Druk op onderstaande knop om je bestand naar mij te verzenden.
Yron's blog
de belevenissen van een Drentse Patrijshond in Belgie
14-10-2012
1 jaar en 16 weken oud
Deze week had Elise een behoorlijke aanvaring met Yrons mijn-prooi
gedrag. Behalve een paar gewone dummies, hebben we ook een aantal echte
veren- en konijnen dummies om mee te apporteren. Die heeft Johan (die we kennen
van de jachttraining) voor ons gemaakt. Yrons enthousiasme kent geen grenzen
als die dummies tevoorschijn worden gehaald. Met name het bruine konijn is Yrons
favoriet. Als er meerder dummies in het veld liggen, komt hij steevast als
eerste met dat konijn terug. Uiteraard mag Yron niet spelen met die dummies,
het zijn immersdode dieren die hij
moet apporteren.
Deze week was hij er in geslaagd, om dat bruine konijn te
pakken te krijgen, en hij had het mee in zijn bench genomen. Op geen enkel
commando reageerde hij nog, hij bleef boven zijn prooi liggen: die is van mij en daar blijf jij vanaf.
Elise heeft hem in zijn sop laten gaarkoken, en is naar school gegaan. Toen ze
een uur later terug kwam, werd ze zoals altijd enthousiast begroet bij
binnenkomst. Echter, toen ze in de bench keek, zag ze alleen de houten
binnenkant nog zien liggen, het konijnenvel was deskundig volledig verwijderd!
En Yrons buik behoorlijk opgezwollen. Normaal komt datgene wat via de bek naar
binnen gaat er wel weer uit langs de achterkant, maar omdat de konijnenvellen
gelooid zijn, en omdat het een behoorlijk groot ding is, toch maar naar de
dierenarts.
Na een injectie heel snel de behandelkamer uit, en even
later werd er heel zielig omgekeken en begon hij hevig te braken. Even later
was het hele vel weer terug buiten . Voorlopig maar even oefenen met de dummies, en de veren en
het overgebleven konijn in de kast laten!
Zo zag de bruine
dummie er ook ongeveer uit
En dit was er van
over. Let ook op het handvaatje, dat duidelijk niet lekker was En dus wordt er nu geoefend met de gewone dummie. hier baas, er blijf zand aan zitten en dat vind ik niet lekker dus hou ik dat ding maar aan de zijkant vast
Na het incident met het bruine konijn is Yron poeslief naar Elise. Hij voert al haar commando's keurig en zonder aarzeling uit. Misschien heeft hij het opeten van het konijn geassocieerd met het onaangename braken en het feit dat Elise daar bij was).
Zondag zijn Rik en het baasje met Yron de velden ingetrokken, en daar hebben ze een uur of twee doorgebracht. Uiteraard was er nogal wat modder te vinden, dus bij thuiskomst moest er van kleding gewisseld worden... En een uurtje later was al het zand van Yron naar zijn kussen gesprongen.
keurig in een keer "voet"
Een boer had koolzaad op een van de velden gezaaid, en Yron heeft ontdekt, dat je daar ook goed in kan hoppen! En dus ging hij als een razende roeland door het veld. Op z'n laatst was hij zo moe van het springen dat hij gewoon door het hoge gewas heen liep hier springt hij nog..
Ook over de tarwe stoppels is het fijn rennen, en schijnbaar doen al die opstekende stekels totaal geen pijn aan zijn poten
Deze week staat de blog in het teken van beweging. En laat bewegen nu net een van de favouriete bezigheden van ons Drentsch Spring-in-het-veld-hondje zijn!
De ervaren blog lezer weet ondertussen, dat Yron het heel leuk vindt om tegen je op te springen als hij je wil begroeten. We proberen dit al een tijd af te leren, zeker als het om iemand gaat die niet van ons gezin is. Nu weet Yron wel dat hij moet gaan zitten als hij je wil begroeten, maar dat doet hij pas min-of-meer nadat je dat tegen hem gezegd (of liever, geroepen) hebt. "weet je hoe moeiliijk dat is, gaan zitten als je staart heel erg heen en weer zwiept?"
Springen naar zijn bal vindt Yron ook heel erg leuk. Het baasje heeft eens uitgezocht, hoe hij heel snel foto's achter elkaar met zijn camera kon maken, en omdat er anders wel heel veel foto's op de blog moesten komen heeft hij de beeldjes in een foto bij elkaar geplakt. Hopelijk zijn ze niet te klein geworden... Het is ons overigens een raadsel dat dat ding nog altijd leeft.
Vanwege het wat slechtere weer, is het er de afgelopen week een aantal keren niet van gekomen, om een extra lange wandeling met ons Drentje te maken. En dat merken we heel goed aan hem. Hij wordt dan wat ongedurig, en is extra springerig. Tegelijkertijd vindt hij harde wind met regen duidelijk niet leuk, zeker niet als die van achter komt. Dan spring hij alle kanten uit, en kijkt steeds om. "wie zit daar steeds aan mijn achterwerk?" Ook wil hij dan steevast bij de eerste mogelijkheid weer terug naar huis.
Gelukkig was het weekend veel beter weer, en is het baasje met Yron jachtoefeningen gaan doen. EN: deze keer had hij eens een keer zijn camera niet vergeten. Opnieuw ingesteld op veel beelden per seconde, zodat de aktie vastgelegd kon worden. dus die vliegende oren zijn vanwege de snelheid
In het veldje is ook een stuk met bomen, en een stuk met hoog onkruid. Yron vindt het heel leuk om daar iets op te zoeken, maar hij is wel heel voorzichtig tussen de brandnetels. Het prikkeldraad daarintegen vind hij niet echt een probleem, daar gaat hij soms op volle snelheid onderdoor (het baasje staat dan al met zijn telefoon in de hand om de dierenarts te bellen...). Daar houdt het baasje hem toch maar een beetje vandaan. Tussen de oefeningen door, zeker als Yron een heel eind hard gelopen heeft naar het baasje met een apport, is er even tijd om wat te rusten, en toen kon het baasje gelijk een mooie foto maken Ja, uitgerust, ga die apporten maar weer verstoppen!
Voorzichtig tussen de brandnetels, maar voor de rest is ons woefje in het veld net een razende roeland, als er takken of zo liggen gaat hij er gewoon onderdoor of nog liever, als eens springpaard overheen: zou er ook jumping voor honden bestaan?
Zondag was het helemaal feest, het zonnetje scheen zo lekker, dat het baasje besloot om na de oefeningen nog een lekker stuk (een kilometer of 7) te gaan wandelen. Gelukkig ging dat voor een groot gedeelte door de velden, zodat Yron lekker vrij rond kon springen, snuffelen, rennen, vogels opjagen, en zo voort. Op een gegeven ogenblik zag het baasje vlak naast hem in het maisveld een moeder fazant met een stuk of 10 kuikens, waar Yron in volle vaart voorbij was gerend zonder ze te zien of te ruiken. Pffff, jagen moet nog maar even op dode dieren, niet op kuikentjes.
Weer op de openbare weg riep het baasje "Yron, zit voor", waarop hij zoals altijd keurig naar het baasje gesneld kwam. Waarop de bestuurder van een tandem die vanaf de andere kant kwam tegen het baasje zei: "nou die luistert wel goed, ik wou dat mijn vrouw zo snel naar me toe kwam als ik haar riep"... Er zat een dame achterop de de tandem, en ik denk dat ze spontaan haar voeten van de trappers haalde
Na zo'n lekkere inspanning moet je natuurlijk wel volledig van de wereld af bijkomen, wat Yron dan ook lekker heeft gedaan, terwijl de baasjes naar het veldrijden op TV gekeken hebben. Lekker uitrusten!
Om vervolgens een uurtje later weer met je bal in je bek bij het baasje te gaan staan: "kom je spelen?"
Afgelopen week was voor ons Drents familiehondje een week van afscheidnemen en weer blij zijn als de diverse familieleden weer terug thuis kwamen. Op zondag vertrok onze oudste puppie al naar zijn kot in A, en als die met zijn tassen aan het rommelen is weet Yron steevast hoe laat het is. OK da's 1 weg... Vervolgens ging maandag morgen het jongste puppie voor 5 dagen op schoolreis, en even later vertrok baasje ook al voor een paar dagen naar zijn werk. Gelukkig bleef het vrouwtje lekker bij hem in de buurt! Wel vreemd hoor vrouwtje, zo met z'n tweeen thuis...
Op dinsdag had Yron een ontmoeting met een bijna dode vleermuis. Die was achter tegen het raam van de veranda (da's iets anders als een serre heeft de schrijver ondertussen begrepen ) gevlogen, en was zo te zien al behoorlijk oud (in ieder geval zaten er gaten in zijn vleugeltjes).
En iedere keer als onze Drentsche Heldhond in de buurt van het beestje kwam, ging het bekkie open en dicht. Waarop Yron maar weer terug deinste... Toen het vrouwtje het beeste maar uit zijn lijden wilde verlossen met haar stoffer en blik was Yron het daar niet helemaal mee eens, maar liet het uiteindelijk toch maar toe. het beestje heeft uiteindelijk niet lang meer geleefd...
Gelukkig kwam het baasje woensdag al weer terug thuis, en toen hij zat te werken, kwam Mieke de poes even om aandacht vragen (door gewoon op zijn toetsenbord te gaan zitten). En aangezien ons Drents Kroelhondje niet jaloers is, werd er net zo lang gemorrreld, tot het baasje zijn andere hand ook ging gebruiken: je hebt toch twee van die handen, dat kan je best, twee beesten tegelijk aanhalen!
