LOUISE POV.

Zayn en Sofie.. Ik wist wel dat daar iets van zou komen. Vroeger was het tussen mij en haar altijd een strijd voor Louis. Alsof we dachten dat hij Eleanor zou dumpen voor ons. Haha.. ok misschien dacht ik dat echt.. Ok, gelukkig zei ik da ni luid op. Doorlopen, Louise, doorlopen. Begon ik nu echt in mijn gedachte tegen mezelf te praten?Oké ik werd gek. 

In gedachte liep ik tegen een van de mooiste jongens dat ik kende aan. Hij nam me vast en keek in mijn ogen. Meteen smelte ik weg. “Hey love.” Groette hij ook al was hij niet Engels. “Well hello there.” Zei ik lachend voor ik hem een kus gaf. “so..” zei hij. “so?” vroeg ik als antwoord. “is het goed dat ik je straks meeneem, je weet wel een ‘date’ “ zei hij en een lichte blos kwam op zijn wangen te staan. “tuurlijk wanneer?” Hij keek even naar zijn horloge. “Hij werkt niet meer.” Zei hij,” dus over een paar uur, ik klop wel op je deur.” Hij knipoogde even naar me. “Well then I see you later alligator.” Hij lachte even, gaf me nog een kus en liep dan door naar zijn kamer. Ook ik haastte me naar mijn kamer want ik wou er zo mooi mogelijk uit zien. 

Ik stond voor mijn kast en keek naar de kleren die erin hingen. Ik had er al zeven gepast en die lagen nu op een hoopje op de kant gesmeten. Emmelie kwam de kamer binnen gelopen. “Wat ben je aan het doen?” vroeg ze. Ik wou antwoorden, maar ze onderbrak me. “neeh, wacht! Laat me raden..” ze keek naar de kamer en zag de jurkjes op de grond liggen. “Aha, hebbes, rararara Sam heeft een afspraakje geregeld?” Ik knikte. “En je weet niet wat je moet aantrekken?” en weer knikte ik. Dat meisje kende me veel te goed. Of misschien was ik voorspelbaar. “Laat superEmmelie dat eens oplossen.” Ze liep naar de kast bekeek de jurkjes keurend en gaf me toen een super mooi kleedje. “Wow! Dankje Emmelie! Dat ik die ni gezien heb! Oke, kga me omklede. Ben ik nog iets vergeten?” Ze grinnikte en hield me tegen. “Louise. Kleine tip. Wordt ni zo hysterisch als Sam tegen je praat” ze knipoogde naar me. “euh.. ik werd zo ni hysterisch.” Probeerde ik stoer te zeggen. “Haha, als je het zelf gelooft!” al lachend wou ze weglopen, maar ik wou eerst nog weten hoe haar date met Harry was gelopen. “hee! Emmelie eerst wil ik wel weten wat er allemaal is gebeurd he op jullie date. “ Ze keek me raar aan,” euh.. jij en Harry.” Veduidelijkte ik mezelf. Ze werd knal rood en ik had zo’n gevoel dat er iets heftigs was gebeurd. “ wel.. euhm.. er waren kaarsjes en een bed..” begon ze, maar toen ik het woord bed hoorde, vroeg ik me af of ik het wel wou horen. “Oh mijn god! Emmelie, je hebt toch niet..” Weer werd ze rood, maar ze schudde haar hoofd. “Bijna.., maar ik hield hem tegen.” “hoe bedoel je, je hield hem tegen?” Ik vond het leuk om haar een beetje te pesten. “Wel hij zat letterlijk op mij en begon me kusjes in mijn nek te geven en toen heb ik hem van me af geduwd.” Ik proeste het bijna uit. “Het is ni grappig Louise! Ik ben 15 en hij 18!Ik weet ni of onze relatie zou stand houden, stel da hij het wil uitmaken gewoon omda ik ni wilde!” Ik stopte meteen met lachen en liep naar haar toe. “Harry zou dat nooit doen! Hij houd daarvoor te veel van je en hij moet het maar respecteren dat je het nu nog niet wilde.” Probeerde ik haar gerust te stellen. Ze keek naar me op ( maar dat was vooral omdat ze kleiner was als mij en met kleiner bedoel ik 30 cm.) Ik zag een aarzeling in haar ogen. “Ik wou het wel..” mompelde ze onhoorbaar. “Wat?” vroeg ik omdat ik haar echt niet had gehoord. “Ik wou het wel.” Zei ze nu iets luider. Euh… hoe moest ik hier nu op reageren. “waarom deed je het dan niet?” vroeg ik dan tot eindelijk. “Ik was gewoon bang denk ik” zei ze met een zucht. “zou ik ook zijn. Maar als je het egt wilt, moet je het gewoon proberen.” Ze glimlachte en stond recht. “Oh en Emmelie? Ik wil geen detailles weten!” Ze grinnikte en liep de deur uit. Ik lachtte even en sprong dan nog snel onder de douche om me klaar te maken op deze onvergetelijke avond. 

Sam klopte op de deur toen ik net klaar was. Ik deed de deur open en keek met mijn liefste glimlach naar Sam die zijn ogen over mijn outfit liet gaan. “wow!.. ik … wow.” Zei hij waardoor ik moest lachen. Ik nam zijn hand vast en hij drukte er een kusje op. “volg mij.” Zei hij en hij leidde me door een aantal gangen, de trap af en naar de dans zaal. Het was er donker, maar er stond een grote kring met kaarsje en hij had een pillamp opgehangen als een soort van spot. Een Cd-speler op batterijen stond aan de kant en Sam liep er naar toe en drukte op play. Hij nam een roos uit een vaas die op een tafeltje stond en gaf die aan mij. Blozend nam ik hem aan en rook er aan; “Hmm.. lekker” zei ik waarop hij lachtte. “Heb je het nu over mij of over de roos.” Grinnikte hij. “Allebei” gaf ik toe. Hij ging op een knie zitten. “Louise mag ik deze dans van u.” Ik nam zijn hand vast en legde de roos vlug op een tafeltje dat toevallig in de buurt lag. Een slow speelde af en ik en Sam danste in het midden van de zaal in de kring van kaarsjes en onder de zaklamp. Ik legde mijn hoofd op zijn schouder en genoot van de hemelse stilte. De ene slow na de andere werd af gespeeld, maar jammer genoeg duurde het niet lang of de cd-speler viel uit. “godver de batterij is plat.” Zei ik met een pruillipje. “We kunnen ook dansen zonder muziek. Ik keek in zijn ogen en vroeg me af waaraan ik zo een perfecte jongen had te danken. Hij kuste me en ik kuste hem terug terwijl we verder danste zonder muziek. Toen de zaklamp ook aan het einde van zijn batterij kwam en uitviel , verbrak ik met een gilletje de kus. Bang keek ik om me heen. Alleen de kaarsjes gaven nog een zwak licht, maar nog steeds was ik bang. “Wat is er?” vroeg hij bezorgd. “Ik ben bang in het donker” fluisterde ik. Vroeger had ik er nooit last van, maar sinds die stomme Jefrey dacht ik altijd dat iemand me begluurde. Sam nam mijn hand vast en trok me naar hem toe. “Bij mij ben je veilig.” Fluisterde hij zacht. Hij tilde me op en droeg me zoals een prinsesje. Zo danste we verder. Ik bleef in zijn ogen en op slag nam mijn angst plaats voor een intense liefde. Alles vervaagde en alles draaide om mij en hem. Zou dit mijn ware liefde zijn?

02-06-2012 om 16:53 geschreven door writer  

SOFIE POV.

Zachtjes deed ik de deur open en samen met Zayn liep ik de kamer binnen. Iedereen was er behalve Harry en Emmelie en ik had zo’n idee dat ik niet zou willen weten wat die aan het doen waren. Ik liep naar mijn matras, maar Zayn hield me tegen. Ik draaide me verbaasd om, maar voor ik iets kon zeggen plaatste hij zijn lippen op de mijne. Verschillende gedachtes raasde door mijn hoofd. Ook al wou ik de kus verbreken, ik kon het niet en het enige wat ik kon doen was hem terug kussen. Hij stopte en keek me aan. “I…I… I’m going to sleep.” Stamelde ik en bijna verdoofd liep ik verder naar mijn matras. Ik keek nog een keer om en ik wist dat ik hem gekwetst had. Hij liep verdrietig de kamer uit en misschien had ik hem moeten volgen, maar ik wou nu even nadenken. Onze avond was leuk geweest en ik wist dat ik ook een beetje gevoelens voor hem had want ik voelde de kriebels in mijn buik toen hij een liedje voor me zong, toen we danste en toen we samen lachte. Ik wou dat ik het hem kon vertellen, maar de woorden bleven telkens in mijn keel steken.

Na een aantal uren gewoeld te hebben viel ik dan toch in slaap. 

Ik deed mijn ogen open en keek snel naast me. Zayn was nog altijd niet terug en ik begon me een beetje zorgen te maken. Ik kleedde me vlug aan en schoot in actie, ik moest en zou Zayn vinden. Ik liep de gangen door en bekeek elke kamer. De uren leken voorbij te gaan, maar ik kon Zayn nergens vinden. Ik zakte neer tegen de muur en de tranen stromen over mijn gezicht. Wat had ik gedaan? Waarom kon ik hem niet gewoon zeggen wat ik voor hem voelde? Voetstappen liepen mijn richting uit en iemand knielde bij me neer. “What’s wrong?” vroeg een stem die ik herkende, maar ik kon hem bij niemand plaatsen. Te beschaamd voor mijn tranen, hief ik mijn hoofd niet op en al snikkend vertelde ik het verhaal. “Zayn. He kissed me.” Zei ik bijna onhoorbaar en de kus herspeelde zich in mijn hoofd, “ I love him, but I didn’t say anything. And now he’s gone and I can’t find him!”Ik snikte nog luider en de persoon ging naast me zitten en sloeg zijn arm om m’n nek. “It’s okay.” Zei hij en ik kon horen dat hij vrolijk was. Hoe kon hij nou vrolijk zijn? Dank zij mijn schuld was degene waarvan ik het meeste hou weg. “No, it’s not okay!” riep ik door mijn tranen heen en ik keek omhoog. Mijn adem stokte in mijn keel toen ik hem zag.”Z..Ze…zayn!” riep ik en ik sprong bijna in zijn armen. Hij lachte even , maar werd toen weer serieus. “I love you too.” Fluisterde hij in mijn oor en ik kreeg de lach die zich rond mijn lippen bevond maar niet weg. Het enige wat ik kon doen was naar hem kijken. Ik keek naar zijn goddelijke bruine ogen die me aanstaarde. Hij boog zachtjes naar voor en drukte een lief, snel en teder kusje op mijn lippen. Daarna keek ik hem in zijn ogen, nam de kraag van zijn T-shirt vast en trok hem weer terug hij lachte tegen mijn lippen aan. “Shut up and kiss me you fool!” zei ik en meteen deed hij wat ik vroeg. Al snel gaf ik hem toegang en de passie droop er van af (niet letterlijk!). Geen idee hoe lang we daar zaten, maar opeens werden we verstoord door Louise die kuchte. Ik voelde me gans rood worden en snel keek ik naar mijn voeten. Zayn trok me recht en nam mijn hand vast. Onze vingers verstrengelde zich met elkaar en samen liepen we terug naar de kamer, een verbaasde Louise achter latend. Ik liep dicht tegen hem aan en mijn hoofd ruste op zijn schouder. “Where were you last night?” vroeg ik. Het was de vraag die al de hele tijd door mijn hoofd ging en ik wou het antwoord wel is weten. “I went to an empty room and I cried me a sleep.” Beschaamd draaide hij zijn hoofd weg. Ik vond het schattig, maar ook super zielig. “I’m sorry” fluisterde ik zacht. “It doesn’t matter. Right now it’s just you and me.” Zei hij en hij wiebelde even met zijn wenkbrauwen waardoor ik moe lachen. “I love you” zuche ik zacht. “I love you too.” Zei hij voor hij me weer kuste.

