Dinsdag 18 juni varen we even door tot Fredericia. Daar is een groot kinderpark met speelpleinen en een mini-dierentuin. Het is nog steeds windstil, de kinderen mogen dus met zwemvest op het dek spelen. De zeehonden zijn ook weer van de partij, en als we de Kleine Belt binnenvaren zien we af eb toe een dolfijn. Ze zijn moeilijk te fotograferen, maar we krijgen er uiteindelijk zoveel te zien dat het ons verschillende keren gelukt is om één of meerdere rugvinnen vastte leggen. Op een halve mijl voor de haven van Fredericia varen we zelfs midden door een groep dolfijnen. We vergeten bijna te genieten van het landschap van groene heuvels. In de haven zelf zien we nog diertjes: massa's kwallen overal. Dit lijkt mij trouwens een plaag in deze streken, zwemmen is hier niet zo interessant. In de namiddag gaan we naar het Madsby kinderpark. De kinderen amuseren zich, maar het meest van al zijn ze gefascineerd door de 'tutenboom'. 's Avonds nog es goed gaan eten in de city van Fredericia, maar moet da ni zijn. Alweer ne schitterenden dag! Woensdag 19 juni, de bedoeling is vandaag om naar Assens op het eiland Funen te varen. Eerst moeten we nog door de kleine Belt, en daar zijn onmiddellijk na de haven de dolfijnen terug. Deze keer komen ze zelfs vlak naast de boot zwemmen. Terwijl Vanessa weer druk bezig is met de fotocamera moet ik goed uitkijken waarnaartoe. We varen onder twee hoge bruggen, en al snel verandert het landschap terug van industrie naar groene heuvels en eilanden. Er is een lichte rugwind maar we heben anderhalve knoop stroom mee. We naderen snel Assens en we beslissen om toch maar ineens door te varen naar het eiland Aro. We passeren enkele eilanden (Aro en Bago), en we kiezen de route waar de meeste stroom staat volgens onze stroomkaart, nl die tussen Aro en Jutland. Maar ondertussen draait de wind en begint het goed te regenen. Als we door de geul tussen Aro en Jutland zijn komen we op een stuk open zee. De wind trekt aan, de boot begint terug te bonken tegen de deining en de snelheid valt. De resterende 27 mijl naar Aro beloven zwaar te worden. Maar doordat we het plots zien bliksemen in de verte beslissen we toch terug te keren naar de dichtste haven, Arosund, om ev verder te varen na het onweer. Maar na het onweer hebben we geen zin meer om nog door te varen. 's Avonds gaan we nog een pintje drinken in de ferryhaven. We ontmoeten nog twee vrouwen die hier aangemeerd zijn met een grote driemaster, waarmee ze hele groepen meenemen. Ze wonen al 30 jaar op hun boot en doen alles zelf. En zij vinden óns moedig voor onze onderneming met 3 kinderen?!
Maandag 17 juni kunnen we eindelijk terug varen. De bedoeling is om vandaag naar Juelsminde te varen. Eerst varen we tussen de eilanden Samso en Tuno. Eenmaal voorbij Tuno verleggen we onze koers richting de ondieptes boven Endelave. Er staat nog redelijk veel wind en die hebben we nog meer eens pal op de neus. Dat betekent dus ook vechten tegen de deining en stroming. De eerste uren maken we dan ook maar heel traag vooruitgang, maar eenmaal we in de lij van Endelave komen kunnen we er terug 5 knopen uit halen. De wind valt en we beslissen te ankeren in de Sjandberg Vig, net boven Juelsminde. Ik ben nog wat onwennig want ik heb nog nooit een nacht voor anker gelegen en ik wil toch wel zeker van zijn dat de boot 'vast' ligt. Daarna gaat onze bijboot het water in, tot grote vreugde van de kinderen. 's Avonds kunnen we nog genieten van een schitterende zonsondergang. De zee verandert weer in een spiegel, zodat de horizon vervaagt en je geen onderscheid meer kunt maken tussen zee en lucht. We zien ook zeehondjes die af en toe es heel nieuwsgierig hun kop boven steken.
