Deze week kregen we het nieuws dat Maxime door een medische ingreep enkele weken aan de kant moet blijven. Een gezamenlijk bezoek aan onze topschutter in het ziekenhuis toonde de teamspirit binnen de groep van de kadetten (wat ook in de bestuursvergadering van vrijdag  beklemtoond werd), maar toch was er enige nervositeit te bespeuren voor de verplaatsing naar KM Torhout, derde in de stand.

De zenuwen werden in de eerste minuut al getemperd, want Zarren pakte een droomstart : de eerste aanval via Niels was al meteen goed voor de 0-1. Niels ging centraal door en lobde de uitgekomen keeper.
Torhout probeerde een klein tegenprikje, maar Tom kon de counter neutraliseren en zijn ploeg weer vooruit sturen : Niels trok weer richting het Torhoutse doel. Een bal net te ver van de voet deed de kans op de 0-2 in het niets verdwijnen.

We waren dus goed gestart en iedereen maakte zich al op voor een gemakkelijkere klus dan we eerst in gedachten hadden … tot de verdediging drie keer op rij de mist in ging : een weggetrapte bal recht op een Torhoutenaar, een gemiste tackle en het mistasten van de doelman zetten de bordjes gelijk. 1-1
Torhout kwam dus zeer gevleid gelijk en kon voor de tiende minuut tegen een 1-3 achterstand aangekeken hebben, hadden de Zarrenaars wat meer geluk … maar zeker ook wat meer gedrevenheid aan boord gehad. Jens maakte zich aan de rand van het strafschopgebied los en kon net voor hij neergetrokken werd een schot afleveren. Het hobbelde net naast. De 1-2 moest een feit geweest zijn na een aanval op links waarna Niels teruglegde en Guillaume met zijn trap de keeper al verslagen had, maar er een verdediger de bal op de lijn keerde …

Zarren was in het eerste kwartier dus de betere, maar kreeg daarna het deksel op de neus : een vrije trap in de 18^de minuut die op de paal spatte leek iedereen te verlammen. “Dank u wel”, zei een alerte aanvaller en tikte de 2-1 binnen !!!

De Zarrenaars waren bij de eerste achterstand van het seizoen eventjes de kluts kwijt en daar maakte de thuisploeg gebruik van om het spel over te nemen. Verder dan twee hoekschoppen kwamen ze echter niet.
Voor het halfuur herleefden de bezoekers weer met een halve kans voor Niels. Thibault snoepte de verdediging de bal af en trok de gevarenzone binnen. Hij probeerde targetman Niels aan te spelen, maar deze kon net niet in balbezit komen .. weg kans.

Ook de laatste kans van de eerste helft was blauw gekleurd. Tom nam van aan de middenlijn een vrije trap, Mattias kwam in balbezit, maar vuurde rechts naast.

Ruststand : 2-1

In de tweede helft werd Tom in de aanval gezet. Tom zorgde wel voor snelheid op de rechterflank, maar had niet de koelbloedigheid om soms een vrije speler die in schietkans stond aan te spelen.
De kansen kwamen er zo wel sporadisch. Torhout hanteerde in de tweede helft het Italiaanse “catanaccio” : de voorsprong verdedigen en de ballen weg- of buitentrappen.
In een half uur konden we enkel Zarrense kansen noteren : drie van de vier beste waren voor Niels die eerst een opportunistisch schot richting de rechterwinkelhaak verstuurde (keeper kon er net bij), dan weer eens links naast en uiteindelijk op aangeven van Matti op de linkerpaal vlamde. De vierde kans stond op naam van Guillaume, die van ver een pegel net onder de lat afvuurde. De doelman kon zich rekken en wegwerken …

Net zoals in de eerste helft werd de betere ploeg niet beloond en liep de tegenstander bijna weer weg met een doelpunt. Hun enige gevaarlijke actie zagen we op het half uur. Gelukkig stak Michiel er een been tussen om de bal van richting te doen veranderen…

Een ultieme aanvalsgolf van Zarren (gestoord door de “zeer vele wissels” van Torhout – bv.  een speler die dertig seconden op het plein mag …) mocht niet meer baten. Na het schot van Mattias, na een afvallende bal op corner, dat afweek en overging mochten we kennis maken met de eerste nederlaag van het seizoen.

Het moest er eens van komen. Toch kunnen we achterom kijken naar een mooie reeks en besluiten met de woorden van de trainer van KRC Genk in het interview uit het Nieuwsblad van vandaag :  'Je hoeft niet bang te zijn om te verliezen. Dat is iets anders dan tevreden zijn met een verlies. Maar als je jezelf niets te verwijten hebt, dan moet je daarmee kunnen leven.'

