|
Op een woensdagavond van het jaar 'stillekes' was er een voetbalwedstrijd: Nederland-België!!! Twee dagen voordien hadden wij koorherhaling in 'De Langen Akkers' (Refter) Het zaaltje hing vol met oranje vlaggen, en talrijke koorleden hadden zich, die avond 'opgetut' met een oranje T-Short of een oranje hoed. Zelf op mijn muziekstaander hing er een oranje vlag. En ik..., ik was een belg en...bovendien ... het was hét moment om revance te nemen na de wekelijkse repetities en met de nodige opmerkingen van de dirigent. (Ondergetekende dus)
De uitslag kan ik me niet meer herinneren maar ik meen te weten dat de Belgen voor één keer gewonnen hadden en dus... de week nadien had ik een
Belgische stikkrer op mijn muziektas geplakt en één koorlid (Rosette, ook van Belgische origine) was aangekleed in de Belgische driekleur.
Ik herinner me nog, de aangename pauze-minuten in het 'rokerskot waar iedereen de nodige verhalen én ...moppen te vertellen had. Ik noemde het stiekem: het zaaltje waar een schilderij hing van een dame met opvallend lange armen.
Het negatieve was altijd toen er iemand en altijd vééééél te vroeg met forse kracht op de deur bonkte en riep: "Mannen..'t is tijd"!!!
Voor mij blijft nog steeds het hoogtepunt: de viering van het 25 jarig bestaan van het St-Ceciliakoor met een grandioos concert. De uitvoering van de 4-stemmige mis van J.Gruber met begeleiding van het 'Ostinato'-kamerorkest blijven nog nazinderen.. Maar.....en bovenal, het optreden van de Maastrichter Star in aanwezigheid van de president Down NL
Een organisatie die af was.
Datzelfde jubeljaar werden er maandelijks gastkoren uitgenodigd voor een opluistering van de eucharistieviering.
Klik op foto.
|
