SOFIE POV.

Jefrey keek ons met zijn doffe ogen aan. De laatste dagen had hij geen moeite meer genomen om tegen te stribbelen. “You’re free” was het enige wat Zayn zei en je zag dat het gezicht van Jefrey meteen opklaarde. “Thanx and I’m really, really sorry for what I’ve done. Can you forgive me?” In zijn ogen zag ik dat hij het meende , maar mijn hoofd zei dat ik hem niet moest geloven. Lotte slikte even, glimlachte even en schudde dan de hand van Jefrey. “I forgive you.” Hij keek de kring rond en iedereen knikte. “Thanx.” Zei hij en langzaam liep hij ons voorbij. Ik had verwacht dat hij opeens zou omdraaien en ons neer zou steken of zo, maar dat deed hij niet. Hij liep gewoon naar de kamer die wij hem aanwezen. Misschien was hij toch zo slecht nog niet. 

Eindelijk kwamen we aan bij het raam. Alle mensen hadden zich verzameld voor de deur want Sam vond het veiliger als die opslot was. We wurmde ons door de mensenmassa en Sam wist met moeite de deur open te krijgen. “Okay, ready?” vroeg hij en we wisten wat er zou komen. Hij smeet de deur open wij rende naar binnen en sprongen aan de kant. Meteen rende allemaal mensen naar het raam en sprongen er uit. Oke het was niet echt springen. Het was meer vallen want de meeste stonden twijfelend voor het raam, maar werde er gewoon door geduwd. Na zo’n half uur waren alle mensen er uit. Alleen wij en de jongens moesten er nog uit. Ik stond voor het raam en slikte. Dit was wel hoog. Zayn ging achter me staan. “I’m afraid. I can’t do this” zei ik fluisterend tegen hem. “We will jump together okay?” Ik stemde in en hij nam me vast. Mijn armen sloeg ik rond zijn nek en mijn hoofd duwde ik tegen zijn schouder zodat ik niks meer kon zien. “Ready?” vroeg hij, ik knikte en hoewel ik niks kon zien, toch kneep ik mijn ogen toe toen hij sprong. Ik gilde het uit. De val leek eeuwen te duren, maar dan vielen we toch in de zachte sneeuwhoop. Ik stond vlug recht en gaf Zayn een hand. Louis, Liam, Sam,Emmelie, Luna en Louise volgde al snel en na een vijftal minuutjes Harry ook. Nu moesten we alleen nog maar wachten op Lotte en Lucas. Ik keek naar boven, maar het was te hoog om iemand te kunnen zien.

LOTTE POV.

“Ik durf niet” piepte ik. “We moeten wel Lotte, kom gewoon met me mee” smeekte Lucas, maar ik bleef met mijn hoofd schudden. Hij keek me een beetje zielig aan. Tot eindelijk nam hij mijn handen vast en keek hij in mijn ogen. “Lotte, ik ben ook bang. We gaan gewoon samen. Ik hou van je.” “Ik ook van jou.” Hij kuste me nog een keer en trok me op zijn rug. Ik greep hem stevig vast. “Iets minder graag, ik stik bijna.” Zei hij lachend en ik loste mijn greep een beetje. “So-“ de rest van het woord gilde ik uit omdat hij al gesprongen was waarschijnlijk klonk het als sorrrrryyyyyyyy. Of toch iets in de buurt. Zijn voeten raakte de grond en hij viel voorover. Ik trilde over mijn hele lichaam en wou mijn ogen niet openen. Waren we dood? “Lotte we zijn er al open je ogen.” Ik deed langzaam een oog open en keek in het lachende gezicht van Lucas. Sneeuwvlokjes dwarrelde over me heen en eindelijk ontspande ik een beetje. Louise trok me recht en we begonnen te wandelen. Ik had geen idee waarheen. “Weetje dat we nu ongeveer 8 meter boven de straat lopen?” Lachte Sofie. “Yeah, I believe I can fly..” begon ik te zingen en al snel volgde de rest. Ik had zo’n vermoedde dat het lange wandelen niet zo saai zou worden als ik had gedacht. We zongen honderde liedjes en opeens merkte ik op dat het gestopt was met sneeuwen, maar achter ons sneeuwde het wel nog. “How is that possible?” vroeg ik stomverbaasd terwijl ik naar de sneeuw achter ons wees. “The snow has to stop somewhere.” Sam haalde zijn schouders op en ik besloot om ook gewoon door te lopen. 

