forever and always, snowbound, on tour, verstoppertje, ...
07-05-2012
verstoppertje, hoofdstuk 6
Toen de man terug
kwam, was het muisstil in de kamer.
Toen ze Jeffrey
zagen, hadden ze besloten in opstand te komen en te zwijgen.
Ik heb hier drie
messen, meisjes en weten jullie wat jullie daarmee mogen doen ? glimlachte
hij. Julie maakt een portret van mij op Cindy haar rug, Cindy bij Freya en
Freya bij Julie.Die dat het lelijkst tekent, moet haar 2 kleine tenen afstaan.
En mooi krassen hé,
niet buiten de lijntjes, ik zal mijn beste gezicht trekken zei hij terwijl hij
op een stoel voor hun ging zitten, zijn ogen tot spleetjes kneep en een tanden
ontblotende glimlacht toonde.
Aangezien het
pistool binnen handbereik lach, was er niet veel aan te doen. Ze moesten het
wel doen tenzij ze liever dood wilden. Er waren veel pijnlijke gezichten en
tranen te zien. Het was een vreselijk uur vol pijn, Jeffrey was de enige die er
ook maar enige plezier in had.
Pijn
Nog pijn
Nog meer pijn
Een stukje
Pijnlijker
Veel pijnlijker
Pijnlijkst
En pijn..
Pijn
Pijn
Zo ging het uur
voorbij. En laat me is zien lachte Jeffrey.
De tekeningen leken
helemaal niet op Jeffrey, het enige wat te zien was was een hoop bloed, vlees
en bij Julie zelfs botten. Het was afschuwelijk, een verminking voor het leven.
Mooi, mooi zei
Jeffrey,
Het lelijkste
getekende portret was die van Cindy, die dat Julie dus getekend heeft. Julie,
hierheen komen, zeg maar vaarwel aan je 2 kleine teentjes, terwijl Cindy en
Freya daar tegen de muur mogen toekijken.
Iedereen begon te
snikken.
Kunnen wij anders
niet een teen afstaan? Vroeg Cindy.
Geen sprake van!
Zij tekende niet mooi, zij gaat boeten!
AUUUWWWWW!!!!
Snikte Julie.
Na 10 minuten waren
haar kleine tenen weg en bleef er allen een klein botje van over.
Freya scheurde een
stuk van haar pull om het rond haar teen te draaien.
Eens zien hoe
jullie reageren als ik opdracht 2 vermeld gniffelde hij.
moeten jullie een
bad vol zout nemen, dan gaat deugd doen voor jullie wonde, reken maar. Lachte
Jeffrey het uit.
Toen ze aankwamen in
de badkamer, stond het bad al klaar, hij had dus alles al klaar gezet.
Julie, jij eerst!
Nee, ik ga wel, ik
wil eerst, ik wil hun niet zien lijden, niet weer alleszins! Riep Freya het
uit.
Ik zei, Julie! En
bij mijn weten is jouw naam niet Julie!
Juju! Als je pijn
hebt, ik schreeuw het uit, dat iedereen ons hoort hé! Ging ze voort.
Jij zal niet
roepen, jij zal zwijgen, mond open!
mmmm mmmm ! Freya
knikte nee en hield haar mond stevig dicht.
Jeffrey stak zijn
pistool naast haar hoofd uit en dwong haar haar mond te openen.
Natuurlijk deed ze
het. Weldra werd er een doek tussen haar lippen gepropt.
Smakelijk! Riep de
moordenaar uit.
De doek was zo vies
dat ze niet wist wat te doen, hij smaakte naar
bloed??
Wqt bs dft??
Wat? Sorry, ik
begrijp je niet, nu heb je zon grote mond niet meer hé! Hij duwde Julie het
bad in.
Zonder tegen te
spartelen ging ze liggen.
Dat pikt! Begon ze
te huilen.
AAUUUWWWW!!!
MMMMMMM Htkp! Dat
wou ze niet zeggen, ze wou help roepen.
Freya en Cindy
begonnen mee te huilen.
De volgende was
Cindy en weer was het zo.
AAAAUUUWWWWWWW!!!
Cindy moest plots
denken aan wat voor een plezier haar ouders en die van Freya maakten op hun
vakantie, waarom hadden ze de kinderoppas weg gepest? Waarom verstoppertje? Hoe
zouden de broer en zus van Freya het hebben bij hun beste vriend(in)?
Freya dacht juist op
dat moment aan wat ze veroorzaakt heeft.
Dit was allemaal
door mij! Ik wou percé alleen met Julie en Cindy blijven, hun ouders op
vakantie, maar wat ik niet had verwacht is dat er een oppasser kwam. Die had ik
weg gepest en nu zaten we hier, deze morgen nog verstoppertje te spelen omdat
ik dat wou. Ik,ik,ik Ik ben het probleem! Nu zit ik hier met een doek in mijn
mond die naar bloed smaakt, toe te kijken hoe zij een zoutbad nemen en ik
hierna moet met deze doek! Afschuwelijk!
Woehoe, Freya,
slaap je misschien? Aan u!
AAAAUUUUUWWWWWWWW!!!!!
Dat wou ze zeggen, maar het klonk meer als RMLAAAAAAWW !
Sorry, ik spreek
geen dombo-taal!Gniffelde Jeffrey.
Nadat de doek af
was, en iedereen gegaan was, vroeg Freya:Wat hebben wij eigenlijk gedaan? Ik
ga blijven aandringen tot ik het weet, en ik hou lang vol, vraag maar aan Julie
en Cindy! Terwijl Cindy en Julie voorzichtig ja knikte.
Ik geef niet toe en
ik ben niet vriendelijk, maar goed, ik zal je het zeggen want je overleeft dit
toch niet !
Het begon allemaal
19 jaar geleden in dit huis! Mijn beste vriend, 9 jaar lang, Jeff, woonde hier
met zijn gezin. Als ik daar was & zijn nonkel ook, bekeek hij mij nooit. Op
een dag was ik het zo zat dat ik het opstapte. Ik woonde een paar huizen verder,
maar onderweg naar huis stopte er opeens een auto voor mij en voor ik weg kon
rennen, stond hij al met een geweer naast mijn hoofd. Instappen Riep het, het
was donker, maar aan zijn stem te horen, was het Jeffs nonkel, Rey. Ik stapte
dus in, deed de deur toe en plots ging de deur op slot. Ik voelde iets in mijn
arm steken, een prikje, ik was verdoofd! Toen ik wakker werd, lag ik in een
donkere kamer, ik rook en zag opeens Jeff staan.Jeff, wat een opluchting, wat
doe ik hier in je kamer? En waarom nam je nonkel mij mee? Hij bleef maar aan
de deur wachten en na een halve minuut stilte zei ik weer Jeff? Wat is er?
Waarom antwoord je niet? Achter mij hoorde ik iets. Ik durfde mij niet
omdraaien, was te bang om te kijken wie het was.
Hallo Bruno, leuk
je weer te zien! Gelukkig dat Jeff een plan bedacht, Jeff, samen staan we
sterk, Jeff en Rey, Jeffrey!.
Inderdaad,
nonkeltje, hoe kon ik ooit met zo een verader omgaan?!
Wat? Ik heb je niet
veraden, dat zou ik nooit doen, dat weet jij toch! Riep ik uit, ik was in
paniek, wat zou jij doen? En weet je? Ik kreeg een doek in mijn mond gepropt.
