We planden nog een kort fietstochtje naar De TuvaHytta, ten zuiden van Geilo.  We parkeerden ons 2span op een grote parkeerplek (stond aangeduid) in Kirkut (dacht ik , dat het plaatsje heette).   Eerst nog een stukje over de gewone weg vooraleer de tolweg begint naar Tuva Hytta (70 kr, 14 km enkel, mooie gravelweg en voldoende breed voor 2 auto's, caravans niet toegelaten en bij Tuva Hytta is er plek voor een 40-tal auto's te parkeren, voor zij die met auto of moto dit willen doen)

We deden dit tochtje ook met Ward, in 2015 en toen was het berekoud!  Nu was het eindelijk , voor Eddy dan, toch korte-broeken-weer! Zalig ! We doen het op ons gemakje,  en genieten van het ongelooflijk uitzicht, het is een superheldere dag ....We eten er weer het fameuze wafeltje,dat erg gesuikerd blijkt.  Ze serveren er geen zure room en confituur bij, maar het voelt wel aan als een caloriebommeke !

nog even dit , we zagen onderweg een addertje, ik schat zowat 50 cm lang en hij siste flink toen ik hem porde met een stok.  Op dit moment staan er bijna 800 km op de fietskm-teller, dus zo erg was het nu ook weer niet met die regen, en ruwweg 3600 km met de ato (inclu onze reis  naar Noorwegen zelf)

De zon is ein-de-lijk van de partij, hoe heerlijk is dat!  Echt op en top genieten !   Het valt ons onmiddellijk op dat er omzeggens geen sneeuw meer ligt, het is de 3de keer dat we deze tocht (deels of helemaal) doen en hebben telkens stukken door de sneew moeten ploeteren,  en we stellen ook vast dat zowel de echte spoorweg en de fietsweg zelf hier en daar verlegd is.  Je kan enkel de eerste 16 km met de auto (tolweg) doen, maar zelf vinden we dat eigenlijk niet de moeite, het mooiste stuk begint pas daarna.  Er is niet echt parkeermogelijkheid bij het einde van de tolweg (slechts 2 plaatsen)

Ook vraag ik me iedere keer als we het stuk na Finse (ligt op 22 km van Haugastol) af waarom ik toch die hobbelweg wil fietsen, maar eerlijk, ook al rammel je compleet uit mekaar, het is echt heel erg mooi, al moet je echt wel stoppen om te kunnen rondkijken.  Fietsen en kijken is veel te gevaarlijk met die oneffen hobbelweg!  Ik heb best wel bewondering voor de mensen die een fiets huren en niet de luxe hebben van onze vering en ondersteuning !  Het merendeel gaat met de trein tot Finse vanuit Haugastol of vanuit Flam, huurt daar de fiets en rijdt helemaal tot in Flam om dan weer met de trein terug te komen...  

Soit, de foto's spreken wel voor zich, het was een supermooie dag, en met 112 km in onze beentjes, zullen we wel weer bijzonder goed slapen, hoewel wat dat hier elke nacht doen !

Gisteravond nog met de verrekijker rendieren lopen spotten, die er niet waren (of toch niet zichtbaar waren) en wat zag ik : er was hier een nederlands camionnetje en die mensen hadden 7 (!) Huskys in dat wagentje !  Gelukkig hadden ze ook nog een mobilhome bij waarin ze sliepen !

We rijden verder over de 51 richting Vagamo,echt een van de mooiste wegen in noorwegen, vind ik en zien dat er toch nog meerder free-camping plaatsen zijn.  Het is ons echt opgevallen dat er alsmaar meer bordjes 'no camping' verschijnen... tja, we zijn dan ook weer een stortplekje van vuilnis voorbij gereden , spijtig ! 

We zien dat Beitostolen nog verder wordt uitgebouwd, het wordt echt het mekka van de wintersport .

We komen rond 14 uur aan in Geilo, onder een stralend zonnetje, zalig ! En ja, we hebben goed opgelet dat we de andere weggebruikers niet in gevaar brachten!