Met de boterjongens op bezoek naderen we de cruciale wedstrijden van de eerste ronde. We mochten vandaag geen steken laten vallen en konden mits winst alleen op kop komen in de rangschikking (SV Koekelare was bye).

Door “de scouting” wisten we al dat Diksmuide rekende op een grote centrale verdediger en dat bleek de ganse wedstrijd dan ook letterlijk hun sterkhouder te zijn. Een zwaar veld, dat door de miniemen al eens omgeploegd was, leverde dan ook geen mooi voetbal op.

Toch was van meet af aan duidelijk dat onze knapen de sterkste ploeg vormden en met een afstandsschot van Michiel van op zo’n dertig meter werd de Diksmuidse keeper al een eerste keer getest.
Wat kunst en vliegwerk voor het doel van de bezoekers was de voorbode voor de opener in de 7^de minuut : wie anders dan Maxime zorgde voor de 1-0.
De blauwe garde was constant in de aanval, maar moest telkens na hard weggeschoten ballen van “de verdediger” opnieuw opbouwen.
Een fout op Maxime leverde in de 17^de minuut een vrije trap, die Niels C. voor zijn rekening nam : centraal op doel en weer kwam de keeper in twee tijden tussen.
Diksmuide speelde met de wind mee en op de weggekegelde ballen verkeken onze mannen achteraan zich soms, wat in de slotfase van de tweede helft twee fouten buiten ons strafschopgebied opleverde. Gelukkig maakte de tegenstander hier geen gebruik van en gingen de schoten telkens rechts naast.
Gilles kwam ook een keer heel goed tussen en hield de voorsprong vast met een duik in de voeten.
Niels C. kon nog twee keer aanleggen, maar de ene keer werd hij geblokt door de alomtegenwoordige reus achterin en de andere keer was de doelman bij de pinken.

Ruststand : 1-0

Na de rust mochten we met de koude waterwind in de rug naar doel trekken. Opnieuw kwam de eerste gevaarlijke actie op naam van Michiel. Na een hoekschop waagde hij zijn kans van ver: binnen het kader, maar de goalie pakte.
De 2-0 kwam er toch snel aan : de Zarrenaars bleven vooruit ploeteren in de modder en op aangeven van Thomas kon Niels C. vanuit de draai en via de paal de voorsprong uitbreiden.

Een mooie combinatie over links en een laag schot van dezelfde Niels dat aan de linkerpaal binnen ging, werd (volgens de Zarrense aanhang) onterecht afgekeurd …
Het bleef vechten tegen de natuurelementen : ballen die in de modder bleven haperen, onhoudbare passen gedragen door de wind, … dus werd gekozen voor schoten uit de tweede lijn. Eerder derde lijn, want vooral Tom en Michiel waagden hierbij hun kans. Zonder succes.
In de 26^ste minuut na een hoekschop, die volgde uit zo’n raket van Tom, buffelde Maxime uiteindelijk de 3-0 tegen de netten.
De buit was binnen (Diksmuide haalde in de tweede helft nauwelijks de middellijn) en spelers en supporters keken al uit naar het eindsignaal om een einde te maken aan dit koude moddergevecht.

Precies 96 jaar geleden, op 15 oktober 1914, startten de zware gevechten aan de Ijzer, die in een gietende regen twee weken zouden aanhouden.
Zoveel jaren later kwam op 15 oktober de regen ook met bakken uit de lucht vallen, maar klaarde het bij de middag op. Gelukkig voor de Keiemnaars bleef de tegenstander amper een groot uur hun linies bestoken.
Een tegenstander met wat uitgedunde rangen, want opnieuw moesten enkele kadetten aan de kant blijven en kwamen weer drie miniemen opdraven. Vorige week dachten we met vier broederkoppels voor een unicum gezorgd te hebben … deze week met Robin, de broer van Thomas, erbij stonden er nu 5 maal 2 broers in de Zarrense rangen!

