Na Marstrand willen we nog één trip verder Noord maken, we krijgen niet genoeg van de scheren. We hebben beslist om rond het eiland Tjorn te varen. Er staat redelijk wat wind en het eerste deel kunnen we zeilen aan 6 knopen. Daarna moeten we koers verleggen, en moeten we de motor aanzetten. Maar de uitzichten zijn meer dan de moeite waard. De scheren worden hoger en ruwer. Opnieuw gaan we door enkele smalle passages. Nadat we tussen Tjorn en Orust zijn doorgevaren, komen we terug in een stukje waar de deining van het Kattegat ongehinderd kan binnenlopen. De boot wordt goed dooreengeschud. Na een twintigtal minuten kunnen we terug de beschutting van de scheren binnenvaren, richting Skarhamn. We passeren opnieuw enkele smalle geulen waarlangs dorpjes van niet meer dan 20 huizen liggen. We vragen ons af hoe het is om hier te leven, het ziet er in elk geval prachtig uit. Bij de aanloop van Skarhamn passeren we eerst langs een dorpje van vakantiewoningen, daarna de haven waar opnieuw redelijk wat deining staat. We vinden een plaatsje achterin, in de luwte van enkele gebouwen. Het noordelijkste punt van onze reis hebben we gehad, vanaf nu gaat de reis terug 'richting Belgie'. We hebben nog even getwijfeld om nog een stuk door te varen, Noorwegen is nu echt niet ver meer en naar het schijnt wordt het nog mooier. Maar dat zouden weer extra vaardagen betekenen, en ik merk dat de kinderen toch vervelender zijn op een 'vaardag' dan tijdens een dag aan wal. Bovendien is deze scherenkust niet kindvriendelijk, wat bvb wel in Denemarken het geval is. Daarom beslissen we om na Tjorn 'terug te keren' zodat we nog wat tijd in Denemarken kunnen doorbrengen.
Toen we vanmiddag dachten dat er niet veel plaats was om aan te meren ,dan mogen we blij zijn dat we 's avonds niet zijn toegekomen. Alle weekendtoeristen kwamen toe en er leek maar geen einde te komen aan bezoekers die ook een plaatsje proberen te bemachtigen. Op den duur lagen ze "bumper"aan "bumper". De zeilwedstrijd lokt blijkbaar veel volk naar het eiland en het was natuurlijk ook mooi weer. De sfeer zit er goed in, overal klinken leuke deuntjes uit de boten en zitten ze met een glaasje wijn hun garnaaltjes te pellen.Het seizoen is begonnen...Wij gaan met het gezin op verkenning en we zijn eigenlijk meteen verkocht aan het eiland. De kinderen vinden het super en vragen om wat langer te blijven. Afwachten wat de weersvoorspellingen geven op zee...De volgende dag bezoeken we het kasteel / burcht van het eiland. Het is een zeer goed bewaarde burcht en het brengt je helemaal terug tot in de middelleeuwen. De geheime doorgang van 90 meter was niets voor mij,Jonah en Febe .Maar Joachim en Jeaune amuseerden zich te pletter. Blij dat ik eruit ben ...Ook de kamers/bunkers waarin ze vroeger leefden vond ik maar angstaanjagend.Aan iedere ruimte staat een bordje met wat er daar gebeurde of wie er daar leefde. Op het binnenplein zie ik ook zo'n bordje en ik loop er naar toe.Ik begin van ver al te lezen en bij het zien van het woordje Galg zet ik instinctief een stap achteruit. Sta ik daar pal onder de galg...Niets voor mij die dingen....Niettemin een mooie burcht waar vele soldaten het eiland bewaakten.En waar vermoedelijk vele gevangenen het leven lieten.Ook Jeaune was helemaal in de ban want net voor ons vertrek had ze met juf Kim en de klas het Gravensteen bezocht.We kregen dan ook allen een paar originele riddernamen toebedeeld.Eens terug op de boot deden Jonah en Febe hun middagdutje en kon ik ondertussen een boekje lezen in de kuip. Af en toe loop ik weg en weer om de was te doen en er kan ook gratis gedoucht worden.Jieehaaa, soms moet je kroontjes insteken om te douchen en dan heb je 4 minuten tijd om te douchen.Een minpunt hier is dat het internet weer niet lukte. Ik had nooit verwacht dat het hier zo moeilijk zou zijn om op het internet te geraken. We zien wel waar het lukt... Als iedereen terug wakker is spelen ze nog wat in de boot en ondertussen zien we de wedstrijdzeilers terugkomen. Een drukte van jewelste van al die boten om terug op hun ligplaats te geraken. Team Noorwegen ziet dat hun plaats is ingenomen door drie motorbootjes. Ze beslissen dan maar eigenhandig de boten te lossen en verder te leggen. Tijdens de drukte hoor ik plotseling geroep en getier en zie ik dat er 2 wedstrijdzeilers elkaar op een haar missen. Was dit tot een botsing gekomen dan zag het er niet goed uit.Niet voor de portemonnee, en niet voor de boot.S ' avonds gaan we met ons allen op een terrasje gaan eten en we zagen dat het goed was.De dag erna gaan we s' morgens nog eens wandelen en laten we de kinderen een zeer ongezond blauw drankje drinken. (Jeaune was er al van dag 1 naar aan het vragen) Daarna beslissen we om te vertrekken omdat de weersvoorspelling voor de dag erna minder goed waren, en we moeten verder.
