Ik sloot mijn ogen en voelde een waterstraal op mijn gezicht spuiten. Ik opende verbaasd mijn ogen en ik zag iedereen lachen. “Did you really think that I wanted to kill you?” zei Luna al lachend. Ik schudde mijn hoofd. “euh..” stamelde ik waardoor ze alleen maar harder begon te lachen. “Okay , if he believes it then it’s good. Let’s go!” riep emmelie en ze nam een klein tafeltje dat ze gebruikten voor een ontbijt op bed en legde er sneetjes brood en beleg op. We liepen de trap op en Zayn deed zachtjes de kamer open. Natuurlijk probeerde Jefrey meteen te ontsnappen toen hij hoorde dat de deur open ging, maar toen hij het geweer zag bleef hij kalm. Emmelie liep vrolijk de kamer binnen en zetten het neer op de grond. “Bye! “ riep ze toen en al net zo vrolijk huppelde ze terug weg. Ik keek haar na en was echt gewoon verbaasd. Vanwaar haalde ze dat? En toen herinnerde ik mij dat er vanavond weeral een feestje was! Wat er al niet gebeurd als de ouders weg zijn. Ik grinnikte en Zayn keek me even raar aan voor ook hij de kamer uitliep en ik snel volgde. De deur werd snel op slot gedaan en we gingen langzaam naar de danszaal en weer schoven we alles aan de kant. De jongens zouden een speciaal optreden geven en ik had een soort van afspraak gemaakt dat Lucas zijn liedje ook kon zingen.. Ik vroeg me af hoe hij hierop zou reageren. 

De zaal was eindelijk klaar en iedereen liep weg behalve ik en Lucas. “Kun je dat liedje nog is spelen?” “Welk liedje?” vroeg hij duidelijk nerveus. “Dat voor je zusje.” Zei ik en ik gaf hem gauw een snel kusje en eindelijk gaf hij toe. Hij ging aan de piano zitten en zong nu het volledige liedje. Wat hij niet wist was dat ik hem ondertussen aan het opnemen was. Ik was echt ontroerd toen het de laatste noten stopten en ik was er helemaal stil van geworden. Zachtjes ging ik naast hem zitten. “Het is echt mooi.” Zei ik hem. Hij leek helemaal op te klaren toen hij dit hoorde.”Echt waar?” vroeg hij en ik wist gewoon dat hij het nog is wou horen. Ik ging dichter bij hem zitten en legde mijn hoofd op zijn schouder terwijl ik fluisterde dat ik het meende. Hij sloeg zijn arm om me heen en keek diep in mijn ogen. Langzaam kwamen onze hoofden dichter bij elkaar tot onze lippen elkaar raakte. Ik woelde met mijn handen door zijn haar terwijl hij me vast hield aan mijn nek. Ik genoot van het moment met hem en toen wist ik de perfecte titel voor zijn liedje. Ik verbrak de kus. “Weetje Moments zou echt een mooie titel zijn. Hij keek me glimlachend aan en knikte. Samen liepen we hand in hand de zaal uit en botste tegen Lize die aan de deur stond te luisteren. “Sorry.. “ zei ze,” Je zingt mooi!” Lucas lachte even. “Dank u dank u!” zei hij en hij maakte een overdreven buiging, maar hij had nog steeds mijn hand vast dus trok hij me mee. Snel stond ik terug recht en lachte even naar Lize. “Vanavond is er hier een feestje deze keer begint het iets vroeger om 8 uur! Kom je ook?” Ze knikte hevig waardoor ik nog is moest lachen. “Oke dan zie ik je dan! Daag!” en Ik en Lucas liepen weg naar de kamer. “En wanneer haal je me deze keer op?” “Ik blijf gewoon de hele tijd bij je” zei hij terwijl hij me een knipoog gaf. “Lijkt me leuk” grinnikte ik. Ineens hoorde Ik de stem van Louise, ze was aan het praten met een jongen die net iets groter was als haar en het leek wel als of ze het leuk hadden. Ik wachtte op het moment dat ze om de hoek zouden lopen en expres liep ik tegen ze aan. “Lotte?!” Riep Louise. “Ook hallo” grijnsde ik als antwoord. “En wie is deze jongen? Heb je iets te vertellen?” Ik moest lachen toen ze allebei rood werden en weg keken.

26-05-2012 om 00:10 geschreven door writer  

Zou er liefde aan het groeien zijn of was het enkel vrienden, maar ik besloot te stoppen met hun te generen want ik wist zelf ook dat het niet leuk is. “Nee nee grapje, dus euh wie is hij?” vroeg ik met een grijns op mijn gezicht terwijl Lucas mijn hand vast hield. “Ik ben Sam” groette hij. “Hey, ik ben Lotte en dit is Lucas.” Ik wees naar de jongen naast me en lachte. Hij lachte eens en schudde de hand van Sam. “Hey.” “Hey” antwoorde Sam terwijl Louise grijnsde. “Heb je hem al uitgenodigd voor het feestje Louise?”Ze schudde haar hoofd en keek naar sam. “En wil je met me mee?” vroeg ze dan op haar liefste stemmetje. Hij knikte en pakte ook haar hand vast. Ze glunderde en ik begon het vreemde idee te krijgen dat dit meer dan alleen vriendschap zou worden. 

Samen liepen Sam en Louise al lachend verder. “Vanavond wil ik zeker haar verhaal horen.” Zei ik vast beraden en ik knikte met mijn hoofd. “nieuwsgierig meisje” lachte Lucas en we liepen naar onze kamer. 

“Vind je deze mooier of deze?” vroeg ik aan Sofie toen ik verschillende kleedjes paste. “hmmm, die daar” zei ze en ze wees een totaal ander kleedje aan. “huh? Die heb ik ni eens aangeduid.” “weet ik , ma die zou zo mooi zijn bij jou.” Antwoorde ze doodgewoon. Ik zuchte en nam het kleedje om het te passen en verbazend genoeg had ze gelijk het paste nog redelijk goed. “Danku” riep ik toen ik de jurk terug uitdeed en naar de douche liep. Na een lange douche droogde ik mijn haar en stak er speldjes in. Ik liep terug naar de kamer waar Lucas al op me wachtte. “Well hallo schoonheid!” zei hij en hij liet zijn blik gaan over de jurk en mijn gezicht. “Vind je het mooi?” “uhu!” en hij knikte zo hard dat ik er hoofd pijn van zou gekregen hebben. Ik grinnikte en hij nam mijn hand vast. “Kom mee dan kan ik pronken met mijn vriendinnetje.” Ik smolt helemaal weg. Muahaha wat een romanticus. Ik liep samen met hem naar de danszaal waar de jongens zich al klaar maakte voor het optreden. Er was nog niemand, maar dat kwam vooral omdat we een uur te vroeg waren. De jongens begroette ons en zag dat we dan toch niet de eerste waren. Sofie, Luna en Emmelie stonden al aan de bar hun vriendjes aan te staren. Samen gingen we bij ze zitten. “hey hey hoi hoi vtm kzoom!” Ze keken me raar aan , maar ik was te happy om het te zien. “Hallo” zeiden ze vlug voor ze weer begonnen te staren. Na nog een tijdje te wachten kwam er dan toch nog volk en de jongens begonnen te spelen. Luid zong ik het refrein mee. “ Baby you light up my world like nobody else the way that you flip your hair gets me overwhelmed but when you smile at the ground it ain’t hard to tell. You don’t know o oow, you don’t know you’re beautiful.” Gelukkig was ik niet de enige dat meezong ,blijkbaar had ik heel luid gezongen want enkele draaide hun hoofd om. Snel keerde ik me naar de bar en deed alsof ik iets bestelde terwijl Louise me gewoon stond uit te lachen. “Kom mee! Dansen!” riep Lucas plots en hij trok me van mijn stoel. De solo van Harry kwam en Lucas ging voor me staan en zong de hele solo voor mij. Dit was echt te lief! Toen hij klaar was liet ik me in zijn armen vallen en gaf ik hem een kus. We bleven de hele avond dansen en toen de jongens ongeveer elk liedje hadden gezongen en het nu ongeveer 12 uur ’s nachts was , nam Louis de microfoon: “Lucas, now it’s your time! People here he is Lucas with moments!” en hij begon luid te klappen. Lucas keek me verbaasd aan en ik gaf hem een duwtje in de richting van het podium. Aarzelend liep hij ernaartoe terwijl hij de piano nam. Hij nam niet de moeite om nog iets te zeggen en begon meteen te spelen. De eerste noten waren nog nerveus, maar toen slikte hij even en concentreerde zich helemaal op zijn muziek. De mensen waren sprakeloos en genoten van zijn stem. “you know I’ll be your life, your voice, your reason to be.. My love, my heart is breathing for this.. moment in time.. I’ll find the words to say.. before you leave me today. “ Zong hij en de tranen kwamen in mijn ogen. Toen de laatste noten wegstierven gilde iedereen het uit en klapte alsof hun leven er van af ging. Hij liep terug het podium af en kwam naar mij. Ik zag dat ook zijn ogen vol met tranen stonden en gaf hem een knuffel.

27-05-2012 om 14:03 geschreven door writer  

Toen hij zich lostrok keek hij heel even diep in mijn ogen en gaf me een vluchtige kus. Er begon een slow liedje te draaien en algauw stonden er een aantal koppeltjes op de dansvloer inclusief, ik en Luca, Emmelie en Harry, Sofie en Zayn, Louise en Sam en Luna en Niall. Ik legde mijn hoofd op zijn schouder en we danste in stilte verder. Ineens klonk er een luide BAF! En de muziek en alle lichten vielen op. Hier en daar hoorde je geschrokken kreetjes en Louise was letterlijk in Sam zijn armen gesprongen. Ik zelf was ook dichter bij Lucas gaan staan, maar ik sprong nog niet in zijn armen. Enkele mensen probeerde het licht aan te doen , maar niks werkte dus begonnen we maar met kaarsjes aan te steken. We hadden het gezellig gemaakt door overal kaarsjes te zetten en er was zelfs een gangpad naar het podium en omdat niemand naar boven wou gaan besloten de jongens nog een beetje muziek voor ons te spelen en ook Lucas zou nog een liedje zingen. Deze keer keer zou hij no air zingen van Jordin Sparks te zingen. De jongens waren goed , maar ik durf te wedden dat Lucas net zoveel aplaus had gekregen en ik was trots op zo’n perfecte jongen. Door aan hem te denken kreeg ik als van zelf een lach op mijn gezicht en toen gebeurde het. Zayn liep naar Sofie en stootte daarbij een kaarsje omver die toevallig dicht bij een gordijn stond. Meteen verbrandde de stoffe gordijnen en de meeste mensen probeerden weg te geraken. Steeds heviger begon het vuur te branden en de ‘bewoners’ werden nog hysterischer. Emmelie probeerde hun rustig te krijgen , maar deze keer lukte het niet en de mensen liepen over elkaar heen. Het vuur kwam steeds dichterbij en ook ik kreeg de neiging om weg te komen, maar toen ik richting de deur wou lopen hield Sofie me tegen. Ik keek haar angstig aan. “Kijk naar die mensen..” Ik deed wat ze vroeg en zag hoe mensen vertrappeld werden. Sommige mensen lagen neer zonder nog te bewegen en ik vroeg me af of ze dood waren. Ik slikte en wist dat als ik ernaartoe zou gaan dat ik mischien een van die mensen zou zijn. Ik keek nog steeds naar de gewonde mensen en zag toen dat Lucas ook naar buiten probeerde te geraken. Ik gilde en liep op hem af , maar toen ik bijna bij hem was, werd hij opzij geduwd en viel hij op de grond. Sommige mensen liepen over hem. Toen alle mensen eindelijk weg waren, greep Luna een brandblusser die in de hoek van de kamer stond en begon het vuur te blussen dat nu niet zo erg meer leek. Ik stapte naar Lucas en zakte bij hem neer. Ik werd blij toen ik zag dat hij ademde en kreunend recht ging zitten. Op zijn hoofd waren er slechts enkele blauwe plekken, maar zijn linkerarm hing levenloos langs zijn arm en toen hij er probeerde op te steunen , zakte hij terug op de grond en kreeg hij tranen in zijn ogen van de pijn. Zachtjes probeerde ik hem te troosten en ik hielp hem rechtstaan. Luna had een EHBO doos weten te redden en deed rond zijn arm in een steunverband. “Waarschijnlijk hebt ge u arm gebroken.” Zei ze. Lucas zuchtte en hielp met de overige kaarsjes uit te blazen voor zover dat kon met zijn arm. Sofie was als een echte brandblusser te keer gegaan en het vuur was gedoofd. Alleen het podium en de gordijnen waren afgebrand dus eigenlijk viel alles nog goed mee, behalve de gewonden dan. Er waren drie doden en 9 gewonden. Luna hielp ze allemaal met bijkomen terwijl Niall naar haar keek. Louise en Sam waren eigenlijk niet zoveel aan het doen buiten elkaar te knuffelen en kusjes te geven. Zo werd mijn vermoeden ook bevestigd en wist ik dat ze een koppel waren. Nu nog Sofie en Zayn en iedereen zou gelukkig zijn. Ik lachte even waardoor ik een rare blik kreeg van Liam. “What were you thinking about?” vroeg hij zacht. “I don’t know, just about love.”Hierdoor leek hij verdrietig te worden. Hij miste Danielle echt verschrikkelijk en dat is iets wat ik niet had verwacht. Normaal was altijd zij het geweest dat over hem praatte of foto’s van hem op haar twitter zette en alsof Liam mijn gedachte raadde zei hij: “I didn’t say very much about Danielle, but that was because I wanted to have a private relationship and she was okay with that. I think it’s more personal if nobody knows about it.” “That explains a lot.” Antwoordde ik kalm. Hij knikte en ging verder met de kaarsjes te verzamelen. Opeens gilde Emmelie het uit en viel ze op de grond..

