsreportage maken en het
bruidspaar werd toen ook in deze wagen voorgereden. Ik ben het even gaan
opzoeken in mijn archieven, het was in juli 2009. Op de nummerplaat na is er na
4 jaar niets veranderd aan de Ford, hij ziet er nog altijd even mooi uit. Zelfs
de bloemen op de motorkap zijn ondertussen nog niet verwelkt. J
Voor de aardigheid heb ik een kleine collage gemaakt. De onderste foto is van toen,
de bovenste van nu. Tussen in heb ik het bruidspaar gezet, om ook het interieur
even te tonen , ik neem aan dat Kenny en Ellen het me niet kwalijk nemen dat hun
mooiste dag anno 2013 nog eens in deze blog opduikt.
Ik voel in het voorjaar wel vaker de behoefte opkomen om de
macrolens op mijn toestel te zetten en de wriemelende en zoemende beestjes en
de piepkleine bloemekes of plantjes te fotograferen. Maar zeg nu zelf, de weergoden
lijken niet echt zinnens om hun lentegezicht op te zetten. Veel mogelijkheden
om in de macrofotografie te duiken zijn er nog niet geweest. Als we dan eens
enkele dagen hoopvolle temperaturen toegewezen krijgen is het de daaropvolgende
tijd weer huilen met de pet. En huilen dat deden zelfs deze pluizenbollen deze
avond. Een zwart bord als achtergrond en een groot stuk plastiek om mijn voorkant
droog te houden waren voldoende om mij deze opname te bezorgen. Regentranen die
duidelijk laten zien dat ook de natuur dit maar niks vindt. Frank mag op TV nog
zo vaak als ie wil zeggen dat de natuur water nodig heeft wij hopen op beter
weer. Wij eisen beter weer Frank !!!
Het zijn barre tijden, en dan zouden wij over deze maar niet
losbarstende lente kunnen uitwijden, maar we willen het hebben over de horeca,
de terrasjes, het fiets- en wandeltoerisme, kortom die leuke dingen waar wij
Belgen en meer specifiek, wij gepensioneerden zo mee begaan zijn. Toevallig
kwam ik deze middag aanbeland aan de Blauwe Kei in Lommel bij de gelijknamige
horecazaak. Normaal verwacht je daar, midden mei, rond een uur of twee een
gonzende bedrijvigheid, en moet je al goed uitkijken om een plaatsje te vinden
waar je de fiets en daarna het vermoeide achterste kunt neerzetten. Ik had het
tot vandaag nog nooit meegemaakt dat daar niemand, nobody, personne, geen
levende ziel te bekennen was, en geloof me, ik kom daar vaak voorbij. Het
terras stond keurig netjes uitgestald te wachten op die niet opdagende
passanten, lampjes brandden, bordje wij zijn open en de koffie staat klaar
en zo maar niks, noppes tja, zoals ik al zei: het zijn barre tijden voor de
exploitanten.
Deze man is gelukkig, dat zie je zo.
Op terugreis van het Zwarte Woud met de motorclub hadden we een pitstop gepland in
het XXL restaurant Waldgeist in Hofheim am Taunus. De verhalen over giga porties
steak, schnitzel, worst, spare ribs en andere Grill Tellers of hamburgers met
een diameter van 30 cm wilden we zelf wel eens op hun waarheidsgehalte gaan
testen.
De grote motivator en pleitbezorger van ons bezoek is al een tijd een vrij
rigoureus dieet aan het volgen, maar bij deze gelegenheid wilde hij graag toch nog één
keer zondigen. Een Schnitzel van 500 gr. ( en dat is niet eens de grootste
maat die daar te verkrijgen is ) was verleidelijk genoeg om even de dreiging
van de weegschaal te vergeten. Uiteraard had ik de camera schietensklaar toen de
wapens ter hand genomen werden om het grote gevecht te beginnen. Uiteindelijk
heeft ie het gevecht verloren want er kwam een doggy bag aan te pas en niet
alleen bij hem J
Wij gingen vroeger op schoolreis naar de waterval van Coo.
Daar moest ik onwillekeurig aan denken toen we vandaag, tijdens onze omzwervingen
doorheen het zuidelijke Zwarte Woud even over de Zwitserse grens terecht kwamen
bij de Rheinfall in Schaffhausen. Daar hebben we ook allemaal ook wel ooit van
gehoord, tijdens de les aardrijkskunde bijvoorbeeld, en als je er dan in het
echt bij staat, dan blijkt dat toch van een net iets ander kaliber te zijn. We
hebben een flinke wandeling gespendeerd aan het bekijken van het natuurfenomeen
langs beide kanten van de Rijn en met een vol geheugenkaartje zijn we terug in
het hotel aanbeland vanavond. Het opzet van deze dagelijkse blog vraagt maar om
één foto, en eigenlijk vinden we dat in
dit geval jammer en zeer beperkend. Deze plaat geeft volgens ons best goed weer
hoe indrukwekkend het allemaal wel was, maar van uit vele andere standpunten
was dat ook zo. De keuze was weer moeilijk, en het toeval speelde weer een
grote rol.
