een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
29-12-2018
29 december Geocachekerstboom
Al de tijd dat de kerstman verbleef in zijn huis in Aarschot stond er naast de zetel een kerstboom die helemaal niet versierd was. Men vroeg zich wel eens af waarom. Vandaag kwam het antwoord. Een van de hobby's van de kerstman is geocaching, dat is een soort digitale schattenjacht. Een van de mogelijke en erg gemakkelijke zoekmogelijkheden is dat je naar een event ( een bijeenkomst ) gaat dat door een mede-geocacher georganiseerd is. Je bepaalt een datum, een tijdstip en je geeft de coördinaten van de locatie aan. De deelnemers hoeven dan alleen een logboek te tekenen om dat als een gevonden cache te beschouwen. De kerstman had naast het logboekje ( ook op de foto ) bedacht dat elke cacher dan maar een kerstbal in de betreffende boom moest hangen om na het event een geocachekerstboom te zien. Geef toe... de boom ziet er prachtig uit toch?
Uiteraard is de kerstman er voor iedereen. Zowel grote mensen als kinderen mogen op kadootjes rekenen in deze tijd van het jaar. Toch krijgt de kerstman bijna alleen maar kinderen bij zich op bezoek in het huis. Papa's, mama's en grootouders zijn meestal ook wel in de buurt, om de smartphones te bedienen bijvoorbeeld, en het jonge volkje komt dan tot bij de kerstman in de stoel. Jong, jonger, jongst... onze jongste bezoeker vandaag was 5 weken en natuurlijk vond de kerstman dat geweldig. De ho ho hoooo die meestal uit volle borst weergalmt als de kerstman weer een jeugdige fan naast zich krijgt was dit keer net iets meer ingehouden maar daarom niet minder gemeend.
Een reportageploeg van de TV-zender ROB kwam vandaag ook langs in het huis van de kerstman. Het ging allemaal heel vlot. De kinderen die toevallig net bij de kerstman op de zetel zaten werden ook bij het interview betrokken en een enkele keer vond de presentator even geen antwoord op de gevatte reacties... Benieuwd wat er de uitzending haalt... Het vrouwke had natuurlijk mijn camera in aanslag.
Bij het jonge volkje, in het bijzonder het vrouwelijk gedeelte is er maar één ster in het huis van de kerstman en dat is niet de kerstman zelf. Phaido is de grote trekpleister en ieders lieveling. De klasjes die vorige week op bezoek kwamen doken er soms met z'n twintigen bovenop voor ze ook maar in de gaten hadden dat er een kerstman in de zetel zat en sedertdien gaat dat maar verder... De kerstman hoeft niet eens meer in zijn zetel te zitten, de dametjes komen toch wel naar het podium. Phaido is the king of the house...
Het lijkt een herhaling van de vorige dagen. Tegen de verwachtingen in was het ook vandaag weer erg druk in het huis van de kerstman en ik ben nauwelijks, of beter gezegd, niet aan fotograferen toegekomen. Geen nood echter want ik had als reserveplan altijd al in mijn achterhoofd zitten dat ik zoals ieder jaar een foto wilde maken van onze Lichtaartse kerststal. Vandaag zijn we daar dus gestopt, nauwelijks 500 m voor we thuis waren. Ik haalde camera en statief uit de wagen, had een leuk standpunt gekozen en net toen ik de eerste foto wilde maken ging, floep, plotsklaps het licht uit... 10 uur. Na 10 uur hoeft dus niemand meer de kerststal te zien of te fotograferen... Geen nachtvogels bij de plaatselijke bestuurslui blijkbaar. Daar sta je dan.
Ik heb dan maar, van de nood een deugd makend, de kerstverlichting richting Kasterlee gefotografeerd. Dat de maan mooi midden boven een van de bomen stond en dat er enkele auto's zo vriendelijk waren uit alle richtingen voorbij te komen en lichtstrepen achter te laten vond ik mooi meegenomen. Dit is de enige foto die ik vandaag gemaakt heb.
Misschien komt er in de loop van de volgende dagen nog wel een kerststal voorbij... hoewel ik redelijk gefrustreerd ben achter gebleven... 10 uur... man, man, man, waar halen ze het... meestal begin ik dan pas goed wakker te worden...
Kleindochter Julie, die in het huis van de kerstman figureert als de elf Juls is gebeten door de dansmicrobe. Ze zit ondertussen in het één na laatste jaar kunstacademie en wie kan dan beter de dansgezinde kinderen een workshop aanbieden dan zij...
Het is verbazend om te zien hoe snel de meestal erg jonge meisjes de moeilijke sequenties van opeenvolgende bewegingen oppikken als ze een dansje instuderen. Na een halfuurtje stap voor stap naar een geheel toewerken konden de dametjes op het podium aan de papa's en mama's tonen wat ze geleerd hadden. Applaus !!!
Deze zondag vlak voor Kerstmis leek ons een prima datum om te brunchen met iedereen die de kerstman welgezind is en uiteraard ook met de volledige familie. Een optreden met het aanwezige familie talent hoorde daar uiteraard ook bij.
Daar bleef het niet bij qua inzet want toen het daarna even druk werd gingen enkele prachtige familie-dames er meteen vol tegenaan om iedereen van de nodige verfrissingen te voorzien en de terugkomende lege glazen weer in schenkbare toestand te brengen.