27-05-2012 om 14:04 geschreven door writer  

Meteen liepen we allemaal op haar af en haalde we opgzlucht adem toen we zagen dat ze nog adem haalde.Harry begon haar door elkaar te schudden wat eigenlijk best grappig was om te zien, maar Luna liet hem snel ophouden en hield Emmelies benen omhoog terwijl Louise een washandje nat maakte en het op haar hoofd legde. Toen ze bijkwam vloekte ze meteen. “Fucking chair!” riep ze en toen pas merkte ik de stoel op die naast haar was gevallen. Ik werd helemaal rood omdat ik het lachen probeerde in te houden, maar tot eindelijk proeste ik het uit waardoor ik een vernietigende blik kreeg van Emmelie waardoor ik nog harder moest lachen. Toen ik eindelijk uit gelachen was, hielp ik haar overeind. Harry trok haar meteen bij haar en zei hoe hard hij haar wel niet gemist had. Die jongen was echt ovebezorgd, maar Emmelie vond het super leuk. Toen hun klein onder onsje dat bijna een kwartier duurde gedaan was liepen we naar onze kamer.

In de gang besefte ik pas hoe koud het was en ik voelde aan de chauffage. Zoals ik had gedacht was ook deze uitgevallen en ik vroeg me af of dit ooit zou veranderen. Ik rilde en Lucas sloeg zijn arm om me heen. Vlug ging ik nog een beetje dichter staan. Toen we de kamer hadden bereikt. Stormde ik de kamer binnen en sloeg het laken rond me heen. Ook de andere deden dit en we gingen dicht bij elkaar zitten. Zo lukte het dan toch om een beetje warmte te krijgen en langzaam werd ik slaperig.

We liepen de gang door en bleven voor de kamer van Jeffrey staan. Het was daar wel heel stil. Ik klopte op de deur, maar er was geen geluid. Langzaam deed ik de deur open en keek naar een geweer. Ik liep achteruit tegen Lucas, maar die lachte en duwde me voor uit. Geschrokken draaide ik me om. Lucas was nog steeds aan het lachen en ik hoorde een klik achter me. “Fuck it” vloekte Jeffrey toen het geweer niet afging. Lucas nam ook een geweer. “Zeg maar vaarwel , lieve schat!” en weer lachte hij waarna hij de trekker overtrok.

Badend in het zweet schoot ik wakker. Ik zuchtte. Ik had de lakens van me afgestampt en Lucas keek me bezorgd aan. “Gewoon een nachtmerrie” stelde ik hem gerust. Hij kwam naast me zitten en sloeg zijn arm voor de honderdste keer om me heen. Ik glimlachte naar hem , maar ik verstarde toen ik naar hem keek. Zijn ogen waren rood geworden en hij had een mes vast. Hij nam mijn nek zo vast dat ik niet meer weg kon. Het mes kwam snel dichterbij en ik sloot mijn ogen. 

“Lotte!Lotte!” Ik schoot wakker en keek anngstig om me heen. Tien paar ogen keken me aan waardoor ik nog meer schrik kreeg. “Is everything okay?” vroeg Liam en zacht knikte ik, maar ik hield hem angstig in het oog. Ik stond recht en liep snel naar de badkamer waar ik mijn hoofd onder de koude kraan hield. Eindelijk was ik goed wakker en liep ik terug naar de kamer. “Sorry!” zei ik toen ik de kamer binnen stapte. “Okay.. then.” Harry schudde zijn hoofd en ging naast Emmelie zitten. Louise keek me bezorgd aan. “What’s wrong?” vroeg ze. “Just a nightmare. Nothing to worry about.” Blijkbaar had ik haar gerustgesteld want ze knikte even en begon daarna weer Louis aan te staren.

Na iets te eten hadden we besloten om het kamertje waar ik en Lucas elkaar hebben ontmoet te bezoeken. Na een paar gangen te doorlopen kwamen we in de gang. Louise begon te huppelen en vrolijk te zingen.Ondertussen deed Luna de deur open en liep naar binnen. Louise die nog altijd vrolijk aan het huppelen was, was natuurlijk zo slim om tegen de deur te huppelen en ze viel achterover recht in de armen van Louis. “Yeah , Louis is it still an accident?” Lachte Harry. Louis duwde Louise rustig recht en Sam keek haar verontwaardigd aan. “ It was an accident” riepen Louis en Louise op het zelfde moment uit en ze begonnen allebei te lachen. Eindelijk gingen we de kamer binnen, maar we zagen meteen dat er iets niet klopte..

28-05-2012 om 16:16 geschreven door writer  

Ik bekeek de kamer nog is goed en nu wist ik zeker dat dit niet de kamer was. Toen pas kreeg ik door dat we niet alleen waren. Lize zat ons verbaasd aan te kijken. “Okay, sorry, wrong room.” Ze keek Louis raar aan en keek toen vragend naar mij en Lucas. “Oke, sorry, verkeerde kamer.” Vertaalde ik vlug voor haar en toen begon ze te knikken. Nu was het de beurt van de jongens om ons raar aan te kijken ze dachten waarschijnlijk dat we echte Engelse waren. Yeah right! Zo goed kon ik het ook ni en ik maakte zoveel fouten dat ik me met gebaren taal moest duidelijk maken. Ik haalde mijn schouders op en draaide me om , om de kamer te verlaten. De rest volgde al gauw mijn voorbeeld, maar we werden tegengehouden door Lize. “HE! Wacht! Mag ik mee?!” riep ze luid ook al stonden we nog voor een deel in haar kamer en Niall die het dichtste bij haar stond greep naar zijn oren waardoor ik moest lachen. “Tuurlijk, kom maar mee?” grinnikte ik. Vrolijk stond ze recht en volgde ze ons terwijl we kamer voor kamer voor kamer in gingen. Gelukkig moesten we niet lang zoeken want 6 deuren verder hadden we het dan eindelijk gevonden. “That’s better.” Zei ik toen ik de deur open trok. Ik liep meteen naar een kast waar ik de doos met ‘spion’ materiaal had gevonden. Er was nog een blok papier voor de pen die ik had gevonden en een ketting met een camera’tje aan. Ook een knuffel waarvan in de ogen een camera zat en een soort van armbandje waarvan ik de kracht nog niet had gevonden. Ik nam een andere doos die ik nog niet had bekeken en algauw deed de rest mee. Er waren vooral fotoboeken te vinden en dat herinnerde mij er aan dat ik mijn camera mee had. Ik zou zeker nog een paar foto’s trekken dacht ik toen ik een andere doos nam. Het was een ander fotoboek, maar mijn adem stokte in mijn keel toen ik de foto’s bekeek. Het was van een jongen rond de 16 jaar en hij leek net op Jeffrey. De hele tijd dat ik en Lucas hier waren(en dat was best wel veel) zaten we in de kamer van die moordenaar! “Oh my god! Look at this.” Zei ik terwijl ik de foto’s rond liet gaan. “We were Lucky!” zei Lucas toen hij besefte van wie de foto’s waren. “I don’t think so!” riep Louis opeens. Hij zat neer op de grond bij nog een andere doos. Er zat een boekje in en een aantal videotapes. Een kleine TV stond in de hoek van de kamer en ik vroeg me af of die wel zou werken. Zayn die de tapes had overgenomen liep naar de t en stak ze erin. Mijn ogen werden groot toen ik zag dat het werkte. Hoe kon dat zonder elektriciteit? Ik stond voor een raadsel, maar besloot gewoon te kijken. Op het filmpje stonden ik en Lucas samen in de kamer en je hoorde duidelijk onze stemmen. Op het 2de filmpje stond onze kamer. “That guy was spying on us!” riep Luna verontwaardigd uit. Ik nam het boekje uit de doos en sloeg het open, verbaasd keek ik op toen ik zag dat het in het Nederlands stond. 

‘Vannacht heb ik voor het eerst iemand vermoord. Ze noemde Kelley, ik wou het niet doen, maar het werd me te link. Ik had verwacht dat ik het vies zou vinden, maar er ging een adrenaline schok door me heen toen ik haar keel doorsneed. Ik vond het super dat ze zo luid gilde terwijl niemand haar kon horen door de luidde muziek die er draaide.’ 

Las ik de dag voor. Lucas vertaalde het met gemak naar het Engels en ik ging naar de vorige pagina. 

‘Er is iemand binnen geweest of beter gezegd twee mensen. Toen ik terug kwam en ik naar de tape op de camera keek zag ik een jongen en een meisje zitten. Gelukkig hebben ze niets van mijn spullen gevonden.’

Dit keer was het een kort stukje. Ik bladerde door naar iets meer recent terwijl Lucas bleef vertalen.

‘ Ze weten het en ik weet ook wat hun plan is. Ze zullen niet slagen. Dachten ze nu echt dat ik het niet door zou hebben dat ze al hun spullen verplaatste? Ik hield hun al weken in de gaten, maar ik weet wat ik ga doen. Als ze me in die kamer in willen duwen draai ik me gewoon om en vermoord hen. Ik wil de kik nog is voelen en mischien volgen er daarna nog andere mensen. Ik wil het bloed door mijn vingers voelen. Die mensen gaan eraan!’

Ik rilde en Lucas vertaalde deze keer met een krop in zijn keel de tekst die ik zojuist had voorgelezen. Zo bleef het een tijd stil.

28-05-2012 om 16:17 geschreven door writer  

Sommige slikte andere staarden voor zich uit, maar Luna trok gewoon haar schouders op. “He’s not a problem any more.” Zei ze achteloos. “yeah , but it’s just scary.” Zei Louise met een zucht. Daarna stonden we allemaal recht en liepen verveeld de gangen door. Ik dacht na over wat ik zou doen straks want Harry had Emmelie een avondje met hem beloofd en de rest moest da zo nodig ook doen alleen ik , Louise en Lucas bleven over.

“Ik ben moe..” zei ik

“Ik ook..” fluisterde Louise en het enige antwoord van Lucas was een stilte. Ik moest even grinnikken. Ik en Louise begonnen een raar spelletje te spelen. Ik zij een zin en zij zei een zin. Tot eindelijk was het wel iets mooi geworde. 

“if this was a movie, he would be here, I would be an actrice. He would take me to a beautifull place, he would smile. He would look into my eyes, he would smile again. He would kiss me, he would say he loved me. He would kiss me again and he would say this was our love story. From boy to girl, from girl to boy. PS: I love you!” zei ik het tekstje nog eens opnieuw. Louise kon een awh geluidje niet onderdrukken waardoor ik weer moest lachen. “Slaapwel” zeiden we tot eindelijk en mijn ogen sloten zich en het duurde niet lang of ik lag in slaap.

EMMELIE POV. 

