Op zaterdag 18 mei zijn we vertrokken vanuit Rodvig voor de 25 mijl tot Kopenhagen. Nog steeds Oostenwind, dus ik vreesde opnieuw de deining gedurende de eerste 10 mijl. Daarna zouden we door de Zweedse zuidkust beschut worden. Deze keer hebben we de gasten eerst rustig laten ontbijten en hun kleren aangedaan. De boot klaargemaakt en rond 8u30 gooiden we de trossen los. Eerst hadden we inderdaad nog ferme zijwaartse deining, maar de gastjes zaten al paraat in de kuip en ze vonden het schitterend dat de boot zo rolde. Na het ronden van Stevens Klint kon ik voldoende afvallen om de zeilen te zetten. De motor ging uit en het was zalig zeilen. De deining nam zoals verwacht af. Toen Kopenhagen in zicht kwam hebben we gegeten en de gastjes in bed gedaan. De wind nam nog verder toe en we hebben op bepaalde momenten aan 7 knopen gezeild; wat voor onze boot echt wel goed is. De Oresund brug kwam ook al snel in zicht. Dit is een gigantische brug tussen Kopenhagen en Malmö (Zweden). Het is weekend dus we zijn niet de enige zeilers. Samen met enkele andere jachten wordt het scherp aan de wind naar de Drogden betonde vaargeul. In deze geul passeren de grote schepen, dus wij blijven er netjes buiten. De aanloop van Kopenhagen is begonnen. We kiezen voor een van de eerste haventjes die we tegenkomen. De kinderen liggen nog alle 3 te slapen, dus we kunnen ons in alle rust concentreren op het binnenkomen en aanleggen. De aankomst in Dragor haven was al even geslaagd als de zeildag zelf. Het is prachtig weer en er zijn feesten in de haven met volle terrassen. Voor het eerst heb ik het gevoel dat de zomer er bijna is. Als de boot terug opgeruimd is gaan we met de kinderen, allemaal in short, op eerste verkenning naar het dorpje. Het is een prachtig middeleeuws dorpje. De haven zelf biedt zicht op een prachtige baai, daarachter de luchthaven van Kopenhagen, de Drogden vaargeul waar containerschepen, cruiseschepen, ferries, etc passeren; en daarachter de Oresund brug. Hier valt wel wat te zien.
Het is vandaag donderdag (16mei) en het is vroeg opstaan. We willen doorvaren naar Rodvig en volgens Joachim zal hebben we dan het beste weer. Om 5h 30 staat joachim op en ik helaas even later.De kinderen laten we slapen en het is de bedoeling dat we rond de 5 à 6 uren gaan varen. Het begint goed en ik maak nog een mooi kiekje van de ochtendzon.Terug naar binnen voel ik dat ik me ergens ver weg niet zo goed voel. O Nee laat me nu toch niet zeeziek worden.Ik eet nog mijn ontbijt en drink een kopje koffie bij zonsopgang. So far ,So good. Ik ga regelmatig naar binnen en meld aan Joachim dat de deining binnen in de boot toch niet zo goed zit. Mijn woorden waren nog niet helemaal koud en Jeaune stond op om te zeggen dat ze zich niet lekker voelt. Jeaune gaat zo vlug mogelijk naar de kuip en de emmer wordt bovengehaald. Terwijl ik naar Febe ga hoor ik Jonah kotsen in ons bed. Febe volgt direct daarna. Handen hebben we te kort .Iedereen gaat in Pyama naar de kuip met dikke trui en jassen onmiddellijk naar de kuip. Ik denk dat het een lange tocht kan worden. De kinderen hebben zich naast mij genesteld, en ze kotsen soms met twee tegelijk in de emmer. Gelukkig hebben ze nog niks gegeten dus zijn het gewoon slijmen. Bij Febe is er na enkele keren ook al gal bij. Ik vraag hoe Joachim zich voelt, en hij zegt dat hij niet veel problemen zou hebben om ook te kotsen. Gelukkig houdt hij zich goed. Er is een verschil tussen zeeziek zijn als een vod, en