fijn weer thuis te zijn, onze pa was precies ook blij! Hij zag er goed uit en dat maakte ons dan weer blij...
Na denemarken beslisten we toch te gaan kamperen op Camping Sturberg in hassendorf, fijne rustige camping, niet duur, warme douche, en je kan er terecht tot 22 uur. Doorrijden had gewoon geen zin, het schoot niets op, 55 gemiddeld , daar werden wij niet vrolijk van!
En net als 2 jaar geleden gingen we uit eten bij 'de Italiaan', retaurant Italia, in het dorpje, uitbaters uit genk en zoals vorige keer : pico bello !
De terugtocht viel tegen, 60 km/uur gemiddeld omwille van wegenwerken ... Volgend jaar bekijken we of we toch niet beter zo hoog mogelijk door nederland rijden !
Soit, geloof het of niet, maar in plaats van in ons eigen heerlijke grote bed te gaan slapen, gaan we gewoon in ons tentje slapen! Eddy wil echt graag de tent testen, minder condens of niet, en dus doen we dat toch gewoon !
verder : algemene conclusie : ja het klopt, de laatste week is echt in het water gevallen en is daardoor Oostenrijk of Zwitserland een alternatief ? Maar beiden vinden van niet... De vrijheid, het niet moeten reserveren, het gemoedelijke en het onbevangene, het ongerepte en het ongelooflijke zuivere ... wij gaan gewoon weer terug naar Noorwegen volgend jaar, weer of geen weer !
We gingen vanzelfsprekend terug naar 'camping Ula' op de vooravond van ons vertrek uit Noorwegen. Er is nog een camping die bekend staat als vertrek-camping, camping Gon, maar Eddy twijfelt of we daar wel weggeraken met regen die er uit viel. Alle 'vertrekkers' worden bij mekaar gezet worden op een laaggelegen stukje camping en het is best een steil opritje in gravel om te vertrekken...toch maar niet. Op donderdagmorgen nemen we de Superspeed van Color Line terug naar Hirthals in Denemarken. Weinig volk, blauwe lucht en rustige zee, allemaal prima! Zouden die vroege boten dan toch minder bezet zijn? echt veel beter!
We willen het rustig aan doen, de terugreis, en daarom stoppen we in Ribe, aan de westkust van Denemarken, waar een van mijn collega's ook al eens was. Camping Ribe, terug genummerde plaatsen en ze vragen hoe groot je caravan is,want het perceeltje dat je krijgt toegewezen is aangepast aan de grootte van je caravan. Prima, sjiek hier ! Het weer is geweldig, warm en we besluiten na het avondeten nog een ritje met de fiets te maken. Naar het eiland Mando, waar je alleen bij laag water naartoe kan. Bijzonder! We volgden de panoramaroute en kwamen er vanzelf langs. De fietstocht leek wat op een combinatie van Westvlaamse velden (zoals de Lange Lis fietsroute) en de dijken in nederland. Mooi! We zagen inderdaad een auto richting het eilandje rijden,wijzelf hebben het niet gedaan (onze fiets vindt zoutwater niet leuk!) hoewel het tij naar laagwater aan het gaan was, dus voldoende tijd.
Teruggekeerd via Ribe stadje : zo hoort een vakantiestadje te zijn! Heel mooi oud stadje, met mooie oude huizen, autovrij binnenplein, veel terrasjes en eetgelegenheden .... Dat kennen ze in Noorwegen echt niet (maar wij hebben het ook niet gemist).
eigenlijk was ons dat bijzonder goed bevallen, dat 'campingplekje ULA'... Ideaal als je de boot moet hebben en 's morgens om 6uur om de camping moet vertrekken, niet fijn voor je buren ... Hier is gewoon niemand, of diegene die er is, moet hoogstwaarschijnlijk ook de boot nemen.
Soit, we hebben nog 1 dag tegoed in Noorwegen en we reden via kleine weggetjes naar de kust ten westen van Larvik, naar camping Koldensrod. We werden vriendelijk ontvangen en er waren nog maar enkele plekjesvrij, maar de meneer gaf ons het beste plekje dicht bij de zee, zei hij!
OP deze camping waren er vooral stacaravans met bijgebouwtjes en bijna allemaal uniform. Niet zoals je dat bij ons ziet, timmerwerkjes met allerhande materialen en van allerhande kwaliteiten . Netjes en zeer comfortabel. Ik vroeg het later aan de mevrouw van de camping en ze zei dat Larvik zowat 20 campings heeft, die allemaal dezelfde richtlijn moeten volgen. Je kan kiezen tussen zowat 20 modellen van bijgbouwtjes, zelf nog iets ineenzetten mag niet meer. Proper !!
