Vandaag zijn we naar de Gaustatoppen geweest, dat is de hoogste berg van Zuid-Noorwegen, zijnde 1883 m en vanaf het startpunt moet je 710 m klimmen over ruwweg 5-6 km. De tijd wordt ingeschat op 3 uur en men noemt het een familiewandeling ! Je kan er ook met de Gaustabanen (zeer steil treintje IN de berg) tot bij de hut (die nog 50 m lager ligt dan het hoogste punt. Vroeger, ten tijde van de tweede oorlog, was dit een zeer belangrijk communicatie punt, er stonden grote schotelantennes die sneeuwvrij gehouden moesten worden en om dat mogelijk te maken, heeft men dat treintje aangelegd. De mensen geraakten er anders niet in de winter !
Ondertussen is het helemaal vrijgesteld voor toeristische doeleinden...
We parkeerden er al vroeg en om kwart voor 9 vertrokken we, vol goede moed en vooral vol verwachting. Eenmaal boven kan je nl, bij helder weer, tot in Zweden kijken... En nu maar hopen op helder weer !!
De tocht is echt heel mooi, onderweg kunnen we al gigantisch ver kijken maar we zien ook de traditionele wolk rondom de top, en die was hardnekkig. Eenmaal boven aangekomen (we waren er om 11:15), dronken we koffie en at ik natuurlijk weer zo'n grote wafel, wachtend op het wegtrekken van de wolk. Aangezien we onderweg die bijzondere 'parelhoen' hadden gezien, vroegen we aan onze 'tafel-buurman' wat de eigenlijke naam is, maar hij wist ons vooral te vertellen dat ze bijzonder lekker is! Ze verliest haar pluimen eind augustus en wordt dan compleet wit, ter protectie tegen jagers, in de sneeuw ...
Op ons dooie gemakje zijn we vertrokken in Geilo, we zijn daar wel graag. Het is een toerististisch stadje maar net klein genoeg gebleven! Eigenlijk is er niet veel te zien, buiten dan de 3 outdoorswinkels en een heel goede toeristische dienst ....
De weg naar Rjukan, waar we ofwel zullen gaan fietsen over de Hardangervidda, ofwel naar de Gaustatoppen zullen gaan, is een heel mooie weg, maar van slechte kwaliteit, Eddy herinnerde het zich als de dag van gisteren! Veel oneffenheden in de weg en dat heeft het tweespan niet graag. De natuur is zuidwaarts helemaal anders en dit jaar valt het me op dat de stenen in de rivier hier bruin zijn, niet grijs gelijk overal ...
Toen we hier aankwamen (Rjukan) spraken we met een jong nederlands koppel dat de Gaustatoppen was opgewandeld. Ze hadden het erg koud gehad, dat zal wel : je moet hier altijd warme kleren meenemen! De voorspellingen zijn tussen 4 en 6°C maar wel zonnig...Alsde zon maar schijnt, dan kan je tenminste even opwarmen op een plekje uit de wind!
Eddy beslist dat we de wandeling naar de top van de Gaustatoppen zullen proberen, en daar ben ik wel blij mee! Mocht het niet lukken voor hem,dan kunnen we nog altijd afdalen met een treintje dat ze hebben aangelegd in de berg. Schijnt ook wel bijzonder te zijn
De terugreis is begonnen! Helaas, maar ach,het is ongelooflijk mooi geweest en we maken alweer plannen voor volgend jaar !
We waren halverwege op de lijn Bergen-Trondheim en waren van plan om in de buurt van Beitostolen (terugweg) te gaan kamperen en daar nog een fietstocht te doen. Maar, om te beginnen was de camping in Beitostolen super-mega-overdreven druk, dat ging voor ons echt niet en de 2 campings die nog op de autokaart stonden, waren er niet.
We zijn gaan shoppen ;-) Het is héél verleidelijk om hier die outdoorwinkels binnen te lopen en je moet een sterk karakter hebben om je niet te laten gaan ! Wij hebben dat ....
We hebben wat rugzakjes getest, er ligt nog een wandelreisje naar Oostenrijk in het verschiet en een extra rugzakje (voor Eddy dan), is wel handig zodat ik niet met de kleren hoef te sjouwen (nee, zusje, je heb er geen nodig, je mag af en toe de mijne dragen !)...
