Ik wil ruim op tijd (=1 juli) in Cuxhaven te liggen. Van daaruit moeten immers we de sprong maken naar Norderney. Dit is een lang en onbeschut traject in de Duitse bocht zonder vluchthavens. Daarom wil ik daar zeker voldoende tijd hebben om goed weer af te wachten. En goed weer in de duitse bocht kan lang op zich laten wachten... Daarom vertrekken we op maandag 24 juni terug richting Kiel. Het is de bedoeling om vandaag ook al een stukje van het Noordoostzee kanaal te doen, we zien wel waar we overnachten. Bij het naderen van de Kielse bocht zie ik in de verte een veel masten en zeilen bij elkaar, een regatta dus. Mijn euro valt onmiddellijk, het is de 'Kieler woche'. De Kieler Woche is een week van heel veel zeilwedstrijden en de deelnemers komen van ver, hier een begrip in de zeilerswereld. Even later varen we tussen de regatta's; het is goed uitkijken om niet in het deelnemersveld terecht te komen. Iedereen bevindt zich nu op het water: toeristenboten, tall ships, legerschepen, we passeren zelfs langs een onderzeeër. Het is hier feest op het water! Het contrast is groot als we even later met nog twee jachtjes in de gigantische sluis in Holtenau liggen. De poorten van de sluis gaan achter ons dicht, letterlijk en figuurlijk het einde van onze trip door de Oostzee en het Kattegat. Daarna volgt het vrij eentonige Noordoostzeekanaal. Gelukkig geven passerende grote vrachtschepen nog af en toe wat afwisseling. Rond 18u leggen we ons tussen palen vast in Rendsburg, we zijn er ondertussen al bedreven in geworden. Eigenlijk is het wel een handige en boot-vriendelijke manier van aanmeren.
Zaterdag 22 juni vertrekken we rond 13u van Soby richting de Schlei. Het eerste deel verloopt nogal bonkerig, en uiteraard weer met wind op de neus.Na enkele uren valt de wind wat en we komen in de lij van Jutland. Al snel komen we aan de ingang van de Schlei. Niet moeilijk te vinden want het is in kolonne door de smalle ingang varen. Er staat veel stroom en we zorgen dat we goed binnen de betonning blijven want het wordt hier heel snel ondiep. De Schlei is een fjord die nog redelijk ver landinwaarts loopt, de oevers zijn groen en vlak. Voor zeilers die graag ankeren in alle rust is dit een paradijs. We kiezen Maasholm als haven, naar het schijnt is hier een speelplein... Naast de jachthaven ligt een terrein voor mobilhomes: we zijn weer in Duitsland. Maasholm zelf is een dorpje dat bijna volleig omringd is door water. Er zijn enkele gezellige straten, zonder dat er echt een dorspkern is. 's avonds komt de wind terug opzetten. Ik had onze ligplaats wat beter moeten kiezen want we liggen heel onrustig. Rond 2 u snachts word ik wakker van bonken op de boot, het komt precies van onder de romp. Het klinkt niet zoals de golven die tegen de romp kletsen, dus ik ga met veel gevloek kijken wat het kan zijn. Het regent en het is koud, dus ik probeer snel te vinden wat het geluid veroorzaakt. Ik vind niet onmiddellijk iets, en op het dek is ook niks te horen. Terug naar binnen, ik hoor het geluid weer. Terug naar buiten, niks te vinden. Na een vijftal van die rondjes maak ik Vanessa wakker; als ik het niet meer weet heeft zij meestal wel een oplossing. Maar zij ziet het niet zitten om met de zaklamp op inspectie te gaan, omdat ze denkt dat het wel eens een lijk zou zijn dat onder onze boot is terechtgekomen. Typisch... Uiteindelijk bleek het probleem een tros te zijn die over de houten kaaimuur spande. Elke keer dat die tros verschoof was dat te horen als een bonk omdat hij zeer onder spanning stond. Ik heb dan een ander touw rond de tros gespannen om te verhinderen dat die nog over de kaaimuur liep. Maar goed slapen zat er daarna niet meer in. De volgende dag hebben we het heel rustig aan gedaan. Kinderen op het speelplein, wandelingske tussen de regenvlagen door en uiteraard nog ne keer gaan eten.
In Arosund valt weinig te beleven (zelfs geen speelplein), dus de volgende dag varen we ineens door naar Aro. Noorderwind nu, dus we kunnen rustig zeilen naar Aro. Er is wel redelijk wat mist, maar het zicht blijft gedurende het hele traject voldoende. Das nogal wat anders dan gisteren... Na een vijftal uren komen we in Soby op het eiland Aro aan. Naast Soby heeft dit eiland nog twee havendorpjes: Aeroskobing en Marstal. Deze zijn makkelijk te bereiken met de bus, die hier trouwens gratis is. Tijdens de busrit doorkuisen we het hele eiland, dat trouwens prachtig is. Het eiland is zeer groen en heuvelachtig en op elke heuveltop krijg je een zicht over een zee met daarin kleine eilandjes. De buschauffeur vertelde me dat ze er hier op het eiland alles aan doen om het toerisme wat van de grond te krijgen. Wel voor mensen die graag wandelen en fietsen is dit eiland een absolute aanrader. Aeroskobing heeft opnieuw een oude typisch deense dorpskern met kleurrijke huisjes die nog gebouwd zijn in de tijd dat alles scheef mocht zijn. Marstal is naar onze mening minder mooi. Vanop Marstal heb je zicht op de weskust van Langeland, en aan het uiteinde daarvan kun je de kliffen zien liggen rond ... Bagenkop. Een kleine twee maanden geleden was dit de eerste haven die we na Kiel aandeden en plots komt het besef dat onze trip in Skandinavie rond is.