Het weer is aangenaam, Eddy zet zijn tentje nog eens, deze keer met grondzeil erbij en hij zag dat het goed was ;-)
En verder eten we ons eerste ijsje van deze vakantie !!
Oh ja, nog dit : Eddy maakte een praatje met iemand die aan het schilderen was en heeft gevraagd hoe vaak de huizen geschilderd worden in noorwegen (houten huizen) => hij beweerde zowat om de 4 jaar ! lieve deugd, wat een klus ! Maar er zou nu verf op de markt zijn die 10 jaar garandeert met behoud van de kleur. PS : huizen kosten zowat 400 000 euro, zei die man
Er zijn zo van die dagen die helemaal anders worden dan je je in het begin van de dag had bedacht. En van deze kunnen we dat zeker zeggen. Het plan was dat we de regio ten zuid-westen van Rjukan eens zouden bekijken, campingske nemen, fietstochtje doen in een heel ander natuurgebied....
We passeren al snel een skigebied met van die mega-gezellige huisjes en hutjes , ik was me er niet van bewust dat er hier ook geskied wordt. De Hardangervida zit op zowat 1200 m ... maar, ik ken niets van skiën, sneeuw en hoogtes ;-) . De 2 campings die we op de kaart zagen, hebben we niet gevonden, en dus reden we maar verder zuidwaarts ...
De regio ziet er een beetje uit zoals de Hoge Venen, maar het kan me niet bekoren, het regent pijpestelen en het is koud. We nemen de kleinere wegen in de hoop toch nog een pittoresk plekje tegen te komen, of een eland (volgens mij gebruiken ze die borden als 'snelheidsremmers')... maar niets van dat!
Tegen de middag beslissen we dan maar door te rijden naar Skiën, waar we een grondzeiltje willen kopen voor eddy's nieuwe tent. Maar daar hadden ze het niet. De vriendelijke man van de XXL-shop belde naar hun filiaal in Porsgrunn (half uurke verderop) maar zij namen niet op. No problem, we reden er naartoe want we kunnen toch niets anders doen met dit weer ... Helaas, geen stock in het volgende filiaal maar blijkbaar wel aanwezig in Sandefjord, dus wij weer verder!. We doorkruisen een behoorlijk stuk van het 'bewoonde Noorwegen' maar nergens lijkt het druk.... Mooie huizen gezien ! De mensen hier hebben duidelijk meer duiten dan deze hogerop!
We zochten ons uiteindelijk een camping in de buurt en wat bleek : je mocht er niet op met caravans, maar dat bleek eigenlijk helemaal geen probleem. We konden op de parking van het dorp blijven staan, aan het haventje, 15 euro overnachtingstax,en 's morgens warme douche en een prima WC-ke in het gebouwtje op de parking. Eigenlijk een zeer goed alternatief als je 's morgens voor dag en dauw de boot moet nemen en je de medebewoners van een camping niet wil wakker maken! Ula heette het dorpje. Heel stil en rustig !
Ik zal me straks toch eens moeten bezig houden met bijlages, want anders weet ik het zelf niet meer!
Zo, dat wildkamperen beviel ons goed (we vergeten even de belg die nog maar net in noorwegen was en bijna tegen onze bumper zijn mobilhome zette - dat doe je dus echt niet! Misschien wel in Monschau etc, maar niet hier !!)
De weersomstandigheden blijven slecht, ttz regen (kou vinden we niet erg) en dus beslissen we in de omgeving zo veel mogelijk op 'prospectie' te gaan : waar kunnen we auto/caravan achterlaten, waar kunnen we tentje zetten etc.
Omdat het nog vroeg in de morgen is en we niet voor 10uur een nieuwe camping willen oprijden (zou hoe dan ook wel kunnen, lijkt me) rijden we met de caravan vanuit Atra richting Kalhovd hytta op de Oostkant van de Hardangervidda. 3 jaar geleden deden we de 'ronde op de Hardangervidda' met Ward en we herinneren ons nog zeer goed dat het laatste stuk bergaf was, nu dus bergop. Soit, we vinden een plekje naast de weg om ons tweespan te parkeren, nemen de fietsen en fietsen naar Kalhovd hytta. We zien dat er nog meerdere plaatsen waren vooraleer je aan de slagboom van de tolweg komt, dus we hadden nog hoger omhoog kunnen rijden met de auto. En je kan aan de tolweg rechtsomkeer maken, met caravan, er is voldoende plaats.
