Wist van het bestaan niet af. 

Het werd mij al snel duidelijk. Koorleden mochten voor één keer hun zegje doen en wel in het openbaar.

Ik dacht:' nu gaan we het krijgen'! Opmerkingen over de'n dirigent...ik zat te trillen op mijn stoel...en dacht toch altijd; wat de dirigent zegt is heilig. 

(enkel op muzikaal vlak natuurlijk.)

Al bij al viel het eigenlijk nog mee, maar ja'....nieuwe messen snijden goed....! Een zéér aangenaam gevolg van zo'n jaarvergadering was de 'koffieklets' en zeer zeker: het kaartspel. Het geheel verliep altijd in goeie banen door bemiddeling van Ton als voorzitter.

Het was tevens het moment om te luisteren wat er bij de koorleden leefde als b.v. koorprogrammatie.

En dan, de jaarlijkse terugkerende 'teeravond'. Ik keek er naar uit. Koorleden lieten zich van hun beste zijde zien én horen en dat werd door iedereen bijzonder gewaardeerd.  (Carnavalsstemming was hier niet vreemd aan.) Ik durf geen namen noemen want dan zou ik op zere tenen trappen maar... ze blijven in mijn herinnering. 

De koorherhalingen werden gedisciplineerd attent gevolgd, wat altijd, zowel bij koorleden als de dirigent aangenaam ervaren werd.  

Er stonden vier koorstemmen op mijn partituur en...soms klonk het vijfstemmig. 'Een hele kunst' vond ik.

Ook de gasvrije bestuursvergaderigen deden hun duit in het zakje om het geheel van de zangvereniging in goeie banen te leiden.

Ondertussen zijn er enkele mensen ons voorgegaan naar het rijk der hemelen waar wij, vroeg of laat elkaar zullen terugzien; niet met onze ogen, oren noch gevoel, maar in de Geest. 

Mensen die ons dierbaar waren... .