Belangrijke speeldag vandaag : 3^de in de stand Torhout KM ging op bezoek bij leider SV Koekelare. Bij winst van KM lag de competitie weer helemaal open … bij verlies kregen de Torhoutenaars een serieuze tik, ook na hun onverwachte verlies van vorige week op Diksmuide.

Wij trokken deze namiddag naar hun stadsgenoten SK Torhout en dit met heel wat aanhang. Vele ouders en grootouders maakten de verplaatsing mee en vernamen voor de wedstrijd dat SV Koekelare met 3-1 het pleit gewonnen had.

 Zarren startte tegen de stevige wind in en kreeg via Maxime al een kansje op een counter : zijn lob ging voorlangs. Zarren domineerde vanaf de beginfase en SK moest enkele fouten begaan buiten de grote rechthoek.
De 0-1 moest al na 10 minuten een feit geweest zijn, nadat Mattias met een ingooi Maxime op weg zette en deze zoals gewoonlijk zijn voorzet voor het doel strooide. Niels kon bijna met zijn ogen toe binnen trappen, maar aarzelde onbegrijpelijk lang tot de doelman in zijn voeten dook …

Niels trok daarna van op zijn flank voor en had hierbij geen rekening gehouden met de felle wind, die zijn bal hard voor alle spelers door naar de andere kant deed doorwaaien.

In de 17^de minuut kwam de verdiende voorsprong met een doelpunt zoals we er dit jaar al zoveel zagen : Maxime forceerde de doorbraak en bereikte weer Niels, die nu met rechts  afwerkte. 0-1 !
Twee minuten later was die score al verdubbeld. Guillaume speelde Tom kort aan op corner en deze krulde (met wat geluk en de wind) de bal in de rechterzijkant van het doel : 0-2 en enigszins al een geruststellende marge.
Niels had daarna tweemaal pech met eerst een moeilijke hoge bal waarop hij in een keer zeer snel moest beslissen en in de 25^ste minuut pakte de doelman van SK uit met een enig mooie save op een schot dat in de linkerwinkelhaak leek binnen te gaan.

In onze achterhoede hadden ze weer alles onder controle : Thomas, Ben, Tom en Michiel lieten geen enkele steek vallen en bleven alert de handelingen van ons vertimmerd middenveld (Guillaume, Mattias, Thibault en Niels V. – afgewisseld met de twee Maartens) volgen. Jens was daar door ziekte de ontbrekende schakel en een overijverige Guillaume miste wel de rustbrenger naast zich.

SK kreeg naar het einde toe twee halve kansen met een corner die eerst door Maxime weggewerkt werd en de afvallende bal die in de handen van Gilles terechtkwam. Ook hun laatste afstandsschot (naast) kon niet verontrusten.

Ruststand : 0-2

De twee helft begon met enkele Zarrense hoekschoppen, waarbij de derde bijna in eigen doel gewerkt werd door een thuisspeler.
Gedreven door de rugwind ging het heel snel en hierbij was het moeilijk om het leer onder controle te houden. Maxime werd zo weer diep gespeeld en zag Mattias buiten de 16 vrij staan : zijn schot ging rechts naast. Ook een vrije trap van Niels, nog een lob van Mattias en een poging van Maxime kwamen in die zone achter het doel terecht. Het leek wel of we geen enkele poging meer binnen het kader kregen …

SK kwam amper nog over de middenlijn en pas na twintig minuten raapte Gilles weer een bal op. Zijn collega aan de overkant zag ze langs alle kanten aankomen en hoorde in de 25^ste minuut de vrije trap van Tom boven zich op de lat spatten … Niels kreeg op drie meter van doel het leder in de voeten en plaatste … weer naast. Het derde doelpunt leek vervloekt.

SK stak ons gelukkig en handje toe door Maxime net binnen de 16 onderuit te halen. Tom mocht zich achter het kanon zetten en liet de SK-doelman geen schijn van kans : 0-3 !

Maxime leek vandaag de wedstrijd te eindigen zonder te scoren … had je gedacht. In de laatste minuten kreeg hij nog drie kansen en een spreekwoord zegt : “derde keer, goede keer”. Eerst stak een verdediger er nog een been tussen, op hoekschop kopte onze spits links naast, maar op snelheid stak hij uiteindelijk de 0-4 eindscore toch nog de linkerbenedenhoek binnen !

Vandaag kregen we de rode lantaarn, KEXC Zedelgem, op bezoek en mochten we toch op het betere eerste plein aantreden. We hoopten dus vlot voetbal en doelrijpe kansen voorgeschoteld te krijgen … Met drie spitsen – Tom centraal – had ook ons trainersduo dit idee.

De eerste uitgespeelde aanval leek dit te bevestigen, want Maxime trok van op zijn flank voor en Niels opende met enige meeval de score : 1-0.
Maxime probeerde daarna zelf ook eens door te zetten richting doel en trof met een enorme uithaal de rechterpaal.
Net voor de 10^de minuut kregen we een strafschop toegekend, nadat Tom net binnen de 16 gehaakt werd : Michiel zette zich achter de bal … maar knalde hard over.
Hierbij even een rechtzetting bij het verslag van vorige week : Michiel maakte vorige week op Aartrijke zijn tweede doelpunt van het seizoen, want ook in de heenwedstrijd tegen Aartrijke zette hij een penalty om.