Uiteindelijk is ons plan helemaal gewijzigd : we zijn doorgereden naar Geilo (daar waren we eerder als 'vertrekpunt naar de Rallarvegen) en daarna rijden we door naar Rjukan. Daar deden we vorig jaar met Ward een grote fietstocht over de Hardangervidda, we hebben er mooie herinneringen aan en ik zou nog wel eens terug willen als afsluiter, en als het weer echt niet deugt, (naar het schijnt in de namiddag veel regen dinsdag), dan staan we heel vroeg op en gaan we de Gaustatoppen bewandelen. Staat aangeduid als 'geschikt voor iedereen met een goede conditie', is wel een 'rode' tocht (3de moeilijkheidsgraad,de Trolltunga was zwart, moeilijkste graad inde eerste 5 km)
Voilà, we hebben een plan, maar morgen kan dat weer anders zijn.
Je kan ze blijven maken, die foto's ... meer dan 1300 heb ik er ondertussen, ik ga vanavond een eerste grote selectie maken ! Vandaag was weer zo'n dag : je vertrekt in de regen maar eenmaal als de zon erdoor komt, zie je overal dat mooie blauwe van het altijd aanwezige water. Zo mooi, en zoveel tinten, en het verandert elke minuut, prachtig ... We reden door een dennenbos, op onverharde maar redelijk goede weg maar deze keer was het een heel bijzonder dennenbos, het was veel meer open en het had overal kleine beekjes.
In de Sotasaeter (hele mooie hytta trouwens, echt sjiek in orde!) hingen de topografische kaarten en daarop kan je goed zien, dat als we nog wat verder reden, we 'slechts' een bergrug verwijderd zouden zijn van Skyggevatn, het wondermooie stuwmeer met gletsjer waar we precies een week geleden kampeerden! We zijn natuurlijk zo ver mogelijk doorgereden maar uiteindelijk houdt de weg op, begint het wandelpad en je weet gewoon dat je 'niet even eens kan gaan kijken aan de andere kant ' , dat neemt wellicht een hele dag in beslag om aan de andere kant van de berg te geraken !
Soms moet je echt de kaarten er nog eens goed bij nemen, om je van je positie te vergewissen...
De natuur is hier soms ook wat van slag, je ziet hier elementen van lente, zomer en herfst tegelijkertijd! Ik denk dat het Noorse weer alleen de definitie van winter door en door kent ;-)
Vanuit onze camping vertrokken we met ons fietsje richting Donfoss om van daaruit de Tundradalen te fietsen. Op voorhand weten we nooit wat het is, dus we letten altijd wel op : warme kleren/regenkleren/eten/drinken ....
We fietsten eerst door de vallei, doorheen verschillende dorpjes met veel landbouw. Zelf vond ik er niets aan, maar ook dat is Noorwegen natuurlijk. In Donfoss aangekomen prezen we ons gelukkig dat we niet zijn doorgereden tot aan die camping . 1000 caravannen, veel sta-caravannen, dicht op mekaar gepropt, maar blijkbaar zeer geliefd want druk bezocht. Met zwembad en dergelijke ;-)
De Tundradalen blijkt een kiezelwegske te zijn, hoog omhoog doorheen een dennenbos, je hebt al je aandacht nodig voor het weggetje, want de afgrond is steil en je wil niet naar beneden ! Het eindigde bij een zomerboerderij van schapen, er was niet veel beweging te zien, maar het uitzicht was weer magnifiek en uiteindelijk vond ik het toch fijn, dat we vertrokken waren, hoewel het regende.
En op de terugweg was hij daar zomaar opeens, Mr Moose -oftewel Mr Eland- in vol ornaat, netjes getooid met een groot gewei. Hoe knap was dat !? Nietsvermoedend stak hij zomaar het fietsweggetje over maar al heel snel had hij ons in de smiezen en nam hij de benen. Te snel om nog een foto te kunnen maken, maar wel heel bijzonder als je het zomaar opeens meemaakt. Groot zijn ze hoor!
We hebben, in enige zin toch wel wat voorbarig, toch al maar de wandelkaarten van Jotunheimen gekocht.... ;-)
Zo, heb even een overzichtskaartje gemaakt : we willen niet meer te veel gaan rijden, want aan 40/50 km per uur wordt de afstand naar Larvik (komende donderdag) toch vrij groot. Vandaar dat we beslissen nog wat in de regio te blijven rondhangen .
Als je op de foto klikt, wordt ie groter en is het wat duidelijker...
Het plan is vandaag rond te fietsen in de omgeving + Tundradalen (staat niet op kaart) en morgen nr de Sotasaeter ...