Mijn voeten deden zeer en mijn benen trilde bij elke stap die ik zette. We hadden de hele tijd doorgelopen zonder te stoppen. “Gaat het nog?” vroeg Lucas en eerlijk schudde ik mijn hoofd. “Kom hier.” Zei hij en weer zette hij me op zijn rug, maar na een tijdje kon hij ook nimeer en liet hij zich gewoon vallen. Met een gilletje viel ik in de sneeuw. “Sorry” zei hij. De rest kwam ook even zitten. “Heeft er toevallig iemand drinken mee?” vroeg ik met een zacht stemmetje, te moe om het in het Engels te zeggen. Louise knikte en nam een flesje water. “Alsjeblieft” Gulzig dronk ik van het flesje en gaf het daarna door. Toen iedereen gedronken had en voldoende uitgerust was liepen we door. 

Uren later begonnen we plots naar beneden te lopen. “Het daalt hier!” riep ik blij uit. Dolenthousiast had ik opeens weer veel energie en lachend liep ik naar beneden, maar ik viel om en bleef doorglijden. Ik lachte het uit en iedereen volgde mijn voorbeeld. Samen gleden we in volle snelheid naar beneden. Dear house, here I come!

07-07-2012 om 12:17 geschreven door writer  

LUNA POV.

Lachend en schreeuwend rolde we de redelijk steile helling af. Ik probeerde recht te staan om zo al surfend naar beneden te gaan, maar het duurde niet lang voor ik weer viel en zo verder schoof. Beneden aangekomen botste ik tegen Niall die me lachend tegenhield. Verliefd keek ik in zijn ogen. Zijn blonde haar en zijn blauwe ogen waren echt prachtig en hoe zijn ogen schitterde terwijl hij naar me keek. Ik plaatste mijn lippen op de zijne en belandde in een oneindig lange kus. 

“Get a room!” riep Harry en lachend liet Niall me los. Hij keek me nog even aan en gaf me een knip oog voor hij verder liep. Ik liep naast hem en onze handen hielden elkaar vast. We zagen de huizen terug en merkte op dat we in Halle waren, meteen wist ik de weg naar huis. Ik zou gewoon een straat rechts in moeten slagen en thuis zijn. “My house is over there” zei ik terwijl ik naar het smalle straatje wees. Ze knikte allemaal, maar bleven toch staan. “What’s wrong?” vroeg ik aarzelend, mijn hand hield nog steeds die van Niall vast. “We don’t have a place to sleep.” Mompelde Zayn. Sofie keek nadenkend rond en toen kreeg ze opeens een lach op haar gezicht. “Sleepover!” was het enige wat ze riep, maar we verstonden haar meteen en we begonnen enthousiaste te knikken. 

20 minuten later waren we er dan eindelijk aangekomen. Het was een groot gebouw en ik zag dat er zelfs een zwemvijver was ook al was die nu bevroren. “Come in.” Zei Sofie en ze maakte een overdreven buiging terwijl ze de deur open deed. We liepen allemaal in een rijtje de gang in behalve ik en Emmelie die er allebei te samen door wouden. Met moeite geraakte we door de deur.(eigenlijk meer vallen, maar daar zwijgen we maar over.) De jongens hielpen ons recht en we bewogen ons naar de woonkamer. Het voelde goed om terug in een warme kamer te zijn. Ik liet me in de zetel vallen en nam een dekentje die in de hoek lag. Niall zette zich naast mij en nam het dekentje af. “Hee!” riep ik verontwaardigd waardoor hij moest lachen. Express begon ik Nederlands te praten tegen mijn vriendinnen zodat hij me niet zou kunnen verstaan. “Dus wat gaan we nu doen?” “Geen idee.” Louise die doorhad wat ik aan het doen was, speelde meteen het spelletje mee. De jongens keken ons raar aan zodat het niet lang duurde voor ik plat lag van het lachen. “What’s so funny?” vroeg Niall zachtjes aan mij. “your face!” en weer moest ik lachen. Hij keek me boos aan. Oh-oh dit was niet goed. Meteen keek ik weer serieus. “Sorry?” probeerde ik, maar hij schudde zijn hoofd en smeet het dekentje naar mij. Geschrokken keek ik naar hem, hopend dat hij niet al te boos was. Hij begon te lachen. “Haha, now your face is funny.” Opgelucht haalde ik adem en begon al snel mee te lachen. 