In de dertiende minuut kreeg Niels weinig weerstand bij de 2-0. Bij de fase er net voor lag de doelman wel in de weg, maar nu mocht hij vrij aanleggen.
Toch vlotte het niet echt : op een veel te kleine oppervlakte voor het Zedelgemse doel liep men elkaar voor de voeten en het gebruikelijke recept met de inswingers werd niet gehanteerd.
Jens kwam ondanks zijn blessure op het veld en zorgde met een steekpasje naar Maxime voor onmiddellijk gevaar : onze rechterspits trapte iets te overhaast rechts naast. Hij bleef zelf ook de aanzet voor gevaar met een pas naar Tom, die de doelman in de linkerhoek niet kon verschalken.

Na een counter, die bij het Zedelgemse sluitstuk eindigde, en een ultieme poging in het zijnet kreeg Maxime dan toch zijn doelpunt – met dank aan de Zedelgemse trainer : deze laatste gaf zijn rechterback de opmerking naar binnen te verdedigen en dit strafte Maxime onmiddellijk af door hem langs buitenom te passeren en de 3-0 tegen de touwen te jagen.

Zedelgem kwam maar moeilijk weg van het eigen doel en mocht zich gelukkig prijzen met de matige afwerking van Zarren en de goede interventies van zijn doelman : Maxime kopte nog eens over op corner, Tom stuurde een raket richting kleedkamers. Maarten had dan weer geen geluk en kon de 4-0 niet op het bord zetten.

Het zat niet mee : bij een voorzet van Niels nam Maxime op de bal god op de slof en nu werd het leder in hoekschop geblokt. Tom schoot de laatste kans van de eerste helft dan weer voorlangs …

Ruststand : 3-0

In de tweede helft werd de 4-4-2 weer op het veld gezet en dit bleek een betere keuze. De spelpatronen kwamen stilletjes aan weer terug. Zo mocht Guillaume al aanleggen na een afleggertje van Mattias.
Ook Mattias kwam in schietpositie en koos voor eigen geluk (kon ook voor een pas naar Niels centraal voor doel gekozen hebben) : zijn schot schampte de deklat.
Binnen het eerste kwartier viel nog een bommetje van Tom (op de handen van de keeper) en een typische Zarrense aanval te noteren : Maxime nu eens op links door en Niels die in één keer over trapte …

Na een kwartier in de tweede helft stond het nog altijd maar 3-0 en door enkele rare beslissingen van de scheids verbeterde het er niet op : geen domme gele kaarten pakken door te mekkeren was de boodschap.
Maxime antwoordde met de voeten en reikte Guillaume op een presenteerblaadje de 4-0 aan,  alvorens zelf de 5-0 op zijn naam te zetten.
We kregen nu enkele minuten ietwat beter voetbal en Zedelgem leek onder de druk te bezwijken : een verdediger werd door een opzittende Niels tot een owngoal gedwongen … 6-0

Toch leek het maar voor eventjes een opflakkering, want er werd deze namiddag soms toch heel slordig met (open) kansen omgesprongen.

Het laatste doelpunt mocht er dan wel weer zijn: Guillaume stuurde met een mooie beweging tussen de verdedigers door Maxime op weg naar de 7-0 !!!

Ruime overwinning, maar toch was de stemming na de wedstrijd niet uitbundig. Trainers, spelers en supporters beseften dat dit niet onze beste wedstrijd was. Maar in de kantine verscheen plots bij iedereen de lach op het gezicht toen het bericht binnen sijpelde, dat KM Torhout van Diksmuide verloren had … We wachten op bevestiging !

Op bezoek gaan bij VV Aartrijke blijft een moeilijke opgave. De geelroden maken in deze competitie weinig doelpunten, maar staan er ook maar weinig toe.
In de heenronde maakten we reeds kennis met dit moeilijk in te nemen bastion, al konden we dan niet rekenen op drie pionnen. Vandaag ontbrak alleen linksmidden Niels V., die al een ganse week te kampen had met een hardnekkige griepaanval …

Zarren nam in de eerste minuten al het initiatief met een poging van Maxime in de handen van de doelman. Deze laatste mocht in de tweede minuut al een kaarsje branden: Niels dook alleen voor doel op en werd door hem neergehaald. Een doorgebroken speler die een tegenstander neerhaalt krijgt automatisch rood, denken we toch. De jonge vrouwelijke scheidsrechter wees enkel naar de stip …
Jens nam zijn verantwoordelijkheid en koos voor een plaatsbal … op de paal.

Het zou Jens’ zijn dag niet worden, want na vijf minuten mocht hij al een eerste keer naar de kant na een hard contact. Maarten nam zijn plaats in. Wie zijn dagje wel had was Michiel, die het spel zeer goed las. (zie ook laatste kwartier)

Na negen minuten kregen we de eerste mooi uitgespeelde kans: Guillaume stuurde Maxime diep op rechts en deze gaf een gemeten voorzet aan Niels, die in één keer op doel vuurde : in de handen van de doelman.

Enkele minuten later mocht Aartrijke zich nog eens gelukkig prijzen dat hun keeper nog onder de lat stond, want op een afgeweken vrije trap van Tom kon hij maar juist zijn netten schoon houden.
Jammer voor Tom, die vandaag weer energie over had : meegaan op hoekschoppen en de hiernavolgende counters nog neutraliseren … moest hij nu nog eens wat conditie hebben op de langere afstanden… (positief bedoeld, hé Tom : er zit nog veel marge op !)

In de 17^de minuut was het dan toch raak : Jens dribbelde zich in de 16 binnen en paste net op tijd naar Niels, die de 0-1 langs de doelman binnenschoof !

