een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
24-12-2018
24 december Dansworkshop
Kleindochter Julie, die in het huis van de kerstman figureert als de elf Juls is gebeten door de dansmicrobe. Ze zit ondertussen in het één na laatste jaar kunstacademie en wie kan dan beter de dansgezinde kinderen een workshop aanbieden dan zij...
Het is verbazend om te zien hoe snel de meestal erg jonge meisjes de moeilijke sequenties van opeenvolgende bewegingen oppikken als ze een dansje instuderen. Na een halfuurtje stap voor stap naar een geheel toewerken konden de dametjes op het podium aan de papa's en mama's tonen wat ze geleerd hadden. Applaus !!!
Deze zondag vlak voor Kerstmis leek ons een prima datum om te brunchen met iedereen die de kerstman welgezind is en uiteraard ook met de volledige familie. Een optreden met het aanwezige familie talent hoorde daar uiteraard ook bij.
Daar bleef het niet bij qua inzet want toen het daarna even druk werd gingen enkele prachtige familie-dames er meteen vol tegenaan om iedereen van de nodige verfrissingen te voorzien en de terugkomende lege glazen weer in schenkbare toestand te brengen.
Na een erg drukke dag alweer kon ik deze avond ook eens vrij van andere verplichtingen achter mijn camera aanlopen tussen het publiek in het huis van de Kerstman. Er was een optreden gepland van twee dames die zich samen "Stamp" noemen en omdat ik behoorlijk wat ervaring heb met het inregelen van geluidsinstallaties en dergelijke werd dat deel van het programma nog mijn verantwoordelijkheid, maar na de soundcheck kon ik fotograferen naar hartelust.
Het is een lichte obsessie geworden maar fotograferen zonder flitslicht is iets waar ik me de laatste tijd meer en meer toe beperk. Ik wil de grenzen van de mogelijkheden van mijn 5D Mk IV blijven aftasten. Ik weet ook wel dat je met 16 mm sowieso een vrij grote scherptediepte krijgt en dus wilde ik van achter een deel van het publiek eens checken hoe ik dat in de praktijk kon toepassen. Stap één was de sluitertijd vastzetten op 1/100ste sec. Verder heb ik de camera zijn zin laten doen en kwamen we tot deze resultaten: 16 mm - f 3,2 - 1/100 - ISO 6400.
Het was me het dagje wel in het huis van de kerstman. Toen we vanmorgen aankwamen rond half elf was het er al redelijk druk en al meteen kregen we daar bovenop enkele klasjes op bezoek. Phaido vindt dat meestal wel leuk, maar als ze zich met z'n twintigen boven op hem storten is het voor onze arme schat toch afzien vrees ik. Hij heeft het overleefd, net als de kerstman die naast het jonge volkje tussendoor ook weer enkele mama's en oma's op de schoot kreeg. In de loop van de namiddag was het weer van hetzelfde laken een broek en dan kwam de avond nog.
Het wordt een beetje een jaarlijks fenomeen in menige centrumstad... tijdens de kersttijd komen hele hordes verlichte en versierde tractoren in stoet door de straten. Vandaag was het weer de beurt aan Aarschot en natuurlijk kwamen ze voorbij het huis van de kerstman. De kerstman zelf is een tijdlang naar buiten gegaan om van op een van de verhoogjes enkele beelden te schieten. Daarna moest ie zich snel weer naar binnen reppen want de massa's wilden na de laatste tractor ook allemaal in het huis zijn met lange wachtrijen voor een fotomoment tot gevolg. Het is een erg lange en late dag geworden...
Dit is één van de tractoren, eentje die zich als trein verkleed had.
In de loop van een alweer erg drukke dag, met o.a. een bezoek aan de markt en weer enkele klasjes die op bezoek kwamen had ik al wat interessante foto's geschoten. Maar toen kwam fotovriendje Alex op bezoek met zijn vrouwke. Uiteraard had die ook zijn toestel bij en hij heeft enkele beelden kunnen vastleggen die ik zelf veel leuker vind, niet alleen omdat ze zoals steeds dik in orde zijn van kwaliteit maar ook en vooral omwille van de inhoud. Alex kon namelijk precies het moment vatten dat twee dames mij aanvielen... Ik moest onwillekeurig denken aan een oude Mel Brooks film waarin de iconische uitspraak zit:" It's good to be the king..."