zeeziek zijn waarbij je moet overgeven maar verder goed bij de les blijft. Na een aantal uur komen de kinderen er gelukkig door en begonnen ze weer te spelen en te lachen.Was ik blij dat ik de haven van Rodvig zag dichter komen. (Vanessa) Vandaag was de wind tamelijk hard Oost en dat is ze al de afgelopen dagen. Ons traject van vandaag was open van de Oostkant dus de golven hebben een hele lange afstand waarop ze zich konden opbouwen. Vandaar dat ik de deining wel wat vreesde. Maar de kinderen hebben al bewezen dat ze wel wat aankonden, maar nu kwam de deining zijwaarts in. En ik was eigenlijk wel wat verrast door de hoogte van de golven. Vertrekken terwijl ze slapen was wellicht ook geen goed idee. Als je zelf dan ook dikwijls naar binnen moet om kots te gaan opkuisen, voel je ook wel een neiging opkomen. Soit, lesjes geleerd, dit was een dag om niet jaloers op te zijn!!! (Joachim)
Ik heb hier wat in te halen... Aankomst in Klintholm is zeer goed verlopen. Het laatste uur was de wind komen opzetten maar gelukkig hadden we weer een langssteiger. Het aanmeren tussen palen proberen we te vermijden. Als Belg zijn we dat niet gewoon, maar het grote probleem is om af te stappen met de kinderen en de kar. Klintholm is een zeer rustig haventje met een heel mooi strand bij.Het weer is mooi maar de wind komt opzetten. Na een korte verkenning van de streek en een serieuze opkuis van de boot zijn we alle vijf redelijk vroeg gaan slapen.Daar we al een stevig tempo hebben qua zeilen, beslissen we om hier 2 dagen te blijven.De ene dag bezochten we het stadje Stege. Proper dingske, maar niet zeer speciaal. De ander dag namen we de bus naar het prachtige Mons Klint. Mon is de naam van het eiland waarop we ons nu bevinden, Klint betekent zoiets als 'klif' in het deens. We hadden schitterend weer en konden de wondermooie natuur van de krijtrotsen bekijken. Al was er 1 strand waar je met de trap naar beneden moest gaan. Ik zag al die kranige oudjes(met wandelstok!!!)naar beneden gaan , dus dat kon ik ook.Joachim settelt zich op het speelplein en ik ga ervoor. 15 min staat er op het bord en je bent er! Hier en daar passeer ik een oudje en geef hen een welgemeend chapeau-knikje!Ik vertoef een poosje op het strand met een adembenemend uitzicht.Ik waande me even ergens op de caraïben. De kliffen zijn helder wit, en het water van de zee is eveneens wit voor de eerste 100m. Met volle moed. Begin ik de optocht naar boven,heb ik me daar even misrekend! Amai, mijn conditie.Af en toe moet ik toch rusten en dacht ik er even aan om mijn camera boven te halen als excuus. Heb ik dan toch maar niet gedaan...Maar waar waren die oudjes naar toe? Geen enkele meer te zien.Bij Nader inzien heb ik ze eigenlijk nooit niet naar boven zien stappen, dus vraag me nog altijd af waar ze zijn.Joachim waagt zich daarna ook aan een ander trappenparcour, dan kan ik even recupereren.De kinderen kunnen spelen. We zien nog een ambulance in volle speed voorbijrazen; zal wel voor één van de oudjes zijn zeker? Dan beginnen we aan een wandeling door 1 van de mooiste beukenbossen van Denemarken. Joachim vloekt als hij ziet dat Bol hier weeral eerder is geweest dan hij (zie bijlage). Na terugkomst in de haven laten we de kinderen op het strand spelen en daarna gaan ze douchen. Een heel evenement op zich.Dit is zeker een dag om nooit te vergeten. Heb ik al gezegd dat alles hier zo duur is. Het goedkoopste ijsje in de supermarkt bvb kost meer dan 3 euro, een brood bij de bakker 5 euro, etc. Kdenk niet dat ik na de reis met overvolle shoppingtassen ga terugkomen. En de boot kan dat trouwens ook niet aan...(Vanessa)
