Druk op onderstaande knop om je bestand naar mij te verzenden.
Yron's blog
de belevenissen van een Drentse Patrijshond in Belgie
13-01-2013
1 jaar en 29 weken oud
Afgelopen week is ons woefje een paar dagen niet helemaal lekker geweest. Of hij in het veld iets gegeten had wat niet goed op de maag lag, het lag aan de jaarlijkse inenting die hij vorige week heeft gehad, of last had van "heimwee", omdat het baasje na de vakantie weer een paar dagen in het buitenland vertoefde voor zijn werk, we weten het niet. Een beetje lamlendig en niet te actief, en ook niet goed eten, in ieder geval niet als het om brokken ging.
Lekkere dingen gingen er nog wel goed in, en die zou hij zelfs van de aanrecht afjatten. Dus toen het vrouwtje van de week met het koken wat gehakt gemorst had, en dat lag nog op de kookplaat, was hij zo slim om het daarvanaf te likken: "die kat mag toch ook op het aanrecht, dan ik ook"
Toch maar even afleren, hij zou zijn tong nog verbranden aan de nog warme halogeen plaat, of een pan ervanaf trekken....
Het weer is wat droger geweest, en dus is Yron wat meer in het veld geweest. Om de een of andere reden is er ergens een stukje met mais blijven staan, en dat is ideaal om in rond te snuffelen. En als je er dan naast loopt onderwege naar het baasje, en er ritselt wat, dan vergeet je vervolgens volledig om je opdracht voor het baasje uit te voeren... onderweg naar een "zit-voor" "daar ritselt wat...." " en weg is Yron
Zoals al eerder geschreven toen het vrouwtje ziek was, voelt ons woefje feilloos aan als je niet lekker bent. Dus toen deze week Rik wat ziekjes op de bank lag, werd hij direct getroost. Of die trappelende poten nu echt prettig waren voor de buikpijn, volgens Rik niet echt, maar dat werd dan weer goedgemaakt door de lekkere knuffel:
Tijdens het bezoek aan de dierenarts, waar overigens alles verder goed was, ons woefje weegt 32 kg en is goed gezond, wees de dierenarts op het begin van wat tandsteen op een van de kiezen. En dus had het vrouwtje een (kinder) tandenborstel gekocht, met kinder tandpasta (gewone tandpasta bevat te veel fluoride) die naar aardbeien smaakt, en zijn we begonnen met dagelijks tandenpoetsen, of liever tanden-worstelen. "wat moet je nou met dat gekke ding in mijn bek, kan ik daar op bijten"
Hier is weer de wekelijkse zondagavond update over het leven van Yron. Allereerst: namens Yron aan alle lezers een heel gelukkig nieuwjaar, dat jullie maar veel botten mogen opgraven en lekker kunnen spelen. Hier alszovast drie dikke likken
De tweede kerstvakantie week was het weer gelukkig iets minder nat (alhoewel, er voor oudjaar nog behoorlijk wat water gevallen, maar het leek toch wat minder). Voor Yron was het ook vakantie: hij ging zich 's morgens steeds later melden, soms pas na 9 uur! Met als gevolg dat hij een paar goed uitgeslapen baasjes kon bespringen als ze eenmaal naar beneden kwamen!
Met Yron in het veld leek meer op een water- of beter modder ballet. Nu vind ons woefje het niet echt erg om door de modder heen te springen, hij is niet echt ongerust dat zijn haar vuil wordt. Om de een of andere reden gaat hij er niet in liggen rollen, ofwel is het te koud, ofwel houd hij rekening met het verzoek van het vrouwtje om wat minder zand mee het huis in te slepen (het baasje denkt dat het te koud is om je vacht helemaal nat te maken...)
Op ons vaste losloop plekkie stonden nog flink wat plassen, waar Yron op een gegeven moment erg aandachtig in ging staan kijken.
"volgens mij zit hier vis baasje"
"kijk maar, hier zwemt er een!"
"taadaa, een makreel!!! oooh nee, het is een lege maiskolf "
Op een stuk van het land staan nog suikerbieten, wellicht omdat de boer het veld niet opkan met zijn machine. Wat natuurlijk voor de boer niet leuk is, maar Yron vind het niet echt erg. Tussen die suikerbieten kan hij lekker snuffelen, en is het heerlijk om naar je apporten te zoeken. Als we net in het veld zijn, apporteerd Yron volledig op zicht, en gaat hij als een razende roeland heen en weer. Als hij wat moe wordt, gaat hij rustiger lopen en met zijn neus naar beneden op zoek naar de apporten.
zoek de hond in het bietenveld
Ja, gevonden! "wat ben je toch steeds met dat rare kastje voor je oog aan het doen baasje, gooi liever de apport!' (waarop de lens schoongemaakt moest worden...)
Oudjaar is ook vuurwerk. In de regio waar wij wonen wordt weinig vuurwerk afgestoken, en dan alleen nog op oudejaarsavond, en voornamelijk siervuurwerk. In Belgie weinig met rugzakken vol rotjes rondlopende pubers die dagen bezig zijn met hun zakgeld andere mensen te irriteren. Nu is ons woefje een jachthond, en zou hij gewend moeten zijn aan schoten, maar zoveel hebben we daar ook niet op geoefend. Dus toen op straat iemand met vuurwerk bezig was, reageerde ons woefje gelijk, en ging kijken wat er aan de hand was: "doe dat rolluik eens omhoog, dan kan ik zien wat er gebeurd buiten"
Op nieuwjaarsdag wordt er met het baasjes familie altijd een nieuwjaarsborrel gedronken, en Yron moest in de auto wachten. En toen was hij blij dat het baasje kwam om hem uit te laten. Die blijdschap veranderde snel toen er een straatje verder een aantal kinderen nog met rotjes bezig waren, met zijn staart tussen de benen trok hij het baasje zowat omver. Gelukkig hadden de pubers het benul om even te wachten todat we de hoek weer om waren. Maar Yron wilde toch maar al te graag terug in de auto, terug naar zijn veilige nestje.
Het oudste puppie is al op zaterdag avond vertrokken naar zijn kot in A (maandag eerste examen), en zondagochtend heeft Yron een heel eind lopen zoeken: "er ontbreekt er een aan de ontbijttafel vrouwtje, ik zal hem wel wakker gaan maken". Pas toen hij boven was gaan kijken of hij er echt niet meer was, stopte hij met zoeken. Dat gaat nog wat worden, komende week weer alles in het normale patroon...
Overigens, de jager heeft nog niet gebeld, als hij eind van de week nog geen kontakt heeft opgenomen, heeft het baasje beloofd dat hij hem zou bellen. Volgende week wellicht een verslag over echte apporteer werk!
De eerste week van de kerstvakantie was voor Yron een groot feest: alle vier de gezinsleden waren thuis om aandacht aan hem te geven! Mooi hoe hij persoon tot persoon afgaat voor een knuffel en dan weer geheel tevreden op zijn kussen gaat liggen
Helaas bleef het slechte regenweer maar aanhouden... Op kerstdag waren we in Zeeuwenland om kerst te vieren bij de moeder van het vrouwtje. Precies tussen twee buien door is het baasje met Yron naar het strand gegaan, waar ons Drentje zich zo'n drie kwartier heeft uitgeleefd samen met een paar andere honden. Net weer terug bij de auto ging het weer regenen Gelukkig waren die paar kwartieren wel voldoende om ons woefje wat rustig te houden tijdens het diner!
Gelukkig was het zaterdag bijna de hele dag droog. En dus had het baasje toch maar zijn laarzen aangetrokken, om met Yron te gaan apporteren in het veld. Als een jong veulen dat lang op stal heeft gestaan ging Yron helemaal los toen hij het veld in mocht.
helaas is deze foto niet scherp, maar hij laat wel zien hoe ons jong veulen rondspringt (regelmatig met vier poten tegelijk van de grond)
Na de overvloedige regenval van de afgelopen weken lag het veld er natuurlijk erg nat bij. En dus zag ons Drentje er binnen no-time niet meer uit. Gelukkig had hij nog wel het besef om niet in de modder te gaan liggen rollen. Na een tijdje flink rennen en vliegen werd ons Drentje wat rustiger, en ging hij wat meer zijn neus gebruiken om in de velden rondom het paadje lekker te snuffelen.
voor deze foto met mooie lucht moest het baasje wel wat lang wachten, maar ergens in het staat ook ons woefje erop!
Een eind op weg kwam ons de boswachter achterop gereden. Of ik wel wist dat honden in Vlaanderen altijd aangelijnd moeten lopen. Gelukkig was de bijzonder vriendelijk man ook een hondenvriend, en had hij al gezien dat ons drentje goed naar het baasje luistert. De boswachter legde uit dat sommige velden zijn ingezaaid om het wild wat van schuilplaats te voorzien, en dat hij het daarom niet zo'n goed idee vond dat een (jacht)hond door die velden aan het struinen was. Het geanimeerde gesprek ging al snel over het wild beheer, en toen het baasje vertelde over de jachttraining die we afgelopen voorjaar/zomer hebben gedaan, vroeg de boswachter of we niet een keer mee wilden gaan jagen, ze komen nog een voorjager met hond tekort. We hebben telefoonnummers uitgewisseld, en zullen een van de komende weken wel eens mee kunnen gaan. Kijken of ons woefje alles wat hij geleerd heeft in de praktijk kan brengen.
het lijkt wel een najaarszonnetje, maar het is toch al echt winter!
na een uur of twee waren we weer terug thuis, en is ons woefje lekker gaan liggen. Maar eerst een lekkere snack verorberen! lekker stickje baasje, die kruimels eet ik ook nog wel op hoor!