Het spel werd iets steviger en ook Guillaume moest een tijdje naar de kant. Wanneer Maxime nog eens onderuit gehaald werd trok de jonge scheids eindelijk het eerste geel. De vrije trap die hieruit voortkwam leverde niets op : een beresterke doelman pakte gemakkelijk en ook bij een schot van Niels uit de draai stond hij goed opgesteld. Al zijn we tegenstanders : knap gedaan, kerel !

Naar het einde van de eerste helft zakte de concentratie wat weg en maakten de Zarrenaars het zichzelf weer eens wat moeilijk.
Laatste vrouw Cynthia maakte een kans van Niels nog onschadelijk en bij het eerste mistasten van de Aartrijkse doelman op een hoekschop plooide Thibault het leder in het zijnet, zodat we met het kleinste verschil de kleedkamers opzochten.

Ruststand : 0-1

Zelfde beeld als in de eerste helft : Zarrense druk in de eerste minuten met een schot van Tom over de lat en een open kans voor Niels, die na een voorzet van Maxime wel op buitenspel teruggefloten werd.
Enkele corners brachten ook geen soelaas. Toms schot werd afgeblokt en Mattias knalde dan weer maar net voorlangs.
Ook op uitgespeelde fases lukte het niet, al wilden de bezoekers het soms wat overhaast afwerken. Zo zeilde een poging van Maxime over… Misschien iets te gefrustreerd, ook door de tikken die hij kreeg. Protest leverde wel geel op.
De scheids had dan toch haar kaarten gevonden en meteen daarop kreeg ook Maximes tegenstander het tweede gele karton onder de neus geduwd : rood en Aartrijke moest de laatste twintig minuten met tien verder. En nog kreeg ze er geen genoeg van : ook de Aartrijkse doelman kreeg een gele kaart . Wie de reden weet mag het via de reactieknop onder het verslag melden…  

Na twintig minuten kreeg Zarren zijn tweede strafschop toegekend na een handspel in de grote rechthoek. Michiel had dus zijn dagje en op het veld had hij met Tom de afspraak gemaakt dat de volgende stilstaande fase voor hem was. Een strafschop dus en deze plaatste hij hard in het midden van het doel : 0-2 en een opsteker voor onze linksachter die dit seizoen goed zijn mannetje staat !!!

Die 0-2 voelde toch als een bevrijding aan en het onderlinge gemor in de Aartrijkse rangen steeg op. De verdediging liet het kopje hangen en de Zarrense kansen kwam aanrollen : Niels kopte een unieke gelegenheid op de 0-3 over en daarna kwam de mooiste Zarrense actie op de mat. Maxime weer eens diep in de rechterhoek, strakke voorzet … overstapje van Niels, die aan de rechterpaal opkwam en Guillaume moederziel alleen voor doel … te verrast (?):  het schot ging net over de lat …  

Michiel bleef zich in de laatste minuten in de kijker spelen : de laatste pogingen van Aartrijke strandden aan de middenlijn, waar de blauwe garde een muur optrok. Onze linksachter kon zelfs met een halve retro tussen twee man door een tegenaanval opzetten … van zelfvertrouwen gesproken als je je eerste van het seizoen mocht maken !!!

Tenslotte nog een kleine oproep : op zondag 27 februari 2011 organiseert SVD Kortemark in het centrum van Kortemark een loopwedstrijd. Het zou fijn zijn mocht onze ploeg zich hier met zo veel mogelijk spelers aanmelden voor de 5 km, die om 12u00 start. Bompa, Guillaume en Mattias hebben zich reeds aangemeld.
Inschrijven kost 5 euro en dient voor 15 februari te gebeuren! Bompa zal op de volgende training hier mee info over geven. Indien je het zelf eens wil bekijken kan je terecht op www.kortemarkloopt.be

Aan het bekeravontuur van het Nieuwsblad is snel een einde gekomen. Met een 1-3 verlies moesten we gisterenavond onze meerdere erkennen in het fysiek sterkere Eendracht Wervik.

Na de heenwedstrijd (2-2) kon dit duel nog beide kanten uit, maar op het zware Zarrense mollenveld waren we niet opgewassen tegen de uit de kluiten gewassen grensvoetballers. Toch kunnen we zeggen dat onze spelers zich niet zomaar gewonnen gaven.
In de eerste helft werd aan een zeer hoog tempo gestart en kregen de bezoekers lichtjes het overwicht. Na 27 minuten kwamen ze op voorsprong en net voor de rust breidden ze de marge nog eens uit tot 0-2.

Begin tweede helft kregen de Zarrenaars tweemaal de kans om de aansluitingstreffer aan te tekenen, maar nu eens links naast en dan weer rechts naast … weg kansen.
Toen Maxime uitviel kon Wervik nog een derde keer scoren en wisten we dat het over was. Niels redde de eer met een onverwacht afstandsschot.

Het bekeravontuur zit er dus al op en we kunnen ons weer volledig concentreren op de competitie. De wedstrijd tegen Wervik beschouwen we als een goede training en toonde de vechtlust van onze spelers : een zware tegenstander, glijden en het evenwicht zoeken op een modderveld en dan nog eens in een doornatte uitrusting een plakkende en glibberige bal onder controle krijgen … je moet het maar doen.

Tussen de nieuwjaarsfeesten door plande de bond de inhaalwedstrijden van de laatste speeldag van de heenronde. Ja, we hadden het nog niet opgenomen tegen Lichtervelde. Al moesten de kalenders er bij gehaald worden om sommige supporters er van te overtuigen dat we voor het eerst de eerstejaars kadetten van Lichtervelde in de ogen keken.