Morgen fietsen we de Rallarvegen (nee, niet tot in Flam) en maken ons klaar om dinsdag naar Larvik te gaan.  Woensdag is het 'over and out', back to Denmark!

PS : nog iets dat ons is opgevallen : er wordt nog zelden op de campings WIFI aangeboden !  Nu dat de data in je abonnement ook in het buitenland geldig is,vraagt er blijkbaar 'niemand' meer naar .... Ik heb het toch wel gemist !

NB : en nog iets : Mazda is hier duidelijk aan een succestory bezig met hun CX3 en CX5, zelf vind ik het ook leuke auto's !

We parkeerden ons tweespan in Otta, den zuiden van Dombas, op een grote parkeerplek nabij een winkelcentrum.  Het is altijd wel weer "moeilijk" een parkeerplek te vinden om overdag, terwijl je met je caravan op weg bent, een geschikte plek voor je caravan te vinden....  De ervaring leert : gewoon doen.  Er heeft ons nog niemand gezegd dat de auto+caravan er niet mocht staan , integendeel, meestal komen ze uit curiositeit een praatje maken. 

We zwoegen met onze fiets de berg op richting Rondvassbu, een DNT-hytta in het Nationaal Park Rondane.  Eerste stuk erg steil, tarmac, goed bereidbaar maar wel puffen geblazen !  Je komt dan na ruwweg 15 km aan bij Mysuseter parkeerplek, waar de tolweg begint die amper 20 kr kost.  Dus voor motorijders : gewoon tol betalen en doorrijden.  Dan kom je na +/- 4 km aan bij een parkeerplek waar je niet meer mag verder rijden, tenzij met de fiets ;-) en te voet natuurlijk, wat men in grote getale deed!

Daarna fietsen we tussen de vele wandelaars (nooit eerder zoveel gezien, tenzij richting de trolltunga!) naar de Rondvassbu-hytta, waar je blijkbaar ook je tentje mag opslaan voor een klein prijsje, in ruil voor het gebruik van het sanitair, faire deal !  nu ja, 150 m verder kost het niets, natuurlijk 

Er is daar een fietsverhuur kantoortje, waar je voor 120 kr een goede fiets kan huren waarmee je dan de 7 km terug kan fietsen tot aan de parkeerplek.  Werd best wel veel gedaan !  En er lag een motorboot want je kan van daaruit vele DNT-uitgestippelde wandelingen maken en je kan je naar het vertrekpunt laten brengen met de boot.  

We eten een wafel, eindelijk, dacht dat ik er geen meer zou eten deze vakantie.

Daarna rijden we terug, geen regen, fijn temperatuurtje van 17 graden en vertrekken zuidwaarts.  Misschien toch nog ons favorietje doen, de Rallarvegen ?

Vorig jaar fietsten we een magnifieke tocht naar Eikesdalen, over de tolweg Aursjovegen, die  aan de Aursjohytta passeert.  Die hytta ligt aan een stuwmeer en vandaag zijn we vanuit Gudbrandsdalen (van die bruine kaas bekend) noordwaarts naar het meer gefietst, in de hoop dat het laatste stukje - aangeduid als wandelweg- toch fietsbaar was, maar dat was het niet .   Uiteindelijk 80 km gefietst en zeer mooie tocht (en weinig regen ;-) ) 

PS: foto's zijn min of meer altijd hetzelfde ... maar in werkelijkheid is elke tocht een andere hoor!  