Ik heb een kadootje gekregen. De mama van een van mijn jonge bewonderaars bracht deze supermooie zelf-gehandwerkte mini kerstman voor me mee. Los van het feit dat ik dat zeer lief vond en dat ik me realiseer dat dit een uniek stuk is heb ik er vandaag ook een nuttige meerwaarde aan kunnen geven. Ik moest namelijk even de deur uit om wat met de kerstmobiel door Aarschot te tuffen en daarna ook nog om een optreden te doen met de familie van de kerstman in een tent op de grote markt, en nu kon ik mijn kleine alter ego in de zetel zetten. Het vrouwke vindt dat ie zeer gelijkend is maar ik denk dat de kinderen er toch niet ingetrapt zijn...
Alweer een dag Huis-van-de-kerstman achter de rug en alweer thuisgekomen met een geheugenkaartje vol met opnames van de setting waar we de voorbije drie dagen ook al naar keken. Tijdens een zeldzaam moment dat er geen kinderen, oma's of mama's naast op op me zaten heb ik vandaag toch ook naar andere beelden gezocht. Die zijn er uiteraard zat, het huis is grooooot... en er is veeeeel te zien. Deze old-timer bijvoorbeeld vond ik best leuk om te tonen hoewel het niet gemakkelijk was om er mijn volslanke krakende oude lijf in te wringen.
Ik ben er vrijwel zeker van dat het nog niet eerder gebeurd is dat er drie dagen na elkaar op deze pagina's een foto voorbij kwam van dezelfde setting op dezelfde locatie. Dit is nu eenmaal de habitat waarin wij ons dezer dagen bevinden. De Kerstman krijgt bezoek en zo ongeveer iedereen wil op de foto.
Vandaag kwamen er veel klasjes voorbij. Klasjes van kleuters, klasjes van 10-jarigen of daar-omtrent en klasjes van pubers. Die laatste categorie vindt de Kerstman eigenlijk het leukst. Je verwacht het niet, je weet zeker dat die groep het verhaal rond de Kerstman moeiteloos kan doorprikken maar ze doen dat niet... meer nog, hoe meer de Kerstman zijn verhaal vertelt, hoe meer zij daarin meegaan. Misschien helpt de aanwezigheid van de kersthond ook wel een beetje want vooral de dames uit het gezelschap voelden zich geroepen om met Phaido in een knuf-knuf relatie te gaan. Kerstman jaloers??? Mwah... beetje...
Dit is dezelfde locatie als gisteren, het is waar, maar ik ben vandaag ook nauwelijks ergens anders geweest. Het was de ganse dag zo druk, met zoveel kindjes en grote mensen op de sofa naast en op de kerstman dat er echt geen andere fotomogelijkheden voorbij kwamen.
Pas toen in de loop van de avond zoon Michael even op bezoek kwam met zijn gezinnetje en met de nieuwe familiewoef Jul hebben we toch nog even tijd gevonden om enkele gezinsfoto's te maken maar ook om Jul voor de eerste keer te laten kennis maken met de kerstman.
Dit is de habitat waarin wij ons de komende tijd meestal bevinden, de bank waar de kerstman zijn kleine maar soms ook grote vriendjes en vriendinnetjes ontvangt. Dat Phaido helemaal op de voorgrond staat is geen toeval want die is een belangrijk onderdeel van het gebeuren.
Nu de gang van zaken naar normaal is omgeschakeld in het huis van de kerstman, na die twee late en zware openingsavonden, bestaat de dag uit een langgerekte aaneenschakeling van fotoshoots... op de foto met de kerstman en/of zijn hond, ik zou niet weten wie er het meeste succes heeft. Occasioneel neemt de kerstman zelf ook eens iets of iemand in beeld of is er een medebewoner - Dreeke of het kerstvrouwke - die de camera van de kerstman ter hand neemt om een en ander vast te leggen.