Naar de wedstrijd dan. Zarren startte met de neus in de wind (tactisch gezien een goede keuze) en begon de belegering van de paarse muur. Michiel kreeg de eerste kansen van de wedstrijd, een eerste keer op aangeven van Mattias, een tweede keer met een bal aangespeeld door Maxime : met een oncontroleerbare bal en een goede interventie van de doelman waren deze beide kansen verkeken.
De beste gelegenheid voor de openingstreffer viel Thibault te beurt. Zijn broer zette op links door en hield zijn voorzet mooi laag : Thibault kwam perfect ingelopen, maar mikte op een haartje rechts naast. Naast en over de lat, het bleef het beeld van een constant aanvallende Zarrense ploeg, die in zijn combinaties toch last had van het drassige veld.
De “miniemen” speelden zich in de voorhoede in de kijker : Robin kon bijna in de 26^ste minuut de best uitgespeelde aanval verzilveren. Maxime had Guillaume op rechts doorgestuurd en deze leverde een panklare voorzet af. Robin moest snel reageren en schoot net over de dwarsligger …
Vijf minuten later kreeg hij eenzelfde mogelijkheid, nu aangeleverd door Maxime, maar onze Robin ging met een verdediger tegen de vlakte en tikte in een ultieme poging tot scoren centimeters naast de linkerpaal.

Zo kwamen we op drie minuten van de rust en leek de 0-0 ruststand er aan te komen : een voorzet van op links waaide tot bij Mattias en ook deze kon met een schot net boven de rechterwinkelhaak ons niet op de oververdiende voorsprong zetten.
Het venijn zat hem echter in de staart : Maxime ging solo op de rechterflank en plaatste dan toch laag de 0-1 onder de Keiemse keeper. Een minuut later werd hij gehaakt in de “back-area” : strafschop en Jens zond Keiem met een 0-2 achterstand naar de kleedkamers.
Keiem had nauwelijks enig gevaar gebracht en anderzijds ruimden “stofzuiger” Tom en zijn mannen alles op, nog voor ze ook maar het gebied van Gilles naderden.

Ruststand : 0-2

De tweede helft werd gestart met enkele hoekschoppen en een vrije trap van Jens op zo’n twintig meter. Deze week geen geluk voor hem, want de doelman klemde het leder tegen de borst. De thuisploeg had ook wat geluk bij twee opeenvolgende pogingen van Maxime : voorlopig zat er telkens wel een lichaamsdeel tussen.

In de 10^de minuut werd de ban gebroken en in de resterende 25 minuten gingen de moedige tegenstanders ten onder : Maxime opende het doelpuntenfestival met de 0-3 in de linkerbenedenkoek.
Thibault mocht ook mee vieren, nadat Maxime de grootste Keiemnaar in de wind gezet had en “zijn broertje” voor doel bereikte : 0-4.
In de 18^de minuut werkte Jens zich op de linkerflank vrij en kruiste mooi naar de tweede paal, waar Guillaume opdoemde : 0-5.
Opnieuw twee minuutjes later zette Maxime centraal een stormloop in en richtte naast de kansloze Keiemse goalie : 0-6.
Je kon er bijna een timer op zetten : een hoekschop in de 22^ste minuut was de voorbode voor de volgende treffer. Keiem kwam niet weg van zijn kooi en de afvallende bal viel in de voeten van Maarten. Gekend voor zijn traptechniek en vandaag geholpen door de wind mocht de tweede miniem scoren met een prachtig afstandsschot.
Nu nog Robin en dan hadden alle youngsters raak getroffen ! Een minuutje later was het bijna zover : Maxime strooide weer een bal voor en Robin trof de linkerpaal ! Jammer, hij had het echt verdiend om ook te scoren.
Keiem was slechts één keer gevaarlijk met een verraderlijk afstandsschot naar Gilles, die enkele meters voor zijn kooi postgevat had. Gilles moest zich rekken, maar kon de bal uit zijn baan naar doel doen afwijken. Geen eerredder dus …
Integendeel, Maxime sloeg hen helemaal tegen het canvas met nog een hattrick in de laatste 7 minuten : op een corner kwam hij aan de eerste paal de 0-8 binnenmikken, na een onderschepte uittrap rekende hij af met de 0-9 en bij de 0-10 hadden de Keiemnaars de moed niet meer om hem een strobreed in de weg te leggen.

Zware cijfers, zelfs zonder onze tweede spits Niels C. !

De titel van de man van de match geven we vandaag aan zijn naamgenoot Niels V. : hij was zonder meer de ster op de linkerflank en het was verbazend hoe hij soms drie man in de luren legde …

Vanmiddag moesten we twee spelers missen. Jonas is twee weken buiten strijd en ook Michiel kon niet aanwezig zijn. Daarom werd weer een beroep gedaan op Thibault en Maarten om een volwaardige ploeg op het veld te zetten. Met deze twee miniemen telden we “acht broers” op het terrein. Niet acht broers van elkaar, maar vier koppels met Thibault en Maxime, Maarten en Tom, Gilles en Guillaume, Niels en Ben.