Ik gaapte. Het was redelijk laat en ik was doodmoe en ik zag dat ik niet de enige was. “I’m tired.” Zuchtte ik en iedereen knikte begrijpend. “Come we’re going to sleep.” Antwoordde Sofie en we liepen in stilte naar boven. Omdat we geen zin hadden om bedden klaar te zetten smeten we gewoon alle kussens, dekens en matrassen die we vonden een kamer in en lieten we ons vallen in ons zachtte paradijs. Lotte sprong dood enthousiast door de deken en zocht het zachtste plekje uit en door haar zo bezig te zien kreeg ik steeds meer energie. Lachend plofte ik naast haar neer. “IS het leuk?” vroeg ik zacht en ze knikt met een dolgelukkige grijns op haar gezicht. “A dream come true” zuchte ze. Niall ging naast me liggen en trok me tegen zich aan. “I love you.” Fluisterde hij in mijn oor en meteen kreeg ik een glimlach rond mijn lippen. “I love you too” fluisterde ik terug en niet lang daarna viel ik in slaap in zijn 2 sterke armen die me tegen alles zouden beschermen. Toen had ik nog geen idee dat hij dat ooit ook echt zou doen…

07-07-2012 om 12:20 geschreven door writer  

LOUISE POV. 

Ik opende mijn ogen en keek in het gezicht van Sam. Hij sliep nog, maar zijn armen waren zo rond mij geslagen dat ik niet meer kon bewegen. Ik gaf hem een kusje op zijn neus en slaperig opende hij ook zijn ogen. Hij lachte naar me en gaf me een kusje terug. Hij trok me nog steviger tegen me aan. “Ademruimte alsjeblieft!” zei ik lachend. Hij loste zijn greep een beetje, net genoeg om te kunnen ademen. Ik legde mijn hoofd op zijn borstkas. Zijn ademhaling maakte me rustig en langzaam viel ik in slaap. 

Voor de 2de keer die dag opende ik mijn ogen. Sam lag niet meer naast me en vermoeid keek ik om me heen. Ik was helemaal in de kamer. Ik stond op en liep de trap af en zocht hun overal. Uit eindelijk vond ik ze in de keuken waar ze pannenkoeken aan het maken waren. Louis zat met een wortel in zijn mond in het deeg te roeren. Hij probeerde me goeie morgen te wensen, maar nam niet de moeite om de wortel uit zijn mond te nemen dus klonk het meer als mompelen. Ik lachte even en zette me aan tafel. Benieuwd naar de pannenkoeken. “Okay, here they come!” riep Louis en de eerste lading pannenkoeken werd op tafel gezet. Lotte stortte zich er meteen op en nam meteen 2 pannenkoeken van de stapel. Ik nam er een en zocht op de tafel naar de heilige nutella. Het duurde niet lang of mijn pannenkoek zat helemaal onder de choco. Ik nam een grote hap van de pannenkoek, maar het duurde niet lang voor ik hem weer uit spuugde. Louis keek me gekwetst aan en Harry kon zich niet inhouden van het lachen. De pannenkoek had een rare smaak. Iets vies en ik kreeg de nasmaak maar niet uit mijn mond. Ik dronk grote slokken water. Toen Lotte mijn reactie op de pannenkoek had gezien, probeerde ze stiekem die van haar terug op de stapel te leggen. “Busted!” riep ik en ze schrok zo hard dat ze de pannenkoek omhoog gooide. Hij lande op Louis bord waardoor ik terug moest lachen. “Thanx” zei Louis doodgewoon en hij nam er een grote hap van, maar het duurde niet lang voor hij ze ook uitspuwde. “Okay, I defenitly can’t cook.” Proficiat Louis alsof we dat nog niet wisten dacht ik bij mezelf. Gelukkig bood Harry aan om pannenkoeken te maken en allen stemde we in. Nu nog maar hopen dat hij beter kon koken dan Louis. Zingend begon Harry beslag te maken en het duurde niet lang of zijn stapel pannenkoeken op de tafel werden gezet. De pannenkoeken van Louis lagen in de vuilbak en ik hoopte dat ik nooit meer zo iets vreselijk zou moeten proeven. Voorzichtig nam ik een warme pannenkoek van de stapel en voor ik er choco op deed wou ik eerst proeven. Ik nam een kleine hap en een hemelse smaak kwam in mijn mond terecht. “Hmmm delicious” zei ik terwijl ik genoot van de lekkerste pannenkoek ooit. Emmelie was natuurlijk super trots op haar ‘kok’ en gaf hem een kus. Hij lachte even en gaf een knip oog aan Louis die gespeeld boos zijn tong uitstak. Ik keek even naar Emmelie en toen naar de chocopot en alsof het was afgesproken sprongen we er naar toe. Jammer genoeg was zij net iets sneller en moest ik wachten op de overheerlijke choco. Luna keek ons hoofdschuddend aan en ik gaf haar mijn allerliefste glimlach.