02-06-2012 om 16:07 geschreven door writer  

Sommige slikte andere staarden voor zich uit, maar Luna trok gewoon haar schouders op. “He’s not a problem any more.” Zei ze achteloos. “yeah , but it’s just scary.” Zei Louise met een zucht. Daarna stonden we allemaal recht en liepen verveeld de gangen door. Ik dacht na over wat ik zou doen straks want Harry had Emmelie een avondje met hem beloofd en de rest moest da zo nodig ook doen alleen ik , Louise en Lucas bleven over.

“Ik ben moe..” zei ik

“Ik ook..” fluisterde Louise en het enige antwoord van Lucas was een stilte. Ik moest even grinnikken. Ik en Louise begonnen een raar spelletje te spelen. Ik zij een zin en zij zei een zin. Tot eindelijk was het wel iets mooi geworde. 

“if this was a movie, he would be here, I would be an actrice. He would take me to a beautifull place, he would smile. He would look into my eyes, he would smile again. He would kiss me, he would say he loved me. He would kiss me again and he would say this was our love story. From boy to girl, from girl to boy. PS: I love you!” zei ik het tekstje nog eens opnieuw. Louise kon een awh geluidje niet onderdrukken waardoor ik weer moest lachen. “Slaapwel” zeiden we tot eindelijk en mijn ogen sloten zich en het duurde niet lang of ik lag in slaap.

EMMELIE POV. 

Ik liep de gang door, naar de kamer die Harry me had aangewezen. Het was even zoeken , maar uiteindelijk stond ik dan toch voor de kamer. Ik ademde diep in en uit en duwde de deur open. Harry had de kamer geweldig mooi versierd. Overal lagen er rozenblaadjes, slingers, ballonnen en kaarsjes. Ik kreeg een kleine paniekaanval toen ik de kaarsjes zag, maar wist me te bedwingen voor ik de kaarsjes zou uitblazen. Ik keek de kamer nog eens rond en ik vroeg me af waar Harry was want ik was de enige in de kamer. Ik liep een beetje verder en keek achter de deur. Nee daar was hij ook niet. Ik liep naar het grote bed dat in een hoek van de kamer was geschoven en keek er onder. Ineens viel de deur met een klap dicht. Ik verschoot me een ongeluk en wou recht springen, maar botste met mijn hoofd tegen het bed. “Shit!” fluisterde ik terwijl ik met m’n hand over mijn hoofd wreef. De kamer was pikdonker want door de deur die dichtsloeg en de wind die daar opvolgde waren de kaarsjes  allemaal uitgevlogen. Deze keer was ik niet alleen. Iemand stak een kaars weer aan en ik zuchtte opgelucht toen ik zag dat het Harry was. Meteen was ik de pijn vergeten en lachend hielp ik hem mee om de andere kaarsjes ook aan te steken. “Sorry, it wasn’t the intention to slam the door like that.” Mompelde hij. “It’s okay” zei ik lachend en ik keek in zijn prachtige ogen. Zijn haar lag zoals altijd perfect en ik betrapte mezelf erop dat ik aan het staren was. Ik schudde mijn hoofd en stak nog een aantal kaarsjes aan. Eindelijk waren we klaar. “Okay wait here, we’re going to start over.” Zei Harry terwijl hij naar de deur liep. “No wait!” riep ik snel voor dat de kaarsjes weer uit zouden geraken. Ik liep achter hem aan en nam zijn arm vast. Hij draaide zich snel om waardoor ik tegen hem aan liep. Hij sloeg zijn armen rond mijn middel en hefte me op zodat ik hoog boven hem hong. “Hahaha,” ik gierde het uit terwijl hij me rond zwaaide. Natuurlijk draaide hij veel te snel en we vielen om ver. Recht op het bed. Wat een toeval of mischien toch niet? Wacht wat! Was het nu de bedoeling of niet. Verward probeerde ik alles even op een rijtje te zetten , maar Harry draaide mijn hoofd naar hem en voor ik het goed wist plante hij zijn lippen op de mijne. Ik gaf hem toegang en we werden verwikkeld in een strijd om dominantie. Harry kwam een beetje overeind en ging op me zitten. Hij begon me kusjes in mijn nek te geven. Ik kuchte even. “Harry, sorry, not now. Later” zei ik terwijl ik hem van me af duwde. “Sorry” fluisterde hij en hij klonk een beetje beschaamd. “I love you?” probeerde ik om het goed te make. “Love you too” antwoorde hij en hij gaf me nog een snelle kus. Ik was opgelucht omdat hij niet boos was. 

We zaten samen op de rand van het bed en we praatte nog over van alles en nog wat. Hij had mijn hand vast genomen en onze vingers verstrengelde zich met elkaar. Ik keek diep in zijn ogen en vroeg me af aan wat ik dit geluk te danken had.

02-06-2012 om 15:58 geschreven door writer  

Ik bekeek de kamer nog is goed en nu wist ik zeker dat dit niet de kamer was. Toen pas kreeg ik door dat we niet alleen waren. Lize zat ons verbaasd aan te kijken. “Okay, sorry, wrong room.” Ze keek Louis raar aan en keek toen vragend naar mij en Lucas. “Oke, sorry, verkeerde kamer.” Vertaalde ik vlug voor haar en toen begon ze te knikken. Nu was het de beurt van de jongens om ons raar aan te kijken ze dachten waarschijnlijk dat we echte Engelse waren. Yeah right! Zo goed kon ik het ook ni en ik maakte zoveel fouten dat ik me met gebaren taal moest duidelijk maken. Ik haalde mijn schouders op en draaide me om , om de kamer te verlaten. De rest volgde al gauw mijn voorbeeld, maar we werden tegengehouden door Lize. “HE! Wacht! Mag ik mee?!” riep ze luid ook al stonden we nog voor een deel in haar kamer en Niall die het dichtste bij haar stond greep naar zijn oren waardoor ik moest lachen. “Tuurlijk, kom maar mee?” grinnikte ik. Vrolijk stond ze recht en volgde ze ons terwijl we kamer voor kamer voor kamer in gingen. Gelukkig moesten we niet lang zoeken want 6 deuren verder hadden we het dan eindelijk gevonden. “That’s better.” Zei ik toen ik de deur open trok. Ik liep meteen naar een kast waar ik de doos met ‘spion’ materiaal had gevonden. Er was nog een blok papier voor de pen die ik had gevonden en een ketting met een camera’tje aan. Ook een knuffel waarvan in de ogen een camera zat en een soort van armbandje waarvan ik de kracht nog niet had gevonden. Ik nam een andere doos die ik nog niet had bekeken en algauw deed de rest mee. Er waren vooral fotoboeken te vinden en dat herinnerde mij er aan dat ik mijn camera mee had. Ik zou zeker nog een paar foto’s trekken dacht ik toen ik een andere doos nam. Het was een ander fotoboek, maar mijn adem stokte in mijn keel toen ik de foto’s bekeek. Het was van een jongen rond de 16 jaar en hij leek net op Jeffrey. De hele tijd dat ik en Lucas hier waren(en dat was best wel veel) zaten we in de kamer van die moordenaar! “Oh my god! Look at this.” Zei ik terwijl ik de foto’s rond liet gaan. “We were Lucky!” zei Lucas toen hij besefte van wie de foto’s waren. “I don’t think so!” riep Louis opeens. Hij zat neer op de grond bij nog een andere doos. Er zat een boekje in en een aantal videotapes. Een kleine TV stond in de hoek van de kamer en ik vroeg me af of die wel zou werken. Zayn die de tapes had overgenomen liep naar de t en stak ze erin. Mijn ogen werden groot toen ik zag dat het werkte. Hoe kon dat zonder elektriciteit? Ik stond voor een raadsel, maar besloot gewoon te kijken. Op het filmpje stonden ik en Lucas samen in de kamer en je hoorde duidelijk onze stemmen. Op het 2de filmpje stond onze kamer. “That guy was spying on us!” riep Luna verontwaardigd uit. Ik nam het boekje uit de doos en sloeg het open, verbaasd keek ik op toen ik zag dat het in het Nederlands stond. 

‘Vannacht heb ik voor het eerst iemand vermoord. Ze noemde Kelley, ik wou het niet doen, maar het werd me te link. Ik had verwacht dat ik het vies zou vinden, maar er ging een adrenaline schok door me heen toen ik haar keel doorsneed. Ik vond het super dat ze zo luid gilde terwijl niemand haar kon horen door de luidde muziek die er draaide.’ 

Las ik de dag voor. Lucas vertaalde het met gemak naar het Engels en ik ging naar de vorige pagina. 

‘Er is iemand binnen geweest of beter gezegd twee mensen. Toen ik terug kwam en ik naar de tape op de camera keek zag ik een jongen en een meisje zitten. Gelukkig hebben ze niets van mijn spullen gevonden.’

Dit keer was het een kort stukje. Ik bladerde door naar iets meer recent terwijl Lucas bleef vertalen.

‘ Ze weten het en ik weet ook wat hun plan is. Ze zullen niet slagen. Dachten ze nu echt dat ik het niet door zou hebben dat ze al hun spullen verplaatste? Ik hield hun al weken in de gaten, maar ik weet wat ik ga doen. Als ze me in die kamer in willen duwen draai ik me gewoon om en vermoord hen. Ik wil de kik nog is voelen en mischien volgen er daarna nog andere mensen. Ik wil het bloed door mijn vingers voelen. Die mensen gaan eraan!’

Ik rilde en Lucas vertaalde deze keer met een krop in zijn keel de tekst die ik zojuist had voorgelezen. Zo bleef het een tijd stil.

28-05-2012 om 16:17 geschreven door writer  

Meteen liepen we allemaal op haar af en haalde we opgzlucht adem toen we zagen dat ze nog adem haalde.Harry begon haar door elkaar te schudden wat eigenlijk best grappig was om te zien, maar Luna liet hem snel ophouden en hield Emmelies benen omhoog terwijl Louise een washandje nat maakte en het op haar hoofd legde. Toen ze bijkwam vloekte ze meteen. “Fucking chair!” riep ze en toen pas merkte ik de stoel op die naast haar was gevallen. Ik werd helemaal rood omdat ik het lachen probeerde in te houden, maar tot eindelijk proeste ik het uit waardoor ik een vernietigende blik kreeg van Emmelie waardoor ik nog harder moest lachen. Toen ik eindelijk uit gelachen was, hielp ik haar overeind. Harry trok haar meteen bij haar en zei hoe hard hij haar wel niet gemist had. Die jongen was echt ovebezorgd, maar Emmelie vond het super leuk. Toen hun klein onder onsje dat bijna een kwartier duurde gedaan was liepen we naar onze kamer.

In de gang besefte ik pas hoe koud het was en ik voelde aan de chauffage. Zoals ik had gedacht was ook deze uitgevallen en ik vroeg me af of dit ooit zou veranderen. Ik rilde en Lucas sloeg zijn arm om me heen. Vlug ging ik nog een beetje dichter staan. Toen we de kamer hadden bereikt. Stormde ik de kamer binnen en sloeg het laken rond me heen. Ook de andere deden dit en we gingen dicht bij elkaar zitten. Zo lukte het dan toch om een beetje warmte te krijgen en langzaam werd ik slaperig.

We liepen de gang door en bleven voor de kamer van Jeffrey staan. Het was daar wel heel stil. Ik klopte op de deur, maar er was geen geluid. Langzaam deed ik de deur open en keek naar een geweer. Ik liep achteruit tegen Lucas, maar die lachte en duwde me voor uit. Geschrokken draaide ik me om. Lucas was nog steeds aan het lachen en ik hoorde een klik achter me. “Fuck it” vloekte Jeffrey toen het geweer niet afging. Lucas nam ook een geweer. “Zeg maar vaarwel , lieve schat!” en weer lachte hij waarna hij de trekker overtrok.

Badend in het zweet schoot ik wakker. Ik zuchtte. Ik had de lakens van me afgestampt en Lucas keek me bezorgd aan. “Gewoon een nachtmerrie” stelde ik hem gerust. Hij kwam naast me zitten en sloeg zijn arm voor de honderdste keer om me heen. Ik glimlachte naar hem , maar ik verstarde toen ik naar hem keek. Zijn ogen waren rood geworden en hij had een mes vast. Hij nam mijn nek zo vast dat ik niet meer weg kon. Het mes kwam snel dichterbij en ik sloot mijn ogen. 