Toen vrijdag eerst Steven, en later op de avond Rik weer terug thuis kwamen kon de staart van ons woefje geen grotere zwaaien meer maken! En toen hij zaterdag morgen de boel wakker mocht gaan maken, was er geen seconde twijfel, hij lag direct bij Rik op bed! wakker worden, ik wil spelen!
Zondag was het zo'n mooi weer, en is Yron samen met zijn baasjes naar het bos van Laarbeek geweest. Daar waren we nog nooit geweest, en dus waren er duizenden nieuwe luchtjes om te ruiken! Het was behoorlijk druk in het bos, en dus moest hij wel aan de riem blijven, en dat was duidelijk niet de bedoeling... Het baasje zijn ene arm is beduidend langer nu dan de andere... Wel nog even tijd om een statieportret te maken:
Door het hele bos staan picknick tafels, en dus kon er mooi geoefend worden met het commando 'op', wat overigens keurig uitgevoerd werd.
Halverwege het bos zijn de baasjes nog lekker wat gaan drinken, en Yron had geen moeite met de rondrennende kinderen, hij ging keurig af . "als beloning heb ik een paar stukjes kaas en worst gekregen, jammie!!".
Het is September, en of we het willen of niet, de zomer lijkt nu echt op een eind te komen. Waar we vorige week nog een lekkere nazomer zondag hadden, is het afgelopen week een stuk kouder geworden. Gelukkig hebben we een serre aan het huis, en als het zonnetje schijnt, is het daar prima vertoeven zo tijdens dat najaarsweer. Dus had het vrouwtje daar een van de zonnebedden weggezet, zodat ze in haar pauze van school lekker met een boek kan gaan genieten. Het zal niemand verbazen, dat onze katten dat zonnebed ook wel een lekker ding vinden om op te gaan liggen slapen... En dus dacht ons Yonneke dat hij dat ook wel mocht, zo lekker op dat bed gaan liggen snurken: in diepe rust
Omdat ons woefje in huis werkelijk niets meer kapot maakt, laten we de bench tegenwoordig openstaan. Ondanks dat open deurtje, ligt hij 's nachts keurig in de bench op zijn kussentje, en niet op de bank. Althans, dat denken we toch. En we hebben ook nog geen gevecht met de katten gehoord, dus we gaan ervanuit dat hij in het donker gewoon slaapt zoals het hoort. Voordeel is wel dat je 's morgens bij het beneden komen direct enthousiast besprongen, eeeh, begroet wordt.
Deze week heeft onze woefje zijn naam als Drentsche Oostindischdoofhond goed waar gemaakt. Zeker uit de voortuin onsnappen was zijn hobbie deze week, en terugkomen, ho maar... Gelukkig heeft hij dat weer goed gemaakt door tijdens het apporteren met het baasje alle apporten keurig terug te brengen. Het baasje heeft een groot veld in de buurt ondekt, met verschillende "hindernissen" (weiland, hoog onkruid, wat bomen en struiken). Yron bleef keurig netjes af zitten vol aandacht voor zijn baasje die een heel eind verder liep om 3 apporten te verstoppen. Yron bracht ze vervolgens steevast in dezelfde volgorde terug: eerst zijn favouriete met veren, dan het bruine konijn en het witte konijn als laastste. Tot 4x toe in die volgorde!
Achter in de tuin hebben we een opslag hok voor openhaardhout, en met het koudere weer deze week heeft het vrouwtje de houtbrander lekker aangestoken. Nu was dat opslaghok altijd al een leuke speelplaats voor Yron, en worden er regelmatig stokken en blokken hout door de tuin verspreid, maar nu ontdekte Yron ook nog een stuk houten autootje dat Rik ooit op school gemaakt had, en wat in de stapel hout klaar lag om voor warmte te gaan zorgen. En dat is een leuk ding om mee te spelen: hoe hou ik dat ding het beste vast?
pak het dan af als je kan!
Overigens, jammer oma, het ding is uiteindelijk echt de openhaard in verdwenen, het gaf mooie vlammen
Zoals jullie weten, is een oude bal een van zijn favouriete speeltjes. Een paar weken geleden heeft hij in de dierenwinkel een piepbot gekregen, en behalve dat dat is ook een leuk ding om je baasjes gek mee te maken (als je naast hun oor erin gaat staan bijten), wat is er dan leuker dan spelen met bal en bot? en wie zegt dat mannen geen twee dingen tegelijk kunnen? Ikke wel!
Een voordeel van het koude weer is dat het dan thuisgekomen na een wandeling wel lekker is om een warme kop soep of chocomel of zo te eten. Nou is chocomelk niet goed voor woefkes, maar tegen een lekker kopje groetensoep zegt ons slurphondje geen nee. Zijn bak was vaatwasmachinewaardig schoon
Jawel, deze week weer een verhaaltje over de belevenissen van onze Drentse Eigenwijshond.
We hebben nu twee weken geen jachttraining meer gehad, en ook het baasje is heel erg druk (en veel in het buitenland) voor zijn werk. En dus wordt er wat minder getraind met Yron, en dat vind hij duidelijk niet leuk. Dus komt hij regelmatig met iets in zijn bek naar je toe: kom op dan, speel met me!
Gelukkig laten de andere baasjes Yron wel meerdere keren per dag een flink stuk uit, dus hij krijgt wel genoeg beweging. Maarja, dan moet je aan die riem lopen, en dan wordt er nog wel eens gesleurd en getrokken. Die keren dat hij wel met het baasje mee naar een veld mocht, was ons woefje duidelijk niet van plan op lekker rustig te gaan lopen luisteren. Het baasje laat hem dan in het veld eerst maar een eindje afreageren, rennen en vliegen. Daarna gaan het apporteren en volgen en zoeken wel beter. Yron heeft van Johan een paar mooie apporten gekregen (konijntjes, maar ook 2 met fazantenveren), en die zijn ondertussen allemaal in gebruik. Heel mooi om te zien hoe Yron die veren voorzichtig oppakt en naar het baasje brengt! Volgende keer zal het baasje een fototoestel meenemen, dan kan hij er een foto van maken.
Ook thuis is hij af en toe behoorlijk ondeugend, zeker als hij besloten heeft dat hij aandacht wil hebben. Maar hij vind het nog heerlijker om gekroeld te worden, dus die ondeugende buien zijn meestal snel weer over.
Hij heeft echt begrepen, dat hij van Mieke geen geblaas krijgt als hij tenminste rustig blijft, het lijkt erop dat ze hem meer en meer tolereert. Alhoewel, soms vind ze het lekker om op het dak van de serre in de zon te gaan zitten, en uiteraard moet Yron dan lekker naar haar gaan staan blaffen. En als Mieke dan wegloopt, gaat ze via de pergola aan het kippenhok dusdanig hoog voorbij dat hij tevergeefs aan het springen is. Hij komt nog niet tot de helft, maar springen doet hij toch. En zij maar blazen... kom hier naar beneden zeg ik je!
Als het baasje thuis is, is Yron steevast ergens in zijn buurt te vinden, meestal in de buurt van zijn voeten lekker gaan liggen. Maar als dan het vrouwtje op zondag wat tijd heeft om nog van de laatste zomerzon te genieten, mag je vast wel lekker bij haar op het zonnebed liggen.
Afgelopen week heeft Yron zijn zwemkunsten verder uitgebreid. Het baasje gaat met enige (on)regelmaat met Yron wandelen op het strand. Op de meeste stranden in Belgie en Nederland mag tijdens de zomermaanden niet met een onaangelijnde hond gewandeld worden, op sommige mag je zelfs helemaal niet op het strand komen met een hond, of alleen na 18:00 uur. Maar het baasje heeft er een ondekt waar je wel met de hond los mag op het strand tijdens de zomer (bij de Veersegat dijk, Vrouwenpolder, Zeeland). Yron vond de golven maar wat vreemd om in te zwemmen, maar dat hield hem niet tegen om lekker het water in te gaan als het baasje een dummie gooide. De foto's zijn niet zo duidelijk, het baasje was zijn kamera vergeten dus ze zijn met een telefoon gemaakt.. gooi dat ding nou, dan kan ik weer het water in
lekker meesurfen op de golven
Later in de week ging Yron met het baasje in het veld achter het dorp om te apporteren met de nieuwe echte-konijnenvel dummy. Yron was wel wat in verwarring toen het baasje twee dummies tegelijk weggooide, en snapte niet echt dat hij die tweede ook moest gaan halen. "ik heb je dat ding toch net gegeven, wat roep je nu apport?" Verloren zoeken ging beter, hij wist beide konijnen feilloos te vinden tussen de struiken. Uiteraard zijn de boeren druk bezig met hun gewassen. Een van de boeren had een of andere vettige substantie (het zag eruit als oud frituurvet) over zijn land uitgestrooid. Wat dat voor toegevoegde waarde aan de grond heeft is ons niet duidelijk, maar ons woefje vond het natuurlijk geweldig om in te gaan liggen rollen.. Voordat het baasje kon ingrijpen, zat onze vetzak al lekker onder, de haren van zijn rug waren helemaal vettig. Terug thuis gekomen, was ons drentje het er niet echt mee eens dat hij gewassen moest worden. Gelukkig doet een beetje dreft wonderen, en was hij de volgende dag weer helemaal schoon.
Yron weet dat hij niet op de bank mag, maar regels zijn er om af en toe gebroken te worden, zeker als een van de andere puppies met je wil spelen:
Oeioeioei, heeft het baasje vorige week geen blog geschreven
,helemaal vergeten. Gelukkig dacht hij er deze zondag wel aan ,
dus nu een blog die over twee weken gaat.
