De volgende dag bezoeken we Ebeltoft, opnieuw zo'n stadje met een prachtig Oud Middeleeuws gedeelte.Op restaurant hebben we weer wat moeite om de kaart te ontcijferen maar gelukkig had Joachim voldoende woordenboeken gedownload.Ze zijn hier toch niet zo goed in hun engels. Vele dingen zijn niet vertaald, maar het heeft natuurlijk ook zijn charme.Een andere gewoonte is dat je bij je witte wijn altijd een glas water krijgt...Tijdens het eten merken we op dat het eigenlijk steeds gemakkelijker wordt om met de kinderen op restaurant te gaan.Wat een leuke vooruitzichten....Toen Joachim zei dat we eventueel nog eens Amsterdam en Hamburg kunnen bezoeken had ik ook mijn bedenkingen. Zo'n grote steden met de 3 petoeters...waarbij Joachim opmerkte dat we Kopenhagen ,Göteborg, Aalborg en al die andere stadjes en dorpjes toch ook gedaan hebben.Tja, Ze worden inderdaad groter en af en toe moet ik mij misschien minder zorgen maken op voorhand.Eens op de boot zien we dat de vooruitzichten om te kunnen vertrekken nog niet direct in zicht is. Veel te veel wind, af en toe zware buien op de verkeerde momenten enz...Als we dan al ergens "vast" liggen dan is het maar goed dat het hier is. Hier bij de haven is er een vakantiecomplex dat eigenlijk zo goed als leeg staat.Hier en daar heb je bewoners die hier hun vast vakantiehuisje hebben.Maar de meesten staan nog leeg. Het seizoen is hier nog duidelijk niet begonnen. Het voordeel is dat we door onze havenkaart wel mochten van alles gebruik maken. Hun troef is het speelplein met een reuze springbal of zoiets.Ik zou niet weten hoe je dat noemt, in ieder geval was Joachim al aan het dromen van zo eentje in de tuin. Hij heeft de afmetingen duidelijk niet geinspecteerd...en hun 2de troef is het zwembad waar we dagelijks inzitten en bijna voor ons alleen hebben. We hebben kunnen skypen met de klas van Jeaune. Jeaune was heel blij haar klasgenootjes, juf Kim en meneertje lief terug te zien. Ze maakt haar wel een beetje zorgen dat ze niemand van haar vriendjes gaat terugzien in het eerste leerjaar...
De volgende dag willen we terug wat meer Zuid varen want de rest van de week ziet er allesbehalve uit. De mogelijkheden zijn Grena (maar dit is slechts), Oerne en Ebeltoft. Voor de beide laatste moet een drukke ferryroute gekruist worden, volgens de gidsen. Eerst kunnen we zeilen maar na enkele uren krijgen we wind en deining tegen. Bij de aanloop van Oerne wakkert de wind aan. Oerne ligt net achter een landtong waar we rond moeten. Hoewel onze koers bij het begin van deze bocht ongeveer tegengesteld is aan de koers daarna, hebben we de wind overal tegen. Ongelofelijk hoe het land de wind kan ombuigen. Bij ons in Belgie, met onze rechte kustlijn, merken we dit niet. Geen ferry gezien trouwens, zelfs niet in de verte. Slechts op een honderdtal meter zien we waar we precies moeten binnenvaren. We varen door een heel smalle geul, de ondieptes zie je zo liggen op een meter aan elke zijde van de boot. Daarna nog een sluis door (das ook weeral even geleden), en dan varen we het vakantieoord Oer Maritim binnen. De boot krijgt een plaats ergens goed beschut tussen die chalets, tzal nodig zijn want er is storm op komst. Maar nu hebben we er een megaspeelplein, een zwembad en een sauna bij. De kinderen vinden het niet erg dat er voor de komende vier dagen veel wind en regen voorspeld zijn...