Op het tweede veld (want van een voetbalplein kon je al niet meer spreken, nadat de miniemen hun wedstrijd met 12-2 afgewerkt hadden) werd tegen wind gestart.
Na vijfminuten kwam Niels al eens langs zijn linkerflank opzetten en zorgde voor het eerste schot op doel, langs een uitkomende doelman : rechts naast.
Een volgende Zarrense actie leverde al succes op : vanuit een tegenaanval trok Maxime richting doel en wou er zijn spitsbroeder aanspelen. Maar de bal bleef hangen in de modder en dus besloot Maxime maar zelf af te werken : 1-0.
Misschien ging hier een buitenspelfase aan vooraf … bij de twee volgende fases konden we vanaf de zijlijn duidelijk zien dat onze speler “onside” vertrok bij het aanspelen van de bal, maar de jonge scheids floot ons tweemaal terug …
In de achterhoede hadden ze bij ons alles onder controle en zowel links (Michiel) als rechts (Thomas) werd het middenveldspel goed gevolgd. Ze grepen beiden telkens gepast in wanneer de middenlinie gepasseerd werd. Centraal achterin stuurde Ben de aanvallen op weg en dan hebben we in laatste nood nog onze “tank”: als Lichterveldse flankspeler denk je wel twee keer na wanneer je Tom op je ziet afstormen …

Op het kwartier viel de 2-0 waarbij geen enkele tegenstander het leder kon beroeren : Gilles trapte uit tot bij Jens, die controleerde en Mattias op rechts vrij zag staan. Mattias maakte enkele meters en stuurde Maxime in het straatje. Met een laag schot rechts van de doelman was de 2-0 een feit ! ’t Kan toch simpel zijn, hé …

Kort daarna kregen we bijna de 3-0 (zou een owngoal geweest zijn) toen een bezoekende verdediger maar net rechts van zijn eigen doel wegwerkte. De hoekschop leverde niks op voor Zarren, wel een dreigende counter van Lichtervelde … buiten Guillaume gerekend, die met twee zuivere tackles het gevaar neutraliseerde. Hieruit trokken we weer richting doel, waar Maxime net niet genoeg hoogte kon winnen en over kopte.
Tegen wind en regen en in de modder bleven de Zarrenaars vooruit knokken en met een bijna identieke aanval als bij het tweede doelpunt, kwam de aansluitende Mattias in schietpositie. Iets te overhaast en ook nu net over.

Na 25 minuten stond de 3-0 toch op het bord. Jens gebruikte nu niet de rechterflank, maar stuurde een gemeten pas over de centrale as, zodat Maxime vrijgeleide kreeg voor zijn eerste loepzuivere hattrick van 2011 : 3-0 !.
Niels had meer moeilijkheden met de Lichterveldse goalie, die telkens goed uitkwam wanneer onze linkerspits in schietpositie kwam.
Net voor de rust veegde Lichtervelde de nul van het bord, na een vrije trap net buiten de rechthoek. Mooi genomen richting tweede paal en Gilles kansloos verslagen : 3-1.

Ruststand : 3-1

In de rust kreeg het geteisterde veld nog maar eens een regenbui te verwerken en naarmate de wedstrijd vorderde werd het spel meer en meer beïnvloed door de lamentabele staat van de “grasmat”.
Zo zagen we al in de vierde minuut een beetje slapstick toen Jens zich tweemaal misrekende op een plakkende bal.
Ook Ben misrekende zich een keer en bekogelde de verslaggever met een ferme loeier …
Gelukkig bleef Maxime bij de les : in de zevende minuut scoorde hij de 4-1, maar trok in euforie zijn trui uit … geel natuurlijk …

En dan zag Bompa plots het “licht op het veld …” en deed Niels en Maxime van flank wisselen. Een lumineus idee, want onmiddellijk had dit effect : Maxime ging op links door en schilderde de bal op het hoofd van Niels, die eindelijk zijn treffer beet had.
Het was een bevrijding voor hem, want terwijl de 5-1 genoteerd werd kwam Niels weer in balbezit, draaide zich vrij tussen een trosje spelers, zag de keeper iets te ver uit zijn doel staan en legde aan voor een prachtig doelpunt (althans volgens de andere toeschouwers … het nadeel van reporter te zijn …) : 6-1

Lichtervelde was eventjes het noorden kwijt met deze spitsenwissel en wanneer ook nog Mattias zich op rechts in de debatten begon te mengen keken ze op het kwartier al tegen een 7-1 achterstand aan.
Een zekere nederlaag, regen en wind deden hen achteruit trekken en bij het verlies van nog een gekwetste speler was het voor de eerstejaars helemaal voorbij. Zarren kon van alle kanten aanleggen en dat deed Tom zelfs (met de hulp van de wind) van aan de middencirkel. Met zo’n zware loeier bracht hij de doelman in de problemen en dat werd door Niels afgestraft met ook zijn eerste hattrick van 2011 !!!

Met de 8-1 lag de eindstand vast van een wedstrijd die door de omstandigheden op het einde niets meer met voetbal te maken had …

Tom trof wel nog raak en in feite mocht zijn doelpunt (wegens voorafgaande fout)  niet afgekeurd geweest zijn. Maar wat doe je er aan als een tegenstander tegen een onvermurwbare tank aan loopt en hierdoor omvalt ????  