Op 31 mei varen we rond de middag weg uit Goteborg. Ons doel voor vandaag is Marstrand, blijkbaar een zeilmekka hier in Zweden. De afstand is 20 a 25 mijl, en opnieuw volop tussen de scheren. Het eerste deel van het traject loopt langs duidelijk afgebakende geulen (waar ook de grote scheepvaart van en naar Goteborg passeert); daarna wordt het smaller. De scheren worden geleidelijk aan ook hoger en kaler. Opnieuw stralende zon, en een dikke 4 Bft die we nu eens mee hebben, dan weer scherp tegen. Als je tussen de scheren vaart moet je nogal wat van koers veranderen... Ik begin te wennen aan het varen tussen de scheren, hoewel het soms nog akelig is hoezeer de rotsen op elkaar lijken. Soms zou je zweren dat je 1 enkele rots ziet, terwijl de plotter duidelijk aantoont dat er 2 rotsen zijn, en dat je ertussen moet. Als je dan heel dichtbij komt zie je plots de doorgang. Ik heb ervoor gekozen om Marstrand aan te lopen via het Marstrand kanaal. Dit kanaal is op de kaart zeer smal, maar volgens mijn vaargids kun je erdoor; dus dit moet ik proberen! Het wordt een echte sensatie, het is alsof je een paradijs binnenvaart. Zelfs de kinderen komen naar buiten om te kijken. En smal is het zeker, ik hoop dat er geen tegenligger komt. Op het einde van het kanaal zie je Marstrand plots liggen, perfect in lijn met de schoonheid van het Marstrand kanaal. Qua zicht is dit echt wel het hoogtepunt van onze reis tot hiertoe. We zoeken een plaats om de boot vast te leggen maar dat valt niet mee. Blijkbaar is er een zeilwedstrijd dit weekend, en heel wat pontons zijn gereserveerd. Het lukt uiteindelijk om ergens een plaats te vinden waar we na wat gesukkel kunnen aanmeren met een heklijn.
De volgende dag zijn we ineens vertrokken naar Goteborg. Niet zover meer (een kleine 15 mijl), maar nu wordt het pas echt ingewikkeld wat navigatie betreft. De kaart is bezaaid met rotsen en de vraag is hoe we doorheen dat labyrint in Goteborg geraken (zonder er op één te varen). Ik heb geen ervaring met 'tussen de rotsen varen' dus heb ik de avond voordien mijn huiswerk gemaakt en een route uitgestippeld met het minste obstakels. Ik ben er toch niet gerust in als ik zie hoe dicht we uiteindelijk bij de rotsen moeten voorbijvaren. De dieptemeter geeft geen probleem aan. Afwisselend en prachtig is het zeker wel. Na elke rots weer een ander beeld, een dorpje langszij, een andere boot die plots van ergens tussen twee scheren uitkomt... Ik vraag me af of ik nog op de Noordzee wil zeilen... Het is trouwens schitterend weer, maar veel wind is er niet. De genua helpt mee, maar echt zeilen zal niet voor vandaag zijn. Iets voor de middag komen we in de Langedrag marina aan. Vlug nog even schoon schip maken, en dan de tram op naar Goteborg. Deze mini-citytrip was eigenlijk wat teleurstellend. Goteborg is een zeer drukke stad, met heel veel verkeer. Misschien hebben we de verkeerde stadsdelen bezocht, of misschien zijn we na Kopenhagen teveel gewend, maar deze stad heeft niet echt uitschieters. Geen van beide hadden zin om de volgende dag opnieuw naar de stad te gaan. En in de haven is er geen speelplein, ook geen strand dichtbij... Kzal maar ne keer zien waar we morgen naartoe gaan zeker?
29 Mei zijn we uit Varberg vertrokken. Er was redelijk veel wind maar gelukkig was die aflandig; zodat er weinig deining was. De boot liep tegen de 7 knopen aan. Het landschap begint hier geleidelijk te veranderen, de groene kust verandert in een rotskust. De rotsen hebben hier een typerende afgeronde vorm, en zijn over het algemeen niet begroeid. Dit komt doordat deze kust niet beschut is voor westerstormen, en deining die zich zelfs al in de Noordzee opbouwt botst hier op de kust in. Het navigeren wordt ook wel ingewikkelder vanaf hier. Tot hiertoe hebben we steeds op open zee of langs een kustlijn gevaren, en was andere scheepvaart en de boeien en visnetten het enige waar we echt voor moesten uitkijken. Nu komen we in een vaargebied terecht waarij de rotsen los verspreid liggen. We zijn uiteindelijk in Lerkil binnengevaren. Een haventje in een mooie omgeving maar met weinig ziel. Geen dorp nabij, geen strand, geen speelplein, je kunt er zelfs geen wandeling maken die op iets trekt. Morgen dan maar ineens doorgaan.
De volgende dag zijn we ineens vertrokken naar Goteborg. Niet zover meer (een kleine 15 mijl), maar nu wordt het pas echt ingewikkeld wat navigatie betreft. De kaart is bezaaid met rotsen en de vraag is hoe we doorheen dat labyrint in Goteborg geraken (zonder er op één te varen). Ik heb geen ervaring met 'tussen de rotsen varen' dus heb ik de avond voordien mijn huiswerk gemaakt en een route uitgestippeld met het minste obstakels. Ik ben er toch niet gerust in als ik zie hoe dicht we uiteindelijk bij de rotsen moeten voorbijvaren. De dieptemeter geeft geen probleem aan. Afwisselend en prachtig is het zeker wel. Na elke rots weer een ander beeld, een dorpje langszij, een andere boot die plots van ergens tussen twee scheren uitkomt... Ik vraag me af of ik nog op de Noordzee wil zeilen...