We wilden vanmorgen, nog voor dat we hier vertrekken, opnieuw een wandeling doen en op die kampeerplek waar we staan, staat er een heel oude Kabe (we zien  ze hier trouwens met hopen rijden, dat merk van caravan, maar nog nooit gezien met een Tesla als trekpaard!).  De eigenaar kwam net buiten toen we passeerden, hij was oud en had wel wat 'onderhoud' nodig en sprak helaas geen engels, zo bleek, toen we hem vroegen hoe oud de caravan was.  Hij verstond er natuurlijk niets van, en wij van hem ook niets.  Maar niet getreurd, fier als ze zijn op hun streek  : hij haalde zijn smartfoon uit zijn jas, en liet ons het uitzichtspunt Hjerkinnhoe kijken, waar we al waren geweest (mooie houten uitichtpunt waar we met de verrekijker de muskusossen konden zien) en  aan zijn gebaren konden we afleiden dat we daar absoluut naartoe moesten.  Echt vriendelijk !  

De Dovrefjell - we reden er vorig jaar doorheen op weg naar Eikesdalen- heeft me, in tegenstelling tot vorig jaar erg gecharmeerd !   Het gebied sprak me vorig jaar niet aan, maar ik merkte het al vaker deze vakantie : je moet je in een gebiedverdiepen, je moet wat 'veldwerk' doen en je informeren, en dan ga je zien of het je bevalt .   Het gebied is erg toegankelijk om te wandelen en het laat zich ook voor de niet geoefende toerist goed wandelen.  Het is niet zo een geklauter over rotsblokken, zoals je hier erg veel hebt. Het lijkt wat meer op de Oostenrijkse wandelingen, zoals wij ze doen.  Toch maar eens dringend die topografische kaarten van hier proberen te vinden voor volgende jaren !   

Soit, we wandelden een kleine 6 km s morgens, en zagen de bui alweer hangen.   Net op tijd, of net niet, t is maar hoe je het bekijkt, staan we terug aan onze caravan en maak ik er een fijne luie brei-namiddag van !

We vertrekken verder zuidwaarts, doen gauw want inkopen in Oppdal en besluiten om ergensvrij te kamperen, het wordt toch niets meer met de regen.  Tegen de avond klaart het op en wandelen we toch een stukje van de pelgrimstochten, die hier uitgestippeld staan.  Rendiermos genoeg, maar helaas geen rendieren .

We kwamen daar de 'KVLV' tegen, een bende vrouwen van alle leeftijden en ze waren op zoek naar de muskusossen want ze wilden die zien!  We vertelden hen dat ze dan in het verkeerde gebied aan het zoeken waren, dat ze aande andere kant van de snelweg moesten zijn en nog zeker meer zuidwaarts.  Maar even later kwamen we een andere wandelaar tegen en we vertelden het van die vrouwen.  Hij zag ooit 2 muskusossen in dat gebied, in de omgeving van de E6, maar dat moest zeker al 20 jaar geleden zijn.  ach, wie zoekt, die vindt !

hier dus de verkorte versie : we zijn omhoog gefietst richting Grovudalshytta en hebben van daaruit gewandeld .  Hele mooie, naar Noorse normen, gemakkelijke wandeling naast een rivier, maar we waren zeer verbaasd dat we zoveel auto's op de parking zagen, maar geen wandelaars.  Vreemd !

Uiteindelijk kwamen we op de terugweg vd wandeling een jager tegen, zwaar gepakt en gezakt met tent en alles, nodig voor 5 dagen jacht.  Het jachtseizoen is dus sinds afgelopen middernacht geopend en in de regio Dovrefjell, waar we nu zijn, zitten de meeste rendieren (geschat op 2500), maar je moet dus wel eerst een lange tocht over een bergkam doen, om in het gebied te komen.   En wellicht waren die auto's van jagers.   Je moet, vertelde hij, als je een rendier hebt kunnen schieten, het op je rug naar beneden dragen, er is geen andere mogelijkheid maar het is zeer de moeite waard !  Er gelden zeer strenge jachtvoorschriften ,  er gebeuren omzeggens nooit schietincidenten,zo zei hij ons.  Nu ja, het zag er wel een heel ander type jager uit dan die, die we zagen in Hotton, nadat ze hun zwijntjes hadden gevangen.

Good luck !