Zo, we drinken een koffieke in Kalhovd Hytta, en ik eet een kaneelbol (heel typisch hier, is een bol van sandwichdeeg waarin in het midden flink wat suiker en kaneel zit, ik vind het wel lekker). De hut is weer onberispelijk, net als vorig jaar. We plannen nu niet richting Rjukan te fietsen, maar verder door. Daar zou een overzetboot zijn die je kan nemen om naar de Marbu hut gebracht te worden. In één van de eerste dagen wilden we wandelen naar die hut vanuit een andere kant, maar je kan je er dus ook laten afzetten met een bootje vanuit Synken...Onderweg zien we aan de overkant van het meer de wandelaars terug lopen, zelf spreekt het me niet zo aan, omdat het uitzicht telkens hetzelfde blijft. Maar, misschien biedt het wel mogelijkheden voor een andere keer ... Maar soit, we fietsen door (ondertussen winterjas aangetrokken) en zien zo'n 'eland-vanggat', in dit stuk van de hardangervidda heeft men 1500 van zulke gaten gevonden...
Daar waar het bootje vertrekt is een grote parking, goed om te weten. De jongen die de boot vaart, is er ook, hij meldt dat de boot vertrekt om 9;15 of om 10:30. Er kunnen er 20 in en het duurt een half uurke....
We fietsen in totaal 70 km, en klommen in de eerste 35 km toch 700 m. Stelt natuurlijk niets voor , maar toch ;-)
We eindigden de dag met een gebroken pootje -gelukkig maar van mijn fiets. Geen probleem want Eddy's fietskar heeft ook een poot, we zullen die wel op mijn fiets zetten.
's avonds rijden we naar de camping in Rjukan, 'bij de hollander' zoals we ze ondertussen noemen en stellen vast dat ze nog altijd de duurste is tot nu toe : 31 euro,incl electriciteit en 2x douche. Goedkoop wellicht met de huidige prijzen in de warmere regionen !
niet goed weten wat te doen, want het blijft maar regenen, beslissen we gewoon naar de Hardangervidda te gaan, en daar even 'wild te kamperen' en als het een beetje opklaart, kunnen we alsnog wandelen vertrekkend vanuit het caravanneke.
Onderweg zien we door de regen heen een paar wielrenners met een nummer op hun rug en vragen ons af of The Norseman Xtreme Triathlon al bezig is. Ja inderdaad, dàt moeten jullie echt eens googlen.
Er blijken ruim 3600 inschrijvingen te zijn, maar slechts +/- 250 mogen deelnemen (ze worden geselecteerd op hun 'prestaties' van het afgelopen jaar) en dan moeten ze zwemmen (het water was 14 graden), 200 km fietsen (over verschillende cols, vanuit Eidfjord naar Rjukan) en daar moeten ze dan nog een marathon lopen, over Zombie-hill (Ward, dat is de weg die je met je moto deed naarde Gaustatoppen!) en dan moeten ze nog klauter-klauter over de rotsen helemaal tot boven op de gaustatoppen. Gewoon eens opzoeken op Youtube, echt niet normaal.
Wel leuk, zowel bij de mannen als bij de vrouwen won een Noor(se). De winnares van vorig jaar én topfavoriete werd 2de, een asutralische. er waren deelnemers van 63 landen, naar 't schijnt !
Dankzij de bijzonder goede 4G in grote delen van Noorwegen, konden we fijn, vanuit onze caravan de livestream volgen en ondertussen de deelnemers voorbij zien zwoegen, hoe bijzonder is dat !!!
En zo heeft echt elke dag in noorwegen, hoe weinig je er ook van verwachtte, toch altijd weer een fijne verrassing !
Eddy loopt eigenlijk al sinds vorig jaar de gebruikers van Helsport-tenten te interviewen. En hij kan er maar niet mee ophouden ;-).
In de eerste week, bij Tyinholmen, troffen we een koppel dat ook zo'n tent gebruikte en goede tips gaven over XXL-stores en prijzen op het internet die niet hetzelfde zijn als in de winkel en dat je zeker een taxfree bewijs moet vragen .... het bleef sluimeren in Eddy's hoofd geloof ik.
Soit, ons vakantiebudget geraakt niet op (grapje!) en dus dacht ik : ach, hij gaat zo vaak met zijn tentje weg en als hij het écht wil, en als het dan toch blijft regenen, dan maar naar de dichtsbijzijnde winkel (zowat 300 km zuidwaarts) en er eentje gaan kopen.
De foto'szijn van de dag ervoor, toen we op de terugweg een hele reeksHelsporttentjes zagen : nu kon hij eindelijk in het echt eens al de verschillen goed bekijken !
