Al verschillende mensen waren bekomen van hun verbaasdheid ,dat nu plaats nam voor angst. Mensen werden hysterisch en begonnen naar voren te dringen om de deuren proberen open te krijgen. Zowat iedereen werd hysterisch en slechts enkele konden kalm blijven. "Omg! Omg! Omg! We're going to dy,We will never get out of this. Omg Omg Omg!" Ik was dus niet een van die personen die kalm bleven. Sofie probeerde me te kalmeren door aan mijn arm te trekken, maar ik ging helemaal door het lint. Louise vond het dan ook niet meer dan normaal door me een tik te verkopen. "Aaww! where the fuck was that good for?" Maar het had wel geholpen, ik was niet meer aan het ventileren en ik was gestopt met schreeuwen. Louise haalde gewoon haar schouders op. "We have to calm down those people..." zei Luna aarzelend. "I think you're right." Niall zijn stem klonk zacht. 

Louis liep naar het kleine tafeltje dat aan de rand van de kamer stond en klom er op. "Hey! Calm down people!" schreeuwde hij, maar zijn stem klonk stil tegen over de gillende mensenmassa. Emmelie die een beetje geirriteerd was liet nu haar stem horen. Ze kon echt super hard schreeuwen en meteen hield iedereen zijn mond. Louis keek een beetje beschaamd, omdat zo'n klein meisje iedereen stil kon krijgen en hij niet. "Just calm down and listen to me!" riep ze. "Okay We're going to be allright if we organize ourself." Het was verbazend hoe iedereen naar haar luisterde alsof ze dat al jaren hadden gedaan. "Is there a doctor in here?" vroeg ze op luidde toon. 2 mensen staken hun hand op en riepen dat ze EHBO hadden gestudeerd. "Okay, You two, choose some people who can help you with the sick people." De mannen kozen een paar vrouwen en mannen uit en gingen in een groepje staan. Weer begon Emmelie te praten. "Choose a room, for the sick people. That will be your work place." De mensen liepen de gang uit op zoek naar een geschikte kamer. Ik vroeg me af van waar Emmelie dit had, waarschijnlijk had ze echt veel te veel films gezien, maar het werkte wel.

Niet veel later had bijna iedereen een soort van job. Er waren mensen die het eten gingen verzamelen, er waren brandweermannen en vrouwen voor moest er iets fout lopen, ook al hadden ze niet echt het materiaal. Ze hadden gewoon alle brandblussers bij elkaar genomen en aan elke ruimte die er gebruikt werd een neer gezet. Ze hadden ook hun eigen kamer waar ze waterslangen en emmers hadden neergezet. Ook waren er op passers voor de kinderen van de mensen die werkte. En natuurlijk zorgde de jongens voor entertainment. Ze zongen liedjes voor iedereen en het leek alsof we een persoonlijk concert kregen. 

Emmelie bleef bevelen uitvoeren en Ik, Louise, Luna en Sofie bleven naast haar lopen. We waren een soort van assistentes die niet echt veel deden.

Maar al snel bleek dat we wel wat nut hadden. Louise kon het snel vinden met de kinderen die er rondliepen en Luna hielp mee met de dokters en verpleegsters. Ik en Sofie liepen nog steeds naast Emmelie de gangen door. 

"Misschien zouden we een paar regels moeten opstellen." zei ik. "Huh? regels, waar is dat nu goed voor?" antwoordde Sofie. "Gewoon, standaard regels zoals niet roken, of niet lopen in de gangen, niet te luid praten in de buurt van de kleintjes, kweni gewoon regels." zei ik , maar mijn stem klonk niet zo zeker. "Da is misschien nie zo een slecht idee." zei Emmelie. 

We gingen naar onze kamer en lieten ons vallen op de matrassen. Sofie had pen en papier en schreef er van boven in het groot. Regels. Nu moesten we gewoon enkele regels bedenken.

