een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
12-01-2020
12 januari Bruinkoolwinning
We waren op weekend geweest in de Eifel, twee nachten met half pension, en op zondagmorgen moet je dan het hotel verlaten. Liever dan recht naar huis te rijden wilden we nog een of andere bezienswaardigheid gaan bezoeken en na enig overleg besloten we de bruinkoolwinningen eens nader te gaan bekijken. Enkele telefoontjes naar Bert, een mede-fotoclublid volstonden om wat tips, adressen en coordinaten te krijgen en zo konden we gericht op pad. Helaas verslechterde het weer zienderogen en we hebben onze voorziene tour sneller dan gewenst moeten afbreken maar toch hadden we al enkele uitzichtpunten bezocht en wat foto's gemaakt. Om eerlijk te zijn werd ik behoorlijk overdonderd door de grootschaligheid waarmee daar enorme littekens in het landschap worden gemaakt. Deze foto is gemaakt bij een dagwinningsgebied, een diepe groeve van, naar ik schat, 2 km bij 1 km. De centrale waar meteen electriciteit wordt gemaakt met de afgeschraapte bruinkool - zo ongeveer de meest vervuilende brandstof die je kunt bedenken - krijg je er gratis bij.
Als ik bedenk dat de zogezegde schone energie om de zero emission electrische auto's aan het rijden te krijgen o.a. op deze manier wordt geproduceerd... daar zakt mijn broek dan van af... Ik zal wel met een schone Diesel blijven rijden.
Uitstekend wandelweer vandaag hier in de Eifel. We hebben er dan ook uitgebreid van geprofiteerd. Er staan meerdere tienduizenden stappen op de teller, de nodige gevonden geocachen op het palmares en het werd een vruchtbare fotodag. Zo ontmoetten we in de loop van de namiddag een herder die samen met zijn honden een grote kudde schapen hoedde langs het fiets- en wandelpad, vlak bij een drukke verbindingsweg. We hebben een tijdje met de man gepraat en na afloop heb ik ook nog even mijn toestel op 'm gericht.
Ik had thuis gevochten tegen de opgave van GC39QE6 Bibberkalt. Ik moest een, voor mijn doen, moeilijke origami vouwen en na enkele uren sukkelen en wat hulp kon ik eindelijk de coordinaten aflezen of vlakken die nu langs alkaar kwamen te liggen. Om de cache ook daadwerkelijk te gaan oppikken op de berekende plaats waren we speciaal een stuk omgereden op weg naar een relax-weekendje in de Eifel. Ergens in de Hoge Venen lag ie op ons te wachten... en daar ligt ie nog steeds... we hebben hem niet gevonden. Gelukkig heb ik ondanks alle frustratie toch enkele keren het fototoestel boven gehaald om wat van de omgeving vast te leggen zodat ik tenminste iets over houd aan deze passage in de Hoge Venen.
Voor alle duidelijkheid, dit is geen foto die ik vandaag heb gemaakt, ik heb vandaag helemaal niet gefotografeerd trouwens, behalve misschien een niet voor deze blog geschikte foto die te maken had met een geocache mysterie.
Met dit k****weer heb ik zowat de ganse dag voor de computer gezeten, bezig met de mogelijke projecten voor de fotoclub en ons salon voor volgend jaar. Wat de audio visuele projecten betreft hou ik twee mogelijkheden over, een reeks over Lichtaart, mijn dorp of iets over een van mijn mooiste herinneringen nl. de reizen naar het zuidwesten van de Verenigde Staten en de oker-bruin-gele kleuren van de rotsen, de landschappen, de parken, de canyons en dan zelfs nog meer specifiek Antelope Canyon in de buurt van Page Arizona. Ik was er twee keer, de eerste keer tijdens een geleid bezoek met gids en de tweede keer had ik een fotografen permit gekocht en mocht ik vrij fotograferen onder in de canyon zonder rekening te moeten houden met tijdsdruk en opdringerige mede-toeristen.
Vandaag heb ik uit de vele foto's die ik daar gemaakt heb alvast een pre-selectie van een dertigtal beelden gemaakt die ik in elkaar ga laten overvloeien op een aangepast muziekje. Of het nu Lichtaart wordt voor het salon of Antelope Canyon... dit project werk ik sowieso af en ik ben er van overtuigd dat het erg mooi kan worden. Ik toon alvast één foto.
Ook in huize Pol & Josee is de kerstversiering weer weggehaald. Vandaag gingen de laatste groene takken, ballen, lichtjes, sterretjes, engeltjes, slingers en andere kerstattributen weer voor 11 maanden de berging in. Toch heeft het vrouwke blijkbaar iets over het hoofd gezien. In een hoekje, naast de open haard vond ik nog een sneeuwmannetje dat de opruim-ronde overleefd heeft. Ik heb er de camera voor gezet op statief om zo dit klein stukje woonkamergezelligheid alsnog te delen... en misschien leest het vrouwke deze blog ook wel zodat de sneeuwman toch nog bij zijn vriendjes kan gaan rusten.
Na de hectische decembermaand en de opgestapelde vermoeidheid die de eerste dagen van januari pas naar boven kwam lijkt het er op dat we stilaan weer de oude aan het worden zijn. Om er helemaal bovenop te geraken ben ik deze namiddag nog eens uitgebreid gaan genieten van een heerlijke sauna in Hezemeer. Toen ik rond half zes terug naar huis reed via de Nijverheidsweg richting Geelse ring zag ik weer een aantal zeer verleidelijke fotomogelijkheden. Nachtfotografie van industrie is altijd wel leuk maar ik had alleen de kleine Sony bij. Toch besloot ik dat ding weer eens op zijn mogelijkheden te testen. Met de stand op automatisch koos ie vanzelf instellingen, helemaal anders dan ik zelf met de Canon van op statief zou gedaan hebben maar het resultaat was alleszins bevredigend. Door de gekozen hoge ISO-waarde heb ik thuis toch wat ruisreductie moeten toepassen en daarna weer wat opscherpen maar het toestelletje verrast me elke keer weer opnieuw. Ik vond het daarenboven lekker meegenomen dat ik zulke kleine camera gewoon door het hek kon houden en zo uit de losse hand een opname kon maken zonder draad, afsluiting of tralies die het zicht belemmerden.
De gegevens voor de geïnteresseerden: ISO 3200 - F2,8 - 1/8
Met zulk mooi weer kon ik echt niet binnen blijven zitten. Met de fiets achter op de wagen ben ik tot bij mijn geocachemaatje Jackie gereden en van daar uit hebben we in de omgeving van Grote- en Kleine Brogel en Peer de nodige vondsten gedaan. Toen we bij de ingang van de vliegbasis deze beauty op een sokkel zagen staan kon ik niet anders dan even het fototoestel boven te halen.
