De volgende twee dagen (19 en 20 mei) gaan we op verkenning naar Kopenhagen. Onze bus zet ons af aan het centraal station. Onze eerste indruk is die van een vuile stad, maar later blijkbaar dat Denemarken de dag ervoor het Songfestival gewonnen heeft en er is hier blijkbaar zwaar gefeest. We passeren het Tivoli pretpark en een lange winkelstraat. Vervolgens het gezellige Nyhavn, dan langs heel wat prachtige gebouwen, het koninklijk paleis naar het stadspark. Daar vinden we de fameuze kleine zeemeermin. In het terugkeren wandelen we nog door de schitterende citadel. Op den duur is men zodanig gewend aan die schoonheid dat we vergeten om nog onze camera boven te halen. Op expliciet aanraden van Armand zijn we naar Christiana geweest. Dit is een afgebakend deel in de stad waar de hippies destijds vrijgeleide gekregen hebben van de Deense regering. De hippies zelf zijn intussen enkele decennia ouder maar de sfeer is er nog. Het is een slordig, chaotisch maar zeer kleurrijk geheel; zie foto's. In de 'green district zone' is het verboden te fotograferen (wellicht omdat hier cannabis en plantjes aan kraampjes verkocht worden), en verboden te lopen. Iedereen heeft een flesje bier in de hand en er wordt zo weinig mogelijk bewogen. Overal zijn er 'bankjes' maar nergens is er plaats om te zitten. Bedankt Armand, je moet hier inderdaad wel eens geweest zijn! Op het einde van de twee dagen Kopenhagen zijn de kinderen zeer vervelend. Het is genoeg geweest voor hen; tijd om de reis verder te zetten. De weersvoospellingen voor morgen (zwakke zuiderwind) laten het zeker toe. 21mei: De wind is zoals voorspeld, maar er is een tamelijk dikke mist. Ik twijfel even omdat we nu echt wel verder willen naar Helsingor, maar mijn besluit staat vast, we blijven binnen. Gisterenavond heb ik de kaart nog es bestudeerd en er zijn teveel passages waar we grote scheepvaart tegenkomen. Het wordt dus een rustdag. Een wandelingske naar het fort van Dragor, nog wat inkopen, wassen, een middagdutje, en den blog bijwerken ... Morgen beter (misschien)! Trouwens, wie meer foto's wil zien moet maar es gaan kijken op de facebook van Vanessa
Rodvig is ook weer zo'n een dorp van vakantiewoningen en chalets. We zijn er 1 dag gebleven. Dan zijn we met de trein naar Koge geweest. Mooi stadje, goed gegeten, we zijn tevreden mensen!
Op zaterdag 18 mei zijn we vertrokken vanuit Rodvig voor de 25 mijl tot Kopenhagen. Nog steeds Oostenwind, dus ik vreesde opnieuw de deining gedurende de eerste 10 mijl. Daarna zouden we door de Zweedse zuidkust beschut worden. Deze keer hebben we de gasten eerst rustig laten ontbijten en hun kleren aangedaan. De boot klaargemaakt en rond 8u30 gooiden we de trossen los. Eerst hadden we inderdaad nog ferme zijwaartse deining, maar de gastjes zaten al paraat in de kuip en ze vonden het schitterend dat de boot zo rolde. Na het ronden van Stevens Klint kon ik voldoende afvallen om de zeilen te zetten. De motor ging uit en het was zalig zeilen. De deining nam zoals verwacht af. Toen Kopenhagen in zicht kwam hebben we gegeten en de gastjes in bed gedaan. De wind nam nog verder toe en we hebben op bepaalde momenten aan 7 knopen gezeild; wat voor onze boot echt wel goed is. De Oresund brug kwam ook al snel in zicht. Dit is een gigantische brug tussen Kopenhagen en Malmö (Zweden). Het is weekend dus we zijn niet de enige zeilers. Samen met enkele andere jachten wordt het scherp aan de wind naar de Drogden betonde vaargeul. In deze geul passeren de grote schepen, dus wij blijven er netjes buiten. De aanloop van Kopenhagen is begonnen. We kiezen voor een van de eerste haventjes die we tegenkomen. De kinderen liggen nog alle 3 te slapen, dus we kunnen ons in alle rust concentreren op het binnenkomen en aanleggen. De aankomst in Dragor haven was al even geslaagd als de zeildag zelf. Het is prachtig weer en er zijn feesten in de haven met volle terrassen. Voor het eerst heb ik het gevoel dat de zomer er bijna is. Als de boot terug opgeruimd is gaan we met de kinderen, allemaal in short, op eerste verkenning naar het dorpje. Het is een prachtig middeleeuws dorpje. De haven zelf biedt zicht op een prachtige baai, daarachter de luchthaven van Kopenhagen, de Drogden vaargeul waar containerschepen, cruiseschepen, ferries, etc passeren; en daarachter de Oresund brug. Hier valt wel wat te zien.