Ik voelde iets op mijn rug, het brandde! Ik voelde dat ze tekeningen maakte, de
littekens staan nog steeds op mijn rug! Toen moest ik een zoutbad in. Dat deed
nog meer pijn! Toen moest ik verleidde, of anders kreeg ik de zweep! Maar nee,
ze wouden me vermoorden! De politie kwam binnen gestormd juist toen ze de
trekker wouden overhalen Gelukkig! Toen ik thuis kwam, zei ik dat ik nooit
meer een vriend wou,toen mijn moeder vroeg wat er was, zei ik alleen dat we
erge ruzie hadden. Ik liep nooit meer zonder T-shirt rond. NOOIT! Nog geen jaar
later wou mijn moeder verhuizen. De familie van Jeff en Rey, Jeffrey, vandaar
mijn nieuwe naam, was allang gevlucht en nog steeds spoorloos. Ik was blij dat
we verhuisden, allee, tot ik het huis zag. Ik hoopte dat ik deze nachtmerrie
vaarwel kon zeggen, dat we de stad uitgingen en heel ver van hier gingen wonen.
Maar nee, weet je waar we gingen wonen? HIER! Nog niet eens in een andere
straat, HIER! Toen nam ik mijn kans, de pijnlijke herinnering was me te veel!
Ik doodde iedereen die ooit dit huis betreed, mijn moeder, mijn vader was al
dood; mijn nonkel, oma, ik verkrachte mijn vrouw en mijn tante, allemaal in 1
nacht, en weet je? Allemaal op dezelfde manier, ook jullie dus! Iedereen die
hier kwam wonen, ging na een week nooit meer buiten! NOOIT MEER! Ik liet hun
allemaal voelen wat ik had, ik leed! Maar ik overleefde het! De andere niet!
Niemand! Ik werd het gevang ingestoken, maar nu neem ik nog steeds wraak! Dit
huis is vervloekt!
Daarom is jullie
derde opdracht ook dus mij verleiden, maar wie het minst verleid, krijgt de
zweep.
Verwachte die
klootzak nu echt dat wij hem op een sexy manier gaan verleiden terwijl hij daar
maar neerzit dacht Freya. Freya overlegde rap met Cindy, We laten Julie tussen
ons eindigen, laat mij maar laatst eindigen ik kan wel tegen die zweep.
Zeker ? vroeg
Cindy, die niet wou dat Freya zich steeds opofferde. Ja, echt waar, Ik wil dit
doen voor jullie als een ware vriendin Cindy, luister nou.. zei ze
vastberaden. Cindy kende Freya door en door, ze liet haar haar gang maar gaan
en stapte naar Jeffrey die afwachtend op een stoel zat. Ze zette zich beleefd
op zijn schoot en begon knoopjes van zijn vest open te maken. Freya deed niets,
dan was ze zeker laatst. Julie knipoogde en glimlachte enkel. Terwijl Cindy al
haar flirtkrachten naar boven schiep, dit was toch waarschijnlijk de laatste
keer dat ik kan flirten dacht ze.
Zoals gehoopt was de
stand:
Cindy à een braaf poesje
Julie à verlegen en toch opwindend
Freya à een koppige, achterbakse
vrouw
En dan moet ik nu
meedelen dat ik heb gelogen lachte Jeffrey luid, hij kon het lachen niet
inhouden. Hij had al een vermoeden dat Freya express laatste wou eindigen. Tot
mijn grote genoegen deel ik mee dat de eerste gestraft wordt, maar wees maar
niet bang hoor schatje de zweep zal niet gebruikt worden als jij net zo braaf
bent als tijdens je flirtuurtje.
KLOOTZAK, JANET,
SCHOFT, !! schreeuwde Cindy .
JA! schreeuwde
Julie.
Freya was nog steeds
rotverbaasd, ze kreeg geen woord over haar lippen.
De man liet Freya en
Julie opgesloten achter in de kamer, en vervoerde zichzelf en Cindy naar de
kamer hiernaast. Het werd al snel duidelijk, Cindy werd verkracht..
Toen Jeffrey terug
kwam, ongeveer 30 minuten later, volgde Cindy niet.
Cindy? Waar is
ze?! Over Freyas wangen rolden tranen.
Oh, onze brave
schat? Allee, zal ik zeggen, dat was onze brave schat, ja sorry hé!
Wat heb je met mijn
zus gedaan? Julie, aan wie het niet meer kon schelen wat met haar ging
gebeuren, was zo bang!
ZEG OP!!! Ze is
mijn zus!!
Tja, kan ik eraan
doen dat ze tegenstribbelde, mijn vrouw en mijn tante waren net zo en die
STOP! Dit word mij
teveel! Je vermoorde 1 van mijn beste vriendinnen, weet jij wel hoeveel ze
betekende voor mij?! onderbrak Freya hem meteen.
Heb ik ook
meegemaakt! Ik
Kunnen wij er wat
aan doen dat jij door je maat veraden werd? Ik weet niet dat je wel beseft wat
je ons aandeed! Verslagen liet Freya haar op de grond vallen. Onder haar lag
een heel plasje tranen.
jij bent wel een
farse hé! Hoe durf je!
Hoe durft ze? Hoe
durf jij! Je vermoordde mijn zus, ze was alles wat ik had, ik had maar EEN zus
en GEEN broers! Ik had alles aan haar! Ze hielp me overal mee! Huiswerk,
moeilijkheden, verdriet, enzovoort! Maar nu, nu kan ze me niet meer troostten
door jou! Jij bent de duivel op aarde! Julie had dit veel eerder moeten
zeggen, dit was misschien wel waar wat ze zei, het was toch al te laat!
Jullie moeten je
schamen, maar dat doen jullie toch niet waarschijnlijk, en weet je wat ik met
zo een meisjes doe? Die laat ik nog langer afzien!
Doe maar, als we
Cindy verliezen, verliezen we alles! Dat was waar, dit was hun beste vriendin!
Dit WAS, ik kon het nog steeds niet geloven! Cindy is weg, weg hé, en morgen
ben ik er natuurlijk ook al niet meer, door de waarheid!
Kom hier!! Nu is
het genoeg!
Freya , die nu toch
een beetje bang kreeg, ging bij hem staan. Ze liet niks blijken van haar angst.
Jeffrey boog zich
naar haar hals en haalde met een mes uit, maar doordat Freya naar links sprong,
vloog het mes naar haar hand. Haar hand werd rood en ze schreeuwde het uit.
Julie verstijfde van de schrik. Freya strompelde naar achter.
Hou je nu op met
zeveren! Jeffrey zei het , alsof het zo bedoelt was. Julie stond nog altijd
even stil. En Freya, Freya ging terug naar Julie,scheurde een stuk van haar
T-shirt en bond het rond haar hand.
Zo! zei Jeffrey.
Hij had op twee stoelen nagels vastgekleefd. Ga maar zitten! hij lachte, het
is comfortabel hoor! hij lachte nog meer. Ben je nu allemaal gek geworden?
vroeg Freya. euh nee, mijn vriend en zijn oom wel! Waarom moesten de ouders
toch juist nu weggaan! Net deze avond. Julie was verdrietig en bang. Ze hoopte
dat dit snel gedaan was.