Na de uitgestelde wedstrijden door het vroege winteroffensief kregen we als opener van de terugronde het bezoek aan de buren SVD Kortemark voorgeschoteld.
“Warme” temperaturen die de 5 graden bereikten deden de lust om weer eens te voetballen aanwakkeren … althans bij de supporters . De eerste helft zou maar een mager beestje lijken.

Zarren drukte Kortemark in de aanvangsfase voor het doel en met twee onbenutte hoekschoppen, gevolgd door een strafschop kwamen we al vlug op een 0-1 voorsprong. Jens nam deze voor zijn rekening en faalde niet.
Met nog enkele hoekschoppen en een voorzet van Niels C. waarop de doelman moest paraat zijn bij een opzittende Maxime verstreken de eerste tien minuten.
Het vlotte niet en de supporters bleven op hun honger zitten bij het lusteloze schouwspel. Zarren bleef wel aanvallen maar de schwung kwam er niet in. Kortemark bood weinig weerwerk en enkel hun doelman voorkwam rustig - op de lichte pogingen van de bezoekers - de uitbreiding van de score.

Na twintig minuten zagen we toch eens Maxime in een hogere versnelling het veld oversteken en gehinderd door de laatste man waagde hij zijn kans van op rechts : voorlangs.
SVD prikte eventjes tegen, maar een alerte Ben maakte schoon schip.
De kans op de 0-2 kwam er in de 25^ste minuut met Maxime die in de rechterhoek terechtkwam , voorzette … Niels die de bal mooi liet doorrollen naar Jens en deze mikte maar net voorlangs.
De verdubbeling van de score kwam er minuutje later, toen Jens in de 16 gehaakt werd. Tom zette zich achter het kanon en daar kon de keeper enkel maar zijn vingertoppen aan verbranden : 0-2.

Het matige schouwspel sleepte zich naar de rust. Een volley van Jens net over de lat en Gilles die een schuchtere poging van de groen-zwarten klemvast had leidden naar de koffiepauze.

Ruststand : 0-2

In de eerste minuut van de tweede helft begrepen de Zarrense supporters al vlug dat ze naar de andere kant van het veld moesten : Maxime startte een type-aanval op rechts en de lage voorzet die hier uit volgde werd door Niels tegen de netten gejaagd : 0-3.
We zagen plots een wakkere Zarrense ploeg, met Guillaume die tot bij de doelman soleerde en een knap schot van Jens van op de rand van het strafschopgebied. Thibault stuurde daarna Niels diep in de linkerhoek en deze waagde zelfs zijn kans vanuit een onmogelijke positie. De bal viel maar net achter de lat, in het dak van het doel.
Het vertrouwen was er dus, het kwam er nu enkel op aan om dit in cijfers om te zetten.

Na 10 minuten in de tweede helft brak de veer bij de thuisploeg. De verdediging had geen antwoord op een kruisraket van Niels, die in de rechterhoek binnenging (0-4) en een minuut later moest de keeper alles uit de kast halen toen Mattias op aangeven van Niels de forfaitscore op de slof nam.
Gilles werd daarna eens getest, maar plukte vastbesloten. En dan kon Mattias toch zijn eerste van het seizoen aantekenen met een afstandsschot : 0-5

Topschutter Maxime kreeg het dan toe nog niet voor elkaar, ook toen hij in de 13^de minuut met een mooi laag schot uithaalde lag de goalie in de weg. Maar het was slechts uitstel : na een ingooi van Jens zocht Niels weer eens de cornervlag op en lepelde vanuit deze positie het leder voor doel : Maxime kon vrij de 0-6 binnentikken.
De 0-7 volgde snel en weer met dezelfde spelers. Alleen was de afwerking wat anders. Maxime kon met een retro Niels in schietpositie brengen en met een overhoeks schot was de Kortemarkse doelman voor een zevende keer verslagen.

Een afstandsschot van de thuisploeg in de 25^ste minuut, door Gilles gestopt aan de linkerpaal,  was hun laatste wapenfeit. De volgende aanval van Zarren was dan wel weer raak : Mattias ging op rechts door en trok hoog voor richting tweede paal. Niels ging voor de bal en wist bij God niet waar hij zou uitkomen … de bal ging in de linkerwinkelhaak binnen en een verdwaasde Niels krabbelde recht … Hij vroeg zichzelf af hoe hij dat geflikt had !!!
Na de blessure van de laatste man van Kortemark stortte de defensie van de groenzwarten dan helemaal in en in de laatste vijf minuten moesten ze uiteindelijk toch de dubbele cijfers toestaan. Niels lanceerde Maxime nog eens en deze knokte zich tot bij de bal. De doelman kon de bal nog ontzetten, maar Mattias was goed gevolgd en kon in de rebound gemakkelijk de 0-9 binnenrammen.

De Kortemarkse keeper spartelde nog even tegen met een redding met de voet en het hoog opspringen op een schot van Jens. Hij had echter geen verhaal tegen de loeier van Maxime na een interceptie bij een te korte uittrap : 0-10.

Weer een ruime score dus, waarbij het opvalt dat onze spelers zeer goed de lessen trekken uit hun trainingen. Bij aanvang van de wedstrijd klaarde het even op en was er "te veel licht" om te scoren, maar naarmate de duisternis inviel kwam de scoremachine op gang. De trainingen op “onverlichte oefenvelden” leverden dus toch wat op …

De heenwedstrijd voor de eerste voorronde van de jeugdcup van het nieuwsblad bracht ons op een woensdagavond naar Wervik om het op te nemen tegen de gewestelijke U15 van KE Wervik, dat in de reeks E de leiding aanvoert samen met FC Marke en RC Bissegem. Met een doelsaldo van +70 wisten we al dat dit een te duchten tegenstander zou worden.