Het had wat voeten in de aarde, de prijs in de winkel was aanzienlijk duurder dan die van het internet, maar we hebben die van het internet gekregen ! En toen we vroegen naar het tax free formulier, bleek het systeem niet te werken (klopt, de kerel liet het me zien), heb ik maar zelf naar Global Blue gebeld om het probleem te melden en uiteindelijk, natoch ruim 2 uur wachten in de winkel, zijn we met het tentje én taxfree form naar buiten gestapt. Eddy blij! Nu maar hopen dat het nog lukt op de boot : je moet je daar bij het loket van Global blue mét je niet-gebruikte, gekochte goederen melden en een stempel vragen. Dan moet je dat gestempeld papier opsturen naar een bureau in slovakije (men raadt aan dat je eerst een kopie neemt) en uiteindelijk zou je dan(blijkbaar ) 15 % terug gestort krijgen. We zullen zien. Soit, een gelukkige man is heel veel waard ;-)
2017 08 03 fietsen vanuit Turtagro richting Ovre Ardal
Vanuit Ovre Ardal,waar we in de eerste week waren, kan je eigenlijk heel makkelijk via een tolweg naar de Sognefjelssvegen richting Jotunheimen, alleen is dat voor een caravan niet toegelaten. Op de camping in Ovre Ardal had een mevrouw ons verteld dat het een heel mooie weg is om te fietsen (tolweg trouwens, halverwege moet je betalen- enkel met credit card! -, dus om een idee te krijgen kan je ook tot halverwege rijden en terugkeren) en omdat we nu toch in regio Jotunheimen zijn, wilden we het van noord naar zuid fietsen. We nemen de auto en rijden over de Sognefjellsvegen (een beloning op zich met helder weer, super magnifiek) tot aan Turtagro, waar onze fietstocht start. We klimmen en worden uiteindelijk beloond met een prachtig zicht op Jostedalsbreen, hoe mooi !
We wisselen van jas want er komt een flinke afdaling en het is zo al koud, en beginnen eraan. Het is inderdaad erg mooi maar halverwege komen we die tol-cabine tegen en een meneer daar zei ons dat het zeker de moeite waard was om af te dalen. Dus we kozen om nog verder te gaan, wetend dat we dat wel nog moeten klimmen straks. Maar zelf vond ik het, verwend nestje dat ik ben geworden, toch niet zo aantrekkelijk : er liepen gigantische hoogspanningstoestanden door het landschap en dat vond ik toch minder. Met 38 km uiteindelijk op de teller en 1400 hoogtemeters was het voor ons een straf parcours...
Terug aangekomen bij onze auto in Turtagro, willen we een koffie gaan drinken en ik zag daar mensen een dagsoepje eten daar had ik ook wel zin in ! Het werd netjes gebracht met 2 puntjes brood en het kostte 11 euro. Nou, dat is wel wat ! Maar het smaakte overheerlijk.
Onderweg stopten we nog even en heel toevallig zag Eddy een Sneeuwhoen, met kuikentjes, schitterend! Toen we dichterbij kwamen hoorden we de hen kakelen en de kuikentjes bleven als perplex staan, ze verroerden geen pluimpje mee, je kon echt heel dichtbij komen maar ze bleven stil zitten, de perfecte camouflage !
Weer een bijzonder mooie dag ! Vanavond drinken we een trappist !
2017 08 02 fietsen en wandelen omgeving Galdhoppigen
ik had er eigenlijk geen zin in, van de camping fietsen naar Juvasshytta, hooguit 9 km maar wel met 10% stijgingspercentage. Maar Eddy wilde graag en zodoende trokken we, na enkele vestimentaire overwegingen, ons lichtste wind- en waterdichte jasje aan en staken we de winterjassen in de fietstassen. Boven aangekomen eindigden we in de mist, nattigheid dus en besloten we maar eerst even op te warmen en een koffie te drinken in de hytta. We spraken met een Noorse mevrouw die de Galdhoppigen was gaan bewandelen, met gids over de gletsjer natuurlijk en zij vond het een echte ervaring. OK, veel volk, maar dat is dan maar zo. Het prikkelde onze nieuwsgierigheid want we hadden tot nu toe alleen nog maar gehoord over de 'commerciële uitbuiting - de file op de berg' etc ... We vroegen haar of ze ook de indruk had dat het drukker was in de hytta's dan andere jaren en ze bevestigde het : het is in Noorwegen tegenwoordig een ware hype om 'outdoor-minded' te zijn en er zijn stempelkaarten voor wandelaars die alle bergtoppen hoger dan 2000 m bewandelden etc ...
Soit, we waren genoeg geprikkeld door dit optimistische blije vrouwtje, dat we besloten ook eens te gaan kijken aan de gletsjer zelf. Winterjas aan (wat was ik daar blij mee!), muts op, handschoenen aan ... We wandelden dus nog zowat 3 km verderop, en hadden het geluk dat er net een 'kudde toeristen' ging vertrekken! Tsjonge, wat was me dat, vlotjes een dertigtal toeristen aan 1koord, een zeer kleurrijk spektakel en de sneeuwbui maakte het wel helemaal af. We wachtten tot ze vertrokken en volgden ze tot hoog op de gletsjer. Op een gegeven moment waren er 4 afdalende groepen (die wellicht 's morgens waren vertrokken) en 2 opgaande groepen. OK, het is dan wel zeer toeristisch en het lijkt een beetje té,maar ik zie mezelf echt niet alleen over die gletsjer wandelen (mijn uitschuiver op een besneeuwd flankje nabij Tyinholmen indachtig, zag ik me al helemaal naar beneden glijden ) ...