Ik liep de gang door, naar de kamer die Harry me had aangewezen. Het was even zoeken , maar uiteindelijk stond ik dan toch voor de kamer. Ik ademde diep in en uit en duwde de deur open. Harry had de kamer geweldig mooi versierd. Overal lagen er rozenblaadjes, slingers, ballonnen en kaarsjes. Ik kreeg een kleine paniekaanval toen ik de kaarsjes zag, maar wist me te bedwingen voor ik de kaarsjes zou uitblazen. Ik keek de kamer nog eens rond en ik vroeg me af waar Harry was want ik was de enige in de kamer. Ik liep een beetje verder en keek achter de deur. Nee daar was hij ook niet. Ik liep naar het grote bed dat in een hoek van de kamer was geschoven en keek er onder. Ineens viel de deur met een klap dicht. Ik verschoot me een ongeluk en wou recht springen, maar botste met mijn hoofd tegen het bed. “Shit!” fluisterde ik terwijl ik met m’n hand over mijn hoofd wreef. De kamer was pikdonker want door de deur die dichtsloeg en de wind die daar opvolgde waren de kaarsjes  allemaal uitgevlogen. Deze keer was ik niet alleen. Iemand stak een kaars weer aan en ik zuchtte opgelucht toen ik zag dat het Harry was. Meteen was ik de pijn vergeten en lachend hielp ik hem mee om de andere kaarsjes ook aan te steken. “Sorry, it wasn’t the intention to slam the door like that.” Mompelde hij. “It’s okay” zei ik lachend en ik keek in zijn prachtige ogen. Zijn haar lag zoals altijd perfect en ik betrapte mezelf erop dat ik aan het staren was. Ik schudde mijn hoofd en stak nog een aantal kaarsjes aan. Eindelijk waren we klaar. “Okay wait here, we’re going to start over.” Zei Harry terwijl hij naar de deur liep. “No wait!” riep ik snel voor dat de kaarsjes weer uit zouden geraken. Ik liep achter hem aan en nam zijn arm vast. Hij draaide zich snel om waardoor ik tegen hem aan liep. Hij sloeg zijn armen rond mijn middel en hefte me op zodat ik hoog boven hem hong. “Hahaha,” ik gierde het uit terwijl hij me rond zwaaide. Natuurlijk draaide hij veel te snel en we vielen om ver. Recht op het bed. Wat een toeval of mischien toch niet? Wacht wat! Was het nu de bedoeling of niet. Verward probeerde ik alles even op een rijtje te zetten , maar Harry draaide mijn hoofd naar hem en voor ik het goed wist plante hij zijn lippen op de mijne. Ik gaf hem toegang en we werden verwikkeld in een strijd om dominantie. Harry kwam een beetje overeind en ging op me zitten. Hij begon me kusjes in mijn nek te geven. Ik kuchte even. “Harry, sorry, not now. Later” zei ik terwijl ik hem van me af duwde. “Sorry” fluisterde hij en hij klonk een beetje beschaamd. “I love you?” probeerde ik om het goed te make. “Love you too” antwoorde hij en hij gaf me nog een snelle kus. Ik was opgelucht omdat hij niet boos was. 

We zaten samen op de rand van het bed en we praatte nog over van alles en nog wat. Hij had mijn hand vast genomen en onze vingers verstrengelde zich met elkaar. Ik keek diep in zijn ogen en vroeg me af aan wat ik dit geluk te danken had.

02-06-2012 om 15:58 geschreven door writer  

SOFIE POV.

Zachtjes deed ik de deur open en samen met Zayn liep ik de kamer binnen. Iedereen was er behalve Harry en Emmelie en ik had zo’n idee dat ik niet zou willen weten wat die aan het doen waren. Ik liep naar mijn matras, maar Zayn hield me tegen. Ik draaide me verbaasd om, maar voor ik iets kon zeggen plaatste hij zijn lippen op de mijne. Verschillende gedachtes raasde door mijn hoofd. Ook al wou ik de kus verbreken, ik kon het niet en het enige wat ik kon doen was hem terug kussen. Hij stopte en keek me aan. “I…I… I’m going to sleep.” Stamelde ik en bijna verdoofd liep ik verder naar mijn matras. Ik keek nog een keer om en ik wist dat ik hem gekwetst had. Hij liep verdrietig de kamer uit en misschien had ik hem moeten volgen, maar ik wou nu even nadenken. Onze avond was leuk geweest en ik wist dat ik ook een beetje gevoelens voor hem had want ik voelde de kriebels in mijn buik toen hij een liedje voor me zong, toen we danste en toen we samen lachte. Ik wou dat ik het hem kon vertellen, maar de woorden bleven telkens in mijn keel steken.

Na een aantal uren gewoeld te hebben viel ik dan toch in slaap. 

Ik deed mijn ogen open en keek snel naast me. Zayn was nog altijd niet terug en ik begon me een beetje zorgen te maken. Ik kleedde me vlug aan en schoot in actie, ik moest en zou Zayn vinden. Ik liep de gangen door en bekeek elke kamer. De uren leken voorbij te gaan, maar ik kon Zayn nergens vinden. Ik zakte neer tegen de muur en de tranen stromen over mijn gezicht. Wat had ik gedaan? Waarom kon ik hem niet gewoon zeggen wat ik voor hem voelde? Voetstappen liepen mijn richting uit en iemand knielde bij me neer. “What’s wrong?” vroeg een stem die ik herkende, maar ik kon hem bij niemand plaatsen. Te beschaamd voor mijn tranen, hief ik mijn hoofd niet op en al snikkend vertelde ik het verhaal. “Zayn. He kissed me.” Zei ik bijna onhoorbaar en de kus herspeelde zich in mijn hoofd, “ I love him, but I didn’t say anything. And now he’s gone and I can’t find him!”Ik snikte nog luider en de persoon ging naast me zitten en sloeg zijn arm om m’n nek. “It’s okay.” Zei hij en ik kon horen dat hij vrolijk was. Hoe kon hij nou vrolijk zijn? Dank zij mijn schuld was degene waarvan ik het meeste hou weg. “No, it’s not okay!” riep ik door mijn tranen heen en ik keek omhoog. Mijn adem stokte in mijn keel toen ik hem zag.”Z..Ze…zayn!” riep ik en ik sprong bijna in zijn armen. Hij lachte even , maar werd toen weer serieus. “I love you too.” Fluisterde hij in mijn oor en ik kreeg de lach die zich rond mijn lippen bevond maar niet weg. Het enige wat ik kon doen was naar hem kijken. Ik keek naar zijn goddelijke bruine ogen die me aanstaarde. Hij boog zachtjes naar voor en drukte een lief, snel en teder kusje op mijn lippen. Daarna keek ik hem in zijn ogen, nam de kraag van zijn T-shirt vast en trok hem weer terug hij lachte tegen mijn lippen aan. “Shut up and kiss me you fool!” zei ik en meteen deed hij wat ik vroeg. Al snel gaf ik hem toegang en de passie droop er van af (niet letterlijk!). Geen idee hoe lang we daar zaten, maar opeens werden we verstoord door Louise die kuchte. Ik voelde me gans rood worden en snel keek ik naar mijn voeten. Zayn trok me recht en nam mijn hand vast. Onze vingers verstrengelde zich met elkaar en samen liepen we terug naar de kamer, een verbaasde Louise achter latend. Ik liep dicht tegen hem aan en mijn hoofd ruste op zijn schouder. “Where were you last night?” vroeg ik. Het was de vraag die al de hele tijd door mijn hoofd ging en ik wou het antwoord wel is weten. “I went to an empty room and I cried me a sleep.” Beschaamd draaide hij zijn hoofd weg. Ik vond het schattig, maar ook super zielig. “I’m sorry” fluisterde ik zacht. “It doesn’t matter. Right now it’s just you and me.” Zei hij en hij wiebelde even met zijn wenkbrauwen waardoor ik moe lachen. “I love you” zuche ik zacht. “I love you too.” Zei hij voor hij me weer kuste.

02-06-2012 om 16:07 geschreven door writer  

LOUISE POV.

Zayn en Sofie.. Ik wist wel dat daar iets van zou komen. Vroeger was het tussen mij en haar altijd een strijd voor Louis. Alsof we dachten dat hij Eleanor zou dumpen voor ons. Haha.. ok misschien dacht ik dat echt.. Ok, gelukkig zei ik da ni luid op. Doorlopen, Louise, doorlopen. Begon ik nu echt in mijn gedachte tegen mezelf te praten?Oké ik werd gek. 

In gedachte liep ik tegen een van de mooiste jongens dat ik kende aan. Hij nam me vast en keek in mijn ogen. Meteen smelte ik weg. “Hey love.” Groette hij ook al was hij niet Engels. “Well hello there.” Zei ik lachend voor ik hem een kus gaf. “so..” zei hij. “so?” vroeg ik als antwoord. “is het goed dat ik je straks meeneem, je weet wel een ‘date’ “ zei hij en een lichte blos kwam op zijn wangen te staan. “tuurlijk wanneer?” Hij keek even naar zijn horloge. “Hij werkt niet meer.” Zei hij,” dus over een paar uur, ik klop wel op je deur.” Hij knipoogde even naar me. “Well then I see you later alligator.” Hij lachte even, gaf me nog een kus en liep dan door naar zijn kamer. Ook ik haastte me naar mijn kamer want ik wou er zo mooi mogelijk uit zien. 

Ik stond voor mijn kast en keek naar de kleren die erin hingen. Ik had er al zeven gepast en die lagen nu op een hoopje op de kant gesmeten. Emmelie kwam de kamer binnen gelopen. “Wat ben je aan het doen?” vroeg ze. Ik wou antwoorden, maar ze onderbrak me. “neeh, wacht! Laat me raden..” ze keek naar de kamer en zag de jurkjes op de grond liggen. “Aha, hebbes, rararara Sam heeft een afspraakje geregeld?” Ik knikte. “En je weet niet wat je moet aantrekken?” en weer knikte ik. Dat meisje kende me veel te goed. Of misschien was ik voorspelbaar. “Laat superEmmelie dat eens oplossen.” Ze liep naar de kast bekeek de jurkjes keurend en gaf me toen een super mooi kleedje. “Wow! Dankje Emmelie! Dat ik die ni gezien heb! Oke, kga me omklede. Ben ik nog iets vergeten?” Ze grinnikte en hield me tegen. “Louise. Kleine tip. Wordt ni zo hysterisch als Sam tegen je praat” ze knipoogde naar me. “euh.. ik werd zo ni hysterisch.” Probeerde ik stoer te zeggen. “Haha, als je het zelf gelooft!” al lachend wou ze weglopen, maar ik wou eerst nog weten hoe haar date met Harry was gelopen. “hee! Emmelie eerst wil ik wel weten wat er allemaal is gebeurd he op jullie date. “ Ze keek me raar aan,” euh.. jij en Harry.” Veduidelijkte ik mezelf. Ze werd knal rood en ik had zo’n gevoel dat er iets heftigs was gebeurd. “ wel.. euhm.. er waren kaarsjes en een bed..” begon ze, maar toen ik het woord bed hoorde, vroeg ik me af of ik het wel wou horen. “Oh mijn god! Emmelie, je hebt toch niet..” Weer werd ze rood, maar ze schudde haar hoofd. “Bijna.., maar ik hield hem tegen.” “hoe bedoel je, je hield hem tegen?” Ik vond het leuk om haar een beetje te pesten. “Wel hij zat letterlijk op mij en begon me kusjes in mijn nek te geven en toen heb ik hem van me af geduwd.” Ik proeste het bijna uit. “Het is ni grappig Louise! Ik ben 15 en hij 18!Ik weet ni of onze relatie zou stand houden, stel da hij het wil uitmaken gewoon omda ik ni wilde!” Ik stopte meteen met lachen en liep naar haar toe. “Harry zou dat nooit doen! Hij houd daarvoor te veel van je en hij moet het maar respecteren dat je het nu nog niet wilde.” Probeerde ik haar gerust te stellen. Ze keek naar me op ( maar dat was vooral omdat ze kleiner was als mij en met kleiner bedoel ik 30 cm.) Ik zag een aarzeling in haar ogen. “Ik wou het wel..” mompelde ze onhoorbaar. “Wat?” vroeg ik omdat ik haar echt niet had gehoord. “Ik wou het wel.” Zei ze nu iets luider. Euh… hoe moest ik hier nu op reageren. “waarom deed je het dan niet?” vroeg ik dan tot eindelijk. “Ik was gewoon bang denk ik” zei ze met een zucht. “zou ik ook zijn. Maar als je het egt wilt, moet je het gewoon proberen.” Ze glimlachte en stond recht. “Oh en Emmelie? Ik wil geen detailles weten!” Ze grinnikte en liep de deur uit. Ik lachtte even en sprong dan nog snel onder de douche om me klaar te maken op deze onvergetelijke avond. 