Met mijn volle buik zat ik neer in de zetel. Die laatste pannenkoek had ik echt niet mogen nemen. Ik had er 8 op, maar ik was niet degene die de meeste had gegeten en je kan het al raden wie het record had met 12 pannenkoeken. Rararara inderdaad Niall had zich er helemaal voor gegeven en had zo mijn record van de troon gestoten. “I’m full” zuchtte ik en Niall maakte een instemmend geluidje. Louis keek nog altijd een beetje gekwetst. “Poor little boy” lachte ik en hij keek me even raar aan. “Little? Who do you call little?” zei hij en hij ging recht staan om te tonen dat hij groter was dan mij. Ik ging ook recht staan en het scheelde niet veel, maar hij had toch gelijk. “Tss” zei ik waarna ik me weer neer liet ploffen. Gelukkig duurde het niet lang eer de pannenkoeken waren gezakt en kon ik terug recht staan en happy mee doen met de rest die aan het dansen en het zingen waren.

Maar we hielden al gauw op toen we opeens een luide gil hoorde…

07-07-2012 om 12:24 geschreven door writer  

SOFIE POV.

Geschrokken keken we elkaar aan. Na even verstijfd te blijven staan liepen we allemaal naar buiten. We zagen Emmelie op het ijs liggen. Ze schreeuwde om hulp want langzaam gleed ze naar een gat dat zich in het ijs had gevormd. Harry zijn ogen gingen wijd open en hij smeed zich aan de rand van mijn zwemvijver. Hij stak zijn hand uit naar Emmelie. Ze probeerde zijn hand te grijpen, maar niks hielp. Harry commandeerde aan Zayn om zijn benen vast te houden en ook hij schoof het ijs op. KRAK! Het ijs maakte een luid lawaai, maar gelukkig bleef alles liggen. Harry schoof naar Emmelie die wild met heer armen zwaaide. Hij trok haar aan haar arm mee terug naar het land, maar haar arm schoof uit zijn handen en ze gilde het uit. Haar voeten gleden in het water en net op tijd trok Harry haar weg. Zayn gebruikte al zijn kracht en trok hun beide op het land. Opgelucht haalde ik adem en rende naar binnen om even later terug buiten te stormen met een deken.Harry bleef Emmelie maar vast houden dus kropen ze samen onder het redelijk grote deken. Ik keek naar Zayn die op de grond zat en dankbaar smeet ik me in zijn armen. “Thank you! Thank you! Thank you!” gilde ik en per keer dat ik het zij gaf ik hem een kus. Hij nam me op en droeg me mee naar binnen. Louise was bij Emmelie gaan zitten en was helemaal hysterisch geworden. Gelukkig was Luna er nog die ervoor zorgde dat ze terug kalm werd door haar in een zakje te laten blazen. 