Voor de bezoekers goed en wel beseften dat de wedstrijd begonnen was, keken ze al tegen een achterstand aan : eerste minuut, eerste Zarrense aanval en meteen raak. Mattias stuurde van aan de middenlijn Maxime de gevarenzone binnen en deze strafte de doelman al meteen af: 1-0.
Toch kregen we van in het begin al wat meer weerwerk dan in de afgelopen wedstrijden. Vooral Thomas liet zich vandaag opmerken met enkele resolute interventies in onze achterlijn.
We hadden wel de bovenhand en de aanvallen verliepen redelijk vlot. Een harde en bitsige Torhoutse verdediging liet zich geen tweede keer vangen …

Hun stevige ingrepen konden niet onbestraft blijven en in de 16^de minuut wees de scheidsrechter naar de penaltystip, nadat Niels onderuit gehaald werd. Jens zette met een geplaatste bal de 2-0 op het bord.

Torhout liet zich niet van de wijs brengen en lokte ook Zarrense foutjes uit : Gilles stond goed opgesteld bij een vrije trap op een gevaarlijke plaats.
Op stilstaande fases kwam dus het enige gevaar en met een hoekschop in de 23^ste minuut konden ze de aansluitingstreffer scoren. Al hadden ze dat ook te danken aan een onbeweeglijke Zarrense verdediging …

Nadat Ben nog eens gedreigd had met een poging voorlangs, kregen we nog een vrije trap tegen en nu maar net buiten de 16-meter. De Torhoutenaar plaatste maar net over de kruising.

Waar het hen niet lukte het strafschopgebied binnen te dringen, deden onze jongens dat wel en in de 26^ste minuut ging Niels opnieuw tegen de vlakte. Opnieuw strafschop en nu legde Niels zelf het leer op de stip. Mooi geplaatst en 3-1 !

Vijf minuten later bleef hij recht (lees : kreeg hij ruimte en werd niet onderuitgehaald) en kon hij Maximes pass vol op de slof nemen. De doelman kon de kanonskogel aan de eerste paal met de vuisten afwenden.

Net voor de rust lukte SK toch de aansluitingstreffer : een vrije trap van op rechts werd voor doel gegooid en vrij ingekopt.

Ruststand : 3-2

De Zarrenaars kwamen gemotiveerd uit de kleedkamer en gingen in de eerste minuut weer resoluut in de aanval : Maxime zag zijn laag schot gepareerd. In dezelfde minuut haalde Niels V. uit naar de linkerwinkelhaak … een prachtig doelpunt leek er aan te komen, maar even mooi was de save van de doelman van SK !

Jammer voor hem, twee minuutjes later was hij verslagen op een voorzet van Niels C., die Maxime tegen de netten deed trillen : 4-2.

De bezoekers kregen het hierdoor blijkbaar op de heupen en het spel werd met de minuut harder. De duw- en trekfouten werden veelal door de man in het zwart door de vingers gezien.
Hij floot dan toch eens na een van de ontelbare aanslagen op de spitsen : een opdrachtje voor Jens om net buiten de rechthoek aan te leggen. Net als vorige week draaide hij het leer over de muur in de eerste hoek binnen : 5-2 ! Knap gedaan.

Niels C. kwam nog twee keer dicht bij zijn tweede van de dag met een schot op de paal en een voetje te kort op een voorzet van zijn spitsbroeder Maxime, vooraleer hij het veld moest verlaten met een diepe wonde aan de knie. Het resultaat van de aanslagen : naar de dokter, zeven hechtingen en twee weken buiten strijd …
Hierdoor kwam een broederpaar in de spits :Thibault mocht naast zijn broer postvatten en “de kleinen” kreeg zowaar de kans op de 6-2. Ook Mattias kon dit niet klaar krijgen met een hoog schot onder de lat, maar in de handen van de goalie.

Een voorzet van “Maatje” had dan wel succes : Niels V. kwam centraal voor doel en kopte precies in de rechterwinkelhaak binnen. Wie zei er vroeger ook weer dat Niels altijd onder de bal door ging ???

De verhoopte 7-2 (die de eerste plaats weer zou opleveren) kwam er niet : de doelman was iets te vlug op de bal voor Maarten K. en een laatste afstandsschot van Guillaume zeilde over.