Terug van vakantie is Yron in zijn vertrouwde omgeving helemaal in zijn sas,
zeker omdat het hele gezin veel thuis was. Toen het baasje naar zijn werk ging
was het wel wat vreemd, en was hij niet uit de buurt van het vrouwtje weg te
slaan. En werd het baasje bij thuiskomst steevast begroet alsof hij weken niet
thuis geweest was
Het baasje heeft een vijver in de buurt gevonden waar het heerlijk zwemmen is,
en ondanks een onbekende omgeving, toen het baasje de waterdummie gooide, moest
er eerst wat getwijfeld en aan kant-verkenning gedaan worden, maar die dummie
kwam niet vanzelf terug, dus toen ging Yron toch keurig netjes het water in. En
eenmaal een keer erin geweest was het ijs gebroken (figuurlijk dan, want de
afgelopen weken was het zo warm dat er wel niet veel ijs te vinden was in de
vijver, en om nu naar de noordpool te rijden...). het baasje gooide de dummie
steeds verder, en Yron bracht het steevast terug aan zijn voeten. Een eindje
verderop zaten wat schaatsrijders (en dan de insecten, geen beoefenaars van de
elfstedentocht, wat heeft het baasje toch met ijs), en al happend ging Yron
keurig het water in. Die insecten schoten natuurlijk sneller weg dan Yron kon
zwemmen, maar toch een leuk gezicht.
In Heurne was het zondagmorgen in de schaduw nog aangenaam, en zeker in het bos
bij de Schelde arm was het prima vertoeven. Helaas was er op de gebruikelijke
water-trainingsplek een behoorlijke laag witte alg op het water te vinden, en we
willen natuurlijk niet, dat onze drentjes ziek worden van hun gespartel!
Gelukkig was er een eindje terug voldoende open water om wel veilig te zwemmen.
Helaas was daar de begroeiing aan de overkant nogal dik, dus alleen de heel
geoefende honden mochten "over", de rest alleen "kort"
apporteren (met het laatste word de dummie in het water gegooid, voor
"over" moet de drent aan de overkant uit het water, de dummie zoeken
en weer terug komen). Behalve dummies waren er ook echte beesten te apporteren,
en na de gebruikelijke kant-verkenning en motivatie/aanmoediging van het baasje
(inclusief een heel klein duwtje ), ging Yron een half verzuipende eend op het
droge brengen. Hij werd zelfs zo enthousiast, dat hij ook de dummies die voor
de andere honden in het water gegooid werden ging halen
Vanwege de warmte, en omdat we in de Woef gelezen hadden dat honden yoghurt ijs
ook heel lekker vinden, had het vrouwtje een potje yoghurt ingevroren, wat de
volgende vermakelijke beelden opleverde:
mmmm, lekker koud, lik lik
maar omdat de yoghurt uit de diepvries kwam, ging bijten niet echt goed. En zoals jullie in de vorige afleveringen hebben kunnen zien op het filmje, is Yron nogal gulzig als het over ijs gaat. Maar deze
brok ijs was echt te groot, en hij was volop aan het morrelen om dat ding soldaat te
maken. Het bakje schoof over de stenen, het ging beter toen het baasje het op
het gras zette:
ja, da's beter, maar ik kan er nog steeds niet
van happen, die blok is te hard
ik laat het hier even een beetje ondooien hoor.
en dat er beestjes bij komen vind ik helemaal niet erg, die gaan gewoon ook mee
naar binnen.
Met de warmte van de afgelopen weken wist Yron niet zo goed raad. 's morgens
was hij wat actief, maar vervolgens bleef hij maar binnen op de plavuizen
liggen, kwestie van niet te veel bewegen. Pas 's avonds kwam er weer wat leven in de
brouwerij. De baasjes hebben een z'n koude kleed gekocht, en daarop liggen vind
Yron erg fijn, hij is er niet vanaf te slaan. Het baasje had het kleed ook 's
nachts in de bench gelegd, en schijnbaar beviel dat ons drentje wel, hij meldde
zich in ieder geval niet zo extreem vroeg als de week ervoor.
En als je dan buiten bent, ga je niet languit in het gras liggen, maar je ligt
veel beter op zon zonnebed: zal ik dat laatste chipje durven pakken?
En als het vrouwtje het dan ook nog goed vind dat je naast haar blijft liggen, dan ga je toch lekker liggen slapen: ik heb heerlijk een uurtje liggen maffen (en het vrouwtje ook)
Van al die warmte wordt je wel steeds lamlendiger. Dus als je dan geen zin hebt om op te staan om je bot te gaan halen, begin je maar op je poot te knagen:
wat overigens niet zo goed beviel, dus even later toch maar zijn bot opgezocht
Een keer per jaar organiseert de Belgische Drenten vereniging de zogenaamde clubmatch, waar de honden kunnen meedoen wie de mooiste van de club is. Het gaat er dan wel echt officieel aan toe, met een erkende keurmeester en zo. Afgelopen zaterdag was het zover, en nu zijn de baasjes niet zo van de honden-show-er-igen, maar het baasje wilde toch wel eens weten hoe dat er allemaal aan toe en had Yron dus ingeschreven in de jeugdklasse. Ook al omdat er, als er later gefokt dient te worden, er minimaal twee keuringen met hoog resultaat gedaan moeten zijn. De match werd gehouden op het jachttrainings terrein in Heurne, dus dat was een bekende omgeving. Het bestuur van de Drente vereniging had het terrein omgeschapen tot een echt tentoontellingsterrein, met een ring, tenten eromheen en de nodige horeca voorzieningen. Er waren zelfs veel leden uit Nederland naar het zuiden afgezakt, waaronder enkele oude bekenden. Helaas waren er geen andere honden van de Bezelhond kennel aanwezig.
In de keurring wist het baasje niet zo goed wat hij allemaal moest doen, dus heeft hij maar een beetje gekeken hoe de anderen het deden. Tot zijn schrik moest er "hard" gelopen worden, dat was om de gang van de hond te kunnen zien. Het baasje denkt dat je dat beter ziet als je de hond vooruit stuurt het veld in, maar de keurmeester was duidelijk wel van het show-er-ige type, niet van het ploeg-eens-door-de-modder-type . Nu is een ding om wat hard te lopen, behalve dat het baasje dan meer op een olifant lijkt, ging Yron vrolijk lopen springen, want dat is leuk, zo'n baas het probeert hard te lopen. En dat mocht nou net niet van die strenge keurmeester (of eigenlijk meesteres want ze was van het vrouwlijke type), hij moest netjes naast het baasje lopen.. Uiteindelijke lukte het wel, maar niet van harte. Vervolgens werden de honden een voor een verder bekeken.
Hier staan Johan met Kazan en het baasje met Yron te wachten in de ring totdat ze naar de keurmeesteres moesten gaan
Yron werd aandachtig bekeken door de keurmeesteres, en ze vond dat Yron nog geen juist Drente reuen hoofd had. Te lange snuit en de kop niet breed genoeg, maar wel met een mooie neusspiegel. Verder kan Yron het behang goed zetten, en de hals kan droger en moet hij nog in lichaamsdiepte groeien. Verder heeft hij een krachtige borst en goede benen maar een erge open hoeking in het front. En dat staat echt allemaal in het keurverslag!! Gelukkig vond ze dat hij een vriendelijk termperament heeft, en dat kunnen zijn baasjes volmondig beamen! Gelukkig moet Yron nog wat groeien, dus hopelijk wordt het nog wat beter De keurmeesteres had een mooi verhaal rondom het feit, dat de Drent een boerenhond is, die niet te elegant en klein moet worden, en daar heeft ze volledig gelijk; en inderdaad heeft ons woefje een relatief lange neus, maar om te zeggen dat hij geen echte drentekop heeft gaat wel wat te ver. Een en ander resulteerde in de beoordeling G (goed), en dat is een te lage beoordeling om met je hond te mogen fokken met stamboom. De baasjes hebben de teleurstelling maar snel overboord gezet, ons woefje is de mooiste van allemaal! We klampen ons maar vast aan het feit, dat verschillende mensen riepen 'ooh, dat is een zoon van Nynke, hij heeft helemaal haar kop', en Nynke is 2x Nederlands kampioen geweest.... Bij een volgende keuring maar eerst kijken wie de keurmeester is, schijnbaar hebben de verschillende dames en heren in de subjectiviteit een afwijkende mening. En voorlopig concentreren we onzelf maar op datgene wat we leuk vinden, in het veld bezig zijn! Overigens, Kazan voldeed wel helemaal aan de eisen van de meesteres, hij werd zelfst eerste in de jeugdklasse! Tenslotte, de dag was weer meer dan gezellig, en erg goed georganiseerd, alle mensen van de drente vereniging die mee georganiseerd hebben: ernorm bedankt!