Freya! Jij gaat
eerst, want jij bent de farse! Freya wist ook wel dat ze niet anders kon en ze
ging zitten. Ze zweeg ook al had ze zoveel zeer. De stoel deed haar denken aan
het spijkerbed in de technopolis, daar was ze naar toe gegaan met Julie en Cindy
Ze hield het niet meer. Tranen stroomde over haar wangen. Toch hield ze nog
altijd haar mond.
Julie ga jij ook
maar zitten! hij grinnikte stil. Julie ging op de stoel zitten. Ze zwegen
allebei.
Ook al deed het
zoveel zeer. Ook bij haar stroomde de tranen over haar gezicht. Het was de
zoveelste keer die dag. Ze dacht na, hoe lang zouden ze hier nu al zijn? Ze
gokte iets rond de 4 uur. Door aan
andere dingen te denken voelde ze de pijn niet eens.
Jeffrey kreeg langzaam een rode kleur. "Waarom schreeuwen jullie het niet
uit van de pijn?! Zeg op doet het jullie dan niks?"
Freya en Julie bleven zwijgen. Julie kreeg zelfs een grijns op haar
gezicht.
Jeffrey kon er niet
meer tegen. "Sta op en vlucht, ik kom jullie halen!" schreeuwde hij.
Waarschijnlijk dacht hij dat ze zouden gehoorzamen. Dat had hij fout gedacht.
Julie en Freya bleven gewoon zitten en je zag aan hun gezichten dat ze hem vanbinnen aan het
uitlachen waren.
Jeffrey sprong naar
Julie en trok haar van de stoel. Heel even zag je een angstblik bij Freya. Maar
Julie deed iets wat ze al veel eerder had moeten doen. Ze trapte met alle macht
die ze had in zijn kruis. Jeffrey hapte naar adem. Freya en Julie rende naar de
deur, jammer genoeg was die op slot. Jeffrey naderde hun langzaam. Opeens
hoorde ze een wild geblaas en een kat sprong op Jeffrey zijn rug. Pas nu
herinnerde Julie dat ze de katten achter een doos had verstopt. Picatchu krabde
Jeffrey in zijn gezicht en liep weg.
Freya en Julie
maakte hier gebruik van en liepen ook weg naar een raam. In 10 seconden hadden
ze het raam open gemaakt. " wat is het hoog!" slikte Julie. "Wat
had je verwacht?" vroeg Freya, "haast je hij komt er aan!" Julie
gilde om hulp toen freya naar achter werd gegooid. Jeffrey had haar bij haar
keel vast.
"Julie .
Help!" riep Freya. Ze stikte langzaam. Wat kon Julie doen? Ze sprong op
Jeffrey af en probeerde zijn arm los te rukken. Freya zuchtte een laatste keer
en viel slapjes in de armen van Jeffrey. Hij liet haar neervallen en naderde
Julie. Het angstzweet brak haar uit en ze liep langzaam achter uit, ze stond
tegen de muur gedrukt en kon geen kant meer uit.
Jeffrey lachte en
nam Julie bij haar keel. Julie kreeg bijna geen adem meer toen de deur open
gestampt werd door de politie. " Verroer je niet! En Jeffrey laat dat
meisje los!" schreeuwde een politieman, het was dezelfde man die eerder in
de dag hen probeerde te redden. Julie had een hekel aan die politieman, maar ze
wist dat ze hem nodig had.
Jeffrey liet Julie
los en liep naar het raam, dat nog open stond. De politie probeerde hem nog
neer te laten, maar dat schot miste en raakte Julie haar arm. Julie gilde en
viel neer. Ze viel flauw. Het laatste wat ze hoorde was het alarm van de
ziekenwagen. Een week later ontwaakte ze in het ziekenhuis. Haar ouders en de
ouder s van Freya keken haar aan. "Gaat het meisje?" vroeg haar
moeder. "Ja, maar ik had een vreselijke nachtmerrie, jullie waren weg en
er was een man die Jeffrey heette en " Ze zag de gezichten van haar
ouders en Freya's ouders veranderen. "Nee! Het kan niet waar zijn is het
echt ?" Haar ouders knikte zacht. Julie begon te trillen en hapte naar
adem, ze werd gek. "Jullie liegen!Jullie " Haar woede veranderde naar
verdriet, ze begon hevig te snikken.
Daarna was ze stil
en keek ze recht voor zich uit. Ze keek angstig en draaide zich met een ruk om.
Ze dacht dat ze overal het gelach van Jeffrey kon horen. Door die aanval, moest
ze nog 3 maanden in het ziekenhuis blijven.
Ergens in de 2de
maand hoorde de verpleegsters een gil van uit haar kamer, onmiddellijk gingen
ze ernaar toe. Ze zagen Julie liggen op de grond in een plasje bloed, ze was
dood. Ze dactte dat ze zelfmoord had gepleegd.
Onmiddellijk belde
ze de politie, die het lijk bekeek en algauw wisten dat dit geen zelfmoord was
, maar een gruwelijke moord. Ze hoorde een lach van achter hen. De politie
draaide zich om, zag Jeffrey door de gang weg rennen en aarzelde geen moment.
Hij liep achter hen aan. De verpleegsters hoorde een paar schoten en even later
kwam de politie terug." Hij was de dader, geen schrik, ook hij heeft de
dood ontmoet."
Het nieuws deed de
ronde en algauw wist iedereen het. Maar naarmate de tijd voorbij ging, hoe meer
het als een griezelverhaal werd gebruikt. En na enkele jaren was het zelfs een
broodje aap verhaal geworden.
En? vonden jullie het een beetje leuk? Ik heb dit verhaal ongeveer een jaar of twee geleden samen met 2 vriendinnen, je kan dit verhaal vinden op , quizlet, verhalenlezen of op www.bloggen.be/griezels daar hebben we het op gezet.
Het volgende verhaal dat ik er op ga zetten, is maar een hoofdstuk want het waren normaal ook twaalf hoofdstukjes, maar ik vond dat het beter was als het aan een geschreven was. Het heeft iets meer dan 2000 woorden :) ik heb het ook met drie andere vriendinnen geschreven. Ik zal het er nu meteen op gaan zetten :)
Op een nacht besloten Inne, Femke, Julie en Cindy een paar paarden te stelen !!
ze steelden uit hun geliefde manege 4 paarden, genaamd
Ramses, Vanille, Ducary en Lady.
We hadden het gekke idee om naar Apassionata te gaan, en zo vertrokken we door een duister bos, richting Apassionata. Maar helaas was er veel ongeluk onderweg..
julie zag een zwarte kat de weg oversteken en dacht meteen aan het ergste, ze riep
"een zwarte kat , dat brengt ongeluk!!" maar de anderen lachten gewoon en zeiden dat het allemaal bijgeloof was.
Maar toen gebeurde er nog iets..
Cindy keek in haar spiegel zo ijdel dat ze was. Haar paard schrok en sprong opzij waardoor de spiegel viel, in honderden stukjes lag de spiegel op de grond. Julie begon weer " Oh, nee dat brengt 7 jaar ongeluk!!" De anderen lachten weer en zeiden dat het bijgeloof was
.Julie keek naar Inne en nog voor ze haar kon waarschuwen liep ze onder een ladder door. En daar ging julie weer...
" dat bregt ongeluk, waarom liep je daar nu onder door!!!" alweer lachten de anderen en zeiden dat het bijgeloof was. cindy vroeg:"
welke dag zijn we vandaag eigenlijk ?"