15-05-2012 om 18:46 geschreven door writer  

"Euhm...." Regels bedenken is toch wel moeilijk bedacht ik me. "Wacht! Ik weet er een!" riep Emmelie. "Niet roken" zei ze met een lach. "Jah, en geen drugs." riep Luna er terug achter. "Ni lopen in de gang" vroeg Louise die zich er juist had naast gezet. "Ja, maar wa hebben we daar nu aan? Misschien is da in een manege goed, ma hier is da toch ni zo erg?" antwoordde ik. "Ahn ja , just, sorry!" zei Louise. "Hmm, geen lawaai na 10 u 's avonds?" vroeg ik na een lange stilte. "Ja, da is wel een goe idee ma ik zou er elf van maken, da klinkt logischer." Louise knikte. "goed idee Lotte." zei ze met een knipoog." Plots ging de deur open en liepen Louis en Harry de kamer in."Did you never learned to knock on the door before you came in?" vroeg ik, lichtelijk geirriteerd. "Sorry, girls, but you're al dressed , so you have nothing to worry about." Harry lachte toen hij dit zei, maar ik vond het niet zo grappig. "And if we we're undressed? What would you do then huh?" "Euh.. I have no idea, but you're dressed so what's the problem honey?" "Honey? don't call me honey? I've got a name!" 

"Why are you so angry at me?" Harry klonk een beetje verbaasd en misschien reageerde ik een beetje te fel. Ja zeg maar dat ik veeeeeeel te fel had ."Sorry , I'm a little bit upset I think.." "What's wrong?" "I have no idea." Maar eigenlijk wist ik wel wat het probleem was. Mason. Weeral dook hij in mijn gedachte op. Ik miste hem. Ik kon gewoon niet geloven dat ik na al die jaren nog steeds verliefd was. Het was zo lang geleden. "I want to believe you, but your eyes tell me you're lying." Ik was altijd slecht in liegen. "Just let it go. It's not your problem." Ik liep weg, uit de kamer, door de deur en ik verdween in de gang.

"What the hell was that?" vroeg Harry verbaasd, toen ik weg was. Maar niemand wist wat er met me was en ze keken verbaasd naar de deur, waardoor ik verdwenen was. 

Ik liep en liep, ik had geen idee waar ik naartoe ging, ik liep gewoon door tot ik verdwaalde. Ik vond een lege kamer en ik ging naar binnen. Ik wou gewoon even alleen zijn. Tranen liepen over mijn gezicht en ik wist dat het stom was om te wenen voor een jongen, die je al lang had moeten vergeten. 

Plots hoorde ik voetstappen. Eerst dacht ik dat ze van de gang kwamen, maar na een tijdje te luisteren kon ik duidelijk horen dat ze uit deze kamer kwamen en ze kwamen op mij af. Angstig sprong ik op en ik rende naar de deur ik duwde de klink naar beneden en wou de deur openduwen toen ik merkte dat de deur opslot was. Ik voelde de adem van de vreemde in mijn nek. Langzaam draaide ik mij om.