Maandag 13 mei zijn we rond de middag vertrokken vanuit Gedser met als doel Hesnaes of Klintholm. Het wegvaren van tussen de paaltjes gaat nog wat onwennig, maar we nemen doen het rustig en het maneuver verloopt uiteindelijk wel redelijk volgens plan. Bij het uitvaren moeten we eerst nog 1 a 2 mijl door een nauwe maar goed betonde vaargeul, omringd door ondieptes. In Gedser legt een ferry aan, dus die moeten we ook zien te mijden. Gelukkig ligt die niet in de haven, en is er ook nog geen ferry in zicht. Een ander probleem is de deining. Er is redelijk wat wind en nu stel ik vast dat je in deze redelijk beschutte zee ook snel deining kunt hebben. Maar de golven zijn niet zo steil als op de Noordzee, dus de boot botst niet. Ik had de reactie van de kinderen gevreesd bij een dergelijke deining, maar die vinden het fantastisch. Uiteindelijk mogen we de koers verleggen richting Heasnes of Klintholm. De wind zit nu pal in de rug en alles wordt ineens veel rustiger. De genua wordt helemaal uitgerold, en we zijn vertrokken voor een vijftal uur zonder zorgen. We varen nu in een gebied waar geen grote scheepvaart passeert en geen ondieptes op onze koers liggen, en iedereen (behalve ikzelf natuurlijk) gaat slapen. De kinderen vallen na 10 minuten in de wiebelende boot in slaap; thuis duurt het soms meer dan een uur... We beslissen dan ook door te varen tot Klintholm. Rond 18u begint de wind nog wat aan te trekken, net als we moeten aanleggen. Het maneuver verloopt gelukkig zonder problemen, Vanessa heeft zich intussen opgewerkt tot perfecte zeilmaat. Ik ben toch blij als we weer vastliggen. Kuiptent erop, boot opkuisen, walstroom aanleggen, verder de boot opruimen, enz. En dan heb ik eindelijk es de tijd om es rond te kijken hoe Klinthom eruitziet. Het is een redelijk gezellige verzameling van vakantiehuisjes, kzie het wel zitten om hier es enkele dagen te blijven. Zoals elke haven waar we reeds geweest zijn is er ook een speelplein voor de gastjes, dus die gaan ook niet protesteren. Oja, en Bumba is ondertussen droog (die was overboord gevallen bij een maneuver)... (Joachim)
Het plan was om 9 h te vertrekken naar Gedser.Even voor 8 vraagt Joachim of ik er klaar voor ben. Euh ,ja zeker. Halsoverkop trek ik wat kleren aan.De kinderen slapen nog, ontbijt zal op zee geserveerd worden. Na 8 u zitten we op zee en de kinderen zijn enthousiast dat we al aan het varen zijn. Het is de bedoeling dat we naar Rodby of naar gedser varen afhankelijk van de weersomstandigheden en de gemoedstoestand van de kinderen. We moeten alert zijn voor vrachtschepen, ferry's enz...Als we een vermoedelijk oorlogsschip zien kan ik het niet laten om te vragen of er hier ook piraten kunnen zijn. Tijdens de vaartocht bekruipt me af en toe een angstig gevoel doordat we toch wel heel eenzaam aan het zeilen zijn. En als de dieptemeter op 22 staat dan vraag ik me wat er allemaal onder ons is. Je kan dan wel alles onder controle hebben qua coördinaten,vrachtverkeer en zandbanken. Maar wat als we nu eens tegen een gigantisch verdwaalde reuzevis varen.. Nu ,los van wat eigenaardige bedenkingen kan ik weer genieten van de zeiltocht en het mooie weer.De kinderen zijn super en we beslissen om Rodby links te laten liggen. We varen ook een windmolenpark voorbij. Ik durf er geen getal op te plakken maar