Verder hebben we er nu een goed beeld van,het is haalbaar voor de geoefende wandelaar, maar je hoeft er echt geen Trolltunga-achtige wandelingen voor gedaan te hebben.... Mischien toch ooit nog eens ... wie weet!
Terug bij de fietsen aangekomen, dronken we een koffie inde hyttaen nam ik een versgebakken wafel met frambozenconfituur, heerlijk hoor! Bij de afdaling scheen de zon in het dal, prachtige kleuren !!!!
We keken al een paar dagen uit naar deze dag, het zou de mooiste vd week worden (zonnig, geen regen) en we zouden gaan wandelen, met tent om te kamperen, als het even kan... Maar vanmorgen lieten we dat kampeerplan al snel varen, we rijden tot aan de afslag Leirvassbu, parkeren daar de auto, trekken toch maar de winterjas en dikke handschoenen aan (en ik de regenbroek) en fietsen 15 km naar Leirvassbu hytta. 400-500 m stijgen, we duwen gewoon 'op het knopje' .. te koud om te zweten, denk ik dan maar!
In de hytta drinken we een koffie want eddys broek is doornat en moet drogen. We zien de mensen allemaal stilaan vertrekken,en doen dat ook. Ik trek opnieuw alles aan wat ik bij heb (1 truitje niet, het zal warm genoeg zijn met de winterjas). We zien een Noorse mevrouw vertrekken met 2 jonge kinderen, elk met een vishengeltje in hun rugzak, tof!
Er zijn 'voordelen' aan regenweer, want als de zon er dan toch even doorkomt, heb je kans op een mooie regenboog. Wij zagen het dal helemaal 'regenboog'-oplichten, je ziet het niet zo goed op de foto, in het echt waren de kleuren intenser, heel bijzonder.
We wandelen zowat 4-5 km totdat Eddy plots roept : kijk daar, elanden! Ik laat alles vallen en probeer er foto's van te maken. We hebben ze bemerkt omdat ze de rivier overstaken, ze waren in beweging en omdat er nog 'witte' bijzaten (schijnt hun wintervacht te zijn), konden we ze vrij goed volgen. We zijn onder de indruk, vlotjes 50 van zulke dieren, groot en klein, hoe speciaal is dat! Uiteindelijk steekt een deel van hen een sneeuwstukje over en kan je het echt goed zien . Echt tof !!
Later op de dag komen we, toen wij al weer rechtsomkeer hadden gemaakt, de mevrouw met de 2 kleine kinderen tegen en ik vroeg hen of ze ook de rendieren hadden gezien. Maar dat hadden ze niet, wel hun hoefsporen en uitwerpselen. Ze lachte toen ik zei dat het een grote kudde was, zeker 50! ze zei dat een grote kudde minstens 1000 dieren zijn ;-)
Aangezien er geen hut om korte afstand is,vraag ik nog even of ze nog ver moeten. Nee hoor, zei ze, het hutje dat op het eilandje in de rivier staat (te zien op de voorlaatste foto), is van de familie en daar gaan ze naartoe. Enkel te bereiken via de rivier, gewoon broek uit, schoenen uit en stappen, meer is het niet, lachte ze .... toffe vrouw !!
Uiteindelijk wandelden we 11 km en deden we er weer zowat 5 uur over ...het was een mooie bijzondere dag, en die regen, tja, die moeten we er maar bij nemen !
Het blijft maar regenen en na nog een rust- en breidag gisteren, gaan we weer eerst een beetje voorraad inslaan in Lom. Supertoeristisch, getoeter op overvolle parkeerterreinen, je wordt er al snel "lastig" van ! De supermarkten zijn hier (in Noorwegen in het algemeen) trouwens lang open!
We rijden een klein stukje met de auto op de Sognefjellvegen, en parkeren de auto voor een fietstochtje naar de Hodalsseter. Tochtje is enkel 25 km lang en +/- 300 m klimmen, zeér gematigd dus. De tocht is mooi, in het eerste stuk zien we vooral werkende boeren en loslopende koeien en schapen. De boeren hebben het niet gemakkelijk, met hun hellende weilanden.
In het tweede stuk van ons tochtje valt ons vooral op dat er veel vissers zijn, ze hengelen op de rivier en staan er vaak in. Zalmforel, naar t schijnt!
Helaas, de Hoodalsseter was dicht (of was het hekwerk dicht om het vee van hun terrein te houden ???) dus die warme wafels,die heb ik nog tegoed ! Gelukkig trokken we onze winterkleding aan, het is koud! En het wordt nat als de regen zich voor 100% geeft, maar gelukkig duurde dat weer maar even !