Femke keek op haar gsm en zei met een klein stemmetje: " euh... vrijdag de 13de." Julie begon weer: "ongeluk,ongeluk, dat brengt ongeluk!!" en alweer lachten de anderen en zeiden dat het bijgeloof was. En zo gingen ze verder door het duistere bos...
Niet wetend of ze nu ongeluk gingen hebben of niet.
We wisten niet dat we een reuze modderpoel naderden, de eerste die het ontdekte was Julie.
Ducary wou niet meer verder en bokte Julie erin en vanille deed hetzelfde, Cindy en Inne lachten zich kapot.
Femke en Julie, zwommen er woedend uit, ondertussen hadden Cindy en Inne al een holle, halve boomstam gevonden waarmee ze de overkant konden bereiken. Zo vaarden ze naar de overkant, toen Femke en Julie uitstapten was er te veel gewicht aan een kant van de boomstam en ook Cindy en Inne vielen in de modderpoel...
Nu stonken we allemaal, maar... femke en julie vonden erges een douche...hij stond er zomaar opeens. femke en julie kregen de kans om te douchen maar ze waren een beetje aan het overdrijven na een uur of 4 kwamen ze eruit en toen inne en cindy zich ook wouden douchen was het water al op.De regen spoelde gelukkig de modder er onderweg af maar Inne en Cindy stonken nog steeds..
We trokken verder en naderden een cinema...
Cindy was natuurlijk niet blij dat ze nu zo stonk.
Maar ze gingen door naar de cinema.
Plots begon Julie te gillen. "IIIII de nieuwe film met Brodny!!", ze wou meteen naar die film kijken.
Na veel gedoe gingen ze naar de film, de paarden gingen mee binnen. Toen Brodny net zijn meisje wou kussen begonnen de paarden hun behoeftes te doen. Na dat julie dit zag was ze meteen tegen brodny en gingen ze naar buiten.
Het was de bedoeling dat ze weggingen maar... Cindy zag dat breaking down in de cinema was en we gingen weer binnen maar...
Daar op de eerste rij zat ze.... de vier meiden begonnen te gillen. Het was... het was....
het was de eigenaar van de manege als ze de paarden zou zien waren wij de klos oh nee we rende naar buiten en...
... we gingen in volle galop er vandoor we bleve galoperen tot we zeker wiste dat we veilig waren. Toen zag cindy een casino ze wou er meteen naartoe maar wat moesten we dan met de paarden?? Inne wist de oplossing. Ze had een container zien staan met een deur in de zijkant we hadden het geluk dat ze leeg was. En we zette de paarden erin. We stapte het casino binnen.
En zagen veel rijke mensen die nogal boos werden omdat ze bijna altijd een heel groot deel van hun geld verloren. Inne , Femke en Julie begonnen al minder zin te krijgen om in het casino geld te verspelen. Maar Cindy wou perce een spel spelen. Cindy zette zich aan tafel en meteen het eerste spelletje won ze. Iedereen natuurlijk heel blij. We hadden geluk in het gokken!!
Toen we na enkele uren buiten het casino kwamen waren we zeer rijk. Cindy en Inne hadden hun vuile rijbroek uitgetrokken en een mooie nieuwe witte rijbroek aangedaan. Toen we de paarden uit de container wouden halen herkenden we onze paarden nauwlijks. Er was smoothie over hun uit gegoten, de zadels waren besmeurd met choco, en alles wat je zou kunnen bedenken. Cindy en Inne wisselde een blik en haaste zich terug binne in het casino, trokken hun besmeurde rijbroek terug aan en rende terug.
Ondertussen waren Julie en Femke om schoonmaakspullen gaan vragen. Na 3 a 4 uur schrobben zagen ze er toch al een beetje beter uit maar ze roken nog steeds naar smoothies. Nu ja ze konden toch weer doorgaan.
Maar ze waren vergeten waar ze naartoe wouden gaan dus kwam Femke met het idee om naar Oosterijk te gaan ze verbleef daar elk jaar in het zelfde hotel. Dus we gingen weer op weg...
Toen ze in oostenrijk aankwamen gingen ze naar oostenrijkshof(het hotel waar Femke elk jaar naartoe ging).
Ze kregen een luxe kamer omdat ze zoveel geld bezaten dat ze in het casino hadden gewonnenen de paarden mochten mee naarbinnen.
In het zwembad gingen de meisjes naar een grote koker met een televisiescherm, een soort water bioscoop.
Ondertussen waren de paarden aan het loltrappen. Ze hadden iets nieuws uitgevonden dat de paarden konden skiën. Wij maakte natuurlijk ook lol. We hadde zelfs de mooiste stallen in onze eige kamer. Natuurlijk vond iedereen ons in het hotel zeer leuk (dachten we). Maar het hotel was alleen aardig voor ons dus na een maand of twee in het hotel gewoont te hebben hadden we geen geld meer...We werden uit het hotel getrapt.
Wat moesten we nu... Cindy wou meteen terug naar het casino maar de andere vonden dat maar niks.
we besloten om naar Australië te gaan
In Australië aangekomen wisselden we onze paarden voor kangoeroe's :p
We lieten de paarden achter bij de eigenaar van het kangoeroebedrijf, maar toen we terugkwamen waren de paarden weg !!
Blijkbaar had de meneer ze verkocht aan Katy Perry ! Boos vertrokken we in stuitergalop naar het casino in Australië, de meneer zei dat je daar Katy kon vinden. Eerst vroegen we vriendelijk aan Katy of we de paarden terug mochten, maar ze zei Nee
We begonnen te roepen en te schreeuwen maar toen riep ze Security !
De security stopten ons in een container en dumpten ons op een vuilnisbelt
op de vuilnisbelt kropen we uit de container en Julie zag daar een chocoladereep liggen, ze wou hem natuurlijk meteen opeten, maar cindy vond dat ze daar meer recht op had. Ze vochten om de reep chocolade en Inne en Femke stonden er naar te kijken. Ze dachten nog om te vertellen dat een rat er al lang met de reep vandoor was, maar vonden het leuker om te kijken. Het gevecht duurde nog 5 minuten en Julie en Cindy zagen er niet uit. Cindy haar neus was helemaal gebroken, en haar ogen waren allebei dichtgeslagen.Het leek of er ook iets met haar verstand gebeurd was, ze keek een beetje rond en grijnsde, ze keek verdwaasd uit haar ogen. Ze keken naar Julie en zagen dat haar haar langs alle kanten stond. Haar wangen waren op meerdere plaatsen gebroken, en haar neus stond helemaal naar rechts gedraaid.Cindy keek en zei: .... niets , ze grijnsde alleen maar.