Vanaf volgende week spelen we tegen de ploegen uit de hogere regionen en we mogen ons dus wat meer aan dergelijke wedstrijden verwachten. De speeltijd is dus voorbij.
Als het maar voetbal is en geen rugby …   

Sharky : "De fouten van SK Torhout .... pfff .... laag bij de gronds ...."

In Zedelgem zagen ze vanmiddag de bui al hangen met één van de twee leidersploegen op bezoek. Buiten Michiel was iedereen weer paraat en met Thibault als versterking vanuit de miniemenploeg kon Peter de zenuwen - al wat meer dan vorige week - bedwingen.

Onder een dreigende hemel werd dus afgetrapt en we konden ons opmaken voor 70’ aanvallen. De eerste halve kans kwam er via Mattias, vandaag op de rechtsmidden. Misschien wat onwennig beëindigde hij zijn actie in de handen van de doelman.
Zedelgem kwam duidelijk wat snelheid te kort en moest Jens al stevig hinderen om niet alleen voor doel te verschijnen : hij rateerde zijn schot. Hun doelman zag de ballen van alle kanten komen, maar kon zijn netten voorlopig schoon houden : Maxime in het zijnet en daarna nog eens pal op de keeper, wat Mattias hem daarna ook nog eens nadeed.

In de 8^ste minuut moest hij zich toch gewonnen geven : een verre ingooi van Jens verraste de Zedelgemse defensie en uiteindelijk sneed Guillaume naar binnen om de 0-1 aan de eerste paal binnen te jagen.

Een minuutje later was Niels dichtbij de 0-2 : hij moest snel beslissen op een voorzet van rechts en knalde op de linkerpaal. Maxime vuurde in de volgende fases dan weer voorlangs en nog een keer op de doelman.
Iets na het eerste kwartier leek hij alleen op doel af te steven, maar werd door de laatste man van achter onderuit getrapt : een schoolvoorbeeld voor beginnende scheidsrechters om rood te trekken … de Zedelgemse nr 14 kwam er echter van af met enkel geel !!!
Jens zorgde voor gerechtigheid en krulde de vrije trap mooi over de muur binnen : 0-2.

Het aantal doelpunten stond zeker niet in verhouding met het aantal kansen en het werd er niet beter op : Niels nog eens voorlangs, een voorzet van Thibault iets te scherp, Mattias rechts naast …

De Zedelgemse verdediging bleef zich met man en macht verweren, maar was dus in snelheid te pakken : Niels bewees dit voor de rust met een snelle counter. Hij bleef rustig en werkte mooi af 0-3.

Onze verdediging kende geen problemen, met afwisselend Thomas, Jonas, Thibault, Ben, Maarten en Tom die een muur vormden voor Gilles. Gilles … hij deed ook mee en pakte welgeteld één bal op een vrije trap !

Ruststand : 0-3

In de rust gingen de hemelsluizen open en voor de thuisploeg ging de vloedgolf verder : de eerste echte Zarrense aanval van de tweede helft was al meteen raak. Een steekpasje van Jens en Maxime was vertrokken voor de 0-4.
De tweede aanval idem dito: Jens rondde nu zelf af vanuit een scherpe hoek. 0-5 !

De Zarrense druk bleef aanhouden, maar de voorzetten werden telkens iets te dicht voor doel gegeven, zodat de keeper meermaals het gevaar kon doen wijken.
Op het kwartier kwam de 0-6 er toch aan : Thibault kon diep op de eigen helft de bal recupereren en stuurde Niels op de linkerflank door. De bal werd nu eens wel goed voorgetrokken, voorbij de doelman en een verdediger werd onder druk gezet door Guillaume met een owngoal tot gevolg.

Maxime dikte de score verder aan  door zuiver op snelheid de laatst man de bal af te snoepen. Deze durfde zijn fout uit de eerste helft niet meer over te doen en zag Maxime de 0-7 netjes plaatsen !

Net als vorige week werd het in het laatste kwartier gemakkelijker voetballen : net alsof het een training was hoorde je de naam noemen van de speler die aangespeeld zou worden …
Twee doelpunten in de laatste tien minuten kregen de handtekening van Niels V. mee : bij de 0-8 leverde hij van op links de assist voor zijn naamgenoot, die centraal voor doel de geelhemden te vlug af was, en de eindscore (0-9) gleed hij zelf tegen de netten.
Hiervoor werd Niels – na het doelpunt - nog door een thuisspeler gerevancheerd met een harde trap op de enkel.