Na een uurtje slapen heeft het vrouwtje de bezem tevoorschijn gehaald, immers: yron's vacht was weer mooi wit
Afgelopen week is een drukke week geweest voor de hele familie, en was het ook nog eens takke slecht weer (maar dat hadden jullie vast zelf ook al ondervonden ). Omdat de velden in de omgeving nu ook wel erg nat aan het worden zijn (er is zelfs overstromingsalarm afgegeven in verschillende omliggende dorpen), hebben we de afgelopen week niet veel geoefend met Yron, maar is hij alleen maar "gewoon" uitgelaten. Gelukkig heeft het vrouwtje daar wel een binnenhuis oplossing voor, Yron vind het geweldig om stukjes kaas op te sporen door het hele huis.
Met regen uitlaten vind Yron helemaal geen probleem, alleen als het hard waait vind hij het absoluut niet leuk als de wind van achter komt. Op zich wel handig om te weten, mocht hij dus eens kwijt lopen, zal hij zeker niet met de wind meelopen, maar er tegenin. Met hij wel kwijt lopen als het hard waait.... Eenmaal terug thuis, moet hij afgedroogd worden, en dat is duidelijk niet zijn hobby. Ondanks dat hij het commando "sta" wel goed kent, als het baasje bezig is met die handdoek moet je dat commando niet te letterlijk opvolgen. Zijn voorpoten afdrogen vind hij dan nog wel ok, zijn achterpoten daarin tegen is een halve wedstrijd vrij romeins worstelen.
Voordeel van al dat slechte weer is wel dat de haard extra vaak brand, en daar kan je lekker voor gaan liggen: %%%FOTO1%%% lekker warm zo, droogt je vacht extra snel
Op zondag zijn we voor de eerste keer deze vakantie richting Nederland getrokken, om kerst te vieren bij de ouders van het baasje. Het was wel wat regenachtig, maar ze wonen vlak bij een mooi bos (waar het baasje overigens als klein jongetje heel veel hutten in heeft gebouwd), dat een stuk honden losloop gebied heeft. En dus waren we extra vroeg vertrokken, zodat ons Drentje eerst wat kon gaan rausen met het baasje, terwijl het vrouwtje nog wat boodschappen ging doen. En rausen heeft hij gedaan. Na alle regen was het in het bos natuurlijk een grote modderbende, en daar werd hartelijk in gespeeld, zeker toen we een lichtbruine labrador pup tegen kwamen. Na een tijdje was dat hondje was meer zwart/donkerbruin dan lichtbruin, maarja, dat was niet het baasje zijn probleem.... Gelukkig konden Yron en baasje eerst nog een flink stuk door het dorp lopen, zodat de meeste modder uit zijn vacht was verdwenen. Na het potje romeins worstelen met de handdoek was hij weer redelijk schoon, en de rest van de modder heeft oma maandagochtend uit haar huis verwijderd!
Oeioei, afgelopen week geen foto's van ons woefje gemaakt, dat gebeurd ons niet vaak!
Het is ook een kalm weekje geweest, met een braaf en aanhankelijk Drentje. Een paar dagen "is 'm nie z'n eige" geweest, zijn bak werd niet leeg gegeten en ons woefje was wat lusteloos. Hij had eerder in de week een ontwormingskuur gehad, misschien dat dat er wat mee te maken gehad. Of misschien lagen de spaanse sloffen van Rik toch wat zwaar op de maag. Daarvan had hij er dinsdag 1 mooi in stukken weten te krijgen. Gelukkig was het aan het eind van de week helemaal weer over, en ging ons Drentje weer als een jong veulentje te keer. Zeker toen het baasje met hem in het drassige veld ging oefenen met apporteren: feest! Ook toen we thuiskwamen....
Overigens, we hebben nu bewijs: behalve appels, vindt Yron ook mandarijnen heel erg lekker, hij zou ze met schil en al opeten!
Nog een week voor de kerstvakantie begint. Dus volgende week zeker meer te melden voor de zondagavond blog!
Hier weer het wekelijkse zondagavond verslag over de belevenissen van ons Drents Bengeltje.
Nadat ons woefje twee weken terug de bankkussens nogal van vorm veranderd had, had het vrouwtje bij die grote blauwe doos een heel stel nieuwe gekocht. Ziet er weer keurig uit. Uit voorzorg leggen we ze nog wel buiten bereik als we niet thuis zijn. Na de slooppartij van de vorige serie kussens kan een mens immers niet voorzichtig genoeg zijn. Gelukkig heeft ons woefje sindsdien nog niets kapot gemaakt.
Echter, we hadden al een tijdje het vermoeden, dat ons woefje de sofa ook wel lekker vond liggen, maar hem daar nog niet op betrapt. Hij weet heel goed, dat hij daar niet in mag. Maar toen het vrouwtje afgelopen week een keer terug kwam van haar werk, was onze woef in diepe rust... even lekker uitrekken
Ook een prima waakhond dus, het vrouwtje kon gewoon voor het raam een paar foto's maken voordat meneer in de gaten had dat er iemand voor het raam naar binnen stond te gluren...
We weten ondertussen ook, waarom hij in de bank gaat liggen: zijn eigen kussen wordt steevast in gebruik genomen door een ander beest! Het is natuurlijk afgelopen week een flink stuk kouder geworden, en daardoor is onze "buiten"-poes Mieke veel meer binnen te vinden. Schijnbaar is in de sneeuw slapen zelfs haar te veel. En dat lekkere hondenkleed is natuurlijk ook heel geschikt voor een poes op zoek naar warmte. En aangezien deze dame de baas is, moet Yron op zoek naar elders om te slapen. En schijnbaar waren de plavuizen te koud en was die bank te verleidelijk. Hij wil echter toch ook wel graag op zijn eigen kussentje liggen... "misschien kan ik er bij gaan liggen, als ik voorzichtig ben zal ze misschien niet gaan blazen. Maarja, als ik op mijn kussen stap met mijn poten, ritselt dat, en dat vind ze niet leuk" help me dan, jaag dat beest 'ns van mijn kussen
Zoals de meeste honden, heeft Yron afgelopen week heerlijk gespeeld in de sneeuw! Uitlaten was dan natuurlijk wel wat moeilijk, met zo'n trekkende drent die achter een sneeuwvlok aanwil terwijl je zelf niet zo stabiel staat. Dan maar los mee, en hopen dat er geen politie rond het uitlaat gebied ter uitkijk staat... Het baasje heeft nog even overwogen om ski's onder te binden en Yron als Drentse Sledehond te laten fungeren, maar dat heeft hij nog maar niet gedaan. sneeuw likken van mijn bal is toch wel heel erg lekker
Gedurende het weekend hadden de baasjes bezoek van een nicht van het vrouwtje die in Australie woont en momenteel in Europa overal op familiebezoek gaat. Die nicht was gelijk verliefd was op ons Drents Engeltjeshond, en wilde graag met hem gaan wandelen. Gelukkig vond Yron het helemaal niet erg om uitgelaten te worden met commando's in het engels. Trouwe bloglezers weten dat ons woefje ook tjechisch verstaat, zou ons woefje behalve een jachtknobbel ook een talenknobbel hebben? Nu klinkt "apport!" in het engels bijna hetzelfde als in het nederlands, en hoogstwaarschijnlijk heeft ons woefje geen enkel kommando nodig als het gaat om een dummie terug te brengen bij het baasje.
De afgelopen week heeft ons woefje voor Drentsch Jatmooshondje geoefend. Voorheen waren alle spullen die op tafel of de aanrecht waren wel veilig voor zijn onderzoekdrang, maar ondertussen weet meneer uitstekend hoe hij spullen van de tafel af moet halen Diverse zaken hebben we de afgelopen week op plaatsen gevonden waar ze een uur eerder niet lagen, maar het mooiste was nog wel een pak met tucjes, die op wonderbaarlijke wijze vanaf de keukentafel in een hondenmaag terecht zijn gekomen. Het papiertje was vast niet lekker, want dat lag keurig naast de vuilnisbak. Hebben wij toch maar mooi een welopgevoedde hond! jammer genoeg kan hij de klep van de bak niet bedienen, anders had hij het papiertje gelijk erin kunnen gooien...