Gisteravond was het hier opeens een invasie van kampeerders, geen idee waarom! Vandaag was de beste dag van de week voorspeld en vanmorgen was het duidelijk : veel vroege wandelaars! Mogelijk wilden de groepjes de Galdhopiggen gaan bewandelen, een tocht van ruim 7 uur waarvan een stuk over een gletsjer, verplicht met gids... Helaas, wij hebben het ook mogen ervaren : fietsen en wandelen in de regen, de hele dag ! Of toch bijna .... Morgen is het hier Nationale Feestdag trouwens .
Wij zijn naar de Leirvassbu hytta gefietst ,eerst een stukje over de Sognefjellet teruggereden tot aan het begin van de tolweg (Bomveg in het Noors). Heel mooie weg,licht glooiend, makkelijk om te fietsen, niet te lang (15 km ofzo en 400 m omhoog). Het leek een beetje op het eerste stuk van de Rallarvegen. De weg was verhard maar je moest toch goed opletten,veel beschadigingen! Vanuit de hut vertrekken er verschillende wandeltochten (over de bergkammen naar de hutten die we de afgelopen dagen bezochten- we komen groepjes tegen,, met kinderen, elk zijn eigen rugzak !) en er vertrekt ook een wegske dat lijkt om een fietspad. Dat hebben we dan nog geprobeerd, maar al snel zaten we weer door de sneeuw te ploeteren en hebben we de fietsen aan de kant gezet en zijn we verder gewandeld. We komen terug, we weten het zeker, het was een hele mooie wandelweg voor beginners en de uitzichten formidabel, maar de regen speelde ons parten en na een uurke maakten we rechtsomkeer.
We aten nog een wafel in de hytta! Koffie kost overal 25 kronen, dat is zowat 2,5 euro. Gebakjes kosten meestal 35 kronen, daar kunt ge het niet voor laten staan als ge er goesting in hebt!
Op de camping is het al heel snel (+/- 20 uur) héél rustig : iedereen is blijkbaar uitgeteld en het is echt koud : 10°C maar er staat een koude wind ... Lekker rustig ;-)
Oh ja, die rare tent van die Fransmannen : we hebben er niets van gesnapt gisteren, blijkbaar ! Zowat iedereen op de camping heeft staan gluren, denk ik : De Fransmannen ritsten de voorkant open, reden hun auto erin met de achterkant (type Renault megane, zo'n hogere versie), openden de achterklep en maakten die tent aan de auto vast. Ze konden dus in hun auto slapen met de achterklep open en bleven zo droog...en ze hadden extra bergruimte. Ze maakten de hele handel wel goed vast aan hun auto. Helaas, geen foto gemaakt ...
Het weer is in de ruime regio overal kwakkel en dus beslissen we om gewoon hier te blijven. We vinden het een supercamping (wij met de caravan en verder vele andere tentjes), veel spelende kindjes ... Iedereen heeft het enorm naar zijn zin en dat is gewoon fijn !
En zodoende zijn we, hoe kan het ook anders, weer gaan fietsen : ditmaal eerst met de auto over route 55 nog wat verder richting Lom, tot in Roysheim en vandaar vertrokken met ons fietske (door de regen en warm aangeduffeld) naar een andere zeer grote en bekende wandelaarshytta: Spiterstulen. Het is hier werkelijk het Mekka Voor De Wandelaars, je leest het op vele blogs maar als je ziet hoeveel wandeltochten er vertrekken, dagtochten naar andere hutten, die dan ook de hoogste bergen van Noorwegen aandoen, dan is het zeer begrijpelijk dat het hier zo druk is .
Ik zou het best ook wel eens willen doen, maar met Eddy's 'oud-zeer-aan-zijn-knie' gaan we er ons niet aan wagen ... Volgende keer misschien !
Zelf vond ik de tocht niet zo mooi, de hytta lag op 1110 meter en dat betekent nauwelijks boven de boomgrens. Dus we reden veel op een (deze keer eens niet geasfalteerd!) weggetje, tussen de dennebomen en de berken. Zelf hou ik duidelijk veel meer van de weidse vergezichten die je te zien krijgt eenmaal boven de 1000 m. Maar soit, wel sporen van elanden gezien (geen verse, ja, ja ik word ervarener in het spotten van eland-sporen!)
We spraken er met 3 jonge Belgische mannen, ruwweg 30, die zeer onder de indruk waren van het vrouwelijk schoon! Klopt, terecht, mannen ! We hebben dit al vaker gehoord !
