Eindelijk, nog eens een tekst in het Nederlands kunnen bijeen typen. Wat zeg ik, in ’t Vloms. Want onze Lander kon recent zowaar live ervaren dat dat geouwhoer van een Hollands toch net iets anders klonk dan. We waren op bezoek bij de Consul met de grote C van Nederland in Florida. Zo zijn er 4 in de US en wij hebben er alvast ene van gevonden. Dus bij de consul lekkeuj geselleug op de BBQ. Naast onze Lander zijn geweldige American accent als hij het heeft over zijn soccer (‘sokeurrrr’) of over Amerika (‘Eumereka’) beoefent hij nu naarstig de Taal Der Kezen. Ook den Deutsch zal hij dra met enige fierheid het woord kunnen staan en zelfs hier en daar een paragraaf kunnen wijden aan Angela Merkel’s ‘neukgat’, zoals alleen een Berlusconi dat recent -in het Italiaans zowaar- nog aan een journalist toevertrouwde. (onwaarschijnlijk maar waar – en meteen ook excuus voor de gevoelige lezer).

Over kuisheid en etiquette gesproken. Was me dat even schrikken toen ik daar een Powerpoint slide liet zien aan die preutse Amerikaantjes bij de eerste prospectiemeeting, waarop één van onze producten het onderwerp van gesprek was. 

Ziedaar –hierboven op de slide-, onze interactieve stemtest waarbij een vlijtige participant zijn of haar mening kan vergelijken met die van zijn Facebookvrienden of, waarom niet, met die van de kersverse premier in wording Elio Di Rupo (benieuwd of Berlusconi binnenkort een opmerking maakt over diens gat wanneer hij zijn taalgenoot voor de eerste keer ontmoet -daar worden banden gesmeed, zeker weten) of die van Lady Gaga, gesteld dat die laatste een mening heeft in het algemeen en ten aanzien van de materie in kwestie in het bijzonder. En dat ze kan lezen, wat in ’t geheel nog niet zeker is.  Welnu, om het geheel kracht bij te zetten werd daarbij een ‘piscijn’  getoond, waarbij een mannelijk duo –en menig mannen herkennen dit fenomeen meteen- mekaars ‘Free Willy’ vergelijken, waarbij doorgaans nadien de ene zich weer veel beter voelt, waarna de andere zich afvraagt waar het fout is gegaan doorheen de jaren. ‘No Steven, this is NOT done. You can’t do that here’, zo liet de dame mij verstaan. Ik deed het spreekwoordelijkgewijs bijna in m’n broek, om in de sfeer te blijven. Nee, dat product kan dan de hemel op aarde zijn om zo massa’s respondenten een dienst te bewijzen, als dàt wordt bedoeld met CONECTA (NVDR: naam van ons nieuwe bedrijf hier), dan kiest een Amerikaan liever voor een meer ordentelijk bedrijf.