15-05-2012 om 18:47 geschreven door writer  

Ik keek recht in twee paar bruine ogen . Oke hij stond nu wel heel dicht bij. “Sorry, ik wou ni doen schrikken.” Zei hij toen hij een paar stappen achter uit stapte. Ik antwoordde hem niet en keek hem enkel verbaasd aan. “euhm.. I’m not good at English… I’m sorry I didn’t want to scare you?” Hij vroeg het aarzelend. Ik glimlachte en ergens vond ik hem wel leuk. Toch ging ik hem nog een beetje verder laten denken dat ik engels was. “Oh, no sorry I didn’t knew there was someone here. “ Hij keek me gewoon aan en hij wist niet wat hij moest zeggen. Het was wel grappig om te zien , maar waarschijnlijk was het niet zo leuk voor hem. “Nee , nee! Sorry , ik kan ook nederlands hoor. Ik wou gewoon je reactie zien.” Ik lachte. Opgelucht haalde hij adem. “Oef, ik kan echt ni goe engels.” Het was een tijdje stil. Maar toen vroeg hij aarzelend:”ik wil ni onbeleefd zijn ofzo, maar waarom ben je hier?” “euh…”aarzelend keek ik hem aan. Hij was zo lief, maar ik wist nog niet eens zijn naam. “Hoe noem je eigelijk? “ “Lucas, gy?” “Lotte” “En nu terug naar mijn vraag..” Ik wist echt niet of ik het moest vertellen of niet. Na even nadenken besloot ik het toch maar te vertellen. “Ik ben gewoon een beke in de war denk ik..” “Hoezo?” Ik wou het hem echt vertellen, maar ik was bang dat ik opnieuw in tranen zou uitbarsten. “euhm.. gewoon een jonge die ik ken. Ni echt problemen waar mee ik u wil irritere..” “Vertel het me maar, misschien kan ik helpen?” “drie jaar geleden, had ik een relatie met die jonge, maar we gingen naar verschillende scholen dus eigelijk wist ik al dat het ni goe zou aflopen,” ik slikte mijn tranen weg, “maar hij zei mij dingen zoals jij bent de enige enzo… Eigenlijk best wel cliché. Ma ik besloot het toch te proberen. Maar in November kwam dan toch da wat ik verwachtte. Hij maakte het uit..” Ik wachtte even , maar Lucas in stilte wachten op het vervolg van mijn verhaal.. “Ik heb hem drie jaar niet gesproken, maar een week geleden kreeg ik plots een berichtje van hem dat hij nog steeds van me hield en dat hij me miste. Ik weet niet wat er toen gebeurde, maar toen ik de volgende dag het berichtje nog is wou bekijken was het verwijderd. Ik weet zeker dat ik het heb bewaard en toch was het weg.” Het bleef stil, mijn verhaal was niet zo zielig , maar toch deed het heel veel met me. Ik had mijn tranen kunnen in houden en daar was ik heel blij om. “En waarom ben jij hier?” vroeg ik na een lange stilte. “Ik wou alleen zijn en gewoon in stilte kunnen nadenken.” “Waarom?” Nu was het aan hem om te slikken.” ”Vandaag is het een jaar geleden dat mijn zusje is gestorven..Ze had een oudere vriend en hij had een motor en wou haar meenemen voor een ritje. Natuurlijk mocht het niet van haar ouders , maar ze deed het toch.. slechts enkele straten verder werd ze omvergereden door een auto. Ze lag een maand in coma, maar is dan toch gestorven..” Het bleef stil. Zijn verhaal was wel tien keer erger dan het mijne. Ik zag dat hij moest vechten tegen zijn tranen. Ik trok hem in mijn knuffel en hij liet zijn tranen de vrije loop. We bleven zo in stilte zitten tot zijn tranen gestopt waren. “Gaat het?” vroeg ik zacht. “Ik denk het..” Maar je kon een trilling door zijn stem horen gaan. “Ik denk dat we eens moeten terug gaan.” “weet jij de weg?” Ik keek hem verbaasd aan , maar keek toen weg. “ Ik had gehoopt dat jij die nog wist.” Hij keek naar me met een waterig glimlachje. “Dankje…” zei hij plots. Ik had echt geen idee waarom hij dat n uzei. “Waarvoor?” “Voor hier bij me te zitten en gewoon te luisteren naar mijn verhaal.” Ik kreeg tranen in mijn ogen. “Da is wel het minste da ik kan doen.” Antwoordde ik vlug voor ik hem weer in een knuffel trok. 

Na een tijdje stonden we dan toch recht en liepen naar de deur. In de gang aangekwomen was het stil, bijna te stil. “Euhm.. Toevallig enig idee hoe laat het is?” vroeg ik fluisterend. “Jep, op mijn horloge staat 10 na 12.” “ ’smiddags?” “Nope, ’s avonds!” “shit!” Mijn vriendinnen zouden dood ongerust zijn. “Heb je haast?” “een beetje.” “Ok welke kant?” “geen idee, naar links?” “ok laten we proberen.” We liepen rond in de gangen, maar vonden de weg niet, toch bleven we zoeken en plots hoorde we stemmen. Er waren 2 personen in de gang. 