Terwijl het baasje zaterdagmorgen met zijn bladblazer in de tuin aan het spelen was (en een hart werkende hond de blaadjes weer vakkundig terug door de tuin heen verspreidde), was het vrouwtje boodschappen gaan doen. En als die dan terug thuiskomt, moet er natuurlijk begroet worden alsof ze een hele week weg was geweest. Het vrouwtje had appeltjes gekocht, en met het uitladen van de auto viel er eentje uit het doosje. Yron ging het keurig apporteren, en bracht het bij het vrouwtje terug. Als beloning kreeg hij het appeltje om op te eten. Nadat hij een tijdje met dat vreemde ding in zijn bek had rondgelopen is hij maar op zijn kussen gaan liggen om het ding eens wat beter te bekijken. Het was nogal een harde appel, en ons woefje snapte niet dat hij het op kon eten. Pas nadat Rik er verschillende stukken van gemaakt had, ging het ding in notime naar binnen! wat moet ik hier nu weer mee
Seppe wilde altijd geweldig graag met Tinka spelen, en dat is voor Yron niet anders. Toen het baasje zondag met Yron richting de velden trok, kwamen we zowel Tinka als Kikki tegen, die juist ook werden uitgelaten. Tinka en Kikki zijn allebei golden retreiver meisjes, en ze wilden wel spelen met ons Drentje. En dus hebben die drie woefjes een kwartiertje geravot. Tinka wilde duidelijk minder spelen dan Kikki (die is ook wat jonger), en na een tijdje hardlopen ging ze een eindje verder lekker snuffelen, terwijl die andere 2 door speelden. tikkie, jij bent hem!
Eenmaal in het veld aangekomen, mocht Yron lekker door de modder baggeren. Even verder kwamen we een stel jagers tegen, die de Impdese velden van wat hazen wilden ontdoen. Het baasje heeft even staan praten met een van de jagers, en na verzekerd te zijn dat er verderop niets verstoord kon worden voor hen door een drents spring in het veldje zijn we weer doorgegaan. Is het baasje helemaal vergeten te vragen of hij en Yron eens keer mee kunnen gaan als er gejaagd wordt.... Toch maar eens een keer bellen of we mee mogen om de geschoten hazen te apporteren. bijna niet vuil, terwijl hij keurig op de paden is gebleven...
Bijna terug thuis zag het baasje een grote plas in het veld, en heeft hij de apport eroverheen gegooid. Nadat ons Drentje eerst gekeken had of hij echt niet om die plas heen kon ("nee, hierlangs niet, dat hek staat in de weg, hierlangs ook niet, ook al een hek, nou dan toch maar door die plas"), ging hij voorzichtig het water in. Toen hij ontdekte dat het water maar een cm of 15-20 diep was, kwam hij met apport in volle snelheid terug naar het baasje. Na een paar keer apporteren door de plas heen, was zijn onderkant weer mooi moddervrij! Het vrouwtje was blij toen we thuis kwamen, een modder in de huiskamer! wat ben je aan het doen met dat rare kastje, gooi maar weg dan apporteer ik het wel terug!
Komende week wordt er slecht en koud weer afgegeven. Er is afgelopen week niet genoeg sneeuw gevallen om een leuke kerstkaart foto te maken, hopelijk lukt dat de komende week wel!
Het herfst achtige weer van de afgelopen week heeft de voortuin omgeschapen in een waar speelparadijs. De bomen zijn in sneltreinvaart hun bladeren kwijt aan het raken, en het is natuurlijk enorm leuk om daar doorheen te rausen. En als het vrouwtje dan tussen de blaadjes ook nog wat snoepjes verstopt, kan je naar hartelust zoeken en snuffelen om dat lekkers te vinden. Een mens zou voor minder zijn bladblazer in het tuinhuis laten staan, zoveel plezier had ons woefje met die bladerenberg.
Het herfstweer heeft ook wat nadelen... Toen het baasje afgelopen week met Yron de velden was ingetrokken, kwam Yron als geheel bruine hond terug: het wit van zijn vacht was wonderbaarlijk van kleur veranderd! Gelukkig was dat een uurtje later opgelost, en was het wit weer terug. Gelukkig maar! Begreep het baasje toch niet waarom het vrouwtje direct met de stofzuiger aan de slag ging toen ze van haar werk thuis kwam
Woensdag ochtend vond het vrouwtje dat haar haar een onderhoudsbeurt nodig had. Zoals de trouwe lezers weten, laten we tegenwoordig de benchdeur open, hij had immers nog nooit wat kapot gemaakt. Inderdaad, had....
Met grote onschuldige ogen werd het vrouwtje aangekeken toen ze terug thuis kwam. Hij had toch alleen maar lekker gespeeld? en had je vorige week niet gezegd dat je een ander kleurtje in de bank wilde vrouwtje?
Zondag zijn we met het hele gezin naar Zeeuwenland vertrokken: oma was jarig! De auto zat wel goed vol met allerlei spullen die mee naar de familie moesten, maar ons eigenwijsje ging snel lekker liggen snurken. Toen het vrouwje bij de Appie Heijn ook nog wat boodschappen bij in de auto probeerde te proppen zat die het helemaal tjokvol: zou het baasje dan toch beter een vrachtwagen aanschaffen? Gelukkig gingen er bij oma wat dozen uit, dus was er weer wat plaats om een rondje te draaien. Na de koffie bij oma ging het baasje samen met het jongste puppie Yron uit laten waaien aan het strand. Uitwaaien wel letterlijk met windkracht 7-8. Wind of geen wind, het strand is altijd een groot speel-, ren- en vliegparadijs. Gelukkig waren er ook andere honden te vinden op het strand, dus Yron heeft ook lekker gespeeld en gerend met andere viervoeters.
Tussen de golfbrekers is het ekstra leuk snuffelen kiekeboe!
Het jongste puppie had een tennisbal met een werpstok mee genomen, en uiteraard wilde Yron maar al te graag apporteren. In het begin kwam hij wel steevast terug naar het baasje, en moet hij doorverwezen worden. Yron was onvermoeibaar aan het apporteren, het balletje ging soms door de harde wind met een grote boog een andere kant uit dan Yron verwachtte, maar eenmaal op het strand gekaatst ging Yron steevast met grote snelheid erachteraan. opzij baas met die kamera, ik moet naar Rik toe met die bal!
Toen van een van de andere wandelaars een petje afwaaide, en dat met grote snelheid over het strand heen ging, verzaakte Yron ook niet. Met 1 "Yron, apport" werd het petje keurig opgehaald en terug naar het baasje gebracht. Uiteraard was het wel een beetje nat van de zee, en vast ook wat hondenkwijl, maar de meneer was toch erg blij dat Yron het zonder dralen gered had en dat hij er zelf niet achteraan hoefde te rennen.Zijn eigen 8 maanden oude schapenhond was druk aan het wachten tot zijn balletje gegooid werd en snapte nog niet zo goed dat hij ook andere dingen mag gaan halen. mooi zo met de golven en het tegenlicht, nietwaar?
Wat nog niet zo goed lukt met het apporteren, is om te blijven zitten en wachten op het apport commando. Yron moet vast gehouden worden, anders schiet hij als een razende roeland uit de startblokken op het moment dat je iets weggooid. Terwijl hij het commando blijf zelf wel heel erg goed uitvoerd. Yron luistert ook goed naar Rik, zeker als het om leuke dingen doen gaat!
Volgende week weer meer avonturen van ons Drentsch Eigenwijsje!
Er valt over afgelopen week weinig te melden, het leven is rustig voortgekabbeld..
We hebben flink wat oefeningen gedaan met Yron aan de lijn, met name om het gesleur en getrek wat te verminderen. Omdat bij een drentje positief belonen beter gaat als negatief straffen, nemen we een paar snoepjes mee als we gaan wandelen. En krijgt hij dus een beloning als hij "netjes" naast je loopt. En dat werkt goed! Ook zijn we weer begonnen, stil te gaan staan als hij de riem probeert langer te maken. Als je nu stil blijft staan, gaat Yron keurig in zijn achteruit (hij draait niet om of zo, maar loopt naar achter) en gaat naast je voet zitten. Komende weken deze twee oefeningen maar goed blijven uitvoeren!
Zaterdag ging het baasje met de bladblazer/zuiger aan de slag, en omdat Yron vorige week nogal agressief naar dat ding had lopen springen en happen, had het baasje Yron afgelegd aan de andere kant van de tuin, terwijl die blazer een eindje verder herrie lag te maken. Schijnbaar was dat wel geruststellend voor ons woefje, hij bleef min of meer rustig liggen. Het baasje heeft wel een aantal keren "blijf" moeten roepen, maar verder ging het goed. Toen het baasje even later de motorketting zaag nodig had, heeft hij Yron eerst maar even naar binnen gestuurd, want dat is wel te gevaarlijk om twee dingen tegelijk in de gaten te houden (zaag en hond)...