Vanavond was het de officiële opening van het huis van de kerstman in Aarschot. Eerder vandaag waren we evenwel ook al in Hoevezavel, het zorg tehuis waar we al lang als vrijwilligers aan de slag zijn en we wilden de bewoners ook daar graag verblijden met onze Kerstman-aanwezigheid. We kregen ook meteen een vraag om een foto te maken voor de frontpagina van De Klepperman, het tijdschrift van de Lommelse zorg tehuizen. Het idee was een bewoner, een vrijwilliger, een verpleger en iemand van de technische dienst samen in beeld te brengen terwijl ze naar een vuurstokje kijken als symbool voor samen verder naar 2019.
Een neutrale achtergrond vinden lukte vrij makkelijk in de kelder, de geschikte modellen samen krijgen ook. Dan volgden er veel proefopnames om de goede instellingen te vinden om zowel de sprankels van het vuurstokje als de impact daarvan op de gezichten van de vier figuranten te pakken te krijgen. Uit de vele shots koos ik voor dit beeld. Het is niet echt het oorspronkelijk idee want ik had eigenlijk gevraagd om naar het vuurstokje te kijken en dit was een van de weinige opnames waar ze dat niet deden maar naar de camera... jammer, maar bij al die andere, ook aanvaardbare shots, waren de ogen nooit bij allen open of herkenbaar en daarom koos ik vandaag toch maar voor dit beeld.
De eerste dag van Santa in zijn gloednieuw verblijf in Aarschot, eigenlijk was het nog maar de pre-opening, maar de sponsors, unizo en voka hebben ook hun rechten natuurlijk en dus was het vandaag een privé aangelegenheid voor heeeeel veeeel schoon volk. Gwendolyn, toekomstige burgemeester van Aarschot wilde graag even een selfie maken met de kerstman, ja natuurlijk kan dat, daarom zitten wij hier... maar ik wilde ook een tegenprestatie... ondanks de moeilijke lichtomstandigheden schoot schoonbroer Dreeke dit beeld van ons beiden. Na het officiele gedeelte had de kerstman zijn gala-pak al aan de kapstok gehangen ( veel te warm ) en zijn werkpak aangetrokken... tenslotte moeten er van af nu duizenden en duizenden pakjes worden afgeleverd he...
Ik had de groothoek 16-35 op mijn toestel gezet tijdens de dagelijkse wandeling. Om nog iets te vinden in de Smallebroeken dat ik nog niet gefotografeerd heb hoef ik eigenlijk al lang niet meer te hopen, of het zou een en andere toevallige ontmoeting moeten zijn. Een beetje spelen met al dan niet alternatieve beelden en camerastandpunten is ook leuk natuurlijk en zo kom ik toch telkens weer thuis met enkele shots die de kwaliteitstoets doorstaan. Paarden, koeien van op zeer korte afstand met de typische vervormingen, planten, details ( ook met de groothoek idd. ), lichtstralen, bewegende kamera ... noem maar op, ik verveel me zelden.
Een eindje in het bos, maar toch zichtbaar vanop de weg, hadden we al een tijdje een kegelvormig takkenbouwwerk gezien, alsof iemand een indianen-tipi had willen bouwen. Ik vermoed dat kinderen uit de buurt dit in elkaar geknutseld hebben om als tent of clubhuis te dienen of zo want er waren aan de buitenkant ook restanten van ooit aangebrachte blader- en dennennaaldenbedekking. Vandaag ben ik het bouwsel eens nader gaan bekijken en ik heb het gefotografeerd van binnen uit. Ik heb de camera met de lens recht omhoog op mijn fototas gelegd om zo de takken-stralen te fotograferen. De zelfontspanner op 10 seconden, afdrukken en snel uit beeld lopen... Ik heb het enkele keren opnieuw moeten doen en de camera tekens een beetje verleggen om de top mooi centraal te krijgen. Dit is het nauwelijks bijgesneden beeld.