“Quiet…They may not hear us.” De stem was duidelijk van een man. “I try, It’s not my fault.” Die was dan weer van een meisje en ik had een vaag vermoeden dat ik de 2 personen kende. Hun stemmen herkende ik en toen wist ik het. Het waren Emmelie en Harry. “Where is that girl?” “I don’t know , but we have to find her, I hope she’s okay.” Ze waren aan het zoeken naar iemand, naar mij realiseerde ik mij. “I’m here!” Maar Lucas trok me weg. “shht.. Wa doe je nou het zijn vreemden je kent hun name niet.” Ik moest lachen. “Jawel hoor, ze noemen Harry en Emmelie.” “Harry? Als in Harry Styles?” “Jah, Harry, als in Harry Styles.” Weer moest ik lachen. “ok dan..” zei hij een beetje beschaamd. “Kom dan gaan we naar ze toe!” “Oke…” We liepen de gang in en stonden stil. Mijn mond viel open toen ik dit zag. Emmelie stond tegen de muur gedrukt en Harry kuste haar. “Euhm.. Ik denk da we beter weg gaan, maart eerst nog een foto.” Dat laatste zei ik met een grijns. Ik nam mijn gsm, die glukkig wel nog als fototoestel kon gebruikt worden. Een flits ontwaakte het koppeltje en en we liepen snel terug de gang in waar we eerst stonden. Al lachend liep ik weg. “Het was niet de bedoeling om ze te store , maar ik vind het wel grappig.” Lucas lachte met me mee en probeerde me bij te houden. Gelukkig wist ik nu wel waar we waren en het duurde niet lang of ik had de gang van mijn kamer gevonden. Ik bleef voor de deur van mijn kamer staan. “Ik denk dat we hier afscheid moeten nemen.” Ik klonk een beetje bedroefd, maar in de paar uren dat we te same waren geweest had ik hem al goed leren kennen. “Tot morgen.” Zei ik. “Tot morgen.” En deze keer was hij het dat me een knuffel gaf. Hij liep de gang door en verdween achter het hoekje. Ik zuchtte en opende zachtjes de deur en sloop naar binnen. Toen ik bijna mijn matras had bereikt ging het licht aan geschrokken draaide ik me om.Voor de tweede keer die dag. Eigenlijk de eerste keer aangezien middernacht al gepasseerd was.

15-05-2012 om 22:11 geschreven door writer  

Vreemd genoeg stond er niemand achter mij, maar toen besefte ik dat de lichtschakelaar een muur verder was. Ik draaide me nog een kwartslag om en keek naar Luna. Ze keek me vermoeid aan. “Lotte? We hebben je overal gezocht! Ik ben zo blij dat je terug bent!” Ze was heel blij en wou me een knuffel geven toen ze opeens veranderde en terug begon te praten. “Waar was je? En Wat had je daarstraks?” begon ze op een strenge stem, maar ze had nog iets te vertellen deze keer stonden haar ogen verdrietig. “We dachten dat je nooit terug zou komen.. We dachten dat je verdwaald was.” Ik wist even niet wat te zeggen. “Euh…” Ik zei eigenlijk best wel veel euh… “Ik was wel verdwaald ja, maar nu ben ik terug en je raad nooit wie ik zoenend met Harry in de gang vond.” Lucas had me opgevrolijkt en ik kon gewoon niet meer depressief zijn. Ook Luna vond het niet zo interessant meer ze had meer interesse voor de foto dat ik haar nu toonde. “Emmelie? Haha ik wist dat ze iets voor hem voelde.” “Ja! Ik denk da iedereen da wel door had, als ze er constant zit naar te staren en er niet kan over ophoude.” Ik grinnikte. Luna keek terug vrolijk en daar was ik blij om, ik haatte het als iemand verdrietig was. 

“Wie was die jongen?” Oei die vraag had ik niet zien aankomen, maar ik schaamde me er niet voor en begon mijn verhaal van het begin. Waarom ik was weggelopen, hoe ik verdwaalde, hoe ik hem in de kamer vond, zijn verhaal, de knuffel die ik het liefst nog is wou overdoen, hoe we de weg terug vonden en hoe we Harry met Emmelie zagen kussen. “Oelalala, is Lotte verliefd?” “Neeh, hij is gewoon een goede vriend, ik denk da ik nog steeds verliefd ben op Mason…” “Hoe kan je nu verliefd zijn op Mason terwijl die andere veel beter klinkt?” “Geen idee misschien val ik wel op bad boys.” We lachte allebei, maar ik vroeg me inderdaad af waarom ik niet op een lieve jongen zoals hij viel en wel op een jongen die mij negeerde. 