Na enkele uren waren we allemaal een beetje bijgekomen van de schok en zaten we in de zetel. “I’m bored” zei Lotte en ze liet zich nog wat verder zakken in de zetel. “We can go to carnaval?” zei Harry en Lotte sprong meteen recht. “Yes!” gilde ze en ze liep een toertje rond. Ik keek haar verbaasd aan en vroeg me af waar ze al die energie vandaan haalde. “Kunnen we ons verkleedde?” vroeg Lotte zacht aan mij en ik grinnikte. “Ik heb nog een bijenkostuum, een lieveheerstbeestjeskostuum, een geel kostuum met zwarte hartjes en eentje van Robin hood, ma dan een vrouwelijke versie.” Ze keken allemaal superblij en ze kozen er een uit, maar Emmelie wou niet kiezen. “Waarom wil je niet?” vroeg ik aan haar en ze schudde zo hard haar hoofd dat ik verbaasd was dat die er nog op stond. “Ik haat carnaval, ik blijf hier wel.” “Weet je het zeker?” vroeg ik smekend , maar ze bleef koppig haar hoofd schudden. “Jammer” zei ik en ik gaf haar een pruillipje. “Sorry, maar ik ga trouwens toch nog even slapen.” Ze ging naar de kamer en liet zich in de dekens vallen. 

Toen we allemaal verkleed waren, behalve de jongens omdat die te groot waren voor in de verkleedkleren van mijn broer te geraken, liepen we de deur uit. De kermis kwam al snel in zicht en meteen liepen we naar een atractie. Allemaal bestelde we een kaartje en we gilde het uit toen die overkop ging. Ook gingen we in de botsautotjes, elk apart en meteen achtervolgde ik Zayn die blijkbaar het zelfde in gedachtte had, dus reden we eigenlijk gewoon rondjes. Na nog gegeten te hebben en nog enkele atracties waren we doodmoe en liepen we naar huis. Zayn had zijn arm rond mij geslagen en mijn hoofd lag neer op zijn schouder. Ik bekeek de rest. Lotte en Lucas waren nog vol van energie en huppelde lachend voor ons uit. Harry liep bij Louis en Liam en Louise en Luna liepen ongeveer het zelfde als ik en Zayn. Ik zuchtte nog eens en ik wist dat deze de leukste dag was die ik ooit had meegemaakt. En het klinkt misschien raar, maar we werden amper gestoord door fans, behalve dan met dat meisje dat de hele tijd aan Harry plakte. Ze had hem zelfs proberen kussen , maar hij had haar vriendelijk verteld dat hij een vriendin had waarna ze hem verdrietig aankeek en weg liep. Dat meisje kon behoorlijk wat overdrijven, maar voor de rest was het een van de beste dagen van mijn leven.

07-07-2012 om 16:37 geschreven door writer  

LOTTE POV.

We lopen naar huis (voor mij en Lucas eerder huppelen) , maar eigenlijk heb ik hier helemaal geen zin in. Ik begin trager te lopen en meteen doet Lucas het zelfde. “Lucas” fluister ik. “Ja” zegt hij net zo zacht terug. “Let’s get out of here” Ik bijt op mijn lip en kijk hem aan. Hij knikt en neemt mijn hand vast. Langzaam sluipen we van de rest weg en het duurt niet lang of we zijn hun kwijtgeraakt. “Wat wil je doen?” fluistert Lucas in mijn oor. Alles is wazig. Het was de eerste keer dat ik zo gedronken had en ik moest om alles lachen. “Hmm.. geen idee” zeg ik en hij lacht ook. “Loop eens op een rechte lijn?” vraag ik helemaal onverwacht en hij kijkt me raar aan waardoor ik weer moest lachen. “Ben je dronken?” vraagt hij me n ik lach. “Ben je dronken?” vraagt hij weer, maar nog steeds antwoord ik niet. Ik leg mijn vinger op zijn mond. “Shht” zeg ik zacht en meteen zwijgt hij. Ik kus hem en hij kust mij terug. “Ik hou van je” fluistert hij en weer moet ik lachen. “Ik ook van jou” roep ik luid en ik huppel in het rond terwijl ik luid I’m yours begin te zingen. Nu moet Lucas ook lachen en hij neemt me vast. Samen draaien we rond tot het liedje uit is. Het is stil en ik kijk hem aan en juist als hij me nog is wil kussen draai ik mijn hoofd weg. Hij kijkt me verbaasd aan waardoor ik weer moet lachen. “Love you” lach ik en ik geef hem een kort kusje voor ik weer weg huppel. Hij schud zijn hoofd. “Lotte, je bent dronken.” “La la la what ever, la la la it doesn’t matter, la la la oh well…” krijgt hij als antwoordt van mij. Ineens neemt hij me vast bij mijn knieholtes en ik lig als een prinsesje in zijn armen nog steeds luid zingend. Langzaam loopt hij naar Sofie’s huis terwijl ik in zijn sterke armen lig. Langzaam val ik in slaap met mijn hoofd op zijn schouder.