(de eerste foto is trouwens het huis van de campinguitbater, hij bouwde het 5 jaar geleden, helemaal naar Noorse traditie, geen isolatie, enkel hout !  Fantastisch huis zegt hij, ik vond het vooral heel erg mooi - de andere zijde had een overdekt terras, mooi verzorgd met bloemetjes)

We rijden dus richting Trondheim en onderweg begint het op te klaren.  Het viel ons trouwens op, de afgelopen dagen, dat de regio boven Trondheim echt een grote landbouwersregio is !

We kiezen uiteindelijk voor een camping op de R70 in Lonset (van Oppdal richting sundallsora) , waar de mevrouw in haar BH in de zon ligt te bruinen, zo war mvond ik het nu ook weer niet, maar hier mag je natuurlijk niet treuzelen bij een zonnestraaltje of het wordt niets!  Volgens mij neemt ze elk zonnestraaltje mee, zo bruin als ze was.  Kleine camping , 300kr, moeilijk terrein voor caravans zonder mover.

Doordat de zon schijnt, beslissen we toch rond een uur of 4 de fiets te pakken en het weggetje te rijden, weg van de grote weg.   En dat was mooi!  Spijtig dat we zo laat zijn vertrokken, we hadden wellicht nog 40 km enkel kunnen doen.  Het begint mooi geasfalteerd, onderweg zien we bordjes staan voor wandeling naar vassendsetra, er zijn verschillende mogelijkheden om vrij te kamperen en uiteindelijk komen we aan in Storlia, waar er veel plek is om rechtsomkeer te maken, maar daar mag je niet overnachten met je caravan.  We beslissen nog verder door te fietsen - veel mensen waren hun MTB in hun auto aan het laden- en dus waren we curieus naar wat er ons nog te wachten stond .  Het weggetje wordt smaller, kiezel, niet geschikt (maar ook niet toegelaten) voor moto's en na bijna 30 km besluiten we toch terug te keren, we waren er eigenlijk niet op voorzien zo'n lange tocht te gaan doen.   Blij dat we het toch deden, het was absoluut de moeite waard !

PS : ondertussen rijdt Eddy niet meer op een herkenbare speedpedelec - zijn nummerplaat is eraf gebroken ...

Uiteindelijk besloten we dan westwaarts te rijden naar Royrvik, op ongeveer 30 km van de Zweedse grens.   Daar gingen we in het plaatselijke infokantoor, dat ook pompstation en winkel tegelijkertijd was, vragen waar de camping lag, want die moesten we echt wel hebben (weinig water in de caravan, volle vaten die geledigd moesten worden en bij voorkeur ook batterijen die opgeladen moesten worden).  Helaas, de camping is er enkel in de winter!  Maar die meneer had een fjell-area ingericht, met allemaal wilde opgezette beesten, de zee-arend hing er in de lucht, de poolvosjes waren er en vooral, een heel grote sneeuwuil had ie.  Héél erg mooi!

De Veelvraat had ie ook, tegenwoordig de grootste vijand van rendieren, vertelde hij ...  Toch de moeite, jammer dat ik geen foto's nam!

We kiezen ervoor om binnendoor terug naar de E6 te rijden, maar ik denk dat Eddy dit zich heeft beklaagd :het is o'n typisch holderdebolder weggetje, net breed genoeg om elkaar te passeren maar met minstens 1000 oneffenheden in de weg wat je uiteindelijk hooguit 30 per uur doet rijden.   Fijn, want ik zat, sinds dat men ons waarschuwde met hun knipperlichten bijna een week geleden, met mijn fototoestel in de aanslag op mijn schoot.  De landschappen zijn trouwens erg mooi, heel typisch zoals ik Zweden me zou voorstellen, veel bosssen, vooral naaldbossen, bergen en buien !

En daar stond ze dan opeens, zomaar op ons te wachten in een weiland, Mevrouw Moose.  Wat fijn dat ze ons de tijd nam om foto's van haar te maken !    Nog even later (we zitten hier niet voor niets in de wijde omgeving van NAmsos- de elandenhoofdstad) zagen we nog een hele grote, met gewei en een kleintje, de weg over steken, maar mijn foto's zijn niet scherp genoeg ....