Na de terugkeer van de vakantie was Yron erg blij om de twee achtergebleven puppies thuis weer te zien, en dus wilde hij (en zij!) onophoudelijk spelen. Ook met de poezen had ons woefje een hartelijke begroeting; de kippen tenslotte werden uitgebreid beblaft, en na een grondige inspectie van de tuin was Yron tevreden dat alles bij het oude was gebleven. Wel even wennen, uitgelaten worden aan de riem, dat was ons drentje de afgelopen weken wel anders gewend. Gelukkig hoefde hij niet meer aan dat stomme touw
Terug thuis was weer snel alles bij het oude, zoals gebruikelijk is ons drentje steevast bij je in de buurt te vinden. dus lekker slapen op je kussen naast het vrouwtje voor de TV
En dan kan je lekker dromen van je vakantie herinneringen, bijvoorbeeld van alle ontdekkingen in het koren:
Of van de geluiden en de geurtjes in het bos:
Of als weer eens moest wachten op het baasje die langzamer naar boven klauterde dan jij:
In de normale routine, zijn we afgelopen zondag naar de jachttraining in Heurne geweest. Het zal vreemd zijn als dat over een paar weken is afgelopen. Het baasje is wel van plan om in het najaar een aantal keer naar een veldwedstrijd te gaan, om te beginnen eens gaan kijken hoe dat er aan toe gaat binnenkort. De training zelf was een vrije training, en Yron heeft alles meer dan prima gedaan. Tijdens het zwemmen wilde hij in eerste instantie het water niet in, maar toen het baasje naar de overkant was gegaan en zijn favouriete waterdummie het water in gooide ging Yron na wat aandringen voorzichtig het water in, om vervolgens keurig over te zwemmen om de apport naar het baasje te brengen. Vervolgens is hij een flink aantal keren over en weer gezwommen!! Het baasje was zo trots als een pauw!
Zoals beloofd, ook deze week nog een blog over vakantie plezier! Het baasje maakt er de afgelopen weken wel een gewoonte van om de normale zondagavond blog pas op woensdag up te loaden, maar de trouwe lezers moeten het hem maar een beetje vergeven, door de vakantie is hij wat trager... Als compensatie is de blog extra lang!
Afgelopen week was het in Tsjechië prachtig weer, iedere dag volop zon en tussen de 25 en 30 graden. Wat wel als nadeel had, dat ons woefje het in de auto behoorlijk warm had, ondanks de airco op volle kracht, zeker als de zon in zijn bench aan het schijnen was. Gecombineerd met het baasje die constant de andere kant aan het uitsturen was dan Yron verwachtte ("dit weggetje is wel bochtig, leuk om een ralley te houden" zegt hij dan, jaja, Yron dacht er het zijne van...), veroorzaakte dat nogal wat onrust in de bench tijdens het rijden. Gelukkig duurden de ritjes niet zo lang, en mocht Yron steeds snel de auto weer uit. "Joepie, weer nieuwe luchtjes te ontdekken!"
En natuurlijk moet er dan in het stadje een nieuw statie portret genomen worden. Hier in Tabor wilde Yron perse niet gaan zitten, de fontein had lekker de hele middag in de zon liggen bakken, dus meneer vond het te warm aan zijn gat. Misschien had hij beter in het water kunnen springen gelukkig zo ook een leuke foto!
Behalve het verkennen van de omgeving samen met het vrouwtje, gingen Yron en het baasje iedere dag de bossen en velden rondom de camping van naderbij onderzoeken. Het zuid-westen van Tsjechië (ook wel Bohemen genoemd) lijkt wel een groot natuurgebied. En het is daar behoorlijk heuvelachtig, goed voor de conditie voor beest en baas! De neus van Yron heeft overuren gemaakt, evenals de kuiten van het baasje...
De campingbaas had het baasje gezegd dat er allerlei wild in de bossen rondom de camping zat en of Yron wel ingeënt was tegen hondsdolheid (en daar het het vrouwtje uiteraard goed voor gezorgt), maar veel hadden we daar nog niet van gezien. Het olifantgedrag van het baasje zal daar vast wel voor iets tussen zitten . Op een ochtend zag het baasje in de verte twee reeen midden in een korenveld staan, en Yron zag ze even later ook. Erna toe dus, "misschien wil dat beest wel met me spelen!" Gelukkig loopt/springt een ree een stuk sneller dan een Drentsche eigenwijshond, en dat had ons woefje ook zo in de gaten... De volgende avond was het baasje laat met de avondwandeling, en was de zon al ondergegaan. Bij een bosrand bleef Yron ineens stokstijf staan, om vervolgens met volle snelheid dwars door een partij doornstuiken het bos in te schieten. Een hele hoop gekraak en vervolgens kwam er in het schemerdonker een grote bruine schim voorbij, achterna gezeten door een wit-bruin ding. De heftig geschrokken ree (die ongetwijfeld net van plan was lekker te gaan liggen slapen) ging dwars het bos in, en Yron er dus ook achteraan. Een luid roepend baasje kreeg in eerste instantie niet al te veel respons, totdat ons woefje begreep,dat de ree ook in het donker sneller was dan hij. Stijf van de adrenaline kwam Yron terug bij het heftig geschrokken baasje... En in het vervolg zijn we zo laat maar niet meer gaan lopen in/bij het bos.
Behalve wandelen door de velden en bossen, klauteren langs steile heuvels en door wateren heen waden, bleef het baasje af en toe ook dichter bij de camping en nam hij een apport mee, zodat ook daarmee geoefend kan worden.
Een aantal jaren geleden had het baasje een hangmat aangeschaft, en daar 's middags lekker een siesta in gedaan. Zoals vorige blog al beschreven, stonden we tussen de pruimen bomen, en dus kon de hangmat dit jaar gebruikt worden. Maar onze Drensche nieuwschierighond wilde natuurlijk weten wat het baasje nu weer aan het doen was met dat ding, dus binnen no time zat hij er bij in. Gedaan met de siesta!! gelukkig mocht het baasje even later wel rustig gaan slapen, Yron ging recht onder de handmat liggen... Let overigens ook even over de kleurkodering van de knijpers en de was
Voor de baasjes was het de eerste keer op vakantie in Tsjechië (het vrouwtje was al wel eens een paar dagen in Praag geweest, naar dat telt niet echt..), dus ze waren erg benieuwd hoe het er daar allemaal aan toe ging. Behalve moeilijk rekenen met vreemd geld (heeft die euro dan toch ergens nog een voordeel?) was met name de taal een hele dobber. Er is werkelijk geen touw aan vast te knopen. Voor Yron was de taal echter geen enkel probleem. Op een avond gingen de baasjes uit "eten' in een soort van gemeenschapshuis een dorpje verderop. Daar was een klein hondje die het niet zo had met die indringer, maar het baasje van het hondje vond Yron wel een schat. Terwijl de baasjes hun bord schnitzel met friet (het enige wat op de menukaart stond overigens) voorgeschoteld kregen, ging zij met Yron spelen. Tot onze grote verbazing werden alle Tsjechische commando's perfect opgevolgd. Hij ging keurig zitten, afliggen, apporteerde het balletje dat ze van haar eigen hondje had afgepakt, en zo voort. duidelijk het bewijs dat intonatie en body language belangrijker zijn dan wat je precies zegt
Het koren werd in het begin van de vakantie nog met rust gelaten, maar toen Yron eenmaal ontdekte dat er door de velden allerlei sporen liepen (van de wielen van de tractor van de boer), heeft het baasje hem een aantal keren door het koren laten hoppen. Uiteraard niet te veel, want de boer zou vast niet enthousiast reageren op nog meer platgesprongen gewassen (alhoewel, de reeen liepen er ook doorheen, en soms kon je duidelijk zijn dat een of andere groep beesten een stuk koren plat had gemaakt om er te kunnen liggen). aktie foto!
Tijdens de hele vakantie is Yron dicht in de buurt geweest. Als je dan even weg was (naar het toilet bijvoorbeeld), werd je door Yron steevast begroet alsof je een week weg was geweest. In een vreemde omgeving is het aanhankelijke van een drent nog duidelijker merkbaar dan gewoonlijk. Ging je links zitten, lag Yron links naast je. Verplaatste je je stoel, ging Yron mooi met je mee. Als je ergens ging zitten, wat hij niet kon bereiken omdat zijn touw niet lang genoeg was, ging hij net zo lang zitten rommelen, janken en piepen todat je het touw ergens vast maakte bij je in de buurt. Waarop hij dan rustig ging liggen, met een blik van "mij niet alleen laten hoor".
de gekste slaaphoudingen, het liefst met zijn kop op je voeten.
Er is een tijd van komen en een tijd van gaan, en Yron had in de gaten dat er wat ging gebeuren toen de baasjes in de caravan gingen rommelen, en de luifel afbraken. Op de ochtend van vertrek, had het baasje Yron aan een boom gezet, en was hij samen met het vrouwtje en de buurman bezig om de caravan om te draaien en aan te koppelen aan de auto. En dat was duidelijk niet naar zijn zin, het leek wel dat hij bang was om achtergelaten te worden. Springen, blaffen, janken en trekken aan het touw. Eenmaal los van de boom was het een streep naar de auto, en hij werd pas rustig toen hij achter in de auto in de bench zat. En ondanks dat hij twee dagen behoorlijk lang in de auto heeft gezeten, hebben we onderweg geen enkel probleem met ons woefje gehad. Hij wilde onderweg wel uitgelaten worden, maar vond het ook prima om weer terug achterin te gaan. Soms ging hij al achterin zitten terwijl het baasje nog met zijn bak met water achter de caravan stond!!
onderweg lag ons woefje lekker te slapen. Iedere 20 minuten eens omdraaien, voor de rest lekker dromen van een fijne vakantie..
Tenslotte, behalve zwemmen heeft ons Drentje tijdens de vakantie ook kennis gemaakt met ijs. Waar bier de nationale Tsjechische drank is (en lekker ook!), zie je overal Tsjechen likkend aan een ijsje (altijd softijs of bolletjes schepijs, nooit kant en klare magnums of zo). Tijdens een van de warme dagen had het vrouwtje al wachtend op het baasje (die weer eens een of andere foto aan het maken was), een bolletje vanille ijs gekocht, en daar heeft Yron lekker van genoten. Softijs vond hij nog lekkerder, kijk maar naar het filmpje (kliken op de link hieronder).