het zijn er heel veel. Zeker als je weet dat we er toch wel een paar uur over hebben gedaan om ze te passeren. We komen aan in Gedser na een tocht van 11 u. Nen dikke proficiat aan de kids. Vlug wat koken, wandelingetje en ook een speelpleintje om de beentjes te strekken. Ook de praktische kant van het leven op een boot begint nu zijn draai te vinden.Iedereen weet zo ongeveer wat waar zit. Nu nog....Het enige waar we nog moeten aan wennen is de bewegingsruimte. Je moet echt niet veel moeite doen om hoofd, knie of arm te stoten. De term van een ezel stoot zich geen twee keer aan dezelfde steen is niet van toepassing op een boot. Ik kan mezelf qua deze vaardigheid op 1 zetten en Jonah op 2 want hij kan er ook wat van.Wanneer we gaan slapen heb ik een nog niet onbelangrijke vraag voor Joachim. We worden toch wel verwittigd moest de boot vollopen?Een onverwachte nee was het antwoord!hoezo en de bilgepomp dan? Die moet je aanleggen als er water inloopt, en aangezien je dan slaapt is dat moeilijk. Ik dacht dat die automatisch ging.Hier ben ik dus niet mee akkoord...Als je aan wal ligt is dat nog zo geen probleem want je ligt vast. Maar wat als we voor anker gaan liggen...?.... Ik zal er nog een gerust nachtje over slapen!(Vanessa)
Rond de middag hebben we beslist om Aan onze tocht te beginnen. De eerste halte werd bagenkop, op een kleine 30 mijl van kiel. Voor de eerste keer alleen met Vanessa en de gastjes zeilen, op een onbekend water, ik was er niet helemaal gerust in. De gastjes zelf trokken er zich weinig van aan want na het eten vielen ze alledrie direct in slaap. Mooi meegenomen, eindelijk rust in de kuip en tijd om de Duitse bezoekersvlag te vervangen door een Deens..
Eerst nog enkele haventjes moeten binnenlopen om uiteindelijk toch een te vinden waar we konden tanken. De wind zwakte af dus ik we hebben het grootste deel van de tocht op genakker gevaren. Verder was het ongelofelijk genieten van het zeilen, de zee en de zon. Op een bepaald moment hebben we zelfs een paar rugwinden van dolfijnen op 100 meter van de boot gezien.
Rond 19u zijn we bagenkop binnengevaren. De haven lag vol met Duitsers die nu blijkbaar ook een lang weekend hebben. Gelukkig was het s nachts wel rustig..(joachim).
Mijn Duits komt hier nog van pas!De kinderen doen het wonderwel heel goed. Af en toe is er een akkefietje maar we kunnen niet klagen. Bagenkop is een gezellig haventje met dichtbij kleine straatjes en huisjes waar we gezellig kunnen wandelen.Geen enkel huisje is hetzelfde. We gaan met de kinderen wandelen op een klif en ze spelen op het speelplein.Vermoeid vragen ze of we naar de boot gaan.Eindelijk een avond waarin ze op een normaal uur in bed zitten. Wanneer ik in de kuip zit met een glaasje wijn komt er een groot houten schip nog voor ons aanmeren. Bye Bye mooie zonsondergang!Nu ja, De boot op zich is ook al een hele attractie.(Vanessa)
Woensdag zijn Brigitte en Ghislain terug vertrokken naar België. Merci Ghislain voor alle hulp! Niet in het minst het oplossen van het diesellek. Ik heb veel bijgeleerd! Vanaf nu kan de gezinstrip beginnen. Vanaf nu gaan er wellicht ook foto's komen, want vanaf nu hebben we onze Kodak aan boord. In de namiddag zijn we kiel wat gaan verkennen. Het is een mooie stad, zonder een schoonheidsprijs te verdienen. De gastjes vonden het in elk geval super want er viel voor hen veel te beleven: een zeehondenaquarium, speelpleintjes, fonteinen, gigantische cruiseschepen die aanlegden,...