Zondag ochtend was het feest: Yron had besloten ook wat uit te slapen, en dus konden de baasjes ook wat langer genieten van hun warme bedje. Pas rond negen uur (!!) vond hij het welletjes, en begon hij zich te melden. Vervolgens was het feest compleet toen hij de 2 andere puppies mee wakker mocht maken. Eerst bij Steef, direct op bed, even lekker met je natte snuit snuffelen en jawel hoor, daar komt een hand onder het dekbed uit om je aan te halen:
Vervolgens ging ook de deur bij het jongste puppie open, en daar wist Yron niets beters te verzinnen, dan om als kussen op het hoofdeind te kruipen. Lekker warm zo in je nek Rik
Na de vakantie week van vorige week had uw blogschrijver een aanpassingsweekje voorspeld... Maar niets van waar, ons woefje heeft zich afgelopen week (bijna) voorbeeldig gedragen! Omdat het baasje vrijwel de hele week uithuizig was, had het vrouwtje wel het "me-and-my-shaduw" gevoel: overal waar ze was, was Yron ook te vinden.
Afgelopen zomer had het baasje een Olympisch beertje meegebracht uit Londen voor het vrouwtje. Dat beertje zat lekker in de hoek van de bank, en Yron had er (nog) niet naar omgekeken. Echter, toen Yron een van de dagen afgelopen week eerst op zijn kop had gekregen omdat hij de kussentjes uit de bank mee naar buiten had gesleept, werd even later de Olympische beer veranderd in een Paralympische beer. Bij thuiskomst trof het vrouwtje de beer lekker natgekwijld aan, en waren zijn ogen vakkundig verwijderd . Gelukkig ziet hij er als blinde beer ook nog wel gelukkig uit... Overigens, toen Elise 's avonds nog een kussentje mistje, werd dat keurig met een "zoek apport" commando in het donker achter de bosjes gezocht en terug naar binnen gebracht. De wasmachine bedienen kan Yron nog niet zo goed, dus dat moest het vrouwtje nog even voor hem doen. En het viel het baasje bij thuiskomst niet eens op dat alle kussentjes in de bank fris gewassen waren .
Nu de herfst in volle gang is (wanneer wordt het weer zomer ), vallen de blaadjes van de bomen in de tuin. Samen met de oudste puppie en met Yron's hulp ging het vrouwtje die blaadjes met de bladzuiger opzuigen. En da's feest! Eerst even afwachtend, maar vervolgens ging Yron vol in de aanval op dat vreemde zwarte ding waar al zijn speelmateriaal in verdween. Ook de bladhark werd niet met rust gelaten. Het vrouwtje heeft Yron uiteindelijk maar binnen gezet, want met zo'n springende hond rond je schiet het niet echt op... Die gevallen bladeren geven dan weer wel de mogelijkheid om een paar mooie foto's te maken:
Het baasje had, na het incident met de opgegeten konijn-apport van een paar weken geleden, de "gestoffeerde" apporten opgeborgen, en waren we gaan apporteren met de gewone dummie. Afgelopen weekend was Yron vreugde heel groot: het witte konijn werd uit de kast gehaald. Een eind in het veld, is het baasje gaan apporteren, en dat ging uitstekend. Zelfs toen Yron een heel eind weg was, en het baasje de apport in een suikerbietenveld gooide, werd de apport na flink wat zoekwerk keurig bij het baasje gebracht. Hij bleef hem zelfs netjse zittend voor het baasje vasthouden totdat het baasje los zei! hier ligt hij af in een wei, te wachten tot het baasje met de apport een spoor heeft getrokken
Toen het baasje zondag met Yron in het veld ging wandelen, stond er op een gegeven moment een koe vlak bij de draad stond. En daar moesten we toch maar met een boogje omheen... jij hebt wel dezelfde vlekken als ik, je bent toch veel te groot om een drent te zijn hoor, waf woef waf
Komende week gaan we Yron wat trainen in het lopen aan de lijn, want het baasje wordt het getrek en gesleur behoorlijk beu. Waarvan volgende week verslag!
Zoals beloofd, hier nog wat meer verhalen over onze week vakantie op Terschelling.
Nadat we zondag Bas en Eelco uitgezwaaid hadden (die moesten lekker weer gaan werken maandag, terwijl wij lekker nog vakantie konden vieren ), zijn we nog lekker een eind gaan wandelen in de duinen achter het huisje, en daarna lekker met een boek in de bank, hond aan de voeten, glaasje wiskey in de buurt: wat wil een mens nog meer!
Terschelling is een eiland met een specifieke natuur. De meeste dieren er op de een of andere manier door de mens heen gebracht, er zijn immers niet zo veel zoogdieren die de zee overzwemmen. Staatsbosbeheer is erg actief met het behoud van het specifieke karakter, en dus mogen er geen dieren geimporteerd worden. Behalve konijnen, wat reeen en runderen zijn er dan ook geen andere zoogdieren te vinden (en natuurlijk de zeehonden enzo, maar die blijven in het water). En ook het landschap wordt zoveel mogelijk intact gelaten, duinen, stranden en bossen worden zorgvuldig bewaard. Tenslotte, gedurende maart-september zijn grote stukken van het eiland niet toegankelijk ivm het broedseizoen van de vogels. Op een enkele plaats is het hele jaar geen toegang, of alleen voor wandelaars. Wij nemen aan dat die laatsten met name vogelaars zijn, we hebben immers nogal wat mannen met grote verrekijkers gezien. Vreemd eigenlijk dat je dat alleen mannen ziet doen, we hebben geen vrouw met een grote verrekijker gezien.... En als je baasje dan een foto wil maken van de wadden met wat zonnende vogels, moet je wel goed kijken wat hij aan het doen is:
handig zo dat hekje, kan ik goed kijken wat je aan het doen bent
Buiten die gebieden is het altijd toegestaan om vrij te wandelen. En daar hebben baasjes en Yron hartelijk gebruik van gemaakt. De duinen zijn geweldig om door heen te lopen (banjeren in het geval van ons Drentsch Springhondje), er zijn overal paadjes en de uitzichten zijn geweldig. Bovenop een van de hoogste duinen van Terschelling (de Jan Thijssendune), wilde het vrouwtje een foto maken van Yron. Wat het baasje er dan weer toe bracht om deze foto te maken:
zetten jullie allebei die foto's op internet? (ja Yron, de ene op twitter, de andere hier )
Terschelling is voorzien van kilometers prachtig strand. We zijn op verschillende lokaties urenlang op het strand geweest, waar ons Drentje kon springen, rennen en vliegen wat hij wilde. Zoals vorige week geschreven, was het weer niet echt denderend, de baasjes zijn dan ook een paar keer nat terug naar het huisje gegaan. Een keer waren we midden op het strand toen een flinke hagel/regen bui allebei de baasjes tot op hun ondergoed nat maakte, maar ja, op het droogrek in de badkamer was alles de volgende dag weer droog. Gelukkig waren er ook wel droge momenten, zoals hier toen we een enorme vlakte met een dikke laag scheermesschelpen aantroffen. Ons woefje had al verschillende keren van die schelpen lopen vermalen, hier wilde hij wel even gaan liggen voor een foto: wat een schatje zo!
Dat het niet altijd regende blijkt wel uit het volgende plaatje (zittend op het momument van Kapitein Rob. Het lijkt alsof het monument wat met de oorlog te maken heeft, maar Kapitein Rob is volgens het baasje iets met een stripverhaal).
zeker omdat het baasje op en neer liep naar zijn kamera voor de zelfontspanner is het uniek dat Yron ook die kant uitkijkt!
De afgelopen weken hebben we bericht over de slaap perikelen van Yron, en omdat we zijn bench mee genomen hadden, had Yron direct zijn eigen plekje in het huisje. En zoals jullie kunnen zien heeft hij daar lekker in liggen slapen. Zoals thuis, lieten we 's nachts het deurtje open, wat wel tot gevolg had dat Yron regelmatig 's nachts aan het bed van de baasje stond "ik hoorde iets buiten, zal ik even gaan kijken". Pas de voorlaatste dag zag het vrouwtje dat een stel konijnen een hol onder het huisje hadden gemaakt, en dat die dus 's nachts actief waren. En ons drentje heeft betere oren dan zijn baasjes... snurk, snurk, snurk
Terschelling staat ook bekend om zijn cranberries. Er zijn verschillende verhalen hoe die op het eiland terecht zijn gekomen, het baasje vind het verhaal over de jutters die een paar gevonden vaten onderweg naar huis openmaakten en wegdonderden vanwege veel te bitter wel het meest aannemelijk. Als je weet waar je ze moet zoeken, vind je overal waar ook laagstaand water te vinden is, plekken met cranberry struiken. Yron vond de bessen niet zo lekker en liet ze dus maar rustig staan. Overigens, het baasje vond ze ook lekkerder verwerkt als compote of als warme saus over zijn ijs met slagroom of in de chocolade taart, of ... , de terschellingers zijn meesters in het maken van vanalles drinkbaars en eetbaars van deze bitter/zure bessen! De struikjes zijn wel lekker om in te gaan liggen: komop baas, we gaan weer lopen want die calorieen van dat ijs met warme cranberry saus moeten er weer af!
In de duinen juist buiten het vakantie park waar we verbleven waren verschillende waterpartijen te vinden (op Terschelling noemen ze die "plak") waar Yron naar hartelust in gebaddeerd heeft. Hier was het water niet diep genoeg om te zwemmen, dus alleen pootje baden. Vond het vrouwje niet erg, met de regen hadden we al genoeg natte hond in het huisje gehad
dit water is ook veel lekkerder dan dat op het strand!