“Lotte!Lotte!” Ik schoot wakker en keek anngstig om me heen. Tien paar ogen keken me aan waardoor ik nog meer schrik kreeg. “Is everything okay?” vroeg Liam en zacht knikte ik, maar ik hield hem angstig in het oog. Ik stond recht en liep snel naar de badkamer waar ik mijn hoofd onder de koude kraan hield. Eindelijk was ik goed wakker en liep ik terug naar de kamer. “Sorry!” zei ik toen ik de kamer binnen stapte. “Okay.. then.” Harry schudde zijn hoofd en ging naast Emmelie zitten. Louise keek me bezorgd aan. “What’s wrong?” vroeg ze. “Just a nightmare. Nothing to worry about.” Blijkbaar had ik haar gerustgesteld want ze knikte even en begon daarna weer Louis aan te staren.

Na iets te eten hadden we besloten om het kamertje waar ik en Lucas elkaar hebben ontmoet te bezoeken. Na een paar gangen te doorlopen kwamen we in de gang. Louise begon te huppelen en vrolijk te zingen.Ondertussen deed Luna de deur open en liep naar binnen. Louise die nog altijd vrolijk aan het huppelen was, was natuurlijk zo slim om tegen de deur te huppelen en ze viel achterover recht in de armen van Louis. “Yeah , Louis is it still an accident?” Lachte Harry. Louis duwde Louise rustig recht en Sam keek haar verontwaardigd aan. “ It was an accident” riepen Louis en Louise op het zelfde moment uit en ze begonnen allebei te lachen. Eindelijk gingen we de kamer binnen, maar we zagen meteen dat er iets niet klopte..

28-05-2012 om 16:16 geschreven door writer  

Toen hij zich lostrok keek hij heel even diep in mijn ogen en gaf me een vluchtige kus. Er begon een slow liedje te draaien en algauw stonden er een aantal koppeltjes op de dansvloer inclusief, ik en Luca, Emmelie en Harry, Sofie en Zayn, Louise en Sam en Luna en Niall. Ik legde mijn hoofd op zijn schouder en we danste in stilte verder. Ineens klonk er een luide BAF! En de muziek en alle lichten vielen op. Hier en daar hoorde je geschrokken kreetjes en Louise was letterlijk in Sam zijn armen gesprongen. Ik zelf was ook dichter bij Lucas gaan staan, maar ik sprong nog niet in zijn armen. Enkele mensen probeerde het licht aan te doen , maar niks werkte dus begonnen we maar met kaarsjes aan te steken. We hadden het gezellig gemaakt door overal kaarsjes te zetten en er was zelfs een gangpad naar het podium en omdat niemand naar boven wou gaan besloten de jongens nog een beetje muziek voor ons te spelen en ook Lucas zou nog een liedje zingen. Deze keer keer zou hij no air zingen van Jordin Sparks te zingen. De jongens waren goed , maar ik durf te wedden dat Lucas net zoveel aplaus had gekregen en ik was trots op zo’n perfecte jongen. Door aan hem te denken kreeg ik als van zelf een lach op mijn gezicht en toen gebeurde het. Zayn liep naar Sofie en stootte daarbij een kaarsje omver die toevallig dicht bij een gordijn stond. Meteen verbrandde de stoffe gordijnen en de meeste mensen probeerden weg te geraken. Steeds heviger begon het vuur te branden en de ‘bewoners’ werden nog hysterischer. Emmelie probeerde hun rustig te krijgen , maar deze keer lukte het niet en de mensen liepen over elkaar heen. Het vuur kwam steeds dichterbij en ook ik kreeg de neiging om weg te komen, maar toen ik richting de deur wou lopen hield Sofie me tegen. Ik keek haar angstig aan. “Kijk naar die mensen..” Ik deed wat ze vroeg en zag hoe mensen vertrappeld werden. Sommige mensen lagen neer zonder nog te bewegen en ik vroeg me af of ze dood waren. Ik slikte en wist dat als ik ernaartoe zou gaan dat ik mischien een van die mensen zou zijn. Ik keek nog steeds naar de gewonde mensen en zag toen dat Lucas ook naar buiten probeerde te geraken. Ik gilde en liep op hem af , maar toen ik bijna bij hem was, werd hij opzij geduwd en viel hij op de grond. Sommige mensen liepen over hem. Toen alle mensen eindelijk weg waren, greep Luna een brandblusser die in de hoek van de kamer stond en begon het vuur te blussen dat nu niet zo erg meer leek. Ik stapte naar Lucas en zakte bij hem neer. Ik werd blij toen ik zag dat hij ademde en kreunend recht ging zitten. Op zijn hoofd waren er slechts enkele blauwe plekken, maar zijn linkerarm hing levenloos langs zijn arm en toen hij er probeerde op te steunen , zakte hij terug op de grond en kreeg hij tranen in zijn ogen van de pijn. Zachtjes probeerde ik hem te troosten en ik hielp hem rechtstaan. Luna had een EHBO doos weten te redden en deed rond zijn arm in een steunverband. “Waarschijnlijk hebt ge u arm gebroken.” Zei ze. Lucas zuchtte en hielp met de overige kaarsjes uit te blazen voor zover dat kon met zijn arm. Sofie was als een echte brandblusser te keer gegaan en het vuur was gedoofd. Alleen het podium en de gordijnen waren afgebrand dus eigenlijk viel alles nog goed mee, behalve de gewonden dan. Er waren drie doden en 9 gewonden. Luna hielp ze allemaal met bijkomen terwijl Niall naar haar keek. Louise en Sam waren eigenlijk niet zoveel aan het doen buiten elkaar te knuffelen en kusjes te geven. Zo werd mijn vermoeden ook bevestigd en wist ik dat ze een koppel waren. Nu nog Sofie en Zayn en iedereen zou gelukkig zijn. Ik lachte even waardoor ik een rare blik kreeg van Liam. “What were you thinking about?” vroeg hij zacht. “I don’t know, just about love.”Hierdoor leek hij verdrietig te worden. Hij miste Danielle echt verschrikkelijk en dat is iets wat ik niet had verwacht. Normaal was altijd zij het geweest dat over hem praatte of foto’s van hem op haar twitter zette en alsof Liam mijn gedachte raadde zei hij: “I didn’t say very much about Danielle, but that was because I wanted to have a private relationship and she was okay with that. I think it’s more personal if nobody knows about it.” “That explains a lot.” Antwoordde ik kalm. Hij knikte en ging verder met de kaarsjes te verzamelen. Opeens gilde Emmelie het uit en viel ze op de grond..

27-05-2012 om 14:04 geschreven door writer  

Zou er liefde aan het groeien zijn of was het enkel vrienden, maar ik besloot te stoppen met hun te generen want ik wist zelf ook dat het niet leuk is. “Nee nee grapje, dus euh wie is hij?” vroeg ik met een grijns op mijn gezicht terwijl Lucas mijn hand vast hield. “Ik ben Sam” groette hij. “Hey, ik ben Lotte en dit is Lucas.” Ik wees naar de jongen naast me en lachte. Hij lachte eens en schudde de hand van Sam. “Hey.” “Hey” antwoorde Sam terwijl Louise grijnsde. “Heb je hem al uitgenodigd voor het feestje Louise?”Ze schudde haar hoofd en keek naar sam. “En wil je met me mee?” vroeg ze dan op haar liefste stemmetje. Hij knikte en pakte ook haar hand vast. Ze glunderde en ik begon het vreemde idee te krijgen dat dit meer dan alleen vriendschap zou worden. 

Samen liepen Sam en Louise al lachend verder. “Vanavond wil ik zeker haar verhaal horen.” Zei ik vast beraden en ik knikte met mijn hoofd. “nieuwsgierig meisje” lachte Lucas en we liepen naar onze kamer. 

“Vind je deze mooier of deze?” vroeg ik aan Sofie toen ik verschillende kleedjes paste. “hmmm, die daar” zei ze en ze wees een totaal ander kleedje aan. “huh? Die heb ik ni eens aangeduid.” “weet ik , ma die zou zo mooi zijn bij jou.” Antwoorde ze doodgewoon. Ik zuchte en nam het kleedje om het te passen en verbazend genoeg had ze gelijk het paste nog redelijk goed. “Danku” riep ik toen ik de jurk terug uitdeed en naar de douche liep. Na een lange douche droogde ik mijn haar en stak er speldjes in. Ik liep terug naar de kamer waar Lucas al op me wachtte. “Well hallo schoonheid!” zei hij en hij liet zijn blik gaan over de jurk en mijn gezicht. “Vind je het mooi?” “uhu!” en hij knikte zo hard dat ik er hoofd pijn van zou gekregen hebben. Ik grinnikte en hij nam mijn hand vast. “Kom mee dan kan ik pronken met mijn vriendinnetje.” Ik smolt helemaal weg. Muahaha wat een romanticus. Ik liep samen met hem naar de danszaal waar de jongens zich al klaar maakte voor het optreden. Er was nog niemand, maar dat kwam vooral omdat we een uur te vroeg waren. De jongens begroette ons en zag dat we dan toch niet de eerste waren. Sofie, Luna en Emmelie stonden al aan de bar hun vriendjes aan te staren. Samen gingen we bij ze zitten. “hey hey hoi hoi vtm kzoom!” Ze keken me raar aan , maar ik was te happy om het te zien. “Hallo” zeiden ze vlug voor ze weer begonnen te staren. Na nog een tijdje te wachten kwam er dan toch nog volk en de jongens begonnen te spelen. Luid zong ik het refrein mee. “ Baby you light up my world like nobody else the way that you flip your hair gets me overwhelmed but when you smile at the ground it ain’t hard to tell. You don’t know o oow, you don’t know you’re beautiful.” Gelukkig was ik niet de enige dat meezong ,blijkbaar had ik heel luid gezongen want enkele draaide hun hoofd om. Snel keerde ik me naar de bar en deed alsof ik iets bestelde terwijl Louise me gewoon stond uit te lachen. “Kom mee! Dansen!” riep Lucas plots en hij trok me van mijn stoel. De solo van Harry kwam en Lucas ging voor me staan en zong de hele solo voor mij. Dit was echt te lief! Toen hij klaar was liet ik me in zijn armen vallen en gaf ik hem een kus. We bleven de hele avond dansen en toen de jongens ongeveer elk liedje hadden gezongen en het nu ongeveer 12 uur ’s nachts was , nam Louis de microfoon: “Lucas, now it’s your time! People here he is Lucas with moments!” en hij begon luid te klappen. Lucas keek me verbaasd aan en ik gaf hem een duwtje in de richting van het podium. Aarzelend liep hij ernaartoe terwijl hij de piano nam. Hij nam niet de moeite om nog iets te zeggen en begon meteen te spelen. De eerste noten waren nog nerveus, maar toen slikte hij even en concentreerde zich helemaal op zijn muziek. De mensen waren sprakeloos en genoten van zijn stem. “you know I’ll be your life, your voice, your reason to be.. My love, my heart is breathing for this.. moment in time.. I’ll find the words to say.. before you leave me today. “ Zong hij en de tranen kwamen in mijn ogen. Toen de laatste noten wegstierven gilde iedereen het uit en klapte alsof hun leven er van af ging. Hij liep terug het podium af en kwam naar mij. Ik zag dat ook zijn ogen vol met tranen stonden en gaf hem een knuffel.