Terug aangekomen op de camping hebben we een zéér vreemde tent gezien : iedereen geeft hier veel aandacht aan de verankering, punttenten zijn hier veel voorkomendn maar ook de lage strakke tenten, het kan hier wel eens waaien, maar de Fransmannen klaarden de klus in geen tijd... Vreemde tent hadden ze, daar was zeker geen aerodynamische studie op gedaan ;-)
Het was ons plan vandaag naar boven te rijden, naar de Juvasshytta die het vertrekpunt is voor een 'wandeling' naar de top van de Galdhopiggen, voor de geoefende wandelaars. Voor ons is het naar boven rijden al meer dan voldoende oefening ! Het weerbericht geeft 1°C, in de namiddag zou het ook even droog zijn en zou de temperatuur stijgen, naar 2°C (op de Galdhopiggen)...Dat moet kunnen !
Om half 1 zowat vertrekken we, lieve deugd, ik durfde nauwelijks stoppen onderweg, want ik moest dan terug in zigzag over de weg proberen starten, zo steil was het ! Maar, zoals altijd in Noorwegen, uw inspanning wordt rijkelijk beloond. Het moet gezegd, Jotunheimen is toch echt ook héél mooi, je zit onmiddellijk hoog in de bergen en als het weer opklaart, kan je kilometers ver over de bergen heen kijken, echt magnifiek!
De skilift bij Juvasshytta was in dienst en er waren wel degelijk skiërs, hoe bijzonder is dat !? Terwijl vele collega's zitten te puffen in hete hotels ergens weet-ik-veel-waar, staan wij hier te rillen, met onze winterhelm en dikste handschoenen naar skiënde kinderen te kijken.
We dronken een koffieke en aten die lekkere chocolade cake en bessen-muffin, die ze bijna in elke hytta hebben, babbelden met een Belgisch moto-koppel dat gisteren een eland zag (echt, we hebben hun foto's mogen zien !!) en keerden weer met een zeer goed gevoel de berg af ....
Ik weet het zeker, we komen terug naar de Jotunheimen, ooit, als het helder weer is (en mocht ik nog wat wensen : een beetje warmer !), want het weidse beeld bovenop die bergen, dat is werkelijk de moeite waard....
Die Sognefjellet, oftewel Route 55, daarvan zagen we gisteren de'riviera-zijde' maar vandaag zetten we onze tocht voort, oostwaarts over de Sognefjellet en al snel klommen we honderden meters de hoogte in. Stijgingspercentages van 8% en haarspeldbochten, met tegenliggende caravans, ik vond het soms wel spannend , maar voor zij die ooit naar Noorwegen komen, zeker met de moto : Deze weg is een absolute must ... Wijzelf hadden regen en mist, dus we hebben er niet zo veel van gezien, maar Jotunheimen National Park lag rechts van ons en heeft vele van de hoogste toppen in Noorwegen, we gaan zeker deze weg nog terug doen met mooi weer. Misschien volgend jaar?
We kozen een camping die op de weg ligt naar de JuvvasHytta(een kampeerdershut, bemand) waar we mogelijk naartoe zullen fietsen...En in het verlengde van die weg ligt de Galdhopiggen, ik dacht de hoogste bergtop van Noorwegen.
Eddy beslist in de namiddag het tochtje naar boven al eens te doen, maar ik neem een rustpaue, tijd voor eens wat GoPro-flmpjes te verwerken! Hij zegt dat het daarboven (ook weer ruwweg 1000 m te klimmen met ons fietsje) uitzonderlijk mooi is, nu hingen er veel wolken maar bij helder weer kan je vele, vele bergtoppen rondom je zien ... Morgen hopelijk beter weer.
Ondertussen is het hier rond 21 uur,en vele jonge gezinnen met kinderen zitten nog steeds buiten te kletsen, het is amper 10 graden buiten maar het lijkt niemand te deren, wij moeten nog veel leren !!
Zo, hoe kiezen we onze bestemmingen : wel, simpel : we kiezen een regio (in dit geval Jotunheimen), we kiezen dan een zijweg van de 'grote' weg, bij voorkeur eentje die het eindigt met een hytta en die een tolweg is, of kleinere weggetjes in de nabijheid heeft.... Dat zijn heel vaak hele mooie routes!
De campings kiezen we sinds dit jaar vooral uit de 2 gidsen (zie foto) : dit zijn genormeerde campings, er is sinds 2014 een systeem voor uitgewerkt en vaak zijn deze campings helemaal in orde. Maar soms kijken we ook gewoon op de landkaart en kiezen we op die manier, vaak kleiner, iets primitiever, maar vaak ook best OK!