De fietsbanden hangen helaas vol 'koeie-herinneringen', dus ik vrees dat de auto straks wel wat zal ruiken !
nog altijd geen 'sporen' van elanden gezien ... en ik wil ze zo graag op de nachtcamera !
Zo, zo, vandaag wilden we de "grote test" doen : kunnen we met rugzak de tent, slaapgerief, eten en kookgerief meenemen en is dat dan nog te doen,ttz, aangenaam om te wandelen, of is het afzien ?
Het weer zou behoorlijk zijn, dus we starten al rond 9 uur onze wandeling . Plan is uiteindelijk een km of 10 te wandelen, over een gematigd parcours (niet zo eentje waarbij je bij elke meter die je loopt veel stijgt), daar tentje op te slaan, te koken, overnachten en de dag erna weer verder. Maar al snel hebben we in de gaten dat het niets wordt met het weer, we trekken de hoes over de rugzak, de regenbroek over onze benen en de muts over de oren, het is 8 graden en nat... We zien onderweg op een gletsjer 3 gasten die uitleg krijgen van hun gletsjer begeleider, goed dat ze deze gletsjer kozen, het is druk op onze camping en iedereen wil de gletsjer van de Galdhoppigen op, het zal daar niet te doen zijn ! ....
Het pad is af en toe erg modderig en het uitzicht moet ongetwijfeld prachtig zijn, mocht de zon schijnen. We komen omzeggens geen volk tegen, ook geen elanden-sporen, wel af en toe een schaap ... Rond een uur of 2 beslissen we dat we gewoon gaan doorstappen en terug naar de auto zullen gaan, want het is niet aantrekkelijk de tent op te zetten in de regen. En aangezien we de keuze hebben ...
Doordat we nu toch met ons hebben en houden aan het zeulen zijn, maakt Eddy een koffieke tegen 4 uur. Lekker, maar het is haasten geblazen want dreigende wolken naderen met aanzienlijke snelheid ... uitendelijk komen we rond 19 uur terug aan bij de auto.
Strava meldt 17 km met 5,5 h effectieve bewegingstijd, maar in werkelijkheid kijk je eens rond, stop je voor te eten, kleren aan/uit te trekken en zo deden we uiteindelijk ruim 9 uur over ocharme 17 km... Het moet gezegd, je mag niet overmoedig zijn met afstanden hier !!
Ondertussen, terug op de camping, horen we dat het 'file' was op de gletsjer van Galdhoppigen, super bekend en daarom mega druk, super commercieel , met honderden waren ze en hingen ze aan een koord geregen, net echt maar naar 't schijnt niet echt nodig... nu ja, de plaatselijke bevolking moet er ook wat aan verdienen, wij laten het aan ons voorbij gaan. We kiezen bewust voor de niet drukke wandelingen!
Vandaag een wasdag / poetsdag / snoepdag / luierdag ...gehouden. Het heeft wel geregend, maar het zijn hevige buien en daarna klaart het weer op, niet zo erg ...
en ondertussen genieten we van het fantastische en sterk wisselende uitzicht vanuit het caravanneke
2017 07 27 fietsen Gamle Strynefjellsvegen / jotunheimen
Het weer en de weerberichten, het blijft moeilijk om te beoordelen en je kan maar beter erop uit trekken. Eddy wil niet meer hoger op en zou graag terug richting Jotunheimen gaan, en ik zou nog graag onderweg de Gamle Strynefjellsvegen fietsen. Dat is een oude weg van 1894(!) die werd aangelegd, met de spade om een verbinding te hebben tussen oost en west noorwegen. De weg is 27km lang en heeft een hoogteverschil van ruim 1000 m,vooral aan de westkant. Aangezien die oude weg op onze route naar Jotunheimen ligt, besluiten we een camping in de buurt te zoeken en de fietstocht morgen te doen, het zou hard regenen in de namiddag. Maar de camping leek verdwenen, en het weer helemaal niet zo slecht en dus trokken we onze warme winterkleren aan, winterhelm, winterjas en warme handschoenen en weg waren we. Mooie route, spijtig dat er zo veel auto's waren... We fietsten vanuit Grotli tot iets verder dan het zomerskistation, zagen de zeer steile afdaling en beslisten dat we die niet zouden gaan doen,want we zouden die dan ook in de andere richting moeten doen. Wel kwamen we een koppel fietsers tegen, je-weet-wel van die trekkers met de fiets, die we eerder al bergop zagen rijden. Zij deden het dus wel, chapeau !!
Het bleef droog en donker maar het wasbeslist de moeite waard ! Onderweg naar jotunheimen zagen we een eland ! groot, bijna zwart, met een groot gewei en ik heb het vaag op foto (niet toegevoegd ...)