Sam klopte op de deur toen ik net klaar was. Ik deed de deur open en keek met mijn liefste glimlach naar Sam die zijn ogen over mijn outfit liet gaan. “wow!.. ik … wow.” Zei hij waardoor ik moest lachen. Ik nam zijn hand vast en hij drukte er een kusje op. “volg mij.” Zei hij en hij leidde me door een aantal gangen, de trap af en naar de dans zaal. Het was er donker, maar er stond een grote kring met kaarsje en hij had een pillamp opgehangen als een soort van spot. Een Cd-speler op batterijen stond aan de kant en Sam liep er naar toe en drukte op play. Hij nam een roos uit een vaas die op een tafeltje stond en gaf die aan mij. Blozend nam ik hem aan en rook er aan; “Hmm.. lekker” zei ik waarop hij lachtte. “Heb je het nu over mij of over de roos.” Grinnikte hij. “Allebei” gaf ik toe. Hij ging op een knie zitten. “Louise mag ik deze dans van u.” Ik nam zijn hand vast en legde de roos vlug op een tafeltje dat toevallig in de buurt lag. Een slow speelde af en ik en Sam danste in het midden van de zaal in de kring van kaarsjes en onder de zaklamp. Ik legde mijn hoofd op zijn schouder en genoot van de hemelse stilte. De ene slow na de andere werd af gespeeld, maar jammer genoeg duurde het niet lang of de cd-speler viel uit. “godver de batterij is plat.” Zei ik met een pruillipje. “We kunnen ook dansen zonder muziek. Ik keek in zijn ogen en vroeg me af waaraan ik zo een perfecte jongen had te danken. Hij kuste me en ik kuste hem terug terwijl we verder danste zonder muziek. Toen de zaklamp ook aan het einde van zijn batterij kwam en uitviel , verbrak ik met een gilletje de kus. Bang keek ik om me heen. Alleen de kaarsjes gaven nog een zwak licht, maar nog steeds was ik bang. “Wat is er?” vroeg hij bezorgd. “Ik ben bang in het donker” fluisterde ik. Vroeger had ik er nooit last van, maar sinds die stomme Jefrey dacht ik altijd dat iemand me begluurde. Sam nam mijn hand vast en trok me naar hem toe. “Bij mij ben je veilig.” Fluisterde hij zacht. Hij tilde me op en droeg me zoals een prinsesje. Zo danste we verder. Ik bleef in zijn ogen en op slag nam mijn angst plaats voor een intense liefde. Alles vervaagde en alles draaide om mij en hem. Zou dit mijn ware liefde zijn?

02-06-2012 om 16:53 geschreven door writer  

EMMELIE POV.

Ik liep een aantal gangen door op zoek naar Harry terwijl ik nadacht hoe ik dit zou aan pakken. Misschien moest ik het gewoon vragen zo van: hey Harry, kom laten we het doen. Oke misschien niet zo een goed plan. Ik zuchtte. Ach ik zal wel zien. Ik klopte op de kamer waar hij meestal was. Ik hoorde geritsel en vroeg me af wat hij aan het doen was. Hij deed de deur open, maar hij was vergeten zijn riem vast te doen. Geschokt keek ik naar hem en liep de kamer binnen. “Where is she?” riep ik boos. Hoe durvde hij me te bedriegen! “Where’s who?” vroeg hij verbaasd. “Where’s that stupid slut!” riep ik boos. Hij keek naar beneden en merkte zijn riem op. “Oh fuck, sorry no it isn’t a girl…” zei hij en hij werd rood. “What, with a boy. How dare you!” riep ik verontwaardigd uit. Hij grinnikte nerveus. “no, not with a guy. Uhm.. with this hand..” dat laatste zei hij heel zacht, maar toch kon ik hem horen. Had ik me zo boos laten worden. Ik begon te lachen ookal vond ik het een beetje vies, maar ook wel grappig dusja. “So is that my competition?” Hij keek beschaamd naar de grond. “you silly boy.” Lachte ik. Hij keek weer naar mij op. “You silly girl, why should you think that I cheat on you?” Nu was het mijn beurt om naar de grond te kijken. Hij kwam dichter bij me staan. Hij hefte mijn kin op zodat ik hem wel aan moest kijken. “I love you” fluisterde hij. “I love you too” zei ik en ik kuste hem. Het werd een kus vol passie en lust. Ik ging met mijn handen naar zijn riem.Hij zuchtte even, maar hield me toch tegen. “Emmelie I don’t want to be a jerk..” zei hij zacht. “You aren’t” fluisterde ik in zijn oor terwijl ik zijn riem open deed. “Emmelie look at me.” Ik keek naar hem en stopte met wat ik bezig was. “Are you sure?” vroeg hij. “Yes, Harry, I’m sure.” En meet een armbeweging was de riem uit zijn broek getrokken. Hij keek me nog even aarzelende aan, maar zijn ogen veranderde in lust en hij kuste me weer terwijl hij me langzaam naar het bed duwde…

LUNA POV. 

Ik zat in een kamer met Niall iets te eten toen we opeens vieze geluiden hoorde. “Who’s that.” Vroeg ik. “Euhm.. Harry is there ..” Opeens hoorde we iemand gillen. “Oh Harrreh!” en aan de stem te horen was het Emmelie. “okay and Emmelie, so I think they’re having…”het laatste word mompelde hij zo zacht dat ik het niet horde, maar ik wist wat hij bedoelde. Snel legde ik mijn broodje weg. “I think, I’m not that hungry any more.” Zei ik. Hij lachtte even. “Me neither, come let’s get out of here.” En al lachend liepen we naar buiten. We zouden minstens 2 of 3 gangen verder moeten zijn om er zeker van te zijn dat we Emmelie niet meer hoorde. Ik moest kei hard lachen. Bijna heel het hotel had het gehoord. Niall lachte vrolijk met me mee. Hij nam m’n hand vast en trok me naar onze kamer. Vreemd genoeg was er niemand en aan de kleren te zien die op de grond lagen was Louise op ‘date’ met Sam. Lotte was waarschijnlijk bij Lucas en waar Liam en Louis uithangde wist ik niet. Ik plofte neer op mijn matras en Niall kwam naast me zitten. “Do you like me?” vroeg hij opeens dood serieus. “No!” riep ik en hij keek me gekwetst aan. “I love you” zei ik en ik gaf hem een kusje. “that’s better” zei hij glunderend en in zijn ogen glinsterde. “Stop with looking like that. It’s creeping me out.” En toen hij dat zij merkte ik pas op dat ik aan het staren was. “Sorry, you’re just so hot. I think I’m burned.” Hij lachte onzeker. “Do you really think I’m hot?” Waarom was deze jongen zo onzeker? “You’re insecure, don’t know where for. You turning heads when you walk trough the do-o-oor!” begon ik te zingen. Hij keek me aan met zijn mooie blauwe ogen. Hij begon met me meet e zingen en samen zongen we tot het einde van het liedje. Ik keek hem grijnzend aan en kuste hem op de mond. Eerst schrok hij, maar al snel kuste hij me terug. Na een tijdje verbrak ik de kus, maar hij trok me terug.”not yet.” Zei hij zacht en hij kuste me terug. Ik lachte tegen zijn lippen aan. Hij was echt de liefste jongen ooit.

03-06-2012 om 15:29 geschreven door writer  

LOTTE POV.

Ik liep door de gangen met aan mijn zijde Lucas. Ik vind hem nog steeds leuk, maar ik denk dat mijn vriendinnengroepje uit elkaar aan het vallen is. Ik stop met wandelen en kijk naar Lucas die eerst nog even doorloopt voordat hij beseft dat ik gestopt ben. “Wat is er?” vraagt hij terwijl hij m’n beide handen vast neemt. “Ik heb zo het gevoel dat ik mijn vriendinnen een beetje verwaarloos. Ik ben zo vaak bij jou, maar zo weinig bij hen.” Leg ik hem uit en hij knikt begrijpend. “Misschien kan je een meisjesavondje organiseren. Enkel voor meisjes. Dan kunnen jullie wat bij praten.” Mijn gezicht klaart op. “Dat is een geweldig idee!” riep ik uit en ik sprong in zijn armen. Al lachend draait hij een rondje. Als we stil staan zet ik mijn voeten terug op de grond en geef ik hem een kus. Gewillig kust hij me terug terwijl ik met mijn handen door zijn haren woel.

We worden verstoord door een meisje dat hoestte. Ge irriteert draai ik me naar haar om. Ze kijkt me even spottend aan en gaat dan dichter bij Lucas staan. “Ben jij Lucas?” vroeg ze op een slijmerige stem. “Euh.. ja waarom?” zegt hij een beetje nerveus. “Je hebt echt een mooie stem en dat is niet het enige.” Lachend liet ze haar blik gaan over mijn vriendje. Meteen vind ik haar niet leuk. Ze negeert me compleet en probeert daar boven op ook is Lucas van me af te pakken, maar toch besluit ik te zwijgen. Lucas is duidelijk in de war en weet niet wat zeggen. “Euhm.. danku.” Zegt hij dan. Ze lacht even en haalt een stift boven. “Mag ik een handtekening?” vraagt ze en ze probeert hem met puppyogen aan te kijken. “Ok, natuurlijk. Waar?” Ik zie hoe ze met haar handen haar T-shirt omhoog doet en naar haar buik wijst. Lucas kijkt even naar mij en gaat op zijn kniën zitten om zijn handtekening te zetten. Dit ziet er zo verkeerd uit. Hij staat terug recht en geeft de stift terug. “Alsjeblieft.” “Dankje, mooie jongen.” Lucas wordt een beetje rood en jaloers kijk ik hun aan. “Zou je het erg vinden om mijn vriendinnen ook een handtekening te geven?” vroeg ze. “Neeh, tuurlijk niet.” Antwoord hij doodgewoon. Ze neemt zijn hand vast en trekt hem mee de gang door en mij laten ze achter. Lucas kijkt nog even hopeloos naar me om en vormt het woord ‘sorry’ met zijn lippen en toen verdween hij om het hoekje. Ik draaide me weg en liep langzaam en verward naar de kamer. Lucas zou nooit voor die trut vallen. Toch? Hij zou me toch nooit bedriegen? Deze gedachten maakte me verdrietig dus besloot ik hem te vertrouwen. Met een zucht liep ik de kamer binnen waar Niall en Luna al kussend op de matras zaten. “Sorry.” Zei ik zacht. Ze keken me een beetje beschaamd aan waardoor ik moest lachen. “Luna , tonight we’re going to have a girlsnight so let Niall go and come with me.” Niall bekeek haar met een pruillipje en Luna gaf hem nog vlug een kusje. “Okay.” Zei ze en ze ging rechtstaan.

Samen liepen we de gang door op zoek naar de rest. “Weet gy waar da Emmelie is?” vroeg ik haar en ze proestte het uit. Verbaasd keek ik haar aan. “Ze was een beetje bezig.” Zei ze waarna ze weer moest lachen. “Met wat?” Weer lachte ze. “Dat wil je niet weten.” Zei ze toen met een grijns. Meteen begreep ik het en maakte een ‘o’ gebaar met mijn lippen. “Oke, dan zoeken we eerst de anderen.” Zei ik. “Hmm.. Louise is op date met Sam. En Sofie was nogal druk met bijpraten met Zayn.” Antwoorde ze. Ik zuchtte. “Morgen dan?” vroeg ik haar waarna ze knikte. “Misschien is dat het beste.” We liepen samen nog even rond en liepen tot eindelijk terug naar de kamer waar Niall nog steeds alleen zat. “Ouhn poor boy!” riep Luna en ze liep terug naar Niall. Ik had niet zo veel zin in hun klef gedoe dus ging ik op zoek naar Lucas. Ik deed de deur open en ik hoorde gelach. Nieuwsgierig liep ik er naar toe. Lucas en het meisje van eerder deze avond lachtte samen. Jaloers keek ik naar hun en Lucas merkte me op. “Lotte! Kom erbij.” Riep hij vrolijk. Ik had er niet echt zin in, maar ik dacht dat het meisje met mij erbij niet zo snel hem de kleren van het lijf zou scheuren. Meteen nam ik de hand van Lucas vast als bewijs dat hij van mij was. Ze keek me even spottend aan en deed haar rits onopvallend naar omlaag zodat haar decolté beter uit kwam. Ik keek vlug naar Lucas en ik keek geschokt toen ik zag dat hij er nog naar keek ook. Ik trok hem naar me toe en kuste hem op de mond. Ha! Take that bitch! Maar Lucas trok zich weg. “Wat doe je Lotte?” vroeg hij. Ik kon het niet meer aan en liep weg gevolg door de spottende lach van het meisje dat blijkbaar Sifra heette.

03-06-2012 om 15:33 geschreven door writer  

EMMELIE POV.