Na de drukte van gisteren zijn we vandaag toch maar de
motorclub achterna gereisd naar het Zwarte Woud. Vriendelijke mensen zijn dat
wel, die Zwarte Wouders. Overal hangen borden, bordjes, lichtreclames en andere
billboards om ons welkom te heten. Willkommen van hier en willkommen van
ginder bikers willkommen !!!De meest
originele vonden we in Oberharmersbach waar ze zowaar een hele openlucht
hotelkamer voor ons langs de straat hadden gezet. Dat de meubels enigszins
buitenmaats waren kon Josee niet tegenhouden de pot eens te proberen.
Het zijn drukke dagen. De medeclubleden van onze motorclub
zijn deze morgen vertrokken naar het Zwarte Woud. De medeclubleden van de
fotoclub hadden vandaag een leuke mogelijkheid tot interessante fotos bij de
koningsschieting van de plaatselijke gildes. Maar in huize Schrijvers moest
alles wijken voor het communiefeest van Jefke, de enige recht-in-lijn
voortzetter van de familienaam. De fotos heb ik uiteraard al een hele tijd
geleden gemaakt, en de collage in photoshop ook. Maar het hoort natuurlijk dat
je dat niet naar buiten brengt vóór de grote dag. Vandaar dus dat we vandaag
onze kleinzoon graag laten fungeren als fiere feesteling en onderwerp van de
upload van de dag.
We hadden met de leden van de fotoclub afgesproken deze
avond aan nachtfotografie te gaan doen in Geel. Het weer zag er echt niet goed
uit toen ik rond half negen vertrok naar de parking van het OC waar we
afgesproken hadden. Met zn drieen hadden we het er, tegen beter weten in
eigenlijk, toch op gewaagd, maar na een beetje ronddrentelen en afwachten was
ik de eerste om de knoop door te hakken en te konstateren dat het eigenlijk
geen zin had. Terug naar huis dan maar. Voor mijn dagelijkse foto had ik wel
mijn hoop gesteld op dat gebeuren, maar toen ik thuis de oprit opdraaide kreeg
ik al meteen een alternatief. Aan het einde van de regenboog vind je een pot
goud, volgens het gezegde... welnu het ultieme bewijs dat dit een mythe is
diende zich zo maar gratis aan. Ik heb door het open raampje van de wagen snel
een foto gemaakt om voor altijd aan te tonen dat er aan het einde van de
regenboog een frituur staat. Eigenlijk had ik dat als goede Belg al eerder
moeten weten
Ik was deze morgen weer eens onderweg naar de vogelkijkhut
maar ik ben er niet geraakt deze keer. Enkele honderden meters voor ik er zou
aankomen was er opvallend veel bedrijvigheid in een wei langs de
Koningshoefsedijk. Enkele geparkeerde wagens, de nodige fietsen, een lichte
vrachtwagen, en in de verte kon ik mensen zien lopen met gele t-shirtjes daar
was iets te doen !!! Mijn gezonde nieuwsgierigheid dwong me er toe de fiets even
aan de kant te zetten om poolshoogte te gaan nemen. Er bleek ook nog een hele
kudde jongelui in het gras te zitten en een 15-tal fladderaars van een ander
kaliber dan deze welke ik meende te gaan fotograferen aan de Kattesteertvijver.
De gele t-shirtjes zaten rond de bovenlichamen van enkele leden van het team
van het Roofvogelhof uit Herselt. Die waren naar hier gekomen om de leerlingen
van een Geelse school op deze mooie dag in open lucht te onderwijzen over hun
passie, roofvogels, de kweek, het africhten, de verzorging, de jacht en alles
daar om heen. Als beleefde jongen vraag je dan of je even mag meeluisteren en,
veel belangrijker, of je eventueel enkele fotos mag maken. Dat was geen enkel
probleem
Ik heb al enkele malen een roofvogelshow mogen meemaken en als je geluk hebt
sta je dan niet op de 7de rij, maar zelfs dan is het meestal
onmogelijk fotos te maken zonder ongewenste rommel op de achtergrond. Dat was
vandaag wel even anders. Ik kon prachtige close ups en actiefotos maken van
buizerds, valken, uilen, oehoes en noem maar op, alles in de vrije natuur, een
onverwachte buitenkans mag je wel zeggen.