Julie keek naar cindy en wist meteen dat er iets aan de hand was. Ze dacht luidop:" zouden we nog eens proberen om naar een casino te gaan?" Inne en Femke keken elkaar aan en vonden het een goed idee zolang julie en cindy buiten bleven staan. Ze gingen naar het casino en wonder boven wonder ze hadden nog steeds geluk in het gokken. Ze kwamen naar buiten met een klein fortuin!! Julie vond dat ze eerst naar cindy haar hoofd moeste late kijken waar de andere natuurlijk mee instemde.Terwijl cindy verzorgd werden zochten inne, julie en femke naar een hotel. Ze vonden er een aan de rand van amerika. Toen cindy terug kwam zag ze er weer goed uit maar ze had meer dan de helft uit gegeven aan kleren en plastische ingrepen aan haar gezicht. Inne en femke gingen vlug terug naar het casino en kwamen terug met nog een fortuin. Ze zeiden dat ze door wouden spelen maar dat de politie hun eruit hadden gegooid omdat ze al te veel geld hadden gewonnen. Ze konden weer verder met hun leven. Ze zette de TV aan in hun kamer en zagen apassionata. Toen de film gedaan was zei cindy: " Zullen wij ook naar apassionata gaan?? Ik heb ze opgezocht op het internet en ze zijn hier een paar kilometer van daan aan het optreden." Ze keken elkaar aan en ze pakte meteen hun koffers. Toen ze besefte dat hun paarden nog steeds bij katy perry waren. We moesten ze terug hebben. En zette de achtervolging in. We vonden haar 15 kilometer buiten het dorp. Ze was in het casino waar femke en inne waren buitengeschopt we keken rond. En zagen de paarden bij een weilandje grazen. We slopen erop af en vongen ze met gemak. Ze klommen op hun paarden en reden in de late avond op weg naar Apassionata.
Omdat we 1 uur achter de paarden waren aangegaan was apassionata al op hun volgende bestemming . Het was al heel laat dus zette we onze luxetent op. Cindy nam haar laptop uit haar zak en zocht op het internet waar apassionata nu was. Ze vond dat ze morgen om 18:00 op treede in een dorpje dat een beetje verder lag. Ze besloten om de volgende morgen vroeg op te staan en vroeg te vertrekken naar hun bestemming. Ze zette hun luxe wekker op 7:00 u 's ochtends. Ze gingen allemaal slapen en ze droomde nogal vreemde dromen. Inne droomde dat ze over 4 paarden sprong bij apassionata. Waarna ze ook nog door een ring met vuur sprong. Femke droomde over Damon Salvatore en zij hand in hand op het strand. Cindy droomde van een reuze spiegel waarin ze zegt: " spiegeltje, spiegeltje aan de wand , wie is de mooiste van het land" waarop de spiegel antwoord: " jij , cindy jij bent de mooiste van het land" en Julie droomt van haar exvriendje die het terug aan vraagd. waarop zij een smoothie over hem giet. Allemaal lachen ze in hun slaap. Maar dan gaat opeens de wekker met een hels kabaal af. Daar gaan de smileys en daar komt het gezeur. Inne: " Ramses springt en ... WAT GEBEURD ER!!!" , Femke: " Damon, ga niet weg ik hou van je" zet grote ogen op:" heb ik dat nou luid op gezegd!!!"Cindy: Spiegeltje,spiegeltje aan de wand, ik weet dat ik de mooiste ben van het land" en... ze slaapt door en Julie: " HAHAHA Take that!!!, Ok wa is da kabaal!! nee , nee kom terug zo bedoelde ik het niet!!!"
Opeens zijn ze allemaal wakker en zeggen ze juist op het zelfde moment: " APASSIONATA!!!" Iedereen doet hun voorverwarmde pyama uit en kleed zich in paardrijkledij. Ze steken alles in de zakken en zadelen de paarden op ze vertrekken om 12:00 u... Opnieuw op weg naar apassionata..
Onderweg liep er opeens een paard op hun weg. Inne keek ernaar en was meteen verliefd. Ze begon te vragen of ze het paard mocht houden. Na enig overleg werd besloten om het te houden, natuurlijk was Inne heel blij. Maar wat moest ze nu met Ramses... Na eve nadenken bedachte ze dat ze ze allebei wel konde houden. Ze gingen er in galop vandoor en bedachtte ondertussen een naam voor het zwarte paard. Julie zei: " we kunnen hem zwarte noeme, snap je hem??" Het bleef stil tusse de andere, " zwarte omdat hij zwart is... Och laat ook maar" "Nee," zei Cindy "We kunnen hem strangie boy noeme" "of gewoon stranger" antwoordde Inne. " wat een goed idee" beaamde Femke. Na een uur zagen ze apassionata. Cindy ging er op een reusachtige snelheid op af, gevolgd door de andere. Toen ze Apassionata berijkte, sproken ze meteen met de eigenaar. De eigenaar die Nicola bleek te heten zei: " Waarom zou ik jullie toelaten bij Apassionata " " U hoeft dat niet te doen , maar geef ons te minste een kans " riep Julie, waarna ze zich meteen excuseerde voor haar toon. Maar haar krachtige woorden hadden gewerkt... Ze mochtte tonen wat ze in zich hadden. Cindy bracht een prachtig dressage nummer, maar Julie bracht een indrukwekkende springshow en Femke bracht een dans met paarden , terwijl Inne door een brandende ring en over Stranger sprong met Ramses. Ze had al snel door gehad dat Stranger iets aan zijn Pezen had waardoor hij niet meer kon springen. Ze werden toegelaten op Apassionata , maar ze wisten niet dat er iemand meekeek met de show...
ergens in de rijen tussen de vele personen zat ze , het was... Laetitia Ze wist meteen welke paarden dat ze daar zag staan: Ramses, Lady , Vanille , Dugary . Toen de show afgelopen was liep ze de trappen af om bij hun te geraken. " Hoe durven jullie de paarden te stelen?? " " Sorry Laetitia, het leek ons gewoon zo spannend " "Nou voor 1 keer zie ik het door de vingers , want wat jullie daar deden was prachtig en wie is deze jongen hier?" Ze wees op Stranger. "Dat is Stranger" zei Inne. Laetitia wou heel het verhaal horen dus nodigde ze uit in de Equiclub, waar ze de paarden staldde. Inne, Femke, Julie en Cindy vertelde het allemaal.Als ze beloofden nooit meer paarden te stelen mochten ze gaan. Ze beloofde het meteen en kochtte een groot huis. Daar overbleven ze, maar toen ze ontwaakte en de rolluiken naar boven lieten stonden er overal paparazzi. Julie geeuwde juist op het moment dat de foto werd getrokken, Cindy strekt§e zich uit, Femke haar haar stonde poef en Inne was net een zombie. Jammer genoeg werd die foto die dag op de voorpagina geplaatst. Ergens in de middag volgde een intervieuw. Voor de 2de week die keer vertelde ze het verhaal. Dat verhaal behaalde ook het nieuws. Apassionata bedankte hen per E-mail en hoopte op een snel weerzien, want de show had nog nooit zoveel kijkers gehad. De meisjes leefde nog lang en gelukkig en kregen van hun ouders een eigen paard. Inne kocht Stranger, Julie een zwart paard Zerona genaamd , Cindy kocht Ramses over en Femke kocht een Prachtige arabische volbloed.
Maar eind goed al goed!!
PS: Katy Perry was zeer jaloers en probeerde een hele tijd om de paarden te stelen. Wat haar natuurlijk niet lukte
Luid zong ik mee met one thing, het liedje van One direction, terwijl ik me klaar maakte voor school. Ik ging naar beneden om te ontbijten ,en checkte ik m'n e-mail nog eens. Ik had me samen met mijn vier vriendinnen ingeschreven voor een meet and greet voor one direction. Weer had ik niets nieuws, buiten een paar e-mail berichten over facebook. Ik stapte op mijn fiets en reed met tegenzin naar de school, zoals altijd was ik weer bijna te laat, maar ik zag mn rij nog net door gaan en glipte ik erachter aan snel zocht Ik Sofie op en vertelde haar dat ik nog steeds geen berichtje had gekregen. Langzaam begon ik de hoop op te geven , maar Sofie bleef geloven dat we hem hadden gewonnen. De schooldag ging nog redelijk snel voorbij, maar het begon te regenen. In dit hondenweer moest ik naar huis fietsen, wat niet echt zonder problemen ging. De wind liet me bijna omver vallen, en de plassen spatte zo hoog op dat m'n broek er ook al niet meer uitzag. Thuis aangekomen nam ik meteen m'n computer en checkte m'n inbox. Mijn ogen werden groot toen ik het bericht las ..