De deur ging open en Emmelie kwam stil de kamer binnen., maar natuurlijk hadden we haar wel gezien. “Vertel ons alles!” riep Luna. Verbaasd keek ik naar Louise en Sofie die nog steeds door sliepen. Emmelie keek ons aan alsof ze tottaal niet wist waar over het ging. “Jij en Harry” hielp ik haar herinneren. “Er is niks gebeurd tussen mij en Harry.3 Maar aan haar gelukzalige glimlach kon je zien dat er wel degelijk iets was gebeurd. “Verklaar dan is deze foto!” Ik toonde haar mijn gsm en haar mond viel open. “Was jij dat?” Ik knikte met mijn hoofd en lachte. “Oke, Oke gen geheimen. Ik denk da Harry me leuk vind.” Ze glimlachte. “Ok en vertel nu is hoe dit is gebeurd.” Ik wees naar de foto. “Gewoon we waren u aan et zoeke, en toen opeens pakte hij me vast duwde hij me tegen de muuyr en kuste hij me. Einde story!” “thehe, Emmelie is verliefd!” “I think so… en eigenlijk wie was die jonge bij u? Die heb ik wel gezien zeh.” “Hehe” en weeral vertelde ik het een verhaal. Er waren weer een aantal uren verstreken en het was nu ongeveer 2 u ’s nachts, we liepen naar de matrassen en het duurde niet lang of we lagen in slaap. 

De volgende ochtend werden we wakker gemaakt om 7 u ’s ochtends door de veel te actieve Louise en Sofie. “Ik wil ni opstaan laat me me rust.” Probeerde ik te zeggen , maar volgens mij klonk het zo een beetje als:” hmm,hmmhmmmm!” Ik was doodmoe, maar Louise en Sofie wouden absoluut mijn verhaal weten. Ik zuchtte ik had het beter in een keer verteld toen we allemaal wakker waren. Ik had echt geen zin om op te staan dus draaide ik me gewoon om. Maar luna die nu ook wakker was begon aan mijn lakens te te trekken en louise begon vrolijk op mijn matras te springen. “Jullie zijn onmogelijk!” ik ging recht zitten en ze lieten zich allemaal op de grond vallen en voor de zoveelste keer die dag vertelde ik alles opnieuw. Toen ik begon over het stukje dat ik en Lucas Emmelie samen met Harry zagen kussen kon Louise het niet laten om me te onderbreken. “Huh bedoel je Harry als in Harry Styles?” Ik lachte omdat Lucas net het zelfde had gezegd. “JA! Harry als in Harry Styles!” “Ja Emmelie, goe gedaan en tips? Voor mij en Louis?” Ik grinnikte toen Sofie begon te protesteren. “Louis is van mij!” “Louis is mine.” “No, no , Louis is mine.” “Louis is mine!” gilde Louise nu hard. Het was duidelijk dat ze een stukje van in de video diary’s na speelde. Plots ging de deur open en toen ik zag dat Louis de kamer in kwam barstte ik in lachen uit. “I think I’m from Eleanor, sorry girls!” Louise en Sofie werden vuurrood en keken vlug naar de grond, maar ik , Luna en Emmelie kwamen niet bij van het lachen. Harry kwam ook de kamer binnen en ging naast Emmelie zitten die al snel stopte met lachen en subtiel probeerde dichter bij hem te gaan zitten. Haar poging mislukte want Harry had het duidelijk gezien, maar gelukkig voor haar sloeg Harry zijn arm om haar nek en gaf een kusje op haar wang. Het was schattig, maar tegelijk ook grappig omdat Emmelie helemaal rood kleurde. 