Toen deze jonge man en zijn vogel samen iets meenden op te merken had ik
gelukkig de camera precies op de goede plek gericht, en mijn rechter wijsvinger
zat net los genoeg om die twee blikken in één foto te krijgen. J
Als je weet waar je moet kijken kun je dezer dagen van uit
de vogelkijkhut aan de Kattesteertvijver langs de Koningshoefsedijk zien hoe
een fuutenvrouwtje als zorgzame toekomstige moeder op een nest eieren zit te
broeden. Echt fotorijp is de situatie niet want ze heeft haar plekje goed
gekozen, behoorlijk verscholen in het riet. Telkens als ik die kant op fiets ga
ik er een kijkje nemen en ben zeker niet de enige die de ontwikkelingen volgt
daar. Het probleem van de fietsende fotograaf is dat die meestal geen plaats
heeft om een heel arsenaal aan superzoomlenzen mee te sleuren. Toen we vandaag,
onderweg van Lommel naar huis, in de buurt passeerden met de wagen zag ik de
kans schoon om, gewapend met de 300 mm en de 1,4 extender er op, een half
uurtje aan birdwatching te gaan doen. De normale vijverpopulatie passeerde
voorbij de lens: de immer aanwezige aalscholver, diverse soorten eenden,
meerkoetjes, een statige zwaan en uiteindelijk liet papa fuut zich ook even
zien. Leep als ie is bleef ie evenwel de hele tijd net buiten bereik. Eén keer
kon ik hem toch te pakken krijgen en mijn eerste fuut van het jaar is
geschoten wacht maar tot die jongen uit komen, dan volgen er nog
Wat is het toch fijn als de weergoden goedgezind zijn. Ik
durf veronderstellen dat wij niet de enigen waren die van deze mooie zondag
genoten hebben. Opvallend hoeveel wandelaars en fietsers wij vandaag ontmoet
hebben tijdens de tocht die wij in het vennengebied ten noorden van Turnhout
ondernomen hebben. Maar ook onderweg er naar toe zagen wij massas motorrijders,
het verkeer ophoudende zondagsrijders, toeristen , in de stad liepen de dames
er luchtig en fleurig gekleed bij de terrasjes zaten eivol en iedereen had een
kamerbrede glimlach opgezet. Zelfs de natuur zag er net iets beter uit dan in
de voorbije grijze en koude dagen. En deze jongen heeft tijdens dit soort
omzwervingen natuurlijk altijd zijn fototoestel bij de hand om al die
schoonheid vast te leggen. Het Peerdsven heeft er al in tijden niet zo goed
uitgezien het is lente joechei !!!
Ik heb deze middag heerlijk op mijn terras gezeten in het
gezelschap van het meest bekende product van de firma Moortgat. Tussendoor
kwamen de twee ondertussen bijna huispoezen geworden verwilderde zwerfkatten
regelmatig poseren binnen schootsafstand van mijn 300 mm en tussen het nuttigen
van het hemelse vocht en de hoestbuien door kon ik dus zonder al te veel moeite
het geheugenkaartje van de Eos vullen met close ups en andere shots van de nog
steeds niet aanhaalbare schoonheden. Deze opname vind ik zelf bijzonder
geslaagd. Mijn grote dank gaat weer naar de firmas Adobe en Nik voor
respectievelijk het programma Photoshop en de collectie filters, en uiteraard
naar de Duvel voor de inspiratie.
De werken aan de noord-zuid verbinding rond Kasterlee zijn
nog in volle gang maar vandaag werd de nieuwe fietstunnel onder de kruising met
de Lichtaartse weg alvast opengesteld. Ondanks de verkoudheid wilde ik dat toch
met eigen ogen gaan bekijken en we zijn dan ook tot daar gefietst om bij de
eersten te zijn die gebruik konden maken van de nieuwe veilige oversteek of
moeten we hier zeggen ondersteek? J
Uiteraard kon ik het niet laten even af te stappen om het vrouwtje te fotograferen
toen ze er op de terugweg uitgereden kwam. Snel weer naar huis daarna want de
slijmen en het gehoest en gerochel begonnen in steeds hogere mate de fun te
bederven. Doodmoe en kletsnat van het zweet ben ik dan maar weer terug in de
zetel gaan liggen, wachtend op beterschap.
Elke fotograaf weet dat, als je een onderwerp fotografeert
uit een niet voor de hand liggende of afwijkende positie, er vaak opvallende en
interessante beelden te voorschijn komen. Naar originele standpunten zijn we
dan ook konstant op zoek. Vogelperspectief, kikkerperspectief er zijn al wat
namen bedacht voor enkele typische voorbeelden. Ik ben er zelf ook niet vies
van, als ik het nodig vind, even plat op de buik te gaan om iets van uit een
laag standpunt te fotograferen, maar vandaag was dat niet eens nodig. Ik hoefde
niet naar beneden, mijn onderwerp was naar boven gekomen. De tulpen die het
kerkplein sieren vóór het OC op het kerkplein in onze gemeente staan in een
meterhoge bloembak en een simpele knieval volstond om een prachtige lucht op de
achtergrond te zetten.