Harry rolde van me af en we lagen op onze rug naast elkaar. “Thanx” zei hij. “No, thank you.” Geen idée waarom we elkaar bedankte, maar ik deed het toch. Ik keek naast me en zag dat Harry het zelfde deed. “I love you.” Fluisterde ik. “I love you too.” Antwoorde hij en gaf me een kus. Ik werd slaperig en viel langzaam in slaap in de armen van Harry.

Ik werd wakker in een vreemde kamer, maar toen ik naast me een slapende Harry zag, wist ik meteen weet wat ik had gedaan en de herinneringen kwamen naar boven. Ik lachte bij mezelf en hoopte dat er niet te veel mensen ons hadden gehoord. Ik bleef nog een tijdje zo zitten in gedachten verzonken. “Hey cutie.” Zei Harry met zijn hese ochtendstem. Mijn hart ging op eens een stuk sneller. Ik legde me terug neer en keek naar hem. “Hey curly.” Oke ik weet dat de bijnaam cliché is, maar ik vond hem super leuk. Hij lachte even. “Did I hurt you?” vroeg hij opeens dood serieus waardoor ik een beetje moest lachen. “Only a little, but that is because it was my First time.” Ik glimlachte even naar hem. “I’m sorry.” Zei hij. “It doesn’t matter” zei ik nog steeds met een glimlach en ik gaf hem snel een kusje. Daarna zette ik me recht en deed m’n kleren aan. De hele tijd zat Harry me aan te staren. “Stop!” riep ik lachend naar hem. “With what?” vroeg hij terwijl hij me nog steeds bekeek. “With looking. It’s freaking me out.” Zei ik hem. Hij deed zijn handen voor zijn ogen, maar keek nog steeds door zijn vingers naar me waardoor ik moest lachen. Ik liep weer naar hem toe. “get up sweety.” Zei ik en ik trok me snel weg voordat Harry me naast me trok. Met een pruillipje keek hij me aan. “But I don’t want to get up.” Zei hij. “Awh.. You’re cute.” Ik liep even naar hem toen zette me naast hem gaf hem een kus in zijn nek waardoor hij mijn nek vast nam. Ik gaf hem nog een kus op zijn lippen en liep toen weg. Ik zag nog net hoe Harry me verward en verdrietig aan keek. Tja die jongen moest niet altijd zijn zin krijgen. Al lachend liep ik door de gang en liep tegen Luna aan. “ah daar ben je.” Zo non chalant mogelijk zei ik. “Ik was gewoon bij Harry.” “Ja, dat weten we en waarschijnlijk heel het hotel ook.” Ze lachte even,” OOh Harrreh!” deed ze me na waardoor ik helemaal rood werd. Luna barste in lachen uit en viel bijna op de grond. Snel trok ik haar recht en trok haar naar een andere kamer. “Waren we zo luid?” vroeg ik beschaamd. “Harry niet echt, vooral jij Ems.” Zei ze nog steeds lachend. “Oh fuck it.” zei ik zacht vloekend. “Zeg dat wel ja!” riep ze waarna ze voor de zoveelste keer in de lach schoot. “Fuck you Luna!” zei ik gespeeld boos terug. “nee nee fuck Harry” zei ze en deze keer lachte ik wel mee. “Eh Emmelie?” vroeg ze na haar lachbui. “Wat?” “Blijf vanavond bij Harry weg , want Lotte heeft een meisjes avond gepland. Dus alleen voor meisjes. Tenzij Harry zich doodleuk in een meisje verkleed.” Ik lachte omdat ik me voorstelde hoe Harry in een rokje zou staan. “Oke dan ga ik is naar Lotte.” Zei ik al lachend en ik liep weg naar buiten op zoek naar Lotte. Waarschijnlijk zat ze bij Lucas dus als ik Lucas vond , vond ik Lotte ook. 

Na een tijdje zoeken vond ik Lucas als eerste, hij was aan het lachen met een grapje dat Lotte had gemaakt. Ik wou naar hen toe lopen toen ik opmerkte dat het niet Lotte was waarmee hij stond te praten. “Euhm.. Lucas mag ik even met je praten?” “Tuurlijk” antwoorde hij doodnormaal waarna het meisje hem gespeeld verdrietig aankeek. “Wie is dat meisje en waar is Lotte?” vroeg ik toen we alleen stonden. “Dat is Sifra, ik heb haar vandaag ontmoet en ik heb geen idee waar Lotte is. Ze is daarstraks weg gelopen.” Hij trok zijn schouders op. “Wat is er gebeurd?” “Ik heb geen idee, ze wou me kussen, maar ik vond het nogal ongepast omdat Sifra erbij stond dus trok ik me weg.” Ik keek even naar het meisje dat bezig was haar haar goed te leggen en haar rits nog een groot stuk verder open trok. Ik wist meteen dat ze een bitch was. “En jij liep niet achter haar aan?” “Euh.. nee, ze had toch geen reden om weg te lopen?” vroeg hij verbaasd. “Lucas dat meisje flirt met je en Lotte is gewoon jaloers.” Probeerde ik hem uit te leggen, maar hij schudde zijn hoofd. “Sifra flirt niet met me, ze is gewoon een goede vriendin, laat me toch gewoon gerust.” Zei hij gefrustreerd en hij liep terug naar Sifra. Ik hoopte dat hij Lotte niet zou laten vallen.

08-06-2012 om 15:05 geschreven door writer  

LOTTE POV.

Ik liep de gang door naar de kamer. Ik had me juist gedouched en probeerde Lucas te vergeten. Dit was makkelijker gezegd dan gedaan want steeds kwamen er beelden in mijn hoofd van Lucas en Sifra die samen lachte. Toen ik de kamer inliep was ik verbaasd om alle meisjes in de kamer te vinden, maar de jongens waren nergens te bekennen. “Ik heb ze naar hier gevraagd.” Zei Luna en nu verstond ik het wel. “Lotte?” vroeg Emmelie en haar gezicht stond serieus. Ik had het gevoel dat het over Lucas ging en dat ik het liever niet wou weten. “Over Lucas?” vroeg ik terwijl ik mijn tranen in slikte. Ze knikte. “Ik wil het niet weten.” Zei ik vlug, maar ik kon het niet vermijden dat er een trilling door mijn stem ging. Ze keken me allemaal pijnlijk aan, maar ik haalde gewoon mijn schouders op en deed alsof het me allemaal niets kon schelen. Sofie wou nog iets zeggen, maar ik was haar voor. “Dus het meisjesavondje?” vroeg ik om informatie en ik negeerde hun blikken. “Jah, vanavond in de balzaal?” antwoorde Louise langzaam. “Goed. En nu vertel me alles over jullie dates, behalve Emmelie want ik heb het gevoel dat ik dat niet wil weten.” Ik grinnikte wel, maar vanbinnen brak ik.

“Sam is zo geweldig, we danste in een cirkel van kaarsjes, maar toen ging de Cd-speler uit en de pillamp die hij had opgehangen ook, maar hij nam me gewoon in zijn armen en danste voort. Aaahh , hij is zo geweldig.” Luna protesteerde. “En Niall dan! Hij nam me mee picknike en praatte de hele tijd met me, maar toen begon Emmelie dus ginge we naar een andere kamer en daar kuste hij me en nam mijn hand vast en keek in mijn ogen en van die dingen, maar toen werden we weer gestoord.” Ze keek me met beschuldigende ogen aan. “Sorry.” Zei ik gewoon. “Zayn is nog veel liever.” Zuchtte Sofie. “Hoe kan dat nu?” vroeg Louise verbaasd en ze was ervan overtuigd dat haar Sam de beste was. “Gisteren had hij me meegenomen naar een kamer waar we in danste en hij had zelfs een liedje voor me gezongen, maar later in de avond kuste hij me, maar daarna draaide ik me om wat ik niet had moeten doen want hij vatte het verkeerd op en liep weg en deze ochtend zocht ik hem, maar ik vond hem niet dus zakte ik neer tegen de muur en toen er iemand naast me kwam zitten, vertelde ik alles en ook dat ik van hem hield enzo.. en toen ik opkeek zag ik dat het Zayn was. En toen kuste hij me en werden we gestoord door onze oh zo lieve Louise.” Louise haalde haar schouders op. “En toch denk ik dat Sam de liefste is.” Opperde ze waarna een hele discussie volgde. “Meisjes! Late we ons hoofd bij het meideavondje houden!” riep ik en meteen hielden ze hun mond. “Oke goed dan, maar Niall is en blijft de liefste.” Ik keek haar waarschuwend aan want ik wou niet dat ze weer begonnen te discussiëren. Echt ik had ze supergraag, maar ik was een beetje gekwetst en vooral prikkelbaar. “Ik zou gewoon zoals anders doen.” Zei Louise. “Neeh, het moet iets speciaal zijn, iets wat de jongens jaloers maakt.” Zei ik en ik probeerde iets leuks te bedenken. “Ik heb een idee!” riep Luna uit. “We doen het terug in de balzaal. We bedekken de glazen deuren met gekleurd papier en we hangen overal van die zaklampen, alhoewel waarschijnlijk zijn er niet zoveel en we moete nog altijd licht hebben dus zou ik het gewoon met kaarsjes doen. We maken van het podium of dat wat er nog over van is klaar voor een karaoke avond, we maken cocktails en natuurlijk zijn de jongens niet toegelaten. Nadien laten we iemand van de meisjes DJ spelen en vermaken wij ons op de dansvloer.” Luna had altijd goede ideëen en dit was er een van. “Perfect!” riep ik “kom dan maken we de zaal klaar!” en we liepen samen naar beneden. 

Na een tijdje was de zaal klaar en ik was verbaasd dat dit zo snel kon. Omdat we zoveel tijd hadden en het een jongesvrije dag hadden, besloten we affiches te maken. “Voor alle meisjes van het hotel, vanavond 19 uur in de balzaal. Geen jonges toegelaten.” Zei ik, dit zou op de affiche komen die we zelf moesten tekenen en met we bedoelde ik Luna die er het beste in was en Emmelie en Louise zouden er de tekst op schrijven. “Mag ik zeggen da die ni allemaal nederlands spreken?” zei Emmelie en ik wist dat ze gelijk had. “Dan schrijven we het er in Engels onder.” “Goed.” Zeiden Emmelie en Louise tegelijk en we begonnen eraan.

De affiches duurde iets langer en we waren om 17 uur klaar. We besloten de cocktails en de hapjes al klaar te maken. Jammer genoeg was het eten bijna op dus konden we alleen kleine stukjes brood met een beetje kaas en hesp serveren. Toch geraakte alles klaar tegen dat het 19 uur was. 

Het feestje was echt super en ik was Lucas helemaal vergeten. Ik lachte om alles en danste met iedereen tot Lize me bij haar riep. Ze had er voor gekozen om in de bar te staan om dat ze zowiezo wou helpen. “De cocktails zijn op, kun je er nog gaan halen?” “Tuurlijk er staan er nog een paar in de keuken, ik ga er wel achter.” Zei ik enthousiast waardoor ze me raar bekeek ,bijna huppelend liep ik weg. Ik deed de deur open en liep de gang op, gelukkig was de keuken niet zo heel ver, want mijn voeten deden pijn van het dansen. Ik zag een koppeltje kussen en stopte meteen met huppelen toen ik zag wie het was. “L…Lu..LUCAS?!!?”

23-06-2012 om 16:34 geschreven door writer  

LUCAS POV.