Tijdens het mooie weer op vakantie komt er niet veel van uitgebreid internetten, maar vanavond heeft het baasje zich er toch maar eens aan gezet om de blog op te dateren!
Yron vermaakt zich uitstekend op vakantie in Tsjechie, hij vind het heel leuk op de camping, vooral dat hij de hele dag en nacht zowel zijn baasje als vrouwtje rond zich heen heeft. Op de camping aan een touw zitten vind hij wat minder, want hij zou zo graag eens rondrennen en overal gaan kijken en snuffelen. Gelukkig is de camping direct naast de open natuur, met velden en bos, en daar kan hij naar hartelust rondvliegen, wat hij dan ook met liefde doet.
Op de een of andere manier heeft Yron zich ingeprent, dat als 1. hij aan een touw zit, en 2. er kleine kinderen langs rennen, hij zich bedreigd moet voelen. En dat ontaard dus in een hoop geblaf, strak staand touw, tanden bloot en haar overeind en vooral een zeer geschrokken kind! En met name dat laatste is natuurlijk niet ok. Toevallig had het vrouwtje net voor vertrek het tijdschrift "Woef" gekocht, en daar stond een precies hetzelfde probleem in omschreven. In plaats van hem te straffen, wat toch niet werkt want dan wordt hij alleen maar angstiger, zijn we gaan oefenen om hem te belonen voor positief gedrag. De hebben we de kinderen gevraagd om mee te helpen, en even te roepen voordat ze langs komen, en dan langzaam te lopen. Ondertussen wij steeds het kommando "blijf" gegeven, en met snoepjes zijn goede gedrag beloont. Na een tweetal dagen is het wonder geschied: Yron blijft gewoon liggen als de kinderen voorbij rennen!! Niet zeker of dat hij aan de specifieke kinderen gewend is, of dat hij het op en neer rennen geen bedreiging meer vind, maar het werkt in ieder geval wel. Dank u wel Woef!
Het slapen in de caravan gaat prima nu, nadat het baasje de eerste nacht gedreigd had de bench binnen te zetten, heeft Yron begrepen dat de baasje aangegeven wanneer er opgestaan wordt, niet andersom. Natuurlijk krijgt hij overdag zoveel nieuwe indrukken, dat hij 's avonds en 's nachts meestal voor pampus ligt. Het vrouwtje heeft een lekker kussentje voor hem gekocht, en daar ligt zijn vetbedje overheen, heerlijk snurken!!
Het baasje kan dan de krant lezen terwijl ik in dromenland ben, dat doet hij tegenwoordig op een Ipad, maar dat ding heb ik nog niet van dichtbij mogen bekijken, hij is bang voor tandafdrukken of zoiets
Zoals gezegd, het leven op de camping bevalt Yron prima. We staan op een mooi plekje onder de pruimen bomen, en daar is voordoende schaduw om steeds ergens uit de zon te liggen.
hier gaan de baasje eten, en dan moet ik erbij liggen natuurlijk!
Yron gaat mee op daguitstap, en er is heel veel te zien in het mooie Tsjechie. In de auto vind hij wat minder, zolang het rechtuit gaat is het goed, maar sommige weggetjes zijn gemaakt van bochten en kuilen en dan wordt er toch wel veel zenuwachtig heen en weer gedraaid in de bench.. Eenmaal aangekomen op plaats van bestemming, is Yron steevast blij om uit de auto te mogen. We hebben al verschillende stadjes en bezienswaardigheden bezocht, en Yron is steeds mee geweest. Uiteraard moet er wel aan de lijn getrokken worden, maar Yron loopt eigenlijk overal keurig mee door de soms drukke stadjes. "En als ze dan ergens naar toe gaan waar water is, mag ik even lekker afkoelen met mijn pootjes in het water, zoals hier bij Chesky-Kromlov":
Voordat we meer over Yron's zwemlessen praten, eerst over zijn liefde voor ijskoffie. Om de een of andere manier is hij daar razend op, en als de glaasjes leggen zijn, mag hij ze uitlikken. En da's nog niet zo eenvoudig
Over de zwemlessen dan. Zoals de trouwe blog lezers als weten via de eerdere berichten over de jachttraining in Heurne, is Yron niet echt een waterrat, zwemmen lukt nog niet zo goed. Dus hadden we ons voorgenomen, om deze vakantie veel te oefenen als dat mogelijk zou zijn. Nu staan we op een camping die vlak bij een rivier ligt, dus dat leek het baasje we handig om daar te gaan zwemmen. Na een uur door een bos gestruind te hebben (wat Yron overigens wel erg leuk vond), en een meter of 30 bijna steil naar beneden door bomen, struiken, brandnetels, opspringende takken en wat al niet meer, hadden we eindelijk de oever bereikt. Maar daar liep het net zo steil door, dus zowel baasje als hond konden het water niet in (Yron zou ook niet meer terug op de oever kunnen klauteren, zo steil). Wel een mooi visstekje, maar niet geschikt om zwemles te geven. Gelukkig wist de campingeigenaar raad, een eindje verderop is een boothelling, en dat loopt dus mooi gelijkmatig het water in.
Dus de waterdummie mee, baasje zijn zwembroek aan, en gaan oefenen. Yron liep voorzichtig tot aan zijn buik in het water, en durfde dan niet verder. Het baasje had een lange lijn meegenomen, en Yron wilde toch eigenlijk ook wel graag met hem mee gaan. En die waterdummie is wel een heel leuk ding om mee te spelen. Dan maar dat water in spartelen. Hij ging steevast met zijn poten boven het water een soort van craw doen, en dat kost natuurlijk heel veel energie.
Maar, oefening baart kunst, op een gegeven moment kon het baasje gewoon aan de kant blijven staan, en ging Yron (zij het met wat aanmoedigingen) keurig heel voorzichtig het water in, spartelde naar de dummie en bracht die mooi terug. Op het filmpje hieronder kunnen jullie hem zien spartelen. We hebben nu drie dagen steeds een uurtje geoefend, en zijn poten komen bijna niet meer boven water uit (alleen nog als hij erin gaat), hij zwemt keurig netjes naar de dummie toe en komt die terug brengen. Nu gaan we een plekje opzoeken waar hij het water in moet springen, dat zal de volgende hindernis zijn.
Het water in de rivier is niet zo helder, en dus moet hij terug op de camping onder de kraan om schoon gespoeld te worden, en dat ontlokte bij een van de kinderen de volgende uitspraak: "rustig maar hoor, ik vind het ook niet leuk als mijn haren gewassen worden, gewoon rustig staan dan ben je zo klaar".
volgende blog nog meer avonturen uit Tsjechie, ondermeer over een ontmoeting met een ree...
Vanwege vakantie perikelen verschijnt de blog deze week wat later... Afgelopen weekend was internet-loos wegens grote verplaatsings activiteiten, maar onderussen heeft het baasje weer een internet-verbinding, en dus kan er weer geschreven worden!!
Vorige week stond de hele week in het kader van vakantie voorbereidingen. Ondanks dat de twee oudste puppies thuis bleven, wilde het vrouwtje toch het hele huis aan kant, de was gedaan, en zo voort. Het baasje had woensdag de caravan voor de deur gezet, en dat ding herkende ons woefje direct! Ondanks dat Yron niet zo veel aandacht heeft gekregen (de baasjes waren immers druk met andere zaken, en de twee andere puppies waren aan het werk), heeft hij niet al te veel kattekwaad uitgehaald,althans niet meer dan het gebruikelijke...
Zaterdag was het eindelijk zo ver, het baasje zette de bench achter in de auto en dat was het sein voor algemene ongerustheid: "hij haalt m'n slaapplekkie weg!". Gelukkig mocht Yron vrij snel daarna achter in de auto in zijn bench, en eenmaal vertrokken, ging hij al snel lekker liggen. De baasjes hadden wel besloten om niet te ver te rijden, zodat het woefje niet te lang in de auto moest zitten, en daarnaast, het baasje heeft vakantie, dus waarom haasten en tobben? Na zo'n 300 kilometer zijn ze een terrein opgereden, waar nog meer van die huisjes op wielen stonden. De overnachtingscamping heette dat volgens het baasje. Yron vond het vooral erg fijn, om zijn benen te strekken naast een rivier, en na zo'n anderhalf uur rondvliegen was hij behoorlijk afgereageerd.. even uitrusten aan de oever van de rivier de Lahn
Later op de avond zijn we gaan wandelen in het oude stadje (Limburg an der Lahn) waar we stonden, uiteraard moest Yron aan de riem en da's niet leuk als je overal wil snuffelen. Maar een beetje luisteren naar het baasje anders loopt hij heel de tijd te mopperen. In het stadje kwamen we verschillende mensen tegen die me wilden aanhalen, en een of andere rus vond mij een "sehr schone hund", maar hij stonk wel flink uit zijn bek naar alcohol . Maarja, we zullen zijn compliment maar voor waar aannemen zeker.
met het baasje aan de wandel in de Alt-stadt van Limburg an der Lahn, let vooral op de gespierde kuiten van hond en baas!
als het baasje even stilstaat om te genieten van het uitzicht over de rivier, moet je wel meekijken!
Na een eind bergop gelopen te hebben door allerlei smalle straatjes, zijn we aangekomen bij de Dom van Limburg an der Lahn, en daar heeft ons woefje rustig rondgekeken met het baasje. Althans, totdat er boven in een van de ramen een paar grote roofvogels een hoop lawaai gingen maken, daarvan werd ons Drentje behoorlijk onrustig.. Het vrouwtje denkt dat het sperwers waren, maar volgens Yron waren het schreeuwlelijkvogels, wat een herrie maakten die beesten..