“And do you guys have a relationship?” vroeg Luna. “yes!” zeiden ze allebei en weer kleurde Emmelie rood. “We have to celebrate that!” riep ik. “Tonight we gonna give a party!” Iedereen juichte. “I like your idea!” Harry zei dit met een lach en hij knipoogde naar Emmelie. “at 22 o’ clock in the dance hall! See you then, but know I’m going to take a shower.” Ik liep weg met een aantal handdoeken onder mijn arm en met de kleren die ik aan zou doen. Ik liep het hoekje om en liep tegen Lucas. “Lucas?!” riep ik blij , maar verbaasd uit. Mijn spullen lagen verspreid over de grond, maar dat kon me niet schelen. “Ook goeiemorgen!” zei hij lachend. Hij bukte zich en raapte mijn spullen op om ze daarna aan mij te geven. “Sorry van je spullen.” “Geeft niet, maar eigenlijk ging ik juist douche dus tot straks?” “Ja is goed.tot straks!” Ik wou doorlopen tot ik me realiseerde dat ik hem ging uitnodige voor het feestje vanavond. “Euhm.. Lucas! Wacht even!” Hij draaide zich om. “Wat is er?” vroeg hij verbaasd. “Vanavond geven we een feestje in de danszaal ik vroeg me af of je wil mee komen met mij.Gewoon als vrienden.” Dat laatste zei ik er nog vlug achter na. “Lijkt me leuk wanneer?” “om 22 uur, kom je me om 21 u 30 ophalen?” “Okay dan zie ik je dan, misschien vroeger.” “Tot straks” “tot straks.” We lachte nog even naar elkaar , maar liepen toen door. Aan het einde van de gang zag ik de deur van de badkamer al. Ik klopte op de deur. “Sorry , you have to wait five more minutes!” riep Zayn’s stem terug. In de korte tijd dat ik hem kende zat hij enorm in met zijn uiterlijk, daardoor wist ik dat dit ook een stuk langer ging duren dan vijf minuten. Ik zette me op mijn hurken tegen de muur naast de deur en wachtte tot hij er eindelijk af zou komen. Na een half uur ging de deur dan eindelijk open. “That were not five minutes!” riep ik gespeeld boos. Hij grijnsde en het enige wat hij zei was “Sorry” Ik lachte en liep de deur binnen, weeral realiseerde ik me dat ik hem nog niet had verteld over het feest. “Oh zayn! We’re giving a party for Harry and Emmelie. In the dance hall at 22 o’ clock. I hope you can come.” “Like I have better things to do.” Zei hij sarcastisch en hij lachte. “Ofcourse I will be there and euhm.. Lotte?” “Yes what’s the problem. Hij keek aarzelend naar mij. “Can you ask Sofie to come with me?”

16-05-2012 om 17:40 geschreven door writer  

“I’m sorry you have to ask her by yourself, but I’m sure she will say yes!”Beantwoordde ik zijn vraag. “But what if she say no?” “She wouldn’t.” “sais who?” “Me!, so it’s true.” “Okay then I will ask her.” “bye!” en ik smeet de deur dicht. Na een korte douche ging ik terug naar onze kamer. Daar was ik net op tijd om te zien hoe zayn voor Sofie op een knie ging zitten. “Sofie?” Zijn stem trilde. “Ja?” Sofie praatte zo zacht dat het moeilijk was om haar te verstaan. Ze zat onder de zenuwen en wachtte af. “Do you want to go with me to the party?” Sofie begon heftig te knikken en sprong in Zayn’s armen . Zo bleven ze even staan tot Louis kuchte. “Louis why do you ruin their moment?” louise klonk een beetje geïrriteerd. “Because it’s now my turn.” Louise keek hem even raar aan toen ze zag dat ook hij op een knie ging zitten voor Harry. “Sorry Louis I already got a date!” hij knipoogde naar Emmelie die vrolijk lachte. “I wasn’t going to ask you , I just have to tie my shoe!” Iedereen lachte. Maar toen draaide Louis een halve slag om en keek naar Louise. “Louise do you want to come with me? As friends!” dat laatste zei hij er nog snel achterna net zoals ik had gedaan. “IIIIIIIIH!” meer kon Louise niet zeggen. “Is that a yes?” lachte Louis. “Yes!Yes!Yes!” gilde ze. Louise was echt overenthousiaste en superblij. 