Ik gilde het bijna uit toen ik zag dat ik eindelijk een mail had gekregen van de ondirection fan pagina. Ik opende het en begon te lezen.
Mijn glimlach werd steeds groter en groter toen ik las dat we geselecteerd waren voor een meet en great met one direction. Ik stuurde vlug een smsje naar Sofie, Emmelie, Luna en Louise. Ik klikte de brief weg en zag dat ik nog een berichtje had. Ik klikte het aan en zag dat het van die lieve jongen kwam. Mason liet me altijd lachen ook al was dat nu al een hele tijd geleden.
Drie jaar geleden ws ik een koppel met hem , maar we gingen beide naar een andere school. Ik herrinerde me nog goed toen hij tegen me zei dat ik de enige was, maar ik wist dat het niet lang zou duren eer dat hij het zou uitmaken. En in November was ik hem kwijt. De perfecte jongen, die m'n hart altijd verwarmde.
In zijn mail stond:
Hey Lotte,
Ik mis je, het is zo lang geleden..
Misschien vind je me nu raar, maar ik hou nog steeds van je.
xx Mason
Ookal wilde ik het geloven, ik kon het niet. Hij was het degene die het uit had gemaakt. Het zou nooit kunnen werken, hij woonde veel te ver van mij vandaan. Die gedachte maakte me triest. Ik snapte het niet waarom hij nu na al die jaren zo'n brief zou sture.
Ik voelde m'n gsm trillen en las het berichtje van Emmelie dat ze het super vond dat we hadden gewonnen, maar ik kon niet meer aan de meet and greet denken. Mijn gedachtes waren afgeleid en snel sluitte ik mijn pc af.
De hele avond was ik stil en ik dacht de hele tijd na waarom hij dit briefje stuurde. Dit kon gewoon niet waar zijn.
Ik keek raar op toen ik wakker werd op de zetel. Meteen gingen m'n gedachten terug naar Mason. Maar veel tijd had ik niet meer. Ik was zo van slag geweest van het brieje dat ik mijn huiswerk weer eens lig had laten liggen. En ik kwam meer dan een uur te laat. Als ik nog een keer te laat kwam, zou ik mogen nablijven en daar had ik absoluut geen zin in.
In de speeltijd kwamen m'n vriendinnen me al gillend te ge moed. Ik glimlachte , maar steeds moest ik denken aan dat berichtje. "Wat is ere , waarom ben je niet blij?" vroeg Louise. Ik schudde mijn hoofd. "Ik ben wel blij, maar Mason stuurde me gistere een berichtje." Meteen begrepen ze het , maar Luna vond het blijkbaar niet zo erg. "Wat maakt dat nu uit? We gaan gewoon naar one direction!!" zei ze. Ze had op de een of andere manier wel gelijk, ik moest het gewoon van me af zetten.
Ik lachte. "Je hebt groot gelijk!" "Wanneer krijgen we de tickets?"vroeg Emmelie. "Normaal komen ze morgen toe." En daar ging de bel alweer. In de les lette ik maar half op en ik merkte dat mijn gedachte steeds naar Mason gingen ookal had ik aan me zelf beloofd het te laten gaan.
Toen school eindelijk gedaan was fietste ik snel naar huis. Het sneeuwde en het duurde niet lang of mijn haar plakte al vol met kleine sneeuwvlokjes. Ik vond sneeuw altijd prachtig, maar erdoor fietsen ging toch iets moeizamer. Ik nam iets om te eten en merkte op dat het weekend was. Ik werd blij met de gedachte dat ik nu weer kon uitslape en dat ik volgende week one direction zou zien! Ik zette mijn computer op en las vlug mijn mail door. Er was niet echt zoveel bij gekomen. En opeens zag ik dat het berichtje van Mason er niet meer was. Ik zocht bij mijn verwijderde mails en bij ongewenst, zelfs bij prullenmand, maar ik vond hem niet. Zou ik het hebben gedroomd? Hoe kon dit nu , het leek zo echt..
En daar begon het weer. Mijn gedachte gingen weeral naar Mason, hier moest ik echt mee op houden. Dus ging ik maar op facebook en zag dat hij online was. Shit nu moest ik er weer aan denken. En ik herrinnerde me alle dagen met hem. Toen we een sneeuballengevecht hielden, dat avondje in de bioscoop en het theater van de school. Al die momenten bleven me bij.
Ik sloot mijn computer af en ging neerzitten en zette de TV aan.
Ik keek naar het scherm zonder echt te zien waarover het ging. Dus zettte ik de TV uit en ging slapen. Het was nog maar 21 uur , dus was ik nog klaar wakker. Maar na een uurtje of twee lukte het me toch om in slaap te vallen.
De volgende dagen was het redelijk rustig en de dag met de meet and great met one direction kwam razend snel dichter bij.
Op de grote dag
~~~~~~~~~~~~~~~~
Emmelie, Luna, Louise en Sofie waren bij mij blijven slapen. Ik werd wakker van een luid gelach en juist toen ik me recht wou zetten en wou vrage wat er was, werd er een grote emmer water over me heen gegoten. Ik gilde het uit en begon rond te springen. Ik nam een handdoek en deed die vlug rond mij. Mijn vriendinnen lagen op de grond van het lachen en algauw kon ik niet anders dan leuk met ze mee te doen. Ik liep naar beneden en zag welke dag dat het was en was weer super happy. Ik zette de tafel klaar en al snel kwam Luna naar beneden. "Ik heb honger!" gillde ze. "Je zou goed bij Niall passen die heeft ook voortdurend honger" grinnikte ik. Ze lachte en nam snel een hap van geroosterd brood. Het was 10 uur en dus nog 6 uur voor onze meet and great.
De uren gingen tergend
langzaam voorbij en het begon me verschrikkelijk te irriteren. Al voor de
vierde keer zuchtte ik. "Hou ermee op Lotte, straks blaas je nog het huis
weg!" Zei Louise gespeeld boos. Ik lachte." Ik weet het, sorry , maar
ik zit egt vol van de zenuwen!" "Da heeft iedereen denk ik wel."
Ik keek naar Luna die kei happy een dansje deed. "Blijkbaar toch niet
iedereen" zei ik. Louise lachte en begon gewoon vrolijk mee te doen. Ik
zette de CD van one direction op en het duurde niet lang eer we op de bank
meezongen. Zo ging de tijd toch een stuk sneller voorbij. Uitgeput lieten we
ons lachend op de bank vallen. Nog maar 1 uurtje te gaan. "Kom mee! We
gaan vertrekken!!" Ze sprongen allemaal recht en grepen hun jas. Hun CD en
hun vragenlijstje en natuurlijk ook hun camera.
We gingen beslist veel
foto's trekken.
Eindelijk waren we
aangekomen aan het grote gebouw waar ze meestal de meet and greats hielden.