En net voor we de camping bereikten, (camping strindmoen, heel mooi en niet duur - 235 kr) zijn we nog even gestopt voor een paar kraanvogels in de wei!

Zo, nu wordt het stilaan tijd om te beslissen wat we de komende 10 dagen gaan doen, daarna moeten we alweer op de boot huiswaarts ....

 

PS : voor zij die zich afvragen waarom we niet door gingen naar de Lofoten : het had gekunnen, nog ruwweg 400 km verder en dan waren we er ...Maar ,ze zullen er de komende jaren ook nog wel liggen ;-) 

Uiteindelijk, tegen de avond, lijkt het wat langer droog te blijven en trekken we dan toch even de schoenen aan en wandelen we de berg op.  Na ruim een uurtje wandelen (het pad is niet gemarkeerd maar het is voldoende bewandeld om het te vinden) komen we aan een Steinhytta, een oud niet meer in gebruik zijnde hutje, dat nog prima kan dienen als beschutting, mocht het nodig zijn.   Het bleek gebouwd te zijn als overnachtingsplaats voor de werkers aan de telegrafie-lijn in 1860....

Zo, wat is ons algemene indruk van deze regio ?   De toeristen aan de kust zijn 'andere toeristen ' dan deze van centraal Noorwegen, het zijn vissers en veel van de gangbare cliché's passen erbij ;-).

Er zijn hier ongelooflijk veel grote supermarkten,  de mensen hebben robby' (kleine grasmaai-robotjes) en de toerist wordt hier niet verwend met bewegwijzering.  Je vindt overal wel brochures, maar de wandelingen zijn meestal niet bewegwijzerd zoals in centraal Noorwegen.  Je kan du onmogelijk zonder stafkaart een langere wandeling beginnen !   

We nemen de ferry (128 kr enkel voor ons 2 met fiets, 13 euro) en zien vanuit de ferry de Heilhornet liggen, met zijn karakteristieke vorm.  Blij dat ik hem toch zonder wolken kon zien, maar inderdaad, 1000 m stijgen om op de top te geraken, het is niet voor onze beentjes geschikt .We fietsen het hele eiland rond.  Er is in de brochures eigenlijk een weg aangeduid, maar die is maar 26 km en dat vinden we wat kort.  We fietsen helemaal naar de westkust, waar de Sola rots ligt, hier heet dat een eiland.  Er liggen letterlijk duizenden eilandjes in dit gebied !  Uiteindelijk fietsen we nog helemaal zuidwaarts, naar Eidem, blijkbaar een strandje waar er gesnorkeld wordt .  Het eiland zelf vind ik lang niet zo mooi als Leka, Leka is veel beter voorzien voor de toeristen.  Veel meer bewegwijzering, minstens 50 uitgestippelde wandelingen van kort tot lang, van makkelijk tot moeilijk ... en dan ook mooiere natuur met die rode rotsen....  Dus, mocht je ooit hier zijn, kies voor Leka!

We zagen ook een familie reetjes, toch altijd wel weer fijn te zien, dat wild.

Nu, Eddy maakte gisteren die uitschuiver en blesseerde zijn bilspieren, vandaag niet echt gemerkt met 92 km in de benen.  Hij wilde vandaag toch die ene speciale pijnstiller , die we drinken op de eerste zonnige dag van ons vakantie!

Het was weer een mooie dag !

Oh ja : waarom ik al dat breiwerk meebracht, is me een raadsel.... zelfs toen het hier hele dagen regende , had ik nog geen tijd om  'een naaldje te steken '   ;-) 

We rijden nog steeds over de RV17, de kystriksveien, de kustweg die ingekleurd staat als toeristische aanbeveling .  Het is ook effectief mooi !  Je rijdt langs het water, de atlantische oceaan met de vele eilandjes en aan de andere kant heb je de bergen ...