Op een zwak verlicht bijveld werd om 18u afgetrapt en na twee minuten keken we al tegen de 1-0 aan, met een identiek doelpunt als we tegen Koekelare te slikken kregen : na een hoekschop kwam de afvallende bal met een hoge boog aan de rechterpaal binnenvallen. Dat was even schrikken en we vreesden voor het vervolg. Toch werd het tij al vlug gekeerd en in de zesde minuut maakten we gelijk : Guillaume gooide in naar Maxime, die van aan de cornervlag een voorzet uit de sloffen schoot tot aan de verste paal. Daar kwam Niels ongedekt de gelijkmaker binnenduwen.
In een gelijkopgaande eerste helft bleef de stand ongewijzigd.

In de tweede helft kwamen we weer op achterstand, maar dat was eerder aan onszelf te wijten. Enkele slordigheden zorgden er voor dat de verdediging in de problemen kwam en daar maakte Wervik dankbaar gebruik van : 2-1.
Maar het duurde amper drie minuten voor de bordjes weer gelijk stonden. Maxime lepelde weer voor en Niels (weliswaar in twee keer) scoorde zijn tweede van de avond.
Dit werd dan ook de juiste eindstand tussen twee gelijkwaardige ploegen.

Volgende week woensdag wordt op het Mollenveld beslist wie het in de tweede voorronde op 2 februari 2011 opneemt tegen VV Tielt …

Zaterdagavond, de topper in onze reeks is achter de rug. Maar toch zindert deze nog na. Vele zenuwen werden deze namiddag op de proef gesteld : bij trainers, spelers en vooral de supporters stroomde de adrenaline door het lijf tijdens een zeer spannende wedstrijd tussen de twee leiders.

Voor wie vooraf de beide wedstrijden tegen KM Torhout als maatstaf nam (Koekelare won met 0-1 en Zarren verloor met 2-1 op het Torhoutse veld), moet bekennen dat Zarren drie weken geleden een “accident de parcours” meemaakte. Op de website van KM Torhout illustreerde de verslaggever van de thuisploeg dat Zarren de betere ploeg was : als er in de tweede helft drie meeuwen ongestoord kunnen landen op de Zarrense speelhelft spreekt dat boekdelen over het spelbeeld.

De week daarna, in een “stressloze” vriendenwedstrijd tegen de bijzondere U14 van KSV Rumbeke, zagen we weer het kansrijke voetbal van onze jongens. De supporters van Rumbeke, die eerst smalende uitlatingen over “maar de gewestelijke ploeg van Zarren” lieten horen, moesten na de wedstrijd hun mening herzien bij een 0-10 eindstand …

Gelukkig werd Maxime vandaag weer in de rangen opgenomen en met alle spelers in een gloednieuwe training verschenen we “professioneel” op het toneel.

Trainer Peter speelde blufpoker en startte met een onuitgegeven opstelling door zowel Niels C., Maxime als Tom in de voorlinie te posteren. Een gewaagde zet …

Het rendeerde aanvankelijk en zo kwam de eerste dreiging op naam van de bezoekers : Maxime kwam al dicht toen de Koekelaarse doelman eventjes de bal moest lossen. Koekelare testte Gilles ook eens (na een aanval die met een handsfase startte).
Na 5’ kreeg Zarren de eerste grote kans van de wedstrijd : Maxime speelde diep op Tom, die kruiste met Niels zodat deze rechts voor doel verscheen. Niet onmiddellijk Niels’ zijn beste voet maar toch waagde hij zijn kans … voorlangs.
Koekelare bleek ons te kopiëren, want daarop zagen we eenzelfde fase aan de overkant, die eveneens links naast ging.

Onze verdediging met drie man hield stand. Michiel speelde zich op de linksachter in de kijker door de beren van Koekelare sneller af te zijn en desnoods kwam Mattias, in de rol van voorstopper, de bal afschermen zodat Gilles rustig kon ingrijpen.

Na een fout op Tom op rechts en de vrije trap kwam in de 10^de minuut de afvallende bal in bezit van een mee opgerukte Mattias en leverde hij met een boogbal nieuw gevaar. Het leder viel iets te snel en de Koekelaarse doelman kon zijn netten schoonhouden.

Aanval van Zarren … tegenzet van Koekelare, het bleef het stramien van een gelijkopgaande strijd : Gilles schudde een prachtige redding uit de mouw.
En weer naar de overkant : Niels C. brak door op de linkerflank en bracht Tom in schietpositie. De doelman van Koekelare plukte aan de eerste paal.

Met deze fase kwam een einde aan een verschroeiend eerste kwartier. Beide ploegen hadden al begrepen dat ze elkaar waard waren en plots werden de duels op het middenveld harder uitgevochten. Zo zagen we aan de tribune dat Niels V. onder de omheining geramd werd door de Koekelaarse nr 6. Niels kwam door deze overdreven ingreep met de knieën in de stenen terecht en moest met schaafwonden het veld verlaten. De jonge scheids hield het gele karton op zak …

Op de 25^ste minuut redde Ben de meubelen op een counter en moest een hoekschop toestaan. Uit die hoekschop kon Koekelare de score openen met een bal die aan de verste paal hoog “binnenviel” : 1-0.