Meestal heb ik alle dagen wel iets blog-waardigs op mijn geheugenkaartje, zo ook vandaag. Eigenlijk had ik een andere foto in gedachten om te tonen en te bekommentariëren. Maar mijn keuze voor dit beeld werd getriggerd tijdens een avondje Zonneputteke in Zoersel. Elke tweede dinsdag van de maand komt daar een gerenommeerde fotograaf iets vertellen rond onze gemeenschappelijke hobby. Ik hoorde daar weer eens voorbij komen dat scherpte niet het hoofdcriterium mag zijn om een foto te beoordelen, iets waar ik eigenlijk al lang van overtuigd ben. Het onderwerp en het verhaal zijn minimaal even belangrijk en daarom koos ik deze keer alsnog voor een foto die eigenlijk niet helemaal scherp is. Maar ik vind dit wel een erg leuk beeld en sta me toe ... als je dit op een gewoon computerscherm bekijkt moet je al fotografenogen hebben om je aan de onscherpte te storen.
Het was eigenlijk toevallig dat we gisteren tijdens een etentje al grappend afspraken dat we, al was het maar om nog eens te proeven hoe een iets langere busrit smaakt, vandaag naar Leuven zouden gaan met De Lijn om daar wat foto's te gaan oogsten. Ik had het redelijk goed voorbereid en uit een geocachezoektocht had ik 33 mogelijke fotolocaties geplukt.
De reis duurde behoorlijk langer dan dat we er met de wagen over zouden gedaan hebben. Daarbij was er zowel bij de heenrit als tijdens de terugreis een behoorlijke vertraging. Daartegenover staat dat we met de wagen ook nog naar parking hadden moeten zoeken ( en betalen ) ... Ik ben nog steeds geen onvoorwaardelijke openbaar vervoer fan, maar gezien de mogelijke kortingen voor senioren sluit ik zeker niet uit dat ik me nog wel eens meer op deze manier naar interessante plaatsen zal begeven...
We waren net voor het donker werd in Leuven en tijdens de wandeling van het station naar het stadhuis, van waaruit we onze foto-tocht wilden starten, kwamen er al enkele zeer onwelgekomen druppels naar beneden. We konden wel al een en ander schieten maar toch moesten we al even gaan schuilen in een fiets parking. Daarna konden we het stadhuis ook te pakken krijgen in ongeveer droge omstandigheden en toen we in de buurt van de oude markt kwamen moesten we weer gaan schuilen in een drankgelegenheid. Godzijdank zijn die er nog steeds in veelvoud in die omgeving. Daar buitengekomen was een natte Oude Markt een wow-onderwerp dat je nauwelijks ooit zonder hinderende massa's studenten kunt fotograferen, vandaag dus wel, en daarom vind ik dit kerst-blauwe-uurtje-beeld van deze locatie wel heel bijzonder.
Gisteren avond waren we met ons vriendenclubje samen op het verjaardagsfeestje van Ivo. Toevallig kwam daar ter sprake dat er vandaag in het plaatselijk woonzorgcentrum De Witte Bergen een kerstmarkt zou doorgaan... Meer nog, Martine en Thierry, ook op het feestje aanwezig, zouden we er kunnen vinden op een van de verkoopsstandjes. Reden genoeg om er deze morgen eens naar toe te trekken. Martine is trouwens een gerenommeerde koekjes en andere cupcakes bakster en wij wilden de organisatie graag steunen door enkele versnaperingen mee naar huis te nemen. Dat lukte wonderwel. Op bijgaande foto zie je hoe een blije Josee de gescoorde lekkernijen in haar tas laat deponeren door Martine. Thierry zit het allemaal aan te zien een beetje op de achtergrond en ik voelde mijn portefeuille al omhoog kruipen toen ik afgedrukt had want ik moest dat ook nog allemaal afrekenen.