Bonnerup is een leuke haven die er net iets anders uitziet dan de andere havens. Er liggen overal keien waardoor het uitzicht wel tof is. Bij de haven is er een leuke eettent met een reuze giraffe springkasteel, dus de kinderen kunnen hun geluk niet op. We moeten dan ook noodgedwongen een pintje drinken.Ik denk dat we hier wel even kunnen blijven.... De dag erna heeft Joachim het luminieuze idee om eens fietsen te huren. Dicht bij de haven zijn er geen dus we gaan verder op zoek. In één van de zijstraten vinden we een oud koppeltje die zo'n tiental fietsen verhuurd. We zoeken een fiets en we beslissen naar het stadje grena te fietsen.Na een kilometer zie ik dat het geen evidente fietstocht zal worden.We starten enkel bergop.Ik probeer met mijn fiets van de jaren stillekes zonder vitessen een tandje bij te steken. Het zal een lange dag worden.....na een aantal pauzes komen we eindelijk aan in Grena (en denk ik al even aan de terugtocht...).We merken dat ons voorwiel van de croozer verdwenen is. Dan maar verder op 2 wielen, dat lukt ook. We verkennen de stad , we picknicken , even winkelen en we beginnen aan de terugtocht. We beslissen een andere weg te nemen. Volgens Joachim langer maar minder steil. We gaan ervoor.Ik was blij dat ik terug in onze haven was. Ik moet toegeven dat ik afgezien heb. Even zag ik het niet meer zitten en geraakte geen meter meer voorruit. Zelfs de afdaling voelde voor mij als bergop.Na het dipje kon ik echter weer voorruit en kwam er zelfs af en toe een demarrage op de weg. Terug in de haven genieten we van ons terrasje , ons pintje en een etentje. De kinderen amuseren zich ondertussen op het speelplein. S' avonds zijn ze nog nooit zo vlug in slaap gevallen....( zij moesten toch niet fietsen?...)
Zondag 9 juni. Voor het vertrek richting Bonnerup hebben we nog even geskyped met het thuisfront en hebben Vanessa en Jeaune inkopen gedaan. Terwijl ik de boot aan het klaarmaken was, ging het er geheimzinnig aan toe in de kajuit onder mij. Het is blijkbaar vandaag vaderdag, en ik heb een super cadeau gekregen!
De aanloop van de haven was indrukwekkend. Uiteraard is de omgeving hier prachtig, maar het was vooral de windstilte en het water als een spiegel die voor complete rust zorgden. Je kunt hier trouwens 6 meter diep kijken. Ik was wel even geschrokken toen ik op het voordek stond en plots zwarte vlekken (grote stenen of stukken rots dus) onder de boot zag verdwijnen. Vlug naar de kuip gelopen om de dieptemeter te checken. Oef, nog steeds meer dan 4 meter dus geen probleem.
In Osterby zelf valt niet zoveel te beleven. We beslissen om ineens door te varen naar Hals. Een redelijke trip, maar dan zijn we tenminste weer op het vasteland van Denemarken, en varen we beschut bij Westenwind die hier het meeste voorkomt. Opnieuw uitkijken voor zandbanken en visnetten. Er is weinig wind, en die hebben we tegen. Hals ligt aan de monding van de Limfjord. Als je die helemaal zou doorvaren, dan passeer je Aalborg en dan kom je uiteindelijk op de Noordzee uit. Aalborg is voor de volgende dag, de Noordzee voor binnen een maand (maar dan wel terug via Kiel). In Hals kunnen we langszij aanmeren. Even later maakt een 36-voeter zich vast aan ons, en nog wat later vindt een 49-voeter het leuk om erbij te komen. De volgende dag gaan we naar Aalborg. Ik had er weinig van verwacht maar het blijkt uiteindelijk wel een leuke stad te zijn. Met een groot winkelcentrum, gezellige terassen, en zelf een streekbierencafe. Het is trouwens weer niet gelukt om de gastjes wijs te maken dat ze hier geen ijsjes hebben.
