Vorige week zaterdag is onze container eindelijk aangekomen. Maar wat was dat weer allemaal om hem gelost te krijgen. Wij hadden een contract waar in stond dat ze in Miami alles zouden uitladen, meubels in elkaar steken, en alles op zijn plaats zetten. Die mannen komen hier aan om 9u 's morgens. Ze vragen me waar ze alles moeten zetten. Ik begin zo van: die kast daar en dat bed daar,... En ze zeggen: oh madammeke, wij zetten niets in elkaar en laden ook niets uit. Wij zetten gewoon alles uit de container en dat is het. Ik uitgelegd dat het een misverstand is en dat wij een contract hebben dat alles voorziet (natuurlijk in het Nederlands). Ik bel naar de mensen in België, en die zeggen dat het zaterdag is en dat ze niks kunnen doen! En wij zagen het echt niet zitten met ons 4 mannekes om alles zelf te doen + we hadden er voor betaald! Dus, na 2 uur aan een stuk bellen met België, ruzie maken, ons kwaad maken en ons serieus opjagen is het eindelijk gelukt en heeft iedereen begrepen wat er in het contract staat en zijn ze eindelijk begonnen met de container leeg te halen en alles uit te laden. Natuurlijk waren zij maar met 2, dus hebben we zelf serieus moeten helpen. Na 4u zijn er dan toch extra mensen gestuurd omdat we nooit alles klaar kregen. Tegen de avond moesten we alleen nog het speelgoed op zijn plaats zetten (dat wel heel onze living in beslag nam) en konden we eindelijk in ne zetel zitten en volledig uitgeput gaan slapen in een echt bed (ipv op een luchtmatras)!
s' Morgens vroeg stond een van onze buren aan onze deur: we moesten direct onze trampoline afbreken. (Steven had de dag ervoor nog meer dan een uur gewerkt om de trampoline in elkaar te zetten, zodat ons mannekes terug een van hun lievelingsspeelgoedjes hadden.) Blijkbaar was dat tegen "de regels van de community" en kregen we tot de volgende dag om ze af te breken en anders konden we een boete krijgen! Blijkbaar mogen we buiten niet doen wat we willen. De buitenmuren, onze garage, het terras, .... alles is eigendom van de gemeenschap, en daarvoor zijn er dus regels (Ameriak en zijn regels: we worden er echt zot van!). De buurvrouw zei ook dat onze kindjes niet alleen mogen buiten spelen. Het mag enkel en alleen onder ons toezicht (weer een van die regels!). Wij dachten, vermits we in een afgesloten gemeenschap met poorten, dat ze wel even alleen mochten spelen (we gingen natuurlijk wel om de 5 min kijken). Maar nee dus, het mag niet want ooit is er eens bijna een kindje onder een auto gelopen en er is een klacht neergelegd. Ook mogen er in onze garage enkel fietsen en een auto staan (dus niet hun tractor of hun kruiwagen of een driewielerke,....): weer: voor iedereen dezelfde regels! Dit is voor ons wel allemaal even wennen en we zullen dus ook wel heel blij zijn als we in ons eigen huis kunnen gaan wonen, want daar mogen we dus wel doen wat we willen.
Naast onze meubels, speelgoed, kleren, enz,... is ook onze bakfiets meegekomen met de container. We zijn al eens een paar keer gaan rijden met ons mannekes erin, maar man, man, wat een reacties dat je hier krijgt! Auto's stoppen om beter te kunnen kijken, mensen stappen soms zelfs uit, iedereen wuift naar ons,.... echt grappig zenne. Ook Mats en Manu vinden het hilarisch en zitten heel de tijd te gibberen!
zo, dat was het wat onze verhuis betreft. Als ik wat meer tijd heb vertel ik jullie meer over 't school (want vanaf maandag gaan ze alle 4 naar school) en alle regels die daarbij horen :-), over het huren van een auto, en het kopen van een auto
tot binnenkort
Reacties op bericht (2)
26-08-2011
bedevaart
He Elke en Holy Steven
Omdat ik jullie echt mis ben ik woensdag avond op zoek gegaan naar iets tastbaars van één van jullie, een link met jullie en na een half uurtje vond ik het aan de Dijle. Het was wel voornamelijk een plaats die met Stevens verleden te maken had. Een fietstochtje bracht me bij een lief schattig huisje in Battel. En wat zag ik daar. Verschillende gasten en meiden die ik kende van vroegere en recentere feestjes stonden daar wat te draaien, niet goed wetende wat ze er kwamen zoeken of toch wel. Na een kort gesprekje biechtten ze ( één van hen was Wim ) op dat ze ook met een krop in de keel van gemis op zoek waren. Hier hadden ze reuzetijden beleefd, in het dorp waar alles mag zoals nachtelijke bamboeverbrandingen of voortuinverontreiniging met oude roestige fietsen bijvoorbeeld. Battel is het nieuwe bedevaartsoord geworden met kaarsjes en al. Volgende week rij ik eens naar Leuven eens zien hij het ginds verloopt...
Vanwege één van jullie vurige fans.
26-08-2011 om 22:22
geschreven door matthias
24-08-2011
...
ha, ik wist het! die van hever trekken de oceaan over en de aarde beeft er meteen... leuk jullie vertelseltjes te lezen. steven en reisverhalen, some things never change ;-)