Het vrouwke houdt van engeltjes. Ik mag aannemen dat dit is sedert ze mij heeft ontmoet. Hoewel... ze verzamelt, spaart en koopt figuurtjes die eigenlijk met mijn voluptueuze vormen nauwelijks overeen komen. Nu het hele huis blijkbaar hoort versierd te worden in een soort kerstsfeer en daar ook engeltjes bijhoren is het hek helemaal van de dam. Engeltjes alom... De hele verzameling zweeft tegenwoordig rond in onze woonkamer. De antieke kast die we uit het huis van Joep en Leentje als aandenken een plaatsje hebben gegeven is ook onder de engeltjes bedolven.
Fototechnisch gezien had ik het moeilijk om de witte engeltjes te laten contrasteren tegen de witte watten-kunstsneeuw... vandaar dat ik er voor gekozen heb die kunstsneeuw maar een beetje grijzer te maken.
De Sint is weer terug naar Spanje en dus mag het nu volgens de puristen. Bij ons in het dorp houden ze zich aan de regels. De 7de december wordt de kerstverlichting feestelijk op ons los gelaten. De fanfare zorgt voor een luidruchtige march langsheen alle van honderden en honderden lampjes voorziene bomen en als alles flikkert, glimt en functioneert dan is er een gezellig samenzijn op het kerkplein.
De weergoden waren het evenement niet erg goed gezind dit jaar. Het regende de hele tijd en pas toen het drankverbruik op het kerkplein op gang kwam werd het bij wijlen droog. De opkomst was dan ook niet erg groot deze keer. Ik heb even genoten van enkele gratis natjes maar ik heb er toch ook aan gedacht de camera even op statief te zetten om een aandenken van de gebeurtenis vast te leggen.
Ik heb vandaag eens gekozen voor een collage, vier foto's voor de prijs van één.
We hadden in de loop van de voormiddag onze halfjaarlijkse afspraak bij de tandarts en als je dan toch in de buurt bent ga je nog links en rechts op bezoek, Josee wilde ook nog even naar het kerkhof om te bekijken of het geen tijd werd om het bloemstuk weg te halen op het graf van Leentje en Joep. Uitgebloeid heeft het geen functie meer. Honden zijn daar niet toegelaten dus bleef ik buiten de poort met Phaido. Terwijl die rondsnuffelde en deed wat de meeste honden doen had ik tijd om met een geïnteresseerde fotografenblik rond te kijken. Dit soort fietsstalling heeft menige fotograaf al verleid, als je van vormen, herhalingen, architectuur houdt zijn dit interessante objecten. Ik heb er ook al meermaals op staan te kijken maar meestal was er ergens wel een imperfectie, een scheef onderdeel, een gevandaliseerd of verkeerd geplaatst stuk... hier leek alles evenwel helemaal perfect. Ik heb dan ook een hele reeks foto's geschoten.
Heel even wil ik tussendoor een van de wijsheden meegeven die ik uit de fotoclub meegekregen heb: "Er is een verschil tussen een reeks foto's en een fotoreeks". Ik speelde met het idee deze foto's als reeks te presenteren en dan beperk je je tot de essentie. Zo kwam ik tot een selectie van vier foto's. Frontaal, zijkant, schuin links en schuin rechts... Als je er één weghaalt is de reeks gebroken. Voor deze blog heb ik die dus voor één keer eens in een collage samengevoegd.
Kerstverlichting alom dezer dagen. Ook bij het sterrenrestaurant De Pastorie op zo'n 200 m van onze voordeur hadden ze lampkes in de bomen gehangen, het was me al eerder opgevallen. Het voornemen om daar eens een avondfotografiesessie aan te wijden heb ik vandaag in de praktijk gebracht. Ik ben tot daar gewandeld, heb statief met camera op de stoep gezet voor de ingang en met de groothoek en een lange sluitertijd kon ik enkele mooie beelden schieten. Ook hier was er een konflikt - of moeten we zeggen samenwerking? - tussen het warme licht van de gele straatlampen en het iets koudere licht van de kerstlampjes. Die gele gloed vond ik helemaal niet storen, integendeel.