Slapen in de caravan was een groot feest! Yron is het vrouwtje een keer of tien komen melden dat hij er nog steeds was en dat alles goed ging Als dat zo doorgaat heeft het baasje gedreigd om de bench in de caravan te zetten! Toen het baasje de volgende ochtend ging douchen, had het vrouwtje heel slim de onderste helft van het deurtje dicht gedaan, om het eigenwijsje binnen te houden... Maar toen het baasje terug kwam moest er zo dringend begroet worden, dat Yron gewoon over het deurtje heen sprong! dat hangt wel lekker zo!
Kort na ons vertrek (ons woefje ging weer keurig achterin alsof hij nooit anders gedaan heeft), zijn de baasjes gaan ontbijten bij een collega van het baasje. Eerst heeft Yron netjes in de auto zitten wachten, maar toen er in de tuin nog een koffietje gedronken werd, heeft hij nog even lekker in de tuin mogen ravotten. Al die nieuwe luchtjes!! Opnieuw hebben we niet zo ver gereden, en opnieuw hadden de baasje een camping gevonden met veel open velden erbij, zodat hij nog een paar uur heeft geravot, gejaagd, gerend en gevlogen. Een ondekte vogel in het hoge gras heeft de schik van zijn leven gehad, Yron is er zeker 50 meter in volle sprint achteraan gegaan. Gelukkig stonden er in dat veld geen snelheidscamera's, anders had het baasje vast een boete thuis gekregen wegens te hoge snelheid
Na zo'n volle sprint moet je wel even uithijgen tussen de wilde bloemen
Ook de derde dag reizen was geen probleem voor ons woefje. Tijdens de laatste 100 kilometers was het wel veel draaien, keren, remmen en optrekken, en dan werd er ook onrustig gedraaid in de bench, maar eenmaal rechtuit, ging hij weer keurig liggen. Eenmaal aangekomen op de eindbestemming in Tsjechie, moest Yron wachten todat de baasjes hun wielen-huisje op een plaatsje hadden staan. Van mijn buurman hond uit Nederland hoorde ik dat zo'n huisje ook wel sleurhut genoemd wordt. Yron moest aan een touw aan een boom wachten, en dat heeft hij prima gedaan. Gelukkig kon hij goed helpen met de luifel opzetten, hij heeft prima aanwijzingen gegeven met snuit en poot waar het baasje de haringen de grond in moest slaan. De sleurhut staat keurig tussen/onder een aantal pruimenbomen. Enige nadeel is dat die pruimen regelmatig naar beneden vallen, en dus in de bek van Yron te vinden zijn. Gelukkig zijn ze nog steenhard, zodat hij ze steeds weer uitspuugd, maar toch maar goed in de gaten houden voordat er een aantal de weg naar binnen vinden...
Gelukkig ging het baasje na het opzetten van de luifel met Yron wandelen, en jawel: ook hier volop ruimte om te vliegen en springen. Het is wel behoorlijk heuvelachtig, dus het baasje krijgt vast nog gespierdere kuiten!
Deze week een korte blog, het baasje heeft niet zo veel tijd om een verhaal te typen, en afgelopen week is ook kalmpjes verlopen.
Ons drentje heeft een nieuw speel kamaraadje, we komen 's morgen regelmatig Kayla, een Ierse Setter teef van een maand of 9 oud tegen. En die twee rennen en vliegen dat het een lieve lust is. Pas na een minuut of 15-20 wordt het wat kalmer.
Yron heeft afgelopen zondagmorgen tijdens de jachttraining alle oefeningen erg goed gedaan. Het achtje lopen ging zonder leiband zelfs beter als met, en Yron bleef keurig naast zijn baasje lopen, ook toen er een eind verderop een ander Drents eigenwijsje (ons aller Kazan-neke) rond zijn baasje aan het rennen was Apporteren alsof hij nog nooit iets anders gedaan had, ook door het hoge gras ging Yron recht op zijn doel af. Blijven, vrij, alles ging goed. Alleen met het verloren zoeken moest het baasje een beetje helpen richting te geven, maar toen Yron eenmaal de dode eend had gezien/geroken in het bosje bracht hij die keurig naar het baasje, en vervolgens ook nog de duif die een eindje verder lag. Stond het baasje daar wel met twee dode vogels in zijn handen.... Maar snel weer afgeven aan de trainer. Toen die vervolgens de vogels klaarlegde voor de volgende, had Yron dat ook gezien, en ging ze direct halen: "niet daar weggooien, die heb ik net voor je gehaald". Dus nog een keer "apport" geroepen en jawel, stond ik weer met een dode slappe eend in mijn handen.
Zondagmiddag was het een flinke drukte thuis, het baasje had een verjaardag te vieren. Met al dat volk is het wel moeilijk om rustig te blijven, want je moet tenslotte overal bij zijn. Maar eigenlijk al bij al wel goed verlopen, alleen van al die drukte wordt je wel moe, dus bij het maken van de blog ligt ons woefje vertrouwd op de voeten in zeer diepe rust.. Hij zal morgen wel bijslapen!
Tenslotte, onze kipjes leggen alledrie om de dag een eitje, en deze week was een van de schalen gebarsten. Omdat rauw ei goed is voor de vacht, mocht Yron het opeten. En die dooier in je bak is toch wel wat vreemd. Eenmaal kapot was het eitje binnen enkele seconden weg, slobber slobber:
OK, dus waar we vorige week de loftrompet uitstaken over zijn on-puberale gedrag, heeft ons Drentsch Eigenwijsje dat deze week wel helemaal goedgemaakt. Zo ondeugend als het maar zijn kan! Zo was het baasje 's morgens vroeg naar zijn werk vertrokken, en dat was voor ons Yronneke het signaal om vooral niet te luisteren naar het vrouwtje! In ieder geval niet totdat ze eens flink kwaad was geworden. Daarna ging het beter, en had meneer weer in de gaten dat hij niet de baas is... Zijn diverse streken zullen we maar onder het mom van kattekwaad scharen.
Als klap op de vuurpijl hadden we deze week een behoorlijke situatie met een vogeltje. Ons Mieke had op de een of andere manier een levend musje te pakken gekregen, en madam had in al haar wijsheid besloten, om dat beestje mee naar binnen te brengen (de kat die haar prooi aan het baasje komt geven...). Terwijl Elise druk bezig was dat fladderende beestje naar buiten te krijgen, kwam Yron terug van het uitlaten. En hij vond duidelijk dat dat bewegende beestje van hem was. Als een volleerd beschermengel bleeft hij het beestje verdedigen voor iedereen die maar in de buurt dreigende te komen. Steeds als het even stil zat, duwde hij met zijn neus weer wat leven in het arme beestje, zodat het een beetje verder fladderde. En ondertussen grommen en happen naar iedereen die maar in de buurt kwam. "dit is mijn prooi en daar blijf je vanaf". Uiteindelijk is het musje in een hoekje gekropen die Elise met een stoel kon barricaderen en is Yron afgedropen naar de tuin. Of het arme beestje nog leeft weten we niet, in ieder geval heeft het dan de nachtmerrie van zijn leven gehad... Behalve gebrek aan respect voor het baasje (Elise kon "kom voor" roepen wat ze wilde, hij bleef bij zijn prooi, en grommen en happen kan al helemaal niet), moet een staande hond het wild aanwijzen aan de jager, niet opjagen. Iets wat hij later in de week ook bij de konijnen in het maisveld deed, zonder na te denken gaat hij achter het konijn aan. Komende zondag op de jachttraining maar eens om goede raad vragen en wat oefenen met luisteren naar de baas %%%FOTO1%%% hier lijkt hij rustig te liggen naast zijn musje, maar dat is maar schijn, hij zat vol adrenaline...
Zoals vorige week al geschreven, zijn de baasjes afgelopen weekend weg geweest met vrienden, en is Yron bij Steven en Rik thuis gebleven. Dat was voor de eerste keer dat zowel het baasje (die iedere week een paar dagen weg is) als het vrouwtje niet thuis waren. Toen het baasje vrijdag de baggage in de auto aan het laden was, werd Yron wel wat onrustig, die had in de gaten dat er wat aan het gebeuren was. Na nog wat laatste instructies (met name over het 's morgens op tijd uit bed komen om onze woef uit te laten ) was het wel wat vreemd met vertrekken, maar vond hij dat niet echt erg. Gelukkig was er Rik om mee te spelen!! Bijvoorbeeld het oefenen met apporteren ging bijna perfect! Yron is het hele weekend erg braaf geweest, heeft goed geluisterd, en heeft geen onacceptabele streken uit gehaald. En na een welverdiend en erg gezellig weekend werden het vrouwtje en het baasje dol enthousiast begroet, en zijn geen seconde meer alleen geweest, hij was bij wijze van spreken niet uit de buurt te slaan. Zelfs spelen in de tuin was er niet bij, hij was bij het vrouwtje ofwel bij het baasje te vinden! Samen met het baasje is Yron lekker aan het struinen geweest in de mais- en korenvelden, zodat ze alletwee nogal smerig terug thuis kwamen. Gelukkig deed de zelfreinigende vacht uitstekend zijn werk, en de broek van het baasje is in de wasmachine ook weer helemaal schoon geworden!
Hier weer het wekelijkse verhaal over onze Drentsche woef.