Nadat de Koekelaarse nr 6 toch zijn verdiende gele kaart kreeg voor het wegtrappen van een bal na het fluiten van een fout, werd de eerste helft afgerond met nog een kans aan beide zijden : Gilles kwam met succes de bal buiten zijn box in veiligheid trappen en Niels C. waagde nog eens zijn met twee verdedigers aan zijn lijf.

Ruststand : 1-0

Na het doelpunt in de eerste helft en het vele loopwerk van Tom vooraan keerde Peter terug naar de vertrouwde 4-4-2 opstelling. Het lag de ploeg beter en in de eerste minuten van de tweede helft moest Koekelare achteruit kruipen.
Maxime brak al een eerste keer door op rechts (voorzet te hoog) en bij de volgende aanval puurde hij er een hoekschop uit. Deze werd kort genomen naar Tom, die een kogel afvuurde op de doelmond … de doelman loste en de rebound werd op de lijn gered …

Zarren in de aanval dus, maar Koekelare loerde met zijn snelle middenvelders op de counter. In de 10 minuut eindigde zo’n tegenaanval links naast en twee minuten later spaarde Gilles ons miraculeus van de 2-0.

En dan … in de 13^de minuut ging het dak van de tribune : Tom stuurde Niels C. diep op links. Niels omzeilde de verdediging en kruiste met een lage schuiver de 1-1 in de rechterhoek !!!! 1-1 en dik verdiend !!!

Koekelare dreigde voor het kwartier nog eens met een schot naast, maar viel vooral op door een meer agressievere reactie op het tegendoelpunt. De nr 6. pleegde een aanslag op doelman Gilles, maar wanneer de scheids merkte dat het weer dezelfde speler was .. durfde hij geen rood te trekken …  Wat later trok hij als compensatie een tweede gele kaart voor een andere Koekelarenaar.

Het einde naderde, de zenuwen werden verder opgespannen en sommige supporters snakten naar het einde : een unieke gelegenheid voor de thuisploeg om de winst binnen te halen in “een man-meer-situatie” werd onbegrijpelijk verkwanseld en bij een Zarrense aanval kwam Maxime (op het einde gedekt door vier verdedigers !) iets te laat op de bal.

Verdedigend kunnen we niemand iets verwijten, integendeel Thomas bewees in een 1 tegen 1 situatie tegen één van de Koekelaarse “bonken” dat we perfect stand hielden.

De spanning bleef tot de laatste minuut over het veld zinderen : Niels C. ging nog eens op links door en zag zijn poging gestopt aan de eerste paal. Koekelare kreeg nog een vrije trap op een gevaarlijke plaats, maar deze ging over …

Het bleef dus 1-1 : een juiste uitslag voor twee ploegen die er voor gingen in een zeer spannende wedstrijd. Als neutrale toeschouwer was dit waarschijnlijk wel een mooie wedstrijd, maar als supporter van een van beide ploegen was het achteraf toch wat bekomen …

De Zarrense spelers kwamen na de wedstrijd hun talrijke supportersschare danken.
Ze kregen dan ook een warm applaus voor hun voortreffelijke inzet en het behaalde punt.

Deze week kregen we het nieuws dat Maxime door een medische ingreep enkele weken aan de kant moet blijven. Een gezamenlijk bezoek aan onze topschutter in het ziekenhuis toonde de teamspirit binnen de groep van de kadetten (wat ook in de bestuursvergadering van vrijdag  beklemtoond werd), maar toch was er enige nervositeit te bespeuren voor de verplaatsing naar KM Torhout, derde in de stand.

De zenuwen werden in de eerste minuut al getemperd, want Zarren pakte een droomstart : de eerste aanval via Niels was al meteen goed voor de 0-1. Niels ging centraal door en lobde de uitgekomen keeper.
Torhout probeerde een klein tegenprikje, maar Tom kon de counter neutraliseren en zijn ploeg weer vooruit sturen : Niels trok weer richting het Torhoutse doel. Een bal net te ver van de voet deed de kans op de 0-2 in het niets verdwijnen.

We waren dus goed gestart en iedereen maakte zich al op voor een gemakkelijkere klus dan we eerst in gedachten hadden … tot de verdediging drie keer op rij de mist in ging : een weggetrapte bal recht op een Torhoutenaar, een gemiste tackle en het mistasten van de doelman zetten de bordjes gelijk. 1-1
Torhout kwam dus zeer gevleid gelijk en kon voor de tiende minuut tegen een 1-3 achterstand aangekeken hebben, hadden de Zarrenaars wat meer geluk … maar zeker ook wat meer gedrevenheid aan boord gehad. Jens maakte zich aan de rand van het strafschopgebied los en kon net voor hij neergetrokken werd een schot afleveren. Het hobbelde net naast. De 1-2 moest een feit geweest zijn na een aanval op links waarna Niels teruglegde en Guillaume met zijn trap de keeper al verslagen had, maar er een verdediger de bal op de lijn keerde …

Zarren was in het eerste kwartier dus de betere, maar kreeg daarna het deksel op de neus : een vrije trap in de 18^de minuut die op de paal spatte leek iedereen te verlammen. “Dank u wel”, zei een alerte aanvaller en tikte de 2-1 binnen !!!