De dag was voor de rest redelijk normaal verlopen als je Louise kent dan toch, want ze zat de hele tijd kleren te passen. En Emmelie zat de hele tijd te praten over hoe geweldig Harry wel niet was. Luna had dan toch de eerste stap genomen en niall gevraagd en Liam ging met een meisje dat Kelly noemde. Ze was blond en iets jonger als hem. Hoe dan ook het was nu 21 uur en ik had eindelijk iets gevonden om aan te trekken, zo een hotel heeft best veel klere die niemand meer aan doet, behalve wij dan een groepje meiden die dit niet voorzien hadden. De tijd ging veel te langzaam voorbij en ik wou dat Lucas hier al was en alsof hij mijn gedachte had gehoord want opeens klopte er iemand op de deur en kwam hij binnen. “Sorry dat ik zo vroeg ben, maar ik kon gewoon niet langer wachtte.” Zei hij meteen toen hij binnen kwam. “Haha is niet erg laten we naar de andere gaan.” Ik wist dat ik nu als een idioot stond te grijnzen, maar als hij in de buurt was , verscheen die rare glimlach. Het is raar hoe snel je iemand kon leren kennen. Voor de kamer aangekomen begon Lucas nerveus te worden. ‘I…ik kan ni goe engels.” Ik vroeg me af hoeveel keer hij dat nog zou zeggen. “Is ni erg, dan moeten we het je leren en de beste manier is door proberen te praten. Kom gewoon mee.” Ik klopte op de deur en Liam deed open. “Why so early?” “I don’t know , but who cares?” “Hehe, I’m sorry but I have to tell Harry to put some clothes on then you can come inside.” Ik lachte en Lucas keek Liam raar aan. “Zei hij nu juist.. Dat Harry naakt is of heb ik het ni goe begrepen?” “zie je wel da je de taal al een beetje leert kenne?” stelde ik hem gerust. Na een aantal minuten deed Liam de deur weer open. “You can come inside. It’s save.” Lachte hij naar ons en we liepen naar binnen. “Where is Harry?” vroeg ik , want hij was nergens te bekennen, maar plots hoorde we hem al gillen. “Louis, No! Give my shirt!” Louis liep lachend uit de kamer met een witte T-shirt in zijn hand. Harry erachteraan. Ik lachte. Tot eindelijk kwamen de meisjes ook. “Okay, let’s go lady’s!” Louis maakte een overdreven buiging en gaf Harry zijn T-shirt terug. Snel deed hij hem aan en ging naast Emmelie staan. Die de hele tijd had gestaard naar de six-pack van Harry. “Did you liked what you saw?” vroeg Harry lachend en Emmelie kon niet antwoordde, maar knikte wel en weer werd ze vuur rood. Al lachend liepen we naar de danszaal. Eerder die dag hadden we alles aan de kant geschoven en hadden we iemand gevonden die heel graag DJ wou zijn. In de zaal lag overal versiering die we hadden gevonden in een nogal rare kamer. Eerst stond iedereen nog appart , maar het duurde niet lang of iedereen stond op de dansvloer. We zaten al vlug in de stemming. Om middernacht werd een slow afgespeeld en ik liep gauw naar de bar voor nog een kriek, maar Lucas volgde me en ging recht voor me staan. Hij maakte een overdreven buiging. ‘can I have this dance?” Ik lachte. Waarschijnlijk had hij die zin een aantal keren geoefend in zijn hoofd. Ik nam zijn hand vast. “But ofcourse.” En ook ik maakte een overdreven buiging. Het was duidelijk dat we iets te veel op hadden. We stonden dicht tegen elkaar en draaide eigelijk gewoon toertjes om te kunne kijken naar Harry en Emmelie. Maar we gingen al snel te snel draaien en door de alcohol werd ik snel draaierig en samen vielen we op de grond, we barste in lachen uit. Louis en Zayn trokken ons recht. We liepen samen naar de bar waar iedereen al zat behalve Emmelie en Harry die nog geen enkel moment van de dansvloer waren gekomen buiten voor een drankje. We bleven een tijdje zitten en algauw waren we allemaal zo dronken als iets. Om 3 u ’s nachts werd er nog een slow afgespeeld de laatste voor de avond. We liepen naar elkaar toe en deden een soort van groeps slow of iets wat erop moest lijken terwijl we luid het liedje mee zongen. Het was een leuke avond geweest en al dronken liepen we terug naar onze kamers. Zacht zingend.