We nemen de ferry in Holm naar Vegesund, voor zij die het ook ooit willen doen : gewoon aanschuiven, het kost 31 euro met caravan voor ruwweg 20 minuten overzet, je kan er echt niet voor omrijden!  En bijkomend voordeel : véél foldertjes van de streek met fiets- en wandelaanbevelingen!  Heel handig !!

Ondertussen valt de regen met bakken uit de hemel en besluiten we gewoon een rustdag in te lassen.  We rijden door tot aan een camping in de buurt van het eiland VEGA, dat we morgen gaan bezoeken en rijden uiteindelijk camping Mosheim op.  De oudere mevrouw sprak geen Engels maar ze sprak heel goed de taal van de commerce : ze wees naar haar bancontact machientje en zei vermoedelijk dat het buiten gebruik was,cash wilde ze hebben, prima hoor!  Super proper hier en geen volk !  28 euro.

Uitindelijk leek het toch wat op te klaren en beslisten we naar Torghatten te fietsen, ruwweg 16 km hier vandaan en het schijnt een indrukwekkend gat in een rots te zijn, 160 m lang, 20 m breed en 30 m hoog.   Niets van gelogen,  het is indrukwekkend !  Maar je kan dat niet op foto vastleggen ...  Je voelt je heel nietig als je er middenin staat en ik dacht vooral : alsnu maar niets naar onder valt !

Ik zag op het infobord beneden dat je er gewoon langs de andere kant weer naar beneden kunt, hebben we gedaan en was heel mooi, maar helaas maakte Eddy een uitschuiver op een gladde natte steen en heeft ie nu pijntjes .... Morgen is alles weer beter !

Morgen gaan we dus met de fiets naar Vega, hiervoor moeten we een ferry in Horn, die via een tussenstop op het eiland Ylvingen ons  in Igeroy op Vega zal afzetten.

En nu :tijd om te checken of er weer nieuws is van Lieze uit India ! 

We fietsen eerst 20 km om de overzetboot te nemen, die we net missen, maar dat is niet echt een probleem, over een uurke is er weer eentje en we zitten warm en droog en met WIFI!

We hoefden niet te betalen, zie de meneer van de overzet, hij had een nieuwe kapitein die nog veel moest leren en daarvoor hoefde je niet te betalen, wij vinden het prima !  Het is een heel bijzonder eiland met roodbruine rotsen, maar doordat de zon niet schijnt en de wolken erg laag hangen, komt de kleur niet goed door.  We fietsen met al ons regenkledij aan, doen de toer rondom het eiland die natuurlijk veel 'korter' is  (de min.50 bewegwijzerde wandelingen slaan we over) en uiteindelijk fietsen we het natuurpark Keisnesset binnen....  Daar kregen we een tip van een Nederlander die met zijn mobilhome net ging vertrekken : De steinhytta is open, lekker warm, je kan er een vuurtje branden en koffie maken en op zijn minst droog picknicken.  Klopt !  Prima hutje en er stonden zelf 2 britsen voor mogelijke slapers ....

Het eiland heeft een bijzonder verhaal over een 3,5 jarig meisje dat in 1932 door een arend werd meegenomen en men heeft haar pas na 7 uur teruggevonden.  Ik dacht, ja ja, dat is weer zo'n verhaaltje, maar we spraken met iemand op de ferry die dat verhaal vertelde, hij had de mevrouw persoonlijk gekend, ze had littekens op beide schouders en ze was nog niet zo lang geleden gestorven.   En opeens zagen wij in de verte een zeer grote vogel komen aanvliegen, heel moeilijk te fotograferen want met uitzoemen ben je hem zo weer kwijt, maar hoe indrukwekkend was die witstaartzeearend !  Ik herkende hem meteen ;-)  (we hadden er al eens naar zitten turen vorig jaar op Runde, en met een bende ornitologen rondom ons, hebben we toen geleerd dat het een witstaartzeearend is -spanwijdte tussen 2-2,5 m!).