Ze plaatste opeens haar lippen op de mijne en ik was te verbaasd om iets te doen. “L…Lu…LUCAS?!!?” riep Lotte opeens en snel draaide ik me om. Ik keek in het betraande gezicht van Lotte en ik voelde me schuldig en verdrietig, dit had ik niet opzettelijk veroorzaakt en toen pas besefte ik dat Sifra dit gepland had. Lotte liep weg en het liefste wou ik achter haar aan gaan, maar Sifra hield me tegen. “Laat die bitch toch gaan! Ze wil je alleen maar om je prachtige muziek.” Zei ze en wou me terug kussen. Ik duwde haar hard tegen de muur en ze keek me verbaasd aan. “Nee! Sifra dit is jouw schuld! Hoe kon je me dit aan doen?” boos liep ik van haar weg. Ze had me een super leuk meisje geleken , maar dat ze dit had gedaan zou ik haar nooit vergeten. Ik begon sneller te lopen, op zoek naar Lotte. Ik zag haar haastig de hoek omlopen en rende achter haar aan. Ruw pakte ik haar arm vast waardoor ze zich omdraaide. Tranen blonken in haar ogen en gebroken, keek ze me aan. “Lotte dit is niet wat het lijkt.” Begon ik en ze schudde haar hoofd. “Hoe bedoel je dit is niet wat het lijkt of ben ik blind ofzo, je kuste haar!” riep ze uit. “Neeh dat is het nu juist zij kuste mij!” “en je duwde haar niet eens weg, wat is daar je verklaring voor?” Er ging een trilling door haar stem. “Ik was gewoon geschrokken Lotte. Je moet me geloven!” Ook ik kreeg tranen in mijn ogen. “Ik kan het niet Lucas gisteren liep je gewoon met haar mee zonder mij, deze ochtend heeft Emmelie jullie gezien Lucas.” Zei ze en ze draaide zich om. Ik viel neer op mijn kniën, ik zou haar nooit kunnen vergeten en ik zou er alles aan doen om haar terug te krijgen, maar ik wist . niet wat ik moest doen. Ik liep naar het meisjes feestje in de hoop om een van haar vriendinnen te vinden. Ik wou de deur opendoen, maar ik werd tegen gehouden door een meisje die lachend haar hoofd schudde. “Nope, no boys allowed!” riep ze. “But-“ “no but…Sorry boy, have a nice day!” riep ze lachend. Hoe kon ik zo een vriendin van Lotte kunnen bereiken. Ik ging tegen de muur rechtegenover de ingang zitten en wachtte tot ze naar buiten zouden komen. Ik wachtte minstens 2 uur eer ze naar buiten kwamen omdat ze het te warm hadden. “Lucas?” zei Sofie verbaasd. “Ik moet met jullie spreken.” Het leek alsof ze niet met me mee te gaan dus zei ik er nog snel “het gaat over Lotte.” Achter. Nu leken ze al meer geïnteresseerd. “Wat is er?” “Niet hier, ik hoor jullie amper.” De muziek stond heel luid en begrijpend knikte de meisjes. Ze namen me een paar gangen verder. “Vertel op hufter!” riep Emmelie en iedereen keek me vragend aan. “Sifra kuste me en Lotte zag het!” piepte ik. “Dit wordt moeilijk Lucas , ik denk niet dat ze je snel zal vergeven” Ik keek Sofie verdrietig aan en vraagde voor de zoveelste keer om hulp. “Probeer met haar te praten en neem haar ergens naartoe waar je bewijst dat je alleen maar haar wil.” Zei Louise bedenkend. “Hoe moet ik dat nu weer doen?” vroeg ik, hoe kon ik haar bewijzen dat zij het enige meisje voor me was? “Dat moet je zelf uitzoeken. Je hebt jezelf in de problemen gebracht jonge.” Antwoorde Emmelie bot. Het was duidelijk dat ze me niet zo leuk meer vond. “Oke, best.” Zei ik en ik liep weg. 

Ik liep rondjes door het hotel en zocht hoe ik haar kon laten zien hoe veel ik van haar hield en plots had ik het. Het idee dat ze wel leuk moest vinden. Het zou wel enkele weken duren, maar het zou zeker werken. Ik liep naar een kamer die ik had ontdekt voor Lotte kwam. Er stond een piano en een microfoon en nog ander muziekmateriaal. Ik ging aan de piano zitten en begon een liedje te schrijven.

3 DAGEN LATER

Het liedje was bijna af, maar Lotte liep me telkens straal voorbij ookal zag ik dat telkens als ze me zag op haar lip beet en me even verdrietig aankeek, maar dat duurde altijd slechts enkele seconde. Daarna veranderde haar blik en keek ze kil voor haar uit terwijl ze me passeerde. Ik had de nachten doorgebracht in de kamer met de piano. Ik was slechts enkele keren gestopt met schrijven om te eten of drinken of te slapen. Ik moest nog een strofe schrijven en daar ging ik nu aan beginnen.

Enkele uren later repeteerde ik het liedje enkele keren. Het was al zeg ik het zelf perfect voor Lotte. Ik hoopte dat ze het me zou vergeven. Nu het liedje af was moest ik slechts nog enkele dingen doen. Ik liep de deur uit en liep naar een andere kamer. Lotte passeerde me en weer keek ze gewoon kil voor zich uit. Ik moest dit zo snel mogelijk doen anders was ik haar misschien kwijt.

23-06-2012 om 16:38 geschreven door writer  

LOTTE POV.

“Maar je moet echt even met me mee komen Lotte. Asjeblieft!” smeekte Lucas me en omdat hij echt al verschrikkelijk hard zijn best had gedaan , besloot ik om het dan toch te proberen. Ik probeerde ondertussen mijn tranen te bedwingen want telkens als ik hem zag flitste er beelden door mijn hoofd van hem en Sifra. Ik knikte zachtjes en hij nam mijn hand vast. Hij trok me door rijen en rijen gangen. “Waar gaan we heen Lucas?” vroeg ik, maar hij bleef zwijgen en stopte eindelijk bij een deur die er anders uitzag dan de andere. Hij was niet geverfd en dus zag je alleen het hout, maar het hout was goed verzorgd en het zag er prachtig uit. Op de deur stond er in sierlijke letters privé. Hij deed de deur op een kiertje , maar bedacht zich en keek even naar me om. “Sorry , maar je moet een blinddoek om.” Ik had opeens niet zoveel zin meer in zijn verassing, maar ik was te nieuwsgierig dus liet ik hem een doek voor mijn ogen binden. Alles werd donker en ik hoorde hem de deur open doen. Hij nam mijn hand vast en leidde me de kamer binnen daar liet hij me staan en even dacht ik dat hij me verlaten had. “Lucas?” piepte ik angstig. Het bleef stil en ik wou mijn blinddoek af doen om te kijken waar hij was. “HE! Nog niet!” riep hij waardoor ik wist dat hij in het noorden van mij stond. Hij verschoof iets zwaard en toen was het weer een tijdje stil. “Doe je blinddoek maar af.” Fluisterde hij en ik deed wat hij vroeg. Mijn ogen werden groot toen ik de ruimte zag. In het midden stond een piano en Lucas zat op een stoeltje. Op de toegeklapte vleugel van de piano stonden 2 kaarsjes en een bloemstuk. Ik keek verder de kamer staan en zag dat er rozenblaadjes waren verspreid. Ik keek terrug naar Lucas en vroeg me af hoe hij dit had klaargespeeld. Hij lachte lief naar me en verlegen keek ik naar beneden waardoor ik nog een paar andere kaarsjes op merkte. Ik keek nog is goed en zag dat ze de woorden ‘I love you’ vormde. Ik keek terug naar Lucas en hij begon te spelen op zijn piano. Wondermooie klanke vulde de kamer en hij begon te zingen met zijn hemelse stem. Ik stond vast genageld op de grond en er ging een rilling door mijn rug toen ik de tekst hoorde. Dit was ongelooflijk lief van hem en ik vergat alles over Sifra. Ik wist dat ik niet anders kon dan hem te vergeven. Deze jongen betekende zo veel voor me. Ik keek naar zijn perfecte gezicht en naar de bruine ogen die naar me keken. Er stonden tranen in zijn ogen en het duurde niet lang of dat bij mij ook gebeurde. Toen het liedje was afgelopen had ik een brok in mijn keel gekregen. Hij bleef gewoon zitten en keek me betekenisvol aan. Ik kreeg eindelijk de kracht terug om te bewegen en ik ging rond de kaarsjes en ging naast hem zitten. “Lotte ik..” Ik legde snel mijn vinger op zijn lippen als teken dat hij moest zwijgen. Ik wou niets meer horen over Sifra, ik wou een nieuw begin. Hij keek me verbaasd aan en ik drukte mijn lippen kort op de zijne. Hij glimlachte even en omhelsde me. Een vrolijk gevoel overspoelde mij en ik was zo blij dat alles in orde was gekomen. “Ik heb je gemist” fluisterde ik in zijn oor. “Ik jou ook.” Ik nam zijn hand vast en keek diep in zijn ogen. Lucas is echt de liefste jongen ooit wat Louise, Emmelie, Sofie of Luna ook mochten zeggen.

25-06-2012 om 15:19 geschreven door writer  

LUNA POV.

Ik was blij dat het weer goed was tussen Lotte en Lucas, maar hun kleffe gedoe vond ik soms een beetje irritant. Het leek wel alsof ze alle kusjes die ze gemist hadden in die 4 dagen wouden inhalen in een uur. Daarom was ik dolenthousiaste toen Niall me vroeg om te gaan kijken naar de sneeuw. We kwamen eindelijk aan op de hoogste verdieping, omdat de liften waren uitgevallen hadden we alle trappen op moeten lopen. “Fortunately, we made it!” riep ik blij uit waardoor Niall moest lachen. “Come here cutie!” en opeens greep hij me vast bij m’n knieholtes en droeg hij me zoals een prinsesje de kamer binnen. We legde wat kussens voor het raam en keken hoe de kleine vlokjes naar beneden vielen. Niall plaatste zijn arm rond mijn nek en een warm gevoel overheerste mij. Ik keek naar hem en merkte op dat hij het zelfde deed. “I love you” “I love you too” en ik vroeg me af, hoe vaak we dit al tegen elkaar hadden gezegd. Best veel eigenlijk. Mijn gedachtes brachten een lach op mijn gezicht. “What were you thinking about?” Vroeg Niall terwijl hij m’n gezicht bestudeerde. “About us.” Zei ik geheimzinnig en ik zacht dat hij opeens verdrietig keek. “Do you wanna break up with me?” ik schrok toen ik besefte wat hij zei. “What! NO! What were you thinking silly?” zei ik en om te bewijzen dat ik het niet wou uitmaken gaf ik hem een kus en zoals verwacht nam hij hier niet genoeg mee en trok hij me terug. Gewillig gaf ik hem toegang. Ik verbrak onze kus om adem te halen. “Love you” Oh nee! Ik val in herhaling! “Love you too” grijnsde hij. Ik keek weer naar buiten. “its stopped with snowing!” gilde ik bijna uit. De wolken waren weg en de zon scheen volop. Als dit zou blijve en het warm weer werd zouden we normaal in een weekje vrij kunnen zijn. Daar keek ik erg naar uit, maar ik wist niet wat ik zou moeten als Niall weg zou gaan op tour. Ik bedoel al die meisjes, misschien zou hij me zelfs vergeten. “What’s wrong?” vroeg Niall bezorgd. “What are you going to do when we’re free again?” “eating.” Antwoorde hij meteen waardoor ik een zwakke glimlach kreeg. Ik had ook wel honger gekregen, maar onze voorraad was bijna op en we moesten er zuinig mee omgaan. “yeah, but you will move on with your tour right?” “I think so.. why?” Een enkele traan rolde over mijn wang en bezorgd veegde Niall hem weg. “what will I do when your gone?” Hij slikte. Dit zou moeilijk worden. “I don’t know.” Gaf hij eerlijk toe. Ik keek ongemakkelijk voor me uit. “I will miss you..” zei ik uiteindelijk. “Hey Luna we ‘re going to stay together forever. Promise?” vroeg hij. “I promise, do you?” zei ik. “Defenitly!” Ik zag dat hij het meende en het stelde me gerust. Hij gaf me weer een kus en ik wist dat ik dit moment nooit zou vergeten. Hij verbrak de kus en keek weer naar buiten. Het werd langzaam donker en de sterren verschenen aan de hemel. Dit was echt wondermooi. Ik legde mijn hoofd neer op zijn schouder en nam zijn hand vast. 

Ik werd wakker en zag meteen dat we nog altijd in de kamer zaten. Ik keek uit het raam en was verbaasd dat ik geen sneeuw meer zag. Snel liep ik naar het raam en zag enkele meters de sneeuw onder ons. Eerst was er een sneeuwgolf en nu een hitte golf hoe is dat nu mogelijk? Toen pas merkte ik op dat Niall nog steeds in slaap lag en ik moest toe geven dat het er superschattig uit zag. Vlug nam ik een foto. Deze zou ik bewaren. Ik bekeek alle foto’s die ik tot eindelijk al had gemaakt, bijna allemaal waren ze van mij en Niall. Ik bleef kijken naar een groepsfotoh die we in het begin hadden getrokken. Hij was gemaakt bij de meet and Great. 

Lotte keek verlegen naar de camera, Liam stond naast haar en had zijn arm rond haar heen geslagen. Louis stond in het midden en Louise en Sofie keken elkaar gewaagd aan. Ik lachte mijn tanden bloot en Niall keek me geamuseerd aan. 