27-05-2012 om 14:03 geschreven door writer  

Ik sloot mijn ogen en voelde een waterstraal op mijn gezicht spuiten. Ik opende verbaasd mijn ogen en ik zag iedereen lachen. “Did you really think that I wanted to kill you?” zei Luna al lachend. Ik schudde mijn hoofd. “euh..” stamelde ik waardoor ze alleen maar harder begon te lachen. “Okay , if he believes it then it’s good. Let’s go!” riep emmelie en ze nam een klein tafeltje dat ze gebruikten voor een ontbijt op bed en legde er sneetjes brood en beleg op. We liepen de trap op en Zayn deed zachtjes de kamer open. Natuurlijk probeerde Jefrey meteen te ontsnappen toen hij hoorde dat de deur open ging, maar toen hij het geweer zag bleef hij kalm. Emmelie liep vrolijk de kamer binnen en zetten het neer op de grond. “Bye! “ riep ze toen en al net zo vrolijk huppelde ze terug weg. Ik keek haar na en was echt gewoon verbaasd. Vanwaar haalde ze dat? En toen herinnerde ik mij dat er vanavond weeral een feestje was! Wat er al niet gebeurd als de ouders weg zijn. Ik grinnikte en Zayn keek me even raar aan voor ook hij de kamer uitliep en ik snel volgde. De deur werd snel op slot gedaan en we gingen langzaam naar de danszaal en weer schoven we alles aan de kant. De jongens zouden een speciaal optreden geven en ik had een soort van afspraak gemaakt dat Lucas zijn liedje ook kon zingen.. Ik vroeg me af hoe hij hierop zou reageren. 

De zaal was eindelijk klaar en iedereen liep weg behalve ik en Lucas. “Kun je dat liedje nog is spelen?” “Welk liedje?” vroeg hij duidelijk nerveus. “Dat voor je zusje.” Zei ik en ik gaf hem gauw een snel kusje en eindelijk gaf hij toe. Hij ging aan de piano zitten en zong nu het volledige liedje. Wat hij niet wist was dat ik hem ondertussen aan het opnemen was. Ik was echt ontroerd toen het de laatste noten stopten en ik was er helemaal stil van geworden. Zachtjes ging ik naast hem zitten. “Het is echt mooi.” Zei ik hem. Hij leek helemaal op te klaren toen hij dit hoorde.”Echt waar?” vroeg hij en ik wist gewoon dat hij het nog is wou horen. Ik ging dichter bij hem zitten en legde mijn hoofd op zijn schouder terwijl ik fluisterde dat ik het meende. Hij sloeg zijn arm om me heen en keek diep in mijn ogen. Langzaam kwamen onze hoofden dichter bij elkaar tot onze lippen elkaar raakte. Ik woelde met mijn handen door zijn haar terwijl hij me vast hield aan mijn nek. Ik genoot van het moment met hem en toen wist ik de perfecte titel voor zijn liedje. Ik verbrak de kus. “Weetje Moments zou echt een mooie titel zijn. Hij keek me glimlachend aan en knikte. Samen liepen we hand in hand de zaal uit en botste tegen Lize die aan de deur stond te luisteren. “Sorry.. “ zei ze,” Je zingt mooi!” Lucas lachte even. “Dank u dank u!” zei hij en hij maakte een overdreven buiging, maar hij had nog steeds mijn hand vast dus trok hij me mee. Snel stond ik terug recht en lachte even naar Lize. “Vanavond is er hier een feestje deze keer begint het iets vroeger om 8 uur! Kom je ook?” Ze knikte hevig waardoor ik nog is moest lachen. “Oke dan zie ik je dan! Daag!” en Ik en Lucas liepen weg naar de kamer. “En wanneer haal je me deze keer op?” “Ik blijf gewoon de hele tijd bij je” zei hij terwijl hij me een knipoog gaf. “Lijkt me leuk” grinnikte ik. Ineens hoorde Ik de stem van Louise, ze was aan het praten met een jongen die net iets groter was als haar en het leek wel als of ze het leuk hadden. Ik wachtte op het moment dat ze om de hoek zouden lopen en expres liep ik tegen ze aan. “Lotte?!” Riep Louise. “Ook hallo” grijnsde ik als antwoord. “En wie is deze jongen? Heb je iets te vertellen?” Ik moest lachen toen ze allebei rood werden en weg keken.

26-05-2012 om 00:10 geschreven door writer  

26-05-2012 om 00:09 geschreven door writer  

Jefrey had nog steeds zijn mes in zijn handen toen hij op me af kwam lopen. Hij grijnsde, maar hij had niet gerekend op Lucas die voor me sprong en tegen de hand waar hij het mes vast had sloeg. Het mes vloog uit zijn handen en schoof een eindje verder. Geschrokken bleef Jefrey staan en dook naar het mes, maar Zayn was sneller en had het mes nu in zijn handen. Dreigen d kwam hij op Jefrey af die langzaam achteruit liep. Hij passeerde me bijna en ik besloot dat ik nu ook iets zou kunnen doen dus stak ik mijn been uit en zag hoe Jefrey achterover viel. Snel kroop hij terug recht, maar Zayn had hem al vast genomen en begon hem richting de kamer te duwen, maar daar had Jefrey blijkbaar op gerekend , want hij trapte hard naar achter en raakte Zayn zijn been. Zayn liet hem los en liet ook het mes vallen. Deze keer was Jefrey sneller en weeral kwam hij op mij af. 

“Don’t you dare to touch her!” Sofie was ook uit de kamer gelopen, daardoor was Jefrey even afgeleid en duwde ik hem naar achter, maar blijkbaar was ik toch niet zo sterk want hij zette maar een stap naar achter en greep mijn pols vast. Hij draaide mijn arm achter mijn rug en trok die naar omhoog. Ik schreeuwde het uit van de pijn en not zoals ik hem had zien doen trapte ik naar achter, recht op zijn ‘edele delen’. Maar hij liet niet los en zin gezicht vertrok alleen van de pijn. Hij duwde me tegen een muur, ging voor me staan en probeerde me te wurgen. Weer moest ik denken aan een film dat ik ooit had gezien. Ik besloot het erop te wagen, gooide mijn linkerarm omhoog en nam zo zijn armen vast. Hierdoor raakte mijn arm jammer genoeg het mes, waardoor mijn T-shirt scheurde en mijn bloed omhoog kwam. Toch liet ik niet los en trapte ik naar hem. Deze keer viel het mes wel op de grond en ik haaste mij er naartoe. Ik had het mes vast en kon het niet laten om me een beetje trots te voelen. Deze keer was het mijn beurt om zijn arm vast te nemen en omhoog achter zijn rug te trekken. Ik zorgde ervoor dat ik uit de buurt van zijn voeten bleef en probeerde hem naar de kamer te duwen. Nog een faal voor mij want hij bleef gewoon staan, daarom was ik blij dat Zayn het overnam en hem met gemak de kamer inkreeg. Snel wou ik de deur op slot doen toen ik merkte dat de sleutel niet in mijn zak zat. Ik keek rond , maar vond de sleutel niet. Zayn probeerde met alle macht de deur toe te houden terwijl Jefrey juist alles deed om die open te krijgen. Ik bleef angstig rond te kijken en eindelijk zag ik iets glinsteren. Opgelucht nam ik de sleutel vast en sloot de deur zorgvuldig af. Eindelijk was het gelukt. Jefrey zat vast en we waren veilig. “Lotte! Are you okay?” vroeg Lucas en hij wees naar mijn arm. Ik was verbaasd dat hij al zo goed Engels kon. Ik keek naar mijn arm en zag dat ik nog steeds bloedde, maar het deed eigenlijk niet eens zoveel zeer. “Yeah I’m fine.” En toen realiseerde ik mij wat hij eigenlijk had gedaan. Mij een soort van gered, ja met de ;hulp van Zayn, maar toch? “Thanx for saving me.” Zei ik en ik keek naar Lucas. Vlug keek ik ook naar Zayn en zei nog snel “ both of you” Ze lachtte allebei even en Zayn liep al naar Sofie die nog steeds aan de deur stond. Hij trok haar in een knuffel. Het was duidelijk dat hij haar leuk vond, maar ik wist niet wat zij van hem vond. Sofie knufelde hem ook terug, maar dat kon ook vriendschappelijk zijn. Ik keerde mijn blik terug naar Lucas. Die nerveus naar me keek. Ik lachtte naar hem en trok hem ook in een knuffel. Het leek alsof we daar eeuwen stonden , maar Lucas liet me niet los. Ik trok me een beetje uit zijn greep en lachtte. Hij lachte ook en keek in mijn ogen. Ik voelde hoe ik rood werd en ik wou wegkijken, maar hij trok me naar zich toe en kuste me. Eerst schrok ik , maar al snel kuste ik hem terug, in mijn hoofd juichend omdat hij mij ook leuk vond en Mason? Die was ik helemaal vergeten. Ten slotte was hij degene die me al die jaren had genegeerd. Zelfs toen ik probeerde met hem te praten. 

Ik trok me terug toen ik geklap achter me hoorde. Geschrokken draaide ik me om en zag dat iedereen ons had gezien. Weer werd ik helemaal rood en ik keek naar Lucas. Hij leek te stralen en sloeg zijn arm rond mijn middel. Langzaam liepen we naar de rest en hoe hard ik ook probeerde te stoppen, mijn gedachte bleven terug gaan naar die perfecte kus.

25-05-2012 om 20:01 geschreven door writer  

Zayn slikte nog een keer en toen liep hij de kamer uit. Sofie bleef bij ons en we luisterde gespannen naar het vierkantige doosje. We hoorde enkel de voetstappen van Zayn. Na enkele gespannen minuten had Zayn Jeffrey eindelijk gevonden, want we hoorden hem met iemand praten. “Hey! Jeffrey today is your day isn’t it?” “yes! Yes! Maybe I can get on tape!” “That would be nice! Oh can I help you a little bit?” “Yeah sure.” “cool.” En zayn begon ons plan uit te leggen. We hadden afgesproken dat hij zou zeggen dat hij Sofie in een kamer zou lokken en dank on Jeffrey zijn ding doen. Wat dus niet ging lukken. Nu zou Zayn zich voor enkele uren stil moeten houden om Jeffrey dan naar de kamer te lokken. “Wat als het niet lukt?” Sofie’s stem trilde. “Het gaat lukken Sofie! Het gaat lukken!” antwoorde Luna en ze sloeg haar armen rond Sofie. Ik beelde me in dat ik haar was, ik zou ook bang zijn en waarschijnlijk zou ik gek geworden zijn op dit moment was ik blij dat ik niet haar was. 

Zayn kwam de kamer binnen gelopen. “How long do I have to wait?” Hij wou ditz o snel mogelijk gedaan hebben. “ an hour of 3” zei ik. En ik keek naar de klok. “It’s now 2 o ‘clock so on 5 o’ clock you cab start.” Het enige wat we nu moesten doen was de kamer nog is nakijken en zorgen dat Sofie veilig was. Ik, Luna en Lucas gingen alvast de kamer doorzoeken. 

“Waarnaar zoeken we?” vroeg Lucas. “Messen, scherpe voor werpen, touwen, ongeveer alles, de kamer moet ongeveer leeg zijn. Één matras mag blijven liggen en dat is ook alles. “ beantwoorde Luna zijn vraag. We begonnen met de stoelen naar een andere kamer te brengen en daarna maakten we de tafels stuk zodat die ook de deur door konden. Nu stonden we nog met een probleem. DE kasten. We besloten ook die kapot te maken. De lades werden er uit getrokken, en de rest braken we gewoon kapot en smeten we de deur uit. Nu moesten we nog alleen de brokstukken weg ruimen. We namen allemaal stukken hout onder onze armen en liepen een aantal gangen door en vonden een openstaande kamer. Hij zag er onbewoond uit dus smeten we de houtstukken daar naar binnen. 

We waren eindelijk klaar en we bekeken het resultaat. Geen ramen, dus daar kon hij niet door, er lag enkel een matras en voldoende dekens , we zouden eten komen brengen en de deur zou op slot zijn. Alles was in orde dus liepen we terug naar onze ‘nieuwe’ kamer. 