We fietsen uiteindelijk nog verder naar een uitkijkpunt, die meestal bijzondere gebouwtjes hebben en tot onze grote verbazing zien we dat er een kastje hangt met daarin een verrekijker, een goede verrekijker !  voor de mensen die daar aangewandeld komen en geen verrekijker bij hebben ... ze mogen hem gewoon lenen....  Moet je eens bij ons in een vogelkijkhut proberen, hij zal er niet lang liggen vrees ik.

Uiteindelijk nemen we de ferry terug, 78 kronen voor 2 (dus 7,8 euro) en hebben we uiteindelijk toch 88 km gefietst (en een stukje gewandeld)

Mooie dag vandaag !

We besluiten vandaag tussen de buien door naar otteroya te fietsen en nemen nog eerst de auto, totdat we op het eilandje zijn aangekomen.  Het lijkt allemaal heel erg veel op de indrukken van de Noorse kust die we kregen toen we er in 2011 er met onze boot waren....  Mooi fietstochtje met stevige kuitenbijters (niet lachen broerke !) en uiteindelijk eindigt de weg in een klein maar proper campingske, Aglen camping.  Je kan er perfect naartoe met je caravan, de weg is van asfalt.  

Omdat het weer lijkt op te klaren, beslissen we nog een fietstochtje te doen landinwaarts, je weet maar nooit, het is hier niet voor niets Elanden-land .... Helaas, we zien niet buiten klingelende schapen ...  Maarr op een dag zullen ze voor onze neus staan en gaan we ons hard verschrikken !

Zo, ik geef toch nog even de foto van de camping met de afgebakende perceeltjes!  Wij staan dus wellicht verkeerd, en moesten nog 1 perceeltje naar links of rechts opschuiven, maar de mevrouw van de caravan rechts heeft ons héél erg duidelijk proberen maken dat we 1 perceeltje moesten opschuiven .... Ons maakt het niet uit, ge zegt het maar.  Uiteindelijk  kwam de aap uit de mouw, of beter de hond uit de caravan : ze hadden 4 grote jachthonden bij en die moesten wat meer plek hebben.  Jeetje, 4 zulke beesten in je caravan, .... brrrr

dus, regenweer in de wijde omgeving, tijd om op verkenning te gaan in andere regio's.  Vorig jaar kregen we een tip van een vader met een 10-jarig dochtertje, dat we trakteerden op pannekoeken met chocopasta, om naar de regio Helgeland te gaan, ergens halverwege tussen Trondheim en de Lofoten.  Veel mooier en veel rustiger dan de Lofoten, vertelde hij ons.  Of we echt tot daar zullen rijden, weten we nog niet, maar we gaan dus noordwaarts !

We rijden uiteindelijk tot net onder Namsos, DE HOOFDSTAD VAN DE ELANDEN, holé!

Dus terug naar Namsos, we zijn blij dat we geen tegenliggers hadden op het smalle weggetje weg van de camping en het was een moeilijk karwei om een landkaart te vinden !  De vriendelijke mevrouw van de Toeristische Dienst, te vinden in het Scandic Hotel, vertelde me dat er een boekenwinkel was in de shopping en dat ik best daar eens kon kijken en ondertussen gaf ze me hele toffe folders mee van het eiland Leka, dat we willen bezoeken....

We rijden noordwaarts over de 17, fijne rustige weg en niet druk, totdat men opeens met de lichten begint te krnipperen .  Eddy dacht dat hij ze weer was vergeten op te zetten, en zei nog  'tiens, straks eens kijken, misschien hebben we een kapotte lamp', toen we 2 elanden langs de weg zagen staan.  Hoe speciaal zeg!  Daarom knipperden ze natuurlijk, ze waarschuwden ons voor de overstekende elanden !  Spijtig, ik waste laat met mijn fototoestel en er waren achterliggers, we konden niet stoppen !  Zie je wel !  Opeens zijn ze daar !  Wat ons het meest heeft verbaasd waren die uitzonderlijk grote geweien en die huid  daarop.  Indrukwekkend!