Na zijn verjaardag lijkt het alsof Yron ineens uit de pupertijd is: zo braaf! Hij komt de schoenen die hij mee naar buiten weet te slepen keurig terug brengen als je hem voor roept. De gegraven kuilen worden uitsluitend nog onderhouden, er komen geen nieuwe meer bij. De katten worden keurig met rust gelaten, tenminste nadat er flink geblazen is. Stokken blijven keurig buiten, netjes verspreid over het hele grasveld. En zo voort, en zo voort. En er is slechts één teenslipper gesneuveld deze week
Yron heeft het liefst iedereen van het gezin thuis dicht bij hem. Als het baasje voor zijn werk weg is, is hij steevast een "schaduw" voor het vrouwtje: laat jij me toch ook niet in de steek?. Het liefst ligt hij aan je voeten te slapen. Als het kan er bovenop. Of, toen het baasje zaterdagmiddag van het zonnetje zat te genieten en in de tuin ging zitten te lezen, ga je lekker naast hem liggen:
Over de tuin gesproken, zoals jullie weten moet hij van de grasmaaier niet veel hebben, dat ding maakt te veel lawaai. Van de gras-strimmer daarintegen is hij niet bang, het baasje moest hem steevast wegsturen anders had hij nu een grote snee in zijn neus gehad, wat is dat voor een ding dat zo'n zoemend geluid maakt?
Terwijl het baasje zaterdag binnen naar de proloog van de Tour de France ging kijken, hebben Yron en het vrouwtje samen in de tuin een stapel Story's doorgekeken. Yron is wel wat destructiever dan het vrouwtje, maarja, zo'n hoogstaande literatuur mag best wel gescheurd worden waar stond nou dat plaatje van die worstjes die het vrouwtje voor me moet kopen? Die soep is ook wel lekker denk ik..
En na het lezen moet je uitrusten, en dan heeft het baasje de gelegenheid om een portret te maken:
Deze week was er geen jachttraining, er was vandaag een jachtproef waar we Yron niet voor ingeschreven hadden: daar is hij nog niet klaar voor. In eerste instantie wilden we gaan kijken hoe het er aan toe gaat tijdens zo'n proef, maar later dachten we dat Yron het hoogst waarschijnlijk wel eens verwarrend zou kunnen vinden, op het terrein waar hij normaal mag spelen en werken zou hij nu de hele tijd aan de lijn moeten blijven en niks doen. En tegelijkertijd leek het de baasjes wel erg aantrekkelijk om nog eens samen een zondagmorgen ontbijt met de kids te hebben. Is weer eens wat anders in plaats van om acht uur al in de auto te zitten.
In plaats van de jachtcursus is het baasje dan maar met Yron het plaatselijke veld ingetrokken, en daar heeft ons woefje met veel plezier gezocht, geapporteerd, gerend en gesnuffeld. Helaas kwam er iemand melden dat hij de politie zou doorgeven dat er een hond losloopt, wat een zielig figuur. Het veld ligt wel midden in een gebied wat onderhouden wordt door Natuurpunt, en dan is het logisch dat loslopende honden de rest van de beesten kunnen verstoren, maar op het veld waar we aan het apporteren waren staan normaal koeien, dus zo veel bijzondere planten en/of dieren zullen er daar ook wel niet te vinden zijn. Maarja, er staat aan het begin een bordje dat honden aan de riem moeten. Van de week maar even aan Luc, de boer om de hoek, vragen of we in een van zijn velden mogen oefenen. Hij zet tenslotte zijn koeien regelmatig van het ene naar het andere veld, dus hij heeft er altijd wel eentje leeg.
ook het commando "blijf" werd keurig opgevolgd. 2 minuten keurig blijven liggen!
Volgend weekend wordt een nieuwe test: het vrouwtje en het baasje gaan een lang weekend weg, en Yron blijft bij Steven en Rik thuis. Dat wordt gezellig, hij zal vast wel flink verwend worden. En, de blog verschijnt dus ook pas maandag avond!
Jawel, ons Drents eigenwijs woefje is deze week 1 jaar oud geworden!! Hiep hiep hoera
We hadden voor hem een echte honden-verjaardagstaart gemaakt, van kippengehakt, lever, bloem, kippenboullion, wortel en bleekselderij. Als "slagroom" zat er er een laag aardappel puree met kaas op, afgewerkt met een denta stick als kaarsje. Tijdens het maken, was Yron niet weg te slaan bij het aanrecht, en ook toen het ding in de oven stond zat hij zowat met mes en vork klaar totdat dat lekkers eruit zou komen.. Het rook eigenlijk wel lekker, je zou van minder honger krijgen.
Hier mag hij eindelijk aanvallen: normaal is zo'n dentastick niet te versmaden, nu keek hij er niet eens naar om. Die taart zelf, dat was veel interessanter
mjam mjam mjam
Tijdens een middagwandeling deze week, had het baasje een apport mee om verloren apport te oefenen in een bosje in het veld. En dat ging erg goed, todat een stel fazanten besloot dat Yron te dicht bij kwam, en met een hoop lawaai opfladderden. Hij had ze niet eens gezien in zijn enthousiasme met zoeken naar de apport.. Staande jachthond? Hij ging er als een razende roeland achteraan. Gelukkig (voor die fazanten dan toch) kon hij niet verder en kwam hij keurig netjes terug naar het baasje. De apport was wel niet meer interessant, het plekje van de fazanten daarintegen deste meer. Maar toen het baasje verder liep, volgde Yron keurig netjes. Tijdens de rest van de wandeling heeft Yron lekker gesprongen tussen het mais en de suikerbieten. Het zal niet zo lang meer duren nu voordat het mais hoger is dan hij.
Tenslotte, nog een overzicht van zijn eerste levensjaar:
De foto's waren maandag al klaar, helaas door een technisch probleem kon ik ze niet uploaden. Bedankt voor het geduld
Het puberale gedrag van ons woefje kent momenteel geen grenzen. Hij is met momenten heel lief, maar kan ook stier vervelend zijn. Zeker als je met hem aan het werken bent, durft hij nogal de kommando's te negeren. Zijn middelteen steekt regelmatig omhoog. Met kwaad worden luistert hij dan weer wel naar je. Tegelijkertijd steekt dan natuurlijk ook nog roedel gedrag de kop op "kan ik de baas spelen?". Met veel geduld en consequent zijn zal het wel beter gaan zeker.
Rik is er in geslaagd om een paar mooie foto's te maken: zijn favouriete bal is nog altijd heel, en hij vind het geweldig om met je te voetballen
Op deze foto kijkt hij wat treurig, maar zo zie je wel dat zijn kop wat breder aan het worden is (die moet nog wat verder uitgroeien):
In de dierenwinkel heeft Elise een nieuw leuk speeltje gevonden, een rubber bot waar koekjes in kunnen. en daar is hij lekker een heel eind mee bezig om die koekjes eruit te krijgen
Tijdens de jachttaining wordt niet alleen gezwommen (zie het filmpje van het vorige bericht dat hieronder staat). Ook wordt het zo'n voorjagen geoefend. Het is de bedoeling dat de hond op kommando "vrij" gaat, en in het veld wild opspoort. Als hij dat gelokaliseerd heeft, moet hij stokstijf blijven staan, tot de jager het volgende commando geeft (vandaar de naam 'staande hond'). In eerste instantie oefenen het vrij lopen en terug komen.
Hier heeft hij het kommando "blijf" gekregen, en dan moet hij blijven zitten totdat de voorjager "vrij" zegt. Dat lukt bij Yron nog niet zo goed, als de riem los is, is Yron weg...
En in het hoge gras moet je springen om te zien waar het baasje is
De volgende blog is een jubileum editie, dan hebben we een verhaal over zijn eerste verjaardag
puber? puber! Jazeker, ook onze hond gedraagt zich af en toe als een echte puistenkop. Zo rond het jaar is het moeilijkst, had Christel ons al voor gewaarschuwd. Je ziet dat hij weet wat je wil, maar dat betekent niet dat hij dat ook doet... - Als het een eindje stil is in de tuin kan je beter gaan kijken, want dan is hij iets aan het uitspoken wat niet mag. - Tijdens het apporteren loopt hij boven de apport en pakt hem pas vast als hij het wil, en brengt hem wel bij je, maar maakt er eerst een ommetje mee! - Of 's avonds met uitlaten, peert hij er vantussen naar de overkant van de straat en dan sta je daar te roepen terwijl meneer lekker aan het snuffelen is. Gelukkig rijdt er niet te veel verkeer door onze straat en hebben de buren nog niet geklaagd over ons geroep zo 's avonds... En als hij dan op zijn kop krijgt kijkt hij heel zielig, en gaat vervolgens heel braafjes ergens liggen.
Maar onze woef is ook erg lief en aanhankelijk (tussen de ondeugende buien door ten minste), met de regen eerder deze week is hijveel binnen geweest, en Elise had een soort van schaduw, waar ze ging was Yron ook te vinden. En met een bot is hij altijd blij:
Mee helpen met schoonmaken doet Yron ook erg graag, met name de dweil vindt hij geweldig om met zijn natte poten goed te laten zien waar je nog niet geweest bent En als er iets van hem schoongemaakt wordt, moet je zeker vooraan te vinden zijn: en toen Elise klaar was met de borstel, ging hij ponteficaal bovenop zijn kussen liggen: die is van mij!
