Na twee weken zonder voetbal was het een verademing om eindelijk weer aan de rand van het veld te kunnen staan, én de "debatten" te mogen volgen, de "stress" én de zenuwen nemen we er graag bij.
De match tegen Aartrijke was- op papier- ik zeg wél op papier, een MAKKIE, maar de heenmatch in gedachten wisten wij - Peter en ik- wel beter, want Aartrijke is én blijft steeds wéér ons ZWARTE BEEST.
Vraag me niet waarom ? Het IS gewoon zo, we hebben ALTIJD MISERIE.
Dus vandaag was het niet anders, al hadden we onze gasten nog zo gewaarschuwd om alert te zijn vanaf de eerste minuut. Néé hoor, nonchalance troef, laks voetballen, onzorgvuldige passes "in t'wilde weg" zoals men zegt. En ja hoor, na tien min hadden ze prijs : een mooie beweging van de enige bij Aartrijke die écht kon voetballen, een schot van aan de zestien meter én 0-1
Wat onze mannen daar tegenover zetten was niet slecht, maar die AFWERKING-ABONIMABEL. Het duurt en het duurt voor die bal "goed" ligt, én verleggen én verleggen, de processie van ECHTERNACH, twee stappen vooruit én drie achteruit.
RARITEITEN, dat zie je ook bij ons, dingen die je elders nergens ziet op een veld-met twee de keeper uitspelen, elkaar voor de voeten lopen, én er toch nog in slagen om de bal naast het VOLLEDIG LEGE DOEL te plaatsen - énig in zijn soort.
Waar wij de éne kans na de andere de nek omwrongen, kegelde Aartrijke binnen na een schermutseling op een hoekschop : 0-2 én GILLES had nog géén bal moeten pakken hé.
0-2 en rust.
Na een donderspeech tijdens de rust kwamen de gasten goed "opgenaaid" op het veld, met slechts één doel :die achterstand moest weggewerkt worden én liefst zo rap mogelijk.
Aartrijke werd direkt onder druk gezet en dat zou niet meer veranderen, de score wél. Na tien min milderde FANZIO na een hoekschop : 1-2 én de druk verhoogde nog. De ene kans na de andere,maar de bal wilde er niet in.
Maar we bleven in hetzelfde bedje ziek, altijd nét niet, struikelen op het verkeerde moment, de lat, een been, al dient ook gezegd dat er vandaag héél wat spelers onder hen niveau bleven. Als je die mannen bezig ziet op training, én je ziet ze in de match, het is écht niet te geloven dat het dezelfde zijn :niks-niks lukt er nog, Zijn dat zenuwen of faalangst, ONGELOOFLIJK.
Door die aanhoudende druk kon een tweede goal niet meer uitblijven, én inderdaad na een mooie aktie van DAAN (zijn énige vandaag),trok hij de bal voor doel waar MAXIME snoeihard binnenkopte: 2-2 oververdiend dat wel,maar het moest al minstens 5-2 geweest zijn.......
Echt frusterend als je bedenkt dat GILLES in gans de match géén ENKELE BAL in zijn handen moeten nemen heeft.......écht waar géén enkele.
Maar ja zo is voetbal nu eenmaal : om te winnen,moet je goals maken - én daar wringt het schoentje bij ons.
BOMPA
|