En ondertussen kozen we weer (kennen we vanvorig jaar) camping Raubergstulen, dichtbij de Galdhoppigen, we zullen morgen een rustdag houden, wassen, breien, snoepen en zo .... en dan gaan weer weer volop tegenaan, want niets doen hier is echt zonde !
zo, ik had gisteren al een tekstje geschreven, maar toen het af was en ik wilde uploaden,viel het internet uit... en toen had ik geen in meer om een nieuw te schrijven !
Zo, hier beneden zien jullie de boosdoener van al de drukte, een cruisebootje ! Mega groot! Hele busladingen worden aan en af gevoerd en er is precies voor elk wat wils ... nu, ik denk dat ik het toch niet zo leuk zou vinden. We reden eerst met de auto tot Loen en vandaaruit fietsten we naar Kjenndalsbreen, langs een mooie weg, niet te steil .... de gletsjer zelf was de minst mooie (ja, we zijn verwend, Nigardsbreen is veruit de mooiste en die zagen we vorig jaar).
We dronken een koffieke en aten een stukje appeltaart (veel te klein voor limburgers trouwens) en gingen daarna naar het bodalsbreen. Heel steile klim en onderweg stopten we even aan een reusachtige waterval. Er stopte toen nog een belg (met de auto) en ze hadden niet verwacht tot we het tot helemaal boven zouden redden.. Nu ja, we duwen op het knopje, he! De Bodalseter is een unieke nederzetting, naar 't schijnt, omdat de huisjes allemaal naast mekaar staan. Meestal staan ze kriskras door mekaar. Er grazen koeien en schapen en we fietsen zo ver mogelijk verder, proberend de koeievlaaien te vermijden of toch op zijn minst proberend niet te dicht achter mekaar te rijden, kwestie van de 'vlaai-spetters' ... ;-)
Uiteindelijk wandelen we totbij de gletjer, of tenminste toch tot daar waar we mogen komen en trekken onze regenjas aan, het giet hard!Het is de eerste echte degelijke regenbui die we meemaken, dus ons hoor je niet mopperen.
Uiteindelijk 52 km gefietst, en hooguit 6-7 gewandeld ... 't zijn geen afstanden,he!
We kozen voor Camping Olden gisteren, de tweede 'na de tunnel' stond op het internet. Die tunnel lijkt zo klein als een afvoerbuis, ik kreeg het er benauwd van, hoewel hij gelukkig maar erg kort is. Prima camping, maar nu zien we nog een camping liggen, ruime 10 km verderop : Melkevol Bretun, héél mooi! Niet aarzelen gewoon door te rijden tot daar ! Hoewel, misschien is ons uitzicht mooier met die gletsjer!
We zien opvallend veel bussen door rijden en hebben al snel in de gaten dat het niets wordt vandaag ! Veel te toeristisch! Er blijkt een super cruise schip aangemeerd te zijn in Olden en nu moeten al die toeristen natuurlijk op de bus naar de gletsjer gebracht worden... er staan daar zelfs japanse (of chinese) reclameborden... Eddy en ik zien het niet echt zitten om met de meute mee naar de gletsjer te wandelen en besluiten het er maar op te wagen :de Zwarte Wandeling Kattanakken, ocharme maar 3,1 km lang vanaf het bordje (achteraf zocht ik het op : kattanakken, 10km en 1300 hoogtemeters)... Maar uiteindelijk hebben we de top niet gehaald ... We stapten al ruim 2 uur toen we een 'dalend koppel' tegenkwamen en zij vertelden dat we hooguit halfweg waren, zeker nog 2 uur zouden nodig hebben en dat het zeer, zeer steil is. We waren dus inderdaad halfweg, want we deden maar +/- 550 hoogtemeters ...We zijn dan uiteindelijk nog een stukje verder gegaan, maar toen het te veel klauteren werd, hebben we rechtsomkeer gemaakt. Uiteindelijk nog een verfrissend buitje op onze kop gehad net voordat we weer bij de camping aangefietst kwamen ...
Omdat het een dag wordt met veel regen en de komende 2 dagen het mooi weer zou in Jostedalsbreen (waar het vandaag véél zou regenen), beslissen we naar daar te gaan, om morgen en overmorgen het mooie weer mee te pikken. Het zou een verplaatsing worden met 1 veerboot, ruwweg 80 km en we zouden in de vroege namiddag aankomen, ideaal om nog een fietstochtje te doen!