De volgende twee dagen hebben we het noordzeekanaal afgewerkt. Dat begint in brunsbuttel aan de Elbe en eindigt in holtenau bij kiel. Het is een kanaal dat toelaat om binnendoor naar de Oostzee te varen, zodat je dus niet rond Denemarken moet. Afgezien van containerschepen die af en toe passeren, valt er op dat kanaal niet zoveel te beleven. Ideaal dus om wat op ons positieven te komen en de boot wat te arrangeren. De dinsdag zijn we na de middag in kiel aangekomen. Vanessa en de kinderen zijn er die avond aangekomen met de auto.
De dag daarna (zaterdag ondertussen) vertrokken we uit norderney voor de sprong naar cuxhaven. De beruchte aanloop van de Elbe dus, met veel stroming, veel containergiganten en je wilt er zeker niet zijn in de verkeerde weersomstandigheden. Opnieuw een lichte bakstagwind, dus het werd voor de zoveelste keer motorzeilen. Alles verliep goed behalve het feit dat de zichtbaarheid gaandeweg verminderde. Toen we de Elbe aanliepen was de mist echt een zwaar probleem geworden en hebben we de radar opgezet. Nooit gedacht dat ik die ooit zou nodig hebben, maar de cursus die ik vorig jaar gevolgd kwam nu plots goed van pas. Zeer beangstigend om zo'n grote zwarte vlek (een containerschip dus) over je scherm rakelings naast jou te zien kruipen, maar die helemaal niet te zien. Kwestie van aan de goeie kant van de tonnen te blijven. Bij het naderen van cuxhaven verbeterde de zichtbaarheid. Printje achteraf was meer dan verdiend.
Om zes uur opgestaan om op tijd aan de sluis te zijn om met afgaan tij daar de geulen terug de Noordzee op te gaan. Eerst moesten we nog een stuk tussen de wadden varen. Vreemde ervaring om op "open zee" vlak naast plots vogels te zien rechtstaan op een stuk droogvallend wad. Aangezien we de stroom mee hadden, waren we snel door de geul heen en konen we de koers verleggen richting borium of norderney. Met een lichte bakstag wind hebben we de hele dag de genua laten opstaan, maar de motor heeft opnieuw het grootste deel van het werk gedaan. De Nederlandse bezoekersvlag werd vervangen door een Duitse en in de late namiddag legden we aan in norderney. Nog Es' goed gegeten in de plaatselijke jachtclub en vervolgens als een blok in slaap gevallen.
Rond de middag hebben we beslist om Aan onze tocht te beginnen. De eerste halte werd bagenkop, op een kleine 30 mijl van kiel. Voor de eerste keer alleen met Vanessa en de gastjes zeilen, op een onbekend water, ik was er niet helemaal gerust in. De gastjes zelf trokken er zich weinig van aan want na het eten vielen ze alledrie direct in slaap. Mooi meegenomen, eindelijk rust in de kuip en tijd om de Duitse bezoekersvlag te vervangen door een Deens.. Eerst nog enkele haventjes moeten binnenlopen om uiteindelijk toch een te vinden waar we konden tanken. De wind zwakte af dus ik we hebben het grootste deel van de tocht op genakker gevaren. Verder was het ongelofelijk genieten van het zeilen, de zee en de zon. Op een bepaald moment hebben we zelfs een paar rugwinden van dolfijnen op 100 meter van de boot gezien. Rond 19u zijn we bagenkop binnengevaren. De haven lag vol met Duitsers die nu blijkbaar ook een lang weekend hebben. Gelukkig was het s nachts wel rustig..(joachim).