Nerveus gingen we naar binnen en keken we een beetje rond totaal geen idee waar
we naartoe moesten gaan.
Een redelijk jong
meisje rond de 20 gokte ik, riep naar ons dat we haar moesten volgen. Ze
begeleidde ons door verschillende gangen en stiekem hoopte ik dat ze ons ook
zou helpen om straks de weg terug te vinden , want ik wist dat we anders
zowiezo zouden verdwalen.
Ze
stopte voor een deur en keek ons glimlachend aan. Meteen besloot ik dat ik haar
wel aardig vond. "Zijn jullie er klaar voor?" Vroeg ze. "Ja,
natuurlijk" zeiden we. Ze deed de deur open en daar stonden de jongens ons
op te wachten. "Hi" zei Harry en Meteen bloosde Emmelie. Harry was
haar favoriet ook al vond ik Liam leuker. "Hi" Zei ik dan maar in
haar plaats. Harry grinnikte. "Make yourself at home." We gingen
aarzelend zitten en Liam kwam naast me zitten. Ik keek naar hem en toen hij
terug keek en glimlachte , keek ik meteen naar mijn schoenen. "So.."
zei Louise , die meteen naast louis ging zitten. Sofie volgde snel haar
voorbeeld en ging langs de andere kant zitten. Louis grinnikte en antwoorde
"so..." Louise lachte en begon dan maar meteen met vragen stellen. "What's the sweetest thing you would ever do for a girl?"
"Difficult
question, but I think I should sit down on one knee and I should gave the girl
a carrot while I'm saying that I love her!"
"Ouhn that's so
cute!" zeiden Louise en Sofie op het zelfde moment.
Even keken ze elkaar
aan en schoten in de lach.
Ze
keken allebei nog steeds naar Louis die het denk ik wel leuk vond om zo veel
aandacht te krijgen. Ik zelf keek nog steeds naar mijn schoenen en durvde amper
te bewegen. Sofie kuchte even en stelde toen haar
vraag. "Did you ever used youre famous for your own good?" Harry
beantwoorde haar: " No, that wouldn't be fair, we're still normal
boys!" Louis stond recht liep naar Harry en gaf
hem een kleine tik. "Awh , where was that good
for?" zei Harry met een lach. "Just,
revenge..." zei Louis.
Louise begreep meteel
waar Louis op doelde en schoot in de lach, algauw snapte de andere het
ook.
Luna
die nu eindelijk ook haar vraag wou stellen keek meteen naar Niall. "Niall, I've got a question or you!" zei ze lachend. "Ask me that question, girl" Hij knipoogde naar haar ,
waardoor luna's grijns nog breder werd. "Well How
many times a day do you eat?" Liam die juist iets wou drinken verslikte
zich. Hierdoor moest ik wel opkijken, ik was tottaal
niet aan het meevolgen en verschoot daardoor zo hard dat ik bijna van de zetel
viel. Daar moesten ze natuurlijk weer allemaal mee lachen en werd ik weer zo
rood als de zetel waar we op zaten. Natuurlijk moest mij da weer gebeuren
"So, about you're question" zei Niall. Met
een zucht ontspande ik me weer."I eat when I'm hungry and that's a lot, I
never counted it!" Zei hij. Als vanzelf moest ik
lachen. Het antwoord was wel origineel gevonden.
Emmelie
lacht even en kijkt dan naar Harry. "Harry, I've
got a question for you. Do you like small girls?"
Harry doet alsof hij diep moet nadenken maar dan zegt hij met een grijns op
zijn gezicht: "Yes ofcourse I do, especially small girls!" Emmelie
begint te blozen en kijkt vlug even de andere kant uit zodat Harry niet zou
zien dat ze bloosde. Nu keek iedereen mij aan en ik wist dat ik snel een vraag
zou moeten stellen. "Euhm.. do you still have
contact with your old friends? I mean your friends befour you get famous."
Opeens werd het stil. En zayn keek een beetje pijnlijk. "My old friends
let me down when I got trough in the x-factor, they thought that I was
changed." Zei hij. Liam vulde hem aan. "I didn't had many friends so
that wasn't a problem, it's well kind of weird that everyone wants to be
friends with us." "Sorry that I asked"
zei ik vlug. "No worries." zeiden ze tesamen. Ik glimlachte. Op de
een of andere reden waren opeens al mijn zenuwen weg. Zo zaten we daar even in
stilte. En het gesprek begon bijna weer opnieuw. "So..." zei Louise
weer.En Louis antwoorde ook weer "so..." Vlug
mengde ik me er tussen in "I think I've heard that already!" Lachend keken ze me aan. Natuurlijk moest het meisje on komen
storen. "Sorry girls, but time is up!" Zuchtend stonden we recht en
we kregen allemaal een knufel van de jongens.
We
liepen de gang in en ik zag dat het meisje bleef staan. "Aren't you going
with us?" vroeg ik een beetje in paniek. "No,
I'm sorry I have to go to the other side of the building, so bye!" Nu stonden we daar helemaal alleen. "Welke kant moeten we
op?" vroeg Sofie. "EUhm... goeie vraag, nee heel goeie vraag"
zei ik. Louise die dacht dat ze het nog wist sleurde ons mee. "Jullie zijn
toch niet al te slim hoor, het is deze richting." Maar na een tijdje begon
ze aarzelend trager te lopen; "Hmmm, toch niet zo slim meer he
Louise!" zei Emmelie lachend. "Ik denk da we een heel klein beetje
verdwaald zijn." zei Louise.
"Did
you lost your way?" hoorde we van achter ons. Meteen
draaide we ons om en zagen we Louis staan. "Louis" gilde Louise met
een lach. Hij grijnsde. Aangezien niemand zou antwoorden besloot Luna om zich
nuttig te maken. "Yes, we're lost, so can you
please help us to find the exit?" "Yeah,
sure." antwoorde hij, maar het leek niet als of hij in beweging zou komen.
"So... which way we have to go?" vroeg ik.
"First, I want a carrot." zei hij met een grijns. "Like we always have carrots with us." zei ik een beetje
boos. Maar Louise vond het doodnormaal en nam een wortel uit haar zak.
"Here, that's for you!" zei ze. Iedereen keek een beetje verbaasd,
maar Louis lachte en nam er een hap van. "Follow me!" zei hij uit
eindelijk. Hij begeleide ons door verschillende gangen en we passeerde een
glazen deur, die iedereen vlot ontwijkte behalve Louise die naar Louis stond te
kwijlen. Met een luidde knal liep ze er tegen aan. We draaide ons snel om om te
kijken waar het lawaai vandaan kwam en lachte ons plat, voor sommige
letterlijk. Emmelie lag neer op de grond van het lachen. Louis probeerde
serieus te blijven en bood Louise zijn hand aan om haar recht te helpen.
"Thanks" zei ze enthousiast. Toen ze recht stond keek ze hem stralend
aan en zei Louis met een grijns. "Can I get a kiss now?" terwijl hij
naar zijn wang wees. Dat liet Louise zich geen 2x zeggen en ze boog naar
voor.
"LOUIS!"
Louis draaide zijn hoofd om waarbij Louise haar lippen de zijne raakte. Vlug
trokken ze zich allebei weg en blosend keek Louise weg. Harry lachte. "It's not funny Harry! It was an accident!"
Riep Louis. "If you want it to be!" zei hij lachend.