De Zarrenaars waren bij de eerste achterstand van het seizoen eventjes de kluts kwijt en daar maakte de thuisploeg gebruik van om het spel over te nemen. Verder dan twee hoekschoppen kwamen ze echter niet.
Voor het halfuur herleefden de bezoekers weer met een halve kans voor Niels. Thibault snoepte de verdediging de bal af en trok de gevarenzone binnen. Hij probeerde targetman Niels aan te spelen, maar deze kon net niet in balbezit komen .. weg kans.

Ook de laatste kans van de eerste helft was blauw gekleurd. Tom nam van aan de middenlijn een vrije trap, Mattias kwam in balbezit, maar vuurde rechts naast.

Ruststand : 2-1

In de tweede helft werd Tom in de aanval gezet. Tom zorgde wel voor snelheid op de rechterflank, maar had niet de koelbloedigheid om soms een vrije speler die in schietkans stond aan te spelen.
De kansen kwamen er zo wel sporadisch. Torhout hanteerde in de tweede helft het Italiaanse “catanaccio” : de voorsprong verdedigen en de ballen weg- of buitentrappen.
In een half uur konden we enkel Zarrense kansen noteren : drie van de vier beste waren voor Niels die eerst een opportunistisch schot richting de rechterwinkelhaak verstuurde (keeper kon er net bij), dan weer eens links naast en uiteindelijk op aangeven van Matti op de linkerpaal vlamde. De vierde kans stond op naam van Guillaume, die van ver een pegel net onder de lat afvuurde. De doelman kon zich rekken en wegwerken …

Net zoals in de eerste helft werd de betere ploeg niet beloond en liep de tegenstander bijna weer weg met een doelpunt. Hun enige gevaarlijke actie zagen we op het half uur. Gelukkig stak Michiel er een been tussen om de bal van richting te doen veranderen…

Een ultieme aanvalsgolf van Zarren (gestoord door de “zeer vele wissels” van Torhout – bv.  een speler die dertig seconden op het plein mag …) mocht niet meer baten. Na het schot van Mattias, na een afvallende bal op corner, dat afweek en overging mochten we kennis maken met de eerste nederlaag van het seizoen.

Het moest er eens van komen. Toch kunnen we achterom kijken naar een mooie reeks en besluiten met de woorden van de trainer van KRC Genk in het interview uit het Nieuwsblad van vandaag :  'Je hoeft niet bang te zijn om te verliezen. Dat is iets anders dan tevreden zijn met een verlies. Maar als je jezelf niets te verwijten hebt, dan moet je daarmee kunnen leven.'

Met de boterjongens op bezoek naderen we de cruciale wedstrijden van de eerste ronde. We mochten vandaag geen steken laten vallen en konden mits winst alleen op kop komen in de rangschikking (SV Koekelare was bye).

Door “de scouting” wisten we al dat Diksmuide rekende op een grote centrale verdediger en dat bleek de ganse wedstrijd dan ook letterlijk hun sterkhouder te zijn. Een zwaar veld, dat door de miniemen al eens omgeploegd was, leverde dan ook geen mooi voetbal op.

Toch was van meet af aan duidelijk dat onze knapen de sterkste ploeg vormden en met een afstandsschot van Michiel van op zo’n dertig meter werd de Diksmuidse keeper al een eerste keer getest.
Wat kunst en vliegwerk voor het doel van de bezoekers was de voorbode voor de opener in de 7^de minuut : wie anders dan Maxime zorgde voor de 1-0.
De blauwe garde was constant in de aanval, maar moest telkens na hard weggeschoten ballen van “de verdediger” opnieuw opbouwen.
Een fout op Maxime leverde in de 17^de minuut een vrije trap, die Niels C. voor zijn rekening nam : centraal op doel en weer kwam de keeper in twee tijden tussen.
Diksmuide speelde met de wind mee en op de weggekegelde ballen verkeken onze mannen achteraan zich soms, wat in de slotfase van de tweede helft twee fouten buiten ons strafschopgebied opleverde. Gelukkig maakte de tegenstander hier geen gebruik van en gingen de schoten telkens rechts naast.
Gilles kwam ook een keer heel goed tussen en hield de voorsprong vast met een duik in de voeten.
Niels C. kon nog twee keer aanleggen, maar de ene keer werd hij geblokt door de alomtegenwoordige reus achterin en de andere keer was de doelman bij de pinken.

Ruststand : 1-0

Na de rust mochten we met de koude waterwind in de rug naar doel trekken. Opnieuw kwam de eerste gevaarlijke actie op naam van Michiel. Na een hoekschop waagde hij zijn kans van ver: binnen het kader, maar de goalie pakte.
De 2-0 kwam er toch snel aan : de Zarrenaars bleven vooruit ploeteren in de modder en op aangeven van Thomas kon Niels C. vanuit de draai en via de paal de voorsprong uitbreiden.

Een mooie combinatie over links en een laag schot van dezelfde Niels dat aan de linkerpaal binnen ging, werd (volgens de Zarrense aanhang) onterecht afgekeurd …
Het bleef vechten tegen de natuurelementen : ballen die in de modder bleven haperen, onhoudbare passen gedragen door de wind, … dus werd gekozen voor schoten uit de tweede lijn. Eerder derde lijn, want vooral Tom en Michiel waagden hierbij hun kans. Zonder succes.
In de 26^ste minuut na een hoekschop, die volgde uit zo’n raket van Tom, buffelde Maxime uiteindelijk de 3-0 tegen de netten.
De buit was binnen (Diksmuide haalde in de tweede helft nauwelijks de middellijn) en spelers en supporters keken al uit naar het eindsignaal om een einde te maken aan dit koude moddergevecht.