Maar opeens rijden we ons vast in een 'file', heel vreemd, maar we komen het al snel te weten : tgv noodweer in Utvik is er een weg gewoon weggespoeld, inclusief auto's en geparkeerde vrachtwagens. De weg is bijgevolg 'gesloten' en dus moet iedereen rechtsomkeer maken en zij die toch verder willen, zullen een ommetje moeten maken langs Sandane (veerboot), Stryn en Loen. Voor ons betekent dat ruwweg een verdubbeling van de afstand, maar als we achteraf de ravage zien, zijn we blij dat we er goed vanaf komen.
De watervallen kleuren bruin, de riviertjes zijn buiten hun oevers getreden en we hebben, zo blijkt, geen internet en geen electriciteit op de camping, maar wel een heel mooi zicht op Brendalsbreen (gletsjer).
Op onderstaande link (wellicht te kopiëren in Google vooraleer hij werkt), kan je de ravage zien in Utvik. Water, je houdt het niet tegen !
we zijn weer op tijd uit de veren want het zou opnieuw een mooie dag worden! We hebben een wandeling in de omgeving van Tyinholmen in gedachten, daarvoor moeten we 60 km terug rijden. Het is ons plan om een stukje met de fiets te rijden, totdat het niet meer kan en van daaruit te wandelen. Eigenlijk hebben we een rondje uitgestippeld, we komen terug aan de auto uit en we moeten dan nog de fiets gaan oppikken, met de auto of als de weg te slecht is, te voet .... Onderweg met de fiets beslissen we dat het wel te doen moet zijn met de auto , aan 10 per uur,want de weg is in bijzonder slechte staat. We parkeren de fietsen tegen een rotswand en vertrekken. Al snel komen we een koppel outdoor-liefhebbers tegen die de "crème de la crème tent" hebben (hellsport) en Eddy stapt er onmiddellijk naartoe om hun ervaringen te horen! De mevrouw vertelde dat ze jarenlang in een outdoorwinkel had gewerkt en dat je er taxfree kan kopen ! Achteraf opgezocht, het kan, maar het is wel een gedoe met douane bij vertrek etc ...
We moeten alvast eerst door de sneeuw en vragen nog of het veilig is, maar ja hoor, ga je gang, enjoy it ! De wandeling was de mooiste tot nu toe, je had prachtige vergezichten, het parcours was gematigd, het weer was perfect (ongeveer 20°C) . Afwisselend klauteren we over beekjes en ploeterden we door de sneeuw, netjes de aangeduide route volgend (rode T op stenen) en we checkten vaak op onze wandelkaart. uiteindelijk wandelden we slechts 11 km en deden er ruim 5 uur over ! Wandelkaart is verplicht maar eerlijk, je kan niet zonder...
En toch nog even melden : ik wandel voor het eerst op Meindl Bernina (leren versie, geen goretex) en ik ben er super tevreden van. Helemaal niets pijn aan mijn voeten, de schoen is erg stevig en de zool dik... goede schoen!
Oh ja : we hebben kleine marmotjes gezien hoog boven in de bergen ! en geen sporen van elanden ...
De weergoden zijn ons vandaag weer bijzonder gunstig gestemd : men voorspelt 25 °C en dat weten wij te appreciëren ! De Vettisfossen ligt hier , dat is een waterval met 275 m vrije val. Je kan ze bewonderen vanaf de onderkant maar uitdagender is helemaal naar boven te klimmen en ze daar te gaan bekijken. Wij kozen om eerst naar boven te gaan, en als we het daarna nog zouden zien zitten, zouden we de onderkant ook nog gaan bekijken. Het moet gezegd : het bevalt ons uitermate goed om met de fiets en rugzak te vertrekken, zo ver mogelijk te fietsen en dan verder te wandelen ! Het spaart je vaak onnodige km vanaf een parking en je begint tijdig aan je echte wandeling.
Het was een zware klim, klauter-klauter over dikke stenen, geen vlak stukje te bespeuren, maar gelukkig hadden we al een beetje geoefend eergisteren ! Het moet gezegd, het is de moeite waard! Je kan dat niet op foto vastleggen, je moet het horen en zien !
Eenmaal boven wilden we toch nog een ommetje doen, we kwamen uiteindelijk uit bij een verzameling huisjes,enkel te bereiken na 2 uur wandelen en ruim 300 m stijgen, tja , ... wel super rustig!
Ondertussen werd het alsmaar warmer, Eddy wisselt van broek en we beslissen toch nog de onderkant van de waterval te bezichtigen. Nog een half uurtje, zegt de wegwijzer, maar wij weten dat je minstens maal 1,5 moet doen.
De buren op de camping vertelden ons net dat het hier een maand aan een stuk heeft geregend, hebben wij weer even geluk!
Mooi, mooi !!
PS : voor zij die denken dat we een grote rugzak hebben, er zijn hier vrouwtjes die heel wat meer dragen! Ze had wel 3 kindjes bij,die elk ook hun eigen rugzak droegen. De papa zeulde een even grote mee ....