Vrijdag moesten we weer naar huis, en nadat we 's morgens nog flink gewandeld hadden op strand en in de duinen, en een lekker koffie gedronken hadden in een strandtent, ging Yron weer lekker in zijn bench achter in de auto. De weersvoorspelling gaf windkracht negen aan, dus de baasjes waren een beetje ongerust of de veerdienst uberhaubt wel zou varen. Gelukkig was de wind wat minder, en die boot gaat vrijwel altijd. Het wiebelde wel behoorlijk. Gelukkig heeft Yron echte zeebenen, wat we niet konden zeggen van een andere hond (een flat coat retreiver), die werd ziek in de salon en liet een meterslang spoor achter op het mooie blauwe tapijt.... Het rook ook lekker... Het baasje is maar met Yron naar buiten gegaan, voor het geval dat... Pas 's avonds laat kwamen we weer terug thuis aan in belgenland, en werden de twee thuisgebleven puppies hartelijk begroet! Zaterdag heeft Yron een baaldag genomen, na wat inspectie rondjes in de tuin en wat gespeel met een van de puppies heeft hij vooral lekker geslapen.
Zondag was er nog meer strand activiteit, Yron en zijn baasje zijn al vroeg vertrokken richting Blankenberghe, voor de jaarlijkse strandwandeling van de Belgische Drenten vereniging. En dat is een feest als die bruin/witte vriendjes elkaar weer zien. Yron herkende direct diverse andere Drenten, zelfs al had hij die nog maar een of een paar keer keer gezien. Zeker Lando (die nog maar een maand of 8 oud is) werd regelmatig opgezocht. De opgekomen leden lieten zich het slechte weer niet aan het hart komen (halverwege de heenwandeling begon het te regenen, en het werd pas weer droog toen we terug bij het startpunt waren), en hebben er een gezellige wandeling van gemaakt. Hartelijk dank verenigingsbestuur voor weer een geweldige organisatie. De jenever smaakte prima! ik heb dorst, is dat hier te drinken, bah nee, dat is zout water, dat heb ik van de week al genoeg gedronken
Nadat de baasje teruggekomen bij de auto Yron hadden afgedroogd en zelf droge kleren hadden aangedaan en Yron een fles water naar binnen had geslobberd, zijn we met gezwinde spoed terug naar huis gegaan. Daar heeft Yron de rest van de middag op zijn kussen liggen maffen. Toen zijn normale uitlaatuur aangebroken was en hij geroepen werd, werd er een beetje lodderig opgekeken"Wat, moet ik echt mee gaan wandelen, ik lig hier harstikke lekker!"
De komende week zullen er wel wat ontwennings verschijnselen optreden, zeker omdat het baasje een deel van de week naar Zweden toe gaat...
Deze week
komt de blog niet vanuit het vertrouwde thuisfront, maar vanaf Terschelling. We
zijn de komende week op dit prachtige eiland lekker een weekje aan het relaxen
en aan het uitwaaien met ons woefje.
Maar eerst
over slapende honden. Vorige week hebben we wat laten zien van de diverse
slaaphoudingen, maar Yrons favoriete houding hadden we niet op de gevoelige
plaat kunnen vastleggen. Afgelopen week heeft het vrouwtje de camera steeds in
de aanslag gehouden, en nu is het wel gelukt. Lekker op de rug op je
hondenkussen, poten in de lucht, heerlijk!!
Hou eens op met dat geflits, ik lig te
slapen!
Zoals
gebruikelijk als we weg gaan, had ons woefje eind van de week in de gaten, dat
er wat aan het gebeuren was. Wat ben je
daar allemaal aan het klaarzetten baasje? En toen de auto eenmaal ingepakt
ging worden, was ons woefje niet meer te houden. De rit naar de haven van
Lahringen duurde wel lang, maar het baasje had net zoals toen we op
vakantie naar Tsjechië gingen de bench achterin de auto gezet, en ons woefje
heeft drie uur lekker rustig gelegen. Ook op de veerboot ging alles goed.
Uiteraard was ons woefje wel wat onwenning, maar hij ging keurig overal mee
naartoe, had schijnbaar geen hinder van het gedreun van de motor.
Lekker met het vrouwtje bootjes kijken. Die
reling is wel wat hoog, daar kan ik niet overheen kijken!
Hoi baasje, wat doe je daar boven?
Na bijna
twee uur mocht hij weer terug in de auto, en moesten we nog een klein stukje
rijden. Bij aankomst op ons verblijf was de koffie al klaar, en werden Bas en
Eelco (die het weekend samen met ons in ons huisje bleven) hartelijk begroet.
Na al dat stilzitten is het baasje met Yron de duinen in richting strand
getrokken, en heeft Yron bijna 2 uur lekker kunnen rausen.
Uiteraard ga
je als je op een Waddeneiland verblijft ook naar het strand:
Lekker springen door de plassen op het
strand
En tussen het gras kan je lekker snuffelen!
Het weer is nog
niet zo denderend, maar gelukkig regent het meer s nachts dan overdag. Gelukkig
is ons Drentje voorzien van de beroemde zelfreinigende vacht, en is er in het
huisje een bezem aanwezig. Het baasje heeft de bench in het huisje gezet, dus
ons woefje heeft zijn lekkere nestje bij zich. Yron is nog wel wat nerveus en
onwennig, maar dat zal de komende dagen wel verbeteren. De eerste nacht heeft
hij zich in ieder geval niet te vaak gemeld, dat waren we wel anders gewend
tijdens de zomervakanatie
Zondagmiddag op het strand stond er wel veel
wind:
Volgende
week meer avonturen van Yron op Terschelling!
Afgelopen week is erg rustig verlopen... Althans, over het algemeen toch. Een gehoorzaam woefje, zou het konijnenvel incident van vorige week invloed hebben gehad (dat zal hij toch al wel vergeten zijn?). Er is wel niet meer getraind met die net-echte-dingen, voorlopig gebruiken we maar gewone dummies.
Zoals iedere hondenliefhebber weet, kan je hond in vele standen slapen, ongegeneerd languit, of juist lekker in elkaar gerold. In alle gevallen zien slapende honden er extra lief uit (misschien is dat wel waar voor alles wat slaapt?)
Behalve zijn bench in de hoek van de kamer, heeft ons woefje ook een kussen in de woonkamer. Dat ding lijkt op een fatboy of een zitzak, het vormt zich naar het lichaam van je hond. En dus kan je daar in alle standen lekker op snurken.
Even lekker uitrekken, en dan slaap je zo verder: let ook op het zand wat van de vacht van onze smeerpoets naar zijn doggiebag is gesprongen!
Helaas is het (nog) niet gelukt, om een foto te maken van zijn favoriete slaaphouding (op zijn rug, poten half omhoog). We houden jullie op de hoogte als het lukt om die positie te vereeuwigen!
En zoals iedere drent eigenaar weet, ligt hij het liefst op je voeten. Nu het wat kouder wordt, leggen we dan een vetbed in de buurt, zodat hij niet op de koude tegels ligt (iedere winter zeggen we dat we vloerverwarming gaan aanschaffen ). Het baasje legt het dekentje meestal naast de tafel, maar deze week had Rik het zo weggelegd, dat hij zijn voeten erop kon zetten. Gelukzalig heeft Yron een uurtje in dromenland doorgebracht!
Volgend weekend vertrekken we voor een week naar Terschelling, dat zal een fijn wederzien zijn voor Yron met het strand. Een hele week lang rennen en vliegen langs het water, heerlijk! We kijken al uit naar de boottocht, die duurt bijna 2 uur, en de laatste keer dat we op een veerpont hebben gezeten vond Yron dat niet zo geweldig...
Deze week had Elise een behoorlijke aanvaring met Yrons mijn-prooi
gedrag. Behalve een paar gewone dummies, hebben we ook een aantal echte
veren- en konijnen dummies om mee te apporteren. Die heeft Johan (die we kennen
van de jachttraining) voor ons gemaakt. Yrons enthousiasme kent geen grenzen
als die dummies tevoorschijn worden gehaald. Met name het bruine konijn is Yrons
favoriet. Als er meerder dummies in het veld liggen, komt hij steevast als
eerste met dat konijn terug. Uiteraard mag Yron niet spelen met die dummies,
het zijn immersdode dieren die hij
moet apporteren.
Deze week was hij er in geslaagd, om dat bruine konijn te
pakken te krijgen, en hij had het mee in zijn bench genomen. Op geen enkel
commando reageerde hij nog, hij bleef boven zijn prooi liggen: die is van mij en daar blijf jij vanaf.
Elise heeft hem in zijn sop laten gaarkoken, en is naar school gegaan. Toen ze
een uur later terug kwam, werd ze zoals altijd enthousiast begroet bij
binnenkomst. Echter, toen ze in de bench keek, zag ze alleen de houten
binnenkant nog zien liggen, het konijnenvel was deskundig volledig verwijderd!