Louise vond het
duidelijk niet erg en lachte haar tanden bloot.
Louis
keek louise even aan. "I'll bring you to the exit." zei hij met een
zucht. Louise lachte nog altijd. We liepen nu langzaam verder zonder een woord
te zeggen. Voor de deur bleven we echter geschrokken staan. Het had zo hard
gesneeuwd dat de deur niet meer kon open gedaan worden. "Oh fuck it, what do we have to do now?" zei ik een beetje
geirriteerd. "euh..." Louis dacht even diep
na en zei toen aarzelend. "You can stay with us
until the snow is gone." Louise gilde het bijna
uit, vlug stootte Luna tegen haar arm. "Awhh!
Where was that good for?" zei ze boos. "shhtn do you think he likes a
weird girl that screams for everything he said?" siste ze haar toe.
"Soorry" zei Louise terug vrolijk.
"I'm
going to text my mother that we're okay." De
andere knikte en keken me aan. "creeps!" zei ik, "don't you know
it's rude to stare?" Ze lachte en draaide zich om. Vlug toetste ik het
juiste nummer in, maar mijn gsm reageerde niet. Ik keek naar het schermpje en
zag dat de verbinding weg was. "Oh fuck!"
riep ik. "What's wrong?" vroeg Emmelie. "My stupid phone doesn't
work." "Here, take mine." zei Louis.
"Thanx." Ik probeerde het opnieuw , maar ook bij deze gsm werkte het
niet. "It doesn't worke." zei ik bedroefd. De andere keken naar hun
gsm en jammer genoeg bleek bij iedere telefoon de verbinding te zijn verbroken.
"fuck!"
zei ik zacht en Sofie keek me even aan. "How long we will be here?"
zei Luna veel serieuzer dan ze normaal is. "I think untill tomorrow, maybe
longer." zei Louis. Voor een moment was er een pijnlijke stilte. "Where do we have to stay?" vroeg ik. "There's place
enough, it's still an hotel, remember?" Louis lachte. "Then we're
going to choose a room, come on girls!" riep ik blij. Niet iedereen kreeg de kans op een gratis logeerpartijtje in het
hotel waar de jongens van 1D zaten. We liepen samen naar boven en liepen enkele
kamers in. Het warn witte deuren met de kamernummers er in gouden letters
opgeschreven.
We stonden voor kamer
nummer 12, de 4de kamer die we bekeken. Het was een grote ruimte en lag 2
kamers verder dan de kamer van Louis en Harry, maar er waren niet genoeg bedden
voor ons vijf, dus we besloten een paar matrassen van de kamer er naast. We legden
alle matrassen in een kring en gingen erop liggen. "Hehehe, ik ben
vermoeid door het voortdurend Engels praten" zei Sofie. "Ja, maar
onze leerkracht zal hierdoor wel heel blij zijn." antwoordde Louise
lachend."We hebben geen extra kleding!" riep ik plots uit. We keken
elkaar even aan. "Er moet hier vast nog ergens iets liggen." zei
Emmelie aarzelend. Vlug zochten we de kamers door en vonden een kamer waarin er
een kast stond vol met kleren. Jammer genoeg bijna alleen maar jurkjes en af en
toe is een broek. "Ouh neeh eh! Ik haat jurkjes." riepen ik en Luna
het uit. "High five girl!" riep ik. Onze handen kwamen met eeb klap
op elkaar en meteen namen we alle broeken uit de kast en hielden ze voor ons
zelf.
Na nog even gezocht te
hebben vonden we gelukkig net nieuwe tandenborstels en zo vonden we dan toch
alles wat we nodig hadden.
Ik werd wakker van het
gegiechel van Louise en Emmelie. Vermoeid deed ik mijn ogen open. Ik keek naar
de klok. "5 uur! menen julli da nu , 5 uur en jullie zijn al wakker?
Pfff..." mijn stem klonk duidelijk geirriteerd, maar Louise keek me alleen
maar lachend aan. "Ook goeie morgen." zei ze. Zuchtend zette ik me
recht. Ik geeuwde en rekte me uit. Zuchtend zocht ik naar een bad of douche ,
die ik al snel vond aan het einde van de gang, nog niemand was wakker, behalve
wij. Ik besloot nog even te wachten met douchen omdat ik schrik had om heel het
hotel wakker te maken. Ik liep even rond door de vele gangen en kwamtot
eindelijk in de hal uit. Mijn ogen werden groot toen ik de deur zag. Het had de
hele nacht door gesneeuwd en voor de deur kon ik aleen maar wit zien. Dit was
echt raar. Hoe kon het nu dat in een nacht meer dan 2 meter sneeuw was
gevallen? verbaasd liep ik naar de eerste verdieping en ging een kamer binnen
om daar uit het raam te kijken. Ik keek naar benede en zag daar de boven kant
van de sneeuwhoop, jammer genoeg was het nog altijd heel hard aan het sneeuwen.
Dikke plakkerige vlokken vielen uit de lucht. "Fuck!" zei ik zacht.
Snel liep ik naar onze kamer.
"Omg! Omg!
omg!" riep ik toen ik in de kamer kwam. "Shhht Je maakt het hele
hotel nog wakker." siste Luna, die ook wakker was geworden. "Kijk uit
het raam!" riep ik. Verbaasd keken ze me aan maar ze deden toch wat ik zei
en ik zag dat ze verbaasd rondkeken, waar wee ooit bomen hadden gestaan zagen
we alleen maar sneeuw. Overal waar we keken zagen we sneeuw. "Oh mijn
god!" riep Sofie, toen ze zich bij ons voegde. We keken elkaar angstig
aan, hoe konden we zo naar buiten? En wat was er met alle mensen gebeurt in de
huizen die rondom het hotel lagen? Allemaal vragen, maar geen antwoorden. Het
zag er naar uit dat we hier nog een hele tijd zouden blijven.
Toen we een beetje
waren bekomen van onze verbazing kwam angst in de plaats. Hoe konden we nu ooit
thuis geraken? Wanneer zou het stoppen met sneeuwen? ons vragenlijstje werd
groter en groter, maar nog altijd kwamen er geen antwoorden.
We liepen naar beneden
waar er al een aantal mensen zich hadden verzameld voor de deur. Ze stonden
zacht fluisterend en mompelend te staren naar de deur. Ik ving enkele woorden
op zoals: "Oh my god" "fuck" en "shit!"
Een paar mensen
probeerde de deur open te wrikken, maar deze was vast gevroren, andere mensen
probeerde de ramen kapot te slagen wat niet lukte door de al hard gevroren
sneeuw laag aan de andere kant en noch andere mensen stonden gewoon stil te
kijken.
Liam
kwam de gang in en ging met grote ogen naast ons staan. "How the fuck did this happen?" zei hij. "I have no
idea, it's the first time in my life that I see that much snow" antwoordde
Emmelie verbaasd. "How long should it keep
snowing?"vroeg ik na een lange stilte. Niemand antwoorde, natuurlijk wiste
zij ook het antwoord niet.
We
hoorden geluiden van de trap komen en niet veel later kwamen de andere jongens
bij ons staan. Hun mond viel open toen ze zagen wat er was gebeurd." Oh my fucking god!" zeiden Harry en Louis te samen.
"What
do we have to do now?" zei Luna plots. De hele
tijd had ze stil gebleven. "No idea" zei Emmelie weer.