De foto maakte me blij en ik kon er niet aan doen dat er een grijns op mijn gezicht kwam te staan. “Hm” kreunde Niall moe waardoor ik moest lachen. “Good morning.” “Good morning” beantwoorde hij mij met een hese ochtend stem. Hij nam opeens mijn benen vast waardoor ik naar achteren viel en op de kussens terecht kwam. Niall keek me geamuseerd aan en ik begon te lachen. “I think we should go.” Zei ik na een tijdje. “Yes you’re right.” Hij nam mijn hand vast en trok me recht en na onze eindeloze kus liepen we hand in hand naar beneden.

25-06-2012 om 15:21 geschreven door writer  

LOUISE POV.

“Oh neeh eh! Gaan we weer beginne ja!” riep ik uit. Sinds Lucas en Lotte terug te samen waren kon je ze niet meer uit elkaar houden. Ze luisterden totaal niet en deden gewoon voort. “Ik ben weg!” Ik sloeg de deur met een klap dicht. Sam zou me vast wel kunnen op vrolijken. Waar hing die ook al weer uit? Zijn kamer was 2 verdiepingen hoger. Vandaar kon je de rand van de sneeuw zien. Sinds de zon aan het schijnen was , was de sneeuw sneller en sneller aan het smelten en als het zo door zou gaan konden we hier in een weekje weg. Blij met deze gedachte huppelde ik de trap op waar ik Sam tegen kwam. “Hey Sam, ik was juist naar je op zoek”zei ik vrolijk, maar mijn stemming veranderde meteen toen ik zag dat hij me bezorgd aan keek. “Wat is er?” Hij bleef zwijgen en nam gewoon mijn hand vast en trok me mee naar zijn kamer. “Wat is er?” vroeg ik weer toen we in de kamer zaten. “Kijk!” hij wees naar het raam waar er terug overal donkere wolken waren. Het was terug aan het sneeuwen. “Oh nee!” zei ik zacht. “Sam, we moeten hier nu weg.” Zei ik doodserieus en hij knikte begrijpend. “Kom we zoeken de andere.” En weer nam hij mijn hand vast en trok hij me mee. Zayn vonden we in de badkamer (wat best wel logisch was voor die jonge) , Liam was bij Louis. Luna, Niall en Sofie dwaalde rond door de gangen en Lotte was nog altijd bij Lucas, maar Emmelie en Harry waren van de aardbol verdwenen. “Where are they?” vroeg Liam. “I think they’re in the same room as when they… well.. you know what I mean.” Zei Niall en hij werd rood waardoor ik moest lichen. Luna vond het super schattig en gaf hem een kusje op zijn wang waardoor Niall nog roder werd en er een grijns op zijn gezicht verscheen. Ik schudde mijn hoofd en nam Sam zijn hand vast. We wandelde naar de kamer en bleven aarzelend voor de deur staan. “I’m afraid to open the door.” Zei Niall en iedereen knikte behalve Louis die gewoon de deur opensmeet. “Oh jeezes put some clothes on!” gilde hij. “What the hell, Louis get out!” horde je Harry schreeuwen. Ok dit was genant. “No harry! We have to escape!” Louis liep grijnzend de kamer terug uit en niet veel later kwamen Emmelie en Harry ook buiten met kleren aan. Emmelie was knalrood en Harry keek vernietigend naar Louis. “Okay then.. that was awkward.” Zei ik. “Yeah… so shut up and don’t tell anyone.” Zei Emmelie. “Everybody knows it already.” Antwoorde Niall niet begrijpend. 

Na zo’n 5 minuten hielden ze eindelijk op over het voorval en begonnen we eindelijk te werken aan een ontsnappings plan. “Maybe we can just open a window and jump out of it.” Het plan van Lucas klonk idiot, maar het zou wel kunnen werken. Meteen liepen we naar de derde verdieping. Louis begon te trekken en te doen aan het raam, maar wat we ook deden het raam ging niet open. “Maybe on the 4th stage?” en nog voor ik het had gezegd, liepen ze al weg. Op de vierde vedieping hadden we wel geluk. Het raam ging met gemak open, maar we zouden wel zo’n 3 meter naar beneden moeten springen en dat zag ik dus echt niet zitten. Louis daar in tegen begon al uit het raam te klimmen, maar Liam hield hem tegen. “What about the others? They don’t know about this.” Hij had gelijk, we zouden het de andere ook moeten zeggen. We zette een stoel tussen de opening van het raam zodat die niet toe zou vallen en daarna liepen we met z’n allen naar beneden. We zochten naar iets waarmee we er voor konde zorgen dat iedereen van het hotel ons zouden kunnen horen en het duurde niet lang voor we in de kamer van de directie een soort van microfoon vonden, maar niemand wist hoe het ding werkte. “how Works this thing?” vroeg Louis terwijl hij van alles indrukte. “Louis , stop it!” gilde ik want ik wist zeker dat het niet lang zou duren voor het kapot zou gaan in zijn handen. Hij was soms nogal… onhandig. Ja zo zou je het kunnen noemen: onhandig . Sofie nam het snel van Louis af. “Hey, Lotte, kun jij in de gang staan dan probeer ik dit uit en zeg me als je iets hoort.” Lotte knikte meteen en liep de gang in. De jongens keken ons verbaasd aan omdat ze er niks van begrepen hadden. Eigenlijk zouden ze een cursus Nederlands moeten volgen. Het Engels praten was een beetje vermoeiend. Sofie haalde haar schouders op en begon met het uitproberen. Na een 3-tal minuten was het dan eindelijk gelukt. Meteen gaf Sofie het aan Emmelie die een hele toespraak gaf. Ze vertelde waar ze naar buiten konden en hoe, maar ze moesten wel heel goed ingepakt worden omdat het verschrikkelijk koud was. Na onze verschrikkelijk mooie (kuch kuch) toespraak gingen we naar onze kamer om nog warmere kleren aan te doen en een zakje met extra kleren. Toen we dan eindelijk klaar waren gingen we naar de kamer, maar ineens bleef Lotte staan. “What’s wrong?” vroeg ik meteen. “What about Jefrey?” Ze had wel gelijk,maar ik was bang van hem. Mischien zou hij nu wraak nemen op ons of zoiets. Aarzelend keken we elkaar aan. Hoe zouden we dit oplossen?

25-06-2012 om 15:22 geschreven door writer  

SOFIE POV.

Jefrey keek ons met zijn doffe ogen aan. De laatste dagen had hij geen moeite meer genomen om tegen te stribbelen. “You’re free” was het enige wat Zayn zei en je zag dat het gezicht van Jefrey meteen opklaarde. “Thanx and I’m really, really sorry for what I’ve done. Can you forgive me?” In zijn ogen zag ik dat hij het meende , maar mijn hoofd zei dat ik hem niet moest geloven. Lotte slikte even, glimlachte even en schudde dan de hand van Jefrey. “I forgive you.” Hij keek de kring rond en iedereen knikte. “Thanx.” Zei hij en langzaam liep hij ons voorbij. Ik had verwacht dat hij opeens zou omdraaien en ons neer zou steken of zo, maar dat deed hij niet. Hij liep gewoon naar de kamer die wij hem aanwezen. Misschien was hij toch zo slecht nog niet. 

Eindelijk kwamen we aan bij het raam. Alle mensen hadden zich verzameld voor de deur want Sam vond het veiliger als die opslot was. We wurmde ons door de mensenmassa en Sam wist met moeite de deur open te krijgen. “Okay, ready?” vroeg hij en we wisten wat er zou komen. Hij smeet de deur open wij rende naar binnen en sprongen aan de kant. Meteen rende allemaal mensen naar het raam en sprongen er uit. Oke het was niet echt springen. Het was meer vallen want de meeste stonden twijfelend voor het raam, maar werde er gewoon door geduwd. Na zo’n half uur waren alle mensen er uit. Alleen wij en de jongens moesten er nog uit. Ik stond voor het raam en slikte. Dit was wel hoog. Zayn ging achter me staan. “I’m afraid. I can’t do this” zei ik fluisterend tegen hem. “We will jump together okay?” Ik stemde in en hij nam me vast. Mijn armen sloeg ik rond zijn nek en mijn hoofd duwde ik tegen zijn schouder zodat ik niks meer kon zien. “Ready?” vroeg hij, ik knikte en hoewel ik niks kon zien, toch kneep ik mijn ogen toe toen hij sprong. Ik gilde het uit. De val leek eeuwen te duren, maar dan vielen we toch in de zachte sneeuwhoop. Ik stond vlug recht en gaf Zayn een hand. Louis, Liam, Sam,Emmelie, Luna en Louise volgde al snel en na een vijftal minuutjes Harry ook. Nu moesten we alleen nog maar wachten op Lotte en Lucas. Ik keek naar boven, maar het was te hoog om iemand te kunnen zien.

LOTTE POV.

“Ik durf niet” piepte ik. “We moeten wel Lotte, kom gewoon met me mee” smeekte Lucas, maar ik bleef met mijn hoofd schudden. Hij keek me een beetje zielig aan. Tot eindelijk nam hij mijn handen vast en keek hij in mijn ogen. “Lotte, ik ben ook bang. We gaan gewoon samen. Ik hou van je.” “Ik ook van jou.” Hij kuste me nog een keer en trok me op zijn rug. Ik greep hem stevig vast. “Iets minder graag, ik stik bijna.” Zei hij lachend en ik loste mijn greep een beetje. “So-“ de rest van het woord gilde ik uit omdat hij al gesprongen was waarschijnlijk klonk het als sorrrrryyyyyyyy. Of toch iets in de buurt. Zijn voeten raakte de grond en hij viel voorover. Ik trilde over mijn hele lichaam en wou mijn ogen niet openen. Waren we dood? “Lotte we zijn er al open je ogen.” Ik deed langzaam een oog open en keek in het lachende gezicht van Lucas. Sneeuwvlokjes dwarrelde over me heen en eindelijk ontspande ik een beetje. Louise trok me recht en we begonnen te wandelen. Ik had geen idee waarheen. “Weetje dat we nu ongeveer 8 meter boven de straat lopen?” Lachte Sofie. “Yeah, I believe I can fly..” begon ik te zingen en al snel volgde de rest. Ik had zo’n vermoedde dat het lange wandelen niet zo saai zou worden als ik had gedacht. We zongen honderde liedjes en opeens merkte ik op dat het gestopt was met sneeuwen, maar achter ons sneeuwde het wel nog. “How is that possible?” vroeg ik stomverbaasd terwijl ik naar de sneeuw achter ons wees. “The snow has to stop somewhere.” Sam haalde zijn schouders op en ik besloot om ook gewoon door te lopen. 

Mijn voeten deden zeer en mijn benen trilde bij elke stap die ik zette. We hadden de hele tijd doorgelopen zonder te stoppen. “Gaat het nog?” vroeg Lucas en eerlijk schudde ik mijn hoofd. “Kom hier.” Zei hij en weer zette hij me op zijn rug, maar na een tijdje kon hij ook nimeer en liet hij zich gewoon vallen. Met een gilletje viel ik in de sneeuw. “Sorry” zei hij. De rest kwam ook even zitten. “Heeft er toevallig iemand drinken mee?” vroeg ik met een zacht stemmetje, te moe om het in het Engels te zeggen. Louise knikte en nam een flesje water. “Alsjeblieft” Gulzig dronk ik van het flesje en gaf het daarna door. Toen iedereen gedronken had en voldoende uitgerust was liepen we door. 

Uren later begonnen we plots naar beneden te lopen. “Het daalt hier!” riep ik blij uit. Dolenthousiast had ik opeens weer veel energie en lachend liep ik naar beneden, maar ik viel om en bleef doorglijden. Ik lachte het uit en iedereen volgde mijn voorbeeld. Samen gleden we in volle snelheid naar beneden. Dear house, here I come!

07-07-2012 om 12:17 geschreven door writer  

LUNA POV.

Lachend en schreeuwend rolde we de redelijk steile helling af. Ik probeerde recht te staan om zo al surfend naar beneden te gaan, maar het duurde niet lang voor ik weer viel en zo verder schoof. Beneden aangekomen botste ik tegen Niall die me lachend tegenhield. Verliefd keek ik in zijn ogen. Zijn blonde haar en zijn blauwe ogen waren echt prachtig en hoe zijn ogen schitterde terwijl hij naar me keek. Ik plaatste mijn lippen op de zijne en belandde in een oneindig lange kus. 