En Yrons buik behoorlijk opgezwollen. Normaal komt datgene wat via de bek naar
binnen gaat er wel weer uit langs de achterkant, maar omdat de konijnenvellen
gelooid zijn, en omdat het een behoorlijk groot ding is, toch maar naar de
dierenarts.
Na een injectie heel snel de behandelkamer uit, en even
later werd er heel zielig omgekeken en begon hij hevig te braken. Even later
was het hele vel weer terug buiten . Voorlopig maar even oefenen met de dummies, en de veren en
het overgebleven konijn in de kast laten!
Zo zag de bruine
dummie er ook ongeveer uit
En dit was er van
over. Let ook op het handvaatje, dat duidelijk niet lekker was En dus wordt er nu geoefend met de gewone dummie. hier baas, er blijf zand aan zitten en dat vind ik niet lekker dus hou ik dat ding maar aan de zijkant vast
Na het incident met het bruine konijn is Yron poeslief naar Elise. Hij voert al haar commando's keurig en zonder aarzeling uit. Misschien heeft hij het opeten van het konijn geassocieerd met het onaangename braken en het feit dat Elise daar bij was).
Zondag zijn Rik en het baasje met Yron de velden ingetrokken, en daar hebben ze een uur of twee doorgebracht. Uiteraard was er nogal wat modder te vinden, dus bij thuiskomst moest er van kleding gewisseld worden... En een uurtje later was al het zand van Yron naar zijn kussen gesprongen.
keurig in een keer "voet"
Een boer had koolzaad op een van de velden gezaaid, en Yron heeft ontdekt, dat je daar ook goed in kan hoppen! En dus ging hij als een razende roeland door het veld. Op z'n laatst was hij zo moe van het springen dat hij gewoon door het hoge gewas heen liep hier springt hij nog..
Ook over de tarwe stoppels is het fijn rennen, en schijnbaar doen al die opstekende stekels totaal geen pijn aan zijn poten
Deze week staat de blog in het teken van beweging. En laat bewegen nu net een van de favouriete bezigheden van ons Drentsch Spring-in-het-veld-hondje zijn!
De ervaren blog lezer weet ondertussen, dat Yron het heel leuk vindt om tegen je op te springen als hij je wil begroeten. We proberen dit al een tijd af te leren, zeker als het om iemand gaat die niet van ons gezin is. Nu weet Yron wel dat hij moet gaan zitten als hij je wil begroeten, maar dat doet hij pas min-of-meer nadat je dat tegen hem gezegd (of liever, geroepen) hebt. "weet je hoe moeiliijk dat is, gaan zitten als je staart heel erg heen en weer zwiept?"
Springen naar zijn bal vindt Yron ook heel erg leuk. Het baasje heeft eens uitgezocht, hoe hij heel snel foto's achter elkaar met zijn camera kon maken, en omdat er anders wel heel veel foto's op de blog moesten komen heeft hij de beeldjes in een foto bij elkaar geplakt. Hopelijk zijn ze niet te klein geworden... Het is ons overigens een raadsel dat dat ding nog altijd leeft.
Vanwege het wat slechtere weer, is het er de afgelopen week een aantal keren niet van gekomen, om een extra lange wandeling met ons Drentje te maken. En dat merken we heel goed aan hem. Hij wordt dan wat ongedurig, en is extra springerig. Tegelijkertijd vindt hij harde wind met regen duidelijk niet leuk, zeker niet als die van achter komt. Dan spring hij alle kanten uit, en kijkt steeds om. "wie zit daar steeds aan mijn achterwerk?" Ook wil hij dan steevast bij de eerste mogelijkheid weer terug naar huis.
Gelukkig was het weekend veel beter weer, en is het baasje met Yron jachtoefeningen gaan doen. EN: deze keer had hij eens een keer zijn camera niet vergeten. Opnieuw ingesteld op veel beelden per seconde, zodat de aktie vastgelegd kon worden. dus die vliegende oren zijn vanwege de snelheid
In het veldje is ook een stuk met bomen, en een stuk met hoog onkruid. Yron vindt het heel leuk om daar iets op te zoeken, maar hij is wel heel voorzichtig tussen de brandnetels. Het prikkeldraad daarintegen vind hij niet echt een probleem, daar gaat hij soms op volle snelheid onderdoor (het baasje staat dan al met zijn telefoon in de hand om de dierenarts te bellen...). Daar houdt het baasje hem toch maar een beetje vandaan. Tussen de oefeningen door, zeker als Yron een heel eind hard gelopen heeft naar het baasje met een apport, is er even tijd om wat te rusten, en toen kon het baasje gelijk een mooie foto maken Ja, uitgerust, ga die apporten maar weer verstoppen!
Voorzichtig tussen de brandnetels, maar voor de rest is ons woefje in het veld net een razende roeland, als er takken of zo liggen gaat hij er gewoon onderdoor of nog liever, als eens springpaard overheen: zou er ook jumping voor honden bestaan?
Zondag was het helemaal feest, het zonnetje scheen zo lekker, dat het baasje besloot om na de oefeningen nog een lekker stuk (een kilometer of 7) te gaan wandelen. Gelukkig ging dat voor een groot gedeelte door de velden, zodat Yron lekker vrij rond kon springen, snuffelen, rennen, vogels opjagen, en zo voort. Op een gegeven ogenblik zag het baasje vlak naast hem in het maisveld een moeder fazant met een stuk of 10 kuikens, waar Yron in volle vaart voorbij was gerend zonder ze te zien of te ruiken. Pffff, jagen moet nog maar even op dode dieren, niet op kuikentjes.
Weer op de openbare weg riep het baasje "Yron, zit voor", waarop hij zoals altijd keurig naar het baasje gesneld kwam. Waarop de bestuurder van een tandem die vanaf de andere kant kwam tegen het baasje zei: "nou die luistert wel goed, ik wou dat mijn vrouw zo snel naar me toe kwam als ik haar riep"... Er zat een dame achterop de de tandem, en ik denk dat ze spontaan haar voeten van de trappers haalde
Na zo'n lekkere inspanning moet je natuurlijk wel volledig van de wereld af bijkomen, wat Yron dan ook lekker heeft gedaan, terwijl de baasjes naar het veldrijden op TV gekeken hebben. Lekker uitrusten!
Om vervolgens een uurtje later weer met je bal in je bek bij het baasje te gaan staan: "kom je spelen?"
Afgelopen week was voor ons Drents familiehondje een week van afscheidnemen en weer blij zijn als de diverse familieleden weer terug thuis kwamen. Op zondag vertrok onze oudste puppie al naar zijn kot in A, en als die met zijn tassen aan het rommelen is weet Yron steevast hoe laat het is. OK da's 1 weg... Vervolgens ging maandag morgen het jongste puppie voor 5 dagen op schoolreis, en even later vertrok baasje ook al voor een paar dagen naar zijn werk. Gelukkig bleef het vrouwtje lekker bij hem in de buurt! Wel vreemd hoor vrouwtje, zo met z'n tweeen thuis...
Op dinsdag had Yron een ontmoeting met een bijna dode vleermuis. Die was achter tegen het raam van de veranda (da's iets anders als een serre heeft de schrijver ondertussen begrepen ) gevlogen, en was zo te zien al behoorlijk oud (in ieder geval zaten er gaten in zijn vleugeltjes).
En iedere keer als onze Drentsche Heldhond in de buurt van het beestje kwam, ging het bekkie open en dicht. Waarop Yron maar weer terug deinste... Toen het vrouwtje het beeste maar uit zijn lijden wilde verlossen met haar stoffer en blik was Yron het daar niet helemaal mee eens, maar liet het uiteindelijk toch maar toe. het beestje heeft uiteindelijk niet lang meer geleefd...
Gelukkig kwam het baasje woensdag al weer terug thuis, en toen hij zat te werken, kwam Mieke de poes even om aandacht vragen (door gewoon op zijn toetsenbord te gaan zitten). En aangezien ons Drents Kroelhondje niet jaloers is, werd er net zo lang gemorrreld, tot het baasje zijn andere hand ook ging gebruiken: je hebt toch twee van die handen, dat kan je best, twee beesten tegelijk aanhalen!
Toen vrijdag eerst Steven, en later op de avond Rik weer terug thuis kwamen kon de staart van ons woefje geen grotere zwaaien meer maken! En toen hij zaterdag morgen de boel wakker mocht gaan maken, was er geen seconde twijfel, hij lag direct bij Rik op bed! wakker worden, ik wil spelen!
Zondag was het zo'n mooi weer, en is Yron samen met zijn baasjes naar het bos van Laarbeek geweest. Daar waren we nog nooit geweest, en dus waren er duizenden nieuwe luchtjes om te ruiken! Het was behoorlijk druk in het bos, en dus moest hij wel aan de riem blijven, en dat was duidelijk niet de bedoeling... Het baasje zijn ene arm is beduidend langer nu dan de andere... Wel nog even tijd om een statieportret te maken:
Door het hele bos staan picknick tafels, en dus kon er mooi geoefend worden met het commando 'op', wat overigens keurig uitgevoerd werd.