Waar een Amerikaan dan weer helemaal geen probleem mee heeft is dat we in onze enquêtes prompt vragen bij de eerste kennismaking of ze Afro-American zijn, Hindu, Hispanic of ze blauwe ogen hebben, of ze een sneusjsh hebben of combinaties van deze. Een Hindu met een 90° krullende Antwaarpse sneusj met blauw ogen met zo’n geweldige lelijke Arafatsjaal om z’n nek. Zo’n dingen weten ze hier in elke onerzoeksdatabase. Zo van: “Patat, even opzoeken of ik hem vind: voilà, da’s de Jos zie, ne zwette zonder werk, die wekelijks gaat shoppen in de Amerikaanse vestiging van den Delhaize, The Lion is dat hier en die met ne nieuwe Mercedes rondtoert met GPS en al”. Onthutsende gedachte bij de politiek correcte en vergeleken met de US socialistische Europeaan, en aldus consternatie alom bij iVOX Belgium toen ik het liet weten. Want: “die klojo van een Hitler die deed hetzelfde”. Edoch, edoch denk ik dan. Waarom ook niet, àls het met goede bedoelingen is, of alleszins als er geen kwaad mee gemoeid is? Ze organiseren hier ook Latino media festivals, hebben Latino sportschannels, Latino clubs ... je moet die kunnen aanspreken toch, ik zie dat allemaal als megamarketing opportuniteiten. In die zin is die Amerikaan veel vrijer in z’n denken, minder getekend ook in het omgaan met minderheden, het is hier een melting pot, by definition. Een kleur hangt samen met een cultuur. Een cultuur heeft bepaalde consumptiegewoonten. That’s it en we moeten daar verder niet pejoratief over beginnen doen. Het is dat en niets meer. Boeiend. By the way: de Antwerpse socialisten focussen zich met hun plakborden en communicatie wreed op de Noejrd-Afrikoan, om het eens in het scheun Antwaarps te zeggen, and why not. Maar hou geen database bij waar je vraagt of ze van Noord-Afrikaanse orgine zijn, want dat mag niet van de wet. Want we zouden ze kunnen identificeren, misschien zelfs vastleggen dat er daar wat meer criminaliteit gebeurt in die contreien, hen vervolgens viseren en bekogelen en van die dingen.

Terug naar het meer licht verteerbare genre. Een gemakkelijk, onderwerp: we denken meteen aan opvoeding bijvoorbeeld. Varianten van volgende discussie vinden geregeld plaats in de kamer van onze Lowik:

Ikke: komaan Lowikske schatteke, in bed man

Lowik: nee, ik wil ni

Ikke: alé man jo, in uwe koffer, ’t is al 8u mateke, kom

Lowik: neej papa, ik zeg, ik wil ni.

Ikke: moet je water hebben, nog k*k* doen, zè de verliefd of wat ist?

Lowik: ik wil ni slape, ik wojt da altij zo mottig van.

Voorlopig vinden ze gelukkig nog plaats in het Nederlands dit soort dingen, maar dra, zo stellen menig onrustmakers der expats, neemt Engels en Spaans de bovenhand. Dat wordt  gillen.

Zoals het deze blog reeds eigen is, eindigen we met het leven zoals het is in de US en de waarheid, niets dan de waarheid:

·         Kinderen die ergens bij een vriendje gaan spelen, waarna de moeder naar de Colruyt rijdt, het kan simpelweg niet in de US. Niet alleen omdat Jef Colruyt een typische Vlaamsche kerktoren man is en hier nog geen voet aan de grond heeft gezet maar wel veeleer wegens de volgende reden. Men rade het al: de boosdoener, de haar in de boter van dienst heet liabilities. Want een mogelijke rechtszaak is immers nooit ver af. Men beelde zich bijvoorbeeld in dat uw kind gaat spelen bij een vriendje samen met wat andere kindjes, waarna uw kind zijn broek plots naar beneden doet om zijn piemel te vergelijken met die van een vriendje van het populaire vriendje van uw kind. Vervolgens klaagt de moeder van het kindje met de veel te kleine, compleet belachelijke en bovendien scheve piemel de organiserende moeder aan, omdat zij dit had kunnen voorkomen. Want moeders zijn immers alziend, zeker hier in de US. Of een meer realistisch voorbeeld: uw zoon schuift bij die vriend uit met z’n fiets, tegen nen auto die geparkeerd stond maar waarvan de handrem niet opstaat. Aangezien die auto op een lichthellend vlak stond bolt die plots vooruit waarbij deze na enige acceleratie over een oud overstekend manneke rijdt waardoor deze voor een serieuze tijd in de kliniek belandt waarop diens vrouw door de gedachte hieraan de geest geeft.