Het is vandaag donderdag (16mei) en het is vroeg opstaan. We willen doorvaren naar Rodvig en volgens Joachim zal hebben we dan het beste weer. Om 5h 30 staat joachim op en ik helaas even later.De kinderen laten we slapen en het is de bedoeling dat we rond de 5 à 6 uren gaan varen. Het begint goed en ik maak nog een mooi kiekje van de ochtendzon.Terug naar binnen voel ik dat ik me ergens ver weg niet zo goed voel. O Nee laat me nu toch niet zeeziek worden.Ik eet nog mijn ontbijt en drink een kopje koffie bij zonsopgang. So far ,So good. Ik ga regelmatig naar binnen en meld aan Joachim dat de deining binnen in de boot toch niet zo goed zit. Mijn woorden waren nog niet helemaal koud en Jeaune stond op om te zeggen dat ze zich niet lekker voelt. Jeaune gaat zo vlug mogelijk naar de kuip en de emmer wordt bovengehaald. Terwijl ik naar Febe ga hoor ik Jonah kotsen in ons bed. Febe volgt direct daarna. Handen hebben we te kort .Iedereen gaat in Pyama naar de kuip met dikke trui en jassen onmiddellijk naar de kuip. Ik denk dat het een lange tocht kan worden. De kinderen hebben zich naast mij genesteld, en ze kotsen soms met twee tegelijk in de emmer. Gelukkig hebben ze nog niks gegeten dus zijn het gewoon slijmen. Bij Febe is er na enkele keren ook al gal bij. Ik vraag hoe Joachim zich voelt, en hij zegt dat hij niet veel problemen zou hebben om ook te kotsen. Gelukkig houdt hij zich goed. Er is een verschil tussen zeeziek zijn als een vod, en zeeziek zijn waarbij je moet overgeven maar verder goed bij de les blijft. Na een aantal uur komen de kinderen er gelukkig door en begonnen ze weer te spelen en te lachen.Was ik blij dat ik de haven van Rodvig zag dichter komen. (Vanessa) Vandaag was de wind tamelijk hard Oost en dat is ze al de afgelopen dagen. Ons traject van vandaag was open van de Oostkant dus de golven hebben een hele lange afstand waarop ze zich konden opbouwen. Vandaar dat ik de deining wel wat vreesde. Maar de kinderen hebben al bewezen dat ze wel wat aankonden, maar nu kwam de deining zijwaarts in. En ik was eigenlijk wel wat verrast door de hoogte van de golven. Vertrekken terwijl ze slapen was wellicht ook geen goed idee. Als je zelf dan ook dikwijls naar binnen moet om kots te gaan opkuisen, voel je ook wel een neiging opkomen. Soit, lesjes geleerd, dit was een dag om niet jaloers op te zijn!!! (Joachim)
Ik heb hier wat in te halen... Aankomst in Klintholm is zeer goed verlopen. Het laatste uur was de wind komen opzetten maar gelukkig hadden we weer een langssteiger. Het aanmeren tussen palen proberen we te vermijden. Als Belg zijn we dat niet gewoon, maar het grote probleem is om af te stappen met de kinderen en de kar. Klintholm is een zeer rustig haventje met een heel mooi strand bij.Het weer is mooi maar de wind komt opzetten. Na een korte verkenning van de streek en een serieuze opkuis van de boot zijn we alle vijf redelijk vroeg gaan slapen.Daar we al een stevig tempo hebben qua zeilen, beslissen we om hier 2 dagen te blijven.De ene dag bezochten we het stadje Stege. Proper dingske, maar niet zeer speciaal. De ander dag namen we de bus naar het prachtige Mons Klint. Mon is de naam van het eiland waarop we ons nu bevinden, Klint betekent zoiets als 'klif' in het deens. We hadden schitterend weer en konden de wondermooie natuur van de krijtrotsen bekijken. Al was er 1 strand waar je met de trap naar beneden moest gaan. Ik zag al die kranige oudjes(met wandelstok!!!)naar beneden gaan , dus dat kon ik ook.Joachim settelt zich op het speelplein en ik ga ervoor. 15 min staat er op het bord en je bent er! Hier en daar passeer ik een oudje en geef hen een welgemeend chapeau-knikje!Ik vertoef een poosje op het strand met een adembenemend uitzicht.Ik waande me even ergens op de caraïben. De kliffen zijn helder wit, en het water van de zee is eveneens wit voor de eerste 100m. Met volle moed. Begin ik de optocht naar boven,heb ik me daar even misrekend! Amai, mijn conditie.Af en toe moet ik toch rusten en dacht ik er even aan om mijn camera boven te halen als excuus. Heb ik dan toch maar niet gedaan...Maar waar waren die oudjes naar toe? Geen enkele meer te zien.Bij Nader inzien heb ik ze eigenlijk nooit niet naar boven zien stappen, dus vraag me nog altijd af waar ze zijn.Joachim waagt zich daarna ook aan een ander trappenparcour, dan kan ik even recupereren.De kinderen kunnen spelen. We zien nog een ambulance in volle speed voorbijrazen; zal wel voor één van de oudjes zijn zeker? Dan beginnen we aan een wandeling door 1 van de mooiste beukenbossen van Denemarken. Joachim vloekt als hij ziet dat Bol hier weeral eerder is geweest dan hij (zie bijlage). Na terugkomst in de haven laten we de kinderen op het strand spelen en daarna gaan ze douchen. Een heel evenement op zich.Dit is zeker een dag om nooit te vergeten. Heb ik al gezegd dat alles hier zo duur is. Het goedkoopste ijsje in de supermarkt bvb kost meer dan 3 euro, een brood bij de bakker 5 euro, etc. Kdenk niet dat ik na de reis met overvolle shoppingtassen ga terugkomen. En de boot kan dat trouwens ook niet aan...(Vanessa)