Eerst en vooral : proficiat aan Koen en Lieselotte met de geboorte van Stan! Proficiat aan Rudi en Vera met jullie kleinzoon... Dat zijn mooie berichtjes om te ontvangen !!
Er zijn zo van die 'domme' dingen, die "beginnende Noorwegen-reizigers" doen ; met voldoende drinkwater sjouwen bijvoorbeeld, zeker als het warm is zoals de afgelopen dagen. Dat hoeft niet, wij hebben het afgeleerd, zeker als je met eigen krachten ergens moet komen ! Water genoeg, overal, en als het voldoende stroomt is het drinkbaar, dat is de stelregel... Handig, want dat maakt kamperen zoveel gemakkelijker ...
Gisteren, de 23ste, hebben we dus ons tentje gezet, eten gekookt, ons verfrist aan het watervalletje (écht verfrist) en nog lekker genoten van de avondzon. Eddy zag verschillende auto's nog naar boven rijden en was nieuwsgierig wat die daar gingen doen , dus zijn we maar eens gaan piepen. Je kan dus helemaal op het einde van die dam een kajak huren (inschrijven in het Breheimsenteret) en dan kajakken naar de gletsjer, hoe geweldig is dat niet ! Zo, dat wisten we dan ook weer.... Verder gewacht op de vallende zon, terug naar de tent gewandeld en gauw in de slaapzak gekropen, want het werd fris. Uiteindelijk 's morgens toch 10 graden, geen kou gehad 's nachts, geen elanden gehoord (gezien ook niet, de oogskes waren dicht) en tegen een uur of 11 reden we weer fijn naar beneden, aan veel hoger tempo dan in omgekeerde richting !
vandaag zijn we dan via de Sognefjellet- een weg die beschreven staat als een van de mooiste van Noorwegen (is echt heel mooi, zeker om met de moto te doen! ht lijkt alsof je rondom het Gardameer rijdt, maar dan mooier natuurlijk) richting Jotunheimen vertrokken. Camping gekozen in Sjkolden, geen vriendelijke mevrouw (voor de eerste keer) ... Tja, iedereen mag eens een off-day hebben !
We wassen nog eens wat kleren, luchten de slaapzakken en vragen ons nu af hoe we dat droog krijgen, nu het hard begint te regenen;-) !
Soit: voor zij die zich afvragen of we echt maar elk 1 T-shirt bij hebben (ikke een blauw en Eddy een rood) : het blauwe is mijne favoriet en Eddy moét dat rode aandoen als we wandelen/fietsen, kwestie van goed zichtbaar te blijven als we onze regenjassen uit doen. Maar, eerlijk, zo veel hebben we er niet bij !
Zo, zeker te vermelden nu ik '4G/3G/andereG'-onvangst problemen hoor van familie in Frankrijk : hier in Noorwegen was het gisteren voor de allereerste keer, hoog in de bergen, met geen enkel huis in de omgeving dat wij géén 4G (of 3G) ontvangst hadden ! oei, en nu maar hopen dat het zo blijft, niet dat we straks ergens komen zonder internet ;-)
20 km, met zogezegd 1000 m omhoog, ach, het zal wel.... Gepakt en gezakt, het zou mooi en stabiel weer blijven en dus gaan we overnachten in ons tentje ergens in de bergen, klimmen we langzaamaan op ons fietsje omhoog en roep ik bij km13 dat er niets van klopt, van die 1000 m omhoog. We hebben er amper 300 of zo gedaan, dus het mag wel eens beginnen ! En natuurlijk klopte het ! Dan wel geen 1000 maar toch 920 m... Met minimum ondersteuning op onze e-bike om toch zo lang mogelijk met onze batterij toe te komen, maar het ging.... We reden over een kronkelend (maar wel geasfalteerd!) wegske en naast ons werden we verwend met een prachtig schouwspel van alle tinten groen! We reden als het ware in het dal van 2 bergruggen (rechts van ons kale gladde gletsjersrotsen-van-weleer) en links van ons een mooi natuurspektakel. Toch maar weer die GoPro op mijn helm gezet, ik krijg dat nooit meer bijgewerkt, al die filmpjes !!
Onderweg bemerkten we 'sporen van elanden', we wisten het bijna zeker (later opgezocht : het klopt!) dat die kleine ronde 'bolletjes' wel degelijk van elanden zijn ... Wie weet, misschien zouden we er vannacht kunnen zien of horen !