Halverwege het bos zijn de baasjes nog lekker wat gaan drinken, en Yron had geen moeite met de rondrennende kinderen, hij ging keurig af . "als beloning heb ik een paar stukjes kaas en worst gekregen, jammie!!".
Het is September, en of we het willen of niet, de zomer lijkt nu echt op een eind te komen. Waar we vorige week nog een lekkere nazomer zondag hadden, is het afgelopen week een stuk kouder geworden. Gelukkig hebben we een serre aan het huis, en als het zonnetje schijnt, is het daar prima vertoeven zo tijdens dat najaarsweer. Dus had het vrouwtje daar een van de zonnebedden weggezet, zodat ze in haar pauze van school lekker met een boek kan gaan genieten. Het zal niemand verbazen, dat onze katten dat zonnebed ook wel een lekker ding vinden om op te gaan liggen slapen... En dus dacht ons Yonneke dat hij dat ook wel mocht, zo lekker op dat bed gaan liggen snurken: in diepe rust
Omdat ons woefje in huis werkelijk niets meer kapot maakt, laten we de bench tegenwoordig openstaan. Ondanks dat open deurtje, ligt hij 's nachts keurig in de bench op zijn kussentje, en niet op de bank. Althans, dat denken we toch. En we hebben ook nog geen gevecht met de katten gehoord, dus we gaan ervanuit dat hij in het donker gewoon slaapt zoals het hoort. Voordeel is wel dat je 's morgens bij het beneden komen direct enthousiast besprongen, eeeh, begroet wordt.
Deze week heeft onze woefje zijn naam als Drentsche Oostindischdoofhond goed waar gemaakt. Zeker uit de voortuin onsnappen was zijn hobbie deze week, en terugkomen, ho maar... Gelukkig heeft hij dat weer goed gemaakt door tijdens het apporteren met het baasje alle apporten keurig terug te brengen. Het baasje heeft een groot veld in de buurt ondekt, met verschillende "hindernissen" (weiland, hoog onkruid, wat bomen en struiken). Yron bleef keurig netjes af zitten vol aandacht voor zijn baasje die een heel eind verder liep om 3 apporten te verstoppen. Yron bracht ze vervolgens steevast in dezelfde volgorde terug: eerst zijn favouriete met veren, dan het bruine konijn en het witte konijn als laastste. Tot 4x toe in die volgorde!
Achter in de tuin hebben we een opslag hok voor openhaardhout, en met het koudere weer deze week heeft het vrouwtje de houtbrander lekker aangestoken. Nu was dat opslaghok altijd al een leuke speelplaats voor Yron, en worden er regelmatig stokken en blokken hout door de tuin verspreid, maar nu ontdekte Yron ook nog een stuk houten autootje dat Rik ooit op school gemaakt had, en wat in de stapel hout klaar lag om voor warmte te gaan zorgen. En dat is een leuk ding om mee te spelen: hoe hou ik dat ding het beste vast?
pak het dan af als je kan!
Overigens, jammer oma, het ding is uiteindelijk echt de openhaard in verdwenen, het gaf mooie vlammen
Zoals jullie weten, is een oude bal een van zijn favouriete speeltjes. Een paar weken geleden heeft hij in de dierenwinkel een piepbot gekregen, en behalve dat dat is ook een leuk ding om je baasjes gek mee te maken (als je naast hun oor erin gaat staan bijten), wat is er dan leuker dan spelen met bal en bot? en wie zegt dat mannen geen twee dingen tegelijk kunnen? Ikke wel!
Een voordeel van het koude weer is dat het dan thuisgekomen na een wandeling wel lekker is om een warme kop soep of chocomel of zo te eten. Nou is chocomelk niet goed voor woefkes, maar tegen een lekker kopje groetensoep zegt ons slurphondje geen nee. Zijn bak was vaatwasmachinewaardig schoon
Jawel, deze week weer een verhaaltje over de belevenissen van onze Drentse Eigenwijshond.
We hebben nu twee weken geen jachttraining meer gehad, en ook het baasje is heel erg druk (en veel in het buitenland) voor zijn werk. En dus wordt er wat minder getraind met Yron, en dat vind hij duidelijk niet leuk. Dus komt hij regelmatig met iets in zijn bek naar je toe: kom op dan, speel met me!
Gelukkig laten de andere baasjes Yron wel meerdere keren per dag een flink stuk uit, dus hij krijgt wel genoeg beweging. Maarja, dan moet je aan die riem lopen, en dan wordt er nog wel eens gesleurd en getrokken. Die keren dat hij wel met het baasje mee naar een veld mocht, was ons woefje duidelijk niet van plan op lekker rustig te gaan lopen luisteren. Het baasje laat hem dan in het veld eerst maar een eindje afreageren, rennen en vliegen. Daarna gaan het apporteren en volgen en zoeken wel beter. Yron heeft van Johan een paar mooie apporten gekregen (konijntjes, maar ook 2 met fazantenveren), en die zijn ondertussen allemaal in gebruik. Heel mooi om te zien hoe Yron die veren voorzichtig oppakt en naar het baasje brengt! Volgende keer zal het baasje een fototoestel meenemen, dan kan hij er een foto van maken.
Ook thuis is hij af en toe behoorlijk ondeugend, zeker als hij besloten heeft dat hij aandacht wil hebben. Maar hij vind het nog heerlijker om gekroeld te worden, dus die ondeugende buien zijn meestal snel weer over.
Hij heeft echt begrepen, dat hij van Mieke geen geblaas krijgt als hij tenminste rustig blijft, het lijkt erop dat ze hem meer en meer tolereert. Alhoewel, soms vind ze het lekker om op het dak van de serre in de zon te gaan zitten, en uiteraard moet Yron dan lekker naar haar gaan staan blaffen. En als Mieke dan wegloopt, gaat ze via de pergola aan het kippenhok dusdanig hoog voorbij dat hij tevergeefs aan het springen is. Hij komt nog niet tot de helft, maar springen doet hij toch. En zij maar blazen... kom hier naar beneden zeg ik je!
Als het baasje thuis is, is Yron steevast ergens in zijn buurt te vinden, meestal in de buurt van zijn voeten lekker gaan liggen. Maar als dan het vrouwtje op zondag wat tijd heeft om nog van de laatste zomerzon te genieten, mag je vast wel lekker bij haar op het zonnebed liggen.
Afgelopen week heeft Yron zijn zwemkunsten verder uitgebreid. Het baasje gaat met enige (on)regelmaat met Yron wandelen op het strand. Op de meeste stranden in Belgie en Nederland mag tijdens de zomermaanden niet met een onaangelijnde hond gewandeld worden, op sommige mag je zelfs helemaal niet op het strand komen met een hond, of alleen na 18:00 uur. Maar het baasje heeft er een ondekt waar je wel met de hond los mag op het strand tijdens de zomer (bij de Veersegat dijk, Vrouwenpolder, Zeeland). Yron vond de golven maar wat vreemd om in te zwemmen, maar dat hield hem niet tegen om lekker het water in te gaan als het baasje een dummie gooide. De foto's zijn niet zo duidelijk, het baasje was zijn kamera vergeten dus ze zijn met een telefoon gemaakt.. gooi dat ding nou, dan kan ik weer het water in
lekker meesurfen op de golven
Later in de week ging Yron met het baasje in het veld achter het dorp om te apporteren met de nieuwe echte-konijnenvel dummy. Yron was wel wat in verwarring toen het baasje twee dummies tegelijk weggooide, en snapte niet echt dat hij die tweede ook moest gaan halen. "ik heb je dat ding toch net gegeven, wat roep je nu apport?" Verloren zoeken ging beter, hij wist beide konijnen feilloos te vinden tussen de struiken. Uiteraard zijn de boeren druk bezig met hun gewassen. Een van de boeren had een of andere vettige substantie (het zag eruit als oud frituurvet) over zijn land uitgestrooid. Wat dat voor toegevoegde waarde aan de grond heeft is ons niet duidelijk, maar ons woefje vond het natuurlijk geweldig om in te gaan liggen rollen.. Voordat het baasje kon ingrijpen, zat onze vetzak al lekker onder, de haren van zijn rug waren helemaal vettig. Terug thuis gekomen, was ons drentje het er niet echt mee eens dat hij gewassen moest worden. Gelukkig doet een beetje dreft wonderen, en was hij de volgende dag weer helemaal schoon.
Yron weet dat hij niet op de bank mag, maar regels zijn er om af en toe gebroken te worden, zeker als een van de andere puppies met je wil spelen:
Oeioeioei, heeft het baasje vorige week geen blog geschreven
,helemaal vergeten. Gelukkig dacht hij er deze zondag wel aan ,
dus nu een blog die over twee weken gaat.