“Okay zayn the room is ready!” “Yeah and it’s almost time, I think I have to go.” En hij liep de deur uit weer volgde we alles via het afluisterapparaatje en we wachtte geduldig tot hij Jeffrey zou ontmoeten, ze hadden weer afgesproken in de bar en daar liep Zayn nu naar toe. Gelukkig duurde het niet lang of we hoorden een deur toeklappen en de 2 jongens begroette elkaar. “Okay ,Jefrey , I have to tell you that it was difficult to get her into that room, but it worked! The door is locked and she’s waiting for you!” “Okay let’s go then.” “Follow me!” en we hoorden ze de kamer uit lopen. Terwijl ze naar de kamer liepen vertelde Zayn over hoe Sofie hem geloofde en naar de kamer wou , maar dat ze toen achterdochtig werd, maar dat hij haar toch zo ver had gekregen. Dat verhaal was natuurlijk grote zever want Sofie zat gewoon naast Louise. Eindelijk hadden ze de kamer bereikt en nu was het aan mij . Ik sloop naar de deur en deed die op een spleetje terwijl ik de sleutel in mijn handen nam. “She’s in this room so go and get her I will stay here, call me if you need me!” riep zany. Jefrey grinnikte alleen maar. Hij deed de deur open en dat was voor mij het teken om dichterbij te sluipen, maar opeens draaide hij zich om en begon hij hard te lachen. Dit had ik niet verwacht. Hij greep naar mijn arm en trok me naar hem toe. “Did you really thought that I trusted you?” vroeg hij op een dreigende toon. Zayn was zo geschrokken door zijn actie dat hij niet antwoorde. Jefrey verstrakte zijn greep. “Aw!” riep ik. Zijn ene arm lag rond mijn nek en met zijn andere arm nam hij een mes uit zijn zak. Op het moment dat hij zich wou verzetten werd hij hard weggeduwd. Ik viel op de grond en Zayn die eindelijk wakker werd , duwde Jefrey nog eens zodat die in de kamer viel. Zayn wou de deur toe trekken, maar Jefrey was net op tijd om zijn voet ertussen te steken. Ik zag nog net hoe de deur verder werd opengeduwd en hoe Jefrey naar me toe liep.

25-05-2012 om 20:00 geschreven door writer  

Geshokeerd keek ik naar Sofie die nog steeds heen en weer door de kamer liep. “We will save you! I promise.” Gefrustreerd keek ze me aan. “You can’t save me Lotte, I will die.” “I won’t let that happen.” Mengde Zayn zich nu en hij pakte haar bij haar arm vast, zodat ze omdraaide en letterlijk in zijn armen liep. Hij nam haar stevig vast zodat ze niet meer weg kon en probeerde haar gerust te stellen. “Calm down, sweetheart, everything will be alright, we’re going to sleep right now and tomorrow he will be locked.” “but what if I die.” Ze dacht echt dat hij de kans zou krijgen om haar te vermoorden, maar we zouden ervoor zorgen dat ze veilig was. “Have some sleep, we will protect you.” Zei Liam. Om de beurt zouden we over haar waken. Vannacht zou er niks met haar gebeuren. 

Het was uur ’s nachts en mijn beurt om de wacht te houden. Ik keek naar buiten, het enige wat ik zag was een witte vlek. Het had de hele tijd door blijven sneeuwen en alleen op de bovenste verdieping kon je nog buitenlucht zien. Ik vroeg me af hoe het kon dat er in een week zoveel sneeuw zou vallen ook vroeg ik me af hoe groot dit gebouw was ik gok zo’n 20 meter. Er was echt onmogelijk veel sneeuw gevallen. De tijd tikte langzaam verder. Ik voelde iets bewegen achter mij en ik hield me zo stil mogelijk. Ik was bang dat Jeffrey op de een of andere manier in de kamer terecht was gekomen. “Rustig ik ben het maar.” Hoorde ik Lucas zijn stem achter me. Ik zuchtte opgelucht en blij. Hij kwam naast me zitten en keek ook naar het raam. “veel he?” “Ja, en we zitten hier nu al een week.” Antwoordde ik. Hij begon een liedje te zingen dat ik nog nooit had gehoord en het klonk mooi. “ Shut the door, turn the lights off I wanna be with you, I wanna feel your love, I wanna lay beside you, i can not hide this even know I try. Heart beats harder, time escapes me. Trembling hands touch skin. It makes this harder and the tears stream down my face. If we could only have this life for one more day. If we could only turn back time! You know I’ll be yout life, your voice, your reason to be.. My love, My heart.. is breathing for this.. moment in time. I’ll find the words to say.. Before you leave me today.” “Welk liedje is da?” “euhm.. Ik heb het geschreve voor mijn zusje.” “Meent ge da nu?” Hij werd een beetje rood, wat eigenlijk best wel schattig was. “ja…vind je het mooi?” “Het is practig. “ Ik ging dichter bij hem zitten en hij sloeg zijn arm rond mijn schouders. Langzaam werd ik slaperig en het duurde niet lang of ik viel in slaap in zijn armen. Wat ik dus niet gezien had was dat Lucas zich naar voren boog en mij een kusje op mijn voorhoofd gad terwijl hij zachtjes:” ik hou van je” fluisterde. 

De volgende dag werd ik wakker en merkte ik dat ik nog steeds in Lucas zijn armen lag. Ik duwde me recht en mijn ogen zochten Sofie. Ze sliep rustig naast Zayn die wel heel dicht bij haar lag. Opgelucht keek ik de kamer door. Niall was ook wakker en keek naar hoe Luna sliep. Oke het was duidelijk dat er hier iemand verliefd was. Louis sliep helemaal onder zijn lakens behalve een been dat bijna in het gezicht van Louise lag. Louise lag met een brede glimlach te slapen, maar toen ze zich wou herleggen botste tegen de voet van Louis en schoten ze allebei wakker. Hierdoor moest ik hard lachen waardoor ik een boze blik van Louise kreeg. Louis lag te worstelen met zijn laken en slaagde erin om zijn deken in de knoop te leggen rond zijn benen. Nu moest Louise ook lachen en ze verloste hem van zijn deken. Lucas werd nu ook wakker en keek me aan. “Hey, goed geslapen?” Ik knikte en keek naar zijn ogen, het viel me nu pas op hoe mooi die waren. Toen ik merkte dat ik begon te staren wende ik mijn blik weg. “ En jij?” vroeg ik dan maar. “Ook” hij lachte. Het was nu 7 uur ’s ochtends, maar we hadden nog heel veel te doen om Sofie te helpen. “Zullen we de anderen wakker maken?” De enige die we nog wakker moesten maken waren Luna, Sofie en Zayn. Ik liep zachtjes naar Zayn en Sofie en trok het deken van hun af. Sofie had nog al haar kleren aan, maar Zayn had zich uitgekleed tot op zijn boxer. Het was redelijk koud in de kamer dus sprong hij recht en liep naar de andere kant van de kamer om een pull aan te doen. Weer moest ik lachen, maar Sofie keek enkel bang wat mij ook serieus maakte. Vlug maakte ik Luna wakker en kleedde we ons allemaal aan. We waren er klaar voor, We waren klaar om Jeffrey in de val te lokken. Let the game begin…

25-05-2012 om 20:00 geschreven door writer  

Niet veel later zaten ook de jongens in de kamer. We hoorde de deur van de bar toe slaan en terug de voetstappen van Zayn. “Hey!” Ik denk de stem van Jeffrey. “Hey Jeffrey! Tell me everything.” Zayn klonk geïnteresseerd en nu kwam het verhaal dat ik liever niet wou horen. Jeffrey legde uit dat hij haar wou nemen, maar dat ze tegenstribbelde dus had hij haar verkracht. Hij twijfelde om haar te doden of niet, maar heeft het dan toch gedaan, omdat het te gevaarlijk zou zijn dat ze hem zou verlinken en toen begon hij te vertellen over hoe hij haar had vermoord. “Euhm.. I have to go..” zei ik toen Jeffrey begon te vertellen hoe hij haar keel had door gesneden. Ik liep de gang in en probeerde de kotsneigingen weg te laten gaan wat niet lukte. Ik rende zo snel als ik kon naar de badkamer. Ik was helemaal alleen en toen ik dat besefte kreeg ik schrik, wat als Jeffrey terug kwam? Plots ging de deur langzaam open ik maakte me zo klein mogelijk en hoopte dat het niet Jeffrey was. “Lotte? Is alles goed?” Ik was blij om de stem van Lucas te horen. Ik schudde mijn hoofd. Ik was bang en ik wist niet waarom. Hij kwam naast me zitten en hij zweeg. Dat is wat ik wou, gewoon de stilte en zijn aanwezigheid. We genoten samen van de stilte. Als ik bij hem was voelde ik me veilig ook al wist ik dat hij niet zoveel zou kunnen doen moest Jeffrey komen. Na een uurtje verbrook ik dan toch de stilte. “Zullen we terug gaan?” Hij knikte en we stonden recht. We liepen de deur uit, de gang door , het hoekje om en daar botste we tegen iemand op. “Sorry…” mompelde ik en ik keek naar omhoog. Ik verstijfde van angst want ik keek recht in de ogen van Jeffrey. Hij keek me raar aan. Hij wist niet dat ik wist dat hij Kelly had vermoord en het was misschien slim om dat zo te houden, maar ik stond daar te bang om te bewegen en op dat moment was ik blij dat Lucas erbij was. Hij trok me weg en sleurde me de volgende gang in. “Sorry, sorry..” begon ik. “Je zegt veel te veel sorry. Ik was ook bang, maar misschien is het beter om normaal te doen met hem in de buurt want ik vrees dat we hem nog veel zullen tegen komen. Het is mogelijk dat hij nog meerdere mensen vermoord Lotte. Wij moeten die andere mensen helpen.” Ik keek naar beneden en wist dat hij gelijk had. Ik wou sorry zeggen, maar herinnerde mij wat hij het eerste had gezegd, dat ik te veel sorry zei dus knikte ik gewoon. Toen kreeg ik door dat we niet de enige in de gang waren. Ik keek naar een bruinharig meisje met bruine ogen. Ze keek ons geschokt aan, waarschijnlijk had ze gehoord wat Lucas had gezegd. Goed nu wist zij het ook, maar ik kon nog hopen dat ze engels was. “Euh… Sorry ik wou jullie niet storen…” Ok verkeerd gedacht ze was Nederlands. “Wat heb je allemaal gehoord?” vroeg Lucas. “Ongeveer alles, ik stond hier toe je dat meisje deze gang in trok.” Ze bleef redelijk rustig. “Euh.. Hoe noem je?” Ze wende haar blik van Lucas af en keek nu naar mij. “Ik ben Lize en jullie?” “Lotte” “Lucas” Ze lachte even en keek weer naar Lucas. Hij werd er blijkbaar nerveus van want hij keek even naar mij en terug naar de grond en hij kon niet stil staan. Ik grinnikte door zijn reactie. “Ik denk dat we is moeten gaan. De rest zal wel ongerust zijn.” “Ja, oké. Euhm.. daag!” zei Lucas en hij volgde mij mee naar de kamer. “Daag!” riep Lize ons nog na. 