Eenmaal boven wilde Eddy toch nog dat ene kleine klimmetje doen, hoewel ik er niet veel voor voelde, wat zou daar nog te zien zijn, buiten die metershoge stenen muur ....? Ik werd omvergeblazen van het contrast van wat ik eerder die dag al zag : groengroengroen en nu blauwblauwblauw.... Er lag een stuwmeer achter de dam en in de verte een mooie, wit-blauwe gletsjer. Als je dan over die dam loopt en je kijkt links en rechts en je ziet die 2 ongelooflijk grote contrasten, dat is onbeschrijflijk mooi !
Aangezien we er in de buurt ons tentje zouden opslaan, hebben we dus alle tijd en maakt Eddy, terwijl ik even lig te zonnen met de voeten in de sneeuw, een tasje koffie. Zalig !!
tegen de avond zoeken we een min of meer horizontaal plekje, in de buurt van een watervalletje (ah ja, we willen ons ook wassen, hoor!) en vinden geschikt plekje met zicht op de vallei, tussen de elanden-sporen !
Zo, even wat getalletjes : het Jostedalsbreen (breen = gletsjer) is 487km² groot (grootste vastelandsgletsjer van europa) en het ijs is op sommige plaatsen tot 500 m dik. De diepblauwe kleur komt er doordat, door de vele, vele jaren druk op het ijs, al de zuurstof eruit is verdwenen en de rode/gele golflengte van het licht wordt geabsorbeerd, zodat alleen het blauwe licht overblijft ... Wikipedia zegt dat!
Het Jostedalsbreen heeft vele uitlopers, waaronder het Austerdalsbreen, dat we gisteren zagen en het Nigarsbreen, waar we nu naartoe gaan.
We wilden hier heel graag naartoe, dat schreef ik al eerder, maar dat het zo uitzonderlijk groots was in alle mogelijke betekenissen, overtreft echt mijn verwachtingen. We fietsten er vanuit de camping naartoe, stelde niet veel voor, 3 km, en kwamen aan bij het Breheimsenteret, supermooi gebouw, waarin het obligate retaurantje en souvenierwinkeltje maar ook een museum over hoe het er vroeger was... Het gebouw heeft een heel bijzondere constructie en bootst een gletsjermonding na met zijn houten dak. Eerlijk waar, heel bijzonder !
Dan nog 3 km over een tolweg (niet voor fietsers) en dan zagen we de overvolle parking, oeps, dat zijn we niet gewoon... Maar het viel reuze mee, het gebied is er groot genoeg voor. De tocht was een geklauter over dikke keien en gladde afgesleten hellingen van de 'gletsjer-weleer' maar voor mijn ondertussen afgetrainde spiertjes 'piece of cake' !
Ik heb geen woorden om de absolute wonderbaarlijke schoonheid van dit natuurfenomeen te beschrijven ... Het is zodanig imposant, je bent zo nietig als je voor de metershoge ijsrotsen staat, wat een natuurpracht !
Morgen staat een fietstocht van +/-25 km op de planning (enkel) met bijna 1000 hoogtemeters, supersteil dus, en dan gaan we in de bergen kamperen met ons tentje, misschien dan wel een wandeling doen op zondag en misschien maandag terug. Maar plannen, dat doe je hier elke uur, bij wijze van spreken ;-)
Als je op de foto klikt, kan je hem vergroten en dan zie je het beter. Gestart in Larvik, via Telemark kanaal naar Roldal. Gefietst naar Sauda. Dan noordwaarts via Odda om Trolltunga te wandelen. Daarna naar Eidfjord, tussenstop en gefietst Via Hjolmo naar hardangervidda. Dan door naar Geilo/ Haugastol. Rallarvegen gefietst. Verder door naar de Sognefjord, gefietst naar Austerdalbreen. En nu op camping Jostedal.
Dilemma, dilemma, we kunnen niet goed kiezen ! Het is vanmorgen al 20°, het wordt nog veel warmer en we weten niet goed of we nu al onmiddellijk doorgaan naar het Jostedalsbreen of toch nog onderweg fietsen.
We hebben uiteindelijk beslist op de camping te vertrekken, met caravan. We hebben ons 'tweespan' geparkeerd in Hafslo en hebben vandaaruit een fietstocht van 78 km (in totaal) gedaan naar Veitastrond en nog een beetje verder, tot Varstolen.
Na de TRolltunga en de Rallarvegen dacht ik dat het niet meer mooier kon, maar zoiets is verboden te denken in Noorwegen, het heeft nl. 1000 verrassingen voor je in petto!