16-05-2012 om 18:37 geschreven door writer  

Vermoeid en met felle hoofdpijn deed ik mijn ogen open toen de deur openging. Sofie liep juist met een paar handdoeken de gang in en niet veel later hoorde ik een bonk. Ik zette mij vermoeid recht om te zien wat er was. Toen ik de deur opendeed en naar buiten keek zag ik Sofie op de grond liggen en Louis die vermoeid naar haar keek. Hierdoor moest ik lachen, maar daar hield ik snel mee op toen de hoofdpijn weer begon. Ik drink nooit meer. Louis die nu pas door kreeg dat ik er bij stond keek geïrriteerd naar me op en stond recht, Sofie deed het zelfde. “Good morning!” zei Louis met zijn ochtendstem. Sofie knikte en liep gewoon door naar de badkamer. “Good morning.” Probeerde ik vrolijk te zeggen en weer deed mijn hoofd zeer. Ik zette mijn hand op mijn pijnlijke hoofd en besloot niet meer te praten. Dus zwaaide ik even en liep onze kamer terug in, wat niet voor lang duurde want ik hoorde een luide gil. Pfff wat nu weer? Ik liep de gang door en kwam uit bij de badkamer. Ik deed de deur open en deze keer was het mijn beurt om te gillen. Ik liep angstig achteruit. Kelly lag in het bad. Je zou nu denken waarom gil je dan? Wel ze leefde niet meer en haar lichaam lag in een bad vol met bloed, haar bloed. In trauma bleven we staan. Ik wou mijn ogen afwenden ik wou schreeuwen ik wou weg rennen. Maar ik bleef kijken, er kwam geen geluid uit mijn keel en mijn voeten bleven staan waar ze stonden. Lucas kwam aangelopen. “Lotte? Wat is er? Is alles goed?” Hij klonk bezorgd en kwam bij me staan. Ik was te geshokkeerd door wat ik zag, waardoor ik niet kon antwoorden. Hij volgde mijn blik. “Oh mijn god!” zei hij zacht. Hij keek terug naar mij en draaide mijn hoofd weg. Het was alsof ik terug wakker schoot en ik begon te huilen. Ik liet me in zijn armen vallen terwijl hij me probeerde te troosten. Zayn kwam ook aangelopen en liep meteen naar Sofie om ook haar op te vangen. Het duurde niet lang of ook andere mensen kwamen rond ons staan. 

Liam baande zich een weg door de vele mensen om te zien wat er gebeurd was. Hij liet zich tegen de deur neervallen en begon ook zachtjes te huilen. Een paar mensen die dapper genoeg waren haalde het lijk uit het bad en liepen ermee naar een kamer ver uit onze buurt. Harry die nu ook aan kwam zag het bad en trekte ons weg naar onze kamer. “What happened?” vroeg hij aan Zayn. “ Kelly, she’s dead.” Hij begon het verhaal weer te vertellen en ik zag alles weer gebeuren. Ik werd misselijk en mijn ogen draaide weg. Alles werd zwart.

Louise, Niall en Emmelie stonden rond mij toen ik wakker werd. “How long was I…” Ik maakte mijn zin niet af, want alles kwam weer naar boven. “ two hours.” Zei Niall. Ik knikte en probeerde het beeld van Kelly weg te krijgen. Ik slikte en probeerde normaal te ademen, maar Kelly kwam terug in mijn gedachten en ik begon te hyperventileren. “Rustig, rustig Lotte? Blijve ademen asjeblief.” Lucas smeekte bijna. Het duurde een hele tijd voordat ik terug rustig werd. “Ik denk da ik ok ben.” Zei ik na een tijdje. Ik werd langzaam rustig. Ik zocht naar Sofie. Ze lag neer op een matras en was net zoals mij buiten westen geraakt alleen was zij nog niet wakker. Nu ik eindelijk rustig was begon ik terug met vragen te stellen. Wie had Kelly vermoord? Waarom? Wat had ze gedaan? Zou er nog een moord volgen? Zoveel vragen, maar zo weinig antwoorden.

18-05-2012 om 12:29 geschreven door writer