“Get a room!” riep Harry en lachend liet Niall me los. Hij keek me nog even aan en gaf me een knip oog voor hij verder liep. Ik liep naast hem en onze handen hielden elkaar vast. We zagen de huizen terug en merkte op dat we in Halle waren, meteen wist ik de weg naar huis. Ik zou gewoon een straat rechts in moeten slagen en thuis zijn. “My house is over there” zei ik terwijl ik naar het smalle straatje wees. Ze knikte allemaal, maar bleven toch staan. “What’s wrong?” vroeg ik aarzelend, mijn hand hield nog steeds die van Niall vast. “We don’t have a place to sleep.” Mompelde Zayn. Sofie keek nadenkend rond en toen kreeg ze opeens een lach op haar gezicht. “Sleepover!” was het enige wat ze riep, maar we verstonden haar meteen en we begonnen enthousiaste te knikken. 

20 minuten later waren we er dan eindelijk aangekomen. Het was een groot gebouw en ik zag dat er zelfs een zwemvijver was ook al was die nu bevroren. “Come in.” Zei Sofie en ze maakte een overdreven buiging terwijl ze de deur open deed. We liepen allemaal in een rijtje de gang in behalve ik en Emmelie die er allebei te samen door wouden. Met moeite geraakte we door de deur.(eigenlijk meer vallen, maar daar zwijgen we maar over.) De jongens hielpen ons recht en we bewogen ons naar de woonkamer. Het voelde goed om terug in een warme kamer te zijn. Ik liet me in de zetel vallen en nam een dekentje die in de hoek lag. Niall zette zich naast mij en nam het dekentje af. “Hee!” riep ik verontwaardigd waardoor hij moest lachen. Express begon ik Nederlands te praten tegen mijn vriendinnen zodat hij me niet zou kunnen verstaan. “Dus wat gaan we nu doen?” “Geen idee.” Louise die doorhad wat ik aan het doen was, speelde meteen het spelletje mee. De jongens keken ons raar aan zodat het niet lang duurde voor ik plat lag van het lachen. “What’s so funny?” vroeg Niall zachtjes aan mij. “your face!” en weer moest ik lachen. Hij keek me boos aan. Oh-oh dit was niet goed. Meteen keek ik weer serieus. “Sorry?” probeerde ik, maar hij schudde zijn hoofd en smeet het dekentje naar mij. Geschrokken keek ik naar hem, hopend dat hij niet al te boos was. Hij begon te lachen. “Haha, now your face is funny.” Opgelucht haalde ik adem en begon al snel mee te lachen. 

Ik gaapte. Het was redelijk laat en ik was doodmoe en ik zag dat ik niet de enige was. “I’m tired.” Zuchtte ik en iedereen knikte begrijpend. “Come we’re going to sleep.” Antwoordde Sofie en we liepen in stilte naar boven. Omdat we geen zin hadden om bedden klaar te zetten smeten we gewoon alle kussens, dekens en matrassen die we vonden een kamer in en lieten we ons vallen in ons zachtte paradijs. Lotte sprong dood enthousiast door de deken en zocht het zachtste plekje uit en door haar zo bezig te zien kreeg ik steeds meer energie. Lachend plofte ik naast haar neer. “IS het leuk?” vroeg ik zacht en ze knikt met een dolgelukkige grijns op haar gezicht. “A dream come true” zuchte ze. Niall ging naast me liggen en trok me tegen zich aan. “I love you.” Fluisterde hij in mijn oor en meteen kreeg ik een glimlach rond mijn lippen. “I love you too” fluisterde ik terug en niet lang daarna viel ik in slaap in zijn 2 sterke armen die me tegen alles zouden beschermen. Toen had ik nog geen idee dat hij dat ooit ook echt zou doen…

07-07-2012 om 12:20 geschreven door writer  

LOUISE POV. 

Ik opende mijn ogen en keek in het gezicht van Sam. Hij sliep nog, maar zijn armen waren zo rond mij geslagen dat ik niet meer kon bewegen. Ik gaf hem een kusje op zijn neus en slaperig opende hij ook zijn ogen. Hij lachte naar me en gaf me een kusje terug. Hij trok me nog steviger tegen me aan. “Ademruimte alsjeblieft!” zei ik lachend. Hij loste zijn greep een beetje, net genoeg om te kunnen ademen. Ik legde mijn hoofd op zijn borstkas. Zijn ademhaling maakte me rustig en langzaam viel ik in slaap. 

Voor de 2de keer die dag opende ik mijn ogen. Sam lag niet meer naast me en vermoeid keek ik om me heen. Ik was helemaal in de kamer. Ik stond op en liep de trap af en zocht hun overal. Uit eindelijk vond ik ze in de keuken waar ze pannenkoeken aan het maken waren. Louis zat met een wortel in zijn mond in het deeg te roeren. Hij probeerde me goeie morgen te wensen, maar nam niet de moeite om de wortel uit zijn mond te nemen dus klonk het meer als mompelen. Ik lachte even en zette me aan tafel. Benieuwd naar de pannenkoeken. “Okay, here they come!” riep Louis en de eerste lading pannenkoeken werd op tafel gezet. Lotte stortte zich er meteen op en nam meteen 2 pannenkoeken van de stapel. Ik nam er een en zocht op de tafel naar de heilige nutella. Het duurde niet lang of mijn pannenkoek zat helemaal onder de choco. Ik nam een grote hap van de pannenkoek, maar het duurde niet lang voor ik hem weer uit spuugde. Louis keek me gekwetst aan en Harry kon zich niet inhouden van het lachen. De pannenkoek had een rare smaak. Iets vies en ik kreeg de nasmaak maar niet uit mijn mond. Ik dronk grote slokken water. Toen Lotte mijn reactie op de pannenkoek had gezien, probeerde ze stiekem die van haar terug op de stapel te leggen. “Busted!” riep ik en ze schrok zo hard dat ze de pannenkoek omhoog gooide. Hij lande op Louis bord waardoor ik terug moest lachen. “Thanx” zei Louis doodgewoon en hij nam er een grote hap van, maar het duurde niet lang voor hij ze ook uitspuwde. “Okay, I defenitly can’t cook.” Proficiat Louis alsof we dat nog niet wisten dacht ik bij mezelf. Gelukkig bood Harry aan om pannenkoeken te maken en allen stemde we in. Nu nog maar hopen dat hij beter kon koken dan Louis. Zingend begon Harry beslag te maken en het duurde niet lang of zijn stapel pannenkoeken op de tafel werden gezet. De pannenkoeken van Louis lagen in de vuilbak en ik hoopte dat ik nooit meer zo iets vreselijk zou moeten proeven. Voorzichtig nam ik een warme pannenkoek van de stapel en voor ik er choco op deed wou ik eerst proeven. Ik nam een kleine hap en een hemelse smaak kwam in mijn mond terecht. “Hmmm delicious” zei ik terwijl ik genoot van de lekkerste pannenkoek ooit. Emmelie was natuurlijk super trots op haar ‘kok’ en gaf hem een kus. Hij lachte even en gaf een knip oog aan Louis die gespeeld boos zijn tong uitstak. Ik keek even naar Emmelie en toen naar de chocopot en alsof het was afgesproken sprongen we er naar toe. Jammer genoeg was zij net iets sneller en moest ik wachten op de overheerlijke choco. Luna keek ons hoofdschuddend aan en ik gaf haar mijn allerliefste glimlach.

Met mijn volle buik zat ik neer in de zetel. Die laatste pannenkoek had ik echt niet mogen nemen. Ik had er 8 op, maar ik was niet degene die de meeste had gegeten en je kan het al raden wie het record had met 12 pannenkoeken. Rararara inderdaad Niall had zich er helemaal voor gegeven en had zo mijn record van de troon gestoten. “I’m full” zuchtte ik en Niall maakte een instemmend geluidje. Louis keek nog altijd een beetje gekwetst. “Poor little boy” lachte ik en hij keek me even raar aan. “Little? Who do you call little?” zei hij en hij ging recht staan om te tonen dat hij groter was dan mij. Ik ging ook recht staan en het scheelde niet veel, maar hij had toch gelijk. “Tss” zei ik waarna ik me weer neer liet ploffen. Gelukkig duurde het niet lang eer de pannenkoeken waren gezakt en kon ik terug recht staan en happy mee doen met de rest die aan het dansen en het zingen waren.

Maar we hielden al gauw op toen we opeens een luide gil hoorde…

07-07-2012 om 12:24 geschreven door writer  

SOFIE POV.

Geschrokken keken we elkaar aan. Na even verstijfd te blijven staan liepen we allemaal naar buiten. We zagen Emmelie op het ijs liggen. Ze schreeuwde om hulp want langzaam gleed ze naar een gat dat zich in het ijs had gevormd. Harry zijn ogen gingen wijd open en hij smeed zich aan de rand van mijn zwemvijver. Hij stak zijn hand uit naar Emmelie. Ze probeerde zijn hand te grijpen, maar niks hielp. Harry commandeerde aan Zayn om zijn benen vast te houden en ook hij schoof het ijs op. KRAK! Het ijs maakte een luid lawaai, maar gelukkig bleef alles liggen. Harry schoof naar Emmelie die wild met heer armen zwaaide. Hij trok haar aan haar arm mee terug naar het land, maar haar arm schoof uit zijn handen en ze gilde het uit. Haar voeten gleden in het water en net op tijd trok Harry haar weg. Zayn gebruikte al zijn kracht en trok hun beide op het land. Opgelucht haalde ik adem en rende naar binnen om even later terug buiten te stormen met een deken.Harry bleef Emmelie maar vast houden dus kropen ze samen onder het redelijk grote deken. Ik keek naar Zayn die op de grond zat en dankbaar smeet ik me in zijn armen. “Thank you! Thank you! Thank you!” gilde ik en per keer dat ik het zij gaf ik hem een kus. Hij nam me op en droeg me mee naar binnen. Louise was bij Emmelie gaan zitten en was helemaal hysterisch geworden. Gelukkig was Luna er nog die ervoor zorgde dat ze terug kalm werd door haar in een zakje te laten blazen. 

Na enkele uren waren we allemaal een beetje bijgekomen van de schok en zaten we in de zetel. “I’m bored” zei Lotte en ze liet zich nog wat verder zakken in de zetel. “We can go to carnaval?” zei Harry en Lotte sprong meteen recht. “Yes!” gilde ze en ze liep een toertje rond. Ik keek haar verbaasd aan en vroeg me af waar ze al die energie vandaan haalde. “Kunnen we ons verkleedde?” vroeg Lotte zacht aan mij en ik grinnikte. “Ik heb nog een bijenkostuum, een lieveheerstbeestjeskostuum, een geel kostuum met zwarte hartjes en eentje van Robin hood, ma dan een vrouwelijke versie.” Ze keken allemaal superblij en ze kozen er een uit, maar Emmelie wou niet kiezen. “Waarom wil je niet?” vroeg ik aan haar en ze schudde zo hard haar hoofd dat ik verbaasd was dat die er nog op stond. “Ik haat carnaval, ik blijf hier wel.” “Weet je het zeker?” vroeg ik smekend , maar ze bleef koppig haar hoofd schudden. “Jammer” zei ik en ik gaf haar een pruillipje. “Sorry, maar ik ga trouwens toch nog even slapen.” Ze ging naar de kamer en liet zich in de dekens vallen. 

Toen we allemaal verkleed waren, behalve de jongens omdat die te groot waren voor in de verkleedkleren van mijn broer te geraken, liepen we de deur uit. De kermis kwam al snel in zicht en meteen liepen we naar een atractie. Allemaal bestelde we een kaartje en we gilde het uit toen die overkop ging. Ook gingen we in de botsautotjes, elk apart en meteen achtervolgde ik Zayn die blijkbaar het zelfde in gedachtte had, dus reden we eigenlijk gewoon rondjes. Na nog gegeten te hebben en nog enkele atracties waren we doodmoe en liepen we naar huis. Zayn had zijn arm rond mij geslagen en mijn hoofd lag neer op zijn schouder. Ik bekeek de rest. Lotte en Lucas waren nog vol van energie en huppelde lachend voor ons uit. Harry liep bij Louis en Liam en Louise en Luna liepen ongeveer het zelfde als ik en Zayn. Ik zuchtte nog eens en ik wist dat deze de leukste dag was die ik ooit had meegemaakt. En het klinkt misschien raar, maar we werden amper gestoord door fans, behalve dan met dat meisje dat de hele tijd aan Harry plakte. Ze had hem zelfs proberen kussen , maar hij had haar vriendelijk verteld dat hij een vriendin had waarna ze hem verdrietig aankeek en weg liep. Dat meisje kon behoorlijk wat overdrijven, maar voor de rest was het een van de beste dagen van mijn leven.

07-07-2012 om 16:37 geschreven door writer