De tocht vandaag was De Koninginnetocht Van Onze Vakantie, dat kan niet anders ! 78 km quasi vlak (hooguit 60 hoogtemeters, daar spreken we niet over, he!), temperaturen zwevend rond 30°C, voortdurend omringd door het mooiste appelblauw-zeegroen in alle kleurschakeringen en uiteindelijk als grote beloning zicht op de Austerdalbreen, een andere vertakking van het grote Jostedalsbreen natuurpark. Eddy had onze vouwstoeltjes in de fietstassen gestoken, en daar hebben we heerlijk in gezeten, genieten van een zout nootje en een frisse beker gletsjerwater !
Rond half 3 rijden we verder naar Jostedal camping. De mevrouw aan de balie is de vriendelijkste die we tot nu toe ontmoet hebben (en hun vriendelijkheidsniveau hier bij de Noren ligt erg hoog, hoor!) en ik vertel het haar , ze is geflatteerd van het complimentje. Ze geeft veel uitleg over de gletsjerwandelingen die we morgen kunnen doen en ze minimaliseert de regenbuien die de weersites aangeven... Ach, het weer verandert hier zo snel, we zien morgen wel weer. Ondertussen zijn we blij met de frisse regenbui, 31 graden was het hier en dat was voor ons buitengewoon !
Oh ja, nog even dit, het water van de gletsjer oogt heel troebel maar het is zo helder als je je het maar kan indenken, van de kou zeker, ik zou het eens moeten opzoeken waarom dat het er zo vreemd uitziet. Echt bijzonder...
Vandaag belooft het een stralend warme dag te worden, fijn, na de regendag van gisteren vinden we het fijn om van de warmte te genieten. We plannen een autotocht van ruwweg 180 km (hier toch al gauw goed voor ruim 4 uur), richting Sognefjord. Veel tunnels, 1 overzet te nemen, ben benieuwd hoe dat werkt !
We plannen immers door te gaan naar 'Jostedalsbreen', een van de gletsjers die er nog zijn in Noorwegen. Het schijnt indrukwekkend te zijn!
De weg ernaartoe is, hoe kan het ook anders, heel erg mooi, met prachtige wolkensluiers en fantastische vergezichten. We kiezen uiteindelijk een camping vlak bij Sogndalsfjora in het plaatsje Kjornes. Supersjieke camping, met een heel mooi zicht op de fjord! HEt is wat duurder (300 kronen, ruwweg 30 euro, wifi incl. en douches zijn 10 kr extra per keer).
Campings kosten hier meestal rond de 25 euro, electriteit omzeggens altijd gratis, wifi ook, en voor de douches moet je meestal bijbetalen. Als ze maar proper en warm zijn, dan kan mij het niets schelen !
De rest van de dag genieten we van een flesje rosee, op de camping , in de zon bij toch wel 25°C, we weten niet wat ons overkomt !!
We worden wakker van de regen op de tent, maar ik heb heerlijk geslapen, lekker warm, maar met ruim 15 graden buitentemperatuur had ik ook niet anders verwacht. We breken de tent af tussen de buien door en hopen dat het toch nog zal opklaren, onze trein naar Finse vertrekt maar om 16 uur. We plannen een stukje de fjord in te fietsen, maar helaas, de regen blijft aanhouden en we placeren ons dan maar in het station, mensjes kijken ...Superveel Japanners, maar ook mensen uit landen die je niet zo verwacht : Bulgaren, letland, estland, litouwers ... We zien het aan de wachtende bussen. Quasi elk uur vertrekt er zo'n toeristisch treintja naar boven en telkens is het helemaal uitverkocht, maar zelf was ik er helemaal niet van onder de indruk : als je het met je fiets hebt beleefd, dan stelt het treintje echt niets meer voor. Maar, we namen het uit noodzaak, we wilden immers met de trein terug tot in Finse en dus ben ik wel blij dat ik het heb meegemaakt. Ze doen onderweg zo'n paar stopjes voor de foto, en op 1 plaats, waar een megagrote waterval was, waren er zelfs 'trollen' die een dansje kwamen doen ... De japanners waren er helemaal weg van ! (je ziet een oranje stipje rechts naast de waterval...dat was zo'n dansende 'trol')
Uiteindelijk in Finse aangekomen hebben we alles wat we aan kleren bij hadden aangetrokken, we moesten nl. nog een kleine 3 uur gaan fietsen, dus ruwweg tot 21 uur, in de koude regen... Maar na een minuut of 5 hield het op met regenen en kwamen we, sneller dan verwacht, en helemaal droog, weer aan bij ons caravanneke, moe maar zeer onder de indruk van deze magnifieke fietstocht ....
Het was een tocht zonder gemekker, zonder geblèt en ook geen gebok !