Ondertussen zijn we gestopt bij een campingske, dat ogenschijnlijk een parkeerplek langs de weg is, maar dat is het dus helemaal niet : er ligt een baaike achter dat parkeerterrein en daar bevindt zich campingplek!  

Maar je kon ook vrij kamperen op 2 plekken, ruwweg 5-7 km terug....

en dus hebben we dan maar naar een uitzichtspunt gewandeld, waar een heel mooi gebouwtje stond, lekker verwarmd en waar je over de wijde omgeving kon kijken en speuren naar die muskusossen.  Uiteindelijk hebben we ze wel gezien hoor !  

De omgeving rond Hjerkinn heeft heel weinig campings en omdat we die grote fietstocht wilden doen (en daarna ons batterijen natuurlijk moeten opladen) , hadden we de caravan vanmorgen op een camping gezet : Pluscamp Hageseter.  Weer een unicum in noorwegen : er staan lijnen op de grond en je moet je caravan daartussen plaatsen.  Heel uitdrukkelijk vermeld door de meneer aan de balie.   Neem daarbij de prijs en dan kan je best de volgende keer besluiten toch maar door te rijden !

Zo, seffens maken we plannen voor de volgende dagen, het gaat wat regenen ;-)  

En nu ga ik lekker een beetje breien, ook heel fijn !!

Het is een naar noorse normen gemakkelijke fietstocht, er zit een klimmetje in dat steil lijkt, maar met een e-bike zeer goed te doen.  Maar zelfs als je dat laatste klimmetje niet doet is het aanbevelenswaardig en heb je toch uiteindelijk 60 km in de benen !.

We herinnerden ons niet dat we de Grimsdalhytta hebben bezocht, hebben we nu dus wel gedaan en daar de eerste wafel gegeten, met de bijhorende zure room en confituur!  lekker !  Koffie met wafel kostte hier 75 kronen (ruwweg delen door 10).  De keuken ging dicht om 16 uur maar ze waren zo vriendelijk toch nog voor ons  een wafeltje te bakken, gastvrijheid troef !

Onderweg wel een spannend momentje want er stond een flinke gehoornde koe op het pad, maar ze vond die rode jas van eddy gelukkig niet interessant !

En dan als avondeten het witlof gemaakt dat we nog meebrachten uit belgië : nu we een oven in de caravan hebben, konden we die zelfs grillen, heerlijk !

 

Uiteindelijk reden we op de "27" en mochten we een Michelin kaart hebben, dan zou die een groen streepje hebben !  Zo mooi, we waren er een paar jaar geleden al, maar wegens mist en regen hebben we er toen niets van gezien.  We besloten gewoon free-camping te doen en zochten een geschikt plekje, wat niet echt moeilijk is langs die weg.  Heel toevallig kozen we net het plekje waar een wandeling vertrekt, beschreven in mijn nieuw wandelboekje ((Rother, jotunheimen-rondane) en dus beslisten we al snel dat we die wandeling zouden doen, bij wijze van test naar de conditie van onze beentjes !   na een heerlijke nachtrust (superstil hier) vertrokken we na de ochtendregen, klauteren we langzaam omhoog en genoten we van een subliem uitzicht, met dreigende regenwolken in de verte, maar die hebben ons met rust gelaten tot we weer beneden waren.  De temperatuur was prima, tussen 15 en 19 °C,we hadden wat motregen, maar dat deert niet ...  Uiteindelijk zagen we nog een hoentje dat al haar kuikens riep voor het dreigende gevaar van ons, maar vanzelfsprekend hebben we het nestje niet gestoord.

Na de wandeling ( 5 km op 3:15 met 356 klimmeters) beslissen we door te rijden naar een campingplekje (Rondetunet frilufsenter, waar we al eerder eens waren) in de hoop  morgen hier ofwel Grimsdalenroute te fietsen, ofwel iets nieuws!

Ik vond de eerste dag al heerlijk geslaagd !

PS : de conditie blijkt matig tot goed ;-)