Donderdag 6 juni. Vanmorgen om 4u30 opgestaan (jawel, de zon was er ook al). Vanessa en de gastjes blijven in bed. Nog een klein stukje door de scheren en dan zitten we opnieuw op open zee. Ik vind het toch jammer dat we dit unieke vaargebied nu verlaten. De wind was zoals voorspeld. Ik had gezworen niet meer te vetrekken terwijl de kinderen nog in bed zaten maar ik verwacht dat er weinig deining is. Mis dus, met als resultaat dat er rond 6u een rij kotsende kindjes bij mij in de kuip zitten. Ik bedenk dat 'de kotsende kindjes' wel een leuke titel voor een Suske en Wiske album zou zijn, maar ik kan er zelf eigenlijk niet om lachen. Ondertussen passeren we ook nog eens een tamelijk drukke scheepvaartroute. Na enkele uren viel de wind weg en we kwamen in de beschutting van het eiland Laeso. De kinderen komen terug tot leven. Laeso is een Deens eiland dat middenin het Kattegat ligt en daarom een ideale tussenstop bij onze oversteek van Zweden naar Denemarken. Nog even goed opletten bij de aanloop van Osterby. Er zijn hier geen rotsen meer, maar er is een ander gevaar voor in de plaats gekomen: zandbanken. Het is rond 11u als we de haven binnenlopen. Die blijkt al vol te liggen met Zweedse jachten. We leggen ons vast aan één van hen. Terwijl ik de emmer aan het uitspoelen ben, hebben de kinderen vanuit de kuip al een speelplein gespot. In de loop van de dag blijven de Zweedse jachten binnenstromen. Blijkt dat ze vandaag een nationale feestdag hebben en velen hebben de brug gemaakt. Tegen s avonds ligt het haventje vol; met rijtjes van 4 tot 5 jachten aan elkaar. Er wordt vollen bak gebarbecued en gefeest.
Dinsdag 4 juni, opnieuw een stralende dag. De bedoeling is om vandaag een stukje terug te keren binnen de beschutting van de scheren. We willen zover mogelijk 'richting zuiden' doorvaren want bij onze volgende etappe willen we naar Laeso oversteken. Het eerste deel varen we op motor doorheen heel smalle vaargeulen die gelukkig goed betond zijn. Daarna kunnen we de zeilen hijsen. Even uitkijken als we het vaarwater van de grote scheepvaart van en naar Goteborg kruisen. Het gaat snel want er is veel wind. We kiezen voor Donso, omdat het een goede springplank is naar Laeso. Het eiland heeft de nodige faciliteiten, hoewel er hoogstwaarschijnlijk is er hier niet zo veel te doen. We vinden wel een ministrand waar de kinderen leuke schelpjes kunnen zoeken, en natuurlijk de rotsen waar Jeaune niet van weg te slaan is. Ook de woensdag blijven we er liggen aangezien er veel wind voorspeld is voor het Kattegat. Opnieuw schitterend weer. Het is leuk wandelen op het eiland / dorp. We genieten van elkaar , het weer en we houden het rustig.
Na aankomst houden we het rustig en genieten we van het zicht. Vandaag wordt de boot grondig opgekuisd zowel vanbuiten als vanbinnen. Hij blinkt weer in zijn velletje. De kinderen krijgen ook de gelegenheid om te schommelen in de mast . Jeaune krijgt er maar niet genoeg van en Jonah en Febe willen het ook proberen.En hier hebben we internet. Halleluja!! Al is het met af en toe uitvallen waardoor ik kort en bondige berichtjes doorstuur. En eindelijk de krant uit België kunnen lezen. We zijn totaal niet meer op de hoogte van het reilen en zeilen in België. Onderwijshervorming , wat zal dat worden.....Skarham zelf is een rustig dorpje waarbij het moeilijk is om het centrum te vinden , als er al één was.De natuur daarentegen is echt mooi. De sfeer van de avondzon bij het strand en rotsen is echt onwaarschijnlijk. Het is zo moeilijk om die sfeer op beeld vast te leggen.Je moet er echt aanwezig zijn om het te voelen en te zien. Dit dorpje , eiland zal me zeker bijblijven. Jeaune heeft zich geprofileerd als een ware bergbeklimster waardoor geen rots meer veilig is. We moeten ze dus goed in de gaten houden...Onze tweede bergbeklimster moeten we hierin ook remmen,. Zij ziet al helemaal geen gevaar. Zelfs als ik bovenkom op een rots wordt ik bijna letterlijk omvergeblazen en heb ik moeite om mijn evenwicht te houden.We gaan allemaal zitten.Het gevaar schuilt hier in een klein hoekje. Na een stevige wandeling besluiten we om buiten te picnicken en te genieten van onze slaatjes.