Eddy meldt rond een uur of 2 in de namiddag dat we best doorrijden tot in Flam, er trekken donkere wolken over en het heeft geen zin om in open natuur te kamperen als het weer niet betrouwbaar is. Mij allemaal best, ik vind alles prima vandaag !
De tocht valt gewoon niet te beschrijven, de ene waterval na de andere, indrukwekkend blauw, met hels kabaal dondert het water naar beneden. Je moet het gefietst hebben om te weten wat het is, al lijkt wandelen een toepasselijker woord dan fietsen. We begrijpen nu ook waarom niemand, maar dan ook werkelijk niemand ons tegemoet komt rijden: veel te steil en veel te ruw parcours. Je zou je fiets wellicht meer wandelend dan fietsend bergop moeten brengen. De huurfietsen die we zagen vanaf Myrdal waren dan ook niet voor niets zeer degelijke mountainbikes, met brede banden en grote schijfremmen.
In Myrdal is er een zeer steile afdaling, 21 haarspeldbochten, ik moet het hoogteprofiel nog opzoeken maar het was bij tijden voor mij véél te steil! Ik kreeg kramp in mijn handen, zo hard moest ik remmen om de snelheid te matigen....
Uiteindelijk kwamen we in Flam aan, op een supermooie camping met vriendelijke mensen. Zij vertelden ons dat we maar best, als we het -begrijpelijk- niet gingen terugfietsen, maar best zo snel mogelijk een treinticket zouden gaan boeken, véél toeristen, weet-je-wel ...
Er vertrekt net een grote cruiseboot, als we onze ticketjes boeken. We moeten met het toeristisch treintje omhoog tot Mrdal en vandaar overstappen op de trein naar Oslo. Mooi, 2 vliegen in 1 klap want nu nemen we dus-min of meer uit noodzaak- de Flamsbana- het meest toeristische treintje van Noorwegen !
Terug op de camping zetten we eerst onze tent en lonken de slaapzakken, ik zou er zo in kunnen kruipen, maar eerst nog even eten, douchen en dan ....Zalig dutten !
Eindelijk, dat wat ons vorig jaar niet lukte wegens te veel sneeuw, zal dit jaar wel lukken we kunnen de Rallarvegen gaan fietsen, Noorwegens mooiste fietstocht, over ongeveer 82 km , vertrekkend vanuit Haugastol (988m), via Finse (1222m), naar Fagernut (1343m) en dan helemaal door tot in Flam (0 m).
Het is ons plan om ergens in het tweede stuk te gaan kamperen, we hebben immers alles bij voor een paar dagen. We startten de dag om 6 uur, om 8 uur zitten we op onze fiets, de voorspellingen zijn 3 dagen zon en dat vinden we natuurlijk zalig ! Het eerste stuk, tot in Finse, schiet heel goed op, de temperatuur is goed, ruwweg 10° en zonnig.
Na Finse, vooral het stuk tussen Fagernut en Hallingskeit ligt nog 'veel sneeuw', ttz : we moeten regelmatig de fiets doorheen te sneeuw duwen en dat valt niet mee met de bagage achterop. Geen nood, we nemen onze tijd en doen fiets per fiets. Het parcours is adembenemend mooi maar ook zeer pittig, de weg ligt vaak vol dikke stenen die je moet proberen ontwijken, en dat valt niet mee op stukken met diepe afgronden zonder reling.
Het is niet echt druk, vind ik, ruwweg een 20-tal fietsers in onze omgeving, en dat is op een eerste echte mooie zonnige dag toch erg beperkt voor zo'n toeristisch hoogtepunt (voor de geoefende fietser weliswaar).
Eddy is vandaag druk doende geweest met van alles en nog wat voor onze fietsreis met kamperen.
Ondertussen heb ik me goed geamuseerd, het resultaat vinden jullie hier :
www.youtube.com/watch?v=yM4Ra0HYaMw of vul bij youtube in "a trolltunga". je vindt dan wel een filmpje dat ik erop gezet heb.
Je kan dan wel het filmpje vinden dat ik er vandaag opzette, het zijn sfeerbeelden van de wandeling. Het merendeel is al wandelend opgenomen en dus nogal schokkerig ... Zal volgende keer beter mijn best doen om de GoPro rustiger te houden !
Jullie kunnen nog een filmpje van ons vinden door op Youtube het volgende in te geven : fietstocht Roldal Sauda Noorwegen
Het filmpje heeft als nummer IgdHvWkFvZC maar dat is lastiger in te typen ;-)