We liepen onze kamer binnen, waar Zayn nu ook was. Hij leek een beetje gefrustreerd. “What’s wrong?” vroeg ik. Toen pas merkte ik op dat Sofie nog al raar deed. Ze liep heen en weer en keek angstig naar de deur. Ze was duidelijk in paniek. “Jeffrey wants to kill Sofie.” Zei Louise angstig. Ook zij was door de kamer aan het lopen. “When?” vroeg ik ten slotte. “Tomorrow.” …

24-05-2012 om 21:38 geschreven door writer  

We liepen door de gangen van het hotel en ik moest denken aan een aflevering van bones. Hoeveel zuurstof zou hier zijn en hoelang hadden we nog eer die zuurstof op was? Ok nu was ik raar aan het doen, ik denk dat ik langzaam gek word. “That’s him.” Zei Liam opeens en ik volgde zijn blik naar een jongen, of eerder een man. Hij had blond haar en blauwe ogen. Hitler had hem vast gemogen. Lotte nu zijt ge weeral bezig. Stop! Hij keek even achter hem en liep terug verder. Nu was het aan Zayn. Hij liep de gang door en botste tegen hem op. Hij had een leren jasje aan en het stond hem best goed. Wij volgde op afstand , maar we stonden dicht genoeg om hun gesprek te volgen. “hey, aren’t you that boy that I saw with Kelly yesterday.” De man keek angstig naar Zayn. Jep we hadden de dader of hij had er toch mee te maken. “Relax, I wanted her dead. She’s a bitch.” Zayn zei dit met een serieus gezicht. De man kalmeerde een beetje. Zayn was een stuk groter als hem en hij zag er niet echt al te aardig uit met zijn leren vestje. Nu zag hij er pas echt zoals een bad boy uit. Ik lachtte, de eerste stap was gemaakt, maar ik wist dat het nog wel een paar dagen zou duren eer dat Zayn en jeffrey, want zo noemde de blonde man, goede vrienden zouden worden. “Then yes, you saw me with that girl.” Zei hij, hij voelde zich duidelijk op zijn gemak. Raar als ik een moord zou plegen, wat ik nooit zou doen, zou ik niemand vertrouwen. “You should tell me everything, I want to know how she scream when you stabbed her with your knife, I want to hear everything.” “Sounds good to me, tonight at eight in the bar?” “Perfect see you then!” en Zayn liep weg. Hij sloeg de hoek om en dat was het teken voor ons om terug te keren naar onze kamer. Op naar de tweede stap. Zayn klaar maken voor hun ‘date’. We zaten allemaal terug op onze matrassen en bespreekten de outfit die Zayn zou dragen. De jongens waren al snel weggelopen. Ze vonden dit iets voor meisjes, wat natuurlijk ook wel een beetje waar was, maar ook ik hield me een beetje in de achtergrond. Vooral Emmelie, Louise en Sofie deden iets. Ik en Luna zouden later nog genoeg kunnen helpen. “What do you think of this one?” Emmelie had weer een zwart leren vestje uitgekozen en een jeans. Onder het leren vestje zou hij een zwarte T-shirt aandoen. Louise stopte meteen met de kleren waarmee zij bezig was en keurde het meteen goed. Ook Sofie vond deze out fit iets hebben. Zayn was klaar voor zijn afspraakje. “Oh Zayn wait!” Ik liep naar hem toe. “Here, put that in your ear, then we can listen.” Ik gaf hem een klein oortje. Het was om iemand mee af te luisteren en dat kwam nu goed van pas. Toen Zayn de deur uit was liep ik meteen naar een vierkantig voorwerp en drukte op een knopje. We hoorde de voetstappen van Zayn. Ok het werkte dus. “Hoe kwam je daaraan?” vroeg Lucas. “Ik heb het gevonden in de kamer waarin we elkaar hebben ontmoet.” “Echt? Heb je daar nog meer gevonden?” “Ja, deze pen het is echt super grappig. Kijk, als ik schrijf neemt het ons op, zeg is iets.” Ze begonnen allemaal door elkaar te praten, terwijl ik met de pen heel het boekje volkraste. “Oke stop maar.” Zei ik lachend. En ik drukte een keer op het gekras. Meteen kon je onze stemmen horen. “Wat voor een kamer was da?” vroeg Emmelie verbaasd. Daar had ik nog niet over nagedacht. “Geen idee.” Emmelie wou nog iets zeggen , maar ze sloot haar mond toen er een stem door de kamer ging. Zayn was in de bar. “Ik ga de jongens halen.” Riep Luna en ze stormde de kamer uit.

24-05-2012 om 21:37 geschreven door writer  

Toen Sofie was wakker geworden en ook rustig was geworden zaten we daar naast elkaar op een aantal matrassen. “Liam? Do you know what happened?” vroeg Luna met een hese stem. “I really don’t know, She was with me until 2 o’ clock but then she left. I thought she just didn’t like me or something like that.” Je zag dat hij een schuldgevoel had, het was toch niet zijn schuld? “It’s not your faukt Liam.” “Yeah, I know, but I’ve got a strange feeling. I mean what if I held her just a minute longer with me, may be it didn’t happen..” “Liam, it’s not your fault, really! Trust me.” , maar door de manier waarop hij mij aankeek kreeg ik rillingen. Had hij er toch mee te maken? Hij keek me wel heel schuldig aan. “Liam, what did you do?” vroeg ik, een beetje bang voor het antwoord. Hij keek me ongemakkelijk aan. “She wanted to kiss me, so I said that I had a girlfriend and she was really upset aboud it. She ran away while she screamed that I was a loser and some other words like that. She started to kiss with a boy. She looked at me when she did that, the boy saw it and he laughed. He took her hand and took her away and I didn’t do anything..” Hij begon te huilen. “Oh Liam! Everything will be alright.” “No Lotte, we’re stuck in a stupid hotel and there’s a murdere in this place. What if he kills someone else?” Hier had ik nog niet aan nagedacht. Het kon waar zijn en weer begon dat stomme vragen stellen. Ik zou een boek moeten bij houden, dan zou ik elke pagina vol kunnen schrijven. Wat als hij iemand anders doodde? Wat als hij ons vermoorde? Wat was er echt gebeurd? Ik moest hier echt mee stoppen. Ik zag dat Louise en Emmelie ook aan zoiets dachten. “We have to find that guy. We have to catch him! We have to lock him up!” Emmelie werd zelfzeker, maar ik wist niet of dit zou werken. Emmelies ogen begonnen te glinsteren en ik zag dat ze een plan had of zoiets. “Emmelie, no! “ riep Louise. “Yes, Louise, we have to do this we have to catch him, don’t you understand?” Toen keek ze naar ons en begon ze haar plan te vertellen. Ze vertelde ons dat we met ons elven hem best konden vangen, als we slim waren, slimmer als hem. Liam moest eerst de man zoeken en daarna zou Zayn eens met hem praten en een soort van spionage zijn. Wij zouden een val maken in een kamer waarvan we de sleutel hadden, dat betekende dus onze kamer of die van de jongens. In een van deze kamers zou Zayn hem lokken en wij zouden simpel weg de deur afsluiten, elke dag zouden we hem iets te eten brengen zodat hij niet zou sterven van de honger, hij zou lang genoeg kunnen leven tot we eindelijk vrij geraakte uit dit vervloekte gebouw. 

“Okay, You watch way to many movies, but if you can make so many people listen to you, this will work as well.” Louis keek even vastberaden als Emmelie. Maar ik en Louise vonden dit niet zo’n goed plan. “We’ll vote.” Lucas stootte me aan. Ik keek naar hem en wist meteen dat hij er niks van had begrepen, dus legde ik hem vlug alles uit, wat ik liever niet had gedaan ,want hij vond het een goed plan. “Okay, who wants to do this?” vroeg Louise, haar stem trilde. Zayn, Sofie, Emmelie, Lucas, Harry en Louis deden hun hand omhoog. 6 tegen 5. “Okay then.” Zei ik aarzelend. “Which room?” vroeg Luna na een korte stilte. “This one, you girls doesn’t have many clothes with you so…” “Okay fine!” Ik liep naar de kast om mijn kleren die eigelijk niet van mij waren bij elkaar te rapen en algauw volgde de rest terwijl de jongens onze matrassen verplaatste naar hun kamer. We zouden met zen elven in een kamer liggen want zelfs Lucas wou niet alleen blijven. Hij zei dat hij mij wou beschermen, maar ik wist gewoon dat hij even bang was als mij. Eindelijk waren we klaar, de kamer was leeg en we lagen allemaal in de kamer van de jongens. Het werd een beetje krap, maar het lukte wel. Weer lage we in een grote cirkel. Lucas lag naast mij en langs de andere kant lag emmelie, dan Harry,zayn,Sofie,Louis,Louise,Niall,Luna en Liam die ook naast Lucas lag. We waren klaar voor dit onmogelijke plan, ik hoopte dat alles zou werken zonder dat er ongelukken gebeurde…

24-05-2012 om 21:36 geschreven door writer  

Vermoeid en met felle hoofdpijn deed ik mijn ogen open toen de deur openging. Sofie liep juist met een paar handdoeken de gang in en niet veel later hoorde ik een bonk. Ik zette mij vermoeid recht om te zien wat er was. Toen ik de deur opendeed en naar buiten keek zag ik Sofie op de grond liggen en Louis die vermoeid naar haar keek. Hierdoor moest ik lachen, maar daar hield ik snel mee op toen de hoofdpijn weer begon. Ik drink nooit meer. Louis die nu pas door kreeg dat ik er bij stond keek geïrriteerd naar me op en stond recht, Sofie deed het zelfde. “Good morning!” zei Louis met zijn ochtendstem. Sofie knikte en liep gewoon door naar de badkamer. “Good morning.” Probeerde ik vrolijk te zeggen en weer deed mijn hoofd zeer. Ik zette mijn hand op mijn pijnlijke hoofd en besloot niet meer te praten. Dus zwaaide ik even en liep onze kamer terug in, wat niet voor lang duurde want ik hoorde een luide gil. Pfff wat nu weer? Ik liep de gang door en kwam uit bij de badkamer. Ik deed de deur open en deze keer was het mijn beurt om te gillen. Ik liep angstig achteruit. Kelly lag in het bad. Je zou nu denken waarom gil je dan? Wel ze leefde niet meer en haar lichaam lag in een bad vol met bloed, haar bloed. In trauma bleven we staan. Ik wou mijn ogen afwenden ik wou schreeuwen ik wou weg rennen. Maar ik bleef kijken, er kwam geen geluid uit mijn keel en mijn voeten bleven staan waar ze stonden. Lucas kwam aangelopen. “Lotte? Wat is er? Is alles goed?” Hij klonk bezorgd en kwam bij me staan. Ik was te geshokkeerd door wat ik zag, waardoor ik niet kon antwoorden. Hij volgde mijn blik. “Oh mijn god!” zei hij zacht. Hij keek terug naar mij en draaide mijn hoofd weg. Het was alsof ik terug wakker schoot en ik begon te huilen. Ik liet me in zijn armen vallen terwijl hij me probeerde te troosten. Zayn kwam ook aangelopen en liep meteen naar Sofie om ook haar op te vangen. Het duurde niet lang of ook andere mensen kwamen rond ons staan. 

Liam baande zich een weg door de vele mensen om te zien wat er gebeurd was. Hij liet zich tegen de deur neervallen en begon ook zachtjes te huilen. Een paar mensen die dapper genoeg waren haalde het lijk uit het bad en liepen ermee naar een kamer ver uit onze buurt. Harry die nu ook aan kwam zag het bad en trekte ons weg naar onze kamer. “What happened?” vroeg hij aan Zayn. “ Kelly, she’s dead.” Hij begon het verhaal weer te vertellen en ik zag alles weer gebeuren. Ik werd misselijk en mijn ogen draaide weg. Alles werd zwart.

Louise, Niall en Emmelie stonden rond mij toen ik wakker werd. “How long was I…” Ik maakte mijn zin niet af, want alles kwam weer naar boven. “ two hours.” Zei Niall. Ik knikte en probeerde het beeld van Kelly weg te krijgen. Ik slikte en probeerde normaal te ademen, maar Kelly kwam terug in mijn gedachten en ik begon te hyperventileren. “Rustig, rustig Lotte? Blijve ademen asjeblief.” Lucas smeekte bijna. Het duurde een hele tijd voordat ik terug rustig werd. “Ik denk da ik ok ben.” Zei ik na een tijdje. Ik werd langzaam rustig. Ik zocht naar Sofie. Ze lag neer op een matras en was net zoals mij buiten westen geraakt alleen was zij nog niet wakker. Nu ik eindelijk rustig was begon ik terug met vragen te stellen. Wie had Kelly vermoord? Waarom? Wat had ze gedaan? Zou er nog een moord volgen? Zoveel vragen, maar zo weinig antwoorden.