Mijn Duits komt hier nog van pas!De kinderen doen het wonderwel heel goed. Af en toe is er een akkefietje maar we kunnen niet klagen. Bagenkop is een gezellig haventje met dichtbij kleine straatjes en huisjes waar we gezellig kunnen wandelen.Geen enkel huisje is hetzelfde. We gaan met de kinderen wandelen op een klif en ze spelen op het speelplein.Vermoeid vragen ze of we naar de boot gaan.Eindelijk een avond waarin ze op een normaal uur in bed zitten. Wanneer ik in de kuip zit met een glaasje wijn komt er een groot houten schip nog voor ons aanmeren. Bye Bye mooie zonsondergang!Nu ja, De boot op zich is ook al een hele attractie.(Vanessa)
De volgende dag hebben we de staande mast route verder gezet. Wat ik me herinner van die dag zijn veel bruggen, tolgeld betalen via klompen die de brugwachter via een hengel naar je slingert, prachtige dorpjes, kronkelende kanaaltjes waarbij je pal in de achtertuin van de omwonenden passeert, dan weer verlaten landschappen . Eigenlijk allemaal aanraders om Es' met veel tijd te doen. S avonds zijn we binnengelopen in de jachthaven aan de sluis in lauwersoog. Het weer en tij waren ideaal om de volgende dag terug de Noordzee op te gaan.
De volgende dag zijn we vertrokken richting lemmer. Daarvoor moesten we eerst het markenmeer over. Dat was pal tegen wind. En het klopt wat ze zeggen, dan staat er op het IJssel- en markenmeer een korte steile golfslag. Heel vervelend varen dus, en na een reeks harde botsen door de golven viel de snelheid terug tot onder de drie knopen. Na deze strijd konden we uiteindelijk toch aan de staande mast route beginnen in lemmer. Deze route loopt op binnenwateren door Friesland en maakt het mogelijk een groot deel van de route buitenom af te snijden. S avonds legden we aan voor het sneekermeer op een verlaten steiger tussen het riet. Een rustige nacht gegarandeerd.
De overtocht van IJmuiden naar kiel is inmiddels een feit. Het zijn zes dag geworden van meestal vroeg vertrekken en soms laat aankomen. Vanessa en de kinderen zijn ook aan boord gekomen en we hebben nu eindelijk wat tijd om en verslagje te geven van de afgelopen dagen.
Op 1 mei zijn we (vanessa, joa en ghislain) naar IJmuiden vertrokken. Er moest die namiddag nog een kuiptent geïnstalleerd worden. Rond 16u konden ghislain en ik eindelijk vertrekken, eerst door de sluis en dan het noordzeekanaal op. Dat kanaal loopt van de Noordzee naar het IJsselmeer en loopt dwars door Amsterdam. Ook eens iets anders om met ons zeilbootje langs het centraal station te passeren ipv de zoveelste boei... Na Amsterdam zijn we door de oranjesluis gevaren, het markenmeer op. Daarna het eerste haventje binnengelopen, nl durgerdam. Het dorpje is ongeveer een straat lang, maar heeft een heel gezellig cafeetje. Niet dat we daar binnengeweest zijn vaneigenst...
Het is eindelijk zover! De eerste fase van het traject naar Kiel hebben we tot een goed einde gebracht. We hebben de boot van Nieuwpoort naar Ijmuiden gebracht. De 16e april zijn we in de namiddag vertrokken vanuit Nieuwpoort. 3 uur later vaarden we Blankenberge binnen. De volgende ochtend rond 6u30 zijn we vertrokken richtingen Scheveningen of Ijmuiden, met een rustige bakstagwind. Het grootste deel van de dag was het motorzeilen, maar we maakten veel vooruitgang. In Rotterdam nog even een spannend moment, toen er plots heel wat grote schepen van langs alle kanten kwamen. Rond 17u passeerden we Scheveningen, en aangezien we ons nog goed voelden zijn we ineens doorgevaren naar Ijmuiden. Daar liepen we iets na 21u binnen. Nog nen dikke merci aan Luc voor alle assistentie !
Volgende etappe: Ijmuiden - Kiel. Vertrek voorzien 1 of 2 mei.
Zoals jullie weten is het onze bedoeling om even tijd te maken om met de kinderen erop uit te trekken richting Denemarken. Via onze blog willen we jullie op de hoogte houden van hoe onze reis verloopt, waar we ons bevinden, waar we nog naartoe willen, enz.
Dit doen we met onze zeilboot Yarrum (ik heb de naam niet zelf gekozen, en vraag me niet uit te leggen waar de naam van komt; het mysterie is beter dan de realiteit).