Terug van vakantie is Yron in zijn vertrouwde omgeving helemaal in zijn sas,
zeker omdat het hele gezin veel thuis was. Toen het baasje naar zijn werk ging
was het wel wat vreemd, en was hij niet uit de buurt van het vrouwtje weg te
slaan. En werd het baasje bij thuiskomst steevast begroet alsof hij weken niet
thuis geweest was
Het baasje heeft een vijver in de buurt gevonden waar het heerlijk zwemmen is,
en ondanks een onbekende omgeving, toen het baasje de waterdummie gooide, moest
er eerst wat getwijfeld en aan kant-verkenning gedaan worden, maar die dummie
kwam niet vanzelf terug, dus toen ging Yron toch keurig netjes het water in. En
eenmaal een keer erin geweest was het ijs gebroken (figuurlijk dan, want de
afgelopen weken was het zo warm dat er wel niet veel ijs te vinden was in de
vijver, en om nu naar de noordpool te rijden...). het baasje gooide de dummie
steeds verder, en Yron bracht het steevast terug aan zijn voeten. Een eindje
verderop zaten wat schaatsrijders (en dan de insecten, geen beoefenaars van de
elfstedentocht, wat heeft het baasje toch met ijs), en al happend ging Yron
keurig het water in. Die insecten schoten natuurlijk sneller weg dan Yron kon
zwemmen, maar toch een leuk gezicht.
In Heurne was het zondagmorgen in de schaduw nog aangenaam, en zeker in het bos
bij de Schelde arm was het prima vertoeven. Helaas was er op de gebruikelijke
water-trainingsplek een behoorlijke laag witte alg op het water te vinden, en we
willen natuurlijk niet, dat onze drentjes ziek worden van hun gespartel!
Gelukkig was er een eindje terug voldoende open water om wel veilig te zwemmen.
Helaas was daar de begroeiing aan de overkant nogal dik, dus alleen de heel
geoefende honden mochten "over", de rest alleen "kort"
apporteren (met het laatste word de dummie in het water gegooid, voor
"over" moet de drent aan de overkant uit het water, de dummie zoeken
en weer terug komen). Behalve dummies waren er ook echte beesten te apporteren,
en na de gebruikelijke kant-verkenning en motivatie/aanmoediging van het baasje
(inclusief een heel klein duwtje ), ging Yron een half verzuipende eend op het
droge brengen. Hij werd zelfs zo enthousiast, dat hij ook de dummies die voor
de andere honden in het water gegooid werden ging halen
Vanwege de warmte, en omdat we in de Woef gelezen hadden dat honden yoghurt ijs
ook heel lekker vinden, had het vrouwtje een potje yoghurt ingevroren, wat de
volgende vermakelijke beelden opleverde:
mmmm, lekker koud, lik lik
maar omdat de yoghurt uit de diepvries kwam, ging bijten niet echt goed. En zoals jullie in de vorige afleveringen hebben kunnen zien op het filmje, is Yron nogal gulzig als het over ijs gaat. Maar deze
brok ijs was echt te groot, en hij was volop aan het morrelen om dat ding soldaat te
maken. Het bakje schoof over de stenen, het ging beter toen het baasje het op
het gras zette:
ja, da's beter, maar ik kan er nog steeds niet
van happen, die blok is te hard
ik laat het hier even een beetje ondooien hoor.
en dat er beestjes bij komen vind ik helemaal niet erg, die gaan gewoon ook mee
naar binnen.
Met de warmte van de afgelopen weken wist Yron niet zo goed raad. 's morgens
was hij wat actief, maar vervolgens bleef hij maar binnen op de plavuizen
liggen, kwestie van niet te veel bewegen. Pas 's avonds kwam er weer wat leven in de
brouwerij. De baasjes hebben een z'n koude kleed gekocht, en daarop liggen vind
Yron erg fijn, hij is er niet vanaf te slaan. Het baasje had het kleed ook 's
nachts in de bench gelegd, en schijnbaar beviel dat ons drentje wel, hij meldde
zich in ieder geval niet zo extreem vroeg als de week ervoor.
En als je dan buiten bent, ga je niet languit in het gras liggen, maar je ligt
veel beter op zon zonnebed: zal ik dat laatste chipje durven pakken?
En als het vrouwtje het dan ook nog goed vind dat je naast haar blijft liggen, dan ga je toch lekker liggen slapen: ik heb heerlijk een uurtje liggen maffen (en het vrouwtje ook)
Van al die warmte wordt je wel steeds lamlendiger. Dus als je dan geen zin hebt om op te staan om je bot te gaan halen, begin je maar op je poot te knagen:
wat overigens niet zo goed beviel, dus even later toch maar zijn bot opgezocht
Een keer per jaar organiseert de Belgische Drenten vereniging de zogenaamde clubmatch, waar de honden kunnen meedoen wie de mooiste van de club is. Het gaat er dan wel echt officieel aan toe, met een erkende keurmeester en zo. Afgelopen zaterdag was het zover, en nu zijn de baasjes niet zo van de honden-show-er-igen, maar het baasje wilde toch wel eens weten hoe dat er allemaal aan toe en had Yron dus ingeschreven in de jeugdklasse. Ook al omdat er, als er later gefokt dient te worden, er minimaal twee keuringen met hoog resultaat gedaan moeten zijn. De match werd gehouden op het jachttrainings terrein in Heurne, dus dat was een bekende omgeving. Het bestuur van de Drente vereniging had het terrein omgeschapen tot een echt tentoontellingsterrein, met een ring, tenten eromheen en de nodige horeca voorzieningen. Er waren zelfs veel leden uit Nederland naar het zuiden afgezakt, waaronder enkele oude bekenden. Helaas waren er geen andere honden van de Bezelhond kennel aanwezig.
In de keurring wist het baasje niet zo goed wat hij allemaal moest doen, dus heeft hij maar een beetje gekeken hoe de anderen het deden. Tot zijn schrik moest er "hard" gelopen worden, dat was om de gang van de hond te kunnen zien. Het baasje denkt dat je dat beter ziet als je de hond vooruit stuurt het veld in, maar de keurmeester was duidelijk wel van het show-er-ige type, niet van het ploeg-eens-door-de-modder-type . Nu is een ding om wat hard te lopen, behalve dat het baasje dan meer op een olifant lijkt, ging Yron vrolijk lopen springen, want dat is leuk, zo'n baas het probeert hard te lopen. En dat mocht nou net niet van die strenge keurmeester (of eigenlijk meesteres want ze was van het vrouwlijke type), hij moest netjes naast het baasje lopen.. Uiteindelijke lukte het wel, maar niet van harte. Vervolgens werden de honden een voor een verder bekeken.
Hier staan Johan met Kazan en het baasje met Yron te wachten in de ring totdat ze naar de keurmeesteres moesten gaan
Yron werd aandachtig bekeken door de keurmeesteres, en ze vond dat Yron nog geen juist Drente reuen hoofd had. Te lange snuit en de kop niet breed genoeg, maar wel met een mooie neusspiegel. Verder kan Yron het behang goed zetten, en de hals kan droger en moet hij nog in lichaamsdiepte groeien. Verder heeft hij een krachtige borst en goede benen maar een erge open hoeking in het front. En dat staat echt allemaal in het keurverslag!! Gelukkig vond ze dat hij een vriendelijk termperament heeft, en dat kunnen zijn baasjes volmondig beamen! Gelukkig moet Yron nog wat groeien, dus hopelijk wordt het nog wat beter De keurmeesteres had een mooi verhaal rondom het feit, dat de Drent een boerenhond is, die niet te elegant en klein moet worden, en daar heeft ze volledig gelijk; en inderdaad heeft ons woefje een relatief lange neus, maar om te zeggen dat hij geen echte drentekop heeft gaat wel wat te ver. Een en ander resulteerde in de beoordeling G (goed), en dat is een te lage beoordeling om met je hond te mogen fokken met stamboom. De baasjes hebben de teleurstelling maar snel overboord gezet, ons woefje is de mooiste van allemaal! We klampen ons maar vast aan het feit, dat verschillende mensen riepen 'ooh, dat is een zoon van Nynke, hij heeft helemaal haar kop', en Nynke is 2x Nederlands kampioen geweest.... Bij een volgende keuring maar eerst kijken wie de keurmeester is, schijnbaar hebben de verschillende dames en heren in de subjectiviteit een afwijkende mening. En voorlopig concentreren we onzelf maar op datgene wat we leuk vinden, in het veld bezig zijn! Overigens, Kazan voldeed wel helemaal aan de eisen van de meesteres, hij werd zelfst eerste in de jeugdklasse! Tenslotte, de dag was weer meer dan gezellig, en erg goed georganiseerd, alle mensen van de drente vereniging die mee georganiseerd hebben: ernorm bedankt!
Introductie Deze blog gaat over Yron Nynke van de Bezelhonk, onze Drentsche Patrijshond. Met de blog willen we iedereen die geinteresseerd is op de hoogte houden van alle reilen en zeilen rondom Yron. We dateren de blog met regelmaat op, dus kom geregeld eens kijken!
" 
Gelukkig waren die paar kwartieren wel voldoende om ons woefje wat rustig te houden tijdens het diner! 
. Gelukkig ziet hij er als blinde beer ook nog wel gelukkig uit... 
.
), zijn we nog lekker een eind gaan wandelen in de duinen achter het huisje, en daarna lekker met een boek in de bank, hond aan de voeten, glaasje wiskey in de buurt: wat wil een mens nog meer!