LUNA POV.

“Where’s Lotte and Lucas?” vraagt Louis opeens en ik kijk voor mij. Lucas en Lotte zijn inderdaad verdwenen en verbaasd kijk ik rond me heen. “No idea, maybe they are already at home” zei ik aarzelend, maar ik wist dat niet zo ging zijn. 

Sofie loopt naar binnen en luid roept ze Lotte’s naam. Alleen een gemompel van Emmelie die op de bank in slaap was gevallen. “Emmelie, zijn Lotte en Lucas al thuis?” vraagt Louise ongerust, maar Emmelie schud haa hoofd. “Die waren toch bij jullie?” “Ja, dat waren ze ook, maar ze zijn spoorloos verdwenen.” “We’re going to search them!” roepen de jongens en ze lopen de deur uit. Ik kijk naar buiten door het raam en zie dat het hard aan het regenen is. Gelukkig waren wij op tijd binnen , maar waar zijn Lotte en Lucas nu?

LUCAS POV.

Ik loop stevig door met Lotte slapend in mijn armen. Ik zucht. Lotte, mijn lieve, zotte meisje. Opeens hoor ik voetstappen overal rond mij en ik sta verstijfd stil. “Wi.. wie is daar?” vraag ik en een trilling gaat door mijn stem. Een luid gelach beantwoord mijn vraag en uit de schaduw stappen een tiental jongens. Ze zijn groter als mij en langzaam loop ik achter uit. Ik bots tegen iets en snel draai ik me om. Er staan nog drie andere jongens en grijnzend kijken ze me aan. “Wat willen jullie?” ik probeer luid en zelfverzekerend te klinken, maar mijn stem komt er maar zwak uit. “Wij willen haar.” Ze wezen naar Lotte en wild schud ik mijn hoofd. “Nee!” schreeuw ik luid en ik loop zo snel als ik kan weg terwijl ik Lotte probeer wakker te maken. “Lotte, Lotte! Alsjeblieft word wakker.” Fluister ik, maar nog voor mijn zin compleet is wordt ik getakkeld door een van de grote jongens. Snel draai ik me om zodat Lotte op mij valt. Ik gil het uit en het enige wat ik voel is pijn. Met mijn hand ga ik naar mijn achter hoofd en ik zie dat er bloed op zit. Maar mijn zorgen vergaan als mist voor de zon als ik zie dat Lotte is wakker geworden en dat de jongens haar vast hebben genomen. Ruw wordt ze tegen de muur geduwd. Ik duw me recht en probeer de jongen die haar vast houd weg te trekken, maar met een beweging van zijn arm duwd hij me weer omver. De tranen stromen over mijn gezicht terwijl ik weer recht sta. Woede heeft plaats genomen en ik spring op de gast en trap hem overal waar ik hem kan raken. “aargh!” gilt hij en hij valt op de grond. Snel loop ik naar Lotte en verdedigend ga ik voor Lotte staan. De jongens omsingelen me en komen langzaam dichter bij. Dit gevecht zou ik nooit alleen kunnen volhouden.

07-07-2012 om 16:54 geschreven door writer