18-05-2012 om 12:29 geschreven door writer  

“I’m sorry you have to ask her by yourself, but I’m sure she will say yes!”Beantwoordde ik zijn vraag. “But what if she say no?” “She wouldn’t.” “sais who?” “Me!, so it’s true.” “Okay then I will ask her.” “bye!” en ik smeet de deur dicht. Na een korte douche ging ik terug naar onze kamer. Daar was ik net op tijd om te zien hoe zayn voor Sofie op een knie ging zitten. “Sofie?” Zijn stem trilde. “Ja?” Sofie praatte zo zacht dat het moeilijk was om haar te verstaan. Ze zat onder de zenuwen en wachtte af. “Do you want to go with me to the party?” Sofie begon heftig te knikken en sprong in Zayn’s armen . Zo bleven ze even staan tot Louis kuchte. “Louis why do you ruin their moment?” louise klonk een beetje geïrriteerd. “Because it’s now my turn.” Louise keek hem even raar aan toen ze zag dat ook hij op een knie ging zitten voor Harry. “Sorry Louis I already got a date!” hij knipoogde naar Emmelie die vrolijk lachte. “I wasn’t going to ask you , I just have to tie my shoe!” Iedereen lachte. Maar toen draaide Louis een halve slag om en keek naar Louise. “Louise do you want to come with me? As friends!” dat laatste zei hij er nog snel achterna net zoals ik had gedaan. “IIIIIIIIH!” meer kon Louise niet zeggen. “Is that a yes?” lachte Louis. “Yes!Yes!Yes!” gilde ze. Louise was echt overenthousiaste en superblij. 

De dag was voor de rest redelijk normaal verlopen als je Louise kent dan toch, want ze zat de hele tijd kleren te passen. En Emmelie zat de hele tijd te praten over hoe geweldig Harry wel niet was. Luna had dan toch de eerste stap genomen en niall gevraagd en Liam ging met een meisje dat Kelly noemde. Ze was blond en iets jonger als hem. Hoe dan ook het was nu 21 uur en ik had eindelijk iets gevonden om aan te trekken, zo een hotel heeft best veel klere die niemand meer aan doet, behalve wij dan een groepje meiden die dit niet voorzien hadden. De tijd ging veel te langzaam voorbij en ik wou dat Lucas hier al was en alsof hij mijn gedachte had gehoord want opeens klopte er iemand op de deur en kwam hij binnen. “Sorry dat ik zo vroeg ben, maar ik kon gewoon niet langer wachtte.” Zei hij meteen toen hij binnen kwam. “Haha is niet erg laten we naar de andere gaan.” Ik wist dat ik nu als een idioot stond te grijnzen, maar als hij in de buurt was , verscheen die rare glimlach. Het is raar hoe snel je iemand kon leren kennen. Voor de kamer aangekomen begon Lucas nerveus te worden. ‘I…ik kan ni goe engels.” Ik vroeg me af hoeveel keer hij dat nog zou zeggen. “Is ni erg, dan moeten we het je leren en de beste manier is door proberen te praten. Kom gewoon mee.” Ik klopte op de deur en Liam deed open. “Why so early?” “I don’t know , but who cares?” “Hehe, I’m sorry but I have to tell Harry to put some clothes on then you can come inside.” Ik lachte en Lucas keek Liam raar aan. “Zei hij nu juist.. Dat Harry naakt is of heb ik het ni goe begrepen?” “zie je wel da je de taal al een beetje leert kenne?” stelde ik hem gerust. Na een aantal minuten deed Liam de deur weer open. “You can come inside. It’s save.” Lachte hij naar ons en we liepen naar binnen. “Where is Harry?” vroeg ik , want hij was nergens te bekennen, maar plots hoorde we hem al gillen. “Louis, No! Give my shirt!” Louis liep lachend uit de kamer met een witte T-shirt in zijn hand. Harry erachteraan. Ik lachte. Tot eindelijk kwamen de meisjes ook. “Okay, let’s go lady’s!” Louis maakte een overdreven buiging en gaf Harry zijn T-shirt terug. Snel deed hij hem aan en ging naast Emmelie staan. Die de hele tijd had gestaard naar de six-pack van Harry. “Did you liked what you saw?” vroeg Harry lachend en Emmelie kon niet antwoordde, maar knikte wel en weer werd ze vuur rood. Al lachend liepen we naar de danszaal. Eerder die dag hadden we alles aan de kant geschoven en hadden we iemand gevonden die heel graag DJ wou zijn. In de zaal lag overal versiering die we hadden gevonden in een nogal rare kamer. Eerst stond iedereen nog appart , maar het duurde niet lang of iedereen stond op de dansvloer. We zaten al vlug in de stemming. Om middernacht werd een slow afgespeeld en ik liep gauw naar de bar voor nog een kriek, maar Lucas volgde me en ging recht voor me staan. Hij maakte een overdreven buiging. ‘can I have this dance?” Ik lachte. Waarschijnlijk had hij die zin een aantal keren geoefend in zijn hoofd. Ik nam zijn hand vast. “But ofcourse.” En ook ik maakte een overdreven buiging. Het was duidelijk dat we iets te veel op hadden. We stonden dicht tegen elkaar en draaide eigelijk gewoon toertjes om te kunne kijken naar Harry en Emmelie. Maar we gingen al snel te snel draaien en door de alcohol werd ik snel draaierig en samen vielen we op de grond, we barste in lachen uit. Louis en Zayn trokken ons recht. We liepen samen naar de bar waar iedereen al zat behalve Emmelie en Harry die nog geen enkel moment van de dansvloer waren gekomen buiten voor een drankje. We bleven een tijdje zitten en algauw waren we allemaal zo dronken als iets. Om 3 u ’s nachts werd er nog een slow afgespeeld de laatste voor de avond. We liepen naar elkaar toe en deden een soort van groeps slow of iets wat erop moest lijken terwijl we luid het liedje mee zongen. Het was een leuke avond geweest en al dronken liepen we terug naar onze kamers. Zacht zingend.

16-05-2012 om 18:37 geschreven door writer  

Vreemd genoeg stond er niemand achter mij, maar toen besefte ik dat de lichtschakelaar een muur verder was. Ik draaide me nog een kwartslag om en keek naar Luna. Ze keek me vermoeid aan. “Lotte? We hebben je overal gezocht! Ik ben zo blij dat je terug bent!” Ze was heel blij en wou me een knuffel geven toen ze opeens veranderde en terug begon te praten. “Waar was je? En Wat had je daarstraks?” begon ze op een strenge stem, maar ze had nog iets te vertellen deze keer stonden haar ogen verdrietig. “We dachten dat je nooit terug zou komen.. We dachten dat je verdwaald was.” Ik wist even niet wat te zeggen. “Euh…” Ik zei eigenlijk best wel veel euh… “Ik was wel verdwaald ja, maar nu ben ik terug en je raad nooit wie ik zoenend met Harry in de gang vond.” Lucas had me opgevrolijkt en ik kon gewoon niet meer depressief zijn. Ook Luna vond het niet zo interessant meer ze had meer interesse voor de foto dat ik haar nu toonde. “Emmelie? Haha ik wist dat ze iets voor hem voelde.” “Ja! Ik denk da iedereen da wel door had, als ze er constant zit naar te staren en er niet kan over ophoude.” Ik grinnikte. Luna keek terug vrolijk en daar was ik blij om, ik haatte het als iemand verdrietig was. 

“Wie was die jongen?” Oei die vraag had ik niet zien aankomen, maar ik schaamde me er niet voor en begon mijn verhaal van het begin. Waarom ik was weggelopen, hoe ik verdwaalde, hoe ik hem in de kamer vond, zijn verhaal, de knuffel die ik het liefst nog is wou overdoen, hoe we de weg terug vonden en hoe we Harry met Emmelie zagen kussen. “Oelalala, is Lotte verliefd?” “Neeh, hij is gewoon een goede vriend, ik denk da ik nog steeds verliefd ben op Mason…” “Hoe kan je nu verliefd zijn op Mason terwijl die andere veel beter klinkt?” “Geen idee misschien val ik wel op bad boys.” We lachte allebei, maar ik vroeg me inderdaad af waarom ik niet op een lieve jongen zoals hij viel en wel op een jongen die mij negeerde. 

De deur ging open en Emmelie kwam stil de kamer binnen., maar natuurlijk hadden we haar wel gezien. “Vertel ons alles!” riep Luna. Verbaasd keek ik naar Louise en Sofie die nog steeds door sliepen. Emmelie keek ons aan alsof ze tottaal niet wist waar over het ging. “Jij en Harry” hielp ik haar herinneren. “Er is niks gebeurd tussen mij en Harry.3 Maar aan haar gelukzalige glimlach kon je zien dat er wel degelijk iets was gebeurd. “Verklaar dan is deze foto!” Ik toonde haar mijn gsm en haar mond viel open. “Was jij dat?” Ik knikte met mijn hoofd en lachte. “Oke, Oke gen geheimen. Ik denk da Harry me leuk vind.” Ze glimlachte. “Ok en vertel nu is hoe dit is gebeurd.” Ik wees naar de foto. “Gewoon we waren u aan et zoeke, en toen opeens pakte hij me vast duwde hij me tegen de muuyr en kuste hij me. Einde story!” “thehe, Emmelie is verliefd!” “I think so… en eigenlijk wie was die jonge bij u? Die heb ik wel gezien zeh.” “Hehe” en weeral vertelde ik het een verhaal. Er waren weer een aantal uren verstreken en het was nu ongeveer 2 u ’s nachts, we liepen naar de matrassen en het duurde niet lang of we lagen in slaap. 

De volgende ochtend werden we wakker gemaakt om 7 u ’s ochtends door de veel te actieve Louise en Sofie. “Ik wil ni opstaan laat me me rust.” Probeerde ik te zeggen , maar volgens mij klonk het zo een beetje als:” hmm,hmmhmmmm!” Ik was doodmoe, maar Louise en Sofie wouden absoluut mijn verhaal weten. Ik zuchtte ik had het beter in een keer verteld toen we allemaal wakker waren. Ik had echt geen zin om op te staan dus draaide ik me gewoon om. Maar luna die nu ook wakker was begon aan mijn lakens te te trekken en louise begon vrolijk op mijn matras te springen. “Jullie zijn onmogelijk!” ik ging recht zitten en ze lieten zich allemaal op de grond vallen en voor de zoveelste keer die dag vertelde ik alles opnieuw. Toen ik begon over het stukje dat ik en Lucas Emmelie samen met Harry zagen kussen kon Louise het niet laten om me te onderbreken. “Huh bedoel je Harry als in Harry Styles?” Ik lachte omdat Lucas net het zelfde had gezegd. “JA! Harry als in Harry Styles!” “Ja Emmelie, goe gedaan en tips? Voor mij en Louis?” Ik grinnikte toen Sofie begon te protesteren. “Louis is van mij!” “Louis is mine.” “No, no , Louis is mine.” “Louis is mine!” gilde Louise nu hard. Het was duidelijk dat ze een stukje van in de video diary’s na speelde. Plots ging de deur open en toen ik zag dat Louis de kamer in kwam barstte ik in lachen uit. “I think I’m from Eleanor, sorry girls!” Louise en Sofie werden vuurrood en keken vlug naar de grond, maar ik , Luna en Emmelie kwamen niet bij van het lachen. Harry kwam ook de kamer binnen en ging naast Emmelie zitten die al snel stopte met lachen en subtiel probeerde dichter bij hem te gaan zitten. Haar poging mislukte want Harry had het duidelijk gezien, maar gelukkig voor haar sloeg Harry zijn arm om haar nek en gaf een kusje op haar wang. Het was schattig, maar tegelijk ook grappig omdat Emmelie helemaal rood kleurde. 