Is het geen schatje zo:
Tijdens de jachtoefening vertoonde Yron ook eerst zijn puberaal gedrag: hij ging er lekker van tussen toen hij los het achtje moest lopen. Nadat het baasje boos was geworden zal ik maar doen wat hij zegt, en deed Yron keurig wat hij moest doen. Blijven liggen (samen met een paar andere honden) en ook blijven liggen als het baasje terug komt ging uitstekend! Verloren zoeken (de trainer "verstopt" een paar apporten in een stuk bos en de honden moeten dan zoeken) ging heel goed, Yron had het konijnvel zo te pakken en bracht het keurig naar het baasje. Alleen het apporteren uit water was geen success. We hebben duidelijk geen waterrat! Hij weigerde om het water in te springen, zelfs toen het baasje zijn schoenen uit had en in het water ging staan was Yron er niet van overtuigd dat hij daar ook in kon. Uiteindelijk, op een stuk waar hij kon staan wilde hij wel het water in gaan, maar niet zwemmen en zo snel mogelijk er weer uit! Zie het filmpje hieronder
Deze week heeft ons Drentsche Ondeugendhond in eerste instantie lekker genoten van het mooie weer, en dus veel in de tuin kunnen spelen.. Het baasje had vorige week een ziek boompje omgezaagd in de tuin, en van de stammetjes gelijk haardhout gemaakt... En die nieuwe houtjes zijn erg interessant, dus die lagen de hele week door de tuin heen. Nou ja, da's beter dan gaten in het gazon Over gaten-gazon gesproken: het baasje had nog maar eens een poging gedaan om het gazon wat recht te krijgen, maar het zand lag achter zijn rug al weer naast het gat We gaan nu maar tijdens de zomervakantie wat gras inzaaien, dan heeft het 2 weken de tijd om wat te groeien...
Apporteren ging deze week wat minder, hij had er niet zo veel zin in. We zijn in een net afgemaaid grasveld aan het oefenen geweest, maar Yron vond rondrennen als een razende roeland door dat veld veel leuker. Volgen, achtjes, zit voor en zo voort gaat wel heel erg goed. Komende week flink oefenen met apporteren maar!
Zaterdag was de jaarlijkse Marijntjesdag, en zijn we met zijn allen naar Nederland afgezakt. Dat was wel erg onwennig voor Yron, al de mensen die heel de tijd op en neer aan het lopen waren, en hij moest ook nog vast aan een touw... Op de jachttraining is hij wel gewend om een tijdje aan de grondpen vast te zitten, maar dan is er niet zo'n drukte om hem heen. Door al die drukte was Yron behoorlijk opgewonden, en dat ontaarde in een flinke snauw naar een van de kinderen die te dichtbij kwam en bovenop zijn bot ging staan. Wel begrijpelijk, niet goed , Hoe vervelend ook, door dat incident wist Yron wel dat dat niet de bedoeling was, en ging het de rest van de middag een stuk beter.
Gelukkig kwam er regelmatig iemand met hem kroelen
's avonds kon hij nog wel lekker met Bram spelen, de labrador van Henk en Marianne. Ze hebben even lekker geraust, en Marianne vond het ook niet erg dat ze dat binnen nog even lekker doorgezet hebben. Bram kwam Yron lekker uitdagen met zijn muisje, en vond het geweldig dat Yron dan achter hem aan ging. Met twee reuen (zelfs al is Bram eigenlijk een eunich) moet er natuurlijk wel wat dominant gedrag vertoond worden, maar dat ging eigenlijk vanzelf goed.
Waar het zaterdag uiteindelijk prachtig weer was, kwamen zondagmorgen de weersvoorspellingen helemaal uit, het goot het pijpestelen!. Terwijl het vrouwtje lekker kon uitslapen, is het baasje toch met Yron naar de jachttraining gereden. De trainers hadden op twee oevers van een oude zijarm van de Schelde een zwemoefening op gezet. Ze hadden een touw met een halsband in het midden over het water getrokken, en toen vervolgens alle baasjes en honden aan een kant waren gearriveerd, werd de eerste hond via de halsband aan het touw vastgezet. De trainer aan de overkant gooide met een apport. De baasjes stuurden vervolgens de honden met het kommando "over" het water in, om de apport gaan halen en weer terug te zwemmen. Het was voor de meeste honden de eerste keer om zo het water in te gaan, zo ook voor Yron. Hij stond aan de waterkant te twijfelen "ik wil wel maar ik durf niet", maar met zachte dwang (via het touw) is hij keurig naar de overkant gezwommen (nou ja.meer gespattert). Daar aangekomen was hij de apport geheel vergeten (pfff, als je net een heel stuk hebt gezwommen voor het eerst in je leven), en kwam hij uiteindelijk zonder apport terug. De meeste honden hadden hetzelfde probleem, die waren zo onder de indruk van het zwemmen dat ze niet snapten dat ze iets moesten apporteren. Vervolgens gooide de trainer nog een apport dicht bij de oever in het water, maar Yron weigerde om het water in te gaan. Wat niet zo vreemd is, om zo in het diepe te springen (er was vanaf de kant gelijk geen bodem onder de poten) vergt wel wat lef. Misschien gaan we van de week nog een keer oefenen, anders volgende week zondag weer. Aan het eind van de training was het overigens niet heel duidelijk wie het natst was: hond of baasje. Yron afgedroogd, en baasje droge kleren aan, en de rest van de zondag voor pampus op zijn kussen: Yron moest duidelijk de indrukken van de afgelopen 2 dagen verwerken!!
Na vier dagen volle aandacht in Groede, was de maandag wel ineens een grote omschakeling. Ons leven ging weer zijn gewone gangetje, en Yron liep een beetje met zijn ziel onder zijn arm rond van binnen naar buiten en weer terug. Nu is het hondje van de overburen ook nog loops, en dat helpt natuurlijk ook niet aan onze man zijn innerlijke rust
Dinsdag was alles weer bij het oude, en is ook eindelijk de zomer aangekomen, wat een verschil met het weer van vorige week . Alhoewel, in Groede hadden we niet echt te klagen over het weer, met jas aan was het heel aangenaam aan het strand..
Omdat we onze naam als ondeugend hond toch moeten waar blijven maken: Het vrouwtje wilde de parasol opzetten, en had de beschermhoes nog niet van de parasol af, of ons woefje was er al mee vantussen. En had in no-time een groot gat veroorzaakt.... Ondertussen was hij ook nog over de bijna in bloei zijnde nachtschade gesprongen, "en ja, dat dat ding dan afbreekt kan ik toch niet aan doen?" GRRR, de hele winter had het baasje zijn plant gekoesterd, nu gewoon bij de voet dwars afgebroken.. En hier zijn favouriete bezigheid: de knijpers van het vrouwtje jatten: zoals je ziet, hij had ook nog een schoen van het vrouwtje (gelukkig nog heel) te pakken, en een reclameboekje kapot gelezen. Pffff.... Zaterdag vond meneer dat hij wat lang alleen moest blijven, en was die teenslipper van het baasje onweerstaanbaar: kapot dus!
Wat dan wel weer mooi is, dat hij uitstekend apporteert: als hij iets heeft wat niet mag hebben komt hij keurig naar je toe als je hem voor roept. En geeft hij netjes af. We proberen nu van die eigenschap gebruik te maken, en tegelijk te oefenen met los-vast (want dat lukt nog niet zo goed), door hem vanalles in zijn bek te geven en dan te laten apporteren. Bijvoorbeeld: het baasje had in de tuin een trechter nodig, het vrouwtje gaf Yron in de keuken het ding in zijn bek, en toen het baasje zit-voor riep kwam hij de trechter keurig brengen. En een jachthond is "zacht in de bek", dus nog geen tandenspoor te ondekken. Wel wat kwijl natuurlijk
Het is ineens mooi weer geworden, en dus moest er nog vanalles in de tuin gebeuren wat normaal eerder in mei al gebeurd, bijvoorbeeld het inrichten van het vijvertje. En dat is toch wel een vreemd ding, dus dat moet je van een afstandje gaan bekijken, en even later ging hij ook lekker staan blaffen. Hoe lang gaat het duren voordat hij de pomp eruitvist?
Zondag was een drukke dag, eerst naar de jachttraining, en hebben we de verjaardag van Rik gevierd, en dus kwam er een hoop visite over de vloer. Met het zomerse weer was alles buiten te doen, en Yron heeft zich keurig gedragen. Nergens dominant gedrag, en leuk spelen met de kinderen. Natalie en Jurgen wisten al beter wat te doen als de hele kleintjes, dus die hadden een extra oog nodig. We hadden een kleine zwembadje voor de kinderen opgezet. "en da's ook interessant, dat heb ik nog nooit gezien". Een keer was hij te enthousiast, toen de kinderen met zijn bal gingen spelen ging het te wild en moest er ingegrepen worden. Hier is hij samen met Maud aan het pootje baden. Maar verder dan die ene poot ging het niet, hij plofte zeker niet midden in het water.
Op de jachttraining ging het bijzonder goed, hij is bij de beste van de klas! Apporteren ging uitstekend, de trainer had een aantal echte (diepvries) beesten bij zich, en zeker de fazant en het konijn vond Yron erg leuk om te apporteren. Met wat hulp ging ook het 'verloren apporteren' goed, hij pikte zijn favouriete fazant er keurig tussenuit in het hoge gras en struiken. Volgende week gaan we voor het eerst zwemmen! Kijken wat dat wordt, niet vergeten laarzen en een zwembroek mee te nemen
Introductie Deze blog gaat over Yron Nynke van de Bezelhonk, onze Drentsche Patrijshond. Met de blog willen we iedereen die geinteresseerd is op de hoogte houden van alle reilen en zeilen rondom Yron. We dateren de blog met regelmaat op, dus kom geregeld eens kijken!
) gevlogen, en was zo te zien al behoorlijk oud (in ieder geval zaten er gaten in zijn vleugeltjes). 
, Hoe vervelend ook, door dat incident wist Yron wel dat dat niet de bedoeling was, en ging het de rest van de middag een stuk beter.