·         Halloween, bij ons misschien beter bekend als een soort pompoenenfeest, is hier overal aanwezig. Het fenomeen kennen we ook wel in Europa: die overbezige kaukasiër, de ‘goei witten’ van bij ons, die hun tuinen en huizen met Kerstmis omtoveren tot een soort gebedsoord met zo’n  overdreven grote kerststal, Las Vegas style kerstverlichting, met van overal die grote kerstbollen waarbij ze van achter hun gordijn stiekem staan te wachten tot de mensen langskomen om dan oh, waauw te zeggen, waarna hun dag weer de moeite waard was. Welnu, de lokale evenknie hangt zijn huis vol met mega spinnenwebben in de tuin, onnoemelijk veel lichtgevende pompoenen met bijhorende uitgesneden tronie, heksenpoppen in de bomen en zo mogelijks nog meer geraamten. Idemdito in de supermarkten, de betere doe het zelf zaak en consoorten. Het is om uw kinderen schrik te doen krijgen.

·         De kerstmannen voor buiten zijn er! Geheel opblaasbaar met slee en al, en kerstbomen in alle kleuren. Dat is zo al een 3-tal weken. Ze staan naast de BBQ’s en de tuinmeubelen in hal zeven in de supermarkten. Geweldig zicht.

·         Lowik heeft een vriend. ‘Mack’ heet hij. Fier dat hij is! Mack gaat overal met hem mee in de klas en hij speelt heel lief met hem, elke dag, zo getuigt onze zoon quasi elke avond bij de haard met lichtknipperende ogen waar engeltjes jaloers op zouden zijn. En lachen dat ze doen, ... all the time, zo stelt hij ons verder gerust. Bij enige navraag bij de juffrouwen blijkt dat er geen Mack te bespeuren is in zijn klas en dat zijn vriend ook helemaal niet bestaat. Kinderen doen dat vaak. Onze Lander had het ook en dat is gelukkig ook redelijk goed gekomen.

·         Los van de liabilities zijn de Amerikanen zot op kinderen, Miami heeft dan ook een kindermuseum. Schitterend gebouwd. Wreed leuk voor kinderen die voor 1 keer, als ware het volwassenen, zelf in een kinderziekenhuis iedereen kunnen opereren, die een zeehaven mogen leiden, die een bank mogen runnen (geld is nooit ver weg hier) en die ook naar hun op maat gemaakte kindersupermarkt kunnen gaan. Lowik kon zijn geluk niet op want eten is z’n ding en kaas is zijn specialiteit. Al die fakekazen ingeladen in zijn mandje. Oeps nog even een hele hamblok of 10 vergeten. En dan die onoplettendheid van hem die hem zo eigen is. Was daar een vrouwelijke tijdsgenoot daar even met z’n mand aan de haal gegaan.boel dat die gemaakt heeft. Hij had zijn kazen rap terug. J

·         Recent kwam Elke een krab tegen, niet op het strand, niet op de ‘pier’ die hier toch niet bestaat, maar wel op de parking van de supermarkt al toen de nacht haar intrede had gedaan.(mensen gaan hier zeer laat naar de winkel). Een krab minstens zo groot als een kreeft.  Meteen enig begrip voor de bijzonder hilarische verklaring die Elke in eerste instantie voor zichzelf verzonnen had: waauw, die is die supermarkt uitgevlucht nu het nog kon (dat dacht ze dus ECHT). Ik begin echt te denken dat ze teveel naar kinderfilms kijkt in het algemeen en naar Nemo in het bijzonder. De scene waarbij de vissen uit die aquarium van die tandarts springen hebben we dan ook iets te vaak moeten ondergaan. Gelukkig kwam een mevrouw haar terstond ter hulp met de nodige uitleg terzake: dat is hier normaal. we zitten hier ook in vogelvlucht slechts een paar kilometer van de oceaan en het is hier een subtropisch gebied. Minder heroïsch allemaal dan eerst gedacht, maar weten we dan ook weer.

·         We hebben sidns korte tijd een pad in huis. Het beest is echter de bijzonder kleine variant van die kwab die wij thuis kennen. Een pinknagel groot maar springt een halve meter als het moet. 3 keer buiten gezet reeds, we hopen dat hij het nu door heeft.

09-11-2011 om 23:09 geschreven door birgit