“And do you guys have a relationship?” vroeg Luna. “yes!” zeiden ze allebei en weer kleurde Emmelie rood. “We have to celebrate that!” riep ik. “Tonight we gonna give a party!” Iedereen juichte. “I like your idea!” Harry zei dit met een lach en hij knipoogde naar Emmelie. “at 22 o’ clock in the dance hall! See you then, but know I’m going to take a shower.” Ik liep weg met een aantal handdoeken onder mijn arm en met de kleren die ik aan zou doen. Ik liep het hoekje om en liep tegen Lucas. “Lucas?!” riep ik blij , maar verbaasd uit. Mijn spullen lagen verspreid over de grond, maar dat kon me niet schelen. “Ook goeiemorgen!” zei hij lachend. Hij bukte zich en raapte mijn spullen op om ze daarna aan mij te geven. “Sorry van je spullen.” “Geeft niet, maar eigenlijk ging ik juist douche dus tot straks?” “Ja is goed.tot straks!” Ik wou doorlopen tot ik me realiseerde dat ik hem ging uitnodige voor het feestje vanavond. “Euhm.. Lucas! Wacht even!” Hij draaide zich om. “Wat is er?” vroeg hij verbaasd. “Vanavond geven we een feestje in de danszaal ik vroeg me af of je wil mee komen met mij.Gewoon als vrienden.” Dat laatste zei ik er nog vlug achter na. “Lijkt me leuk wanneer?” “om 22 uur, kom je me om 21 u 30 ophalen?” “Okay dan zie ik je dan, misschien vroeger.” “Tot straks” “tot straks.” We lachte nog even naar elkaar , maar liepen toen door. Aan het einde van de gang zag ik de deur van de badkamer al. Ik klopte op de deur. “Sorry , you have to wait five more minutes!” riep Zayn’s stem terug. In de korte tijd dat ik hem kende zat hij enorm in met zijn uiterlijk, daardoor wist ik dat dit ook een stuk langer ging duren dan vijf minuten. Ik zette me op mijn hurken tegen de muur naast de deur en wachtte tot hij er eindelijk af zou komen. Na een half uur ging de deur dan eindelijk open. “That were not five minutes!” riep ik gespeeld boos. Hij grijnsde en het enige wat hij zei was “Sorry” Ik lachte en liep de deur binnen, weeral realiseerde ik me dat ik hem nog niet had verteld over het feest. “Oh zayn! We’re giving a party for Harry and Emmelie. In the dance hall at 22 o’ clock. I hope you can come.” “Like I have better things to do.” Zei hij sarcastisch en hij lachte. “Ofcourse I will be there and euhm.. Lotte?” “Yes what’s the problem. Hij keek aarzelend naar mij. “Can you ask Sofie to come with me?”

16-05-2012 om 17:40 geschreven door writer  

Ik keek recht in twee paar bruine ogen . Oke hij stond nu wel heel dicht bij. “Sorry, ik wou ni doen schrikken.” Zei hij toen hij een paar stappen achter uit stapte. Ik antwoordde hem niet en keek hem enkel verbaasd aan. “euhm.. I’m not good at English… I’m sorry I didn’t want to scare you?” Hij vroeg het aarzelend. Ik glimlachte en ergens vond ik hem wel leuk. Toch ging ik hem nog een beetje verder laten denken dat ik engels was. “Oh, no sorry I didn’t knew there was someone here. “ Hij keek me gewoon aan en hij wist niet wat hij moest zeggen. Het was wel grappig om te zien , maar waarschijnlijk was het niet zo leuk voor hem. “Nee , nee! Sorry , ik kan ook nederlands hoor. Ik wou gewoon je reactie zien.” Ik lachte. Opgelucht haalde hij adem. “Oef, ik kan echt ni goe engels.” Het was een tijdje stil. Maar toen vroeg hij aarzelend:”ik wil ni onbeleefd zijn ofzo, maar waarom ben je hier?” “euh…”aarzelend keek ik hem aan. Hij was zo lief, maar ik wist nog niet eens zijn naam. “Hoe noem je eigelijk? “ “Lucas, gy?” “Lotte” “En nu terug naar mijn vraag..” Ik wist echt niet of ik het moest vertellen of niet. Na even nadenken besloot ik het toch maar te vertellen. “Ik ben gewoon een beke in de war denk ik..” “Hoezo?” Ik wou het hem echt vertellen, maar ik was bang dat ik opnieuw in tranen zou uitbarsten. “euhm.. gewoon een jonge die ik ken. Ni echt problemen waar mee ik u wil irritere..” “Vertel het me maar, misschien kan ik helpen?” “drie jaar geleden, had ik een relatie met die jonge, maar we gingen naar verschillende scholen dus eigelijk wist ik al dat het ni goe zou aflopen,” ik slikte mijn tranen weg, “maar hij zei mij dingen zoals jij bent de enige enzo… Eigenlijk best wel cliché. Ma ik besloot het toch te proberen. Maar in November kwam dan toch da wat ik verwachtte. Hij maakte het uit..” Ik wachtte even , maar Lucas in stilte wachten op het vervolg van mijn verhaal.. “Ik heb hem drie jaar niet gesproken, maar een week geleden kreeg ik plots een berichtje van hem dat hij nog steeds van me hield en dat hij me miste. Ik weet niet wat er toen gebeurde, maar toen ik de volgende dag het berichtje nog is wou bekijken was het verwijderd. Ik weet zeker dat ik het heb bewaard en toch was het weg.” Het bleef stil, mijn verhaal was niet zo zielig , maar toch deed het heel veel met me. Ik had mijn tranen kunnen in houden en daar was ik heel blij om. “En waarom ben jij hier?” vroeg ik na een lange stilte. “Ik wou alleen zijn en gewoon in stilte kunnen nadenken.” “Waarom?” Nu was het aan hem om te slikken.” ”Vandaag is het een jaar geleden dat mijn zusje is gestorven..Ze had een oudere vriend en hij had een motor en wou haar meenemen voor een ritje. Natuurlijk mocht het niet van haar ouders , maar ze deed het toch.. slechts enkele straten verder werd ze omvergereden door een auto. Ze lag een maand in coma, maar is dan toch gestorven..” Het bleef stil. Zijn verhaal was wel tien keer erger dan het mijne. Ik zag dat hij moest vechten tegen zijn tranen. Ik trok hem in mijn knuffel en hij liet zijn tranen de vrije loop. We bleven zo in stilte zitten tot zijn tranen gestopt waren. “Gaat het?” vroeg ik zacht. “Ik denk het..” Maar je kon een trilling door zijn stem horen gaan. “Ik denk dat we eens moeten terug gaan.” “weet jij de weg?” Ik keek hem verbaasd aan , maar keek toen weg. “ Ik had gehoopt dat jij die nog wist.” Hij keek naar me met een waterig glimlachje. “Dankje…” zei hij plots. Ik had echt geen idee waarom hij dat n uzei. “Waarvoor?” “Voor hier bij me te zitten en gewoon te luisteren naar mijn verhaal.” Ik kreeg tranen in mijn ogen. “Da is wel het minste da ik kan doen.” Antwoordde ik vlug voor ik hem weer in een knuffel trok. 

Na een tijdje stonden we dan toch recht en liepen naar de deur. In de gang aangekwomen was het stil, bijna te stil. “Euhm.. Toevallig enig idee hoe laat het is?” vroeg ik fluisterend. “Jep, op mijn horloge staat 10 na 12.” “ ’smiddags?” “Nope, ’s avonds!” “shit!” Mijn vriendinnen zouden dood ongerust zijn. “Heb je haast?” “een beetje.” “Ok welke kant?” “geen idee, naar links?” “ok laten we proberen.” We liepen rond in de gangen, maar vonden de weg niet, toch bleven we zoeken en plots hoorde we stemmen. Er waren 2 personen in de gang. 

“Quiet…They may not hear us.” De stem was duidelijk van een man. “I try, It’s not my fault.” Die was dan weer van een meisje en ik had een vaag vermoeden dat ik de 2 personen kende. Hun stemmen herkende ik en toen wist ik het. Het waren Emmelie en Harry. “Where is that girl?” “I don’t know , but we have to find her, I hope she’s okay.” Ze waren aan het zoeken naar iemand, naar mij realiseerde ik mij. “I’m here!” Maar Lucas trok me weg. “shht.. Wa doe je nou het zijn vreemden je kent hun name niet.” Ik moest lachen. “Jawel hoor, ze noemen Harry en Emmelie.” “Harry? Als in Harry Styles?” “Jah, Harry, als in Harry Styles.” Weer moest ik lachen. “ok dan..” zei hij een beetje beschaamd. “Kom dan gaan we naar ze toe!” “Oke…” We liepen de gang in en stonden stil. Mijn mond viel open toen ik dit zag. Emmelie stond tegen de muur gedrukt en Harry kuste haar. “Euhm.. Ik denk da we beter weg gaan, maart eerst nog een foto.” Dat laatste zei ik met een grijns. Ik nam mijn gsm, die glukkig wel nog als fototoestel kon gebruikt worden. Een flits ontwaakte het koppeltje en en we liepen snel terug de gang in waar we eerst stonden. Al lachend liep ik weg. “Het was niet de bedoeling om ze te store , maar ik vind het wel grappig.” Lucas lachte met me mee en probeerde me bij te houden. Gelukkig wist ik nu wel waar we waren en het duurde niet lang of ik had de gang van mijn kamer gevonden. Ik bleef voor de deur van mijn kamer staan. “Ik denk dat we hier afscheid moeten nemen.” Ik klonk een beetje bedroefd, maar in de paar uren dat we te same waren geweest had ik hem al goed leren kennen. “Tot morgen.” Zei ik. “Tot morgen.” En deze keer was hij het dat me een knuffel gaf. Hij liep de gang door en verdween achter het hoekje. Ik zuchtte en opende zachtjes de deur en sloop naar binnen. Toen ik bijna mijn matras had bereikt ging het licht aan geschrokken draaide ik me om.Voor de tweede keer die dag. Eigenlijk de eerste keer aangezien middernacht al gepasseerd was.

15-05-2012 om 22:11 geschreven door writer  

"Euhm...." Regels bedenken is toch wel moeilijk bedacht ik me. "Wacht! Ik weet er een!" riep Emmelie. "Niet roken" zei ze met een lach. "Jah, en geen drugs." riep Luna er terug achter. "Ni lopen in de gang" vroeg Louise die zich er juist had naast gezet. "Ja, maar wa hebben we daar nu aan? Misschien is da in een manege goed, ma hier is da toch ni zo erg?" antwoordde ik. "Ahn ja , just, sorry!" zei Louise. "Hmm, geen lawaai na 10 u 's avonds?" vroeg ik na een lange stilte. "Ja, da is wel een goe idee ma ik zou er elf van maken, da klinkt logischer." Louise knikte. "goed idee Lotte." zei ze met een knipoog." Plots ging de deur open en liepen Louis en Harry de kamer in."Did you never learned to knock on the door before you came in?" vroeg ik, lichtelijk geirriteerd. "Sorry, girls, but you're al dressed , so you have nothing to worry about." Harry lachte toen hij dit zei, maar ik vond het niet zo grappig. "And if we we're undressed? What would you do then huh?" "Euh.. I have no idea, but you're dressed so what's the problem honey?" "Honey? don't call me honey? I've got a name!" 

"Why are you so angry at me?" Harry klonk een beetje verbaasd en misschien reageerde ik een beetje te fel. Ja zeg maar dat ik veeeeeeel te fel had ."Sorry , I'm a little bit upset I think.." "What's wrong?" "I have no idea." Maar eigenlijk wist ik wel wat het probleem was. Mason. Weeral dook hij in mijn gedachte op. Ik miste hem. Ik kon gewoon niet geloven dat ik na al die jaren nog steeds verliefd was. Het was zo lang geleden. "I want to believe you, but your eyes tell me you're lying." Ik was altijd slecht in liegen. "Just let it go. It's not your problem." Ik liep weg, uit de kamer, door de deur en ik verdween in de gang.

"What the hell was that?" vroeg Harry verbaasd, toen ik weg was. Maar niemand wist wat er met me was en ze keken verbaasd naar de deur, waardoor ik verdwenen was. 

Ik liep en liep, ik had geen idee waar ik naartoe ging, ik liep gewoon door tot ik verdwaalde. Ik vond een lege kamer en ik ging naar binnen. Ik wou gewoon even alleen zijn. Tranen liepen over mijn gezicht en ik wist dat het stom was om te wenen voor een jongen, die je al lang had moeten vergeten. 

Plots hoorde ik voetstappen. Eerst dacht ik dat ze van de gang kwamen, maar na een tijdje te luisteren kon ik duidelijk horen dat ze uit deze kamer kwamen en ze kwamen op mij af. Angstig sprong ik op en ik rende naar de deur ik duwde de klink naar beneden en wou de deur openduwen toen ik merkte dat de deur opslot was. Ik voelde de adem van de vreemde in mijn nek. Langzaam draaide ik mij om.

15-05-2012 om 18:47 geschreven door writer